Omgang partner van mijn ex

Ik weet niet zeker of het topic hier thuishoort of in relaties. Maar goed;
Als jullie het loopje gebruiken is het ook te vinden maar de korte samenvatting:
Mijn inmiddels ex vriend is vorig jaar december vreemd gegaan in toen ons eigen huis. Ik kwam thuis met zoon ( 2 jaar ) in een hele nare situatie. Uiteindelijk 2 maanden geprobeerd ermee verder te gaan, psychiater ( ik, hij niet ) bezocht maar het liep helemaal niet meer. Ik ben vertrokken en hij is direct verder gegaan met haar. Ons huis verkocht, ik op mezelf in een leuke woning in de stad en hij is direct gaan samenwonen met haar. Ik heb het er enorm moeilijk mee gehad ( en soms nog steeds ) voel me ingeruild, onzeker, vaak angstig. Met onze zoon gaat het goed en omwille van hem houd ik het contact met zijn vader goed. We hebben destijds afgesproken dat hij ervoor zou zorgen dat ik haar nooit tegen het lijf zou lopen bij hem thuis.
Maar nu heb ik zelf redelijk snel een lieve man gevonden, waar ik ontzettend gek op ben. Het is leuk en fijn maar soms ook heel moeilijk door wat er eerder gebeurt is. Mijn ex leek ontzettend opgelucht dat ik een nieuwe partner had en prompt kreeg ik de vraag of het nog een probleem is als ik zijn vriendin zou zien... ik schoot compleet in de paniek. Hij heeft geen idee hoe razend zij mij nog maken en dat ik hier compleet niet aan toe ben.
Ik weet niet hoe ik zou reageren maar wanneer ik eraan denk voel ik nog zoveel woede en verdriet.
Nu is het gelukkig wel zo dat mijn zoon het fijn heeft bij ons allebei. Ook met haar, iets wat ik best moeilijk vind om te accepteren.
De enige reden die ik zou kunnen bedenken om contact met haar te hebben zou het belang van mijn zoontje zijn. Dat het voor hem fijn is en ontspannen.

Heeft iemand hier ervaring mee? Ik weet ook niet zo goed wat ik hiermee wil, misschien ervaringen van anderen horen.

Ik cijfer mezelf vaak weg voor zoontje en zet zijn belang altijd voorop. Ik ben er altijd voor hem maar ik voel gewoon dat ik dit niet aankan, ook niet als het voor hem beter zou zijn.

MonicaG schreef: ↑

24-10-2017 12:49

Waarom moet zij het huis uit als jij je zoon komt ophalen?

Hier gebeurde/gebeurt de wissel altijd aan de voordeur/in de hal: even een praatje over hoe het was geweest maar niet uitgebreid staan kletsen.
Tassen van de kinderen staan ook altijd klaar in de hal.

Als zij zich er dan niet mee komt bemoeien moet ze toch het huis niet uit?

Wij komen wel gewoon even binnen bij elkaar, maken een praatje en pakken dan spulletjes bij elkaar ( staat wel klaar ) we hebben het hier ook wel met elkaar over gehad, dat we niet kind overdragen bij de auto of iets dergelijks maar gewoon binnen. Alleen de hal zou idd een optie zijn.

consuelabananahammok schreef: ↑

24-10-2017 13:57

Je hoeft niet perse contact te hebben.
Maar het opzettelijk vermijden vind ik dan weer het andere uiterste.

Ik snap als het allemaal nog vers is dat het nog te emotioneel is.
Voor de toekomst lijkt het mij voor je zoontje fijn als er gewoon normaal en beleefd met elkaar omgegaan kan worden.
Je zal elkaar toch wel eens een keer treffen?
Bij een schooluitvoering, sportwedstrijd of iets dergelijks.

Kind heeft echt wel door wanneer je elkaar opzettelijk ontwijkt.
Daar straalt voor hem een negatieve boodschap uit, lijkt mij voor hem niet wenselijk als je die boodschap blijft uitzenden.

Dat is inderdaad mijn probleem. Ik realiseer me heel goed dat dit in de toekomst voor mijn kind geen leuke situatie is. Ik vind het alleen in dit geval best moeilijk om me er overheen te zetten.