Psyche
alle pijlers
Op de bodem...
vrijdag 29 juli 2022 om 15:52
Hallo,
Momenteel zit ik even echt op de bodem. Dieper kan ik even niet gaan,zo voelt het. En wil graag m'n hart luchten en misschien met wat tips of opmerkingen van jullie. Ben best labiel momenteel,dus hoop niet dat sommige opmerkingen me van slag maken, wil het toch wel even kwijt.
Mensen die al meer van m'n topics hebben gelezen. Weten al wat meer wat er speelt.
Ik ben soort van weggevlucht,aantal weken geleden,uit m'n appartement (waar ik me niet goed voelde) en van m'n werk,en de provincie (waar ik jaren geleden naartoe ben gegaan,voor een relatie)
Nu op dit moment woon ik (tijdelijk)thuis bij m'n moeder. (De schat, probeert me zo goed mogelijk op te vangen). Zit nu drie weken in de Ziektewet nu. Het ging extreem slecht voor dat ik besloot weg te gaan, ik kon niet meer eten,kreeg niets door m'n keel. Viel behoorlijk af. Kon niet slapen,alleen maar piekeren en huilen. Op m'n werk kreeg ik een enorme blackout,kon geen zin meer lezen op m'n scherm,snapte het niet meer. Trilde constant,elke geluid wat ik maar hoorde dat trok ik me zo aan, raakte bijna agressief. Ik had op een moment het zo, ik zat en ineens begon m'n lichaam heen en weer te bewegen en begon ik een soort van te neuriën en kon niet stoppen zelf. (Dit alles heeft zich wel opgestapeld, misschien maanden of zelfs jaren)
Daarna nog twee dagen geprobeerd te werken,maar alleen maar gehuild. Zelfs op een ochtend met een mes op m'n pols gestaan,toch maar in hysterie m'n psych gebeld.en kon direct komen. Daarna me ziek gemeld op het werk,konijn meegenomen en wat spullen gepakt en gegaan.
En nu denk je rust hoef niet te werken maar zit in een rollercoaster. Ben mezelf helemaal kwijt. ik kan mezelf niet aankijken in de spiegel, fatsoenlijk.
En vraag me af:Wie ben ik,wat wil ik en waar sta ik voor en waar wil ik heen..probeer de rust te vinden,ben al blij dat ik nu wat kan eten en drinken. En heb iets gelachen voor het eerst in maanden,dat is al wel iets.
Heb medicijnen van m'n psychiater voor te slapen en overdag kalmer te kunnen blijven,omdat m'n hoofd zo vol zit dat ik compleet doordraai constant.
Nu heb ik woensdag een afspraak met de bedrijfsarts op m'n werk,zie hier als een berg tegenop,enorm.ik maal er al dagen over. Wat gaan ze vragen of zeggen, moet ik weer gaan werken. wat ik nu nog niet zie zitten en ben bang dat ik binnen no time weer terug bij af ben.
M'n 'relatie' is klaar maar het lukt me niet om deze af te sluiten,in m'n hoofd. En vreten wat het doet aan me,ik heb namelijk een scheve schaats gereden (sommige van jullie denken misschien eigen schuld,heb je toch zelf gedaan,wat loop je dan te jammeren.maar wist ook niet wat voor effect het ging hebben op me.
Had het nooit gedacht van mij zelf,dat ik daartoe in staat zou zijn,dat ik dat kan.terwijl m'n (ex)vriend echt wel belangrijk voor me was,en hoe kon ik dat voor lief nemen
. Ik had kriebels voor die ander,en het nam me over,ik leek wel een ander persoon.kon niet eens goed nadenken en ook niet wat ik op het spel zetten hiermee. Ik heb alles verteld,maar niet alles in één keer,ik had bepaalde details zo ver weg gestopt dat ik ze niet meer wist,en na maanden kwamen deze ineens naar buiten.en heb ze alsnog eerlijk verteld,en dat was heel erg.ik heb een ander die zo belangrijk voor me was,gekwetst heel hard.en hoe ga ik hiermee om naar mezelf toe. En mis m'n ex(vriend),spijt heb ik enorm. Hij woonde al wel een aantal maanden in een ander huis.
Nu is de eerste 'vakantie' dat we elkaar niet zien sinds jaren. En hij appt me soms,en dat is dubbel. Hij doet gewoon tegen me,we doen gewoon tegen elkaar.
En we hebben elkaar nu sinds jaren een maand niet gezien,fysiek.en dat is erg zwaar voor me.zoveel spijt en kwelling.
Weten jullie wat het meer is,ik heb nu echt zoiets voor mezelf wat moet ik nu,hoe kom ik eruit,hoe kom ik hieruit.
Waarom maak ik er steeds zo'n puinhoop van..waarom,want snap het soms ook niet van mijzelf,totaal niet
De ene dag merk ik,wil ik klimmen omhoog uit de put en op dagen als vandaag graag ik het gat dieper.
Veel momenten hoeft het voor mij niet meer,het leven. Ik weet het,het leven gaat niet over rozen.maar waarom is het voor sommige van ons zo moeilijk om de juiste weg te vinden voor jezelf
Doe echt wel m'n best en ben geen slecht men,heb het beste met andere voor..en wil ook leven en het leven echt leven...vecht wel..en weet ook dat sommige mensen het nog veel erger hebben,veel erger
Alleen hun leven is niet jou leven en hun gevoelens niet jou gevoelens
Hoe kom ik eruit,hoe kan ik weer lachen?
Moest ook vooral even m'n verhaal kwijt.
Momenteel zit ik even echt op de bodem. Dieper kan ik even niet gaan,zo voelt het. En wil graag m'n hart luchten en misschien met wat tips of opmerkingen van jullie. Ben best labiel momenteel,dus hoop niet dat sommige opmerkingen me van slag maken, wil het toch wel even kwijt.
Mensen die al meer van m'n topics hebben gelezen. Weten al wat meer wat er speelt.
Ik ben soort van weggevlucht,aantal weken geleden,uit m'n appartement (waar ik me niet goed voelde) en van m'n werk,en de provincie (waar ik jaren geleden naartoe ben gegaan,voor een relatie)
Nu op dit moment woon ik (tijdelijk)thuis bij m'n moeder. (De schat, probeert me zo goed mogelijk op te vangen). Zit nu drie weken in de Ziektewet nu. Het ging extreem slecht voor dat ik besloot weg te gaan, ik kon niet meer eten,kreeg niets door m'n keel. Viel behoorlijk af. Kon niet slapen,alleen maar piekeren en huilen. Op m'n werk kreeg ik een enorme blackout,kon geen zin meer lezen op m'n scherm,snapte het niet meer. Trilde constant,elke geluid wat ik maar hoorde dat trok ik me zo aan, raakte bijna agressief. Ik had op een moment het zo, ik zat en ineens begon m'n lichaam heen en weer te bewegen en begon ik een soort van te neuriën en kon niet stoppen zelf. (Dit alles heeft zich wel opgestapeld, misschien maanden of zelfs jaren)
Daarna nog twee dagen geprobeerd te werken,maar alleen maar gehuild. Zelfs op een ochtend met een mes op m'n pols gestaan,toch maar in hysterie m'n psych gebeld.en kon direct komen. Daarna me ziek gemeld op het werk,konijn meegenomen en wat spullen gepakt en gegaan.
En nu denk je rust hoef niet te werken maar zit in een rollercoaster. Ben mezelf helemaal kwijt. ik kan mezelf niet aankijken in de spiegel, fatsoenlijk.
En vraag me af:Wie ben ik,wat wil ik en waar sta ik voor en waar wil ik heen..probeer de rust te vinden,ben al blij dat ik nu wat kan eten en drinken. En heb iets gelachen voor het eerst in maanden,dat is al wel iets.
Heb medicijnen van m'n psychiater voor te slapen en overdag kalmer te kunnen blijven,omdat m'n hoofd zo vol zit dat ik compleet doordraai constant.
Nu heb ik woensdag een afspraak met de bedrijfsarts op m'n werk,zie hier als een berg tegenop,enorm.ik maal er al dagen over. Wat gaan ze vragen of zeggen, moet ik weer gaan werken. wat ik nu nog niet zie zitten en ben bang dat ik binnen no time weer terug bij af ben.
M'n 'relatie' is klaar maar het lukt me niet om deze af te sluiten,in m'n hoofd. En vreten wat het doet aan me,ik heb namelijk een scheve schaats gereden (sommige van jullie denken misschien eigen schuld,heb je toch zelf gedaan,wat loop je dan te jammeren.maar wist ook niet wat voor effect het ging hebben op me.
Had het nooit gedacht van mij zelf,dat ik daartoe in staat zou zijn,dat ik dat kan.terwijl m'n (ex)vriend echt wel belangrijk voor me was,en hoe kon ik dat voor lief nemen
. Ik had kriebels voor die ander,en het nam me over,ik leek wel een ander persoon.kon niet eens goed nadenken en ook niet wat ik op het spel zetten hiermee. Ik heb alles verteld,maar niet alles in één keer,ik had bepaalde details zo ver weg gestopt dat ik ze niet meer wist,en na maanden kwamen deze ineens naar buiten.en heb ze alsnog eerlijk verteld,en dat was heel erg.ik heb een ander die zo belangrijk voor me was,gekwetst heel hard.en hoe ga ik hiermee om naar mezelf toe. En mis m'n ex(vriend),spijt heb ik enorm. Hij woonde al wel een aantal maanden in een ander huis.Nu is de eerste 'vakantie' dat we elkaar niet zien sinds jaren. En hij appt me soms,en dat is dubbel. Hij doet gewoon tegen me,we doen gewoon tegen elkaar.
En we hebben elkaar nu sinds jaren een maand niet gezien,fysiek.en dat is erg zwaar voor me.zoveel spijt en kwelling.
Weten jullie wat het meer is,ik heb nu echt zoiets voor mezelf wat moet ik nu,hoe kom ik eruit,hoe kom ik hieruit.
Waarom maak ik er steeds zo'n puinhoop van..waarom,want snap het soms ook niet van mijzelf,totaal niet
De ene dag merk ik,wil ik klimmen omhoog uit de put en op dagen als vandaag graag ik het gat dieper.
Veel momenten hoeft het voor mij niet meer,het leven. Ik weet het,het leven gaat niet over rozen.maar waarom is het voor sommige van ons zo moeilijk om de juiste weg te vinden voor jezelf
Doe echt wel m'n best en ben geen slecht men,heb het beste met andere voor..en wil ook leven en het leven echt leven...vecht wel..en weet ook dat sommige mensen het nog veel erger hebben,veel erger
Alleen hun leven is niet jou leven en hun gevoelens niet jou gevoelens
Hoe kom ik eruit,hoe kan ik weer lachen?
Moest ook vooral even m'n verhaal kwijt.
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
vrijdag 29 juli 2022 om 16:39
Geen idee of het voor jou ook werkt, maar mijn heeft het in woelige jaren erg veel goed gedaan om veel te wandelen in een gebied waar ik (zo goed als) niemand tegenkwam. Wanneer de gedachten zo over elkaar heen buitelen en je ze eigenlijk allemaal liever niet wil hebben dan is het alsof je tegelijkertijd twintig strandballen onder water probeert te houden. Dodelijk vermoeiend en aan het einde van de dag ben je nul procent verder.
In stilte wandelen was het eerste kwartier, twintig minuten altijd een hel van chaos in mijn hoofd. Daarna werd het altijd (langzaam) rustiger. In die rust kon ik vaak één of twee dingen vinden die ik op kon pakken. En aan één heb je in het begin meer dan genoeg. Als het lukte deed ik dat ene ding meteen als ik thuiskwam. Zo niet dan schreef ik het op een deed het de volgende dag. Door één ding (hoe futiel ook) te doen was ik dan die dag wèl een stukje opgeschoten. En al was het maar een millimeter, dat was beter dan helemaal niets. Bovendien groeide met die ene millimeter mijn overzicht en mijn vertrouwen dat ik er uiteindelijk op een dag wel uit zou komen.
Je hoofd fopt je vaak dat het alles of niks moet zijn alsof het leven een schakelaar is. Maar heel veel hele kleine stapjes brengen je ook waar je heen wil.
En ik heb nog nooit een partner belazerd maar wel andere domme, lelijke dingen gedaan. Die gaan nooit weg door ze in bedekte termen te benoemen, ze af te doen als een soort natuurfenomeen waar je zelf geen vat op hebt of anderszins halfslachtig weg te stoppen in een brij van woorden. You done fucked up. Geen schoonheidsprijs, niet goed te praten, zéker niet voor herhaling vatbaar. Maar de wereld draait nogsteeds, en je bent gewoon een mens, fouten horen erbij. Consequenties ook. Dus die zal je moeten incasseren (vriend kwijt, verlies aan vertrouwen binnen je vriendenkring, schuldgevoel etc.). Maar je mag nog gewoon meedoen en het maakt je niet minder dan een ander.
In stilte wandelen was het eerste kwartier, twintig minuten altijd een hel van chaos in mijn hoofd. Daarna werd het altijd (langzaam) rustiger. In die rust kon ik vaak één of twee dingen vinden die ik op kon pakken. En aan één heb je in het begin meer dan genoeg. Als het lukte deed ik dat ene ding meteen als ik thuiskwam. Zo niet dan schreef ik het op een deed het de volgende dag. Door één ding (hoe futiel ook) te doen was ik dan die dag wèl een stukje opgeschoten. En al was het maar een millimeter, dat was beter dan helemaal niets. Bovendien groeide met die ene millimeter mijn overzicht en mijn vertrouwen dat ik er uiteindelijk op een dag wel uit zou komen.
Je hoofd fopt je vaak dat het alles of niks moet zijn alsof het leven een schakelaar is. Maar heel veel hele kleine stapjes brengen je ook waar je heen wil.
En ik heb nog nooit een partner belazerd maar wel andere domme, lelijke dingen gedaan. Die gaan nooit weg door ze in bedekte termen te benoemen, ze af te doen als een soort natuurfenomeen waar je zelf geen vat op hebt of anderszins halfslachtig weg te stoppen in een brij van woorden. You done fucked up. Geen schoonheidsprijs, niet goed te praten, zéker niet voor herhaling vatbaar. Maar de wereld draait nogsteeds, en je bent gewoon een mens, fouten horen erbij. Consequenties ook. Dus die zal je moeten incasseren (vriend kwijt, verlies aan vertrouwen binnen je vriendenkring, schuldgevoel etc.). Maar je mag nog gewoon meedoen en het maakt je niet minder dan een ander.
vrijdag 29 juli 2022 om 17:13
The only way is up!
Vanaf hier kan het dus alleen maar beter worden. Dat hoeft niet snel. Kleine stapjes. Stapje voor stapje.
En soms een stapje terug.
Die verliefdheid is een symptoom van jouw ziekte. Je was deels ontoerekeningsvatbaar. Het hoort er zeg maar een beetje bij. Benoem deze details bij je psychiater. Wellicht kan hij daardoor een betere dosering van jouw medicatie voor je vinden.
Die zon gaat heus wel weer schijnen. Maar pas daarbij wel een beetje op. Straks zit je weer opnieuw met een verliefdheid
Vanaf hier kan het dus alleen maar beter worden. Dat hoeft niet snel. Kleine stapjes. Stapje voor stapje.
En soms een stapje terug.
Die verliefdheid is een symptoom van jouw ziekte. Je was deels ontoerekeningsvatbaar. Het hoort er zeg maar een beetje bij. Benoem deze details bij je psychiater. Wellicht kan hij daardoor een betere dosering van jouw medicatie voor je vinden.
Die zon gaat heus wel weer schijnen. Maar pas daarbij wel een beetje op. Straks zit je weer opnieuw met een verliefdheid
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
vrijdag 29 juli 2022 om 18:47
vrijdag 29 juli 2022 om 18:52
dank je welBest bizar hoe erg je jezelf naar de vernieling kan helpen en niet meer kan functioneren...
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
vrijdag 29 juli 2022 om 19:01
Dank je en kloptsprankelend schreef: ↑29-07-2022 16:39..om veel te wandelen in een gebied waar ik (zo goed als) niemand tegenkwam. Wanneer de gedachten zo over elkaar heen buitelen en je ze eigenlijk allemaal liever niet wil hebben dan is het alsof je tegelijkertijd twintig strandballen onder water probeert te houden. Dodelijk vermoeiend en aan het einde van de dag ben je nul procent verder.
En ik heb nog nooit een partner belazerd maar wel andere domme, lelijke dingen gedaan. Die gaan nooit weg door ze in bedekte termen te benoemen, ze af te doen als een soort natuurfenomeen waar je zelf geen vat op hebt of anderszins halfslachtig weg te stoppen in een brij van woorden. You done fucked up. Geen schoonheidsprijs, niet goed te praten, zéker niet voor herhaling vatbaar. Maar de wereld draait nogsteeds, en je bent gewoon een mens, fouten horen erbij. Consequenties ook. Dus die zal je moeten incasseren (vriend kwijt, verlies aan vertrouwen binnen je vriendenkring, schuldgevoel etc.). Maar je mag nog gewoon meedoen en het maakt je niet minder dan een ander.
Hoe incasseren?dat is lastig.
Je had het over bedekte termen en wat bedoel je dat je het mooier verteld aan anderen als hoe het daadwerkelijk is of hoe bedoel je dat?
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
vrijdag 29 juli 2022 om 19:13
Wat mij helpt:
- bewegen (wandelen of echt sporten)
- iets met mijn handen doen (diamond painten of puzzelen werken goed als ik op de bodem zit, je kunt daar een luisterboek, Podcast of serie bij aanzetten)
- van me af schrijven (bijvoorbeeld in een dagboek)
- iets maken (denk aan een tekening, een pan lekker eten, zelf iets opknappen… iets waarbij je constructief bezig bent en trots kan zijn op jezelf).
- bewegen (wandelen of echt sporten)
- iets met mijn handen doen (diamond painten of puzzelen werken goed als ik op de bodem zit, je kunt daar een luisterboek, Podcast of serie bij aanzetten)
- van me af schrijven (bijvoorbeeld in een dagboek)
- iets maken (denk aan een tekening, een pan lekker eten, zelf iets opknappen… iets waarbij je constructief bezig bent en trots kan zijn op jezelf).
vrijdag 29 juli 2022 om 19:18
Ik denk dat ze bedoelt dat je je vriend slechts een deel van het verhaal vertelde. Ik zag daarnaast ook dat je het vreemdgaan in een ander topic nog een ‘misstap’ noemde, dat is ook nogal een bedekte term voor ‘ik heb met een ander liggen neuken’.plukdedag86 schreef: ↑29-07-2022 19:01Dank je en klopt
Hoe incasseren?dat is lastig.
Je had het over bedekte termen en wat bedoel je dat je het mooier verteld aan anderen als hoe het daadwerkelijk is of hoe bedoel je dat?
Jij was er nog steeds bij. Jij kon acteren op je gevoelens, en als je dat niet kan/kon had je hulp moeten vragen bij je hulpverleners.
Alleen als jij erkent wat je hebt gedaan en wat jij had moeten doen om dat te voorkomen, dan kun je leren om dit in de toekomst anders te doen. Anders zal dit, hard gezegd, niet je laatste keer op de bodem zijn.
vrijdag 29 juli 2022 om 20:16
Hoe bedoel je mn ziekte?M3LL0N4 schreef: ↑29-07-2022 17:13The only way is up!
Vanaf hier kan het dus alleen maar beter worden. Dat hoeft niet snel. Kleine stapjes. Stapje voor stapje.
En soms een stapje terug.
Die verliefdheid is een symptoom van jouw ziekte. Je was deels ontoerekeningsvatbaar. Het hoort er zeg maar een beetje bij. Benoem deze details bij je psychiater. Wellicht kan hij daardoor een betere dosering van jouw medicatie voor je vinden.
Ontoerekeningsvatbaar ja,zo noemde ik dat dus ook laatst. zo voelde het ook wel
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
vrijdag 29 juli 2022 om 20:24
Ach TO, ik snap heel goed dat je je klote voelt over het vreemdgaan, maar over een tijdje zul je het meer in perspectief gaan zien en beter kunnen relativeren. Echt waar! Iemand hierboven zei, vergeef jezelf. En dat klopt ook.
Zoveel mensen maken fouten, of hebben fouten gemaakt. Dat is naar en vervelend, vooral voor de andere partij, dus neem je schuld maar laat je er niet door verteren.
En wandelen helpt idd ook om wat rustiger te worden.
Zoveel mensen maken fouten, of hebben fouten gemaakt. Dat is naar en vervelend, vooral voor de andere partij, dus neem je schuld maar laat je er niet door verteren.
En wandelen helpt idd ook om wat rustiger te worden.
vrijdag 29 juli 2022 om 21:15
plukdedag86 schreef: ↑29-07-2022 20:16Hoe bedoel je mn ziekte?
Ontoerekeningsvatbaar ja,zo noemde ik dat dus ook laatst. zo voelde het ook wel
Je hebt een psychiater. Dus er is iets vastgesteld.
Ik ga hier geen diagnoses of stempels of labels strooien, ik denk dat je het er met jouw psychiater over moet hebben hoe jij gedurende een periode opeens onverwachte en onbeheersbare verliefde gevoelens had die je daarna in een diep dal wierpen.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
zaterdag 30 juli 2022 om 07:20
Klopt wel wat je zegt en ik bedek het niet,want zo was het ook niet.was totaal niet bezig met sex,en die ander ook niet.ook nooit over gesproken.het gebeurde.Celaena_Aelin schreef: ↑29-07-2022 19:18.. in een ander topic nog een ‘misstap’ noemde, dat is ook nogal een bedekte term..
Alleen als jij erkent wat je hebt gedaan en wat jij had moeten doen om dat te voorkomen, dan kun je leren om dit in de toekomst anders te doen. Anders zal dit, hard gezegd, niet je laatste keer op de bodem zijn.
En ik ben er inderdaad hard mee aan de slag,om ervan te leren en erachter te komen wat er nu precies gebeurde en wat er nu gebeurd
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zaterdag 30 juli 2022 om 07:34
Bedankt voor je woordenNoia schreef: ↑29-07-2022 20:24Ach TO, ik snap heel goed dat je je klote voelt over het vreemdgaan, maar over een tijdje zul je het meer in perspectief gaan zien en beter kunnen relativeren. Echt waar! Iemand hierboven zei, vergeef jezelf. En dat klopt ook.
Zoveel mensen maken fouten, of hebben fouten gemaakt. Dat is naar en vervelend, vooral voor de andere partij, dus neem je schuld maar laat je er niet door verteren.
En wandelen helpt idd ook om wat rustiger te worden.
Ik neem de schuld op me maar heb me al laten verteren, lang en heftig.
Nu moet ik zien hiervan te boven te komen, want er is even niet veel van mij over momenteel,nu. Blijf kalm door de medicijnen.
Hoe kom ik weer terug bij mij zelf,ben deze kwijt?
Vergeven,hoe doe ik dat?
Wandelen doe ik veel als ik daar de energie voor heb
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zaterdag 30 juli 2022 om 08:34
Ik denk dat je al wat goede stappen hebt genomen, door naar je moeder te gaan en hulp in te schakelen. En nu heb je tijd nodig om weer op te krabbelen en tot jezelf te komen. Rust en tijd..plukdedag86 schreef: ↑30-07-2022 07:34Bedankt voor je woorden
Ik neem de schuld op me maar heb me al laten verteren, lang en heftig.
Nu moet ik zien hiervan te boven te komen, want er is even niet veel van mij over momenteel,nu. Blijf kalm door de medicijnen.
Hoe kom ik weer terug bij mij zelf,ben deze kwijt?
Vergeven,hoe doe ik dat?
Wandelen doe ik veel als ik daar de energie voor heb
Hoe jezelf te vergeven? Misschien door je te beseffen dat je een mens bent, dat je een misstap hebt begaan, maar dat er zo veel meer goed aan jou is dan deze ene “foute” misstap. Dat je met de kennis van nu misschien wel andere beslissingen had genomen. Dat we allemaal fouten maken. Dat je jezelf niet hoeft te straffen, het helpt niet, veranderd niets, draagt niets bij.
Probeer jezelf te begrijpen en kijk daar met mildheid naar ipv veroordeling.
Kleine aanvulling;
Ik heb ook dingen uit mijn verleden, waar ik mij ontzettend schuldig over heb gevoeld. Ik zei continu tegen mijzelf daardoor : oh, ik ben zo’n slecht mens, het is allemaal mijn schuld. Als een soort van mantra. Dat gaat in je systeem zitten en het is een gedachte die niet klopt. Stop daar mee.
Jij bent ook geen slecht mens. Slechte mensen hebben geen schuldgevoelens over hun acties, nemen geen verantwoordelijkheid. Wees lief voor jezelf TO, en mild.
zaterdag 30 juli 2022 om 13:00
Wees mild en lief voor jezelf. Je bent een mens. Wat ik zo lees is dat je heel hard en streng bent voor jezelf. Dat is echt niet nodig.
Ieder mens maakt fouten, dit is een flinke les maar door jezelf te saboteren maak je het nog veel erger. Alles wat je aandacht geeft groeit…
Zit met de pijn, je moet er doorheen.. en ga veel naar buiten, slaap, drink koppen thee. En heb je een goede vriendin met wie je kan praten?
Sterkte!! Een mens is ook enorm veerkrachtig. Je kunt dit aan.
Ieder mens maakt fouten, dit is een flinke les maar door jezelf te saboteren maak je het nog veel erger. Alles wat je aandacht geeft groeit…
Zit met de pijn, je moet er doorheen.. en ga veel naar buiten, slaap, drink koppen thee. En heb je een goede vriendin met wie je kan praten?
Sterkte!! Een mens is ook enorm veerkrachtig. Je kunt dit aan.
zaterdag 30 juli 2022 om 14:24
Dank je wel voor je lieve woorden..TheeMetChocolade schreef: ↑30-07-2022 07:41Geef jezelf nu vooral tijd. Dat gaat je helen, echt waar.
De bedrijfsarts gaat dat ook inzien. Maak je daar maar geen zorgen over.
Ja dat is even lastig,als het in je aard zit om maar door te blijven gaan het liefst.
En denk eraan m'n moeder mee te vragen naar de bedrijfsarts?
Als een soort morele steun ook,en haar mening misschien. Het is alleen een soort schaamte die over me komt,sowieso omdat ik na bijna een maand dadelijk op m'n werk binnen moet stappen en dan ook nog met m'n moeder op 35jarige leeftijd
alsof je het zelf niet kan.En hoop dat die persoon dat wel merkt ja,dat ik nog tijd nodig heb.
Dank je
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zaterdag 30 juli 2022 om 14:40
Het was een gevoel wat ik had waardoor ik naar m'n moeder ben gegaan en ze heeft me ontvangen,en nog na die weken.ze doet haar best,ook al is het ook voor haar heel lastig mij zo te zien zoals nu,helemaal van slag en niet wetende hoe en wat.Noia schreef: ↑30-07-2022 08:34Ik denk dat je al wat goede stappen hebt genomen, door naar je moeder te gaan en hulp in te schakelen. En nu heb je tijd nodig om weer op te krabbelen en tot jezelf te komen. Rust en tijd..
Hoe jezelf te vergeven? Misschien door je te beseffen dat je een mens bent, dat je een misstap hebt begaan, maar dat er zo veel meer goed aan jou is dan deze ene “foute” misstap. Dat je met de kennis van nu misschien wel andere beslissingen had genomen. Dat we allemaal fouten maken. Dat je jezelf niet hoeft te straffen, het helpt niet, veranderd niets, draagt niets bij.
Probeer jezelf te begrijpen en kijk daar met mildheid naar ipv veroordeling.
Kleine aanvulling;
Ik heb ook dingen uit mijn verleden, waar ik mij ontzettend schuldig over heb gevoeld. Ik zei continu tegen mijzelf daardoor : oh, ik ben zo’n slecht mens, het is allemaal mijn schuld. Als een soort van mantra. Dat gaat in je systeem zitten en het is een gedachte die niet klopt. Stop daar mee.
Jij bent ook geen slecht mens. Slechte mensen hebben geen schuldgevoelens over hun acties, nemen geen verantwoordelijkheid. Wees lief voor jezelf TO, en mild.
Dat kan ik wel zeggen,ik zou het heel anders aanpakken als hoe ik dat nu heb gedaan,niet op deze manier. Heb gewoon niet gepraat thuis,maar eerst gehandeld en toen pas gepraat. En dat zou ik anders doen of gedaan hebben. Ook toen handelde ik uit emotie en misschien,ja, een vlucht...
Probeer die mildheid te vinden in mezelf, ben inderdaad heel streng voor mezelf
Bedankt voor dit allemaal,doet me goed
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zondag 31 juli 2022 om 08:20
Dank je wel voor je lieve woorden..TheeMetChocolade schreef: ↑30-07-2022 07:41Geef jezelf nu vooral tijd. Dat gaat je helen, echt waar.
De bedrijfsarts gaat dat ook inzien. Maak je daar maar geen zorgen over.
Ja dat is even lastig,als het in je aard zit om maar door te blijven gaan het liefst.
En denk eraan m'n moeder mee te vragen naar de bedrijfsarts?
Als een soort morele steun ook,en haar mening misschien. Het is alleen een soort schaamte die over me komt,sowieso omdat ik na bijna een maand dadelijk op m'n werk binnen moet stappen en dan ook nog met m'n moeder op 35jarige leeftijd
alsof je het zelf niet kan.En hoop dat die persoon dat wel merkt ja,dat ik nog tijd nodig heb.
Dank je
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zondag 31 juli 2022 om 08:25
Misschien helpt het je te verdiepen in jezelf vergeven en zelfliefde. Christina Lopes heeft prachtige video’s op YouTube staan. Moet je wel goed Engels verstaan. Ze gaat ook veel in op oude wonden uit het verleden en hoe die zich nu manifesteren en wat je er nu aan kunt doen. Mij hielp het sowieso in het begin al heel erg om te begrijpen waar mijn gevoelens vandaan kwamen. En hoe dat precies werkt.
Ik zeg dit omdat ik weet uit je andere reacties dat je een onveilige jeugd hebt gehad (ik ook) en mij heeft Christina Lopes (haar video’s) echt ontzettend geholpen om
Inzicht en handvaten te verkrijgen. Moet wel bij je passen natuurlijk.
Ik zeg dit omdat ik weet uit je andere reacties dat je een onveilige jeugd hebt gehad (ik ook) en mij heeft Christina Lopes (haar video’s) echt ontzettend geholpen om
Inzicht en handvaten te verkrijgen. Moet wel bij je passen natuurlijk.
zondag 31 juli 2022 om 11:48
Truffel
Dank je wel voor de tip. Ga eens kijken ernaar. Klote van onveilige jeugd.
Is het bij jou ook zo dat je ouder of ouders zich hier helemaal niet van bewust zijn eigenlijk? Ze houden wel van je.maar zijn er zich niet van bewust wat ze jou hebben aangedaan eigenlijk.
En gister kwam ik nogmaals tot de conclusie dat ik nog steeds gek ben van m'n vriend,en hem zo gigantisch mis. Mis ons en ons leven samen. Pas nu zie ik in wat ik vaak wel op het spel zetten. Ook door hoe ik ben als persoon,heb altijd veel tegenstrijdige gedachten,en twijfels,die zijn er altijd elke dag.op elk gebied. Werk,liefde, mezelf
Vecht ervoor elke dag opnieuw om erboven te gaan staan.
Boh en schaam me had eindelijk m'n leven redelijk op orde. Werk waar ik een contract heb gekregen,had een vriend die er voor me was en een plek waar ik me (niet altijd)maar geregeld goed voelde,ondanks dat ik moeite had met een plek vinden voor mezelf op deze aarde.hij was m'n thuis en zetten het op het spel.
En nu zit ik bijna vier weken thuis,onder de kalmeringsmiddelen om kalm te blijven en niet wetende wat of hoe ik nu moet
En neem jullie opmerkingen echt mee voor mezelf momenteel, maar is erg lastig
Wel bedankt alle lieve mensen hier,die lief op me reageren,ook al kennen we elkaar niet!
Dank je wel voor de tip. Ga eens kijken ernaar. Klote van onveilige jeugd.
Is het bij jou ook zo dat je ouder of ouders zich hier helemaal niet van bewust zijn eigenlijk? Ze houden wel van je.maar zijn er zich niet van bewust wat ze jou hebben aangedaan eigenlijk.
En gister kwam ik nogmaals tot de conclusie dat ik nog steeds gek ben van m'n vriend,en hem zo gigantisch mis. Mis ons en ons leven samen. Pas nu zie ik in wat ik vaak wel op het spel zetten. Ook door hoe ik ben als persoon,heb altijd veel tegenstrijdige gedachten,en twijfels,die zijn er altijd elke dag.op elk gebied. Werk,liefde, mezelf
Vecht ervoor elke dag opnieuw om erboven te gaan staan.
Boh en schaam me had eindelijk m'n leven redelijk op orde. Werk waar ik een contract heb gekregen,had een vriend die er voor me was en een plek waar ik me (niet altijd)maar geregeld goed voelde,ondanks dat ik moeite had met een plek vinden voor mezelf op deze aarde.hij was m'n thuis en zetten het op het spel.
En nu zit ik bijna vier weken thuis,onder de kalmeringsmiddelen om kalm te blijven en niet wetende wat of hoe ik nu moet
En neem jullie opmerkingen echt mee voor mezelf momenteel, maar is erg lastig
Wel bedankt alle lieve mensen hier,die lief op me reageren,ook al kennen we elkaar niet!
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
zondag 31 juli 2022 om 14:28
“Ik had mijn leven op orde. Werk, liefde, mezelf.”
Mag ik een tip geven? Zorg dat je eerst jezelf op orde hebt. Dan val je ook minder diep als er op het werk of in de liefde iets mis gaat/verandert/naar de klote gaat.
Zorg dat jij stevig staat, vanuit jezelf. Ga (met een therapeut) op zoek naar die stevigheid. Wat is voor jou een anker in deze wereld? Dat gaat rust geven, is mijn ervaring.
Mag ik een tip geven? Zorg dat je eerst jezelf op orde hebt. Dan val je ook minder diep als er op het werk of in de liefde iets mis gaat/verandert/naar de klote gaat.
Zorg dat jij stevig staat, vanuit jezelf. Ga (met een therapeut) op zoek naar die stevigheid. Wat is voor jou een anker in deze wereld? Dat gaat rust geven, is mijn ervaring.
zondag 31 juli 2022 om 20:09
Is wel een belangrijke wat je aansnijdtCelaena_Aelin schreef: ↑31-07-2022 14:28“Ik had mijn leven op orde. Werk, liefde, mezelf.”
Mag ik een tip geven? Zorg dat je eerst jezelf op orde hebt. Dan val je ook minder diep als er op het werk of in de liefde iets mis gaat/verandert/naar de klote gaat.
Zorg dat jij stevig staat, vanuit jezelf. Ga (met een therapeut) op zoek naar die stevigheid. Wat is voor jou een anker in deze wereld? Dat gaat rust geven, is mijn ervaring.
Heel erg
Want ik dacht namelijk dat dit nu onderhand bij mij wel aan de hand was,ik dacht dat ik deze stevigheid had.
Totdat het ging zoals het is gegaan op alle gebieden, werk, privé, psychisch...
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
dinsdag 2 augustus 2022 om 09:45
Bedankt voor jullie berichten,doet me goed . Gevoelsmatig heb ik alle lieve woorden beetje nodig momenteel.veel momenten zie ik het niet zitten.
Mag ik vragen
herkent iemand dit,hoe ik hierop reageer,op de situatie waar ik nu in zit,terwijl het min of meer allemaal meer getriggerd is door mijn vreemdgaan.
Ik zit denk ik in een depressie. En heeft niet allemaal daarmee te maken. Maar een groot gedeelte wel uiteraard.
Is dat niet raar en dat ik nu zo diep zit?
En mis m'n (ex)vriend.heel erg
. Gevoelsmatig heb ik alle lieve woorden beetje nodig momenteel.veel momenten zie ik het niet zitten. Mag ik vragen
herkent iemand dit,hoe ik hierop reageer,op de situatie waar ik nu in zit,terwijl het min of meer allemaal meer getriggerd is door mijn vreemdgaan.
Ik zit denk ik in een depressie. En heeft niet allemaal daarmee te maken. Maar een groot gedeelte wel uiteraard.
Is dat niet raar en dat ik nu zo diep zit?
En mis m'n (ex)vriend.heel erg
Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
