Psyche
alle pijlers
omgaan met gevoelens
woensdag 17 februari 2010 om 15:25
Weet van mezelf dat ik al jaren een muur om me heen heb, die heel langzaam aan het afbreken is. De afgelopen dagen voelde ik ,voor het eerst in lange tijd, een rust in mezelf voelde me erg kalm en rustig maar ook leeg .Vandaag was het ineens weer mis en deugde er niks aan mezelf. Weet ook wel dat dit maar gedachtes zijn ,maar het gevoel is zo tegenstrijdig . Komt dat omdat mijn hoofd de afgelopen jaren zo ''vol' (weet niet goed hoe ik het moet omschrijven)zat en er nu een hoop dingen opgelost en verwerkt zijn?
woensdag 17 februari 2010 om 15:33
Zie je hoofd als spagetthi met een hoop gehaktballetjes. Lekker doorelkaar gehusseld is dat redelijk stabiel, echter behoorlijk rommelig. Ga dat rechtbreien en de ballen vallen eruit
Rare vergelijking, maar ik vergeleek het altijd met brei in mijn hoofd wat ik niet kon overzien. Mss wordt je door het opruimen wat meer geconfronteerd met jezelf? (nee niet als zijnde gehaktbal )
Rare vergelijking, maar ik vergeleek het altijd met brei in mijn hoofd wat ik niet kon overzien. Mss wordt je door het opruimen wat meer geconfronteerd met jezelf? (nee niet als zijnde gehaktbal )
woensdag 17 februari 2010 om 15:41
Dat mensen zich storten in problemen en hoofd vol stoppen heeft vaak een reden, namelijk ontsnappen. Onbewust. Dan ben je dat zat en wil je opruimen, kom je tegen waar je voor weg wilde rennen.
Het hoort erbij. Op zich is het niet erg dat je een bui krijgt waar jij jezelf niets vindt. Als je er maar niet door laat leiden.
Je hoeft ook niet meteen ontzettend veel van jezelf te houden, maar vooral voor jezelf te zorgen. Daarmee groeit eerst het respect voor jezelf en daarna komt zelfliefde.
Kost tijd en kost pijn helaas
Het hoort erbij. Op zich is het niet erg dat je een bui krijgt waar jij jezelf niets vindt. Als je er maar niet door laat leiden.
Je hoeft ook niet meteen ontzettend veel van jezelf te houden, maar vooral voor jezelf te zorgen. Daarmee groeit eerst het respect voor jezelf en daarna komt zelfliefde.
Kost tijd en kost pijn helaas
woensdag 17 februari 2010 om 18:18
Bankje ik zou niet weten hoe het voelt om leeg te zijn maar mijn advies is: geniet er van. Lijkt me heerlijk om eens nergens over te hoeven piekeren en een leeg gevoel te hebben.
Ik herken namelijk heel veel van wat jij schrijft. Ooit heeft iemand tegen mij gezegd dat ik geen muur om mij heen heb maar een complete burcht heb gebouwd. En ik ben het er nog mee eens ook. Langzaam probeer ik de burcht af te breken en dan komt er toch wel een hoop naar voren
Ik herken namelijk heel veel van wat jij schrijft. Ooit heeft iemand tegen mij gezegd dat ik geen muur om mij heen heb maar een complete burcht heb gebouwd. En ik ben het er nog mee eens ook. Langzaam probeer ik de burcht af te breken en dan komt er toch wel een hoop naar voren
woensdag 17 februari 2010 om 18:40
Nou boarder,die muur is dus het restant van een burcht.Sinds een aantal jaren ben ik bezig de boel te slopen . Als ik terug kijk op de laatste jaren weet ik dat ik een hoop bereikt heb.Het piekeren was veilig, hoefde ik nergens aan te denken. Als je je vrolijke masker op had zag niemand dat je van binnen jankte. Daardoor weet ik eigenlijk niet meer wat ik moet voelen en is die stilte zo eng.
)
vrijdag 19 februari 2010 om 18:47
vrijdag 19 februari 2010 om 19:15
Was je op een gegeven moment niet bang dat er uiteindelijk niemand zal overblijven.
Ik heb me dus heel erg open gesteld aan iemand. Dit nadat ik heel lang naar alle problemen van die persoon heb geluisterd. En nadat ik mijn gevoelens ging tonen was er opeens geen ruimte meer in de vriendschap. Opeens was er steeds minder tijd om met mij af te spreken en na nog een paar pogingen van mijn kant is het dus helemaal stil. Ik kan hier dan heel erg verdrietig over zijn. Zeker omdat ik merk dat ik niemand heb om dingen mee te bespreken terwijl ik daar momenteel heel veel behoefte aan heb.
Alleen als ik nu weer iemand leer kennen zal ik het heel moeilijk vinden om me weer open te stellen. Dit omdat het mensen kan wegjagen. Maar aan de ander kant heb ik ook geen behoefte aan oppervlakkige contacten of vriendschappen waarvan het maar van 1 kant komt.
Ik heb me dus heel erg open gesteld aan iemand. Dit nadat ik heel lang naar alle problemen van die persoon heb geluisterd. En nadat ik mijn gevoelens ging tonen was er opeens geen ruimte meer in de vriendschap. Opeens was er steeds minder tijd om met mij af te spreken en na nog een paar pogingen van mijn kant is het dus helemaal stil. Ik kan hier dan heel erg verdrietig over zijn. Zeker omdat ik merk dat ik niemand heb om dingen mee te bespreken terwijl ik daar momenteel heel veel behoefte aan heb.
Alleen als ik nu weer iemand leer kennen zal ik het heel moeilijk vinden om me weer open te stellen. Dit omdat het mensen kan wegjagen. Maar aan de ander kant heb ik ook geen behoefte aan oppervlakkige contacten of vriendschappen waarvan het maar van 1 kant komt.
vrijdag 19 februari 2010 om 22:11
Het is zeker niet leuk als je zo veel tijd en energie in iemand hebt gestoken om dan zo afgewezen te worden. Ik was soms wel bang om niemand over te houden ,maar mensen die echt om mij geven en waarbij de relatie gelijkwaardig is zijn over gebleven. Hun vertrouw ik ook voor 100 %.
Misschien vind je het leuk om mee te schrijven op 3000+ .
Misschien vind je het leuk om mee te schrijven op 3000+ .
vrijdag 19 februari 2010 om 22:30
Het probleem is dat momenteel niemand meer over is. Dat maakt het voor mij een stuk moeilijker. Ik kan gewoon met niemand mijn gedachtes delen en dingen toevertrouwen. Heb heel erg het idee in een soort spiraal te zitten. Als ik mijn muur niet laat zakken dan blijven contacten oppervlakkig. Zodra ik de muur laat zetten verdwijnen de contacten omdat ze blijknaar geen zin in gezeur hebben.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik 3000+ niet ken
Ik moet eerlijk bekennen dat ik 3000+ niet ken
