Psyche
alle pijlers
Omgaan met steeds afscheid nemen van je vriend...
maandag 13 april 2009 om 09:33
Hoi, ik ben een vrolijke/uitbundige/sterke (vind ik zelf althans) vrouw die lekker positief in het leven staat maar ik heb 1 ding waar ik nooit aan kan wennen en waar ik het elke keer weer moeilijk mee heb en dat is het moment dat ik afscheid van mijn vriend neem na een heerlijk weekend en we beiden weer onze wegen gaan de komende tijden tot we elkaar weer zien.
Ik ben 37 jaar en een alleenstaande moeder en hij is een alleenstaande vader en hij woont ongeveer 90 km van mij vandaan dus even langs gaan (op de koffie) is er dan ook niet bij en ook hij heeft zijn drukke bezigheden/werkzaamheden net als ik dus wanneer we elkaar zien weten we nooit precies...
Ik heb net weer afscheid genomen van hem en misschien is het meer een vrouweniets maar het gevoel dat ik dan deze dag heb is dat ik dan echt afleiding moet hebben en me even zo alleen voel en wat tranen laat en hem erg mis... Of ik nou 17 ben, 27 of 37, zo ben ik gewoon. Morgen werk ik weer de hele week dus dan gaat het wel weer steeds beter want dan kom je weer in een ritme maar op zo'n afscheidsdag voel ik me niet zo prettig.
Wat ik graag zoek zijn mensen die zich er ook zo in herkennen en met wie ik daar over kan praten over evt. tips en trucs / advies om daar beter mee om te gaan. Ik voel nu gewoon dat mijn hele lichaam er op reageert...
Wie o wie herkent dit? Mijn kinderen zijn dit weekend bij hun vader dus afleiding van hen heb ik ook niet... En het liefst zit ik nu aan de telefoon met iemand die mij helemaal begrijpt en misschien ook weet wat goed is om te doen in zulke situaties.
Is het ook meer een vrouweniets? Ik weet wel dat mijn vriend in de loop der dagen mij ook weer gaat missen maar mannen gaan er toch anders mee om dan vrouwen. En dat maakt op zich ook niet uit....
Wie o wie herkent zich er ook zo in? Leeftijd maakt me niet zo uit want als ik 47 was geweest dan had ik dat gevoel ook steeds gehad, want wat ik al zei : zo ben ik nou eenmaal, een erg gevoelig persoon...
Gr. Maria1971
Ik ben 37 jaar en een alleenstaande moeder en hij is een alleenstaande vader en hij woont ongeveer 90 km van mij vandaan dus even langs gaan (op de koffie) is er dan ook niet bij en ook hij heeft zijn drukke bezigheden/werkzaamheden net als ik dus wanneer we elkaar zien weten we nooit precies...
Ik heb net weer afscheid genomen van hem en misschien is het meer een vrouweniets maar het gevoel dat ik dan deze dag heb is dat ik dan echt afleiding moet hebben en me even zo alleen voel en wat tranen laat en hem erg mis... Of ik nou 17 ben, 27 of 37, zo ben ik gewoon. Morgen werk ik weer de hele week dus dan gaat het wel weer steeds beter want dan kom je weer in een ritme maar op zo'n afscheidsdag voel ik me niet zo prettig.
Wat ik graag zoek zijn mensen die zich er ook zo in herkennen en met wie ik daar over kan praten over evt. tips en trucs / advies om daar beter mee om te gaan. Ik voel nu gewoon dat mijn hele lichaam er op reageert...
Wie o wie herkent dit? Mijn kinderen zijn dit weekend bij hun vader dus afleiding van hen heb ik ook niet... En het liefst zit ik nu aan de telefoon met iemand die mij helemaal begrijpt en misschien ook weet wat goed is om te doen in zulke situaties.
Is het ook meer een vrouweniets? Ik weet wel dat mijn vriend in de loop der dagen mij ook weer gaat missen maar mannen gaan er toch anders mee om dan vrouwen. En dat maakt op zich ook niet uit....
Wie o wie herkent zich er ook zo in? Leeftijd maakt me niet zo uit want als ik 47 was geweest dan had ik dat gevoel ook steeds gehad, want wat ik al zei : zo ben ik nou eenmaal, een erg gevoelig persoon...
Gr. Maria1971
dinsdag 14 april 2009 om 17:20
Hoi Reiger, nee we hebben nog geen toekomstplannen. Onze kinderen hebben elkaar al wel een paar keer gezien en we gaan in de meivakantie ook met zijn allen een midweek weg en het klikt erg goed. Zowel zijn kinderen en ik als mijn kinderen en hij en de kinderen onderling... dus dat is wel heel fijn. Maar hij is momenteel (we zijn maar een paar maanden bij elkaar) nog niet toe aan dingen als samenwonen etc...maar ook logisch want na een paar maanden ga je toch niet meteen al rigoureus de stap zetten. Eerst een diepere en stevigere relatie krijgen...
Feit is dat hij ondernemer is en momenteel heeft hij het extra druk en heeft zat aan zijn hoofd en dan heeft hij nog kinderen en ook dingen die hij wil doen.
Ik heb het idee dat ik meer tijd heb om na te denken en hem meer te missen dan hij... Gisterochtend namen we afscheid en ik voel me vandaag beter dan gisteren maar heb nog steeds het gevoel van "ik mis hem zo" ... Denk er steeds aan en ik zoek juist goeie tips om er minder aan te denken. En ook ik heb best een druk leven met elke dag werken en kinderen en mijn en hun bezigheden... dus je zou zeggen dat ik genoeg afleiding heb ...
Feit is dat hij ondernemer is en momenteel heeft hij het extra druk en heeft zat aan zijn hoofd en dan heeft hij nog kinderen en ook dingen die hij wil doen.
Ik heb het idee dat ik meer tijd heb om na te denken en hem meer te missen dan hij... Gisterochtend namen we afscheid en ik voel me vandaag beter dan gisteren maar heb nog steeds het gevoel van "ik mis hem zo" ... Denk er steeds aan en ik zoek juist goeie tips om er minder aan te denken. En ook ik heb best een druk leven met elke dag werken en kinderen en mijn en hun bezigheden... dus je zou zeggen dat ik genoeg afleiding heb ...
dinsdag 14 april 2009 om 22:55
Ha Maria,
Ik heb een LAT relatie, inmiddels al bijna 9 jaar. Wij wonen 150 km bij elkaar vandaan en zien elkaar dus niet zo vaak. Meestal komt hij naar mij voor een week en daarna zien we elkaar 2 weken niet. Wat jij beschrijft over hem missen herken ik van de beginjaren. Ik deed er toen 3 dagen over voordat ik mezelf weer lekkerder begon te voelen en ik hem niet meer zo miste. Inmiddels heb ik geleerd dat iets voor mezelf gaan doen de beste remedie is geweest.
Afleiding werkt het beste voor mij, dus ging ik in mijn eentje het bos in op zondagmiddag, of ik pakte een boek of de krant, ging op bezoek bij ouders/vriendin of de stad (Rotterdam) in of achter de pc. Langzamerhand leerde ik steeds sneller mezelf terug te vinden en mezelf zonder hem te vermaken.
Wat ik ook leerde is niet te veel denken aan hoe hij zijn dag zonder mij verder beleefde. Zo denken maakte het gemis juist groter. En verder denk ik dat het missen ook meer een vrouwending is dan een mannending. Mijn vriend miste mij ook wel, maar ik hem meer. Hij ging gewoon zijn ding doen en "vergat" zijn leven met mij, terwijl ik hier soms nog uren kon zitten smachten naar hem. Gelukkig weet ik nu wat de valkuilen zijn en inmiddels ben ik na zijn vertrek redelijk snel weer in mijn eigen leven.
Ik hoop dat je iets aan mijn ervaringen hebt en kan gebruiken. Veel succes!
Ik heb een LAT relatie, inmiddels al bijna 9 jaar. Wij wonen 150 km bij elkaar vandaan en zien elkaar dus niet zo vaak. Meestal komt hij naar mij voor een week en daarna zien we elkaar 2 weken niet. Wat jij beschrijft over hem missen herken ik van de beginjaren. Ik deed er toen 3 dagen over voordat ik mezelf weer lekkerder begon te voelen en ik hem niet meer zo miste. Inmiddels heb ik geleerd dat iets voor mezelf gaan doen de beste remedie is geweest.
Afleiding werkt het beste voor mij, dus ging ik in mijn eentje het bos in op zondagmiddag, of ik pakte een boek of de krant, ging op bezoek bij ouders/vriendin of de stad (Rotterdam) in of achter de pc. Langzamerhand leerde ik steeds sneller mezelf terug te vinden en mezelf zonder hem te vermaken.
Wat ik ook leerde is niet te veel denken aan hoe hij zijn dag zonder mij verder beleefde. Zo denken maakte het gemis juist groter. En verder denk ik dat het missen ook meer een vrouwending is dan een mannending. Mijn vriend miste mij ook wel, maar ik hem meer. Hij ging gewoon zijn ding doen en "vergat" zijn leven met mij, terwijl ik hier soms nog uren kon zitten smachten naar hem. Gelukkig weet ik nu wat de valkuilen zijn en inmiddels ben ik na zijn vertrek redelijk snel weer in mijn eigen leven.
Ik hoop dat je iets aan mijn ervaringen hebt en kan gebruiken. Veel succes!
woensdag 15 april 2009 om 19:14
Hoi Maxime,
Goed om te lezen dat ook jij weet hoe het is en hoe jij ermee omgaat en dat al jaren... en dan zit ik nog in de beginfase... Ik probeer ook genoeg afleiding te zoeken hoor maar betrap me er zelf op dat ik er op momenten teveel aan denk, zelfs op mijn werk.
Ik heb lieve kinderen, familie en vrienden waar ik genoeg afleiding van krijg en wat je zegt, mannen zitten gewoon anders in elkaar dan vrouwen (over het algemeen). Mijn vriend heeft het erg druk met zijn werk en focust zich daarop als we niet samen zijn en op zijn dingen in en om zijn huis...
Ik heb denk ik gewoon teveel tijd om erover na te denken maar het grappige is, is dat ik nu alweer aan het aftellen ben...
Woon jij trouwens in regio rdam? Ik ook ...
Gr. Maria1971
Goed om te lezen dat ook jij weet hoe het is en hoe jij ermee omgaat en dat al jaren... en dan zit ik nog in de beginfase... Ik probeer ook genoeg afleiding te zoeken hoor maar betrap me er zelf op dat ik er op momenten teveel aan denk, zelfs op mijn werk.
Ik heb lieve kinderen, familie en vrienden waar ik genoeg afleiding van krijg en wat je zegt, mannen zitten gewoon anders in elkaar dan vrouwen (over het algemeen). Mijn vriend heeft het erg druk met zijn werk en focust zich daarop als we niet samen zijn en op zijn dingen in en om zijn huis...
Ik heb denk ik gewoon teveel tijd om erover na te denken maar het grappige is, is dat ik nu alweer aan het aftellen ben...
Woon jij trouwens in regio rdam? Ik ook ...
Gr. Maria1971
woensdag 15 april 2009 om 19:15
quote:maria1971 schreef op 15 april 2009 @ 19:14:
Hoi Maxime,
Goed om te lezen dat ook jij weet hoe het is en hoe jij ermee omgaat en dat al jaren... en dan zit ik nog in de beginfase... Ik probeer ook genoeg afleiding te zoeken hoor maar betrap me er zelf op dat ik er op momenten teveel aan denk, zelfs op mijn werk.
Ik heb lieve kinderen, familie en vrienden waar ik genoeg afleiding van krijg en wat je zegt, mannen zitten gewoon anders in elkaar dan vrouwen (over het algemeen). Mijn vriend heeft het erg druk met zijn werk en focust zich daarop als we niet samen zijn en op zijn dingen in en om zijn huis...
Ik heb denk ik gewoon teveel tijd om erover na te denken maar het grappige is, is dat ik nu alweer aan het aftellen ben...
Woon jij trouwens in regio rdam? Ik wel...
Gr. Maria1971
Hoi Maxime,
Goed om te lezen dat ook jij weet hoe het is en hoe jij ermee omgaat en dat al jaren... en dan zit ik nog in de beginfase... Ik probeer ook genoeg afleiding te zoeken hoor maar betrap me er zelf op dat ik er op momenten teveel aan denk, zelfs op mijn werk.
Ik heb lieve kinderen, familie en vrienden waar ik genoeg afleiding van krijg en wat je zegt, mannen zitten gewoon anders in elkaar dan vrouwen (over het algemeen). Mijn vriend heeft het erg druk met zijn werk en focust zich daarop als we niet samen zijn en op zijn dingen in en om zijn huis...
Ik heb denk ik gewoon teveel tijd om erover na te denken maar het grappige is, is dat ik nu alweer aan het aftellen ben...
Woon jij trouwens in regio rdam? Ik wel...
Gr. Maria1971
woensdag 15 april 2009 om 21:30
Ik herken het ook wel 
Mijn vriend en ik wonen wel rond de 200 km bij elkaar vandaan en zijn nu bijna 2,5 jaar samen. Ik moet wel zeggen dat ik er nu tegenwoordig wat minder last van heb, maar dat ook komen doordat ik nu veel vrij ben doordeweeks en dus relaxte dagen heb (zit in mijn laatste jaar van mijn opleiding, vandaar zoveel vrij ) Verder is het bij ons zo dat we elkaar elk weekend zien (en de vakanties ook) dus daar kan ik wel weer naartoe leven. Neemt niet weg dat ik het de ene week er moeilijker mee heb dan de andere week. Soms heb je van die momenten of gebeurtenissen, dan heb ik hem echt even nodig maarja, dan zitten al die kilometers er tussen..
Ik zocht afleiding door een boek te gaan lezen of een serie of film te gaan kijken. Lekker even "wegvluchten" in een andere wereld Je kunt ook jezelf lekker verwennen door iets lekkers erbij te pakken (chips, chocola of wat je ook lekker vind) en iets anders te gaan doen wat je leuk vind gewoon ff lekker voor jezelf, dit is helemaal goed te realiseren als je kinderen niet thuis zijn. Als je kinderen wel thuis zijn kunnen zij je juist weer afleiden
Mijn vriend en ik wonen wel rond de 200 km bij elkaar vandaan en zijn nu bijna 2,5 jaar samen. Ik moet wel zeggen dat ik er nu tegenwoordig wat minder last van heb, maar dat ook komen doordat ik nu veel vrij ben doordeweeks en dus relaxte dagen heb (zit in mijn laatste jaar van mijn opleiding, vandaar zoveel vrij ) Verder is het bij ons zo dat we elkaar elk weekend zien (en de vakanties ook) dus daar kan ik wel weer naartoe leven. Neemt niet weg dat ik het de ene week er moeilijker mee heb dan de andere week. Soms heb je van die momenten of gebeurtenissen, dan heb ik hem echt even nodig maarja, dan zitten al die kilometers er tussen..Ik zocht afleiding door een boek te gaan lezen of een serie of film te gaan kijken. Lekker even "wegvluchten" in een andere wereld
Je kunt ook jezelf lekker verwennen door iets lekkers erbij te pakken (chips, chocola of wat je ook lekker vind) en iets anders te gaan doen wat je leuk vind gewoon ff lekker voor jezelf, dit is helemaal goed te realiseren als je kinderen niet thuis zijn. Als je kinderen wel thuis zijn kunnen zij je juist weer afleiden
woensdag 15 april 2009 om 23:23
Ha Maria,
Waarschijnlijk ben jij nog zo onder de indruk van je vriend dat alle gedachten aan hem tussen de gewone dagelijkse dingen doorsijpelen. Hij maakt nog zo veel indruk op je!
Bij mij was dat zo in ieder geval, inmiddels is er meer gewenning en daarom kan ik beter mijn eigen dingen doen zonder dat hij veel "door mijn kop spookt" haha.
Het is inderdaad waar dat mannen er over het algemeen anders mee omgaan, zoals jij schrijft dat je vriend zich focust op werk en huis, dat is hun afleiding. Ik herken dat bij mijn vriend, hij focust zich ook op zijn leven en huis, hij werkt dan wel niet maar heeft veel contacten waar hij woont. Ik dacht dan ook wel eens, hij heeft het maar gezellig terwijl ik hier hem zit te missen. Pfffff.... ik werd er gek van, maar gelukkig is dat nog maar zeldzaam.
Het scheelt ook dat ik sinds 2 jaar lekker om mijn plek zit qua werk, daarvoor had ik dat niet en was onze tijd samen ook belangrijker voor me. Ik heb trouwens geen kinderen waar ik mijn afleiding in kan zoeken.
Ja, ik woon in een dorp net buiten Rotterdam, in de rook van Rotterdam zeg maar haha.
Waarschijnlijk ben jij nog zo onder de indruk van je vriend dat alle gedachten aan hem tussen de gewone dagelijkse dingen doorsijpelen. Hij maakt nog zo veel indruk op je!
Bij mij was dat zo in ieder geval, inmiddels is er meer gewenning en daarom kan ik beter mijn eigen dingen doen zonder dat hij veel "door mijn kop spookt" haha.
Het is inderdaad waar dat mannen er over het algemeen anders mee omgaan, zoals jij schrijft dat je vriend zich focust op werk en huis, dat is hun afleiding. Ik herken dat bij mijn vriend, hij focust zich ook op zijn leven en huis, hij werkt dan wel niet maar heeft veel contacten waar hij woont. Ik dacht dan ook wel eens, hij heeft het maar gezellig terwijl ik hier hem zit te missen. Pfffff.... ik werd er gek van, maar gelukkig is dat nog maar zeldzaam.
Het scheelt ook dat ik sinds 2 jaar lekker om mijn plek zit qua werk, daarvoor had ik dat niet en was onze tijd samen ook belangrijker voor me. Ik heb trouwens geen kinderen waar ik mijn afleiding in kan zoeken.
Ja, ik woon in een dorp net buiten Rotterdam, in de rook van Rotterdam zeg maar haha.
donderdag 16 april 2009 om 01:07
donderdag 16 april 2009 om 07:32
quote:meds schreef op 16 april 2009 @ 01:07:
90 kilometer? are you kidding? en dat is de reden om elkaar niet vaak te zien? Klinkt mij als een heel slecht excuus in de oren. He just not that into you? wellicht? en misschien is daarom het afscheid ook moeilijk? omdat je onzeker bent over je relatie
He is certainly into me... Hij is ondernemer, heeft nu zware tijden en zijn focus gaat de hele week helemaal daaraan op en soms nog in het weekend en hij heeft nog kinderen, een huishouden en zijn eigen dingen...en ja ik zie hem wel alleen wat minder dan in het begin. Maar zoals velen niet weten hoe het is een ondernemer te zijn, als alles goed gaat dan kan je ook meer tijd steken in andere fijne dingen... Hij vind het heel fijn dat ik hem die ruimte geef om zijn bedrijf erbovenop te helpen en daardoor spreek/zie ik hem ook weer vaker...
Ik merk dat er aardig wat mensen die film gezien hebben, het is een soort stopzinnetje geworden hier op het forum. Maar het is niet echt van toepassing op mij
90 kilometer? are you kidding? en dat is de reden om elkaar niet vaak te zien? Klinkt mij als een heel slecht excuus in de oren. He just not that into you? wellicht? en misschien is daarom het afscheid ook moeilijk? omdat je onzeker bent over je relatie
He is certainly into me... Hij is ondernemer, heeft nu zware tijden en zijn focus gaat de hele week helemaal daaraan op en soms nog in het weekend en hij heeft nog kinderen, een huishouden en zijn eigen dingen...en ja ik zie hem wel alleen wat minder dan in het begin. Maar zoals velen niet weten hoe het is een ondernemer te zijn, als alles goed gaat dan kan je ook meer tijd steken in andere fijne dingen... Hij vind het heel fijn dat ik hem die ruimte geef om zijn bedrijf erbovenop te helpen en daardoor spreek/zie ik hem ook weer vaker...
Ik merk dat er aardig wat mensen die film gezien hebben, het is een soort stopzinnetje geworden hier op het forum. Maar het is niet echt van toepassing op mij
maandag 20 april 2009 om 13:34
maandag 20 april 2009 om 21:34
Vriend en ik zien elkaar al 4 jaar lang in de weekenden/vakanties/vrije dagen. We hebben een ontzettend goede relatie, door het vele wat we samen hebben meegemaakt. Een weekend relatie klinkt zo degenererend... Vriend studeert (3uur reizen verderop) maar ouderlijk huis van vriend staat op nog geen 15 minuten afstand (fietsen) bij me vandaan.
In het begin had ik er ontzettend veel moeite mee dat hij elke zondag weer in het grote gele gevaarte vertrok (trein/bus). Huilend stond ik aan de bushalte, voor ons allebei nogal traumatiserend. Dat zelfs de buschauffeur een keer zei: "Wat doe je dat meiske toch aan!" En nee, het went niet. Maar je kunt wel op allerlei manieren afleiding zoeken, of een verklaring hebben voor je gemis. Ik ging lekker sporten, naar vriendinnen o.i.d. als ik een dip had. En in gedachten wist ik dat het tijdelijk zou zijn. De meeste mensen zeiden ook, wees blij dat je je enorm kunt verheugen op de momenten dat je elkaar WEL weer ziet. Dat is in een "standaard relatie" niet meer zo vanzelfsprekend. Over iets meer dan een half jaar is vriend afgestudeerd en gaan we samen op zoek naar een huisje. Die gedachte steunt me nu ontzettend.
Dat gemis elke keer voelt als een hel, maar je beseft je dan wel heel goed hoeveel je vriend voor jou betekend. En dat hangt niet af van hoeveel die ander jouw wel of niet mist, denk ik.
Liefs Juul.
In het begin had ik er ontzettend veel moeite mee dat hij elke zondag weer in het grote gele gevaarte vertrok (trein/bus). Huilend stond ik aan de bushalte, voor ons allebei nogal traumatiserend. Dat zelfs de buschauffeur een keer zei: "Wat doe je dat meiske toch aan!" En nee, het went niet. Maar je kunt wel op allerlei manieren afleiding zoeken, of een verklaring hebben voor je gemis. Ik ging lekker sporten, naar vriendinnen o.i.d. als ik een dip had. En in gedachten wist ik dat het tijdelijk zou zijn. De meeste mensen zeiden ook, wees blij dat je je enorm kunt verheugen op de momenten dat je elkaar WEL weer ziet. Dat is in een "standaard relatie" niet meer zo vanzelfsprekend. Over iets meer dan een half jaar is vriend afgestudeerd en gaan we samen op zoek naar een huisje. Die gedachte steunt me nu ontzettend.
Dat gemis elke keer voelt als een hel, maar je beseft je dan wel heel goed hoeveel je vriend voor jou betekend. En dat hangt niet af van hoeveel die ander jouw wel of niet mist, denk ik.
Liefs Juul.
anoniem_11168 wijzigde dit bericht op 20-04-2009 21:36
Reden: Even de afstand erbij gezet.
Reden: Even de afstand erbij gezet.
% gewijzigd
maandag 20 april 2009 om 22:19
ik kom even stoom afblazen...ik voel me een ongelofelijke zeur dat k gewoon niet 2 weken zonder hem kan...maar nu na een drukke dag zou k zo graag even tegen m aan zitten en vertellen wat er op t werk weer allemaal gebeurd is. En dan mis k m zo:(
Mn vriend is daar (zoals ik hier al lees bij andere mannen) wel anders in, bij elk afscheid als ik het moeilijk vind zegtie: ik kom toch weer terug? maar voor mij werkt dat toch anders ofzo...geloof dat k nog nooit zoveel gejankt heb met afscheid nemen dan sinds ik hem ken...
Mn vriend is daar (zoals ik hier al lees bij andere mannen) wel anders in, bij elk afscheid als ik het moeilijk vind zegtie: ik kom toch weer terug? maar voor mij werkt dat toch anders ofzo...geloof dat k nog nooit zoveel gejankt heb met afscheid nemen dan sinds ik hem ken...
