Psyche
alle pijlers
Onbedoeld zwanger
zaterdag 12 april 2008 om 23:07
Ik ben 34 jaar en sinds gisteren weet ik (na 2 positieve predictor testst) dat ik zwanger ben. Heel onwerkelijk en ook geen idee wat ik nu moet doen. Heb geen vaste relatie, ben nu dus zwanger vanwege een one night stand met een oude vakantieliefde. Heb altijd graag kinderen gewild maar heb dit plaatje nooit voor ogen gehad. Maandag ga ik naar de huisarts om alles op een rij te zetten. Mijn gevoel is nu erg verdoofd, kan niet denken.... Na maandag als er wat meer duidelijkheid is, wil ik het de aanstaande vader en mijn ouders vertellen. Maar het moeilijkste van alles; er zal een keuze moeten worden gemaakt. Welke keuze ik ook maak, deze is bepalend voor heel mijn leven en dat besef ik me heel goed. Ben al een paar jaar niet meer aan de pil en dus altijd voorzichtig geweest tijdens de sex. Deze keer niet en dat heeft nu meteen ook enorme gevolgen... Kan het niet bevatten.
Heeft er iemand van jullie in deze situatie gezeten, of misschien mensen in je omgeving? Laat het me weten, misschien helpt t mij bij het maken van een keuze....
Heeft er iemand van jullie in deze situatie gezeten, of misschien mensen in je omgeving? Laat het me weten, misschien helpt t mij bij het maken van een keuze....
zaterdag 12 april 2008 om 23:16
3 jaar geleden, had het na een langslepende rotrelatie, uitgemaakt met mijn ex, met de bedoeling die lamzak nooit en dan ook nooit meer te willen zien...bleek ik zwanger (ondanks alle goede voorzorgsmaatregelen)
Heb er goed over nagedacht en met het resultaat dat ik het mooiste cadeautje kreeg van mijn hele leven!
Gelukkig is die lamzak nog steeds niet in beeld, hij wil er niets mee van doen hebben, maar heb ik een hele fijne nieuwe vriend die een geweldige vader is voor mijn zoontje!
maar ook in de tijd dat ik het alleen heb gedaan was het heel goed te doen (met wel wat oppashulp van opa en oma)
Kan je wel zeggen dat je er niet te licht over moet denken, je leven veranderd wel degelijk, maar je krijgt er ook heel veel andere, extra dingen voor terug.
En mijn ouders passen nog steeds regelmatig op als ik eens weg moet, wil of iets dergelijks.
Maar wat is nu eigenlijk precies waar je zo tegenop ziet?
Heb er goed over nagedacht en met het resultaat dat ik het mooiste cadeautje kreeg van mijn hele leven!
Gelukkig is die lamzak nog steeds niet in beeld, hij wil er niets mee van doen hebben, maar heb ik een hele fijne nieuwe vriend die een geweldige vader is voor mijn zoontje!
maar ook in de tijd dat ik het alleen heb gedaan was het heel goed te doen (met wel wat oppashulp van opa en oma)
Kan je wel zeggen dat je er niet te licht over moet denken, je leven veranderd wel degelijk, maar je krijgt er ook heel veel andere, extra dingen voor terug.
En mijn ouders passen nog steeds regelmatig op als ik eens weg moet, wil of iets dergelijks.
Maar wat is nu eigenlijk precies waar je zo tegenop ziet?
zaterdag 12 april 2008 om 23:17
Ik heb hier geen ervaring mee. Aan je woorden te horen zou een kindje wel welkom zijn in je leven. Als dat inderdaad zo is, zou ik er zeker voor gaan. Ik begrijp heel goed dat je dit plaatje niet voor ogen hebt gehad, maar ja, wie krijgt dan ooit precies het plaatje dat ze voor ogen had? Misschien lijkt het nu nog allemaal heel onrealistisch of zelfs onmogelijk, maar als jij van dit kindje kunt houden, komen de praktische zaken ook wel op hun pootjes terecht.
zaterdag 12 april 2008 om 23:22
Ik ben heel bang voor de reactie van mijn ouders en natuurlijk de man waar ik mee geslapen heb. Zo goed ken ik hem niet. Ben bang dat ik het alleen niet aankan.
Zou willen dat ik meer gevoel had, ben nu echt mezelf niet en kan op deze manier ook geen keuze maken. Besef me ook goed dat dit misschien wel mijn enige kans is om zwanger te raken, ben inmiddels al 34.
Zou willen dat ik meer gevoel had, ben nu echt mezelf niet en kan op deze manier ook geen keuze maken. Besef me ook goed dat dit misschien wel mijn enige kans is om zwanger te raken, ben inmiddels al 34.
zaterdag 12 april 2008 om 23:24
Waarom bang voor de reactie van je ouders?
Is er soms meer aan de hand?
ik zou zeggen: natuurlijk schrikken je ouders even, maar waarschijnlijk meer uit bezorgdheid omdat je alleen bent etc. maar daarna...ze worden opa en oma!
en wat bedoel je met meer gevoel? Is toch heel logisch dat je nu rationeel bezig bent? het gaat toch om jou nu?
Is er soms meer aan de hand?
ik zou zeggen: natuurlijk schrikken je ouders even, maar waarschijnlijk meer uit bezorgdheid omdat je alleen bent etc. maar daarna...ze worden opa en oma!
en wat bedoel je met meer gevoel? Is toch heel logisch dat je nu rationeel bezig bent? het gaat toch om jou nu?
zaterdag 12 april 2008 om 23:28
Probeer je niet te druk te maken over de reacties van anderen. Uiteindelijk is dit helemaal jouw keuze. En als de vader niet wil, hoeft hij er niets mee, kijk maar naar het verhaal van Miestheph. Misschien is het voor je ouders inderdaad een shock, maar als het jou gelukkig maakt, is de kans groot dat ze uiteindelijk alleen maar blij voor je zullen zijn.
Het feit dat je geen gevoel hebt kan heel goed door de hormonen komen. Ook vroeg in de zwangerschap kunnen deze je hele gevoelsleven op zijn kop zetten (vraag maar aan mijn man
)
Het feit dat je geen gevoel hebt kan heel goed door de hormonen komen. Ook vroeg in de zwangerschap kunnen deze je hele gevoelsleven op zijn kop zetten (vraag maar aan mijn man
)
zaterdag 12 april 2008 om 23:29
Er spookt zoveel door mijn hoofd. Maar ben niet blij, niet verdrietig. Was gisteren na de test wel even in paniek, dat wel maar dat is inmiddels gezakt.
Bang voor de reactie van mijn ouders omdat ze dit natuurlijk niet verwachten en mij liever zouden zien in een situatie huisje, boompje beestje. Diep van binnen weet ik dat ze er uiteindelijk ook heel blij mee zullen zijn. Gelukkig heb ik wel een hele lieve zus die nu op de hoogte is en mij heeft beloofd, me in alles te steunen; welke keuze ik ook maak.
Bang voor de reactie van mijn ouders omdat ze dit natuurlijk niet verwachten en mij liever zouden zien in een situatie huisje, boompje beestje. Diep van binnen weet ik dat ze er uiteindelijk ook heel blij mee zullen zijn. Gelukkig heb ik wel een hele lieve zus die nu op de hoogte is en mij heeft beloofd, me in alles te steunen; welke keuze ik ook maak.
zaterdag 12 april 2008 om 23:34
Joh, dat zeiden mijn ouders eerst ook tegen mij en moet je ze nu zien met die kleine....zucht.
Enne, als alleenstaande moeder is je leven niet voorbij hoor!
Ben ook weer een prachtkerel tegen het lijf gelopen!
Doe eerst maar eens rustig en wacht het bezoek van de huisarts even af, je hoeft nu toch niet direct te beslissen?
Of neem anders contact op met het VBOK, op de site staat als eerste hulp voor ongewenste zwangerschap, maar ze hebben een luisterend oor en advies voor elk probleem.
Sterkte meid
Enne, als alleenstaande moeder is je leven niet voorbij hoor!
Ben ook weer een prachtkerel tegen het lijf gelopen!
Doe eerst maar eens rustig en wacht het bezoek van de huisarts even af, je hoeft nu toch niet direct te beslissen?
Of neem anders contact op met het VBOK, op de site staat als eerste hulp voor ongewenste zwangerschap, maar ze hebben een luisterend oor en advies voor elk probleem.
Sterkte meid
zaterdag 12 april 2008 om 23:34
En als je nu eens alle (praktische) omstandigheden aan de kant probeert te zetten. En je stelt jezelf alleen de vraag; wil ik dit kindje? Al het andere is (hoe groot en moeilijk het nu ook lijkt) uiteindelijk bijzaak.
En twijfels zijn heel begrijpelijk. Ik had wel een vaste relatie en we hebben ook heel bewust voor een kind gekozen, maar toen ik eenmaal zwanger was twijfelde ik ook heel erg of ik het wel aan zou kunnen.
En twijfels zijn heel begrijpelijk. Ik had wel een vaste relatie en we hebben ook heel bewust voor een kind gekozen, maar toen ik eenmaal zwanger was twijfelde ik ook heel erg of ik het wel aan zou kunnen.
zaterdag 12 april 2008 om 23:40
zaterdag 12 april 2008 om 23:44
ow, op www.vbok.nl staat onder het kopje hulpverlening een apart gedeelte voor alleenstaande moeders en de begeleiding die ze daarin geven (zag het net pas staan)
zondag 13 april 2008 om 01:25
Aanstaande moeders met partners en ouders die geen vervelende reacties geven zijn ook bang dat ze het niet aankunnen. Je hebt 9 maanden de tijd om te wennen en er zijn genoeg vrouwen die hun kinderen alleen opvoeden en dat gaat prima.
Misschien zijn de omstandigheden niet helemaal conform wat je voor ogen had, maar je hebt niet voor niets het risico genomen, misschien wel onbewust, je zegt ook niet voor niets dat het misschien wel je enige kans is.
Komt tijd komt raad zegt men altijd. En waar er 1 kan eten kunnen er ook 2 eten
zondag 13 april 2008 om 02:11
Ik ben vorig jaar onbedoeld zwanger geraakt van mijn toenmalige vriendje die ik nog niet zo lang kende. Ik wilde waarschijnlijk ooit wel kinderen, maar pas na m'n 30e en in een lange serieuze relatie. Kortom, niet op die manier zoals het ineens liep. Maar ik was wel bijna 30, en ook al was 't niet perfect het was ergens ook welkom. Verwarrend allemaal maar uiteindelijk toch besloten om 't niet te houden, ook onder zware druk van mijn ex. Ik worstel hier nog steeds mee. Ik weet dat ik eruit ga komen, en ik zal vast ooit weer gelukkig worden maar deze ervaring heeft me getekend voor het leven en ik ben door een heel diep dal gegaan waar ik nog steeds niet uit ben. Ik heb geen spijt, ik sta achter mijn keuze, maar het is een van de zwartste periodes uit m'n leven.
Jij bent nog een paar jaar ouder, als je ooit kinderen wilt (en je klinkt alsof je 't best zou willen) zou ik niet snel een abortus doen. Ik snap je angsten, ik had dezelfde. De angst om er alleen voor te staan, kan ik dat wel? De angst om het aan m'n omgeving te vertellen. M'n ouders reageerden best positief, in ieder geval steunend. Hoewel ik niet eens een hele goede relatie met ze heb. Misschien hadden ze 't zich anders voorgesteld. Dat had jij ook (ik ook). Maar dat wil niet zeggen dat 't niet mooi is op deze manier. En dat jij en je eventuele kindje niet gelukkig zouden worden. Ouders willen graag hun kind gelukkig zien, en ze willen graag een kleinkind, ook al komt dat niet in het meest perfecte plaatje terecht. Het heeft ook voordelen om 't alleen te doen, je beslist alles zelf!
Nou ja, ik wil je verder niet beinvloeden. ik heb destijds ook topic geopend maar (niet zo slim misschien) op 't kinderen forum. Veel (alleenstaande) moeders probeerden me te laten zien dat ik er voor moest gaan. Ik heb dus besloten om 't niet te doen en heb weinig reacties gehad van vrouwen die abortus hebben gepleegd. Had graag wat meer informatie willen hebben. De psychische en fysieke kanten waren in mijn geval heel zwaar. Lichamelijk ben ik na meer dan 6 maanden nog steeds niet hersteld (geen regelmatige cyclus meer, terwijl ik dat altijd had en allerlei andere klachten). Daarnaast krabbel ik heel langzaam uit een depressie. Toch heb ik geen spijt. Ik weet ook dat dit me nooit meer overkomt. Ik verdraag geen hormonen en ben heel voorzichtig (nu zelfs geheelonthouder) maar zal hoe dan ook niet nog eens een abortus doen. Wil het echt nooit meer meemaken.
Happy, veel sterkte, wat je ook besluit.
Jij bent nog een paar jaar ouder, als je ooit kinderen wilt (en je klinkt alsof je 't best zou willen) zou ik niet snel een abortus doen. Ik snap je angsten, ik had dezelfde. De angst om er alleen voor te staan, kan ik dat wel? De angst om het aan m'n omgeving te vertellen. M'n ouders reageerden best positief, in ieder geval steunend. Hoewel ik niet eens een hele goede relatie met ze heb. Misschien hadden ze 't zich anders voorgesteld. Dat had jij ook (ik ook). Maar dat wil niet zeggen dat 't niet mooi is op deze manier. En dat jij en je eventuele kindje niet gelukkig zouden worden. Ouders willen graag hun kind gelukkig zien, en ze willen graag een kleinkind, ook al komt dat niet in het meest perfecte plaatje terecht. Het heeft ook voordelen om 't alleen te doen, je beslist alles zelf!
Nou ja, ik wil je verder niet beinvloeden. ik heb destijds ook topic geopend maar (niet zo slim misschien) op 't kinderen forum. Veel (alleenstaande) moeders probeerden me te laten zien dat ik er voor moest gaan. Ik heb dus besloten om 't niet te doen en heb weinig reacties gehad van vrouwen die abortus hebben gepleegd. Had graag wat meer informatie willen hebben. De psychische en fysieke kanten waren in mijn geval heel zwaar. Lichamelijk ben ik na meer dan 6 maanden nog steeds niet hersteld (geen regelmatige cyclus meer, terwijl ik dat altijd had en allerlei andere klachten). Daarnaast krabbel ik heel langzaam uit een depressie. Toch heb ik geen spijt. Ik weet ook dat dit me nooit meer overkomt. Ik verdraag geen hormonen en ben heel voorzichtig (nu zelfs geheelonthouder) maar zal hoe dan ook niet nog eens een abortus doen. Wil het echt nooit meer meemaken.
Happy, veel sterkte, wat je ook besluit.
zondag 13 april 2008 om 04:27
Ik ben op mijn 22ste zwanger geraakt van een one night stand. Hij wilde absoluut dat ik het kind weg liet halen, ik wilde het houden. Nu ben ik dus alleenstaande moeder en verwikkeld in een rechtszaak met de vader om erkenning van het kind af te dwingen en alimentatie te krijgen.
Mijn leven was niet ideaal om een kindje in te krijgen, maar ik denk dat ik met abortus niet had kunnen leven. Ik ben niet anti-abortus maar voor mijn gevoel zou dat niet de juiste beslissing zijn geweest.
Mijn ouders zijn heel erg geschrokken toen ze het hoorden, net als de rest van mijn omgeving,maar nu heb ik wel een super-kind
Mijn leven was niet ideaal om een kindje in te krijgen, maar ik denk dat ik met abortus niet had kunnen leven. Ik ben niet anti-abortus maar voor mijn gevoel zou dat niet de juiste beslissing zijn geweest.
Mijn ouders zijn heel erg geschrokken toen ze het hoorden, net als de rest van mijn omgeving,maar nu heb ik wel een super-kind
zondag 13 april 2008 om 08:25
Hoi,
Ook ik stond gister met een postitieve zwangerschapstest in mijn handen...zeker niet gepland..wij hebben al 2 kindjes en waren klaar...na de 1e schrik (inderdaad ook verdoofd) weet ik in ieder geval dat ook dit kindje welkom is. Het is nieuw leven en ik als ik naar mijn andere kindjes kijk kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen...totaal andere situatie als jij natuurlijk,,,,want ik heb een relatie..maar herken je gevoel wel...op dit moment ook geen verdriet en ook (nog) geen blijdschap...heel onwerkelijk! maar wat hierboven ook al beschreven staat we hebben nog ongeveer 8 mnd te tijd om er aan te wennen.
Veel sterkte met het maken van je beslissing...zorg wel dat het jou beslissing wordt anders krijg je ontzetttend spijt...
Ook ik stond gister met een postitieve zwangerschapstest in mijn handen...zeker niet gepland..wij hebben al 2 kindjes en waren klaar...na de 1e schrik (inderdaad ook verdoofd) weet ik in ieder geval dat ook dit kindje welkom is. Het is nieuw leven en ik als ik naar mijn andere kindjes kijk kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om het weg te laten halen...totaal andere situatie als jij natuurlijk,,,,want ik heb een relatie..maar herken je gevoel wel...op dit moment ook geen verdriet en ook (nog) geen blijdschap...heel onwerkelijk! maar wat hierboven ook al beschreven staat we hebben nog ongeveer 8 mnd te tijd om er aan te wennen.
Veel sterkte met het maken van je beslissing...zorg wel dat het jou beslissing wordt anders krijg je ontzetttend spijt...
zondag 13 april 2008 om 08:43
*volledig off-topic*
maar dit vind ik dus echt een naatje streek van je, jullie zijn beide onverantwoord bezig geweest, hij heeft te kennen gegeven het niet te willen, jij hebt voor hem besloten dat hij vader zou worden terwijl hij het niet wilde, en nu sleep jij hem voor de rechter??? Bah!! Het is absoluut jouw goed recht om je kindje te laten komen, het is tenslotte jouw lichaam, maar om hem dan aansprakelijk te stellen voor jouw daad, vind ik echt ver gaan...
@TO, heel veel sterkte met je beslissing, ik kan je alleen maar meegeven dat ik nooit een van mn kinderen zou willen missen, en ik zelfs de omgekeerde ideeen had, als ik voor mn 30e geen ideale man zou vinden zou ik een donor zoeken om alleenstaande moeder te worden, zo groot was mijn kinderwens. Man is in mn leven gekomen.
Sterkte met deze moeilijke beslissing!!
zondag 13 april 2008 om 08:55
Hier op mijn 22 ste zwanger van een one night stand. Oeps. Besloten ervoor te gaan en het kindje te laten komen. Zelfs nog gaan samenwonen met de vader. En werd op mijn 23ste moeder van een prachtige zoon. Na de bevalling ging het tussen de biovader en mij behoorlijk mis. Ouders worden als basis van een relatie werkt niet. Ik bleek nadat ik bij hem was weggegaan wederom onverwacht in verwachting. Ook deze baby kon komen wat mij betreft. Dus wederom op mijn 23ste moeder geworden van nog een prachtige zoon. (Ze schelen maar elf maanden met elkaar). Lang alleen geweest, zonder hulp/contact met de biologische vader. En dat ging prima. Je moet een en ander goed regelen (inkomen, woning, opvang, wat te doen als jij wegvalt). Maar ondanks dat ik er alleen voor stond ben ik heel erg blij dat ik de keuze heb gemaakt om de jonegns te laten komen. Inmiddels zijn de heren negen en acht jaar, ben ik getrouwd met een hele lieve man en mamma van nog twee schatjes van kinderen.
zondag 13 april 2008 om 08:57
Off topic: Rammelkont, ik ben het volledig met je eens. Ik heb nog nooit een cent alimentatie gevraagd aan ex. Hij wilde de oudste in eerste instantie wel. Haakte later af. Nummer 2 is wel gerechtelijk erkent, maar dat was omdat nummer 1 ook al erkent was en ik de achternamen gelijk wilde hebben. Voor geld etc. heb ik nooit bij hem aangeklopt. Ik heb gekozen om ze te laten komen. En daar kon hij weinig aan doen. hij koos om geen contact te hebben en daar kan ik dan weinig aan doen.
zondag 13 april 2008 om 09:38
rammelkont). Leuk ook om later aan je kind te moeten vertellen dat je de vader er aan de haren hebt bijgesleept!!
zondag 13 april 2008 om 09:59
Goedemorgen allemaal,
Bedankt voor al jullie berichten!! Ik heb gelukkig redelijk goed geslapen. Vanmorgen wel al vroeg wakker en dan lig ik toch wel echt te piekeren. Het begint nu allemaal wel een beetje door te dringen maar gelukkig ben ik er nog steeds best rustig onder. Wat me bezighoud zijn vooral de praktische dingen zoals; ik kan hier niet blijven wonen, wat gebeurd er met mijn baan, hoe krijg ik het financieel rond maar de vraag die me toch wel het meest bezighoud is: Hoe reageerd hij??!!
Ben wel heel blij als deze zondag voorbij is en ik morgen naar de huisarts kan. Gelukkig gaat mijn zus mee en hoef ik het dus niet alleen te doen.
Bedankt voor al jullie berichten!! Ik heb gelukkig redelijk goed geslapen. Vanmorgen wel al vroeg wakker en dan lig ik toch wel echt te piekeren. Het begint nu allemaal wel een beetje door te dringen maar gelukkig ben ik er nog steeds best rustig onder. Wat me bezighoud zijn vooral de praktische dingen zoals; ik kan hier niet blijven wonen, wat gebeurd er met mijn baan, hoe krijg ik het financieel rond maar de vraag die me toch wel het meest bezighoud is: Hoe reageerd hij??!!
Ben wel heel blij als deze zondag voorbij is en ik morgen naar de huisarts kan. Gelukkig gaat mijn zus mee en hoef ik het dus niet alleen te doen.
zondag 13 april 2008 om 11:05
:
@happy goed dat je rustig voeldt, fijn dat je niet alleen naar de huisarts hoeft
inderdaad marieke: lekker dan, je vader?? nee die wilde je niet maar ik heb m jou ff lekker in zn mik geduwd want die allimentatie die wilde ik wel....
@fluffychuzzle (goed geschreven?) Jij hebt de goeie insteek gehad, mannen zijn hoe je het ook went of keert altijd de lul in het hele verhaal, behalve bij vrouwen zoals jij en mijn moeder.
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders én ik heb een stiefzoon. Mijn moeder heeft mijn vader nooit om allimentatie gevraagd, zij was degene die de scheiding wilde (toen ik 1,5 was) en niet hij, ze betaalde alles samen en hebben het naar mijn weten prima opgelost, en als er al strijd is geweest heb ik er iig niets van gemerkt al die jaren.
Mijn man betaald elke maand allimentatie en dat is prima maar als we een sms krijgen omdat het nog niet bijgeschreven is en er bij hun een eneco rekening ligt van 600 euries (mijn god hoeveel stoken die mensen) gaan mijn haren overeind staan, zeker als je ziet in wat voor een kleding stiefzoon aan komtAls ik toch eens een paar honderd euries per kind in de maand extra kreeg, man dan liepen ze in Ralph Lauren minstens....
en weer on-topic
zondag 13 april 2008 om 11:09
Helaas kan ik hier niet het hele verhaal neerpennen, maar het is natuurlijk niet zo zwart-wit als het lijkt.
Ik ben niet van de een op andere dag met een advocaat gekomen, daar is 2 jaar overheen gegaan.
En ik heb ook geen zin om hier een discussie te beginnen of het al dan niet terecht is om alimentatie te eisen. Ik snap zijn kant van het verhaal, maar wil het beste voor mijn kind. Ik kan het erg moeilijk verwoorden zo op het witte scherm. Maar geloof me maar als ik alle opties heb overwogen. Er zijn twee mensen nodig om een kind te maken, daar heb je daarna allebei verantwoording voor te dragen. Ik heb ook fout gezeten toen ik geen condoom gebruikte, maar is het dan terecht om de vrouw daarna overal voor op te laten draaien. Want ook als ik voor abortus had gekozen had ik het daarna allemaal alleen op mogen lossen. Hij gaat vrolijk verder met zijn leven, niks mis mee, maar een beetje verantwoordelijkheid voor zijn daden mag wel.
Happy34, ik wil je heel veel succes wensen met je beslissing. Wat je ook kiest, zorg dat jij de rest van je leven verder kunt met die beslissing!
Ik ben niet van de een op andere dag met een advocaat gekomen, daar is 2 jaar overheen gegaan.
En ik heb ook geen zin om hier een discussie te beginnen of het al dan niet terecht is om alimentatie te eisen. Ik snap zijn kant van het verhaal, maar wil het beste voor mijn kind. Ik kan het erg moeilijk verwoorden zo op het witte scherm. Maar geloof me maar als ik alle opties heb overwogen. Er zijn twee mensen nodig om een kind te maken, daar heb je daarna allebei verantwoording voor te dragen. Ik heb ook fout gezeten toen ik geen condoom gebruikte, maar is het dan terecht om de vrouw daarna overal voor op te laten draaien. Want ook als ik voor abortus had gekozen had ik het daarna allemaal alleen op mogen lossen. Hij gaat vrolijk verder met zijn leven, niks mis mee, maar een beetje verantwoordelijkheid voor zijn daden mag wel.
Happy34, ik wil je heel veel succes wensen met je beslissing. Wat je ook kiest, zorg dat jij de rest van je leven verder kunt met die beslissing!
