Psyche
alle pijlers
Overleden zus
maandag 28 november 2016 om 23:33
3 weken geleden is mijn lieve stoere zus overleden door zelfmoord.
Ze streed al jaren tegen haar depressie's. Vele pogingen gingen de afgelopen jaren hier al aan vooraf. Dus het was niet iets wat plotseling uit de lucht kwam vallen. En toch ook wel. Hoewel ik altijd bang geweest ben dat het een keer echt zou gebeuren, kwam het aan als een bom. Juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij.
Nu zijn er 3 weken voorbij, 3 weken dat ze er niet meer is. De eerste week was een rollercoaster. Ik werd geleefd, er moest zoveel gebeuren. En hoewel die week voor mijn gevoel het zwaarste was wat ik ooit heb meegemaakt... de dag na de crematie werd het pas echt moeilijk. Toen was het pas echt over en voorbij.
Iedereen om me heen is lief. Echt lief. Ze vragen me allemaal hoe het met me gaat. Maar ik heb er geen antwoord op. Geen enkel woord omschrijft hoe ik me voel.
Ik luister veel muziek en probeer haar dicht bij me te houden door de muziek waar zij zo van hield. En ik probeer het leven zo gewoon mogelijk op te pakken. Maar het is niet meer gewoon. Mijn antwoord op de vraag hoe gaat het: 'ja wel goed hoor, het leven gaat door', is een leugen.
Wat ik wil met dit topic... geen idee.
Tips, ervaringen, zoiets.
Ze streed al jaren tegen haar depressie's. Vele pogingen gingen de afgelopen jaren hier al aan vooraf. Dus het was niet iets wat plotseling uit de lucht kwam vallen. En toch ook wel. Hoewel ik altijd bang geweest ben dat het een keer echt zou gebeuren, kwam het aan als een bom. Juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij.
Nu zijn er 3 weken voorbij, 3 weken dat ze er niet meer is. De eerste week was een rollercoaster. Ik werd geleefd, er moest zoveel gebeuren. En hoewel die week voor mijn gevoel het zwaarste was wat ik ooit heb meegemaakt... de dag na de crematie werd het pas echt moeilijk. Toen was het pas echt over en voorbij.
Iedereen om me heen is lief. Echt lief. Ze vragen me allemaal hoe het met me gaat. Maar ik heb er geen antwoord op. Geen enkel woord omschrijft hoe ik me voel.
Ik luister veel muziek en probeer haar dicht bij me te houden door de muziek waar zij zo van hield. En ik probeer het leven zo gewoon mogelijk op te pakken. Maar het is niet meer gewoon. Mijn antwoord op de vraag hoe gaat het: 'ja wel goed hoor, het leven gaat door', is een leugen.
Wat ik wil met dit topic... geen idee.
Tips, ervaringen, zoiets.
maandag 28 november 2016 om 23:39
Jezus. Ik weet niet wat te zeggen - zelfdoding van dichtbij meegemaakt en wat je beschrijft is herkenbaar. ????Je hoeft het niet te duiden, je hoeft het niet te verantwoorden, je hoeft het ook niet te begrijpen. Rouw, huil, praat, ook al zal je omgeving niet begrijpen hoe het nu echt voelt. Een hele dikke knuffel voor jou en ontzettend veel sterkte.
maandag 28 november 2016 om 23:48
maandag 28 november 2016 om 23:52
quote:GateKeeper schreef op 28 november 2016 @ 23:39:
wat vreselijk. Hoe jong was ze? sterkte met t verlies.
Ze was begin 30. Haar eerste zelfmoordpoging deed ze op haar 15e. En sinds die tijd waren er vele ups en downs, waarbij de laatste 4 jaar voornamelijk 1 grote down was. Ze was bijna 4 jaar lang continue opgenomen op zowel open als gesloten afdelingen in de psychiatrie.
Sinds september was ze weer thuis. Ze was zo trots en blij! En ze overtuigde iedereen ervan dat het echt heel goed ging!
En ergens wist ik dat het niet echt was. De laatste keer dat ik haar zag zei ik het nog tegen mijn vriend. Dit klopt niet. Ze is té blij en té vrolijk. Maar ik wilde geloven dat het echt was.
wat vreselijk. Hoe jong was ze? sterkte met t verlies.
Ze was begin 30. Haar eerste zelfmoordpoging deed ze op haar 15e. En sinds die tijd waren er vele ups en downs, waarbij de laatste 4 jaar voornamelijk 1 grote down was. Ze was bijna 4 jaar lang continue opgenomen op zowel open als gesloten afdelingen in de psychiatrie.
Sinds september was ze weer thuis. Ze was zo trots en blij! En ze overtuigde iedereen ervan dat het echt heel goed ging!
En ergens wist ik dat het niet echt was. De laatste keer dat ik haar zag zei ik het nog tegen mijn vriend. Dit klopt niet. Ze is té blij en té vrolijk. Maar ik wilde geloven dat het echt was.
maandag 28 november 2016 om 23:53
Ervaring met zelfmoord in de familie.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Heel veel sterkte en neem jezelf niets kwalijk !
Praat er op tijd over met iemand als je merkt dat je het nodig hebt.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Heel veel sterkte en neem jezelf niets kwalijk !
Praat er op tijd over met iemand als je merkt dat je het nodig hebt.
dinsdag 29 november 2016 om 00:04
quote:Saaraa schreef op 28 november 2016 @ 23:52:
[...]
Maar ik wilde geloven dat het echt was.
Wellicht 'domme' vragen maar weet dat ik ze stel met een juiste intentie:
Heb jij het idee dat je iets had kunnen voorkomen? Voel jij je op welke wijze dan ook verantwoordelijk voor wat zij heeft gekozen?
Ik hoef geen antwoorden als je hier geen zin in hebt en ik snap ook dat je geen antwoord geeft.
[...]
Maar ik wilde geloven dat het echt was.
Wellicht 'domme' vragen maar weet dat ik ze stel met een juiste intentie:
Heb jij het idee dat je iets had kunnen voorkomen? Voel jij je op welke wijze dan ook verantwoordelijk voor wat zij heeft gekozen?
Ik hoef geen antwoorden als je hier geen zin in hebt en ik snap ook dat je geen antwoord geeft.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 29 november 2016 om 00:14
quote:Saaraa schreef op 28 november 2016 @ 23:52:
[...]
Ze was begin 30. Haar eerste zelfmoordpoging deed ze op haar 15e. En sinds die tijd waren er vele ups en downs, waarbij de laatste 4 jaar voornamelijk 1 grote down was. Ze was bijna 4 jaar lang continue opgenomen op zowel open als gesloten afdelingen in de psychiatrie.
Sinds september was ze weer thuis. Ze was zo trots en blij! En ze overtuigde iedereen ervan dat het echt heel goed ging!
En ergens wist ik dat het niet echt was. De laatste keer dat ik haar zag zei ik het nog tegen mijn vriend. Dit klopt niet. Ze is té blij en té vrolijk. Maar ik wilde geloven dat het echt was.
Als eerste gecondoleerd en een . Wat enorm verdrietig voor jullie.
En natuurlijk wil je dat geloven. We willen altijd graag dat het goed of beter gaat met de mensen waar we van houden, we willen anderen niet zien lijden. En misschien was ze wel echt blij. En opgelucht dat ze een plan had. Dit kan iemand tijdelijk euforisch maken. Dat er eindelijk een einde aan het lijden komt. Heel rot voor de omgeving maar denk ik fijn voor je zus. Ze kon niet meer en was op. Nu heeft ze hopelijk wat rust en geen verdriet meer. Voor haar fijn voor jullie het grootste kut nieuws wat je ooit zal krijgen .
Qua voelen en er iets over zeggen. Je voelt je zoals je je voelt. Als jij er geen woorden aan kunt geven is dat prima. Je kunt dat ook uitspreken. 'Het gaat oké/prima Etc en verder weet ik het ook niet'. Mensen zullen dat echt wel begrijpen. Hoe kun je nu na pas drie weken weten hoe jij je voelt? De komende maanden zul je op en neer gaan in je gevoelens. Naast de gewone dagelijkse dingen zul je ook heftige gevoelens krijgen over je zus en haar keuze. Dit hoort er gewoon bij en laat dat gewoon toe, accepteer dat het er is en mag zijn. Dat maakt het vele malen makkelijker. Ik heb iemand van dichtbij verloren en ben een tijdje heeeeeel boos geweest. En daar voelde ik me heel rot en schuldig over. Toen ik accepteerde dat ik ook gewoon boos mocht zijn omdat het oneerlijk is kon ik verder. Dat geld natuurlijk ook voor verdriet enzo. Je zult ook merken dat je ergens om gaat lachen of weer lol hebt. Voel je niet schuldig daar over!
Sterkte, .
[...]
Ze was begin 30. Haar eerste zelfmoordpoging deed ze op haar 15e. En sinds die tijd waren er vele ups en downs, waarbij de laatste 4 jaar voornamelijk 1 grote down was. Ze was bijna 4 jaar lang continue opgenomen op zowel open als gesloten afdelingen in de psychiatrie.
Sinds september was ze weer thuis. Ze was zo trots en blij! En ze overtuigde iedereen ervan dat het echt heel goed ging!
En ergens wist ik dat het niet echt was. De laatste keer dat ik haar zag zei ik het nog tegen mijn vriend. Dit klopt niet. Ze is té blij en té vrolijk. Maar ik wilde geloven dat het echt was.
Als eerste gecondoleerd en een . Wat enorm verdrietig voor jullie.
En natuurlijk wil je dat geloven. We willen altijd graag dat het goed of beter gaat met de mensen waar we van houden, we willen anderen niet zien lijden. En misschien was ze wel echt blij. En opgelucht dat ze een plan had. Dit kan iemand tijdelijk euforisch maken. Dat er eindelijk een einde aan het lijden komt. Heel rot voor de omgeving maar denk ik fijn voor je zus. Ze kon niet meer en was op. Nu heeft ze hopelijk wat rust en geen verdriet meer. Voor haar fijn voor jullie het grootste kut nieuws wat je ooit zal krijgen .
Qua voelen en er iets over zeggen. Je voelt je zoals je je voelt. Als jij er geen woorden aan kunt geven is dat prima. Je kunt dat ook uitspreken. 'Het gaat oké/prima Etc en verder weet ik het ook niet'. Mensen zullen dat echt wel begrijpen. Hoe kun je nu na pas drie weken weten hoe jij je voelt? De komende maanden zul je op en neer gaan in je gevoelens. Naast de gewone dagelijkse dingen zul je ook heftige gevoelens krijgen over je zus en haar keuze. Dit hoort er gewoon bij en laat dat gewoon toe, accepteer dat het er is en mag zijn. Dat maakt het vele malen makkelijker. Ik heb iemand van dichtbij verloren en ben een tijdje heeeeeel boos geweest. En daar voelde ik me heel rot en schuldig over. Toen ik accepteerde dat ik ook gewoon boos mocht zijn omdat het oneerlijk is kon ik verder. Dat geld natuurlijk ook voor verdriet enzo. Je zult ook merken dat je ergens om gaat lachen of weer lol hebt. Voel je niet schuldig daar over!
Sterkte, .
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
dinsdag 29 november 2016 om 00:18
quote:Enn schreef op 29 november 2016 @ 00:04:
[...]
Wellicht 'domme' vragen maar weet dat ik ze stel met een juiste intentie:
Heb jij het idee dat je iets had kunnen voorkomen? Voel jij je op welke wijze dan ook verantwoordelijk voor wat zij heeft gekozen?
Ik hoef geen antwoorden als je hier geen zin in hebt en ik snap ook dat je geen antwoord geeft.
Helemaal geen domme vragen.
Antwoord is ook niet moeilijk, nee ik heb niks kunnen voorkomen. En ik ben niet verantwoordelijk op wat voor manier.
Ik heb ook geen spijt van hoe ik er voor haar ben geweest. Want ik ben er altijd voor haar geweest. Alhoewel ik wel soms spijt gevoelens ervaar... had ik nou maar gebeld die week, wat ik wel van plan was, maar niet heb gedaan.
Ons laatste contact was zo fijn. We waren met elkaar uit eten en het was zooo enorm gezellig en fijn. Juist daarom had ik toen eigenlijk al vraagtekens, die ik ook weer zo snel mogelijk weg stopte. Had ik haar wel moeten bellen na die avond? Om te zeggen dat ik twijfelde of het wel echt zo goed ging als zij wilde doen overkomen? Misschien wel. Had het uitgemaakt? Ik denk het niet.
Ik denk oprecht dat zij zelf ook dolgraag wilde geloven dat het echt goed ging.
[...]
Wellicht 'domme' vragen maar weet dat ik ze stel met een juiste intentie:
Heb jij het idee dat je iets had kunnen voorkomen? Voel jij je op welke wijze dan ook verantwoordelijk voor wat zij heeft gekozen?
Ik hoef geen antwoorden als je hier geen zin in hebt en ik snap ook dat je geen antwoord geeft.
Helemaal geen domme vragen.
Antwoord is ook niet moeilijk, nee ik heb niks kunnen voorkomen. En ik ben niet verantwoordelijk op wat voor manier.
Ik heb ook geen spijt van hoe ik er voor haar ben geweest. Want ik ben er altijd voor haar geweest. Alhoewel ik wel soms spijt gevoelens ervaar... had ik nou maar gebeld die week, wat ik wel van plan was, maar niet heb gedaan.
Ons laatste contact was zo fijn. We waren met elkaar uit eten en het was zooo enorm gezellig en fijn. Juist daarom had ik toen eigenlijk al vraagtekens, die ik ook weer zo snel mogelijk weg stopte. Had ik haar wel moeten bellen na die avond? Om te zeggen dat ik twijfelde of het wel echt zo goed ging als zij wilde doen overkomen? Misschien wel. Had het uitgemaakt? Ik denk het niet.
Ik denk oprecht dat zij zelf ook dolgraag wilde geloven dat het echt goed ging.
dinsdag 29 november 2016 om 00:22
Drie weken is echt nog maar heel kort.
Verwacht helemaal niks van jezelf. Leef heel dicht bij je gevoel. Sommige dingen moeten gewoon even (je moet zo nu en dan wat boodschappen doen, en misschien ben je ook al weer aan het werk) maar laat daarbuiten komen wat komt. Alles mag. Alles is goed. Huilen, lachen, verdriet, blijdschap... rouwen is een proces waar jij doorheen moet op de manier die bij jou past. In jouw tempo.
Verwacht helemaal niks van jezelf. Leef heel dicht bij je gevoel. Sommige dingen moeten gewoon even (je moet zo nu en dan wat boodschappen doen, en misschien ben je ook al weer aan het werk) maar laat daarbuiten komen wat komt. Alles mag. Alles is goed. Huilen, lachen, verdriet, blijdschap... rouwen is een proces waar jij doorheen moet op de manier die bij jou past. In jouw tempo.
"Nee", zei ons Diedeltje, "laat mij maar lopen. Buiten is 't goed en de hemel staat open".
dinsdag 29 november 2016 om 00:23
Wat enorm heftig...
Ik heb geen ervaring met zelfdoding in mijn omgeving, wel ook mijn zus (27 jaar) verloren.
Er is geen goed of fout in rouwen. En er staat zeker geen tijd voor.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
Ik heb geen ervaring met zelfdoding in mijn omgeving, wel ook mijn zus (27 jaar) verloren.
Er is geen goed of fout in rouwen. En er staat zeker geen tijd voor.
Heel veel sterkte met dit enorme verlies.
"Even if I knew that tomorrow the world would go to pieces, I would still plant my apple tree."
dinsdag 29 november 2016 om 00:41
Wat vreselijk voor je. Ik ben ook mijn zus verloren, dat was aan kanker. Mijn broertje wel aan hetzelfde, zelfdoding. Ik herken ook zeker dingen die je voelt en ik wil je ook laten weten dat je inderdaad moet doen waar jij behoefte aan hebt. Ook al is dat, zoals iemand al zei, de hele dag haar muziek draaien. Ook als je eens in een hoekje wil kruipen en met niemand wil praten is dat oké. Als je maar wel weer uit dat hoekje komt. Ik wil je heel veel sterkte wensen
dinsdag 29 november 2016 om 01:17
Jeetje wat triest! Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst...
Rouw is een langdurig proces dat uit meerdere fases bestaat. Is het een idee om lotgenotencontact te zoeken, of een professional die jou kan begeleiden bij de rouwverwerking?
Neem je tijd en volg je gevoel. Je hoeft de schijn niet op te houden, dit is gewoon mega zwaar en heftig..
Rouw is een langdurig proces dat uit meerdere fases bestaat. Is het een idee om lotgenotencontact te zoeken, of een professional die jou kan begeleiden bij de rouwverwerking?
Neem je tijd en volg je gevoel. Je hoeft de schijn niet op te houden, dit is gewoon mega zwaar en heftig..
dinsdag 29 november 2016 om 01:32
quote:chentolove schreef op 28 november 2016 @ 23:53:
Ervaring met zelfmoord in de familie.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Dit vind ik eigenlijk best een mooi stukje. De blijheid was misschien wel oprecht omdat er een plan was. Inderdaad een troostende gedachte.
Sterkte TO
Ervaring met zelfmoord in de familie.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Dit vind ik eigenlijk best een mooi stukje. De blijheid was misschien wel oprecht omdat er een plan was. Inderdaad een troostende gedachte.
Sterkte TO
dinsdag 29 november 2016 om 06:57
quote:chentolove schreef op 28 november 2016 @ 23:53:
Ervaring met zelfmoord in de familie.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Heel veel sterkte en neem jezelf niets kwalijk !
Praat er op tijd over met iemand als je merkt dat je het nodig hebt.
Dit. Ik heb wel eens gehoord dat iemand die zelfmoord pleegt dit minimaal 6 maanden weet, voor ze het doen.
Hier ook iemand in de familie verloren.
Sterkte TO
Ervaring met zelfmoord in de familie.
Ook de 'juist nu het beter met haar leek te gaan was het in een keer voorbij' is heel herkenbaar.
Volgens mij omdat iemand weet dat hij/zij het gaat doen en dit hen zo een enorme rust geeft.
Geeft mij ergens wel een troost
Heel veel sterkte en neem jezelf niets kwalijk !
Praat er op tijd over met iemand als je merkt dat je het nodig hebt.
Dit. Ik heb wel eens gehoord dat iemand die zelfmoord pleegt dit minimaal 6 maanden weet, voor ze het doen.
Hier ook iemand in de familie verloren.
Sterkte TO
dinsdag 29 november 2016 om 07:06
quote:chocolol schreef op 29 november 2016 @ 01:32:
[...]
Dit vind ik eigenlijk best een mooi stukje. De blijheid was misschien wel oprecht omdat er een plan was. Inderdaad een troostende gedachte.
Sterkte TO Inderdaad een troostende gedachte, dat het oprecht was. Ook het idee dat zij nu rust heeft waar ze zo naar verlangde troost mij wel. Het is kut om haar te moeten missen, maar haar ongelukkig zien was ook heel naar. Had alleen zo graag gezien dat ze weer gelukkig had kunnen worden.
[...]
Dit vind ik eigenlijk best een mooi stukje. De blijheid was misschien wel oprecht omdat er een plan was. Inderdaad een troostende gedachte.
Sterkte TO Inderdaad een troostende gedachte, dat het oprecht was. Ook het idee dat zij nu rust heeft waar ze zo naar verlangde troost mij wel. Het is kut om haar te moeten missen, maar haar ongelukkig zien was ook heel naar. Had alleen zo graag gezien dat ze weer gelukkig had kunnen worden.
