Psyche
alle pijlers
Omgaan met steeds afscheid nemen van je vriend...
maandag 13 april 2009 om 09:33
Hoi, ik ben een vrolijke/uitbundige/sterke (vind ik zelf althans) vrouw die lekker positief in het leven staat maar ik heb 1 ding waar ik nooit aan kan wennen en waar ik het elke keer weer moeilijk mee heb en dat is het moment dat ik afscheid van mijn vriend neem na een heerlijk weekend en we beiden weer onze wegen gaan de komende tijden tot we elkaar weer zien.
Ik ben 37 jaar en een alleenstaande moeder en hij is een alleenstaande vader en hij woont ongeveer 90 km van mij vandaan dus even langs gaan (op de koffie) is er dan ook niet bij en ook hij heeft zijn drukke bezigheden/werkzaamheden net als ik dus wanneer we elkaar zien weten we nooit precies...
Ik heb net weer afscheid genomen van hem en misschien is het meer een vrouweniets maar het gevoel dat ik dan deze dag heb is dat ik dan echt afleiding moet hebben en me even zo alleen voel en wat tranen laat en hem erg mis... Of ik nou 17 ben, 27 of 37, zo ben ik gewoon. Morgen werk ik weer de hele week dus dan gaat het wel weer steeds beter want dan kom je weer in een ritme maar op zo'n afscheidsdag voel ik me niet zo prettig.
Wat ik graag zoek zijn mensen die zich er ook zo in herkennen en met wie ik daar over kan praten over evt. tips en trucs / advies om daar beter mee om te gaan. Ik voel nu gewoon dat mijn hele lichaam er op reageert...
Wie o wie herkent dit? Mijn kinderen zijn dit weekend bij hun vader dus afleiding van hen heb ik ook niet... En het liefst zit ik nu aan de telefoon met iemand die mij helemaal begrijpt en misschien ook weet wat goed is om te doen in zulke situaties.
Is het ook meer een vrouweniets? Ik weet wel dat mijn vriend in de loop der dagen mij ook weer gaat missen maar mannen gaan er toch anders mee om dan vrouwen. En dat maakt op zich ook niet uit....
Wie o wie herkent zich er ook zo in? Leeftijd maakt me niet zo uit want als ik 47 was geweest dan had ik dat gevoel ook steeds gehad, want wat ik al zei : zo ben ik nou eenmaal, een erg gevoelig persoon...
Gr. Maria1971
Ik ben 37 jaar en een alleenstaande moeder en hij is een alleenstaande vader en hij woont ongeveer 90 km van mij vandaan dus even langs gaan (op de koffie) is er dan ook niet bij en ook hij heeft zijn drukke bezigheden/werkzaamheden net als ik dus wanneer we elkaar zien weten we nooit precies...
Ik heb net weer afscheid genomen van hem en misschien is het meer een vrouweniets maar het gevoel dat ik dan deze dag heb is dat ik dan echt afleiding moet hebben en me even zo alleen voel en wat tranen laat en hem erg mis... Of ik nou 17 ben, 27 of 37, zo ben ik gewoon. Morgen werk ik weer de hele week dus dan gaat het wel weer steeds beter want dan kom je weer in een ritme maar op zo'n afscheidsdag voel ik me niet zo prettig.
Wat ik graag zoek zijn mensen die zich er ook zo in herkennen en met wie ik daar over kan praten over evt. tips en trucs / advies om daar beter mee om te gaan. Ik voel nu gewoon dat mijn hele lichaam er op reageert...
Wie o wie herkent dit? Mijn kinderen zijn dit weekend bij hun vader dus afleiding van hen heb ik ook niet... En het liefst zit ik nu aan de telefoon met iemand die mij helemaal begrijpt en misschien ook weet wat goed is om te doen in zulke situaties.
Is het ook meer een vrouweniets? Ik weet wel dat mijn vriend in de loop der dagen mij ook weer gaat missen maar mannen gaan er toch anders mee om dan vrouwen. En dat maakt op zich ook niet uit....
Wie o wie herkent zich er ook zo in? Leeftijd maakt me niet zo uit want als ik 47 was geweest dan had ik dat gevoel ook steeds gehad, want wat ik al zei : zo ben ik nou eenmaal, een erg gevoelig persoon...
Gr. Maria1971
maandag 13 april 2009 om 09:55
Hoi Maria!
Ik herken het wel hoor! Voordat we gingen samenwonen, woonden mijn vriend en ik 250 km uit elkaar. Dus ook een relatie op afstand. Wat bij mij wel hielp was om een volgende afspraak te maken dan had ik iets om naar uit te kijken zeg maar. En doordeweeks ging het dan heel goed, want natuurlijk had ik ook mijn eigen drukke leven.
Ik herken het wel hoor! Voordat we gingen samenwonen, woonden mijn vriend en ik 250 km uit elkaar. Dus ook een relatie op afstand. Wat bij mij wel hielp was om een volgende afspraak te maken dan had ik iets om naar uit te kijken zeg maar. En doordeweeks ging het dan heel goed, want natuurlijk had ik ook mijn eigen drukke leven.
maandag 13 april 2009 om 10:11
quote:Chardonnay schreef op 13 april 2009 @ 09:50:
Hoi Maria,
Wat vervelend dat je je zo ongeloofelijk verdrietig voelt als hij weg gaat. Hebben jullie al lang een relatie? En hoe vaak zien jullie elkaar? Hebben jullie vaste weekenden of dagen waarop jullie elkaar zien?
Hoi Chardonnay, we hebben nog niet eens heel lang een relatie, paar maanden en we zien elkaar momenteel zeker om het weekend als we de kinderen niet hebben en ook af en toe als we de kinderen wel hebben (de kinderen kennen elkaar al en het klikt zo enorm, echt super) en we gaan de 1e week van de meivakantie met zijn allen een midweekje weg...
Het is ook weer niet zo dat ik zwelg in zelfmedelijden ofzo maar het is zo'n apart gevoel als je net afscheid genomen hebt van iemand waar je zo gek op bent en dan even niet weet wat te doen en bijna het gevoel krijgt dat je moet hyperventileren (kan ik gelukkig wel vaak voorkomen)... Alleen thuis, vrienden hebben het druk en familie ook en ze hebben vaak hun eigen dingen en sja dus uit ik me nu maar via dit forum om ook even mijn ei kwijt te kunnen.
Wat ik al zei, als het weer een dag verder is dan kom ik weer in mijn ritme met de kinderen en werk en alledaagse dingen en dan gaat het weer goed maar op zo'n afscheidsdag voel ik gewoon even zo'n gemis van hem (omdat het weekend ook super geweest is) ...
Ik denk ook dat het het beste is om je even aan die misgevoelens over te geven die dag en afleiding te zoeken en dan de volgende dag weer de draad op te pakken.
Wat ik eigenlijk wilde bereiken met het opschrijven is of er ook andere mensen zijn die dat zo herkennen. Dat gevoel van missen en even wat tranen laten in je kussen/op bed net na het afscheid...En het voelt in dat opzicht wel fijn om te weten dat anderen dat ook herkennen of ooit herkend hebben, dat intense missen van je partner als hij/zij weer vertrekt.
Voelt op zich al goed om me hier even te kunnen uiten. Gelukkig ga ik vanmiddag even naar mijn zus toe en heb ik die afleiding die ik zoek...
Wat nog fijner is, is om iemand te hebben die het herkent en met wie ik daar gewoon over kan praten, aan de telefoon of per mail of... gewoon van me afschrijven...
Ben nou eenmaal een gevoelsmens die haar ei even kwijt moet...
Hoi Maria,
Wat vervelend dat je je zo ongeloofelijk verdrietig voelt als hij weg gaat. Hebben jullie al lang een relatie? En hoe vaak zien jullie elkaar? Hebben jullie vaste weekenden of dagen waarop jullie elkaar zien?
Hoi Chardonnay, we hebben nog niet eens heel lang een relatie, paar maanden en we zien elkaar momenteel zeker om het weekend als we de kinderen niet hebben en ook af en toe als we de kinderen wel hebben (de kinderen kennen elkaar al en het klikt zo enorm, echt super) en we gaan de 1e week van de meivakantie met zijn allen een midweekje weg...
Het is ook weer niet zo dat ik zwelg in zelfmedelijden ofzo maar het is zo'n apart gevoel als je net afscheid genomen hebt van iemand waar je zo gek op bent en dan even niet weet wat te doen en bijna het gevoel krijgt dat je moet hyperventileren (kan ik gelukkig wel vaak voorkomen)... Alleen thuis, vrienden hebben het druk en familie ook en ze hebben vaak hun eigen dingen en sja dus uit ik me nu maar via dit forum om ook even mijn ei kwijt te kunnen.
Wat ik al zei, als het weer een dag verder is dan kom ik weer in mijn ritme met de kinderen en werk en alledaagse dingen en dan gaat het weer goed maar op zo'n afscheidsdag voel ik gewoon even zo'n gemis van hem (omdat het weekend ook super geweest is) ...
Ik denk ook dat het het beste is om je even aan die misgevoelens over te geven die dag en afleiding te zoeken en dan de volgende dag weer de draad op te pakken.
Wat ik eigenlijk wilde bereiken met het opschrijven is of er ook andere mensen zijn die dat zo herkennen. Dat gevoel van missen en even wat tranen laten in je kussen/op bed net na het afscheid...En het voelt in dat opzicht wel fijn om te weten dat anderen dat ook herkennen of ooit herkend hebben, dat intense missen van je partner als hij/zij weer vertrekt.
Voelt op zich al goed om me hier even te kunnen uiten. Gelukkig ga ik vanmiddag even naar mijn zus toe en heb ik die afleiding die ik zoek...
Wat nog fijner is, is om iemand te hebben die het herkent en met wie ik daar gewoon over kan praten, aan de telefoon of per mail of... gewoon van me afschrijven...
Ben nou eenmaal een gevoelsmens die haar ei even kwijt moet...
maandag 13 april 2009 om 10:18
quote:Margaretha2 schreef op 13 april 2009 @ 09:54:
Ik kan eerlijk waar zeggen dat het went. Met mijn vriend heb ik een tijd uit elkaar gewoond (ander land), en ik woon nu voor de tweede keer in het buitenland en moet dus steeds afscheid nemen van ouders, vrienden, etc. En: het went.Sja, weet niet of het gaat wennen (dacht eerst van wel) want ik heb dit altijd al gehad. Ik ben van nature al een erg gevoelig persoon ben en als ik dan echt gek ben op iemand en het weekend was super, dan voel je even extra dat gemis van hem... Op zich is het een goed teken dat je iemand wel mist, dan zit het wel goed... Ik denk alleen dat ik momenteel, nu alles nog redelijk pril is na een paar maanden, gewoon wat afleiding moet zoeken als ik me even alleen voel net nadat hij weg is. De dagen erna gaat het namenlijk weer gewoon goed en zit ik weer in mijn dagelijks ritme...
Ik kan eerlijk waar zeggen dat het went. Met mijn vriend heb ik een tijd uit elkaar gewoond (ander land), en ik woon nu voor de tweede keer in het buitenland en moet dus steeds afscheid nemen van ouders, vrienden, etc. En: het went.Sja, weet niet of het gaat wennen (dacht eerst van wel) want ik heb dit altijd al gehad. Ik ben van nature al een erg gevoelig persoon ben en als ik dan echt gek ben op iemand en het weekend was super, dan voel je even extra dat gemis van hem... Op zich is het een goed teken dat je iemand wel mist, dan zit het wel goed... Ik denk alleen dat ik momenteel, nu alles nog redelijk pril is na een paar maanden, gewoon wat afleiding moet zoeken als ik me even alleen voel net nadat hij weg is. De dagen erna gaat het namenlijk weer gewoon goed en zit ik weer in mijn dagelijks ritme...
maandag 13 april 2009 om 10:23
Ik herken dat wel. Mijn lief en ik hebben een lat-relatie, zien elkaar meer dan jij en je vriend, maar toch heb ik bij het afscheid elke keer dat nare gevoel. Trekt altijd weer weg, maar op het moment zelf is het er. Als we afscheid nemen, nog even omkijken, zwaaien. Bah. Iemand zegt dat het went, maar bij mij went het niet. Ik herken het dus wel, maar heb geen tips.
maandag 13 april 2009 om 10:24
quote:Jewey schreef op 13 april 2009 @ 09:55:
Hoi Maria!
Ik herken het wel hoor! Voordat we gingen samenwonen, woonden mijn vriend en ik 250 km uit elkaar. Dus ook een relatie op afstand. Wat bij mij wel hielp was om een volgende afspraak te maken dan had ik iets om naar uit te kijken zeg maar. En doordeweeks ging het dan heel goed, want natuurlijk had ik ook mijn eigen drukke leven.
Ja maar dat werkt bij ons niet, want hij is wel het type die ook tijd voor zichzelf nodig heeft en als ik hem juist ook die ruimte geef, is hij juist liever bij me... Wij spreken sinds kort niet meer ver vantevoren af want hij heeft het heel druk met zijn werk en kan vaak niet zeggen wanneer hij wat meer tijd heeft maar ik zie hem sowieso wel in onze vrije weekenden en af en toe in ons kinderweekend... Maar we plannen niet veel en spreken juist lekker af een dag of 2 voordat ons weekend begint. Werkt bij ons juist beter en daardoor zijn onze tijden samen ook zo super, lekker relaxed en ontspannen. En voor een ander werkt het op een andere manier beter.
Maar wel fijn dat er mensen zijn die dit herkennen... Ben erg blij dat ik vanmiddag even naar mijn zus toe ga, heb die afleiding zo nodig. En jammer is het wel dat ik hier in mijn omgeving niet iemand ken bij wie ik nu even lekker op de koffie kan komen en met wie ik over alles (en dus ook over dit soort dingen) kan praten... en zij met mij natuurlijk
Hoi Maria!
Ik herken het wel hoor! Voordat we gingen samenwonen, woonden mijn vriend en ik 250 km uit elkaar. Dus ook een relatie op afstand. Wat bij mij wel hielp was om een volgende afspraak te maken dan had ik iets om naar uit te kijken zeg maar. En doordeweeks ging het dan heel goed, want natuurlijk had ik ook mijn eigen drukke leven.
Ja maar dat werkt bij ons niet, want hij is wel het type die ook tijd voor zichzelf nodig heeft en als ik hem juist ook die ruimte geef, is hij juist liever bij me... Wij spreken sinds kort niet meer ver vantevoren af want hij heeft het heel druk met zijn werk en kan vaak niet zeggen wanneer hij wat meer tijd heeft maar ik zie hem sowieso wel in onze vrije weekenden en af en toe in ons kinderweekend... Maar we plannen niet veel en spreken juist lekker af een dag of 2 voordat ons weekend begint. Werkt bij ons juist beter en daardoor zijn onze tijden samen ook zo super, lekker relaxed en ontspannen. En voor een ander werkt het op een andere manier beter.
Maar wel fijn dat er mensen zijn die dit herkennen... Ben erg blij dat ik vanmiddag even naar mijn zus toe ga, heb die afleiding zo nodig. En jammer is het wel dat ik hier in mijn omgeving niet iemand ken bij wie ik nu even lekker op de koffie kan komen en met wie ik over alles (en dus ook over dit soort dingen) kan praten... en zij met mij natuurlijk
maandag 13 april 2009 om 10:27
quote:maria1971 schreef op 13 april 2009 @ 10:24:
[...]
En jammer is het wel dat ik hier in mijn omgeving niet iemand ken bij wie ik nu even lekker op de koffie kan komen en met wie ik over alles (en dus ook over dit soort dingen) kan praten... en zij met mij natuurlijk Als je in Amsterdam woont, ben je van harte welkom bij mij.
[...]
En jammer is het wel dat ik hier in mijn omgeving niet iemand ken bij wie ik nu even lekker op de koffie kan komen en met wie ik over alles (en dus ook over dit soort dingen) kan praten... en zij met mij natuurlijk Als je in Amsterdam woont, ben je van harte welkom bij mij.
maandag 13 april 2009 om 10:27
quote:Christiane04 schreef op 13 april 2009 @ 10:23:
Ik herken dat wel. Mijn lief en ik hebben een lat-relatie, zien elkaar meer dan jij en je vriend, maar toch heb ik bij het afscheid elke keer dat nare gevoel. Trekt altijd weer weg, maar op het moment zelf is het er. Als we afscheid nemen, nog even omkijken, zwaaien. Bah. Iemand zegt dat het went, maar bij mij went het niet. Ik herken het dus wel, maar heb geen tips.Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... daarna voel ik me wel weer wat beter maar ik weet ook nog niet zeker of het echt gaat wennen bij mij.... Geeft niet dat je geen tips hebt, klinkt gek maar voelt fijn dat er mensen zijn die dit zo herkennen en denk ook dat het meer een vrouwending is... Mannen zijn wat praktischer en missen ons ook wel maar die kunnen hun focus gewoon weer even op wat anders verschuiven...
Ik herken dat wel. Mijn lief en ik hebben een lat-relatie, zien elkaar meer dan jij en je vriend, maar toch heb ik bij het afscheid elke keer dat nare gevoel. Trekt altijd weer weg, maar op het moment zelf is het er. Als we afscheid nemen, nog even omkijken, zwaaien. Bah. Iemand zegt dat het went, maar bij mij went het niet. Ik herken het dus wel, maar heb geen tips.Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... daarna voel ik me wel weer wat beter maar ik weet ook nog niet zeker of het echt gaat wennen bij mij.... Geeft niet dat je geen tips hebt, klinkt gek maar voelt fijn dat er mensen zijn die dit zo herkennen en denk ook dat het meer een vrouwending is... Mannen zijn wat praktischer en missen ons ook wel maar die kunnen hun focus gewoon weer even op wat anders verschuiven...
maandag 13 april 2009 om 10:27
quote:Christiane04 schreef op 13 april 2009 @ 10:23:
Ik herken dat wel. Mijn lief en ik hebben een lat-relatie, zien elkaar meer dan jij en je vriend, maar toch heb ik bij het afscheid elke keer dat nare gevoel. Trekt altijd weer weg, maar op het moment zelf is het er. Als we afscheid nemen, nog even omkijken, zwaaien. Bah. Iemand zegt dat het went, maar bij mij went het niet. Ik herken het dus wel, maar heb geen tips.Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... daarna voel ik me wel weer wat beter maar ik weet ook nog niet zeker of het echt gaat wennen bij mij.... Geeft niet dat je geen tips hebt, klinkt gek maar voelt fijn dat er mensen zijn die dit zo herkennen en denk ook dat het meer een vrouwending is... Mannen zijn wat praktischer en missen ons ook wel maar die kunnen hun focus gewoon weer even op wat anders verschuiven...
Ik herken dat wel. Mijn lief en ik hebben een lat-relatie, zien elkaar meer dan jij en je vriend, maar toch heb ik bij het afscheid elke keer dat nare gevoel. Trekt altijd weer weg, maar op het moment zelf is het er. Als we afscheid nemen, nog even omkijken, zwaaien. Bah. Iemand zegt dat het went, maar bij mij went het niet. Ik herken het dus wel, maar heb geen tips.Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... daarna voel ik me wel weer wat beter maar ik weet ook nog niet zeker of het echt gaat wennen bij mij.... Geeft niet dat je geen tips hebt, klinkt gek maar voelt fijn dat er mensen zijn die dit zo herkennen en denk ook dat het meer een vrouwending is... Mannen zijn wat praktischer en missen ons ook wel maar die kunnen hun focus gewoon weer even op wat anders verschuiven...
maandag 13 april 2009 om 10:29
afscheid nemen is gewoon niet leuk...ik had het toen ik alleen woonde (woon nu samen) ook als vriendin een weekje langs was geweest, de eerset vijf minuten alleen was dan altijd weer even slikken...alleen zijn is geen probleem voor mij....maar dat afscheid brrrr....toen exvriend en ik in een ander land woonde, kon ik makkelijk mee dealen (4 maanden uit elkaar geweest) maar de week dat ie bij me was, was de ergste rollercoaster ooit uit mijn leven....toen hij weer terug naar buitenland moest en we samen in een hotel in schiphol zaten, heb ik zelfs mijn wekker uitgedaan in de hoop dat ie zijn vliegtuig zou missen...zo extreem intens voelde dat....na die week heb ik m nooit meer gezien trouwens...we zagen geen toekomst meer samen...maar ik denk dat ik het nu beter zou trekken mijn huidige vriend een tijd lang niet te zien, dan af en toe een weekendje...juist vanwege dat afscheid nemen.....
maandag 13 april 2009 om 10:32
quote:maria1971 schreef op 13 april 2009 @ 10:27:
[...]
Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... Heb jij dat geschreven? Of ik?
[...]
Ik herken dat ook zo, wat je zegt... Ik stond net bij de parkeerplaats en hij reed weg en ik hou me dan sterk en als ik weer boven kom krijg ik even een buikpijngevoel en het gevoel dat ik hem zo mis en dan laat ik even wat tranen... Heb jij dat geschreven? Of ik?
maandag 13 april 2009 om 10:38
quote:gelukkigmeisje schreef op 13 april 2009 @ 10:29:
afscheid nemen is gewoon niet leuk...ik had het toen ik alleen woonde (woon nu samen) ook als vriendin een weekje langs was geweest, de eerset vijf minuten alleen was dan altijd weer even slikken...alleen zijn is geen probleem voor mij....maar dat afscheid brrrr....toen exvriend en ik in een ander land woonde, kon ik makkelijk mee dealen (4 maanden uit elkaar geweest) maar de week dat ie bij me was, was de ergste rollercoaster ooit uit mijn leven....toen hij weer terug naar buitenland moest en we samen in een hotel in schiphol zaten, heb ik zelfs mijn wekker uitgedaan in de hoop dat ie zijn vliegtuig zou missen...zo extreem intens voelde dat....na die week heb ik m nooit meer gezien trouwens...we zagen geen toekomst meer samen...maar ik denk dat ik het nu beter zou trekken mijn huidige vriend een tijd lang niet te zien, dan af en toe een weekendje...juist vanwege dat afscheid nemen.....
Denk dat we het gewoon moeten accepteren dat afscheid nemen niet leuk is zoals jij al aangeeft en dat het voor diverse mensen ook nooit gaat wennen. Snap je helemaal wat je deed met die wekker... Bij mij went denk ik ook nooit, aan de andere kant als ik weer in het ritme van alledag zit dan kijk ik weer uit naar de dag wanneer ik hem weer zie en tel ik stiekem alweer de dagen af.... en dan bouwen we samen wel weer spanning op en de dag dat we elkaar weer zien is wel weer heel fijn en intens...
Lijkt me zelf trouwens fijn om ooit, als we eraan toe zijn, zijn richting op te gaan maar niet samen te gaan wonen. Gewoon in de buurt wonen en elkaar wat vaker zien maar wel dat gevoel behouden dat je elkaar gaat missen en dus het ook extra fijn vind om elkaar weer te zien na een paar dagen/tijdje elkaar gemist te hebben... Maar oke dat is toekomstmuziek ...
afscheid nemen is gewoon niet leuk...ik had het toen ik alleen woonde (woon nu samen) ook als vriendin een weekje langs was geweest, de eerset vijf minuten alleen was dan altijd weer even slikken...alleen zijn is geen probleem voor mij....maar dat afscheid brrrr....toen exvriend en ik in een ander land woonde, kon ik makkelijk mee dealen (4 maanden uit elkaar geweest) maar de week dat ie bij me was, was de ergste rollercoaster ooit uit mijn leven....toen hij weer terug naar buitenland moest en we samen in een hotel in schiphol zaten, heb ik zelfs mijn wekker uitgedaan in de hoop dat ie zijn vliegtuig zou missen...zo extreem intens voelde dat....na die week heb ik m nooit meer gezien trouwens...we zagen geen toekomst meer samen...maar ik denk dat ik het nu beter zou trekken mijn huidige vriend een tijd lang niet te zien, dan af en toe een weekendje...juist vanwege dat afscheid nemen.....
Denk dat we het gewoon moeten accepteren dat afscheid nemen niet leuk is zoals jij al aangeeft en dat het voor diverse mensen ook nooit gaat wennen. Snap je helemaal wat je deed met die wekker... Bij mij went denk ik ook nooit, aan de andere kant als ik weer in het ritme van alledag zit dan kijk ik weer uit naar de dag wanneer ik hem weer zie en tel ik stiekem alweer de dagen af.... en dan bouwen we samen wel weer spanning op en de dag dat we elkaar weer zien is wel weer heel fijn en intens...
Lijkt me zelf trouwens fijn om ooit, als we eraan toe zijn, zijn richting op te gaan maar niet samen te gaan wonen. Gewoon in de buurt wonen en elkaar wat vaker zien maar wel dat gevoel behouden dat je elkaar gaat missen en dus het ook extra fijn vind om elkaar weer te zien na een paar dagen/tijdje elkaar gemist te hebben... Maar oke dat is toekomstmuziek ...
maandag 13 april 2009 om 10:40
Kom net van het positieve topic op 'Relaties'.
Ik herken t heel erg. Mijn lief en ik zijn hoteldebotelstraalverliefd en inmiddels een maand of 9 'officieel' bij elkaar. Ik ben echter voor een poos 700km bij hem vandaan gaan wonen (dat stond al vast) en dat is wel eens lastig. We zien elkaar met regelmaat (toch zeker wel een paar dagen per maand gemiddeld), maar niet zo vaak als we zouden willen.
Iedere keer als ik bij hem wegga of hij bij mij, ben ik een dag of 2 van streek. Het hangt er een beetje vanaf hoe snel het wederzien is of het mijn functioneren erg beinvloed.
Gelukkig voelen we hetzelfde over onze relatie. We hebben dagelijks contact en geen van beide enige twijfel over 'ons'. We praten veel over wat ons bezighoudt en zouden elkaar voor geen goud willen missen. Hoewel ik er bij tijd en wijlen haast krankzinnig van word, vind ik dat we het heel goed doen.
Ik herken t heel erg. Mijn lief en ik zijn hoteldebotelstraalverliefd en inmiddels een maand of 9 'officieel' bij elkaar. Ik ben echter voor een poos 700km bij hem vandaan gaan wonen (dat stond al vast) en dat is wel eens lastig. We zien elkaar met regelmaat (toch zeker wel een paar dagen per maand gemiddeld), maar niet zo vaak als we zouden willen.
Iedere keer als ik bij hem wegga of hij bij mij, ben ik een dag of 2 van streek. Het hangt er een beetje vanaf hoe snel het wederzien is of het mijn functioneren erg beinvloed.
Gelukkig voelen we hetzelfde over onze relatie. We hebben dagelijks contact en geen van beide enige twijfel over 'ons'. We praten veel over wat ons bezighoudt en zouden elkaar voor geen goud willen missen. Hoewel ik er bij tijd en wijlen haast krankzinnig van word, vind ik dat we het heel goed doen.
maandag 13 april 2009 om 10:40
quote:Christiane04 schreef op 13 april 2009 @ 10:32:
[...]
Heb jij dat geschreven? Of ik?Ik maar ik bedoelde ermee te zeggen dat ik jou herken met dat nare gevoel als je vriend weggaat/wegrjid... ik stond dus net bij de parkeerplaats en nam afscheid en idd dat " BAH hij gaat nu weg" gevoel hebben...
[...]
Heb jij dat geschreven? Of ik?Ik maar ik bedoelde ermee te zeggen dat ik jou herken met dat nare gevoel als je vriend weggaat/wegrjid... ik stond dus net bij de parkeerplaats en nam afscheid en idd dat " BAH hij gaat nu weg" gevoel hebben...
maandag 13 april 2009 om 10:41
maandag 13 april 2009 om 10:42
quote:kathykatinka schreef op 13 april 2009 @ 10:40:
Kom net van het positieve topic op 'Relaties'.
Ik herken t heel erg. Mijn lief en ik zijn hoteldebotelstraalverliefd en inmiddels een maand of 9 'officieel' bij elkaar. Ik ben echter voor een poos 700km bij hem vandaan gaan wonen (dat stond al vast) en dat is wel eens lastig. We zien elkaar met regelmaat (toch zeker wel een paar dagen per maand gemiddeld), maar niet zo vaak als we zouden willen.
Iedere keer als ik bij hem wegga of hij bij mij, ben ik een dag of 2 van streek. Het hangt er een beetje vanaf hoe snel het wederzien is of het mijn functioneren erg beinvloed.
Gelukkig voelen we hetzelfde over onze relatie. We hebben dagelijks contact en geen van beide enige twijfel over 'ons'. We praten veel over wat ons bezighoudt en zouden elkaar voor geen goud willen missen. Hoewel ik er bij tijd en wijlen haast krankzinnig van word, vind ik dat we het heel goed doen.Snap je volledig en jullie doen het ook zeker goed... En wat ik ook al bij dat andere topic zei, communicatie is zo belangrijk. Wij doen dat ook best veel en over van alles en nog wat en ook over " ons" en wat ons bezighoudt en wat voor ons het beste werkt in een goeie relatie en ik heb gemerkt dat het positief werkt...
Kom net van het positieve topic op 'Relaties'.
Ik herken t heel erg. Mijn lief en ik zijn hoteldebotelstraalverliefd en inmiddels een maand of 9 'officieel' bij elkaar. Ik ben echter voor een poos 700km bij hem vandaan gaan wonen (dat stond al vast) en dat is wel eens lastig. We zien elkaar met regelmaat (toch zeker wel een paar dagen per maand gemiddeld), maar niet zo vaak als we zouden willen.
Iedere keer als ik bij hem wegga of hij bij mij, ben ik een dag of 2 van streek. Het hangt er een beetje vanaf hoe snel het wederzien is of het mijn functioneren erg beinvloed.
Gelukkig voelen we hetzelfde over onze relatie. We hebben dagelijks contact en geen van beide enige twijfel over 'ons'. We praten veel over wat ons bezighoudt en zouden elkaar voor geen goud willen missen. Hoewel ik er bij tijd en wijlen haast krankzinnig van word, vind ik dat we het heel goed doen.Snap je volledig en jullie doen het ook zeker goed... En wat ik ook al bij dat andere topic zei, communicatie is zo belangrijk. Wij doen dat ook best veel en over van alles en nog wat en ook over " ons" en wat ons bezighoudt en wat voor ons het beste werkt in een goeie relatie en ik heb gemerkt dat het positief werkt...
maandag 13 april 2009 om 10:44
Eigenlijk lees ik in jouw bericht dat je vriend wil afspreken als dat voor hem uitkomt (omdat hij die ruimte nodig heeft). Maar ruimte nodig hebben en afspraken maken kunnen toch naast elkaar bestaan. Ruimte nodig hebben betekent toch niet dat je geen afspraken kan maken met iemand. Dat betekent dat je niet 24/7 op elkaars lip wil zitten. Of zie ik dat verkeerd?
Ik zou ook verdrietig worden als ik niet zou weten of ik mijn vriend de komende weken wel of niet zou gaan zien.
Ik zou ook verdrietig worden als ik niet zou weten of ik mijn vriend de komende weken wel of niet zou gaan zien.
maandag 13 april 2009 om 10:52
quote:maria1971 schreef op 13 april 2009 @ 10:40:
[...]
Ik maar ik bedoelde ermee te zeggen dat ik jou herken met dat nare gevoel als je vriend weggaat/wegrjid... ik stond dus net bij de parkeerplaats en nam afscheid en idd dat " BAH hij gaat nu weg" gevoel hebben...Ja, dat snap ik! Dat van mij was grappig bedoeld. Mmmm, mijn humor is dus niet zo grappig....
[...]
Ik maar ik bedoelde ermee te zeggen dat ik jou herken met dat nare gevoel als je vriend weggaat/wegrjid... ik stond dus net bij de parkeerplaats en nam afscheid en idd dat " BAH hij gaat nu weg" gevoel hebben...Ja, dat snap ik! Dat van mij was grappig bedoeld. Mmmm, mijn humor is dus niet zo grappig....
maandag 13 april 2009 om 11:05
quote:Christiane04 schreef op 13 april 2009 @ 10:52:
[...]
Ja, dat snap ik! Dat van mij was grappig bedoeld. Mmmm, mijn humor is dus niet zo grappig....
Weet je wat nou zo grappig is
, dat ik al zat te twijfelen of je een grap maakte want meestal pik ik dat wel op... Kan je nagaan, ik ben een beetje niet adrem vandaag...
Dus bij deze, ga vooral door met je humor... meestal vat ik hem wel hoor want heb dezelfde soort humor
Waarom woon je nou ook helemaal in Amsterdam?
[...]
Ja, dat snap ik! Dat van mij was grappig bedoeld. Mmmm, mijn humor is dus niet zo grappig....
Weet je wat nou zo grappig is
, dat ik al zat te twijfelen of je een grap maakte want meestal pik ik dat wel op... Kan je nagaan, ik ben een beetje niet adrem vandaag... Dus bij deze, ga vooral door met je humor... meestal vat ik hem wel hoor want heb dezelfde soort humor
Waarom woon je nou ook helemaal in Amsterdam?
maandag 13 april 2009 om 15:01
Maria, precies! Communicatie is zo belangrijk, altijd, maar helemaal als je elkaar een tijd niet ziet.
Bij ons is dat soms een week of 5 a 6. Het is dan wel belangrijk om de ander in je leven te blijven betrekken. Hij is hier nu een paar keer geweest en kent gelukkig een groot deel van de mensen hier en weet hoe het er hier uitziet. Dat maakt het makkelijker om te vertellen wat ik hier doe.
Soms denk ik dat het makkelijker is om elkaar niet om de zoveel weken te zien, omdat je dan steeds weer dat afscheid door moet. Anderzijds leven we er helemaal naartoe als we elkaar gaan zien en haal ik er zooo veel uit.
Bij ons is dat soms een week of 5 a 6. Het is dan wel belangrijk om de ander in je leven te blijven betrekken. Hij is hier nu een paar keer geweest en kent gelukkig een groot deel van de mensen hier en weet hoe het er hier uitziet. Dat maakt het makkelijker om te vertellen wat ik hier doe.
Soms denk ik dat het makkelijker is om elkaar niet om de zoveel weken te zien, omdat je dan steeds weer dat afscheid door moet. Anderzijds leven we er helemaal naartoe als we elkaar gaan zien en haal ik er zooo veel uit.
dinsdag 14 april 2009 om 12:18
Hoi Maria1971, ik herken het van vroeger!
Toen mijn man en ik een relatie kregen, waren we allebei alleenstaande ouders en woonden we op 350 km van elkaar. Het was de eerste 3,5 jaar vanwege onze kinderen niet mogelijk om te gaan samenwonen.
Iedere vrijdag om 17 uur reisden we om beurten naar elkaar toe en op zondag om 17 uur gingen we weer naar huis.
Ik vond het afscheid nemen verschrikkelijk en ik miste hem tijdens de week ontzettend, ondanks dat ik het met mijn werk en kinderen altijd heel druk had. En dat was wederzijds. We zijn het nooit gewend geraakt, integendeel, ik ging hem steeds meer missen en ik werd er uiteindelijk bijna letterlijk ziek van. Nu wonen we alweer 7 jaar samen en nog altijd zeggen we bijna elke op zondag rond 17 uur tegen elkaar: wat heerlijk dat we geen afscheid hoeven te nemen! Mijn man wil nooit meer een nacht zonder me slapen, zegt hij
Ik heb niet echt tips voor je, ik kan je alleen maar zeggen dat het herkenbaar is!
Misschien een troost: als je elkaar zo lang gemist hebt, besef je beter hoe fijn het is om samen te kunnen zijn.
Hebben jullie al toekomstplannen?
Toen mijn man en ik een relatie kregen, waren we allebei alleenstaande ouders en woonden we op 350 km van elkaar. Het was de eerste 3,5 jaar vanwege onze kinderen niet mogelijk om te gaan samenwonen.
Iedere vrijdag om 17 uur reisden we om beurten naar elkaar toe en op zondag om 17 uur gingen we weer naar huis.
Ik vond het afscheid nemen verschrikkelijk en ik miste hem tijdens de week ontzettend, ondanks dat ik het met mijn werk en kinderen altijd heel druk had. En dat was wederzijds. We zijn het nooit gewend geraakt, integendeel, ik ging hem steeds meer missen en ik werd er uiteindelijk bijna letterlijk ziek van. Nu wonen we alweer 7 jaar samen en nog altijd zeggen we bijna elke op zondag rond 17 uur tegen elkaar: wat heerlijk dat we geen afscheid hoeven te nemen! Mijn man wil nooit meer een nacht zonder me slapen, zegt hij
Ik heb niet echt tips voor je, ik kan je alleen maar zeggen dat het herkenbaar is!
Misschien een troost: als je elkaar zo lang gemist hebt, besef je beter hoe fijn het is om samen te kunnen zijn.
Hebben jullie al toekomstplannen?
