Ouder met emotie-regulatie problemen.

19-05-2022 16:29 71 berichten
Alle reacties Link kopieren
Is een heftige scheldpartij reden om contact te verbreken?

Wat is het ergste dat je eigen ouder ooit tegen je gezegd heeft?
Alle reacties Link kopieren
Dropdrop schreef:
19-05-2022 19:57
Nee niet echt eigenlijk. Bij de therapie heb ik wel duidelijk kunnen uitspreken hoe dingen voor mij geweest zijn.

Daarna hadden we een tijdje dat het steeds goed ging en dat ze dan weer ontplofte.

Dan vond ze zichzelf heel zielig, want ze moest op haar tenen lopen en mocht nooit wat tegen mij zeggen en ze had niemand anders om zich op af te reageren als ze zich rot voelde.

Pas toen ik een keer gezegd heb 'als het alleen met deze ruzies kan, dan maar geen contact'. Sindsdien gaat het wat beter.
Dat zelfmedelijden, ja ik denk ook dat deze mensen een enorm groot en kwetsbaar ego hebben, heel makkelijk lichtgeraakt zijn en dan totaal de controle over hun emoties verliezen.
Alle reacties Link kopieren
Jawel haar ego is een bodemloze put van onzekerheid, maar het is, in het geval van mijn moeder, nooit de caissière die het moet ontgelden. Of haar baas. Of een verder van haar af staand familielid.

Dat 'los gaan op iemand' bewaart ze voor mij, dus ergens is er echt wel controle.

En daar pas ik voor. Ik ben niet haar boksbal.

Het heeft zo'n 35 jaar geduurd om me los te weken uit deze zieke dynamiek en nog steeds houd ik contact. Wel op mijn voorwaarden nu, maar loslaten doe ik toch niet. Heel raar.
Wat herkenbaar, dat een aantal van jullie nog ‘gewoon’ contact hebben met hun ouders ondanks alles.

Ik vind het heel knap dat mensen het contact met hun ouder(s) verbreken in situaties zoals jij beschrijft TO.
Voor jezelf opkomen, niet meer meegaan in het ‘maar we zijn familie’ en weten en geloven dat die ander niet goed voor je is.

Dus mocht je dit graag willen: ja, je hele verhaal is een enorm goede reden om het contact te verbreken.

Ik heb wel contact met mijn ouders. Dat heeft een heleboel redenen, die hoogstwaarschijnlijk zelfbedrog zijn voor mij, maar belangrijkste erin is dat ze me met geen vinger meer aanraken en niet meer schelden/onaardig behandelen.
Zouden ze dit nu nog doen, en zeker als er kans zou zijn dat de kinderen daar ook maar iets van meekrijgen, dan denk ik dat ook mijn grens bereikt zou zijn.

Waarom zou je nu het contact NIET verbreken?
En waarom wel?
Wat levert beiden je op? En waar ben je bang voor?
Alle reacties Link kopieren
Dropdrop schreef:
19-05-2022 22:07
Jawel haar ego is een bodemloze put van onzekerheid, maar het is, in het geval van mijn moeder, nooit de caissière die het moet ontgelden. Of haar baas. Of een verder van haar af staand familielid.

Dat 'los gaan op iemand' bewaart ze voor mij, dus ergens is er echt wel controle.

En daar pas ik voor. Ik ben niet haar boksbal.

Het heeft zo'n 35 jaar geduurd om me los te weken uit deze zieke dynamiek en nog steeds houd ik contact. Wel op mijn voorwaarden nu, maar loslaten doe ik toch niet. Heel raar.
Dit! Zoals ik op de vorige pagina ook mijn moeder beschreef.
Tegenover andere een heel ander beeld schetsen, omdat ze intellectueel weet: buitenwereld = consequenties.
Er is controle, totdat ze het masker af kan doen. Hoe meer ze zich moet gedragen voor de buitenwereld, hoe meer ze achter gesloten deuren helemaal losgaat.

Als kind heb je geen keuze. Nu wel.
Lady_Demeanor schreef:
19-05-2022 16:54
Dankje voor het delen! Verschrikkelijk verdrietig ook voor jou. Het is hier gelijk niet tot confrontatie gekomen voor mijn kinderen. En dat gaat ook niet gebeuren. Ik weet dat daaruit automatisch de conclusie volgt dat er geen contact meer zal zijn. Want ik heb geen controle over zijn gedrag. Mijn kind gaat niet meemaken wat ik heb meegemaakt.
Dat.

Het is ook een soort gewenning, ik ben zo opgegroeid en heb er vrede mee voor mijzelf. Nu.

Maar ik wilde het niet meer in mijn leven voor mijn rust. En niet voor mijn kinderen voor hun ontwikkeling.
Alle reacties Link kopieren
Universeinmotion schreef:
19-05-2022 20:16

Ik geef aan dat mijn liefde en gezelschap niet onvoorwaardelijk is. De voorwaarde is dat ze mij niet respectloos behandeld en zich beheerst. Doet ze dat niet, dan ben ik weg, inclusief kleinkinderen en al het contact.

Dat is dus een keer gebeurd, en heb ik een jaar lang al het contact verbroken. Dat liet haar voor de eerste keer zien, dat de grens die er nooit was, er nu wel was. En ze kon daar dus niet meer overheen lopen.

Ze doet nu nog steeds wel labiel, en ik moet sommige onderwerpen vermijden, of ik moet haar vertellen dat ik het ergens anders over wil hebben. Gebeurd dat te vaak in 1 week, dan veranderd haar gedrag aanzienlijk en gaat ze een soort van passief aggressief zich anders gedragen. Want ze wil confrontatie en gelijk hebben in haar gevoel.

Dat is al te veel voor mij. Ik wil niet meer dealen met een kleuter. Dat weet ze. Dus het gaat nu okay.

Ik denk niet dat ik het zou kunnen trekken met gescheld. Dat trekt niemand.
Ik weet hoe moeilijk het is om afstand of zelfs afscheid te nemen.
Maar soms is het verstandiger.
Bedankt voor het delen!
Ik had op deze post nog niet gereageerd. Dat dealen met een kleuter dat voel ik precies zo.

Het probleem hier is ook het drankgebruik, ouder kan zich wellicht nog enigszins inhouden in sobere staat maar niet met drank op.

Ik zag ouders al niet vaker dan eens in de 2 maand de stap naar helemaal geen contact lijkt niet zo groot.
Het is alleen dat ik het niet wil opgeven, dat ik niet wil dat het echt zo is. Zolang ik blijf proberen is dat het niet.
Alle reacties Link kopieren
TeamAvocado schreef:
19-05-2022 22:19
Wat herkenbaar, dat een aantal van jullie nog ‘gewoon’ contact hebben met hun ouders ondanks alles.

Ik vind het heel knap dat mensen het contact met hun ouder(s) verbreken in situaties zoals jij beschrijft TO.
Voor jezelf opkomen, niet meer meegaan in het ‘maar we zijn familie’ en weten en geloven dat die ander niet goed voor je is.

Dus mocht je dit graag willen: ja, je hele verhaal is een enorm goede reden om het contact te verbreken.

Ik heb wel contact met mijn ouders. Dat heeft een heleboel redenen, die hoogstwaarschijnlijk zelfbedrog zijn voor mij, maar belangrijkste erin is dat ze me met geen vinger meer aanraken en niet meer schelden/onaardig behandelen.
Zouden ze dit nu nog doen, en zeker als er kans zou zijn dat de kinderen daar ook maar iets van meekrijgen, dan denk ik dat ook mijn grens bereikt zou zijn.

Waarom zou je nu het contact NIET verbreken?
En waarom wel?
Wat levert beiden je op? En waar ben je bang voor?
Ik zou het contact niet willen verbreken, omdat het minder moeite kost om te negeren en contact verbreken me veel meer bezig houd en echt moeilijker is. En omdat ze oud zijn en omdat ik mijn kind zijn (groot)ouders niet wil ontnemen.

Tegelijkertijd moet ik het contact wel
Verbreken omdat ik het risico voor mijn kinderen te groot vind.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Demeanor schreef:
20-05-2022 14:14
Bedankt voor het delen!
Ik had op deze post nog niet gereageerd. Dat dealen met een kleuter dat voel ik precies zo.

Het probleem hier is ook het drankgebruik, ouder kan zich wellicht nog enigszins inhouden in sobere staat maar niet met drank op.

Ik zag ouders al niet vaker dan eens in de 2 maand de stap naar helemaal geen contact lijkt niet zo groot.
Het is alleen dat ik het niet wil opgeven, dat ik niet wil dat het echt zo is. Zolang ik blijf proberen is dat het niet.
Dat is angst voor de pijn.
Ik denk alleen dat het best wel opluchting zal gaan geven. Dat je vrij kan ademhalen als je het contact verbreekt. En dat hoeft niet eens aangekondigd. Maar gewoon niet meer contacten. En als zij belt, dan afhouden. En afkappen wanneer het mis is.

Kiezen voor jezelf is volkomen legitiem!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Als ik het zo lees klinkt het alsof je het voor jezelf eigenlijk wel heel duidelijk op een rijtje hebt. :)
Je zou het contact graag behouden om een aantal redenen, maar die lijken niet op te wegen tegen het risico dat je kinderen lopen.

Mooie weloverwogen beslissing dan. Niet de makkelijke weg, maar voor jou nu misschien wel de goede weg.

Overigens hoeft contact verbreken niet in een keer definitief en gemeld te worden.
Je kan ook nog meer laten verwateren en negeren, als ze zelf ook niet veel contact zoeken?
Alle reacties Link kopieren
LuciFee2022 schreef:
20-05-2022 08:19
Dat.

Het is ook een soort gewenning, ik ben zo opgegroeid en heb er vrede mee voor mijzelf. Nu.

Maar ik wilde het niet meer in mijn leven voor mijn rust. En niet voor mijn kinderen voor hun ontwikkeling.
Ik moet hierbij denken aan zo’n kikker in een pan met kokend water heel raar natuurlijk. Maar gewenning ja, voor mij is het ‘gewoon’ en ik merk het aan de verschillende reacties hier, het is moeilijk te begrijpen als je zelf niet zoiets hebt meegemaakt of een extreem groot inlevingsvermogen hebt.
Alle reacties Link kopieren
LuciFee2022 schreef:
20-05-2022 08:19
Dat.

Het is ook een soort gewenning, ik ben zo opgegroeid en heb er vrede mee voor mijzelf. Nu.

Maar ik wilde het niet meer in mijn leven voor mijn rust. En niet voor mijn kinderen voor hun ontwikkeling.
Ik moet hierbij denken aan zo’n kikker in een pan met kokend water heel raar natuurlijk. Maar gewenning ja, voor mij is het ‘gewoon’ en ik merk het aan de verschillende reacties hier, het is moeilijk te begrijpen als je zelf niet zoiets hebt meegemaakt of een extreem groot inlevingsvermogen hebt.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Demeanor schreef:
20-05-2022 14:18
Ik zou het contact niet willen verbreken, omdat het minder moeite kost om te negeren en contact verbreken me veel meer bezig houd en echt moeilijker is. En omdat ze oud zijn en omdat ik mijn kind zijn (groot)ouders niet wil ontnemen.

Tegelijkertijd moet ik het contact wel
Verbreken omdat ik het risico voor mijn kinderen te groot vind.
Jij bent het niet he, die je kind de grootouders ontneemt.
Het is niet jouw schuld.

Je kind bescherm je tegen mensen die hun dierbaren uitmaken voor vuile teef. Die laat je geen seconde in zo'n giftige omgeving.

Het is het gedrag van je ouders die hun te onveilig maken om je kind bij te willen laten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
20-05-2022 14:19
Dat is angst voor de pijn.
Ik denk alleen dat het best wel opluchting zal gaan geven. Dat je vrij kan ademhalen als je het contact verbreekt. En dat hoeft niet eens aangekondigd. Maar gewoon niet meer contacten. En als zij belt, dan afhouden. En afkappen wanneer het mis is.

Kiezen voor jezelf is volkomen legitiem!
Ja die pijn van mishandeling en gemis die moet ik ook gewoon ondergaan. Dat heb ik voor een groot deel verwerkt maar nog niet helemaal dat blijkt. Voor mezelf kiezen gaat steeds beter.
Alle reacties Link kopieren
TeamAvocado schreef:
20-05-2022 14:23
Als ik het zo lees klinkt het alsof je het voor jezelf eigenlijk wel heel duidelijk op een rijtje hebt. :)
Je zou het contact graag behouden om een aantal redenen, maar die lijken niet op te wegen tegen het risico dat je kinderen lopen.

Mooie weloverwogen beslissing dan. Niet de makkelijke weg, maar voor jou nu misschien wel de goede weg.

Overigens hoeft contact verbreken niet in een keer definitief en gemeld te worden.
Je kan ook nog meer laten verwateren en negeren, als ze zelf ook niet veel contact zoeken?
Ja ik heb zelf nog geen contact gezocht, ik verwacht ook niet dat ik iets hoor. Ouder is er namelijk vol van overtuigd dat het aan mij ligt. Dat maakt dit soort dingen ook zo lastig. Ouder lijkt zich totaal niet te realiseren dat dit echt alle grenzen over gaat.
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
20-05-2022 14:29
Jij bent het niet he, die je kind de grootouders ontneemt.
Het is niet jouw schuld.

Je kind bescherm je tegen mensen die hun dierbaren uitmaken voor vuile teef. Die laat je geen seconde in zo'n giftige omgeving.

Het is het gedrag van je ouders die hun te onveilig maken om je kind bij te willen laten.
Nee klopt daar heb ik geen invloed op. Ik heb alles gedaan wat ik kon en zoals de situatie nu is bepaal ik dat het onveilig is voor mijn dierbaren die ik bescherm en voor wie dit soort idioot gedrag niet ‘normaal’ is.

Het trieste is dat ik ouder wel dierbaar ben maar deze het niet kan uitten en zichzelf niet in de hand heeft. Ik denk dat ouder heel eenzaam en kwetsbaar is. En zelf verschrikkelijk beschadigd emotioneel en fysiek. Maar ook verslaafd en ziek.
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
20-05-2022 14:29
Jij bent het niet he, die je kind de grootouders ontneemt.
Het is niet jouw schuld.

Je kind bescherm je tegen mensen die hun dierbaren uitmaken voor vuile teef. Die laat je geen seconde in zo'n giftige omgeving.

Het is het gedrag van je ouders die hun te onveilig maken om je kind bij te willen laten.
Nee klopt daar heb ik geen invloed op. Ik heb alles gedaan wat ik kon en zoals de situatie nu is bepaal ik dat het onveilig is voor mijn dierbaren die ik bescherm en voor wie dit soort idioot gedrag niet ‘normaal’ is.

Het trieste is dat ik ouder wel dierbaar ben maar deze het niet kan uitten en zichzelf niet in de hand heeft. Ik denk dat ouder heel eenzaam en kwetsbaar is. En zelf verschrikkelijk beschadigd emotioneel en fysiek. Maar ook verslaafd en ziek.
Alle reacties Link kopieren
Lady_Demeanor schreef:
20-05-2022 14:49
Nee klopt daar heb ik geen invloed op. Ik heb alles gedaan wat ik kon en zoals de situatie nu is bepaal ik dat het onveilig is voor mijn dierbaren die ik bescherm en voor wie dit soort idioot gedrag niet ‘normaal’ is.

Het trieste is dat ik ouder wel dierbaar ben maar deze het niet kan uitten en zichzelf niet in de hand heeft. Ik denk dat ouder heel eenzaam en kwetsbaar is. En zelf verschrikkelijk beschadigd emotioneel en fysiek. Maar ook verslaafd en ziek.
Allemaal leuk en aardig, maar dat is nooit een excuus om maar helemaal zo uit de bocht te vliegen jaar in jaar uit en ook niet oke naar de nieuwe generatie.

Dit is niet aan jou om op te lossen. Er word vast ook al heel lang hulp afgeweerd? Hoeft niet, niet nodig, kan heus wel stoppen maar ik wil dat niet? Dan mag jij kiezen voor jezelf en je kind. Want dat doet ouder namelijk ook.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
20-05-2022 15:02
Allemaal leuk en aardig, maar dat is nooit een excuus om maar helemaal zo uit de bocht te vliegen jaar in jaar uit en ook niet oke naar de nieuwe generatie.

Dit is niet aan jou om op te lossen. Er word vast ook al heel lang hulp afgeweerd? Hoeft niet, niet nodig, kan heus wel stoppen maar ik wil dat niet? Dan mag jij kiezen voor jezelf en je kind. Want dat doet ouder namelijk ook.
Ja en dit geld eigenlijk voor beide ouders. Het is niet mijn taak, maar wel mijn verdriet.

En dan denk ik ach ik kan het naast me neerleggen, de verstandigste zijn, negeren het is maar 1x in de zoveel tijd etc. En de afgelopen jaren kostte het me echt niet zoveel energie.
Eigenlijk doe ik dan precies wat mijn andere ouder doet, ik ga ook In hibernation.

Nou is dat gewoon geen optie, want het gescheld en de agressie van de afgelopen keer. Dit was trouwens echt weer de eerste keer in bijna 20 jaar dat ik deze ouder dit gedrag weer zo liet zien.
Alle reacties Link kopieren
Dan willen ze niet anders. En daarmee mag je zeggen: alles goed en wel. Als jullie je zo willen opstellen, dan heeft dan tot gevolg dat ik niet meer in jullie leven ben.

En dat is hard, maar de enige mogelijkheid om jezelf te beschermen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Lady_Demeanor schreef:
20-05-2022 14:23
Ik moet hierbij denken aan zo’n kikker in een pan met kokend water heel raar natuurlijk. Maar gewenning ja, voor mij is het ‘gewoon’ en ik merk het aan de verschillende reacties hier, het is moeilijk te begrijpen als je zelf niet zoiets hebt meegemaakt of een extreem groot inlevingsvermogen hebt.
Je weet ook gewoon niet beter. Ik weet dat ooit iemand jaren geleden tegen me zei: je weet dat dat niet normaal is toch en dat was echt een eye opener. Maar ook nu hoor ik wel eens dingen van vriendinnen, waarvan ik denk: o dat was bij mij niet zo. Maar goed, ik heb ook contact gehouden, omdat ik in wezen geloof dat ze op hun manier van me hielden, alleen door hun eigen frustraties, verleden en problemen mij bepaalde dingen niet konden geven. Ik heb daar vrede mee. Ik heb wel verdriet dat ik die dingen wel heb moeten missen.
anoniem_64df35cce50ab wijzigde dit bericht op 20-05-2022 22:08
4.04% gewijzigd
Ik wilde mijn kind ook niet oma en opa ontzeggen. Ikzelf had het contact al beëindigd, maar wilde het contact tussen hun niet negatief beïnvloeden. Tot kind thuis kwam en me in vertrouwen vertelde dat het bij oma en opa niet heel fijn is. Oma en opa hebben veel ruzie, vragen kind partij te kiezen, schelden elkaar uit, gooien met spullen. En dat er alleen rust in hun huis is wanneer ze slapen.
Stomme ik, ik kon me voor mijn kop slaan, wat dacht ik eigenlijk…..dat die mensen ooit veranderen? Het licht zouden zien? Een gezonde relatie zouden hebben?

En dat was voor mij de druppel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven