Op kamers en heimwee

07-05-2018 21:29 31 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sinds begin van dit schooljaar zit ik op kamers in Utrecht; een super leuke stad, leuke huisgenoten en een ontzettend mooie kamer. Toch heb ik elke week weer heel veel last van heimwee wat soms resulteert in huilbuien en paniekaanvallen. Iedere maandagochtend zie ik er onwijs tegenop om terug te gaan naar mijn studentenstad. Dit heeft niets te maken met de huisgenoten, maar dit ligt volledig aan mij. Ik mis thuis, mijn vertrouwde omgeving en mijn vriend. Ik had vroeger last van heimwee, maar dacht dat ik daar nu wel overheen zou zijn gegroeid. Ook wist ik niet van mezelf dat ik zo aanhankelijk was, maar ik kom mezelf nu tegen.

De reden dat ik op kamers ben gaan wonen is omdat ik zelf anderhalf uur zou moeten reizen naar Utrecht. Toch merk ik dat ik vaak maar 2 á 3 dagen college heb, en woensdag het weer ontzettend fijn vind om terug te gaan naar mijn woonplaats waar ik werk, vriendinnen en een vriend heb. Ik merk dat ik niet echt de behoefte om hier (naast school) iets op te bouwen qua werk of sociale contacten.

Ik twijfel om mijn kamer op te zeggen en gewoon weer thuis te gaan wonen, want qua hoeveelheid colleges kan dit makkelijk. Toch twijfel ik enorm omdat ik bang ben dat ik volgend jaar en tijdens mijn master misschien wel veel in in deze stad moet zijn. Daarnaast hebben mijn ouders enorm geholpen met verhuizen dus ik voel me een beetje schuldig. Bovendien heb ik een super mooie kamer, maar voor 500,- in de maand voor 2 nachtjes in de week is het best veel.

Ik hoop door dit berichtje en jullie reacties een afweging te kunnen maken.

Alvast bedankt!
anoniem_369128 wijzigde dit bericht op 07-05-2018 22:03
0.09% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat zeggen jouw ouders hierover?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Gaat de hoeveelheid colleges nog omhoog gaan in latere jaren?

Kan je stage lopen in je eigen buurt? Of moet dat in de buurt van Utrecht?
Alle reacties Link kopieren
Je moet er wel wat voor doen om je daar echt thuis te voelen, dus toch investeren in sociale contacten, sporten, bijbaan zoeken etc. Als je alleen maar alles in je oude stad blijft houden, gaat dat niet lukken en kun je misschien beter teruggaan.

Mocht je trouwens weggaan: ik weet nog een erg leuk meisje dat een kamer zoekt in Utrecht :hello:
Schouders eronder en even doorzetten. En tóch investeren in een leven in Utrecht. Logisch dat je heimwee hebt, je hebt daar niks behalve een bed.
Alle reacties Link kopieren
Enn --> Bedankt voor je snelle reactie. Ik heb het hier nog niet met mijn ouders over gehad. Misschien is dat stap 1, maar ik weet zeker dat zij achter mijn keuze zullen staan. Toch heb ik het gevoel dat ik hun een beetje teleurstel.

Tornacense --> Volgend jaar blijft het qua college hetzelfde zei mijn SLB'er. Wat betreft stage; die heb ik niet op de universiteit..
Als je die kamer opzegt spaar je veel geld uit. Die 500 euro hou jij (of je ouders) dan lekker over!
Alle reacties Link kopieren
Lekker weer thuis gaan wonen. Onze dochter reist ook 1,5 uur, maar heeft maar 2x college in de week. En ze heeft thuis een mooie kamer. Dat geld kan ze zich lekker besparen.
ik geef mn bek ook maar een douw
Kokoro schreef:
07-05-2018 21:40
Schouders eronder en even doorzetten. En tóch investeren in een leven in Utrecht. Logisch dat je heimwee hebt, je hebt daar niks behalve een bed.
Maar waarom zou je dat doen als je hele leven 1.5 uur verder zit?

En je over 3 of 4 jaar toch weer die kant op gaat.
(Zeker bij een beetje een serieus vriendje.)
Alle reacties Link kopieren
Studeren is meer dan slapen, bus naar de universiteit, eten en slapen.


Studeren was voor mij ook bijbaan, sport, studievereniging, feesten, vakanties, stages in buitenland en vooral vrienden voor het leven maken.

Als je thuis blijft hangen denk ik persoonlijk dat je veel zal mislopen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
Ik had ook veel moeite om op mezelf te gaan en zit nog steeds eigenlijk veel te vaak bij mijn ouders. Eerlijk gezegd: ik zou achteraf willen dat ik de 'navelstreng' eerder had doorgesneden. Ze zien me nu nog steeds als kind ipv als de volwassen vrouw die ik inmiddels ben.

Dus uit dat oogpunt zou ik zeggen probeer het toch vol te houden, het is misschien niet leuk maar het zorgt er wel voor dat je straks beter op eigen benen staat. Op een gegeven moment zul je toch los moeten komen.
Alle reacties Link kopieren
Bumba1985 schreef:
07-05-2018 21:48
Ik had ook veel moeite om op mezelf te gaan en zit nog steeds eigenlijk veel te vaak bij mijn ouders. Eerlijk gezegd: ik zou achteraf willen dat ik de 'navelstreng' eerder had doorgesneden. Ze zien me nu nog steeds als kind ipv als de volwassen vrouw die ik inmiddels ben.

Dus uit dat oogpunt zou ik zeggen probeer het toch vol te houden, het is misschien niet leuk maar het zorgt er wel voor dat je straks beter op eigen benen staat. Op een gegeven moment zul je toch los moeten komen.
Bedankt voor je reactie! Fijn om het uit dit perspectief te lezen. Wellicht ben ik er nog niet helemaal klaar voor om op kamers te gaan en is het misschien een optie om het over een jaar opnieuw te bekijken. Twijfel ontzettend waar ik goed aan zou doen.
EvyBlissy schreef:
07-05-2018 21:48
Studeren is meer dan slapen, bus naar de universiteit, eten en slapen.


Studeren was voor mij ook bijbaan, sport, studievereniging, feesten, vakanties, stages in buitenland en vooral vrienden voor het leven maken.

Als je thuis blijft hangen denk ik persoonlijk dat je veel zal mislopen.
Thuis heb je toch je sport en bijbaan, die had je waarschijnlijk al voor je elders ging studeren. Dus als je thuis blijft wonen hou je gewoon je sport en bijbehorende vrienden aan ipv weer nieuwe te moeten maken in 'n stad waar je toch niet blijft hangen.
Alle reacties Link kopieren
De studiedruk is nu zo hoog, dat er van feesten weinig terecht komt. Al haar vrienden en vriendinnen heeft ze thuis, sporten doet ze hier ook en haar bijbaan ook. Ze heeft een half jaar in Afrika gezeten, en vooral het feit dat ze met 8 mensen in 1 huis zat, was ze op den duur echt zat. Nooit geen privacy.
ik geef mn bek ook maar een douw
Ik denk dat als je steeds teruggaat naar je oude woonplaats, je jezelf ook de kans ontneemt om elders te wennen en iets op te bouwen. Kortom: ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt en je heimwee hierdoor eigenlijk alleen maar in stand houdt. Lijkt mij dan weer veel zinvoller om nu met je heimwee te leren omgaan; daar heb je later toch alleen maar profijt van. Want ik zou er niet op rekenen dat je straks alleen werk in je oude woonplaats kunt vinden, je weet niet of de relatie met je vriend levenslang duurt etc. Dus om je nu alleen op dat alles te richten, vind ik onverstandig. Als je veel last van paniekaanvallen en huilbuien hebt, praat er dan over met een professional. Je kunt toch niet je verdere leven allerlei dingen uit de weg gaan omdat je je angsten niet aan durft te gaan en er voor wegloopt. Dan ontneem je jezelf zoveel...
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 07-05-2018 21:55
0.35% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
EvyBlissy schreef:
07-05-2018 21:48
Studeren is meer dan slapen, bus naar de universiteit, eten en slapen.


Studeren was voor mij ook bijbaan, sport, studievereniging, feesten, vakanties, stages in buitenland en vooral vrienden voor het leven maken.

Als je thuis blijft hangen denk ik persoonlijk dat je veel zal mislopen.

Klopt, dat denk ik ook. Maar wanneer ik in Utrecht zit, kan ik al zo verlangen naar mijn vertrouwde omgeving waar mijn werk, vriendinnen, vriend en sport zit. Ik weet dat wanneer ik steeds terug blijf gaan ik niks opbouw, maar ik blijf met de vraag zitten of ik daar behoefte aan heb of dat het later (wanneer ik klaar ben om uit huis te wonen) misschien wél komt.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
07-05-2018 21:51
Thuis heb je toch je sport en bijbaan, die had je waarschijnlijk al voor je elders ging studeren. Dus als je thuis blijft wonen hou je gewoon je sport en bijbehorende vrienden aan ipv weer nieuwe te moeten maken in 'n stad waar je toch niet blijft hangen.
Ik vertel hoe het voor míj was.

Ik vond het heel moeilijk om mijn veilige huis, bekende omgeving en liefdevolle ouders achter te laten. Ik heb er ook wel tranen om gelaten.

Maar ik heb ondervonden dat ik in een korte tijd veel heb geleerd. Ik denk veel meer dan wanneer mijn moeder mijn onderbroekjes zou wassen, ik kon blijven werken bij de super op de hoek en ik voor eeuwig was samen gebleven met mijn veilige jeugdverkerinkje.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
Tijdschriftenverslindster schreef:
07-05-2018 21:53
Ik denk dat als je steeds teruggaat naar je oude woonplaats, je jezelf ook de kans ontneemt om elders te wennen en iets op te bouwen. Kortom: ik denk dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt en je heimwee hierdoor eigenlijk alleen maar in stand houdt. Lijkt mij dan weer veel zinvoller om nu met je heimwee te leren omgaan; daar heb je later toch alleen maar profijt van. Want ik zou er niet op rekenen dat je straks alleen werk in je oude woonplaats kunt vinden, je weet niet of de relatie met je vriend levenslang duurt etc. Dus om je nu alleen op dat alles te richten, vind ik onverstandig. Als je veel last van paniekaanvallen en huilbuien hebt, praat er dan over met een professional. Je kunt toch niet je verdere leven allerlei dingen uit de weg gaan omdat je je angsten niet aan durft te gaan en er voor wegloopt. Dan ontneem je jezelf zoveel...
Ze hoeft toch niet persé elders te gaan wonen? Als ze het nu naar haar zin heeft in de omgeving van haar roots en haar familie en sociaal leven dan zal ze waarschijnlijk ook in die omgeving willen gaan settelen na dr studie.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
07-05-2018 21:51
Thuis heb je toch je sport en bijbaan, die had je waarschijnlijk al voor je elders ging studeren. Dus als je thuis blijft wonen hou je gewoon je sport en bijbehorende vrienden aan ipv weer nieuwe te moeten maken in 'n stad waar je toch niet blijft hangen.

Ik merk dat ik het fijn vind om zulke reacties te lezen, dankjewel! Dit komt waarschijnlijk omdat ik toch al neig naar deze keuze. Het is helemaal niet dat ik moeilijk contact leg, integendeel. Maar meer de vraag of ik er klaar voor ben en er behoefte aan heb.
EvyBlissy schreef:
07-05-2018 21:57
Ik vertel hoe het voor míj was.

Ik vond het heel moeilijk om mijn veilige huis, bekende omgeving en liefdevolle ouders achter te laten. Ik heb er ook wel tranen om gelaten.

Maar ik heb ondervonden dat ik in een korte tijd veel heb geleerd. Ik denk veel meer dan wanneer mijn moeder mijn onderbroekjes zou wassen, ik kon blijven werken bij de super op de hoek en ik voor eeuwig was samen gebleven met mijn veilige jeugdverkerinkje.
Ik heb van 'n stagejaar geleerd dat ik toch echt zeker weten in de omgeving van mijn ouders wilde gaan wonen later.
Alle reacties Link kopieren
Als het nog kan zou ik lekker terug gaan. Maar bedenk wel dat je op een bepaalt punt toch echt op eigen benen moet staan. Een kamer/huis appartement in je eigen omgeving is dan misschien iets wat beter bij je past.
Koettie schreef:
07-05-2018 22:01
Als het nog kan zou ik lekker terug gaan. Maar bedenk wel dat je op een bepaalt punt toch echt op eigen benen moet staan. Een kamer/huis appartement in je eigen omgeving is dan misschien iets wat beter bij je past.
Zolang ze nog studeert kan ze beter sparen en bij haar ouders blijven wonen.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
07-05-2018 22:02
Zolang ze nog studeert kan ze beter sparen en bij haar ouders blijven wonen.
Dat is heel persoonlijk natuurlijk. Maar als dat voor haar prettig is moet ze dat vooral doen.
Alle reacties Link kopieren
Thuis heb je een fijn sociaal leven en je schrijft dat het voor je studie geen probleem is om te reizen.
Dan zou ik dus lekker mijn kamer opzeggen. Scheelt je ook nog eens 500 euro.
Mocht later blijken dat het toch handig is om weer in Utrecht te wonen, zoek je weer een kamer.
Tornacense schreef:
07-05-2018 21:46
Maar waarom zou je dat doen als je hele leven 1.5 uur verder zit?

En je over 3 of 4 jaar toch weer die kant op gaat.
(Zeker bij een beetje een serieus vriendje.)
Omdat ze nog best lang te gaan heeft (iig nog 1.5 jr) en reistijd ook niet in de koude kleren gaat zitten. Daarnaast zit ze er nu al, dus eerst eens flink doorzetten en als het dan nog steeds niet went, kan ze altijd nog terug. En dan met de wetenschap dat ze het geprobeerd heeft en haar ouders niet voor jan doedel heeft laten helpen met verhuizen. Maar goed, dat is wat ik zou doen en ik ben een doorzetter nogal hard voor mezelf.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven