Psyche
alle pijlers
Onbedoeld zwanger
zaterdag 12 april 2008 om 23:07
Ik ben 34 jaar en sinds gisteren weet ik (na 2 positieve predictor testst) dat ik zwanger ben. Heel onwerkelijk en ook geen idee wat ik nu moet doen. Heb geen vaste relatie, ben nu dus zwanger vanwege een one night stand met een oude vakantieliefde. Heb altijd graag kinderen gewild maar heb dit plaatje nooit voor ogen gehad. Maandag ga ik naar de huisarts om alles op een rij te zetten. Mijn gevoel is nu erg verdoofd, kan niet denken.... Na maandag als er wat meer duidelijkheid is, wil ik het de aanstaande vader en mijn ouders vertellen. Maar het moeilijkste van alles; er zal een keuze moeten worden gemaakt. Welke keuze ik ook maak, deze is bepalend voor heel mijn leven en dat besef ik me heel goed. Ben al een paar jaar niet meer aan de pil en dus altijd voorzichtig geweest tijdens de sex. Deze keer niet en dat heeft nu meteen ook enorme gevolgen... Kan het niet bevatten.
Heeft er iemand van jullie in deze situatie gezeten, of misschien mensen in je omgeving? Laat het me weten, misschien helpt t mij bij het maken van een keuze....
Heeft er iemand van jullie in deze situatie gezeten, of misschien mensen in je omgeving? Laat het me weten, misschien helpt t mij bij het maken van een keuze....
zondag 13 april 2008 om 11:39
Dewit, het is veel te makkelijk om zomaar te oordelen over jouw situatie. Wij kennen de ins en outs niet en jij bent niet gedwongen die hier te geven. Ik ben het in ieder geval niet eens met de harde reacties hier.
Het is jouw situatie, en jullie kindje. Het lijkt me dat alleen jij kan beoordelen wat in deze situatie goed voor je kindje is. Het is jammer dat het op deze manier moet, beter was geweest als de vader van je kindje zélf de verantwoording voor zijn kind had genomen. Ook hij was erbij toen er geen condoom werd gebruikt. Door een rechtzaak worden de verhoudingen vaak ook niet beter.
Het is niet terecht dat een man kan roepen: ik wil het niet, doe maar abortus, en dan vervolgens geen enkele verantwoording meer heeft omdat hij het niet wilde. Als een man geen kinderen wil, moet hij er óók voor zorgen dat ze er niet komen. Niet door abortus voor te staan, maar door goed gebruik van voorbehoedsmiddelen.
Sterkte met de afwikkelingen van je zaak. Kan me voorstellen dat dat heel zwaar is!
Het is jouw situatie, en jullie kindje. Het lijkt me dat alleen jij kan beoordelen wat in deze situatie goed voor je kindje is. Het is jammer dat het op deze manier moet, beter was geweest als de vader van je kindje zélf de verantwoording voor zijn kind had genomen. Ook hij was erbij toen er geen condoom werd gebruikt. Door een rechtzaak worden de verhoudingen vaak ook niet beter.
Het is niet terecht dat een man kan roepen: ik wil het niet, doe maar abortus, en dan vervolgens geen enkele verantwoording meer heeft omdat hij het niet wilde. Als een man geen kinderen wil, moet hij er óók voor zorgen dat ze er niet komen. Niet door abortus voor te staan, maar door goed gebruik van voorbehoedsmiddelen.
Sterkte met de afwikkelingen van je zaak. Kan me voorstellen dat dat heel zwaar is!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 11:53
Eens met Poezewoes. Ik vind het helemaal geen rotstreek wanneer een vader ter verantwoording geroepen wordt. Als hij geen kind wil, of het risico niet wil lopen, moet hij zijn leuter in zijn broek houden, of héél erg voorzichtig zijn waar hij zijn kwakje laat. Je kunt niet simpelweg zeggen 'ik wil het niet, laat maar weghalen of zorg er alleen voor'. Het gaat om een mensje, niet om een gebruiksartikel. En dat mensje is de verantwoordelijkheid van 2 mensen.
Overigens zou ik alle praktische bezwaren even aan de kant zetten en bekijken of je het kind wilt of niet. Laat alle anderen even buiten beschouwing.
Overigens zou ik alle praktische bezwaren even aan de kant zetten en bekijken of je het kind wilt of niet. Laat alle anderen even buiten beschouwing.
zondag 13 april 2008 om 12:16
Happy, de meeste dingen die ik zou willen zeggen zijn hier al gezegd.
Als moeder van een kadootje van inmiddels 5 jaar, kan ik je vertellen dat het nu een hele groot berg lijkt, waar je tegenop moet lopen, maar het is heel goed te doen. De weg omhoog is niet zo stijl als hij lijkt en je hebt te tijd om boven te komen. Eenmaal op de top is het uitzicht prachtig.
je bent 34, hebt altijd kinderen gewild. Nee, niet op deze manier. Maar de dingen die je graag wilt, komen zelden op de manier waarop je dat had verwacht. Als je daarop gaat wachten, komen ze misschien helemaal niet op je pad. Grijp dit kadootje nu het je wordt gegeven.
Heel veel sterkte met je beslissing!
Als moeder van een kadootje van inmiddels 5 jaar, kan ik je vertellen dat het nu een hele groot berg lijkt, waar je tegenop moet lopen, maar het is heel goed te doen. De weg omhoog is niet zo stijl als hij lijkt en je hebt te tijd om boven te komen. Eenmaal op de top is het uitzicht prachtig.
je bent 34, hebt altijd kinderen gewild. Nee, niet op deze manier. Maar de dingen die je graag wilt, komen zelden op de manier waarop je dat had verwacht. Als je daarop gaat wachten, komen ze misschien helemaal niet op je pad. Grijp dit kadootje nu het je wordt gegeven.
Heel veel sterkte met je beslissing!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 13 april 2008 om 15:27
Ik ben op dit moment ook onbedoeld zwanger, maar wij zitten geloof ik wel in een beetje andere situatie. Als je een kinderwens hebt, denk ik dat het zeker het overwegen waard is om de zwangerschap voort te zetten (en ja dat zeg ik, die volgende week mijn zwangerschap ga beeindigen). Je hebt een baan, dus je hebt een inkomen en het recht om straks op betaald verlof te gaan. Dat je ouders liever het huisje boompje beestje verhaaltje bij jou zien, dat lijkt me in deze tijd toch wel achterhaald. Genoeg huishoudens die helemaal anders in elkaar zitten dan dit hoeksteen van de samenleving plaatje (niks ten nadele daarvan hoor!). Als de vader dit eigenlijk niet zou willen, hoop ik dat hij financieel wel voor je klaar staat. Als al de randvoorwaarden een beetje op orde voor je zijn, lijkt het me gemakkelijker kiezen om er mee door te gaan. Sterkte en wijsheid bij je keuze, en succes bij de huisarts morgen!
donderdag 17 april 2008 om 23:45
Hallo allemaal,
Er is toch wel weer het e.e.a gebeurd de afgelopen dagen. Afgelopen maandag ben ik naar de huisarts geweest samen met mijn zus en heb ik een heel goed en duidelijk gesprek gehad. Ze heeft me informatie meegegeven en me op het hart gedrukt dat ik echt zelf een beslissing moet maken. Ook gaf ze aan dit niet te overhaast te doen. Om toch zeker te zijn over hoelang ik zwanger zou zijn is er dinsdagochtend een echo gemaakt. Toen ik naar dat scherm lag te staren kwam er de confrontatie en het besef. Tranen rolde over mijn wangen. Het hartje klopte zelfs al. Ik ben nu 6 weken zwanger....
Dinsdagmiddag heb ik de "vader" gebeld. Dit was een heel vervelend gesprek. Hij had geen enkel begrip voor de situatie en zei dan ook kei hard dat hij de vader niet kon zijn en ook absoluut niet wilde zijn. Voor hem was er geen keuze en als ik goed zou nadenken voor mij ook niet. Dit kind mag/kan er gewoon niet komen volgens hem. Zelf ben ik er helemaal nog niet aan uit. Dit is echt de moeilijkste beslissing welke ik ooit heb moeten maken. Als ik voor 't kind ga, wil ik dat ook voor de volle 100% kunnen doen. Zou willen dat er een of ander teken aan me gegeven werd........ Hoop zo dat ik een goeie beslissing kan maken.
Er is toch wel weer het e.e.a gebeurd de afgelopen dagen. Afgelopen maandag ben ik naar de huisarts geweest samen met mijn zus en heb ik een heel goed en duidelijk gesprek gehad. Ze heeft me informatie meegegeven en me op het hart gedrukt dat ik echt zelf een beslissing moet maken. Ook gaf ze aan dit niet te overhaast te doen. Om toch zeker te zijn over hoelang ik zwanger zou zijn is er dinsdagochtend een echo gemaakt. Toen ik naar dat scherm lag te staren kwam er de confrontatie en het besef. Tranen rolde over mijn wangen. Het hartje klopte zelfs al. Ik ben nu 6 weken zwanger....
Dinsdagmiddag heb ik de "vader" gebeld. Dit was een heel vervelend gesprek. Hij had geen enkel begrip voor de situatie en zei dan ook kei hard dat hij de vader niet kon zijn en ook absoluut niet wilde zijn. Voor hem was er geen keuze en als ik goed zou nadenken voor mij ook niet. Dit kind mag/kan er gewoon niet komen volgens hem. Zelf ben ik er helemaal nog niet aan uit. Dit is echt de moeilijkste beslissing welke ik ooit heb moeten maken. Als ik voor 't kind ga, wil ik dat ook voor de volle 100% kunnen doen. Zou willen dat er een of ander teken aan me gegeven werd........ Hoop zo dat ik een goeie beslissing kan maken.
vrijdag 18 april 2008 om 00:13
Denk je niet, dat het feit dat je zwanger bent al teken genoeg is?
Wat een rotreactie van de vader zeg. Van hem hoef je dus niet veel te verwachten. Ik hoop dat dat jou keuze niet te veel beinvloed. Het is jou leven, jou beslissing. Als je kiest er voor te gaan, komt het echt allemaal wel goed.
Heel veel sterkte meid!
Wat een rotreactie van de vader zeg. Van hem hoef je dus niet veel te verwachten. Ik hoop dat dat jou keuze niet te veel beinvloed. Het is jou leven, jou beslissing. Als je kiest er voor te gaan, komt het echt allemaal wel goed.
Heel veel sterkte meid!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 18 april 2008 om 00:59
vrijdag 18 april 2008 om 12:51
de menselijke beslissingsbevoegdheid over leven en dood....
Tja, als je zwanger raakt beslis je over leven, als je dit niet wilt over 'dood' (wat ik sterk vind afhangen van hoever de zwangerschap). Te vroeg geboren kinderen worden krampachtig met allerlei kunstgrepen in leven gehouden, is beslissen over leven en dood. We kunnen euthanasie toepassen, is beslissen over dood. Ik vind niet dat de nobelheid van de mens uitsluitend zit in het kiezen voor leven...Maar helaas is dat wel de makkelijkste opvatting, aangezien deze het meest geaccepteerd is.
Tja, als je zwanger raakt beslis je over leven, als je dit niet wilt over 'dood' (wat ik sterk vind afhangen van hoever de zwangerschap). Te vroeg geboren kinderen worden krampachtig met allerlei kunstgrepen in leven gehouden, is beslissen over leven en dood. We kunnen euthanasie toepassen, is beslissen over dood. Ik vind niet dat de nobelheid van de mens uitsluitend zit in het kiezen voor leven...Maar helaas is dat wel de makkelijkste opvatting, aangezien deze het meest geaccepteerd is.
zaterdag 19 april 2008 om 00:00
woensdag 23 april 2008 om 22:41
donderdag 24 april 2008 om 09:22
Hallo Happy, ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij toen ik 34 was. Ik was ook per ongeluk zwanger geraakt, zonder relatie. Ik woonde in een flat met 1 slaapkamer en ik had een behoorlijk drukke baan met onregelmatige werktijden. Voordat ik zwanger raakte dacht ik altijd dat ik het best alleen zou kunnen als het zou moeten. Maar op het moment dat ik dus zwanger was raakte ik volledig in paniek en ik heb het weg laten halen. Ik heb er zo goed als geen spijt van, maar achteraf denk ik wel dat ik onder invloed van een hormonenstorm heb gehandeld. Ik zag alleen maar onoverkomelijke problemen op mijn pad. Op het moment dat alles in mijn lichaam weer normaal was kon ik weer redelijk denken en vond ik opeens allemaal oplossingen voor de problemen die ik als alleenstaande moeder zou krijgen. Maar dat was te laat.
Ik wil je alleen maar zeggen, hou rekening met de mogelijkheid dat je niet helder kunt denken nu, die hormonen doen meer met je hersenen dan je denkt. Wat je ook besluit zorg wel dat je er voor de volle 100 procent achter staat.
Heel veel sterkte met deze ontzettend moeilijke beslissing.
Ik wil je alleen maar zeggen, hou rekening met de mogelijkheid dat je niet helder kunt denken nu, die hormonen doen meer met je hersenen dan je denkt. Wat je ook besluit zorg wel dat je er voor de volle 100 procent achter staat.
Heel veel sterkte met deze ontzettend moeilijke beslissing.
donderdag 24 april 2008 om 09:26
Wat een zakkenwasser zeg, die 'oude vakantieliefde'... Nu ja, weet je tenminste wel waar je aan toe bent met hem. Maar jij bent de enige die voor jouzelf kan beslissen. Fijn dat je zus is meegegaan naar de huisarts. Weten je ouders het al?
Ik was 33 toen ik ongepland zwanger werd van mijn tweeling. Ik had net 2 maanden een relatie met de vader. We hebben besloten samen te blijven (ik had toen net twijfels over de relatie) en het gaat nog steeds heel goed. Oke, dat kun jij dus niet verwachten van de verwekker. Alleen zou ik ze ook gehouden hebben, achteraf gezien, terwijl ik al een afspraak gemaakt had met een abortuskliniek.
Met een positieve instelling, een kinderwens, een dak boven je hoofd, een baan en wat hulp in de omgeving kom je een heel eind. Het is maar net hoe je erin staat. Als je alles alleen maar zwart en somber ziet, geen kinderen wilt en alle mitsen en maren benadrukt, dan lijkt me de beslissing ook duidelijk. Als je het kind wilt, zijn eventuele praktische bezwaren te overwinnen. Maar hoe graag wil je het?
Kom je hier nog terug? Ik ben benieuwd hoe het je vergaat.
Ik was 33 toen ik ongepland zwanger werd van mijn tweeling. Ik had net 2 maanden een relatie met de vader. We hebben besloten samen te blijven (ik had toen net twijfels over de relatie) en het gaat nog steeds heel goed. Oke, dat kun jij dus niet verwachten van de verwekker. Alleen zou ik ze ook gehouden hebben, achteraf gezien, terwijl ik al een afspraak gemaakt had met een abortuskliniek.
Met een positieve instelling, een kinderwens, een dak boven je hoofd, een baan en wat hulp in de omgeving kom je een heel eind. Het is maar net hoe je erin staat. Als je alles alleen maar zwart en somber ziet, geen kinderen wilt en alle mitsen en maren benadrukt, dan lijkt me de beslissing ook duidelijk. Als je het kind wilt, zijn eventuele praktische bezwaren te overwinnen. Maar hoe graag wil je het?
Kom je hier nog terug? Ik ben benieuwd hoe het je vergaat.
donderdag 24 april 2008 om 10:31
Jeetje wat een verhaal zeg.....
Ik kreeg echt tranen in mijn ogen toen je vertelde over de echo........het kloppende hartje.....
Als ik je kon vertellen hoe het is om moeder te zijn en je te laten voelen wat ik nu voel voor mijn kleine meid.......dat is onbeschrijfelijk. Het mooiste moment uit mijn leven was toen zij op mijn buik gelegd werdt...........
Maar mijn situatie is anders als die van jou..............
Wat ik alleen ontzetten rot zou vinden dat als het weg zou laten halen en je leven loopt alsnog anders dan je zou willen je enorm spijt krijgt. En inderdaad je bent al 34. Dat is natuurlijk niet oud maar om moeder te worden al wel wat aan de oudere kant.......Als ik je verhaal zo lees dan zie ik dit echt als een wondertje..........maar ja ik bekijk dat zo omdat ik al moeder ben.
Ik wens je enorm veel kracht toe om de juiste beslissing te maken voor jezelf.
Ja en de vader......pppffff..........lekker makkelijk praten heeft hij. Ik vind echt dat je jezelf niet omver moet laten blazen door hem.......
Ik kreeg echt tranen in mijn ogen toen je vertelde over de echo........het kloppende hartje.....
Als ik je kon vertellen hoe het is om moeder te zijn en je te laten voelen wat ik nu voel voor mijn kleine meid.......dat is onbeschrijfelijk. Het mooiste moment uit mijn leven was toen zij op mijn buik gelegd werdt...........
Maar mijn situatie is anders als die van jou..............
Wat ik alleen ontzetten rot zou vinden dat als het weg zou laten halen en je leven loopt alsnog anders dan je zou willen je enorm spijt krijgt. En inderdaad je bent al 34. Dat is natuurlijk niet oud maar om moeder te worden al wel wat aan de oudere kant.......Als ik je verhaal zo lees dan zie ik dit echt als een wondertje..........maar ja ik bekijk dat zo omdat ik al moeder ben.
Ik wens je enorm veel kracht toe om de juiste beslissing te maken voor jezelf.
Ja en de vader......pppffff..........lekker makkelijk praten heeft hij. Ik vind echt dat je jezelf niet omver moet laten blazen door hem.......
maandag 4 augustus 2008 om 19:34
Enkele maanden geleden plaatste ik hier mij bericht. Ik ben zwanger, wat nu?!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de berichten, de tips, het meeleven en jullie eigen ervaringen. Dat heeft me goed gedaan.
Ik heb na 10 weken zwangerschap toch gekozen voor een abortus en ik kan je wel vertellen; dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. De keuze was ontzettend moeilijk en zwaar. Toch heb ik het naar mijn idee overwogen gedaan. Ben al die tijd heel realistich blijven kijken naar mijn leefsituatie en daar past, hoe moeilijk ook om toe te geven, nu nog geen kindje in. Ik heb altijd heel hard geroepen dat ik nooit voor een abortus zou kiezen, toch heb ik dat nu gedaan. Spijt heb ik niet, verdriet wel.
Op 13 mei ben ik naar de kliniek geweest. Een dag die in mijn geheugen gegrift zal blijven staan. Het deed zo'n pijn, lichamelijk maar ook geestelijk. Weet nu dat ik door deze rot periode heen moet. De uitgerekende datum van 13 december komt dichterbij en heel raar, ik ben daar nu naartoe aan het leven met veel gemengde gevoelens. Afgelopen zaterdag ben ik naar het kerkhof geweest om een roos bij het monument voor het ongeboren kind te leggen. Het was voor mij iets wat ik moest doen. Ook ben ik alle spulletjes aan het verzamelen die ik tijdens de zwangerschap en na mijn abortus heb gekregen. Het gaat in een mooie doos die ik wil bewaren als herinnering. Hoop dat ik met mijn beslissing een goeie keuze heb gemaakt al zal ik daar nooit een garantie voor krijgen.....
Nogmaals dank voor jullie steun!!
Liefs
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de berichten, de tips, het meeleven en jullie eigen ervaringen. Dat heeft me goed gedaan.
Ik heb na 10 weken zwangerschap toch gekozen voor een abortus en ik kan je wel vertellen; dat is me niet in de koude kleren gaan zitten. De keuze was ontzettend moeilijk en zwaar. Toch heb ik het naar mijn idee overwogen gedaan. Ben al die tijd heel realistich blijven kijken naar mijn leefsituatie en daar past, hoe moeilijk ook om toe te geven, nu nog geen kindje in. Ik heb altijd heel hard geroepen dat ik nooit voor een abortus zou kiezen, toch heb ik dat nu gedaan. Spijt heb ik niet, verdriet wel.
Op 13 mei ben ik naar de kliniek geweest. Een dag die in mijn geheugen gegrift zal blijven staan. Het deed zo'n pijn, lichamelijk maar ook geestelijk. Weet nu dat ik door deze rot periode heen moet. De uitgerekende datum van 13 december komt dichterbij en heel raar, ik ben daar nu naartoe aan het leven met veel gemengde gevoelens. Afgelopen zaterdag ben ik naar het kerkhof geweest om een roos bij het monument voor het ongeboren kind te leggen. Het was voor mij iets wat ik moest doen. Ook ben ik alle spulletjes aan het verzamelen die ik tijdens de zwangerschap en na mijn abortus heb gekregen. Het gaat in een mooie doos die ik wil bewaren als herinnering. Hoop dat ik met mijn beslissing een goeie keuze heb gemaakt al zal ik daar nooit een garantie voor krijgen.....
Nogmaals dank voor jullie steun!!
Liefs
maandag 4 augustus 2008 om 20:52
