Ongezellig ? Egoïstisch? Nieuwe normaal ? Of typisch Viva ?

blijfgewoonbianca zondag 7 mei 2023 om 10:18

Wat voor mij - en mijn omgeving - normaal is, lijkt dat hier juist niet zo te zijn.
Ik geef wat voorbeelden :

Blij zijn met familie uitbreiding ( in mijn geval nu kinderen van neven en nichten ) dol zijn op de kinderen van je beste vrienden.
Het gezellig vinden naar een verjaardag / bruiloft / kraamfeest / sportevenement van iemand of whatever te gaan.
Je ouders / kinderen heel geregeld te zien en ook bepaalde dingen van elkaar verwachten mbt elkaar helpen ( verhuizen , naar station brengen , etc )
Erg hebben in wat er speelt in elkaars leven ( als mijn vriendin op vakantie gaat bied ik aan “ achtervang “ te zijn voor haar moeder, een gescheiden vriend of vriendin mee uit ( eten ) nemen of op vakantie, een appje als iemand uitslag verwacht van een onderzoek, een cadeautje kopen voor een zwangere vriendin of familielid van ( schoon) kinderen of van vrienden die je geregeld tegenkomt op verjaardagen oid , etc )
Op elk moment aan kunnen komen waaien ( en nee, als het niet uitkomt is dat ook totaal geen punt ) en het aanbod krijgen om een hapje mee te eten.
Of nog erger…jezelf uitnodigen ( Partner heeft avonddienst, mag ik vanavond bij jullie eten )
.

In mijn kring zitten uiteraard ook mensen die niet dol op hun schoonouders zijn, of niet erg lekker door 1 deur gaan met schoonkinderen, maar niemand , voor zover ik weet, die dan niet meehelpt met verhuizen oid.
Natuurlijk zijn we allemaal druk ( wie niet ) en meer met onszelf bezig dan met een ander , maar dan verontschuldigen we ons bij het niet vragen naar een ziekenhuisuitslag , gaan we naar begrafenissen van ouders van vrienden, helpen we bij klussen.

Ik zeg niet dat dit gedrag of gedachtengang beter is als iets anders, maar ik herken me ( en mijn omgeving , waar ik ook collega’s en kennissen onder schaar dus niet alleen mensen waar ik close mee ben ) zo vaak niet in wat ik hier geregeld lees.

Maar misschien is dit het nieuwe normaal , misschien is mijn omgeving heel gek, misschien is het toeval dat veel andersdenkenden op Viva forummen. Misschien doen mensen zich toch anders voor dan dat ze zijn ( hetzij hier, hetzij in mijn omgeving ) .
Ik wil eigenlijk niet de discussie voeren of je nou wel of niet een kado koopt voor de zwangere schoondochter van je vriendin, of hoe vaak je naar je ouders moet, ik wil het eigenlijk gewoon hebben over waarom ik mijn omgeving hier niet herken.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_65b76fd3af17f maandag 8 mei 2023 om 12:11

Blauweelf41 schreef: ↑
08-05-2023 11:09
Ik vind somige mensen ook best familie ziek mijn mening dan ,
Ik had een vriendin die ging iedere dag 2 uur naar haar ouders, en tegelijkertijd zat ze altijd te klagen over haar ouders, toen ik eens de briljante opmerking maakte goh misschien moet je niet iedere dag gaan werd ik zowat gelyncht,
Maar die kon het ook niet hebben als haar ouders met haar broer en diens vriendin hadden afgesproken moest en zou ze er ook bij zijn.
Zij besprak haar intieme leven ook met haar moeder , moet ze zelf weten maar ik praat daar niet over al helemaal niet met mijn moeder,
Zij vond het raar dat ik niet iedere dag ging of op zijn minst twee keer in de week.
Maar tja het is ook hoe je opgevoed bent denk ik ? In ieder geval lieten haar ouders haar ook niet los 37 en nog bemoeien haar ouders zich met alles.
Ik heb het contact verbroken om verschillende reden , een van die dingen was dus ook dat zij dingen die ik prive met haar besprak aan haar ouders ging vertellen.

Mijn ouders hebben hun eigen leven net als ik
Zien elkaar regelmatig maar iedere dag nee bedankt.

Ik heb ook zo’n vriendin die “heel dik” is met haar moeder. Ze vertelt moeder van alles, dus ja, moeder vindt daar dan op den duur ook wat van. Daar moppert ze dan soms over. Ik denk dan; hoezo wéét je moeder dit überhaupt?! Ik deel echt lang niet alles met mijn ouders, en veel zouden ze ook echt niet begrijpen. Ik ben ook meer het type dat belt om te vertellen dat ik ziek ben geweest, dan wanneer ik nog ziek ben. Vriendin deelt elke poep en scheet en die moeder maakt ook haar huis schoon en vult de koelkast als ze op vakantie is geweest, bijvoorbeeld. Ik zou dat zelf echt afschuwelijk vinden. Maar ja, ieder zijn ding.

anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 08-05-2023 16:11

0.25% gewijzigd

Anoniem_670295c5b7b2b maandag 8 mei 2023 om 12:13

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 11:59
Daar kan ik zo niks over zeggen. Dat ligt er maar net aan.
Als iemand het mij niet zou laten weten wanneer er iets schokkends ( leuk of naar ) in zijn leven plaats vindt en ik hoor dat na zoveel maanden, dan voel ik me niet zo verbonden.
Maar dat is voor jou misschien wel heel anders en voel jij je nog steeds super verbonden met een vriendin die je eens in het half jaar spreekt en die dan meedeelt dat ze zes maanden zwanger is en 4 maanden geleden haar moeder heeft moeten begraven. En o, ja : ze is ook nog verhuisd en heeft een andere baan. Als dat voor jou werkt is het toch prima.

Maar ze kan maar 2 x een ouder begraven. (Nou ja, ik heb een vriendin die er wat meer heeft, met de biologische en de pleegouders meegerekend.) Dus daar hoef je niet wekelijks voor te bellen.

Het is toch ook niet zo dat al je contacten over levensveranderende gebeurtenissen gaan?

Hoewel, ik bedenk nu: het zal ook uitmaken of je kinderen hebt. Dan zijn er wat meer mijlpalen. Ja, die van de kinderen mis ik grotendeels.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:13

makreel schreef: ↑
08-05-2023 12:09

Dus houden we het bij eens of twee keer per jaar, waarbij ik probeer mijn betrokkenheid te tonen door bijvoorbeeld extra lekker voor ze te koken (mislukt soms omdat ze dan ineens vegan zijn of glutenvrij eten of geen vis lusten dus daar sta je dan met je zelfgerookte zalm en de osso buco die een dag heeft geprutteld). Er wordt dan een beetje gegniffeld om die ouderwetse Makreel met haar gedekte tafeltje.

Ik zal dus wel erg koud en uit de hoogte overkomen bij schoondochter, ja.
Van mezelf weet ik dat ik dat niet ben en dat ze altijd op me kunnen rekenen, maar zij ziet verbinding en een familieband dus heel anders dan ik. En daar kan ik niet zoveel aan veranderen.

Dat hele gezellige en intieme heeft dus een keerzijde: het is heel fijn en warm voor iedereen die in de kring past, maar is niet zo open naar mensen die daar dan niet bijhoren.

Ach, wat schrijnend, Makreel. Zie je je zoon wel vaker dan die twee keer per jaar ?

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:17

Quincy2 schreef: ↑
08-05-2023 12:10
Blijkbaar moet je wekelijks vragen wat er te gebeuren staat, zodat je als het moment daar is, er iets mee kan

De ander kan zelf goed of slecht nieuws natuurlijk met je delen.
Je gaat inderdaad niet aan iemand vragen “ En ? Zwanger ? Moet je nog naar het ziekenhuis deze maand en is je moeder nou nog niet dood ? “

Als ik niet degene ben waarmee dat soort nieuws redelijk heet van de pers wordt gedeeld , dan voel ik me in ieder geval niet nauw verbonden.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

TinyTiny maandag 8 mei 2023 om 12:17

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:02
Tuurlijk. Logisch ook.

Maar mijn topic ging niet alleen maar over familie. Ook hoe je met vrienden om gaat.

Wat betreft vrienden: er zijn aardig wat vriendschappen uit het verleden verwaterd door afstand. Daar waar ik nog steeds een goede band mee heb, die zie ik ook niet eens elke maand. Maar toch het is altijd weer als vanouds en we weten wel van elkaar wat er speelt.
Met bijvoorbeeld verhuizen, klussen etc. is dit altijd wederkerig. Vind ik ook normaal om te doen voor elkaar. Al heb ik ook wel eens iemand gehad die overvroeg. Dan was mijn antwoord ook steeds vaker nee.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:18

TinyTiny schreef: ↑
08-05-2023 12:17
en we weten wel van elkaar wat er speelt.

Belangrijk, denk ik.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Chienandalou maandag 8 mei 2023 om 12:21

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:17
De ander kan zelf goed of slecht nieuws natuurlijk met je delen.
Je gaat inderdaad niet aan iemand vragen “ En ? Zwanger ? Moet je nog naar het ziekenhuis deze maand en is je moeder nou nog niet dood ? “

Als ik niet degene ben waarmee dat soort nieuws redelijk heet van de pers wordt gedeeld , dan voel ik me in ieder geval niet nauw verbonden.

Ja dat snap ik wel. Dat heb ik ook wel. Het is alleen wel zo dat oa door afstand/drukte het contact met een aantal vrienden dus fysiek maar enkele keren per jaar is. Via foon, app en mail wel regelmatiger, dus het lief en leed wordt gewoon gedeeld.

Wanna grow up to be
Be a debaser

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:22

xynix schreef: ↑
08-05-2023 12:13
Maar ze kan maar 2 x een ouder begraven. (Nou ja, ik heb een vriendin die er wat meer heeft, met de biologische en de pleegouders meegerekend.) Dus daar hoef je niet wekelijks voor te bellen.

Het is toch ook niet zo dat al je contacten over levensveranderende gebeurtenissen gaan?

Hoewel, ik bedenk nu: het zal ook uitmaken of je kinderen hebt. Dan zijn er wat meer mijlpalen. Ja, die van de kinderen mis ik grotendeels.

Ik had het niet over wekelijks.
Ik heb niet gezegd dat je per se elke keer schokkende dingen moet bespreken.
En ik heb het niet over zwemdiploma’s en eerste tandjes gehad.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_65b76fd3af17f maandag 8 mei 2023 om 12:22

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:13
Ach, wat schrijnend, Makreel. Zie je je zoon wel vaker dan die twee keer per jaar ?

Wat vind je precies schrijnend?

Anoniem_677a6b2c79b65 maandag 8 mei 2023 om 12:23

makreel schreef: ↑
08-05-2023 12:09
Ik ben denk ik jouw schoonmoeder!

De vriendin van mijn zoon heeft veel contact met haar ouders en ooms en tantes. Ik merk op verjaardagen bijvoorbeeld dat ze elkaar wekelijks of vaker nog zien en dat ze zo'n beetje alles met elkaar delen. Ik voel me niet zo geroepen om daarin mee te gaan. Ik denk: ze heeft al haar ouders om zich heen en een hele stoet neefjes, nichtjes, ooms en tantes, die zit niet te wachten op Makreel. Ik ben ook niet op de hoogte van alle dingen die ze met elkaar bespreken, zij zien elkaar zo vaak dat een half woord vaak genoeg is: heb jij gisteren ook gekeken naar....? Ja hilarisch en die... en dan lachen. Ik heb geen idee waar het over gaat. Hoe is het met je...? Ja ach gaat wel, je weet het wel. Niet echt zo dat ik denk; ik spring in dat gesprek en vraag waar het over gaat.

Dus houden we het bij eens of twee keer per jaar, waarbij ik probeer mijn betrokkenheid te tonen door bijvoorbeeld extra lekker voor ze te koken (mislukt soms omdat ze dan ineens vegan zijn of glutenvrij eten of geen vis lusten dus daar sta je dan met je zelfgerookte zalm en de osso buco die een dag heeft geprutteld). Er wordt dan een beetje gegniffeld om die ouderwetse Makreel met haar gedekte tafeltje.

Ik zal dus wel erg koud en uit de hoogte overkomen bij schoondochter, ja.
Van mezelf weet ik dat ik dat niet ben en dat ze altijd op me kunnen rekenen, maar zij ziet verbinding en een familieband dus heel anders dan ik. En daar kan ik niet zoveel aan veranderen.

Dat hele gezellige en intieme heeft dus een keerzijde: het is heel fijn en warm voor iedereen die in de kring past, maar is niet zo open naar mensen die daar dan niet bijhoren.

Dat is eigenlijk zo ongeveer hoe het in mijn schoonfamilie gaat. Het is een hechte kliek, waar je eigenlijk nauwelijks tussen komt. Ik heb daar jaren mijn best voor gedaan, nu ben ik daar inmiddels ook al weer jaren mee gestopt. Het contact is er wel, maar niet vaak en het blijft altijd oppervlakkig. Ze praten vooral over andere dorpsbewoners, die ik eigenlijk nooit ken. Een beetje gezellig meepraten is dan best moeilijk. Oh ja, over sport op tv wordt ook vaak gepraat. Kan ik ook niet over meepraten. Na vijfentwintig jaar is nog steeds regelmatig de eerste vraag van mijn schoonmoeder of ik gisteren voetbal heb gekeken. En het antwoord is al vijfentwintig jaar 'nee'. Je komt er gewoon niet tussen. Ook helpen: ik word nooit gevraagd om ergens bij te helpen. Om mee te rijden naar het ziekenhuis, te helpen in de tuin, toastjes te smeren op een verjaardag, ook iets eten mee te brengen voor de barbecue. Ik bied dat zelf ook niet meer aan, omdat ik het na jaren een beetje pijnlijk begon te vinden dat het antwoord toch altijd nee is. Dat doen dan de zussen en de tantes. Maar ik niet, als ik het vraag is er nooit hulp nodig. Ik bied het inmiddels niet meer zelf aan, al jaren niet meer.
Ik begrijp best dat de schoonfamilie een andere perceptie zal hebben. Maar goed, het is wat het is.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:26

Jammer, juf Joke.
Weet jij in ieder geval hoe je het met jouw evt schoonkinderen anders kunt doen.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_670295c5b7b2b maandag 8 mei 2023 om 12:26

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:17
De ander kan zelf goed of slecht nieuws natuurlijk met je delen.
Je gaat inderdaad niet aan iemand vragen “ En ? Zwanger ? Moet je nog naar het ziekenhuis deze maand en is je moeder nou nog niet dood ? “

Ik heb mijn moeder hier wel in moeten opvoeden. “Ma, ik wil het écht weten als er een tante of een buurvrouw ziek is.”
En zelfs nu verontschuldigt ze zich als ze belt: “ja, je vroeg vorige keer naar tante Jo, dus ik bel maar even.”
Dus dat gaat hier allemaal niet vanzelf hoor.

Anoniem_677a6b2c79b65 maandag 8 mei 2023 om 12:29

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:26
Jammer, juf Joke.
Weet jij in ieder geval hoe je het met jouw evt schoonkinderen anders kunt doen.

Ik vind dat inderdaad heel jammer en heb daar best verdriet van gehad. Ik hoop dat ik inderdaad in de toekomst de kans krijg om dat zelf anders te doen.

Anoniem_65b76fd3af17f maandag 8 mei 2023 om 12:32

Ik deel zelf ook niet altijd veel met mensen. Ja, er gebeurt van alles in een leven, maar een baanwissel is bijvoorbeeld absoluut niet iets dat ik met mensen zou delen als het niet toevallig ter sprake komt. Dat is voor mij helemaal niet iets dat ik heet van de pers met mensen wil delen. Heb ooit de fout gemaakt mensen te vertellen dat ik mijn baan kwijt was. Ik zat drie maanden thuis, elke keer iedereen weer vragen hoe de sollicitaties gingen, appjes over de voortgang, etc. Goed bedoelde adviezen, vacatures. Steeds weer dat verhaal afdraaien. Nooit meer.

Jaren later weer een keer tussen twee banen in gezeten, heb het zelfs mijn ouders niet verteld, ik trok die aandacht de vorige keer gewoon echt niet. Ik had snel een nieuwe baan en heb gewoon verteld dat ik van baan was gewisseld. Dat ik twee maanden vrij was geweest heb ik helemaal niemand verteld. Heerlijk rustig.

Ik had een soortgelijke ervaring met het ziekbed van mijn vader. Continu communiceren met mensen die willen weten hoe het gaat, met mijn vader, met mij. Laat me even zeg. Alsjeblieft. Ik werd er doodmoe van.

Quincy2 maandag 8 mei 2023 om 12:35

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:17
De ander kan zelf goed of slecht nieuws natuurlijk met je delen.
Je gaat inderdaad niet aan iemand vragen “ En ? Zwanger ? Moet je nog naar het ziekenhuis deze maand en is je moeder nou nog niet dood ? “

Als ik niet degene ben waarmee dat soort nieuws redelijk heet van de pers wordt gedeeld , dan voel ik me in ieder geval niet nauw verbonden.

Het is natuurlijk wel zo dat als jij net hebt doorgegeven dat je moeder is overleden, en je komt er na 6 maanden achter dat haar moeder de week voor jouw moeder is overleden, het wel erg vreemd is dat je dit niet eerder hebt gehoord.
Maar als je die moeder toch niet kende en je vriendin had geen moeite met haar overlijden (of ze hing de vlag bijna uit), dan zie ik niet waarom je per se in de week zelf geïnformeerd had willen worden als je elkaar maar eens per 6 maanden spreekt.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:43

Quincy2 schreef: ↑
08-05-2023 12:35
Het is natuurlijk wel zo dat als jij net hebt doorgegeven dat je moeder is overleden, en je komt er na 6 maanden achter dat haar moeder de week voor jouw moeder is overleden, het wel erg vreemd is dat je dit niet eerder hebt gehoord.
Maar als je die moeder toch niet kende en je vriendin had geen moeite met haar overlijden (of ze hing de vlag bijna uit), dan zie ik niet waarom je per se in de week zelf geïnformeerd had willen worden als je elkaar maar eens per 6 maanden spreekt.

Heel vermoeiend, dit.
Je snapt toch mijn strekking wel, of niet ?

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Libelle44 maandag 8 mei 2023 om 12:43

.

libelle44 wijzigde dit bericht op 08-05-2023 12:47
Reden: dubbel

99.86% gewijzigd

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:44

nitflex schreef: ↑
08-05-2023 12:22
Wat vind je precies schrijnend?

Dat Makreel erg haar best doet en zo te lezen graag een heel ander soort contact had gewild.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Libelle44 maandag 8 mei 2023 om 12:45

Tja..ik heb ook best een tijd zo geleefd (toen we nog innld woonden) dat ik naar elke verjaardag bij schoonfamilie ging..ook nog neven of nicht manzijde. Hielp ook iedereen..zei nooit nee.
Inmiddels woon ik met man en dochter al18 jaar in het buitenland. Ik mis dat ook niet meer..het voelde voor mij als sociale verplichtingen..geaccepteerd willen worden in nieuwe familie..woonden toen ook in biblebelt dus zondags ook kerkverplichtingen + koffiedrinken + elke feestdag bij familie zitten. Man man wat ben ik blij daarvan af te zijn. Ik voelde mij geleefd. Nu wonen we in Duitsland..zijnlid van een grote "Freizeitsgruppe" en doen bijna elk weekend leuke activiteiten (niks verplicht) met leuke mensen van onze leeftijd. Dochter woont inde buurt. Zien elkaar geregelt maar laten elkaar heel vrij. Ik ben nu heel gelukkig met mijn leven.
Ik trok in het verleden ook vaak heel moeilijke mensen aan omdat ze hun problemen zo goed bij mij kwijt konden..heb ook altijd geprobeerd ervoor hen te zijn..maar op een gegeven moment trok im dat niet meer en kies ik nu voor mijzelf. Verhuizingen help ik alleen bij ouders of kind,verder niet. De laatste verhuizingen hebben wij ook zelf gedaan, dus ga ook niet bij anderen lopen slepen of klussen. We wonen zelf in een kleine huurwoning om juist weinig werk te hebben Mijn tijd is nu te kostbaar. Ja enigszins egoistischer ben ik wel geworden. Help alleen goede vrienden.
Ik ga bijv ook niet op andermans dieren oppassen. Wij zelf zijn best veel geld kwijt voor de opvang van onze hond tijdens vakanties. Dan ga ik niet op de hond van een ander passen bijv.

Anoniem_65b76fd3af17f maandag 8 mei 2023 om 12:45

Helpen verhuizen heb ik sinds de studententijd niet meer gedaan. Ik ken ook echt niemand meer die daar hulp bij vraagt. Mijn omgeving huurt daar verhuizers voor in.

nicole123 maandag 8 mei 2023 om 12:46

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 11:59
Daar kan ik zo niks over zeggen. Dat ligt er maar net aan.
Als iemand het mij niet zou laten weten wanneer er iets schokkends ( leuk of naar ) in zijn leven plaats vindt en ik hoor dat na zoveel maanden, dan voel ik me niet zo verbonden.
Maar dat is voor jou misschien wel heel anders en voel jij je nog steeds super verbonden met een vriendin die je eens in het half jaar spreekt en die dan meedeelt dat ze zes maanden zwanger is en 4 maanden geleden haar moeder heeft moeten begraven. En o, ja : ze is ook nog verhuisd en heeft een andere baan. Als dat voor jou werkt is het toch prima.

Ik heb het idee dat je nogal in extremen denkt. Beetje jammer dat je iemand direct dit scenario in de schoenen schuift, met 'als dat voor jou werkt'. Alsof hoe je met vrienden en familie omgaat volledig wit of volledig zwart moet zijn.

Er zit een enorm gebied tussen wat je hier schetst en wat je in je OP noemt over betrokkenheid bij vrienden. Weten van de belangrijke dingen in het leven van je vrienden vind ik van andere aard dan achtervang zijn voor de moeder van een vriendin als ze op vakantie gaat of een cadeautje kopen voor een zwangere vriendin van je schoonkinderen. Elkaar laten weten dat je zwanger bent, gaat verhuizen of je ouder ernstig ziekof overleden en dat de ander dan daar verder naar vraagt, meeleeft en/of hulp aanbiedt vind ik heel normaal in een vriendschap. De meeste mensen vinden dat, daar is niks bijzonders of 'kijk mij eens warm zijn' aan. Zorgen voor de moeder van een vriendin of cadeautjes kopen voor mensen die je alleen maar via via kent of ooit eens op een feestje tegenkomt, dat vind ik persoonlijk niet bepalend voor de band die je met mensen hebt.

Anoniem_66fe539526f72 maandag 8 mei 2023 om 12:54

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 11:59
Als iemand het mij niet zou laten weten wanneer er iets schokkends ( leuk of naar ) in zijn leven plaats vindt en ik hoor dat na zoveel maanden, dan voel ik me niet zo verbonden.
Maar dat is voor jou misschien wel heel anders en voel jij je nog steeds super verbonden met een vriendin die je eens in het half jaar spreekt en die dan meedeelt dat ze zes maanden zwanger is en 4 maanden geleden haar moeder heeft moeten begraven. En o, ja : ze is ook nog verhuisd en heeft een andere baan. Als dat voor jou werkt is het toch prima.

Ja dat vers van de pers maakt me inderdaad geen klap uit.
Mijn familie woont ver verspreid over de wereld, en zeker voor internet was regelmatig contact heel duur of niet mogelijk. Ik vind het leuk om te horen hoe het met iemand gaat, maar dat hoeft niet vandaag, deze week of deze maand.

Ik zoek vriendschappen er ook op uit: als ik weet dat iemand direct een berichtje of belletje verwacht, ervaar ik dat als benauwend.

blijfgewoonbianca maandag 8 mei 2023 om 12:55

nicole123 schreef: ↑
08-05-2023 12:46
. Elkaar laten weten dat je zwanger bent, gaat verhuizen of je ouder ernstig ziekof overleden en dat de ander dan daar verder naar vraagt, meeleeft en/of hulp aanbiedt vind ik heel normaal in een vriendschap. De meeste mensen vinden dat, daar is niks bijzonders of 'kijk mij eens warm zijn' aan. Zorgen voor de moeder van een vriendin of cadeautjes kopen voor mensen die je alleen maar via via kent of ooit eens op een feestje tegenkomt, dat vind ik persoonlijk niet bepalend voor de band die je met mensen hebt.

Uit de openingspost :

k wil eigenlijk niet de discussie voeren of je nou wel of niet een kado koopt voor de zwangere schoondochter van je vriendin, of hoe vaak je naar je ouders moet, ik wil het eigenlijk gewoon hebben over waarom ik mijn omgeving hier niet herken.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

nicole123 maandag 8 mei 2023 om 12:57

nitflex schreef: ↑
08-05-2023 12:45
Helpen verhuizen heb ik sinds de studententijd niet meer gedaan. Ik ken ook echt niemand meer die daar hulp bij vraagt. Mijn omgeving huurt daar verhuizers voor in.

Hier hetzelfde sinds we de 30 gepasseerd zijn. Ligt misschien ook aan inkomen. Wel gebeurt het wel eens dat binnen de familie er bij elkaar geklust wordt (kastje ophangen enzo, het grotere werk wordt ook uitbesteed aan professionals) of in de tuin geholpen ofzo. Maar ook daarin zie ik dat zelfs binnen de familie ieders behoefte zowel qua vraag als aanbod verschilt. En dat heeft dan niet zoveel met de band of willen helpen te maken, maar meer met dingen als graag zelf controle willen houden (als mijn moeder mijn huis opruimt vind ik niks meer terug), handigheid, iets goedkoop versus professioneel willen aanpakken, elkaar niet teveel willen belasten, etc.

Anoniem_65b76fd3af17f maandag 8 mei 2023 om 12:58

blijfgewoonbianca schreef: ↑
08-05-2023 12:44
Dat Makreel erg haar best doet en zo te lezen graag een heel ander soort contact had gewild.

Ik lees het als dat ze probeert te mee te doen aan het intensieve contact dat schoondochter gewend is, maar dat ze daar zelf eigenlijk geen behoefte aan heeft.

Actieve topics