Psyche
alle pijlers
Ouder met emotie-regulatie problemen.
donderdag 19 mei 2022 om 17:35
Dan zorg je toch dat je alleen die ouder nog ziet?Lady_Demeanor schreef: ↑19-05-2022 16:43Ik begrijp je reactie, mijn ouder heeft zelf behoorlijk wat meegemaakt. De verwerking daarvan is niet goed gegaan, dat is deels verwijtbaar. Toch kan ik tot op zekere hoogte medeleven opbrengen. De ‘relatie’ met deze ouder is erg op de vlakte het is niet echt een relatie meer tolereren van aanwezigheid ofzo, meestal kan ik dingen naast me neerleggen, en het niet persoonlijk aantrekken. De andere ouder is er ook de dupe van dat vind ik moeilijk al snap ik ook niet dat die niet weggegaan is/weggaat.
Honey, you should see me in a crown
donderdag 19 mei 2022 om 17:37
Wat maakt dat uit voor de vraag van TO?toulouse74 schreef: ↑19-05-2022 17:29Emotie-regulatie? Klinkt niet als een zelfbedachte term maar uit de therapie-wereld.
Honey, you should see me in a crown
donderdag 19 mei 2022 om 17:38
Lady_Demeanor schreef: ↑19-05-2022 17:25Dank voor het delen, ik weet niet of het echt veel uitmaakt welke scheldwoorden het zijn. De bedoeling is om te kleineren en beschadigen. Ik snap niet dat een ouder dat kan, ik kan dat echt niet bij mijn kind en ook niet bij mijn partner. Gelukkig snap ik daar echt helemaal niks van. Heb je helemaal geen contact meer?
Inmiddels hebben we weer contact. Zolang ik het contact oppervlakkig houdt gaat het prima. Koetjes, kalfjes en niksigheidjes, anders vervalt ze weer in haar oude gedrag.
donderdag 19 mei 2022 om 17:47
Is dit topic om jezelf toestemming te geven om het contact te verbreken? Want dan zeg ik ja.
Maar het is wat jij wil: contact helemaal verbreken, af en toe beide ouders zien maar dan zonder je kind, alleen de ene ouder zien en de ander niet, alleen verjaardagen, alleen bellen,... Het kan allemaal en je staat bij allen volledig in je recht om het te doen. De vraag is dus simpelweg wat wil je zelf?
Maar het is wat jij wil: contact helemaal verbreken, af en toe beide ouders zien maar dan zonder je kind, alleen de ene ouder zien en de ander niet, alleen verjaardagen, alleen bellen,... Het kan allemaal en je staat bij allen volledig in je recht om het te doen. De vraag is dus simpelweg wat wil je zelf?
donderdag 19 mei 2022 om 18:22
Wat ik lees is dat je heel veel (nare dingen) hebt meegemaakt en toch al die tijd voldoende reden hebt gezien om in het contact te blijven investeren. En nu is dit voorgevallen en voel je in jezelf en grens die ervoor zorgt dat je niet langer wil investeren. Conclusie lijkt me dus vrij eenvoudig; vanaf hier zou je willens en wetens over je eigen grens moeten gaan. Dat zou je een ander nooit aanraden. Maar ja, als het over je eigen familiebanden gaat is dat heel complex, dus ik snap dat je erg aanhikt tegen het daadwerkelijk zetten van de stap.
Ik snap je verzachtende woorden over dat je moeder zelf ook heel veel heeft meegemaakt. Maar dat heb jij ook, en toch is er geen haar op je hoofd die er ooit aan zou denken je kind uit te schelden voor vuile teef. Het is heel naar om veel vreselijks met je mee te dragen, maar het ontslaat je nooit van je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag.
Ik heb mijn ouders wel eens een hele poos niet gesproken. Dat was rustig. Maar omdat mijn ouders zich tegenover mijn kinderen wel warm en lief opstellen wilde ik dat contact graag herstellen. Daar heb ik toen in therapie veel aandacht aan besteed en dat is vrij aardig gelukt. Als ze mijn kinderen hadden kunnen schaden hadden ze me nooit meer gezien.
Veel sterkte. Dit soort nare woorden echoën lelijk na.
Ik snap je verzachtende woorden over dat je moeder zelf ook heel veel heeft meegemaakt. Maar dat heb jij ook, en toch is er geen haar op je hoofd die er ooit aan zou denken je kind uit te schelden voor vuile teef. Het is heel naar om veel vreselijks met je mee te dragen, maar het ontslaat je nooit van je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag.
Ik heb mijn ouders wel eens een hele poos niet gesproken. Dat was rustig. Maar omdat mijn ouders zich tegenover mijn kinderen wel warm en lief opstellen wilde ik dat contact graag herstellen. Daar heb ik toen in therapie veel aandacht aan besteed en dat is vrij aardig gelukt. Als ze mijn kinderen hadden kunnen schaden hadden ze me nooit meer gezien.
Veel sterkte. Dit soort nare woorden echoën lelijk na.
donderdag 19 mei 2022 om 18:22
Het is niet 1 heftige scheldpartij. Het is een hele geschiedenis aan grensoverschrijdend gedrag, wat je uit je leven wil bannen.
Mijn moeder vond dat ze er recht op had om af en toe ruzie met mij te zoeken en dan helemaal los te gaan.
Zij was/is de enige in mijn leven die mij zo in haar drama weet mee te sleuren.
We zijn samen in relatietherapie geweest. Heeft iets geholpen, maar nog steeds vond ze dat ik af en toe best haar verbale diarree kon opvangen. Want ja ze had alleen mij waarbij ze dat kon doen.
Ik heb in een heel langzaam en moeilijk proces kaders weten te scheppen waarin wij toch contact kunnen hebben. En zij ook met de kleinkinderen.
Voorwaarde is dat haar 'zieke gedrag' bij mij en de kinderen niet geuit wordt.
Gaat best goed het laatste jaar. Zaak is om de ontmoetingen kort en afgekaderd te houden.
Mijn moeder vond dat ze er recht op had om af en toe ruzie met mij te zoeken en dan helemaal los te gaan.
Zij was/is de enige in mijn leven die mij zo in haar drama weet mee te sleuren.
We zijn samen in relatietherapie geweest. Heeft iets geholpen, maar nog steeds vond ze dat ik af en toe best haar verbale diarree kon opvangen. Want ja ze had alleen mij waarbij ze dat kon doen.
Ik heb in een heel langzaam en moeilijk proces kaders weten te scheppen waarin wij toch contact kunnen hebben. En zij ook met de kleinkinderen.
Voorwaarde is dat haar 'zieke gedrag' bij mij en de kinderen niet geuit wordt.
Gaat best goed het laatste jaar. Zaak is om de ontmoetingen kort en afgekaderd te houden.
donderdag 19 mei 2022 om 18:26
Ik ben bekend met emotionele mishandeling en verbaal geweld.
Mijn vader noemde mij vroeger regelmatig mafkees. Als klein kind, op momenten dat ik op mijn kwetsbaarst was, een volwassene nodig had die mij begreep en steunde. Echter keek hij mij dan met een blik aan alsof ik iets viezigs was en noemde me met samengeknepen ogen en een verstelde stem mafkees.
Nu ik dit schrijf voel ik weer precies wat dat met mij deed, nog steeds met mij doet.
Ik voel(de) mij waardeloos, dom, stom en leerde al heel snel dat mezelf kwetsbaar opstellen foei is.
Ik heb geen contact meer. Met beide ouders. Ze versterken elkaar in hun gedrag, halen het slechtste in elkaar naar naar boven. De keuze om het contact te verbreken kwam voort uit een schreeuw om te overleven, inmiddels weet ik dat ik die keuze veel eerder had mogen maken.
Mijn vader noemde mij vroeger regelmatig mafkees. Als klein kind, op momenten dat ik op mijn kwetsbaarst was, een volwassene nodig had die mij begreep en steunde. Echter keek hij mij dan met een blik aan alsof ik iets viezigs was en noemde me met samengeknepen ogen en een verstelde stem mafkees.
Nu ik dit schrijf voel ik weer precies wat dat met mij deed, nog steeds met mij doet.
Ik voel(de) mij waardeloos, dom, stom en leerde al heel snel dat mezelf kwetsbaar opstellen foei is.
Ik heb geen contact meer. Met beide ouders. Ze versterken elkaar in hun gedrag, halen het slechtste in elkaar naar naar boven. De keuze om het contact te verbreken kwam voort uit een schreeuw om te overleven, inmiddels weet ik dat ik die keuze veel eerder had mogen maken.
donderdag 19 mei 2022 om 19:02
Dat is voorlopig het plan. Ene ouder leunt wel heel erg op de ander, dat maakt het moeilijk. Kan eigenlijk niet zonder. En ik baal ook van de ‘passieve’ ouder. Die altijd maar weer in een soort hibernation gaat. ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
donderdag 19 mei 2022 om 19:05
donderdag 19 mei 2022 om 19:08
Ik weet het niet zo goed, ik wil mijn kind beschermen dat is 1. En ik laat me ook niet uitschelden. Maar de punten die je aandraagt verjaardagen etc. Dat vind ik moeilijk, voor nu wil ik dat niet omdat ik er alles aan wil doen om te voorkomen dat mijn kind getuige is van zo’n woede-uitbarsting.Bink schreef: ↑19-05-2022 17:47Is dit topic om jezelf toestemming te geven om het contact te verbreken? Want dan zeg ik ja.
Maar het is wat jij wil: contact helemaal verbreken, af en toe beide ouders zien maar dan zonder je kind, alleen de ene ouder zien en de ander niet, alleen verjaardagen, alleen bellen,... Het kan allemaal en je staat bij allen volledig in je recht om het te doen. De vraag is dus simpelweg wat wil je zelf?
donderdag 19 mei 2022 om 19:09
Geen toestemming nodig hoor, maar toch dank!Bink schreef: ↑19-05-2022 17:47Is dit topic om jezelf toestemming te geven om het contact te verbreken? Want dan zeg ik ja.
Maar het is wat jij wil: contact helemaal verbreken, af en toe beide ouders zien maar dan zonder je kind, alleen de ene ouder zien en de ander niet, alleen verjaardagen, alleen bellen,... Het kan allemaal en je staat bij allen volledig in je recht om het te doen. De vraag is dus simpelweg wat wil je zelf?
donderdag 19 mei 2022 om 19:10
donderdag 19 mei 2022 om 19:13
Dank voor je reactie, dat schaden van de kinderen is een heel belangrijk punt. Nu is het niet hun eigen ouder dus mogelijk minder bedreigend dan dat het voor mij was, maar toch. Ik wil niet dat zij dit meemaken. Mede gezien het feit dat er geen enkel berouw is en ouder het eigen aandeel niet ziet en echt overtuigd is dat ik het ‘verdien’ of het er ten minste zelf naar gemaakt heb.sprankelend schreef: ↑19-05-2022 18:22Wat ik lees is dat je heel veel (nare dingen) hebt meegemaakt en toch al die tijd voldoende reden hebt gezien om in het contact te blijven investeren. En nu is dit voorgevallen en voel je in jezelf en grens die ervoor zorgt dat je niet langer wil investeren. Conclusie lijkt me dus vrij eenvoudig; vanaf hier zou je willens en wetens over je eigen grens moeten gaan. Dat zou je een ander nooit aanraden. Maar ja, als het over je eigen familiebanden gaat is dat heel complex, dus ik snap dat je erg aanhikt tegen het daadwerkelijk zetten van de stap.
Ik snap je verzachtende woorden over dat je moeder zelf ook heel veel heeft meegemaakt. Maar dat heb jij ook, en toch is er geen haar op je hoofd die er ooit aan zou denken je kind uit te schelden voor vuile teef. Het is heel naar om veel vreselijks met je mee te dragen, maar het ontslaat je nooit van je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag.
Ik heb mijn ouders wel eens een hele poos niet gesproken. Dat was rustig. Maar omdat mijn ouders zich tegenover mijn kinderen wel warm en lief opstellen wilde ik dat contact graag herstellen. Daar heb ik toen in therapie veel aandacht aan besteed en dat is vrij aardig gelukt. Als ze mijn kinderen hadden kunnen schaden hadden ze me nooit meer gezien.
Veel sterkte. Dit soort nare woorden echoën lelijk na.
donderdag 19 mei 2022 om 19:17
Dankje het klopt helemaal wat je zegt. Ziet je moeder wel enigszins haar fout? Therapie heb ik eerder al wel voorgesteld maar is altijd afgeslagen. Ik denk ook niet dat ouder daarvoor open staat. Aangezien er ook geen enkel berouw is..Dropdrop schreef: ↑19-05-2022 18:22Het is niet 1 heftige scheldpartij. Het is een hele geschiedenis aan grensoverschrijdend gedrag, wat je uit je leven wil bannen.
Mijn moeder vond dat ze er recht op had om af en toe ruzie met mij te zoeken en dan helemaal los te gaan.
Zij was/is de enige in mijn leven die mij zo in haar drama weet mee te sleuren.
We zijn samen in relatietherapie geweest. Heeft iets geholpen, maar nog steeds vond ze dat ik af en toe best haar verbale diarree kon opvangen. Want ja ze had alleen mij waarbij ze dat kon doen.
Ik heb in een heel langzaam en moeilijk proces kaders weten te scheppen waarin wij toch contact kunnen hebben. En zij ook met de kleinkinderen.
Voorwaarde is dat haar 'zieke gedrag' bij mij en de kinderen niet geuit wordt.
Gaat best goed het laatste jaar. Zaak is om de ontmoetingen kort en afgekaderd te houden.
donderdag 19 mei 2022 om 19:18
Lady_Demeanor schreef: ↑19-05-2022 19:13Dank voor je reactie, dat schaden van de kinderen is een heel belangrijk punt. Nu is het niet hun eigen ouder dus mogelijk minder bedreigend dan dat het voor mij was, maar toch. Ik wil niet dat zij dit meemaken. Mede gezien het feit dat er geen enkel berouw is en ouder het eigen aandeel niet ziet en echt overtuigd is dat ik het ‘verdien’ of het er ten minste zelf naar gemaakt heb.
Dat het niet hun eigen ouder is ben ik maar gedeeltelijk met je eens. Opvoeden is voorleven. Als je kinderen zien dat jij verrot gescholden wordt en dat verder geen gevolgen heeft voor een contact is dat (jammer genoeg!) ook een boodschap die ze binnenkrijgen.
donderdag 19 mei 2022 om 19:19
Acht troeteltje wat naar dankjewel voor het delen terwijl dat voor jou een nare herinnering oproept! Ik waardeer het heel erg.Ttroeteltje schreef: ↑19-05-2022 18:26
Ik heb geen contact meer. Met beide ouders. Ze versterken elkaar in hun gedrag, halen het slechtste in elkaar naar naar boven. De keuze om het contact te verbreken kwam voort uit een schreeuw om te overleven, inmiddels weet ik dat ik die keuze veel eerder had mogen maken.
donderdag 19 mei 2022 om 19:25
Eens, daarom is we nu ook geen contact. En als er geen inzicht komt blijft dat ook zo. Misschien kan ik therapie als voorwaarde stellen. Al weet ik ook niet of dat werkt als de eigen motivatie er niet is.sprankelend schreef: ↑19-05-2022 19:18Dat het niet hun eigen ouder is ben ik maar gedeeltelijk met je eens. Opvoeden is voorleven. Als je kinderen zien dat jij verrot gescholden wordt en dat verder geen gevolgen heeft voor een contact is dat (jammer genoeg!) ook een boodschap die ze binnenkrijgen.
donderdag 19 mei 2022 om 19:25
Ik herken ook dat wel, de andere ouder zat er bij en keek er naar, om zelf maar niet in het vizier te komen. Ik voelde me dan best heel erg in de steek gelaten. Ik snap het wel, maar het gevoel was er toch. Het enige wat je kan doen is grenzen creëren en je daaraan houden.Lady_Demeanor schreef: ↑19-05-2022 19:02Dat is voorlopig het plan. Ene ouder leunt wel heel erg op de ander, dat maakt het moeilijk. Kan eigenlijk niet zonder. En ik baal ook van de ‘passieve’ ouder. Die altijd maar weer in een soort hibernation gaat. ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
donderdag 19 mei 2022 om 19:31
Ik denk wel dat ik weet wat de triggers waren. Ik werd door een vreemde uitgescholden toen ik ‘pas op’ zei . Deze man reed op de verkeerde kant van het fietspad terwijl hij op zijn telefoon keek en reageerde extreem agressief. Ook is de moeder van een goede vriendin ernstig ziek en geven ze haar nog maar een paar weken, ze heeft haar vader ook al verloren. Ik ‘heb’ beide ouders nog..
donderdag 19 mei 2022 om 19:41
Ja, die grens is ook gewoon bereikt nu, natuurlijk niet alleen om deze scheldpartij maar iemand zei het eerder al, dit is de druppel.polydox schreef: ↑19-05-2022 19:25Ik herken ook dat wel, de andere ouder zat er bij en keek er naar, om zelf maar niet in het vizier te komen. Ik voelde me dan best heel erg in de steek gelaten. Ik snap het wel, maar het gevoel was er toch. Het enige wat je kan doen is grenzen creëren en je daaraan houden.
donderdag 19 mei 2022 om 19:57
Nee niet echt eigenlijk. Bij de therapie heb ik wel duidelijk kunnen uitspreken hoe dingen voor mij geweest zijn.Lady_Demeanor schreef: ↑19-05-2022 19:17Dankje het klopt helemaal wat je zegt. Ziet je moeder wel enigszins haar fout? Therapie heb ik eerder al wel voorgesteld maar is altijd afgeslagen. Ik denk ook niet dat ouder daarvoor open staat. Aangezien er ook geen enkel berouw is..
Daarna hadden we een tijdje dat het steeds goed ging en dat ze dan weer ontplofte.
Dan vond ze zichzelf heel zielig, want ze moest op haar tenen lopen en mocht nooit wat tegen mij zeggen en ze had niemand anders om zich op af te reageren als ze zich rot voelde.
Pas toen ik een keer gezegd heb 'als het alleen met deze ruzies kan, dan maar geen contact'. Sindsdien gaat het wat beter.
donderdag 19 mei 2022 om 20:16
Ik herken het. Niet zo erg,maar wel het gebrek aan relativatie/zelfbeheersing/emotionele uitbarstingen.
Shoppen: bonnetje kwijt, kussentjes moeten terug?. Helemaal in rep en roer, in paniek, boos, gepikeerd. Vraag ik rustig of ze aub in haar portomonee wil kijken?
" Geloof jij mij nou gewoon niet? Ga je mij nou gewoon voor leugenaar uitmaken?''
"Nee, ik vraag of je aub nog een keer in je portomonee wil kijken''.
Dan gaat ze echt schreeuwen. Niet schelden, maar als een kind een soort van vreemd uit de hand gelopen drama maken en krijsen.
Normaal schreeuwde ik als tiener terug. En dan zei ze tegen iedereen " alleen zij haalt dit bij mij naar boven, ze is zo'n moeilijk kind. Niet mee te leven". Ze werd geloofd. Het eeuwige slachtoffer van al haar eigen keuzes. Altijd zielig. Drugsverslaafde mannen, vreemdgaan, dakloos zijn, kinderen manipuleren.
En is ze dik in de 60 en nog steeds emotioneel labiel en verloren.
Ik geef aan dat mijn liefde en gezelschap niet onvoorwaardelijk is. De voorwaarde is dat ze mij niet respectloos behandeld en zich beheerst. Doet ze dat niet, dan ben ik weg, inclusief kleinkinderen en al het contact.
Dat is dus een keer gebeurd, en heb ik een jaar lang al het contact verbroken. Dat liet haar voor de eerste keer zien, dat de grens die er nooit was, er nu wel was. En ze kon daar dus niet meer overheen lopen.
Ze doet nu nog steeds wel labiel, en ik moet sommige onderwerpen vermijden, of ik moet haar vertellen dat ik het ergens anders over wil hebben. Gebeurd dat te vaak in 1 week, dan veranderd haar gedrag aanzienlijk en gaat ze een soort van passief aggressief zich anders gedragen. Want ze wil confrontatie en gelijk hebben in haar gevoel.
Dat is al te veel voor mij. Ik wil niet meer dealen met een kleuter. Dat weet ze. Dus het gaat nu okay.
Ik denk niet dat ik het zou kunnen trekken met gescheld. Dat trekt niemand.
Ik weet hoe moeilijk het is om afstand of zelfs afscheid te nemen.
Maar soms is het verstandiger.
Shoppen: bonnetje kwijt, kussentjes moeten terug?. Helemaal in rep en roer, in paniek, boos, gepikeerd. Vraag ik rustig of ze aub in haar portomonee wil kijken?
" Geloof jij mij nou gewoon niet? Ga je mij nou gewoon voor leugenaar uitmaken?''
"Nee, ik vraag of je aub nog een keer in je portomonee wil kijken''.
Dan gaat ze echt schreeuwen. Niet schelden, maar als een kind een soort van vreemd uit de hand gelopen drama maken en krijsen.
Normaal schreeuwde ik als tiener terug. En dan zei ze tegen iedereen " alleen zij haalt dit bij mij naar boven, ze is zo'n moeilijk kind. Niet mee te leven". Ze werd geloofd. Het eeuwige slachtoffer van al haar eigen keuzes. Altijd zielig. Drugsverslaafde mannen, vreemdgaan, dakloos zijn, kinderen manipuleren.
En is ze dik in de 60 en nog steeds emotioneel labiel en verloren.
Ik geef aan dat mijn liefde en gezelschap niet onvoorwaardelijk is. De voorwaarde is dat ze mij niet respectloos behandeld en zich beheerst. Doet ze dat niet, dan ben ik weg, inclusief kleinkinderen en al het contact.
Dat is dus een keer gebeurd, en heb ik een jaar lang al het contact verbroken. Dat liet haar voor de eerste keer zien, dat de grens die er nooit was, er nu wel was. En ze kon daar dus niet meer overheen lopen.
Ze doet nu nog steeds wel labiel, en ik moet sommige onderwerpen vermijden, of ik moet haar vertellen dat ik het ergens anders over wil hebben. Gebeurd dat te vaak in 1 week, dan veranderd haar gedrag aanzienlijk en gaat ze een soort van passief aggressief zich anders gedragen. Want ze wil confrontatie en gelijk hebben in haar gevoel.
Dat is al te veel voor mij. Ik wil niet meer dealen met een kleuter. Dat weet ze. Dus het gaat nu okay.
Ik denk niet dat ik het zou kunnen trekken met gescheld. Dat trekt niemand.
Ik weet hoe moeilijk het is om afstand of zelfs afscheid te nemen.
Maar soms is het verstandiger.
