Psyche
alle pijlers
Ongelukkig gevoel
zondag 2 april 2017 om 20:05
Laatste tijd heb ik het gevoel alsof ik mensen tot last ben. Dit geeft mij een ongelukkig gevoel, alsof ik niet gewild meer ben en alsof niemand meer om mij geeft. Ik weet zeker dat er andere zijn die dit gevoel ook hebben gehad en ik vroeg me daarom af of mensen tips hadden met hoe ik hier het beste mee kan omgaan.
Het is niet dat ik een vervelende thuis situatie heb, of dat ik geen vrienden heb. Ik heb vrienden waar ik regelmatig mee naar buiten ga. Wanneer we dit doen dan heb ik 9/10 een moodswing en dit komt vaak door dezelfde redenen: iemand maakt een grapje met me die totaal niet gemeen bedoeld is, maar dit dringt zo diep tot me door tot dat ik er nare gevoelens van krijg. Of iemand reageert ook maar met de kleinste verandering in toon en ik krijg het gevoel alsof niemand meer met me wil praten. Zo gaat het dag in, dag uit door. Ik heb er nu zo veel last van dat ik de dag nog normaal begin maar halverwege de dag een enorme vloed van vedriet over me krijg heen gespoeld. Thuis val ik alleen huilend in slaap en er is niemand die mijn afwezigheid opmerkt en er is niemand die vraagt hoe het met me gaat.
Laatst heb ik aan mijn vriendinnen verteld wat er aan de hand is en ze hebben me geprobeerd op te vrolijken, maar als ik er nu over begin dan wordt er simpelweg over me heen gepraat alsof mijn mentale gezondheid niet meer belangrijk is. Ik hou dingen zo erg tot me zelf dat ik elke avond uit een barst van tranen en verdriet en ik weet niet wat ik kan doen om mezelf te helpen.
Ik heb geen reden om ongelukkig te zijn of om me leven te haten, maar toch ben ik nog nooit zo ongelukkig geweest in me leven, en heb ik de doorzettingsvermogen niet meer om er verder gaan. Ik val in slaap met nare gedachtes en vraag me af of het allemaal nog de moeite, stress en verdriet wel waard is.
Het is niet dat ik een vervelende thuis situatie heb, of dat ik geen vrienden heb. Ik heb vrienden waar ik regelmatig mee naar buiten ga. Wanneer we dit doen dan heb ik 9/10 een moodswing en dit komt vaak door dezelfde redenen: iemand maakt een grapje met me die totaal niet gemeen bedoeld is, maar dit dringt zo diep tot me door tot dat ik er nare gevoelens van krijg. Of iemand reageert ook maar met de kleinste verandering in toon en ik krijg het gevoel alsof niemand meer met me wil praten. Zo gaat het dag in, dag uit door. Ik heb er nu zo veel last van dat ik de dag nog normaal begin maar halverwege de dag een enorme vloed van vedriet over me krijg heen gespoeld. Thuis val ik alleen huilend in slaap en er is niemand die mijn afwezigheid opmerkt en er is niemand die vraagt hoe het met me gaat.
Laatst heb ik aan mijn vriendinnen verteld wat er aan de hand is en ze hebben me geprobeerd op te vrolijken, maar als ik er nu over begin dan wordt er simpelweg over me heen gepraat alsof mijn mentale gezondheid niet meer belangrijk is. Ik hou dingen zo erg tot me zelf dat ik elke avond uit een barst van tranen en verdriet en ik weet niet wat ik kan doen om mezelf te helpen.
Ik heb geen reden om ongelukkig te zijn of om me leven te haten, maar toch ben ik nog nooit zo ongelukkig geweest in me leven, en heb ik de doorzettingsvermogen niet meer om er verder gaan. Ik val in slaap met nare gedachtes en vraag me af of het allemaal nog de moeite, stress en verdriet wel waard is.
zondag 2 april 2017 om 20:30
Hoi! Je komt over alsof je momenteel heel gevoelig bent, lastig lijkt me dat! Je hebt het over een thuissituatie, woon je bij je ouders? Hoe oud ben je? Hoe lang heb je deze gevoelens al? Eerlijk gezegd komt het ook best depressieachtig op me over.. Misschien goed om eens met je huisarts te gaan praten. Veel sterkte!
zondag 2 april 2017 om 20:34
quote:Luna_ schreef op 02 april 2017 @ 20:30:
Hoi! Je komt over alsof je momenteel heel gevoelig bent, lastig lijkt me dat! Je hebt het over een thuissituatie, woon je bij je ouders? Hoe oud ben je? Hoe lang heb je deze gevoelens al? Eerlijk gezegd komt het ook best depressieachtig op me over.. Misschien goed om eens met je huisarts te gaan praten. Veel sterkte!Ik ben 15 jaar en woon bij mijn ouders thuis. Sind het begin van dit schooljaar (ik zit nu in de vierde) ben ik hier steeds meer last van gaan krijgen. Misschien is het inderdaad een slim idee om bij de huisarts langs te gaan als het nog erger wordt. Bedankt voor de tip!
Hoi! Je komt over alsof je momenteel heel gevoelig bent, lastig lijkt me dat! Je hebt het over een thuissituatie, woon je bij je ouders? Hoe oud ben je? Hoe lang heb je deze gevoelens al? Eerlijk gezegd komt het ook best depressieachtig op me over.. Misschien goed om eens met je huisarts te gaan praten. Veel sterkte!Ik ben 15 jaar en woon bij mijn ouders thuis. Sind het begin van dit schooljaar (ik zit nu in de vierde) ben ik hier steeds meer last van gaan krijgen. Misschien is het inderdaad een slim idee om bij de huisarts langs te gaan als het nog erger wordt. Bedankt voor de tip!
zondag 2 april 2017 om 20:37
Je ouders hoeven het ook niet eens te weten eerst als je naar de huisarts gaat. Als je dat prettig vindt. Volgens mij moet je zestien zijn voor dit forum. De Kindertelefoon heeft ook een forum, ook voor oudere jongeren. Of met hun of 113online bellen? Als je zelf niet van deze nare gevoelens afkomt lijkt hulp zoeken me een heel goed idee!
zondag 2 april 2017 om 20:45
He, wat vervelend dat jij daar last van hebt.. Ik zou inderdaad ook hulp zoeken.. Mag ik weten wat je dagelijkse bezigheden zijn... Misschien moet je meer gaan bewegen zodat je hersens juist niet actief zijn waardoor je niet veel nadenkt aan die dingen die er niet toe doen..
hopelijk komt alles goed met je!!!
hopelijk komt alles goed met je!!!
zondag 2 april 2017 om 20:52
Ik heb elke dat tot 16:05 school en ben dan rond 16:30 thuis. Meestal ben ik te moe om mezelf er toe te zetten om met mijn schoolwerk te beginnen. Ik zit in 4 vwo dus heb aardig veel toetsen en huiswerk. Rond 19:00 begin ik dan aan school. Hier ben ik rond 21:00 mee klaar, dan neem ik een douche en ga ik slapen. Zo geld dat voor elke dag van de week. Ik werk 2/3 avonden in de week bij een supermarkt en doe geen sport meer aangezien ik snel uitgeput raak.
zondag 2 april 2017 om 21:38
zondag 2 april 2017 om 21:40
quote:[message=26609667,noline]SF_ schreef op 02 april 2017 @
(Helaas voor jou mag je pas vanaf 16 jaar op dit forum. Dus de kans bestaat dat je topic verwijderd wordt. Ik wilde dit toch even zeggen, zodat je daar niet van schrikt.)Dan benadruk ik ook nog even dat op het forum van de Kindertelefoon meer leeftijdsgenoten schrijven en je daar ook terecht kan als dit topic straks verwijderd wordt!
(Helaas voor jou mag je pas vanaf 16 jaar op dit forum. Dus de kans bestaat dat je topic verwijderd wordt. Ik wilde dit toch even zeggen, zodat je daar niet van schrikt.)Dan benadruk ik ook nog even dat op het forum van de Kindertelefoon meer leeftijdsgenoten schrijven en je daar ook terecht kan als dit topic straks verwijderd wordt!
zondag 2 april 2017 om 21:54
Wat is onnodig ongerust? Als je mijn dochter was, zou ik het heel graag willen weten als je je zo rot voelde. Ik ben zelf depressief geweest en mijn eerste depressie was op jouw leeftijd. Ik heb het mijn ouders niet verteld, omdat ze psychische dingen altijd belachelijk maakten (dan was je gek ofzo). Maar als jij wel bij je ouders terecht kan, deel het dan met ze.
Je vrienden nemen het niet echt serieus, je ouders misschien wel? Door dit gevoel voor jezelf te houden, gaat het echt niet weg.
Je zou ook met een vertrouwenspersoon of fijne leerkracht op school kunnen praten.
Je vrienden nemen het niet echt serieus, je ouders misschien wel? Door dit gevoel voor jezelf te houden, gaat het echt niet weg.
Je zou ook met een vertrouwenspersoon of fijne leerkracht op school kunnen praten.
zondag 2 april 2017 om 22:00
maandag 3 april 2017 om 13:53
Beste Anoniem189,
Bij 113 Zelfmoordpreventie kun je terecht als je het niet meer ziet zitten. Je kunt anoniem bellen met 0900-0113 of chatten in een crisissituatie. Daarnaast kun je er kortdurende therapie volgen via e-mail, chat of telefonisch, een zelfhulpcursus doen of de zelftest: https://www.113.nl/ik-denk-aan-zelfmoord/test-jezelf Misschien kun je daar mee beginnen. Hopelijk heb je anderen met wie je je gedachten en gevoelens kunt delen. Professionele hulp kan jou helpen je gedachten te ordenen. Heel veel sterkte.
Bij 113 Zelfmoordpreventie kun je terecht als je het niet meer ziet zitten. Je kunt anoniem bellen met 0900-0113 of chatten in een crisissituatie. Daarnaast kun je er kortdurende therapie volgen via e-mail, chat of telefonisch, een zelfhulpcursus doen of de zelftest: https://www.113.nl/ik-denk-aan-zelfmoord/test-jezelf Misschien kun je daar mee beginnen. Hopelijk heb je anderen met wie je je gedachten en gevoelens kunt delen. Professionele hulp kan jou helpen je gedachten te ordenen. Heel veel sterkte.
maandag 10 april 2017 om 22:26
quote:Anoniem189 schreef op 10 april 2017 @ 22:16:
Ik hoop dat het de hormonen zijn en dat dit een fase is (die voor mij betreft nu al wel lang genoeg heeft geduurd).
Ik zou zeker even langs de huisarts gaan of met je moeder praten. Misschien had je moeder ook wel moodswings in haar pubertijd of heeft ze ze nu in de overgang? Dan zal ze je zeker begrijpen.
Ouders maken zie zo wie zo zorgen om hun kinderen en daar zijn ze ook voor dus ik zeg je hoeft ze niet te sparen. Misschien zien ze juist wel dingen en weten ze ook niet goed wat er met je is.
Ik wens je sterkte en een knuffel
Ik hoop dat het de hormonen zijn en dat dit een fase is (die voor mij betreft nu al wel lang genoeg heeft geduurd).
Ik zou zeker even langs de huisarts gaan of met je moeder praten. Misschien had je moeder ook wel moodswings in haar pubertijd of heeft ze ze nu in de overgang? Dan zal ze je zeker begrijpen.
Ouders maken zie zo wie zo zorgen om hun kinderen en daar zijn ze ook voor dus ik zeg je hoeft ze niet te sparen. Misschien zien ze juist wel dingen en weten ze ook niet goed wat er met je is.
Ik wens je sterkte en een knuffel
you go girl
