Psyche
alle pijlers
Ongezellig ? Egoïstisch? Nieuwe normaal ? Of typisch Viva ?
zondag 7 mei 2023 om 10:18
Wat voor mij - en mijn omgeving - normaal is, lijkt dat hier juist niet zo te zijn.
Ik geef wat voorbeelden :
Blij zijn met familie uitbreiding ( in mijn geval nu kinderen van neven en nichten ) dol zijn op de kinderen van je beste vrienden.
Het gezellig vinden naar een verjaardag / bruiloft / kraamfeest / sportevenement van iemand of whatever te gaan.
Je ouders / kinderen heel geregeld te zien en ook bepaalde dingen van elkaar verwachten mbt elkaar helpen ( verhuizen , naar station brengen , etc )
Erg hebben in wat er speelt in elkaars leven ( als mijn vriendin op vakantie gaat bied ik aan “ achtervang “ te zijn voor haar moeder, een gescheiden vriend of vriendin mee uit ( eten ) nemen of op vakantie, een appje als iemand uitslag verwacht van een onderzoek, een cadeautje kopen voor een zwangere vriendin of familielid van ( schoon) kinderen of van vrienden die je geregeld tegenkomt op verjaardagen oid , etc )
Op elk moment aan kunnen komen waaien ( en nee, als het niet uitkomt is dat ook totaal geen punt ) en het aanbod krijgen om een hapje mee te eten.
Of nog erger…jezelf uitnodigen ( Partner heeft avonddienst, mag ik vanavond bij jullie eten )
.
In mijn kring zitten uiteraard ook mensen die niet dol op hun schoonouders zijn, of niet erg lekker door 1 deur gaan met schoonkinderen, maar niemand , voor zover ik weet, die dan niet meehelpt met verhuizen oid.
Natuurlijk zijn we allemaal druk ( wie niet ) en meer met onszelf bezig dan met een ander , maar dan verontschuldigen we ons bij het niet vragen naar een ziekenhuisuitslag , gaan we naar begrafenissen van ouders van vrienden, helpen we bij klussen.
Ik zeg niet dat dit gedrag of gedachtengang beter is als iets anders, maar ik herken me ( en mijn omgeving , waar ik ook collega’s en kennissen onder schaar dus niet alleen mensen waar ik close mee ben ) zo vaak niet in wat ik hier geregeld lees.
Maar misschien is dit het nieuwe normaal , misschien is mijn omgeving heel gek, misschien is het toeval dat veel andersdenkenden op Viva forummen. Misschien doen mensen zich toch anders voor dan dat ze zijn ( hetzij hier, hetzij in mijn omgeving ) .
Ik wil eigenlijk niet de discussie voeren of je nou wel of niet een kado koopt voor de zwangere schoondochter van je vriendin, of hoe vaak je naar je ouders moet, ik wil het eigenlijk gewoon hebben over waarom ik mijn omgeving hier niet herken.
Ik geef wat voorbeelden :
Blij zijn met familie uitbreiding ( in mijn geval nu kinderen van neven en nichten ) dol zijn op de kinderen van je beste vrienden.
Het gezellig vinden naar een verjaardag / bruiloft / kraamfeest / sportevenement van iemand of whatever te gaan.
Je ouders / kinderen heel geregeld te zien en ook bepaalde dingen van elkaar verwachten mbt elkaar helpen ( verhuizen , naar station brengen , etc )
Erg hebben in wat er speelt in elkaars leven ( als mijn vriendin op vakantie gaat bied ik aan “ achtervang “ te zijn voor haar moeder, een gescheiden vriend of vriendin mee uit ( eten ) nemen of op vakantie, een appje als iemand uitslag verwacht van een onderzoek, een cadeautje kopen voor een zwangere vriendin of familielid van ( schoon) kinderen of van vrienden die je geregeld tegenkomt op verjaardagen oid , etc )
Op elk moment aan kunnen komen waaien ( en nee, als het niet uitkomt is dat ook totaal geen punt ) en het aanbod krijgen om een hapje mee te eten.
Of nog erger…jezelf uitnodigen ( Partner heeft avonddienst, mag ik vanavond bij jullie eten )
.
In mijn kring zitten uiteraard ook mensen die niet dol op hun schoonouders zijn, of niet erg lekker door 1 deur gaan met schoonkinderen, maar niemand , voor zover ik weet, die dan niet meehelpt met verhuizen oid.
Natuurlijk zijn we allemaal druk ( wie niet ) en meer met onszelf bezig dan met een ander , maar dan verontschuldigen we ons bij het niet vragen naar een ziekenhuisuitslag , gaan we naar begrafenissen van ouders van vrienden, helpen we bij klussen.
Ik zeg niet dat dit gedrag of gedachtengang beter is als iets anders, maar ik herken me ( en mijn omgeving , waar ik ook collega’s en kennissen onder schaar dus niet alleen mensen waar ik close mee ben ) zo vaak niet in wat ik hier geregeld lees.
Maar misschien is dit het nieuwe normaal , misschien is mijn omgeving heel gek, misschien is het toeval dat veel andersdenkenden op Viva forummen. Misschien doen mensen zich toch anders voor dan dat ze zijn ( hetzij hier, hetzij in mijn omgeving ) .
Ik wil eigenlijk niet de discussie voeren of je nou wel of niet een kado koopt voor de zwangere schoondochter van je vriendin, of hoe vaak je naar je ouders moet, ik wil het eigenlijk gewoon hebben over waarom ik mijn omgeving hier niet herken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 mei 2023 om 23:28
Maar met twee families kun je niet tegelijk én bij de ene én bij de andere zijn, dat bedoelde ik. En ze kunnen wel beide naar jou komen, maar zij hebben ook weer hun andere familie. En als je dan als opa's en oma's ook nog bij de opa en oma van de andere kant over de vloer komt dan komt er nog meer bij. Als je met al die familie zo intensief omgaat, heb je dan nog wel tijd over voor andere dingen? Of is het meer dat je met één kant van de familie intensief omgaat, maar met bijv. de schoonfamilie niet zo?fashionvictim schreef: ↑07-05-2023 23:23Zo raar is het toch niet dat families op een gegeven moment gaan mengen en ook bij elkaar over de vloer gaan komen? Zowel bij mijn opa’s en oma’s kan ik me herinneren dat dan van hen beide kanten er waren, als later bij mijn ouders, als ook weer bij ons kinderen. Mijn opa en oma en overgrootmoeder kwamen ook bij mijn andere opa en oma over de vloer en die woonden niet eens in hetzelfde land. Mijn vader komt ook nog steeds bij de ooms en tantes en neven en nichten en broers en zussen van mijn moeder over de vloer en mijn ooms en tantes kenden mijn andere opa en oma ook. Mijn broers schoonouders komen bij mij en bij mijn ouders over de vloer en wij bij hen.
zondag 7 mei 2023 om 23:29
Ik vind het vooral logisch.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-05-2023 23:20Klinkt heel aannemelijk.
Maar alle nieuwe schoonkinderen van mijn ouders ( vanaf 40 plus ) hebben een meer dan prima band met ze.
Eigenlijk ook heel bijzonder dus, naast alleen maar heel erg fijn.
Als het prettige, warme, gezellige (*) mensen zijn die anderen verwelkomen is het makkelijk een band opbouwen.
De familie van mijn moeders vriend was, net als de familie van mijn man, een warm bad waar het bijna onmogelijk was om je niet welkom te voelen en te hechten.
Ik geloof dat je daar van leert en het daardoor ook makkelijker zo doorgeeft.
Net zoals je meer formelere omgangsvormen en liefde ook kunt meekrijgen, waarderen en doorgeven. Ik denk alleen dat die voor nieuwkomers moeilijker te doorgronden en waarderen zijn.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 7 mei 2023 om 23:29
Maar die ouders van je schoondochters hebben toch ook weer hun familie en dat keer 2? Op zo'n manier moet je straks 10 kerstdagen hebben, als iedereen het ook nog met de familie van de schoonfamilie viert. Of zijn ze alleen met jouw familie zo close?blijfgewoonbianca schreef: ↑07-05-2023 23:27Ik heb altijd beide ouderparen uitgenodigd. Dat scheelt al weer. En als we het bij mijn schoonouders vierden nodigden zij ook weer mijn ouders uit.
Ik nodig met feestdagen ook rustig de ouders van de schoondochters uit. Omdat iedereen anders inderdaad tijd en zin te kort komt. Nu moet je het ook maar net treffen natuurlijk dat elkaars familie ook een beetje , of goed, door 1 deur kan.
zondag 7 mei 2023 om 23:30
Nee hoor, gaat niet perse om tijd. Wel om daadwerkelijk mee te leven met elkaars wel en wee. Dus inderdaad : appen bij een uitslag, niet weg te blijven als een ander iets “ groots “ viert, dat soort dingen.nicole123 schreef: ↑07-05-2023 23:24Maar zie jij al die dingen uit de OP en/of heel veel tijd met elkaar besteden als voorwaarde voor het hebben van een prima band? Ik heb met sommige mensen (familie en niet-familie) een zeer goede band, terwijl we elkaar niet hebben geholpen met verhuizen en elkaar helemaal niet zo vaak zien. Ik zie dat eigenlijk niet per se als voorwaarde.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 mei 2023 om 23:31
Ik had eerder willen reageren, maar er stond spontaan bezoek voor de deur.Murgatroyd schreef: ↑07-05-2023 10:38Ja omdat ze de hele tijd bezig zijn om iedereen en z'n grootmoeder naar Schiphol te vervoeren of op wandeling te nemen.
Dat vond ik zo gezellig dat ze mee bleven eten, en daarna moest ik hun grootmoeder naar Schiphol brengen en bruiloftskleding klaarleggen.
zondag 7 mei 2023 om 23:32
Maar ik kom uit een “warm bad” familie, partners en vrienden zijn niet weg te slaan bij mijn familie. Ik zal het wel niet op waarde schatten dan, want het maakt niet dat ik er wekelijks zit. Ik moet in het weekend me-time.feow schreef: ↑07-05-2023 23:29Ik vind het vooral logisch.
Als het prettige, warme, gezellige (*) mensen zijn die anderen verwelkomen is het makkelijk een band opbouwen.
De familie van mijn moeders vriend was, net als de familie van mijn man, een warm bad waar het bijna onmogelijk was om je niet welkom te voelen en te hechten.
Ik geloof dat je daar van leert en het daardoor ook makkelijker zo doorgeeft.
Net zoals je meer formelere omgangsvormen en liefde ook kunt meekrijgen, waarderen en doorgeven. Ik denk alleen dat die voor nieuwkomers moeilijker te doorgronden en waarderen zijn.
zondag 7 mei 2023 om 23:33
zondag 7 mei 2023 om 23:34
zondag 7 mei 2023 om 23:35
Nee, bij ons was dat natuurlijk anders omdat er een tijd was dat mijn moeder helemaal geen familie hier had wonen. En ook een tijd dat mijn vader geen familie in hetzelfde land had wonen. Maar vanaf het moment dat dat wel zo was kwam iedereen gewoon bij iedereen. Mijn ooms en tantes plus aanhang van moeders kant kwamen op de jubilea van mijn opa en oma, mijn opa en oma kwamen op de feestjes van mijn ooms en tantes. En ze kwamen uiteraard allemaal bij ons. En voor die tijd kwam familie altijd langere tijd logeren en gingen ze dus ook de andere kant dan af als ze er waren. Mijn vader had wel een veel kleinere familie dan mijn moeder, dat wel.nicole123 schreef: ↑07-05-2023 23:28Maar met twee families kun je niet tegelijk én bij de ene én bij de andere zijn, dat bedoelde ik. En ze kunnen wel beide naar jou komen, maar zij hebben ook weer hun andere familie. En als je dan als opa's en oma's ook nog bij de opa en oma van de andere kant over de vloer komt dan komt er nog meer bij. Als je met al die familie zo intensief omgaat, heb je dan nog wel tijd over voor andere dingen? Of is het meer dat je met één kant van de familie intensief omgaat, maar met bijv. de schoonfamilie niet zo?
Am Yisrael Chai!
zondag 7 mei 2023 om 23:36
Soms wel. In enige mate in ieder geval wel. En dat hoeft niet per se live te zijn.
Iemand die ik eens in het jaar spreek en dan nog eens moet gaan vertellen wat er voor leuks of minder leuks in mijn leven is gebeurd daar voel ik me niet zo mee verbonden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 mei 2023 om 23:37
Ondertussen een trui gebreid voor iemands baby ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 mei 2023 om 23:43
En ik denk dat zelfs dat hoe je tegen dit soort dingen aankijkt -welke relatie belangrijker mag zijn- per familie worden doorgegeven. In mijn familie is het leuk als neven leuk met elkaar zijn, maar als ze elkaar nooit meer zien, vindt niemand daar wat van.nicole123 schreef: ↑07-05-2023 22:59Maar dan zie jij de bloedband dus als iets sterkers/belangrijkers dan de relatie met een partner? Ik zie dat dus juist niet zo, ik heb het dus niet over 'blood is thicker than water'. Met mijn neef heb ik een bloedband, met mijn partner niet. Maar ik heb voor mijn man meer over dan voor mijn neef. Ik zou mijn man minder snel laten vallen en zou het heel heftig vinden hem nooit meer te zien, terwijl ik als ik een van mijn neven nooit meer zou zien dat niet heel erg zou vinden.
zondag 7 mei 2023 om 23:51
Een kennis van mij had een tijd een relatie met een Antilliaanse man en dat botste wel eens met de Nederlandse cultuur op verjaardagsfeestjes. Eerst was het gewoon taart, hapje, drankje en klaar. Maar toen werden het buffetten met allerlei gerechten etc want in de Antilliaanse cultuur was het blijkbaar normaal om je gasten een hele maaltijd aan te bieden. Dan nam de een de kip mee en de ander de salade etc. Allemaal gezellig en lekker maar er was toch een klein irritatie puntje bij die kennis. En dat was het feit dat als je aangaf dat het feestje savonds was sommige gasten pas om 23:00 kwamen aankakken of soms zelfs na middernacht als de laatste Nederlanders op het punt staan om naar huis te gaan en de gastvrouw al helpen met het een en ander opruimen.
Geen idee of dat echt een cultuur ding was maar het kwartje viel gewoon niet dat het niet de bedoeling was om nog zo laat aan te komen kakken. Die kennis vertelde mij een keer dat gasten tot 4 uur snachts waren gebleven
Kennis was helemaal gesloopt.
Geen idee of dat echt een cultuur ding was maar het kwartje viel gewoon niet dat het niet de bedoeling was om nog zo laat aan te komen kakken. Die kennis vertelde mij een keer dat gasten tot 4 uur snachts waren gebleven
Kennis was helemaal gesloopt.
maandag 8 mei 2023 om 00:02
Mijn kinderen mogen altijd spontaan langskomen, en sommige vriendinnen ook.
Ik woon in een gezellige volksbuurt maar heb van het begin af duidelijk gemaakt dat ik niet zo "spontaan" ben met humor maar duidelijk, dat werkt ; )
En ik neem het forum niet als maatstaf , ik kom hier juist om andere ervaringen te lezen, en verder gewoon mn eigen ding te doen.
Ik woon in een gezellige volksbuurt maar heb van het begin af duidelijk gemaakt dat ik niet zo "spontaan" ben met humor maar duidelijk, dat werkt ; )
En ik neem het forum niet als maatstaf , ik kom hier juist om andere ervaringen te lezen, en verder gewoon mn eigen ding te doen.
Denk dat je anders ziet.
maandag 8 mei 2023 om 00:12
Toen ik als 17-jarige bij mijn vriend voor het eerst over de vloer kwam, en in de jaren erna, merkte ik dat de familiebanden heel nauw waren, ook naar mensen die vrienden van het gezin waren. Alles werd gedaan voor diegenen: verhuizen? Iedereen sprong bij. (Kring)verjaardagen? Velen die een handje hielpen. Klussen? Niets te gek (schoonfamilie is erg handig).
Zelf ben ik enig kind, klein maar fijn gezin en ik kwam in een schoonfamilie terecht bestaande uit 4 broers/zussen en hun mannen/vrouwen dus ik was wel wat overweldigd daardoor in het begin, vooral de drukte als we met zijn allen bij elkaar waren. Hoewel ik graag op mezelf ben, nog steeds, vond ik een bepaalde mate van drukte ook zeker wel gezellig. Ik heb de kinderen van mijn schoonzus praktisch zien opgroeien (de oudste was toen 4). In het begin werd ik wel wat met Argusogen bekeken (9 jaar jonger dan vriend/later man) maar werd echt wel snel in de schoonfamilie opgenomen.
Een aantal gebruiken waren er ook zeker: elke zondag bij schoonouders koffiedrinken. Daarvan had ik al tegen vriend gezegd dat ik dat niet elke week wilde doen, dat voelde te verplicht. Of een belletje krijgen (ik niet, maar even als voorbeeld), dat die en die was overleden en een kaartje te sturen. Sommigen dingen gingen inderdaad ‘zoals het heurt’, niet dat er dwang achter zat, dat niet.
Wat ik wel weer deed was op zaterdag, toen ik als bijbaantje in de bloemenkas werkte, rond 12.00 uur mee at bij schoonmoeder. Dan nam ik ook de bloemen mee die niet meer geschikt waren voor de veiling. Prima voor op tafel en dat deed ik om de week. Ene week voor mijn moeder, de week erop voor mijn schoonmoeder.
Jaren later: mijn schoonouders maakten ook elke week ‘een rondje’ langs de kinderen (we wonen bij elkaar in de buurt) om even kort te praten, was ook echt niet meer dan een kop koffie/thee. Dat was ook al jaren gewoonte en toen ik weer in de buurt kwam te wonen (na overlijden man), kwamen schoonouders dus ook langs mij, echt uit belangstelling. Ik zat zelf in die tijd met een baby, bende verdriet en liep soms nog tot begin van de middag in mijn badjas. En stonden schoonouders op de stoep. Toen heb ik wel aangegeven dat ik het gezellig vond maar graag even vantevoren aangeven. Huishouden is toch al niet mijn ding maar als ik weet dat er iemand langskomt, doe ik wel iets meer mijn best, anders kan het een rommeltje zijn. Wat fijn aan mijn schoonouders was, is dat ze dat niet alleen accepteerden maar ook echt begrepen.
Ondertussen ben ik 52 en heb nog steeds erg goed contact met mijn schoonfamilie. Er zit nergens een verplichting aan en ondertussen na al die jaren weet ik natuurlijk wel wanneer ze het leuk vinden of op prijs stellen als ik er ook bij ben. Dat klinkt zwaarder dan het is maar nogmaals, na al die jaren weten ze wel waar ik voor kies om bij aanwezig te zijn en dat is helemaal prima.
Al met al hebben ze mij natuurlijk na al die jaren ook leren kennen en weten op hun beurt wat ik wel of niet prettig vind. En zeker na het overlijden van man hebben ze me zo ongelooflijk bijgestaan in praktische zin en niet omdat dat moest, echt vanuit de familieband. En zo voel ik dat ook nog steeds. Tuurlijk zijn er weleens wat dingetjes maarja, waar niet. Ik mag, wat schoonfamilie betreft, echt heel erg in mijn handen knijpen, ze zijn goud waard.
Als ik kijk naar mezelf ben ik wel anders: mee-eten heb ik niet op gerekend als je dan langs zou komen, ik kook meestal voor 2 of we moeten dan wat bestellen, kom niet spontaan langs, bel/app liever een paar uur vantevoren, dan prima. Koffie/thee of wijn heb ik altijd wel in huis, dat is geen punt. Wat ik zelf niet wil, doe ik trouwens ook niet bij een ander. Dus ik zal niet spontaan aan de deur staan.
Zoon (22) is wat dat betreft weer heel anders, hoevaak ik in de afgelopen jaren al niet andere schoenen in de bijkeuken heb zien staan en er spontaan een aantal naar beneden kwamen die waren blijven slapen. Ach, ook prima.
Als ik vooruit blik naar mijn eigen ouders (althans, vader en stiefmoeder maar stiefmoeder vind ik een naar woord), dan weet ik, en zij ook, dat als het nodig gaat zijn, ik hen ga helpen, mochten dingen voor hen lastiger worden. Als het erop aankomt dat ik misschien wat meerdere dagen daar zou verblijven en ik kan dat ook met mijn werk regelen, doe ik dat gelijk, met alle liefde. Niet omdat het hoort.
Vrienden mogen mij bij nood midden in de nacht bellen. Sterker nog, dat is onlangs nog gebeurd. Dan zet ik met mijn Catweazle haarcoupe koffie en bak eieren/maak roerei, zitten we even zwijgend te kanen en dan komt het gesprek wel.
Heel verhaal geworden, komt ook omdat ik de OP wel een mooie vind en daar zeker herkenbare dingen in lees.
Zelf ben ik enig kind, klein maar fijn gezin en ik kwam in een schoonfamilie terecht bestaande uit 4 broers/zussen en hun mannen/vrouwen dus ik was wel wat overweldigd daardoor in het begin, vooral de drukte als we met zijn allen bij elkaar waren. Hoewel ik graag op mezelf ben, nog steeds, vond ik een bepaalde mate van drukte ook zeker wel gezellig. Ik heb de kinderen van mijn schoonzus praktisch zien opgroeien (de oudste was toen 4). In het begin werd ik wel wat met Argusogen bekeken (9 jaar jonger dan vriend/later man) maar werd echt wel snel in de schoonfamilie opgenomen.
Een aantal gebruiken waren er ook zeker: elke zondag bij schoonouders koffiedrinken. Daarvan had ik al tegen vriend gezegd dat ik dat niet elke week wilde doen, dat voelde te verplicht. Of een belletje krijgen (ik niet, maar even als voorbeeld), dat die en die was overleden en een kaartje te sturen. Sommigen dingen gingen inderdaad ‘zoals het heurt’, niet dat er dwang achter zat, dat niet.
Wat ik wel weer deed was op zaterdag, toen ik als bijbaantje in de bloemenkas werkte, rond 12.00 uur mee at bij schoonmoeder. Dan nam ik ook de bloemen mee die niet meer geschikt waren voor de veiling. Prima voor op tafel en dat deed ik om de week. Ene week voor mijn moeder, de week erop voor mijn schoonmoeder.
Jaren later: mijn schoonouders maakten ook elke week ‘een rondje’ langs de kinderen (we wonen bij elkaar in de buurt) om even kort te praten, was ook echt niet meer dan een kop koffie/thee. Dat was ook al jaren gewoonte en toen ik weer in de buurt kwam te wonen (na overlijden man), kwamen schoonouders dus ook langs mij, echt uit belangstelling. Ik zat zelf in die tijd met een baby, bende verdriet en liep soms nog tot begin van de middag in mijn badjas. En stonden schoonouders op de stoep. Toen heb ik wel aangegeven dat ik het gezellig vond maar graag even vantevoren aangeven. Huishouden is toch al niet mijn ding maar als ik weet dat er iemand langskomt, doe ik wel iets meer mijn best, anders kan het een rommeltje zijn. Wat fijn aan mijn schoonouders was, is dat ze dat niet alleen accepteerden maar ook echt begrepen.
Ondertussen ben ik 52 en heb nog steeds erg goed contact met mijn schoonfamilie. Er zit nergens een verplichting aan en ondertussen na al die jaren weet ik natuurlijk wel wanneer ze het leuk vinden of op prijs stellen als ik er ook bij ben. Dat klinkt zwaarder dan het is maar nogmaals, na al die jaren weten ze wel waar ik voor kies om bij aanwezig te zijn en dat is helemaal prima.
Al met al hebben ze mij natuurlijk na al die jaren ook leren kennen en weten op hun beurt wat ik wel of niet prettig vind. En zeker na het overlijden van man hebben ze me zo ongelooflijk bijgestaan in praktische zin en niet omdat dat moest, echt vanuit de familieband. En zo voel ik dat ook nog steeds. Tuurlijk zijn er weleens wat dingetjes maarja, waar niet. Ik mag, wat schoonfamilie betreft, echt heel erg in mijn handen knijpen, ze zijn goud waard.
Als ik kijk naar mezelf ben ik wel anders: mee-eten heb ik niet op gerekend als je dan langs zou komen, ik kook meestal voor 2 of we moeten dan wat bestellen, kom niet spontaan langs, bel/app liever een paar uur vantevoren, dan prima. Koffie/thee of wijn heb ik altijd wel in huis, dat is geen punt. Wat ik zelf niet wil, doe ik trouwens ook niet bij een ander. Dus ik zal niet spontaan aan de deur staan.
Zoon (22) is wat dat betreft weer heel anders, hoevaak ik in de afgelopen jaren al niet andere schoenen in de bijkeuken heb zien staan en er spontaan een aantal naar beneden kwamen die waren blijven slapen. Ach, ook prima.
Als ik vooruit blik naar mijn eigen ouders (althans, vader en stiefmoeder maar stiefmoeder vind ik een naar woord), dan weet ik, en zij ook, dat als het nodig gaat zijn, ik hen ga helpen, mochten dingen voor hen lastiger worden. Als het erop aankomt dat ik misschien wat meerdere dagen daar zou verblijven en ik kan dat ook met mijn werk regelen, doe ik dat gelijk, met alle liefde. Niet omdat het hoort.
Vrienden mogen mij bij nood midden in de nacht bellen. Sterker nog, dat is onlangs nog gebeurd. Dan zet ik met mijn Catweazle haarcoupe koffie en bak eieren/maak roerei, zitten we even zwijgend te kanen en dan komt het gesprek wel.
Heel verhaal geworden, komt ook omdat ik de OP wel een mooie vind en daar zeker herkenbare dingen in lees.
wij slapen nooit.
maandag 8 mei 2023 om 03:54
Ik sla hier op aan omdat ik ook familie in het buitenland heb en mijn ervaring is dat de band met familie waarbij je logeert vaak anders is. Omdat je elkaar langere tijd intensief ziet ofzo?fashionvictim schreef: ↑07-05-2023 23:35Nee, bij ons was dat natuurlijk anders omdat er een tijd was dat mijn moeder helemaal geen familie hier had wonen. En ook een tijd dat mijn vader geen familie in hetzelfde land had wonen. Maar vanaf het moment dat dat wel zo was kwam iedereen gewoon bij iedereen. Mijn ooms en tantes plus aanhang van moeders kant kwamen op de jubilea van mijn opa en oma, mijn opa en oma kwamen op de feestjes van mijn ooms en tantes. En ze kwamen uiteraard allemaal bij ons. En voor die tijd kwam familie altijd langere tijd logeren en gingen ze dus ook de andere kant dan af als ze er waren. Mijn vader had wel een veel kleinere familie dan mijn moeder, dat wel.
Ik weet het niet zo goed maar ik merk iets vergelijkbaars met vriendinnen. Sommige vriendinnen ben ik al heel vaak mee op vakantie geweest of heb ik zelfs mee samen gewoond en dat zijn ook de vriendinnen met wie ik een onwrikbare band heb, ook als we elkaar een tijdje minder zien.
Maar door dit topic vraag ik me nu af welk deel hiervan de kip en wat het ei is
maandag 8 mei 2023 om 07:02
blijfgewoonbianca schreef: ↑07-05-2023 23:27Ik heb altijd beide ouderparen uitgenodigd. Dat scheelt al weer. En als we het bij mijn schoonouders vierden nodigden zij ook weer mijn ouders uit.
Ik nodig met feestdagen ook rustig de ouders van de schoondochters uit. Omdat iedereen anders inderdaad tijd en zin te kort komt. Nu moet je het ook maar net treffen natuurlijk dat elkaars familie ook een beetje , of goed, door 1 deur kan.
Dit klinkt heel gezellig, als het ook allemaal vanzelf gezellig samen gaat. Mijn ouders en mijn schoonouders in één ruimte is voor mij hard werken om het gezellig te houden. Ze krijgen geen ruzie gelukkig. Mijn moeder ergert zich aan mijn schoonvader die elk gesprek wil domineren zonder te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft. Hij voert graag zware discussies over wat er allemaal mis is in de wereld. En vertelt graag hoe hij dat met zijn boeren verstand zal oplossen. Mijn moeder eindigt stil in een hoekje. Mijn vader maakt op luide toon overal (de mening van schoonvader) een lolletje van, want het is tenslotte feest. Mijn schoonmoeder gaat aan het redderen en ruimt continu lege glazen op, ook van mensen die nog wat hadden willen bijschenken. Ondertussen vertrekken de kinderen stilletjes naar boven en gaan andere gasten maar weer eens op huis aan.
Ik kan echt jaloers worden op mensen waar dit soort bijeenkomsten wel gezellig verlopen.
maandag 8 mei 2023 om 07:19
Ik ben ook heel Rotterdams en ben het eens met wat je schrijft, ik ben dan ook niet hoogopgeleid. Ben dol op mijn familie en vrienden, breng graag tijd met ze door. Helpt ze graag en prima dat ze onverwachts langs willen komen maar beter even een apje om te checken of ik thuis ben want ik ga er graag op uit.
Ik heb gisteren geloof ik mijn tuin uitgeleend voor de verjaardag van de dochter van een vriendin. Ik ben ook in een groot volks gezin opgegroeid, mss dat ik daardoor meer open sta ofzo.
maandag 8 mei 2023 om 07:32
Sjaantje37 schreef: ↑08-05-2023 07:19Ik ben ook heel Rotterdams en ben het eens met wat je schrijft, ik ben dan ook niet hoogopgeleid. Ben dol op mijn familie en vrienden, breng graag tijd met ze door. Helpt ze graag en prima dat ze onverwachts langs willen komen maar beter even een apje om te checken of ik thuis ben want ik ga er graag op uit.
Ik heb gisteren geloof ik mijn tuin uitgeleend voor de verjaardag van de dochter van een vriendin. Ik ben ook in een groot volks gezin opgegroeid, mss dat ik daardoor meer open sta ofzo.
Ik herken dit wel. Ik kom uit een gezin van 5 kinderen dus misschien speelt dat mee, dat weet ik niet. Ik had daarbij een erg labiele, meestal niet al te leuke moeder. Dus als broers en zussen een beetje voor elkaar zorgen en naar elkaar omzien, zit er mede daardoor ook wel ingegroeid denk ik.
En misschien kun je mij ook gewoon omschrijven als 'makkelijk'. Heel wat keren meegemaakt dat de halve straat in mijn zwembadje zat
. Ach.. hoe meer zielen denk ik dan maar.
maandag 8 mei 2023 om 07:43
Sinds mijn moeder overleden is zijn we veel meer naar elkaar toe gegroeid, mijn moeder kon goed stoken tussen ons. Ik heb met een broer geen contact meer maar hij heeft er voor gekozen om met zijn familie te breken ook door onze niet zo leuke jeugd.Pindakaasjes schreef: ↑08-05-2023 07:32Ik herken dit wel. Ik kom uit een gezin van 5 kinderen dus misschien speelt dat mee, dat weet ik niet. Ik had daarbij een erg labiele, meestal niet al te leuke moeder. Dus als broers en zussen een beetje voor elkaar zorgen en naar elkaar omzien, zit er mede daardoor ook wel ingegroeid denk ik.
En misschien kun je mij ook gewoon omschrijven als 'makkelijk'. Heel wat keren meegemaakt dat de halve straat in mijn zwembadje zat. Ach.. hoe meer zielen denk ik dan maar.
maandag 8 mei 2023 om 07:47
Jeetje, weer een overeenkomst. Zo'n broer heb ik ook.Sjaantje37 schreef: ↑08-05-2023 07:43Sinds mijn moeder overleden is zijn we veel meer naar elkaar toe gegroeid, mijn moeder kon goed stoken tussen ons. Ik heb met een broer geen contact meer maar hij heeft er voor gekozen om met zijn familie te breken ook door onze niet zo leuke jeugd.
maandag 8 mei 2023 om 08:00
Humor kan twee kanten op. Het kan lichter maken en de starheid doorbreken.
Het kan ook over gevoeligheden heen walsen en een mening belachelijk maken.
Ik zie jou met enige regelmaat grapjes maken met dat laatste effect.
In een topic waar het gaat over verschil in sociale klasse, cultuur en familiegeschiedenis, is de kans behoorlijk groot dat grapjes niet zo lekker vallen bij een deel van de lezers.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
