Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 18 april 2009 om 10:52
Ik weet niet meer hoe ik het gedaan heb...vaagjes misschien....maar ik ben op een gegeven gestopt met kloppen op de deuren bij anderen. Diep van binnen kon ik een compassie voelen voor het onvermogen van een ander (moeder in dit geval) om de waarheid over zichzelf onder ogen te komen. Pas toen dat besef langzaam begon door te dringen, kon ik de strakke band om mijn maag als het om mijn moeder ging, losser voelen komen. Ik zeg niet dat het makkelijk is, het is je 'bron' en je voorbeeld, de band is TE sterk om er je schouders over op te halen. Wat ik wel heb geleerd is niet wat ZIJ voor mij kan beteken maar wat ik voor mezelf kan betekenen in relatie tot haar. En dat is veel. Heel erg veel.
Het is misschien ongelooflijk maar mijn moeder had mij liever dood dan levend gezien. Ik was de ultieme doorn in haar oog. En dat doet pijn. Als kind op alle manieren te horen krijgen dat je nog minder waard bent dan een insect. Maar de tijden zijn veranderd, ik ben mezelf trouw gebleven, uit het dal geklommen, in mezelf gekeerd, mijn eigen moed, liefde, kracht aangeboord. Geaccepteerd dat ze is zoals ze is en dat mijn liefde en respect er voor haar zijn, no matter what. Ik ben opgehouden met kloppen en het onmogelijke is gebeurd: ze doet nu open zonder dat ik uberhaupt aanstalten maak om te kloppen of uberhaupt de intentie heb.
Op een of andere manier heeft ze aangevoeld dat ik haar ok vind zoals ze is. Is er bij haar ook een innerlijke ommekeer geweest. Ik heb haar vergeven en zij mij. Ontken nooit de liefde die je voelt voor wie dan ook. Hoe dieper de liefde, hoe dieper de pijn. Ik ben mijn pijn gaan herkennen als liefde. Voor haar en voor mezelf. Door die pijn de ruimte geven ben ik beter in mijn vel komen te zitten. Het is een proces van jaren geweest en gaat eigenlijk onverminderd door.
Ik weet dat het voor velen het onmogelijke of ondenkbare lijkt maar probeer haar te vergeven. Inclusief je broers en zussen. Rouw, huil, schreeuw vanuit je tenen, dat is de 'bevroren' liefde, die je zo graag wilt geven maar die niet gewenst of ontvangen wordt, geef het de ruimte. Dat is namelijk liefde voor jezelf. De waarheid in de ogen kijken en denken: geliefd of niet, ik leef, ik besta, ik heb mijn plek hier op aarde, ik heb mijn talenten en kwaliteiten, ik heb mijn pijnplekken en vreugdeplekken, alles mag er zijn.
Het is misschien ongelooflijk maar mijn moeder had mij liever dood dan levend gezien. Ik was de ultieme doorn in haar oog. En dat doet pijn. Als kind op alle manieren te horen krijgen dat je nog minder waard bent dan een insect. Maar de tijden zijn veranderd, ik ben mezelf trouw gebleven, uit het dal geklommen, in mezelf gekeerd, mijn eigen moed, liefde, kracht aangeboord. Geaccepteerd dat ze is zoals ze is en dat mijn liefde en respect er voor haar zijn, no matter what. Ik ben opgehouden met kloppen en het onmogelijke is gebeurd: ze doet nu open zonder dat ik uberhaupt aanstalten maak om te kloppen of uberhaupt de intentie heb.
Op een of andere manier heeft ze aangevoeld dat ik haar ok vind zoals ze is. Is er bij haar ook een innerlijke ommekeer geweest. Ik heb haar vergeven en zij mij. Ontken nooit de liefde die je voelt voor wie dan ook. Hoe dieper de liefde, hoe dieper de pijn. Ik ben mijn pijn gaan herkennen als liefde. Voor haar en voor mezelf. Door die pijn de ruimte geven ben ik beter in mijn vel komen te zitten. Het is een proces van jaren geweest en gaat eigenlijk onverminderd door.
Ik weet dat het voor velen het onmogelijke of ondenkbare lijkt maar probeer haar te vergeven. Inclusief je broers en zussen. Rouw, huil, schreeuw vanuit je tenen, dat is de 'bevroren' liefde, die je zo graag wilt geven maar die niet gewenst of ontvangen wordt, geef het de ruimte. Dat is namelijk liefde voor jezelf. De waarheid in de ogen kijken en denken: geliefd of niet, ik leef, ik besta, ik heb mijn plek hier op aarde, ik heb mijn talenten en kwaliteiten, ik heb mijn pijnplekken en vreugdeplekken, alles mag er zijn.
zaterdag 18 april 2009 om 11:46
voor jou EV
In je Zijn geraakt worden....dat is heel erg pijnlijk. Mijn coach vroeg mij of ik het 'goede' van mijn ervaringen kon zien. Ik zei:"Ja, dat ik anderen kan helpen." Ze schudde met haar hoofd en vroeg dit keer:"Nee, even niet over anderen praten...zie jij het goede voor JEZELF?" Daar moest ik over nadenken. Ik zei dat ik het eerlijk gezegd niet zag...het goede voor mezelf. Het duurde twee weken voor het antwoord zich ineens vanzelf aandiende: IK HEB EEN KERN!!!! Ik weet dat er diep binnen in mij een pure zuiver kern is. Door al die ervaringen WEET ik dat het er zit. Het is niet meer alleen een mooi zweverig ongrijp woord: het is concreet, het is echt, het is voelbaar. Ik heb een kern! En elke keer, door elke 'rotervaring' heb ik mijn kern leren kennen.
Leren kennen als:
- Open
- Liefdevol
- Vol vertrouwen
- Creatief
- Ondeugend
- Schaamteloos
- Sensueel
Maar ook als:
- Destructief
- Hard en koud
- Donker
- Vals
- Jaloers
- Onverschillig
En dat is mijn kern: ALLES. Had ik mijn kern leren als ik 'niets' had meegemaakt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat door alle verwondingen ik elke keer rechstreeks werd geleid naar mijn kern. Nu begrijp en voel ik ook de betekenis van dat alle antwoorden diep in mezelf te vinden zijn.
Die kern EV is alles wat je bent en hebt. Heling, genezing, liefde, mildheid voor jezelf kun je uit die kern putten. It's who you are.
Vanaf deze plek wens ik je toe dat jij het vertrouwen in jezef (kern) herstelt, voedt en onderhoudt. Echt, daar begint het mee. Begin dus te kloppen op je eigen deur. Jij moet weer openstaan voor jou. Zweverig kan ik het echt niet opschrijven
In je Zijn geraakt worden....dat is heel erg pijnlijk. Mijn coach vroeg mij of ik het 'goede' van mijn ervaringen kon zien. Ik zei:"Ja, dat ik anderen kan helpen." Ze schudde met haar hoofd en vroeg dit keer:"Nee, even niet over anderen praten...zie jij het goede voor JEZELF?" Daar moest ik over nadenken. Ik zei dat ik het eerlijk gezegd niet zag...het goede voor mezelf. Het duurde twee weken voor het antwoord zich ineens vanzelf aandiende: IK HEB EEN KERN!!!! Ik weet dat er diep binnen in mij een pure zuiver kern is. Door al die ervaringen WEET ik dat het er zit. Het is niet meer alleen een mooi zweverig ongrijp woord: het is concreet, het is echt, het is voelbaar. Ik heb een kern! En elke keer, door elke 'rotervaring' heb ik mijn kern leren kennen.
Leren kennen als:
- Open
- Liefdevol
- Vol vertrouwen
- Creatief
- Ondeugend
- Schaamteloos
- Sensueel
Maar ook als:
- Destructief
- Hard en koud
- Donker
- Vals
- Jaloers
- Onverschillig
En dat is mijn kern: ALLES. Had ik mijn kern leren als ik 'niets' had meegemaakt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat door alle verwondingen ik elke keer rechstreeks werd geleid naar mijn kern. Nu begrijp en voel ik ook de betekenis van dat alle antwoorden diep in mezelf te vinden zijn.
Die kern EV is alles wat je bent en hebt. Heling, genezing, liefde, mildheid voor jezelf kun je uit die kern putten. It's who you are.
Vanaf deze plek wens ik je toe dat jij het vertrouwen in jezef (kern) herstelt, voedt en onderhoudt. Echt, daar begint het mee. Begin dus te kloppen op je eigen deur. Jij moet weer openstaan voor jou. Zweverig kan ik het echt niet opschrijven
maandag 20 april 2009 om 22:18
Hee EV,
misschien ben jij gewoon een kat uit de boom kijker!
Is toch helemaal niks mis mee?
Ben ik ook hoor! Wil me eerst veilig voelen en weten waar ik in terecht ben gekomen. Daarna word ik pas een klein beetje mezelf. (voor zover ik mezelf kan zijn en weet hoe dat dan is)
Lynne, ik daag je uit om hier of in het andere topic jezelf te laten zien. Gewoon jouw ding schrijven. En wat meer bij jezelf blijven.
Je komt over als zo'n lieve vrouw!!
Fijne avond allemaal.
Veel lieve groetjes ook aan Sensy, Pink en Loving Life.
misschien ben jij gewoon een kat uit de boom kijker!
Is toch helemaal niks mis mee?
Ben ik ook hoor! Wil me eerst veilig voelen en weten waar ik in terecht ben gekomen. Daarna word ik pas een klein beetje mezelf. (voor zover ik mezelf kan zijn en weet hoe dat dan is)
Lynne, ik daag je uit om hier of in het andere topic jezelf te laten zien. Gewoon jouw ding schrijven. En wat meer bij jezelf blijven.
Je komt over als zo'n lieve vrouw!!
Fijne avond allemaal.
Veel lieve groetjes ook aan Sensy, Pink en Loving Life.
