Psyche
alle pijlers
Oud zeer en bruiloft
woensdag 26 juni 2019 om 15:52
Binnenkort ga ik trouwen, nooit gedacht dat het ervan zou komen (wat ook prima was: we hebben het sowieso fijn samen), maar nu is het toch bijna zover.
Hoop geregel, eigenlijk zit alles aardig mee op 1 ding na.
Ik weet niet of het echt bij psyche past of beter bij relaties.
Maar mijn moeder heeft met een aantal ondoordachte acties, beloftes die ze niet nakomt en een stuk desinteresse, behoorlijk wat oud zeer getriggerd. Dit is in een behoorlijke ruzie geëindigd, waarin over en weer nogal vervelende opmerkingen zijn gemaakt (o.a. dat ik haar plezier in mijn bruiloft verpest).
Resultaat: een enorm rotgevoel en niet weten wat te doen. Het is nog maar een paar weken, dus de tijd dringt.
Zou er enorm van balen als na al het geregel en we zoveel geld uitgeven (we betalen alles zelf), ik niet met een goed en positief gevoel onze bruiloft kan beleven. Heb zelfs al op het punt gestaan het hele feest dan maar af te blazen als het zo moet en er met z’n tweeën wat moois van te maken. Maar dat is nu te laat.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt? Dat het pal voor of rondom een bruiloft tot een heftige aanvaring komt? Hoe heb je dit wel/niet opgelost? En hoe kijk je erop terug?
Volgens mij zijn er voor mij nu nog 2 opties:
1. Mijn moeder zet een stap om het goed te maken.
2. Ik zet een stap om het (voor mijn moeder en deels voor mijzelf) goed te maken.
Optie 1 is niet reëel, weet ik uit ervaring. De eerste stap moet altijd van mij komen.
Zouden jullie je nog voor 1x hier overheen zetten voor de lieve vrede of niet?
En dan na de bruiloft zelf aan de slag gaan om dit en het oud zeer te verwerken?
Poeh lastig hoor! Na een moeizaam jaar, had ik gehoopt naar de bruiloft uit te kunnen kijken. Maar met dit, is het wel echt heel moeilijk de bruiloft als echt iets positiefs te zien.
Naar het getrouwd zijn met mijn vriend kijk ik overigens wel super uit! Daar gaat het uiteindelijk om, dat weet ik ook heel goed!
Hoop geregel, eigenlijk zit alles aardig mee op 1 ding na.
Ik weet niet of het echt bij psyche past of beter bij relaties.
Maar mijn moeder heeft met een aantal ondoordachte acties, beloftes die ze niet nakomt en een stuk desinteresse, behoorlijk wat oud zeer getriggerd. Dit is in een behoorlijke ruzie geëindigd, waarin over en weer nogal vervelende opmerkingen zijn gemaakt (o.a. dat ik haar plezier in mijn bruiloft verpest).
Resultaat: een enorm rotgevoel en niet weten wat te doen. Het is nog maar een paar weken, dus de tijd dringt.
Zou er enorm van balen als na al het geregel en we zoveel geld uitgeven (we betalen alles zelf), ik niet met een goed en positief gevoel onze bruiloft kan beleven. Heb zelfs al op het punt gestaan het hele feest dan maar af te blazen als het zo moet en er met z’n tweeën wat moois van te maken. Maar dat is nu te laat.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt? Dat het pal voor of rondom een bruiloft tot een heftige aanvaring komt? Hoe heb je dit wel/niet opgelost? En hoe kijk je erop terug?
Volgens mij zijn er voor mij nu nog 2 opties:
1. Mijn moeder zet een stap om het goed te maken.
2. Ik zet een stap om het (voor mijn moeder en deels voor mijzelf) goed te maken.
Optie 1 is niet reëel, weet ik uit ervaring. De eerste stap moet altijd van mij komen.
Zouden jullie je nog voor 1x hier overheen zetten voor de lieve vrede of niet?
En dan na de bruiloft zelf aan de slag gaan om dit en het oud zeer te verwerken?
Poeh lastig hoor! Na een moeizaam jaar, had ik gehoopt naar de bruiloft uit te kunnen kijken. Maar met dit, is het wel echt heel moeilijk de bruiloft als echt iets positiefs te zien.
Naar het getrouwd zijn met mijn vriend kijk ik overigens wel super uit! Daar gaat het uiteindelijk om, dat weet ik ook heel goed!
vienna25 wijzigde dit bericht op 26-06-2019 16:04
0.13% gewijzigd
woensdag 26 juni 2019 om 23:06
Er zijn regelmatig topics over moeilijke en manipulerende moeders.
Jij zit zo te lezen in de allereerste stap van het proces: Het punt waarop je je begint af te vragen of echt alles aan jou ligt.
Jammer dat dit zo vlak voor je bruiloft is.
Je beseft nog niet wat voor een enorme machtspositie je hebt. Je moeder wil namelijk één ding ten koste van ALLES voorkomen: de schande dat zij niet op je bruiloft is. Om dat te voorkomen zal ze het slachtoffer spelen (jij hebt haar geleerd wat precies goed werkt bij jou) en doen alsof ze niet wil komen.
En jij gaat er in trappen en denken dat ze jou een gunst doet door te komen - ook al zul jij het op je knietjes moeten smeken.
Jij zit zo te lezen in de allereerste stap van het proces: Het punt waarop je je begint af te vragen of echt alles aan jou ligt.
Jammer dat dit zo vlak voor je bruiloft is.
Je beseft nog niet wat voor een enorme machtspositie je hebt. Je moeder wil namelijk één ding ten koste van ALLES voorkomen: de schande dat zij niet op je bruiloft is. Om dat te voorkomen zal ze het slachtoffer spelen (jij hebt haar geleerd wat precies goed werkt bij jou) en doen alsof ze niet wil komen.
En jij gaat er in trappen en denken dat ze jou een gunst doet door te komen - ook al zul jij het op je knietjes moeten smeken.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
woensdag 26 juni 2019 om 23:10
mHoe veel waarde iemand aan trouwen hecht is persoonlijk dus dat mag iedereen lekker zelf bepalen.
Eerlijk? Ik zou het ook niet meer doen, we zijn feitelijk enkel getrouwd vanwege nogal burgerlijke conservatieve schoonma die hokken niks vond en het feit dat we beiden enig kind zijn en het in die tijd belastingtechnisch beter was om te trouwen)
Achteraf heeft man vooral aangegeven dat hij het ook nooit meer zou doen, dat gezeur en gedoe (zijn moeder was niet veel beter dan mijn moeder alleen geniepiger en geslepener, ja, we hebben het wat dat betreft getroffen.
Je geluk vieren en de band officieel maken is niet afhankelijk van "dé dag" met de jurk, de gasten, de verplichte dingen die deels niet leuk zijn , de bemoeizucht van (schoon)ma, alle gedoe en vooral zorgen dat je niemand tegen de schenen schopt met de voorbereidingen, het hele gedoe en zo, naar de notaris is ook dikke prima, lekker samen, met mensen die écht er voor je zijn is ook al helemaal goed. Heb je een ontzettend leuke familie met alleen maar leuke mensen is een bruiloft met alles erop en eraan hartstikke leuk, geen gedoe en zo (bestaat dat eigenlijk, een bruiloft zonder gedoe?)
Man zei vanavond toen ik het met hem kort over dit topic had: Als jij en ik onze trouwdag hadden laten afhangen van het gedrag van jouw en mijn moeder waren we niet eens getrouwd.
Even later zei hij: denk je nou dat we minder blij met elkaar waren geweest zonder dat hele bruiloftgedoe? Onze moeders waren er niet anders door geworden.
Nou ja, hij heeft wel gelijk.
Eerlijk? Ik zou het ook niet meer doen, we zijn feitelijk enkel getrouwd vanwege nogal burgerlijke conservatieve schoonma die hokken niks vond en het feit dat we beiden enig kind zijn en het in die tijd belastingtechnisch beter was om te trouwen)
Achteraf heeft man vooral aangegeven dat hij het ook nooit meer zou doen, dat gezeur en gedoe (zijn moeder was niet veel beter dan mijn moeder alleen geniepiger en geslepener, ja, we hebben het wat dat betreft getroffen.
Je geluk vieren en de band officieel maken is niet afhankelijk van "dé dag" met de jurk, de gasten, de verplichte dingen die deels niet leuk zijn , de bemoeizucht van (schoon)ma, alle gedoe en vooral zorgen dat je niemand tegen de schenen schopt met de voorbereidingen, het hele gedoe en zo, naar de notaris is ook dikke prima, lekker samen, met mensen die écht er voor je zijn is ook al helemaal goed. Heb je een ontzettend leuke familie met alleen maar leuke mensen is een bruiloft met alles erop en eraan hartstikke leuk, geen gedoe en zo (bestaat dat eigenlijk, een bruiloft zonder gedoe?)
Man zei vanavond toen ik het met hem kort over dit topic had: Als jij en ik onze trouwdag hadden laten afhangen van het gedrag van jouw en mijn moeder waren we niet eens getrouwd.
Even later zei hij: denk je nou dat we minder blij met elkaar waren geweest zonder dat hele bruiloftgedoe? Onze moeders waren er niet anders door geworden.
Nou ja, hij heeft wel gelijk.
donderdag 27 juni 2019 om 00:21
SteunEndeToeverlaet schreef: ↑26-06-2019 23:06Er zijn regelmatig topics over moeilijke en manipulerende moeders.
Jij zit zo te lezen in de allereerste stap van het proces: Het punt waarop je je begint af te vragen of echt alles aan jou ligt.
Jammer dat dit zo vlak voor je bruiloft is.
Je beseft nog niet wat voor een enorme machtspositie je hebt. Je moeder wil namelijk één ding ten koste van ALLES voorkomen: de schande dat zij niet op je bruiloft is. Om dat te voorkomen zal ze het slachtoffer spelen (jij hebt haar geleerd wat precies goed werkt bij jou) en doen alsof ze niet wil komen.
En jij gaat er in trappen en denken dat ze jou een gunst doet door te komen - ook al zul jij het op je knietjes moeten smeken.
Wat wordt er toch veel ingevuld door lezers en schrijvers hier...
Er is helemaal geen sprake van of moeder wel of niet wil komen. Die komt gewoon. Er zijn 'alleen' irritaties en strubbelingen.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
donderdag 27 juni 2019 om 09:19
Klopt coerage dat nu strubbelingen zijn. Maar risico met mijn moeder is wel dat als ik iets doe wat verkeerd valt, ze in staat is zich helemaal terug te trekken en ik een boetekleed moet aantrekken om geen groter familiegedoe te krijgen.
Dus ergens zit wel een punt waar steunendetoeverlaet het over heeft.
Macht is wel degelijk onderdeel, soms probeert ze me ook nog te sjssen alsof je een klein kind bent.
Hier speelt bijvoorbeeld ook voorwaardelijke cadeaus, waar ik niet om vraag en als ik dan niet blij ermee kan zijn (om wat voor reden dan ook), dan ben ik een ondankbaar kind. Want wees blij dat je überhaupt wat krijgt, is wat dan wordt gezegd.
Dat niets krijgen vaak veel fijner is dan iets, is iets dat ze niet kunnen zien of willen begrijpen.
Dus ergens zit wel een punt waar steunendetoeverlaet het over heeft.
Macht is wel degelijk onderdeel, soms probeert ze me ook nog te sjssen alsof je een klein kind bent.
Hier speelt bijvoorbeeld ook voorwaardelijke cadeaus, waar ik niet om vraag en als ik dan niet blij ermee kan zijn (om wat voor reden dan ook), dan ben ik een ondankbaar kind. Want wees blij dat je überhaupt wat krijgt, is wat dan wordt gezegd.
Dat niets krijgen vaak veel fijner is dan iets, is iets dat ze niet kunnen zien of willen begrijpen.
vienna25 wijzigde dit bericht op 27-06-2019 09:27
11.65% gewijzigd
donderdag 27 juni 2019 om 09:55
Mijn psycholoog zei me laatst dat mensen herinneringen achteraf betekenis geven. Dan had ik me nooit zo gerealiseerd. Maar dat betekent ook dat je invloed kunt uitoefenen op hoe je je een gebeurtenis herinnert. Door te focussen op de fijne dingen tijdens de voorbereiding en het trouwen zelf bijvoorbeeld. Maak er een (mentale) notitie van 'dit was een fijn moment' of vraag je gasten wat hun leukste momenten van je bruiloft waren bijvoorbeeld. Als je dit er dan achteraf weer bijpakt zorg je ervoor dat je ook het positieve benadrukt en krijgt het negatieve misschien minder boventoon?
donderdag 27 juni 2019 om 13:23
Wat naar zeg, dat ze op die manier macht probeert uit te oefenen. Goed dat je dit allemaal (door)ziet.
Een theorie stelt dat, als iemand ooit ontdekt waar het Universum precies voor dient en waarom het er is, het meteen zal verdwijnen en vervangen zal worden door iets dat nog bizarder en onbegrijpelijker is. Een andere theorie stelt dat dit al gebeurd is.
donderdag 27 juni 2019 om 15:07
Pennelien: bedankt voor de tip!
Ga dat echt proberen.
Heb de handreiking gedaan, heel neutraal.
Maar op dit moment voelt het alsof ze wel een ontzettende hekel aan me moet hebben door mij geen onbezorgde bruiloft te gunnen (na al best pittige jaren).
‘Want ze kunnen helemaal niets aan mijn gevoel doen’ zo was de reactie.
Ga dat echt proberen.
Heb de handreiking gedaan, heel neutraal.
Maar op dit moment voelt het alsof ze wel een ontzettende hekel aan me moet hebben door mij geen onbezorgde bruiloft te gunnen (na al best pittige jaren).
‘Want ze kunnen helemaal niets aan mijn gevoel doen’ zo was de reactie.
donderdag 27 juni 2019 om 15:22
Nou, fijn, daar heb je dus geen moer aan.
Als je het kunt: laat het gaan, je kunt blijven trekken aan een dood paard en het brengt je niets.
Focus je op je bruiloft, je moeder heeft duidelijk maar drie interesses en prioriteiten, net als de mijne namelijk: zichzelf, zichzelf en zichzelf. Doe je niks aan zeg ik uit ervaring.
Dat gedrag negeren en blijven adem halen, je weet al zo lang hoe ze is, zonde van je energie.
Ik zal je eerlijk zeggen, mijn moeder is al 17 jaar dood en ik heb er werkelijk nog nooit één traan om gelaten. En dat ligt niet aan mij. En alles wat er nu bij jou gebeurd ligt niet aan jou.
Als je het kunt: laat het gaan, je kunt blijven trekken aan een dood paard en het brengt je niets.
Focus je op je bruiloft, je moeder heeft duidelijk maar drie interesses en prioriteiten, net als de mijne namelijk: zichzelf, zichzelf en zichzelf. Doe je niks aan zeg ik uit ervaring.
Dat gedrag negeren en blijven adem halen, je weet al zo lang hoe ze is, zonde van je energie.
Ik zal je eerlijk zeggen, mijn moeder is al 17 jaar dood en ik heb er werkelijk nog nooit één traan om gelaten. En dat ligt niet aan mij. En alles wat er nu bij jou gebeurd ligt niet aan jou.
donderdag 27 juni 2019 om 18:33
donderdag 27 juni 2019 om 18:42
donderdag 27 juni 2019 om 18:46
Natuurlijk is het dat maar alleen hier zie je al dat je bij lange na de enige niet bent.
Man zei ooit eens, als ik jouw en mijn moeder zie en hoe ze zijn en hoe ze doen denk ik: waarom in hemelsnaam wilden die ooit een kind?
Tja
vrijdag 28 juni 2019 om 09:19
Eigenlijk hoef je niet zoveel te doen. Ook geen handreikingen of excuses. Je moeder is een praktisch mens zeg je. Doe daar wat mee. Veel oud zeer komt door jouw verwachtingen. Ik ken dat wel hoor. Ben tot aan mijn dertigste teleurgesteld. Maar het waren mijn verwachtingen en als ze er al vanaf wist kon ze er weinig mee. Ik had net zo goed kunnen verwachten dat ze in het Chineens tegen mij zou gaan praten voortaan. Geen doen.
Bedank voor de dingen die ze doet. Sla af wat je niet wil hebben. Voel je daar niet schuldig over want je kan er ook niet veel aan doen dat je daar geen behoefte aan hebt!
En weet je wat ik nu achteraf zie. Nu ik zelf kinderen heb. Ik heb het aan moeders gevraagd met oudere kinderen die bevestigen dat ook allemaal. De eerste 10 jaar van je leven heeft je moeder alles voor je gedaan, voor je gedacht, voor je gezorgt. In die 10 jaar erna nam dat natuurlijk steeds wat af. Kon je zelf steeds meer. Maar jij blijft haar kind. Sommige moeders kunnen dat patroon niet meer doorbreken. Hebben niet door hoe beperkend het is dat jij alles allang zelf kan en ze niet meer voor jou hoeft te zorgen. Patronen veranderen is lastig.
Over 10 jaar weet je geeneens meer waar het allemaal over ging. Verwerk je oud zeer. Respecteer je eigen wensen en grenzen. Maar geef haar een beetje krediet als de band je lief is. Als ze niet met opzet je trouwerij verknalt maar gewoon een beetje een rare is dan. Waardeer wat ze wel doet en laat haar je moeder af en toe zijn als ze daar nog zo een behoefte aan heeft. Sommige ouders halen alleen uit het ouderschap voldoening. Vraag haar hulp bij non dingen. Mama ik kom er niet uit, wat denk jij, dit of dat? Kan zij tegen al haar bekenden zeggen dat ze je geholpen heeft en even genieten van er toe doen.
Bedank voor de dingen die ze doet. Sla af wat je niet wil hebben. Voel je daar niet schuldig over want je kan er ook niet veel aan doen dat je daar geen behoefte aan hebt!
En weet je wat ik nu achteraf zie. Nu ik zelf kinderen heb. Ik heb het aan moeders gevraagd met oudere kinderen die bevestigen dat ook allemaal. De eerste 10 jaar van je leven heeft je moeder alles voor je gedaan, voor je gedacht, voor je gezorgt. In die 10 jaar erna nam dat natuurlijk steeds wat af. Kon je zelf steeds meer. Maar jij blijft haar kind. Sommige moeders kunnen dat patroon niet meer doorbreken. Hebben niet door hoe beperkend het is dat jij alles allang zelf kan en ze niet meer voor jou hoeft te zorgen. Patronen veranderen is lastig.
Over 10 jaar weet je geeneens meer waar het allemaal over ging. Verwerk je oud zeer. Respecteer je eigen wensen en grenzen. Maar geef haar een beetje krediet als de band je lief is. Als ze niet met opzet je trouwerij verknalt maar gewoon een beetje een rare is dan. Waardeer wat ze wel doet en laat haar je moeder af en toe zijn als ze daar nog zo een behoefte aan heeft. Sommige ouders halen alleen uit het ouderschap voldoening. Vraag haar hulp bij non dingen. Mama ik kom er niet uit, wat denk jij, dit of dat? Kan zij tegen al haar bekenden zeggen dat ze je geholpen heeft en even genieten van er toe doen.
vrijdag 28 juni 2019 om 09:27
Helemaal mee eens!Coerage schreef: ↑26-06-2019 17:33Ik lees eigenlijk dat je al jaren pijn hebt van dingen die je eigenlijk van haar wil, maar nooit hebt gekregen. Warmte, aandacht, betrokkenheid. Tot aan je bruiloft kon je hier soort van mee om gaan ('oud zeer'), maar nu triggert jouw bruiloft de pijn die altijd al sluimerde.
In dit soort situaties zit er niets anders op dan je verwachtingen bij te stellen en je eigen pijn helen. Dat kost tijd en is iets om na de bruiloft mee aan de slag te gaan.
Voor nu zou ik doen wat jou het beste dient: wil je je moeder bij je bruiloft zonder al teveel 'lading', maak het een soort van goed, zonder al teveel poespas of water bij de wijn. Besluit voor jezelf om na de bruiloft met dit thema aan de slag te gaan. Maar de oplossing ligt in jezelf, weet dat, je moeder zal niet veranderen.
Fijne trouwdag!
vrijdag 28 juni 2019 om 14:26
Moet hier wel om lachendoe_es-lief schreef: ↑27-06-2019 18:42Als ze weer vervelend doet denk je maar aan mij, ik adopteer je gewoon virtueel
(maar of je dáár nou zo blij van moet worden hoewel, ik kan heel goed confetti strooien en een hoed staat me niet)
, dank je!
vienna25 wijzigde dit bericht op 28-06-2019 14:37
0.30% gewijzigd
vrijdag 28 juni 2019 om 14:35
Dit is een heel andere kijk dan ik er nu op kan hebben, wie weet dat ik in de toekomst zo er tegenaan kan kijken.SjakS schreef: ↑28-06-2019 09:19Eigenlijk hoef je niet zoveel te doen. Ook geen handreikingen of excuses. Je moeder is een praktisch mens zeg je. Doe daar wat mee. Veel oud zeer komt door jouw verwachtingen. Ik ken dat wel hoor. Ben tot aan mijn dertigste teleurgesteld. Maar het waren mijn verwachtingen en als ze er al vanaf wist kon ze er weinig mee. Ik had net zo goed kunnen verwachten dat ze in het Chineens tegen mij zou gaan praten voortaan. Geen doen.
Bedank voor de dingen die ze doet. Sla af wat je niet wil hebben. Voel je daar niet schuldig over want je kan er ook niet veel aan doen dat je daar geen behoefte aan hebt!
En weet je wat ik nu achteraf zie. Nu ik zelf kinderen heb. Ik heb het aan moeders gevraagd met oudere kinderen die bevestigen dat ook allemaal. De eerste 10 jaar van je leven heeft je moeder alles voor je gedaan, voor je gedacht, voor je gezorgt. In die 10 jaar erna nam dat natuurlijk steeds wat af. Kon je zelf steeds meer. Maar jij blijft haar kind. Sommige moeders kunnen dat patroon niet meer doorbreken. Hebben niet door hoe beperkend het is dat jij alles allang zelf kan en ze niet meer voor jou hoeft te zorgen. Patronen veranderen is lastig.
Over 10 jaar weet je geeneens meer waar het allemaal over ging. Verwerk je oud zeer. Respecteer je eigen wensen en grenzen. Maar geef haar een beetje krediet als de band je lief is. Als ze niet met opzet je trouwerij verknalt maar gewoon een beetje een rare is dan. Waardeer wat ze wel doet en laat haar je moeder af en toe zijn als ze daar nog zo een behoefte aan heeft. Sommige ouders halen alleen uit het ouderschap voldoening. Vraag haar hulp bij non dingen. Mama ik kom er niet uit, wat denk jij, dit of dat? Kan zij tegen al haar bekenden zeggen dat ze je geholpen heeft en even genieten van er toe doen.
Maar ik heb nu juist het gevoel dat ik er niet toe doe als zij zegt dat ik haar plezier in de bruiloft verpest. Zij respecteert daarmee niet hoe ik ben en wat ik graag zou willen.
Maar inderdaad ik moet leren accepteren dat ik binnen het gezin laatste in de rangorde ben en daarin verder ook niets meer verwachten. Mijn moeder zal daarin niet veranderen dat weet ik inmiddels ook wel.
Maar verdriet doet het wel.
Als volwassenen is het daarnaast een wisselwerking en niet 1 richtingsverkeer. Je wil niet weten hoe hard ik altijd mijn best heb gedaan het haar naar de zin te maken. En dan nog is het bijna nooit goed (zoals nu ook weer).
Mijn moeder doet altijd erg moeilijk en neemt niet de moeite dingen te bespreken, want iedereen die wat vraagt gaat voor. Geen echte keuze maken, is feitelijk ook een keuze.
vrijdag 28 juni 2019 om 14:43
Vreselijk dat een van de weinige personen in het leven die je niet kunt uitkiezen (en je ook niet zo eenvoudig afscheid van neemt) zo je leven verziekt. Ik kan me daar echt plaatsvervangend kwaad om maken (in mijn directe omgeving zie ik het ook gebeuren). Ik hoop dat je een leuke dag hebt. Het ligt 100% aan je moeder, niet aan jou. Stel je verwachtingen bij en hopelijk kun je ermee aan de slag en ervoor zorgen dat je moeder niet zoveel invloed meer heeft op je leven.
vrijdag 28 juni 2019 om 16:04
Heb je wat concrete voorbeelden? Dan kan ik het misschien wat beter plaatsen.
Als jij altijd alles doet om haar te plezieren en nu ineens niet, komt dat voor je moeder ook wel hard aan denk.
Ik geloof niet dat het 100% aan je moeder ligt. Niet omdat jij niet ok bent he!! Maar alles ligt aan hoe jij het ervaart. Als dezelfde opmerkingen worden gemaakt door een goede vriendin, hoe voelt het dan? Als een kennis het zegt? Snap je wat ik bedoel? Verwachtingen. Over en weer ook nog eens. Aan haar kant kan je niets doen. Aan je eigen kanr alles. Het is lastig. Ik weet het. Mijn moeder had altijd commentaar op mijn uiterlijk bijvb. Wat ik ook probeerde. Ze vond altijd wat. Bloedirritant en ik werd er in de tijd ook onzeker van. Later dacht en zei ik gewoon: ok. Klaar. Hahahaha Simpel maar het werkte. Tegenin gaan niet en uitleggen of boos worden niet, altijd zielig doen en zeggen: ja nou je hoeft niet zo aangebrand te doen of jeetje ik bedoel het toch goed....
Als jij altijd alles doet om haar te plezieren en nu ineens niet, komt dat voor je moeder ook wel hard aan denk.
Ik geloof niet dat het 100% aan je moeder ligt. Niet omdat jij niet ok bent he!! Maar alles ligt aan hoe jij het ervaart. Als dezelfde opmerkingen worden gemaakt door een goede vriendin, hoe voelt het dan? Als een kennis het zegt? Snap je wat ik bedoel? Verwachtingen. Over en weer ook nog eens. Aan haar kant kan je niets doen. Aan je eigen kanr alles. Het is lastig. Ik weet het. Mijn moeder had altijd commentaar op mijn uiterlijk bijvb. Wat ik ook probeerde. Ze vond altijd wat. Bloedirritant en ik werd er in de tijd ook onzeker van. Later dacht en zei ik gewoon: ok. Klaar. Hahahaha Simpel maar het werkte. Tegenin gaan niet en uitleggen of boos worden niet, altijd zielig doen en zeggen: ja nou je hoeft niet zo aangebrand te doen of jeetje ik bedoel het toch goed....
vrijdag 28 juni 2019 om 16:54
Voor nu heb ik besloten dat ons niets te verwijten valt. We hebben echt heel erg ons best gedaan onze bruiloft te organiseren. Blijkbaar kunnen we niet iedereen tevreden stellen. Jammer dan.
Maar verdrietig is het wel, want het had makkelijk anders gekund. Bovendien had ik het ook echt anders gewild.
Maar verdrietig is het wel, want het had makkelijk anders gekund. Bovendien had ik het ook echt anders gewild.
maandag 1 juli 2019 om 09:42
maandag 1 juli 2019 om 11:56
Maar mijn moeder heeft met een aantal ondoordachte acties, beloftes die ze niet nakomt en een stuk desinteresse, behoorlijk wat oud zeer getriggerd. Dit is in een behoorlijke ruzie geëindigd, waarin over en weer nogal vervelende opmerkingen zijn gemaakt (o.a. dat ik haar plezier in mijn bruiloft verpest).
Lees die zin tussen haakjes eens. Om wie gaat het eigenlijk? Om jouw/jullie bruiloft en hoe die voor jullie is? Of om je moeders plezier tav jullie bruiloft?
Daar gaat het mis. Zie je ook vaak als er kleinkinderen komen. Oma en opa die uit hun plaat gaan terwijl niet zij gaan opvoeden. Beeldvorming, verwachtingen, eisen. Wees alert en begrens.
Lees die zin tussen haakjes eens. Om wie gaat het eigenlijk? Om jouw/jullie bruiloft en hoe die voor jullie is? Of om je moeders plezier tav jullie bruiloft?
Daar gaat het mis. Zie je ook vaak als er kleinkinderen komen. Oma en opa die uit hun plaat gaan terwijl niet zij gaan opvoeden. Beeldvorming, verwachtingen, eisen. Wees alert en begrens.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 01-07-2019 12:43
0.15% gewijzigd
maandag 1 juli 2019 om 12:13
Voor nu, het draaglijk te maken tot aan de bruiloft en de bruiloft zelf. Hoe.....dat is jouw eigen inschatting en gevoel die dat bepalen.
De verwachting hebben dat oud zeer in een paar weken opgelost, verdwenen en/of weggevaagd zijn is onrealistisch. Dus........hou je verwachting klein en regel het zodanig in dat jij ermee kunt leven. Jij.....niet een ander.
De verwachting hebben dat oud zeer in een paar weken opgelost, verdwenen en/of weggevaagd zijn is onrealistisch. Dus........hou je verwachting klein en regel het zodanig in dat jij ermee kunt leven. Jij.....niet een ander.
maandag 1 juli 2019 om 18:12
Troeteltje: je raakt precies de gevoelige snaar. Want in dit geval heb ik mijn grens aangegeven en dat wordt voor mijn gevoel dan niet gerespecteerd.
En dat maakt mij echt woedend, omdat ik voor 1x (en slechts 1x) wil dat het gaat zoals ik wil en niet zoals anderen van mij verwachten/willen/gewend zijn/altijd de modus is (waarin eigenlijk alleen mijn moeder daar een probleem van maakt, waarbij het escaleert omdat ik voor 1x mijn grens probeer te bewaken).
Voor nu kan ik daar niets meer aan veranderen.
Ik ga er wel mee aan de slag om op een betere manier in de toekomst mijn grens te bewaken.
Het wordt namelijk heel makkelijk gedraaid of het allemaal aan mij ligt (“dat zie je verkeerd” “je bent onredelijk” etc). Moeilijk!
En dat maakt mij echt woedend, omdat ik voor 1x (en slechts 1x) wil dat het gaat zoals ik wil en niet zoals anderen van mij verwachten/willen/gewend zijn/altijd de modus is (waarin eigenlijk alleen mijn moeder daar een probleem van maakt, waarbij het escaleert omdat ik voor 1x mijn grens probeer te bewaken).
Voor nu kan ik daar niets meer aan veranderen.
Ik ga er wel mee aan de slag om op een betere manier in de toekomst mijn grens te bewaken.
Het wordt namelijk heel makkelijk gedraaid of het allemaal aan mij ligt (“dat zie je verkeerd” “je bent onredelijk” etc). Moeilijk!
