Psyche
alle pijlers
onveilig gehecht en relaties
woensdag 10 november 2021 om 15:15
Ik plaats dit topic bewust bij 'psyche' ipv bij 'relaties'. Heb helaas te vaak meegemaakt dat veel mensen het niet begrijpen en met adviezen komen die niet helpend zijn.
Ik hoop hier lotgenoten te vinden, die ook in relaties tegen valkuilen aanlopen door onveilige hechting uit het verleden. Een stukje herkenbaarheid vinden zou fijn zijn, want ik lees dat het erg vaak voorkomt maar toch kom ik maar weinig vergelijkbare topics tegen.
Het kost mij bijvoorbeeld veel moeite om me volledig te geven in een relatie, omdat ik altijd bang ben dat ik 'niet goed genoeg ben' en niet gekwetst wil worden. Daar ben ik me niet altijd van bewust.
Ik weet dat het vaak tot uiting komt in óf een vermijdende hechtingsstijl (bindingsangst) of juist angstige hechtingsstijl (verlatingsangst).
Zelf heb ik helaas last van beide. Ben snel onzeker en bang dat mijn partner mij niet meer leuk of lief vindt bijvoorbeeld door iets wat ik zeg of doe of als we ruzie hebben (wat bijna nooit voorkomt), en bij bepaalde triggers ga ik juist volledig op slot en voel ik niks meer voor hem. Zie ik alleen nog negatieve kanten en erger ik me aan van alles.
Ik ben hiervoor in therapie, probeer de triggers te leren zien en er vervolgens mee om te gaan, maar het is erg lastig om gewoon ontspannen in de relatie te zijn zonder de ene of de andere kant op te vallen.
Ik wil gewoon onvoorwaardelijk mezelf kunnen zijn bij mijn vriend.
Hoe vaak hij ook zegt dat hij me de leukste en de liefste vindt, ergens blijft iets in mij dat niet geloven.
Herkenbaar?
Ik hoop hier lotgenoten te vinden, die ook in relaties tegen valkuilen aanlopen door onveilige hechting uit het verleden. Een stukje herkenbaarheid vinden zou fijn zijn, want ik lees dat het erg vaak voorkomt maar toch kom ik maar weinig vergelijkbare topics tegen.
Het kost mij bijvoorbeeld veel moeite om me volledig te geven in een relatie, omdat ik altijd bang ben dat ik 'niet goed genoeg ben' en niet gekwetst wil worden. Daar ben ik me niet altijd van bewust.
Ik weet dat het vaak tot uiting komt in óf een vermijdende hechtingsstijl (bindingsangst) of juist angstige hechtingsstijl (verlatingsangst).
Zelf heb ik helaas last van beide. Ben snel onzeker en bang dat mijn partner mij niet meer leuk of lief vindt bijvoorbeeld door iets wat ik zeg of doe of als we ruzie hebben (wat bijna nooit voorkomt), en bij bepaalde triggers ga ik juist volledig op slot en voel ik niks meer voor hem. Zie ik alleen nog negatieve kanten en erger ik me aan van alles.
Ik ben hiervoor in therapie, probeer de triggers te leren zien en er vervolgens mee om te gaan, maar het is erg lastig om gewoon ontspannen in de relatie te zijn zonder de ene of de andere kant op te vallen.
Ik wil gewoon onvoorwaardelijk mezelf kunnen zijn bij mijn vriend.
Hoe vaak hij ook zegt dat hij me de leukste en de liefste vindt, ergens blijft iets in mij dat niet geloven.
Herkenbaar?
woensdag 10 november 2021 om 15:19
Dat is het niet, meer een korte samenvatting van het muurtje dat er om me heen zit en waar ik mijn vriend niet doorheen laat komen.
Ik vind het alleen lastig in woorden uit te leggen, helemaal als mensen dit zelf niet kennen, hoop reacties te krijgen van mensen die het herkennen.
woensdag 10 november 2021 om 15:25
Ow, ik ben heel bekend met afstand bewaren door problemen vroeger.
Maar ik vraag me gewoon af wat je met muurtje en volledig geven bedoeld.
En of het wel nodig is om je 'volledig' te geven, maar daar kan alleen iemand wat over zeggen als duidelijk is wat je bedoeld met die kreten.
Die eens een voorbeeld?
Maar ik vraag me gewoon af wat je met muurtje en volledig geven bedoeld.
En of het wel nodig is om je 'volledig' te geven, maar daar kan alleen iemand wat over zeggen als duidelijk is wat je bedoeld met die kreten.
Die eens een voorbeeld?
woensdag 10 november 2021 om 15:51
Daar ga ik even over nadenken, kom er op terug 
Maar los daarvan lijkt het mij fijn om ervaringen te horen (lezen) van anderen die nu ook tegen hechtingsproblemen aanlopen in de relatie. Ik heb niet tot doel om mijn eigen problemen volledig te ontleden, daarvoor ga ik naar de therapeut.
Maar los daarvan lijkt het mij fijn om ervaringen te horen (lezen) van anderen die nu ook tegen hechtingsproblemen aanlopen in de relatie. Ik heb niet tot doel om mijn eigen problemen volledig te ontleden, daarvoor ga ik naar de therapeut.
lena12 wijzigde dit bericht op 10-11-2021 15:53
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
71.09% gewijzigd
woensdag 10 november 2021 om 16:01
Dit vond ik net op deze site, heel mooi beschreven trouwens: https://www.roosvonkboeken.nl/artikelen ... ntimiteit/FeeLucifer01 schreef: ↑10-11-2021 15:25Ow, ik ben heel bekend met afstand bewaren door problemen vroeger.
Maar ik vraag me gewoon af wat je met muurtje en volledig geven bedoeld.
En of het wel nodig is om je 'volledig' te geven, maar daar kan alleen iemand wat over zeggen als duidelijk is wat je bedoeld met die kreten.
Die eens een voorbeeld?
Angstig-vermijdende mensen hebben eveneens een laag zelfvertrouwen, maar zij hebben tevens weinig vertrouwen in anderen: Ik ben niet OK, jij bent niet OK. Ze hebben wel een sterk verlangen naar binding – net zo sterk als de angstig-obsessieve mensen – maar wanneer de intimiteit in een relatie groeit, trekken ze zich terug: het bekende aantrekken–afstoten-patroon. Ze hebben het idee dat de partner afknapt als ‘ie hen écht leert kennen, en dat willen ze voorkomen. Anders dan angstig-obsessieve mensen, tonen deze mensen zichzelf niet echt in een relatie, uit angst om ‘door de mand te vallen’ of de ander tot last te zijn. Ze houden zich meer op de achtergrond en durven weinig te vragen of eisen van hun partner.
Het vetgedrukte is wat ik bedoel, het kost me soms moeite om het zelf onder woorden te brengen (onderdeel van de blokkade waar ik nu ook in zit), maar hier herken ik me wel erg in.
woensdag 10 november 2021 om 16:18
Je.zou ook kunnen proberen te accepteren dat dit nu eenmaal bij je hoort. Ik heb al 20 jaar een relatie inclusief muurtjes en op slot gaan af en toe enzo. Het is wat het is.
Ik voel me nooit 100% veilig en heb geleerd eerst rustig te onderzoeken waarom niet. Net zoals ik van anderen dat niet raar vindt mag ik dat ook van mezelf.
En ben al blij met 70-80% rust en veiligheid. De rest zit in mijzelf en is voor mij te managen.
Ik voel me nooit 100% veilig en heb geleerd eerst rustig te onderzoeken waarom niet. Net zoals ik van anderen dat niet raar vindt mag ik dat ook van mezelf.
En ben al blij met 70-80% rust en veiligheid. De rest zit in mijzelf en is voor mij te managen.
woensdag 10 november 2021 om 16:47
@ZeroRose, bedankt voor de tip! Ik heb gelijk even gegoogeld en dit boek klinkt zeer interessant. Ga hem bestellen.
@Surebaby, ik wil het graag accepteren. Alleen wanneer ik in de angstig vermijdende fase zit, ga ik actief geloven in alle negatieve gedachten.
Ik kan mezelf in betere tijden nog zo goed voorhouden dat deze gedachten niet kloppen, of in ieder geval niet zo zwaar zijn als ik ze dan voel, (want irritaties hebben we allemaal wel eens, maar bij mij worden ze dan megagroot) het laten gebeuren en dat het vanzelf weer over gaat maar wanneer ik eenmaal in die negatieve gevoelens en gedachten zit, dan lukt dat niet meer.
Het angstige/boze kinddeel in mij neemt dan de leiding. Ik ben wel hard bezig om te leren met dit deel om te gaan maar dat is verrekte lastig
@Surebaby, ik wil het graag accepteren. Alleen wanneer ik in de angstig vermijdende fase zit, ga ik actief geloven in alle negatieve gedachten.
Ik kan mezelf in betere tijden nog zo goed voorhouden dat deze gedachten niet kloppen, of in ieder geval niet zo zwaar zijn als ik ze dan voel, (want irritaties hebben we allemaal wel eens, maar bij mij worden ze dan megagroot) het laten gebeuren en dat het vanzelf weer over gaat maar wanneer ik eenmaal in die negatieve gevoelens en gedachten zit, dan lukt dat niet meer.
Het angstige/boze kinddeel in mij neemt dan de leiding. Ik ben wel hard bezig om te leren met dit deel om te gaan maar dat is verrekte lastig
woensdag 10 november 2021 om 18:02
Ik ben vermijdend gehecht. Bij mij kwam dat vooral in het begin van de relatie wel tot uiting in ongezond gedrag. Ik ben inmiddels 9 jaar samen met mijn vriend, maar in het begin was ik heel erg claimerig. Als hij iets met vrienden wilde doen, voelde dat als afwijzing en was ik bang dat hij mij niet meer leuk vond daarna. Ik had niet in de gaten dat juist omdát ik zo claimerig deed, hij mij minder leuk vond.
Na een paar maanden is dat gestopt. Ik kan nu met recht zeggen dat ik volledig mezelf kan zijn bij mijn vriend en me 100% veilig voel. Ik ben ook niet meer bang dat hij bij me weggaat. Ik merk wel dat ik me emotioneel ga afsluiten als het een tijdje iets minder goed met de relatie gaat, om mezelf te beschermen. Ik heb geen therapie gehad, ik denk dat ik er in mijn relatie wel grotendeels overheen ben gegroeid want ik was ook pas 17 toen ik een relatie kreeg met vriend. Deels volwassen worden, deels gesprekken met een coach en lezen over hechting/patronen ontdekt in mezelf
Aanvulling: ik heb wel nog steeds dat ik het heel belangrijk vind om mijn eigen boontjes te kunnen doppen, omdat ik heb gemerkt dat mannen (mijn vader) er ook zomaar vandoor kunnen gaan. Dus ik heb misschien wel een ongezonde focus op niet financieel afhankelijk worden van een man.
Na een paar maanden is dat gestopt. Ik kan nu met recht zeggen dat ik volledig mezelf kan zijn bij mijn vriend en me 100% veilig voel. Ik ben ook niet meer bang dat hij bij me weggaat. Ik merk wel dat ik me emotioneel ga afsluiten als het een tijdje iets minder goed met de relatie gaat, om mezelf te beschermen. Ik heb geen therapie gehad, ik denk dat ik er in mijn relatie wel grotendeels overheen ben gegroeid want ik was ook pas 17 toen ik een relatie kreeg met vriend. Deels volwassen worden, deels gesprekken met een coach en lezen over hechting/patronen ontdekt in mezelf
Aanvulling: ik heb wel nog steeds dat ik het heel belangrijk vind om mijn eigen boontjes te kunnen doppen, omdat ik heb gemerkt dat mannen (mijn vader) er ook zomaar vandoor kunnen gaan. Dus ik heb misschien wel een ongezonde focus op niet financieel afhankelijk worden van een man.
donderdag 11 november 2021 om 12:04
Ik heb een angstig-vermijdende hechtingsstijl, en ben eerder relaties aangegaan met mensen met eveneens een angstig-vermijdende hechtingsstijl.
Dat was in één woord slopend. Het heeft me wat fysieke klachten opgeleverd en maakt dat ik tegenwoordig vaak moe ben. Ik heb steeds mijn grenzen genegeerd om liefde te verdienen, en door hard te werken aan relaties zonder toekomst mijn eigen doelen steeds geparkeerd.
Ik werk nu dagelijks aan mezelf. Aan de ene kant gaat het goed, ik vlucht minder weg van gevoelens, kijk mijn angsten aan. Aan de andere kant liggen altijd nog de valkuilen op de loer. En doet elke stap richting herstel ook pijn en is het eenzaam, waardoor het weinig belonend is. Maar terugkijkend ben ik wel gegroeid de afgelopen jaren.
Wat ik geleerd heb is dat ik ondanks therapie, nog meer moest leren wat normale gedachten zijn om te hebben (over mezelf en anderen). En welke gedachten, hoe subtiel ook, tekenen van verborgen angst zijn die een neerwaartse spiraal opleveren. Waar ik sommige dingen nog steeds wel normaal vond om te denken, bleken die ook nog wel saboterend, negatief en pessimistisch te zijn en dus voort te komen uit angst. Daardoor vertrouw ik mezelf nu niet zo goed meer. Ik dacht dat ik wel een stuk gezonder was, maar toch niet eigenlijk.
Ik kom nu qua herstel in een gebied waar je ook veel van die reacties krijgt van: dat is toch normaal, dat heeft iedereen, twijfel is gezond, het zijn maar gedachten he, hoezo is dat hechtingsproblematiek, ben je niet gewoon zus/zo, etc. maar gezien waar ik vandaan kom kan ik me dat echt nog niet permitteren. Ik zie aan de kwaliteit van mijn relaties en sociale contacten dat er nog werk aan de winkel is.
Ik herken nu wel goed als ik niets voel en wat ik dan ga doen (gedachteloos eten, winkelen, op fora zitten lezen/posten) en kan nu ook erkennen dat dat altijd lijdt tot een neerwaartse spiraal, en dat ik het dus moet doorbreken.
Ik ga nu geen nieuwe relatie meer aan, maar oefen de uitdagingen die ik heb met angst en afstand-nabijheid in vriendschappen en met bekenden. Ik had de lat iets te hoog gelegd door relaties te willen aangaan met andere 'beschadigde' mensen, wat ook weer een vorm van vermijding is, duurt allemaal langer daardoor.
Hoe is jouw partner eigenlijk TO? Is die veilig gehecht, en/of heeft hij een verleden met onveilige relaties?
Dat was in één woord slopend. Het heeft me wat fysieke klachten opgeleverd en maakt dat ik tegenwoordig vaak moe ben. Ik heb steeds mijn grenzen genegeerd om liefde te verdienen, en door hard te werken aan relaties zonder toekomst mijn eigen doelen steeds geparkeerd.
Ik werk nu dagelijks aan mezelf. Aan de ene kant gaat het goed, ik vlucht minder weg van gevoelens, kijk mijn angsten aan. Aan de andere kant liggen altijd nog de valkuilen op de loer. En doet elke stap richting herstel ook pijn en is het eenzaam, waardoor het weinig belonend is. Maar terugkijkend ben ik wel gegroeid de afgelopen jaren.
Wat ik geleerd heb is dat ik ondanks therapie, nog meer moest leren wat normale gedachten zijn om te hebben (over mezelf en anderen). En welke gedachten, hoe subtiel ook, tekenen van verborgen angst zijn die een neerwaartse spiraal opleveren. Waar ik sommige dingen nog steeds wel normaal vond om te denken, bleken die ook nog wel saboterend, negatief en pessimistisch te zijn en dus voort te komen uit angst. Daardoor vertrouw ik mezelf nu niet zo goed meer. Ik dacht dat ik wel een stuk gezonder was, maar toch niet eigenlijk.
Ik kom nu qua herstel in een gebied waar je ook veel van die reacties krijgt van: dat is toch normaal, dat heeft iedereen, twijfel is gezond, het zijn maar gedachten he, hoezo is dat hechtingsproblematiek, ben je niet gewoon zus/zo, etc. maar gezien waar ik vandaan kom kan ik me dat echt nog niet permitteren. Ik zie aan de kwaliteit van mijn relaties en sociale contacten dat er nog werk aan de winkel is.
Ik herken nu wel goed als ik niets voel en wat ik dan ga doen (gedachteloos eten, winkelen, op fora zitten lezen/posten) en kan nu ook erkennen dat dat altijd lijdt tot een neerwaartse spiraal, en dat ik het dus moet doorbreken.
Ik ga nu geen nieuwe relatie meer aan, maar oefen de uitdagingen die ik heb met angst en afstand-nabijheid in vriendschappen en met bekenden. Ik had de lat iets te hoog gelegd door relaties te willen aangaan met andere 'beschadigde' mensen, wat ook weer een vorm van vermijding is, duurt allemaal langer daardoor.
Hoe is jouw partner eigenlijk TO? Is die veilig gehecht, en/of heeft hij een verleden met onveilige relaties?
donderdag 11 november 2021 om 20:57
"Fijn" om herkenning te lezen!
Wel frustrerend dat het vaak een lange weg is, hebben jullie er ook vaak mee te maken dat mensen om je heen het niet snappen?
Net alsof je de negatieve gedachten en gevoelens kan parkeren 'gewoon niet te druk om maken, ik erger me ook wel eens aan mijn vriend, dat is normaal'.
@Avage, ja dat inderdaad dat je omgeving het niet snapt (begrijpelijk) en het simpeler probeert te maken dan het is. Ik vind het ook erg lastig om uit te leggen wat er precies allemaal in me omgaat.
Goede vraag over mijn vriend en zijn hechting! Ik weet het niet zo goed, volgens mij heeft hij in het verleden ook wel vermijdende hechtingsangsten vertoond en sowieso hebben we allebei veel eigen ruimte nodig.
Maar hij kan zich nu wel een stuk beter binden dan ik (misschien ook wel omdat ik wat afstandelijker ben), en durft zijn gevoelens ook te tonen, al heb ik het idee dat hij soms wel wat onzeker is.
Wel frustrerend dat het vaak een lange weg is, hebben jullie er ook vaak mee te maken dat mensen om je heen het niet snappen?
Net alsof je de negatieve gedachten en gevoelens kan parkeren 'gewoon niet te druk om maken, ik erger me ook wel eens aan mijn vriend, dat is normaal'.
@Avage, ja dat inderdaad dat je omgeving het niet snapt (begrijpelijk) en het simpeler probeert te maken dan het is. Ik vind het ook erg lastig om uit te leggen wat er precies allemaal in me omgaat.
Goede vraag over mijn vriend en zijn hechting! Ik weet het niet zo goed, volgens mij heeft hij in het verleden ook wel vermijdende hechtingsangsten vertoond en sowieso hebben we allebei veel eigen ruimte nodig.
Maar hij kan zich nu wel een stuk beter binden dan ik (misschien ook wel omdat ik wat afstandelijker ben
), en durft zijn gevoelens ook te tonen, al heb ik het idee dat hij soms wel wat onzeker is.
vrijdag 12 november 2021 om 18:17
herkenbaar, met name dat niets meer voelen bij bepaalde triggers. Ik heb dan dat direct de vluchtmodus aan gaat en stop de relatie dan in no-time.
Ik heb er geen last van dat mensen het niet begrijpen overigens, mijn zaken die ik niet met iedereen deel
Als ik merk datik binnen een relatie claimerig word roep ik dat halt toe omdat ik weet dat dat bij mij ligt.(heeft flinke poos therapie gekost hoor)
Ik heb er geen last van dat mensen het niet begrijpen overigens, mijn zaken die ik niet met iedereen deel
Als ik merk datik binnen een relatie claimerig word roep ik dat halt toe omdat ik weet dat dat bij mij ligt.(heeft flinke poos therapie gekost hoor)
maandag 15 november 2021 om 08:46
Herkenbaar.
Ik vind het lastig om er hier iets over te zeggen. Als je dat doet, en je post ook iets op een ander topic, zijn er altijd van die sneuneuzen die je gaan loepen en het dan tegen je gaan gebruiken.
Ik heb trouwens ook dat boek besteld: Verbonden, maar ik vind het zwaar tegenvallen. Rare voorbeelden worden er gegeven, ik kan mij er nauwelijks in vinden. De tweedeling in angstig en vermijdend lijkt mij ook lang niet allesomvattend. Ik kan schakelen tussen die twee als een malle. En inderdaad, mijn omgeving snapt er niets van. Ben al 10+ jaar samen met dezelfde man, maar ik heb hem ook al een keer of 3, maanden en zelfs jaren uit mijn leven verbannen, er volledig van overtuigd dat er geen gevoelens meer waren. Nu latten we en dat wil ik zo houden.
Maar naast je hechtingsstijl heb je natuurlijk ook gewoon te maken met karaktereigenschappen waardoor en problemen kunnen ontstaan. Je kunt niet alles op je hechtingsstijl terugvoeren.
Ik vind het lastig om er hier iets over te zeggen. Als je dat doet, en je post ook iets op een ander topic, zijn er altijd van die sneuneuzen die je gaan loepen en het dan tegen je gaan gebruiken.
Ik heb trouwens ook dat boek besteld: Verbonden, maar ik vind het zwaar tegenvallen. Rare voorbeelden worden er gegeven, ik kan mij er nauwelijks in vinden. De tweedeling in angstig en vermijdend lijkt mij ook lang niet allesomvattend. Ik kan schakelen tussen die twee als een malle. En inderdaad, mijn omgeving snapt er niets van. Ben al 10+ jaar samen met dezelfde man, maar ik heb hem ook al een keer of 3, maanden en zelfs jaren uit mijn leven verbannen, er volledig van overtuigd dat er geen gevoelens meer waren. Nu latten we en dat wil ik zo houden.
Maar naast je hechtingsstijl heb je natuurlijk ook gewoon te maken met karaktereigenschappen waardoor en problemen kunnen ontstaan. Je kunt niet alles op je hechtingsstijl terugvoeren.
maandag 15 november 2021 om 11:56
Grappig, ik heb juist het idee dat mijn hechtingsstijl meer bepalend is in hoe ik me gedraag dan mijn karakter.humanista schreef: ↑15-11-2021 08:46Herkenbaar.
Ik vind het lastig om er hier iets over te zeggen. Als je dat doet, en je post ook iets op een ander topic, zijn er altijd van die sneuneuzen die je gaan loepen en het dan tegen je gaan gebruiken.
Ik heb trouwens ook dat boek besteld: Verbonden, maar ik vind het zwaar tegenvallen. Rare voorbeelden worden er gegeven, ik kan mij er nauwelijks in vinden. De tweedeling in angstig en vermijdend lijkt mij ook lang niet allesomvattend. Ik kan schakelen tussen die twee als een malle. En inderdaad, mijn omgeving snapt er niets van. Ben al 10+ jaar samen met dezelfde man, maar ik heb hem ook al een keer of 3, maanden en zelfs jaren uit mijn leven verbannen, er volledig van overtuigd dat er geen gevoelens meer waren. Nu latten we en dat wil ik zo houden.
Maar naast je hechtingsstijl heb je natuurlijk ook gewoon te maken met karaktereigenschappen waardoor en problemen kunnen ontstaan. Je kunt niet alles op je hechtingsstijl terugvoeren.
Zo'n uitspraak wbt sneuneuzen die gaan loepen, is typisch iets wat ik vanuit mijn wantrouwende overtuigingen zou kunnen denken.
Ik heb van nature een vrij zacht karakter en ben best wel sociaal en empathisch (vinden anderen ook). Maar ik kan zo hard, kil en afstandelijk zijn. Ik heb ook niemand die uiteindelijk echt dichtbij mij staat in mijn leven. Dat komt volledig door mijn angst-vermijdingspatroon lijkt het. Zodra ik daar weer intensief aan ga werken, verschijnen er altijd direct nieuwe mensen op mijn pad waar ik een klik mee heb, maak ik nieuwe vrienden en dan is alles zoals ik het graag hebben wil. Totdat er weer iets gebeurt wat ik lastig vind en dan komt die afstand er weer.
Alles is bij mij uiteindelijk een knipperlichtrelatie lijkt het wel, en dat zal toch echt met mijn eigen patroon te maken hebben. Ik vergeet ook gewoon vaak dat dit zo is, het verloopt grotendeels onbewust. Elke keer stap ik weer net zo onwetend ergens in, en besef ik pas later weer dat ik onzeker kan worden, me onbewust afsluit en dan anders ga voelen/denken. Dat lijkt zo natuurlijk te verlopen dat ik er geen erg in heb. Ik vergeet soms mensen gewoon compleet op een bepaald moment, ik vergeet gesprekken en momenten die ik met ze had, alsof het nooit gebeurd is.
Maar er zijn dus ook mensen die dat niet als hechtingsproblematiek zien, of uberhaupt geen probleem hierin zien, of denken dat het mijn karakter is, of iets heel anders zoals ADD dat is ook al vaak gezegd. Wat dat betreft is natuurlijk niet te zeggen hoe het echt is, het valt niet te objectiveren.
maandag 15 november 2021 om 15:52
Het hangt ook af van wat voor jeugd je hebt gehad en hoe je ouders/verzorgers met je omgegaan zijn. Bij mij kun je daar heel duidelijk de hechtingsproblematiek uit afleiden.
Als je twee zorgzame, liefhebbende, veilig gehechte ouders hebt gehad dan moet het wel heel raar lopen wil je zelf onveilig gehecht raken. Maar het kan vast wel, dan is het karakter, denk ik
Als je twee zorgzame, liefhebbende, veilig gehechte ouders hebt gehad dan moet het wel heel raar lopen wil je zelf onveilig gehecht raken. Maar het kan vast wel, dan is het karakter, denk ik
maandag 15 november 2021 om 16:34
Ik heb het boek binnen, maar moet er nog aan beginnen, wordt vervolgdhumanista schreef: ↑15-11-2021 08:46Herkenbaar.
Ik vind het lastig om er hier iets over te zeggen. Als je dat doet, en je post ook iets op een ander topic, zijn er altijd van die sneuneuzen die je gaan loepen en het dan tegen je gaan gebruiken.
Ik heb trouwens ook dat boek besteld: Verbonden, maar ik vind het zwaar tegenvallen. Rare voorbeelden worden er gegeven, ik kan mij er nauwelijks in vinden. De tweedeling in angstig en vermijdend lijkt mij ook lang niet allesomvattend. Ik kan schakelen tussen die twee als een malle. En inderdaad, mijn omgeving snapt er niets van. Ben al 10+ jaar samen met dezelfde man, maar ik heb hem ook al een keer of 3, maanden en zelfs jaren uit mijn leven verbannen, er volledig van overtuigd dat er geen gevoelens meer waren. Nu latten we en dat wil ik zo houden.
Maar naast je hechtingsstijl heb je natuurlijk ook gewoon te maken met karaktereigenschappen waardoor en problemen kunnen ontstaan. Je kunt niet alles op je hechtingsstijl terugvoeren.
Over dat laatste, ja dat is (voor mij) soms erg lastig om te onderscheiden: wanneer is het hechtingsangst, en wanneer is het gewoon een duidelijk signaal dat er ergens binnen de verschillende karakters en de communicatie iets niet goed gaat?
Maw wanneer heb ik echt reden om te zeuren? Want als ik in de vermijdende fase zit, dan zijn er irritaties die ik niet heb als ik in een rustige fase zit, en ben ik een periode juist heel erg onzeker en aanhankelijk dan neem ik juist veel meer voor lief (en voel ik me voor een groot deel schuldig om mijn eigen 'fouten', kan hij haast niks verkeerd doen).
Eigenlijk ben ik 3 persoonlijkheden binnen de relatie, lekker verwarrend
maandag 15 november 2021 om 18:59
Nee, je bent geen 3 verschillende persoonlijkheden. Je gedraagt je verschillend. Dat is heel iets anders.Lena12 schreef: ↑15-11-2021 16:34Ik heb het boek binnen, maar moet er nog aan beginnen, wordt vervolgd
Over dat laatste, ja dat is (voor mij) soms erg lastig om te onderscheiden: wanneer is het hechtingsangst, en wanneer is het gewoon een duidelijk signaal dat er ergens binnen de verschillende karakters en de communicatie iets niet goed gaat?
Maw wanneer heb ik echt reden om te zeuren? Want als ik in de vermijdende fase zit, dan zijn er irritaties die ik niet heb als ik in een rustige fase zit, en ben ik een periode juist heel erg onzeker en aanhankelijk dan neem ik juist veel meer voor lief (en voel ik me voor een groot deel schuldig om mijn eigen 'fouten', kan hij haast niks verkeerd doen).
Eigenlijk ben ik 3 persoonlijkheden binnen de relatie, lekker verwarrend
niks moet en alles mag
