Psyche
alle pijlers
Overlijden ouder invloed jong kind
woensdag 30 maart 2022 om 20:18
Pff partner en ik hebben gezamenlijk besloten voor een kindje te gaan. Groen licht gekregen van de specialisaties in het ziekenhuis waar ik rondloop.
Nu heeft een van de ouders van het toekomstige kindje een overlevingskans van 50% komende twee tot vijf jaar. Kan je een kind aandoen dat een van de ouders vroeg in zijn of haar leven wegvalt.
Over twee weken kunnen we pas testen maar ben zo bang voor wat komen gaat. Het kindje heeft al een halfbroer van zes jaar die fulltime bij z’n vader en mij woont.
Nu heeft een van de ouders van het toekomstige kindje een overlevingskans van 50% komende twee tot vijf jaar. Kan je een kind aandoen dat een van de ouders vroeg in zijn of haar leven wegvalt.
Over twee weken kunnen we pas testen maar ben zo bang voor wat komen gaat. Het kindje heeft al een halfbroer van zes jaar die fulltime bij z’n vader en mij woont.
dat zesjarige kindje zal met liefde zorg krijgen.
woensdag 30 maart 2022 om 21:26
Dit las ik ook. En ook over een contract dat niet verlengd werd. Los van wat er medisch gezien aan de hand is, zie ik eerlijk gezegd genoeg redenen om nu niet voor een kind te gaan. Maar goed, je zit nu in de wachtweken dus…Zarah schreef: ↑30-03-2022 21:22Gaat het goed met je TO?
Ik vind je erg onsamenhangend overkomen.
Overigens heb ik je ook even geloept. En ik lees dat je nog helemaal niet samenwoont, en dat je ook nog niet zo lang een relatie hebt. Waarom dan zo overhaast opeens proberen kinderen te krijgen?
Ga eerst eens echt samenwonen, en kijk hoe dat bevalt.
Je bent ook nog heel jong lees ik (24), waarom niet wachten tot je wellicht je medische situatie overwonnen hebt? Er is nog tijd genoeg.
woensdag 30 maart 2022 om 21:28
Hier een andere situatie, ik ben gescheiden en de kinderen hebben amper contact met hun vader.
Kinderen zijn kleuters. Ze missen hem heel erg, m'n zoontje eet en slaapt slecht 'omdat hij papa mist' op school zien ze andere kinderen die wel beide ouders zien ondanks de scheiding.
Het gedrag van mijn kinderen is soms best pittig, kunnen erg boos zijn, zijn verdrietig en stellen vragen waar ik geen antwoord op heb. Of waar ze simpelweg te jong voor zijn. (Kind van 5 kun je bv niet uitleggen dat vader kortsluiting heeft in z'n hoofd en daardoor niet veilig/ betrouwbaar is)
Ik voedt m'n kinderen alleen op, heb niet de gewenste achterban aan familie, sociale contacten hebben we wel maar is het ook niet helemaal.
Besef wel dat je je potentiële kind heel veel verdriet en gemis geeft waar hij z'n leven lang mee moet omgaan. Het is niet iets wat tijdelijk is. Als je over 2 jaar komt te overlijden heeft je kind geen herinneringen aan jou. De achterblijvende partner krijgt het zwaar. Partner heeft z'n eigen rouwproces en moet kind opvoeden, begeleiden en ondersteunen. Al met al een best intensieve en verdrietige taak.. (dan is er ook nog werk, sociale contacten, sport etc)
Ik ben dolblij met m'n kinderen, hou zielsveel van ze en kan ze niet missen. Maar als ik toen wist wat ik nu weet was ik er niet aan begonnen denk ik. Als ouder voel je je kind aan, als je dan niks kan doen.. ik vind het heel erg.
Tip, google eens op peuters en rouwverwerking.
Kinderen zijn kleuters. Ze missen hem heel erg, m'n zoontje eet en slaapt slecht 'omdat hij papa mist' op school zien ze andere kinderen die wel beide ouders zien ondanks de scheiding.
Het gedrag van mijn kinderen is soms best pittig, kunnen erg boos zijn, zijn verdrietig en stellen vragen waar ik geen antwoord op heb. Of waar ze simpelweg te jong voor zijn. (Kind van 5 kun je bv niet uitleggen dat vader kortsluiting heeft in z'n hoofd en daardoor niet veilig/ betrouwbaar is)
Ik voedt m'n kinderen alleen op, heb niet de gewenste achterban aan familie, sociale contacten hebben we wel maar is het ook niet helemaal.
Besef wel dat je je potentiële kind heel veel verdriet en gemis geeft waar hij z'n leven lang mee moet omgaan. Het is niet iets wat tijdelijk is. Als je over 2 jaar komt te overlijden heeft je kind geen herinneringen aan jou. De achterblijvende partner krijgt het zwaar. Partner heeft z'n eigen rouwproces en moet kind opvoeden, begeleiden en ondersteunen. Al met al een best intensieve en verdrietige taak.. (dan is er ook nog werk, sociale contacten, sport etc)
Ik ben dolblij met m'n kinderen, hou zielsveel van ze en kan ze niet missen. Maar als ik toen wist wat ik nu weet was ik er niet aan begonnen denk ik. Als ouder voel je je kind aan, als je dan niks kan doen.. ik vind het heel erg.
Tip, google eens op peuters en rouwverwerking.
woensdag 30 maart 2022 om 21:32
Je bent nog geen jaar samen, er is al een (stief)kind die geen of in ieder geval geen geweldig stabiel contact met zijn moeder heeft en dan is er ook nog een onzekere levensverwachting van jou of de vader in spe?
En wat houdt die 50% de komende jaren in? Als je die jaren doorkomt dat je dan gewoon een levensverwachting als ieder ander hebt? Of dat het alleen maar onzeker blijft?
Ik heb via via meegemaakt dat iemand ernstig ziek bleek net na de geboorte van haar jongste en haar man met 3 jonge kinderen, waaronder dus een baby, achterliet. Alleen de gedachten aan wat die vrouw heeft moeten meemaken wetende dat ze haar kindjes nooit zou zien opgroeien en ze ontzettend veel verdriet en gemis zouden gaan hebben om hun veel te jong overleden moeder vind ik hartverscheurend. Ik zou dat (denk ik) nooit maar dan ook nooit bewust aangaan met een 50-50% kans.
Je bent nog jong en hebt ook nog wel even de tijd toch?
En wat houdt die 50% de komende jaren in? Als je die jaren doorkomt dat je dan gewoon een levensverwachting als ieder ander hebt? Of dat het alleen maar onzeker blijft?
Ik heb via via meegemaakt dat iemand ernstig ziek bleek net na de geboorte van haar jongste en haar man met 3 jonge kinderen, waaronder dus een baby, achterliet. Alleen de gedachten aan wat die vrouw heeft moeten meemaken wetende dat ze haar kindjes nooit zou zien opgroeien en ze ontzettend veel verdriet en gemis zouden gaan hebben om hun veel te jong overleden moeder vind ik hartverscheurend. Ik zou dat (denk ik) nooit maar dan ook nooit bewust aangaan met een 50-50% kans.
Je bent nog jong en hebt ook nog wel even de tijd toch?
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
woensdag 30 maart 2022 om 21:33
De kind kant wordt van meerdere kanten belicht maar hoe is t voor jezelf?
Ik was nooit angstig om dood te gaan, maar sinds ik kinderen heb wil ik echt niet meer aan denken dat je dood zou kunnen gaan. Een kind achterlaten is onverdraaglijk.
Moeilijke keus. De wens kan heel sterk zijn maar ik zou t nu als moeder zijnde niet doen als ik dat wist.
Ik was nooit angstig om dood te gaan, maar sinds ik kinderen heb wil ik echt niet meer aan denken dat je dood zou kunnen gaan. Een kind achterlaten is onverdraaglijk.
Moeilijke keus. De wens kan heel sterk zijn maar ik zou t nu als moeder zijnde niet doen als ik dat wist.
where ever you go, go with your heart
woensdag 30 maart 2022 om 22:03
Jeetje to, dat is wel schrikken allemaal.
Kun je niet met iemand praten, de huisarts bijvoorbeeld? Dat jij kunt praten vooral.
Het klinkt alsof er met hem nu ook nog iets mis is. Dan zou ik actief de kans op een zwangerschap afbreken. Tot er rust is in de tent.
Al is het maar voor de grote broer van zes.
Kun je niet met iemand praten, de huisarts bijvoorbeeld? Dat jij kunt praten vooral.
Het klinkt alsof er met hem nu ook nog iets mis is. Dan zou ik actief de kans op een zwangerschap afbreken. Tot er rust is in de tent.
Al is het maar voor de grote broer van zes.
woensdag 30 maart 2022 om 22:11
Wij hebben een aantal jaar geleden voor dezelfde keus gestaan en hebben besloten te wachten. Gelukkig behoorde mijn man tot de 50% die overleefde en ben ik nu zwanger. Wij hadden al 1 kind samen toen hij ziek werd, dat was al verschrikkelijk, dat wilde wij een tweede echt niet aandoen. Ik ben blij dat we gewacht hebben.
woensdag 30 maart 2022 om 22:19
Ja volgens mij ook.
Mocht het zo zijn dan is er altijd nog de optie om het nu af te breken.
Ik denk als ik zo jong was als jij en wel echt een kinderwens zou hebben dat ik zou wachten hoe het mij vergaat. Mocht je over 5 jaar goed nieuws krijgen dan ben je 29 en dat is nog steeds een prima leeftijd om zwanger te worden.
Ik zou het mijn kind in ieder geval niet aan willen doen.
Ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand haar moeder op jonge leeftijd verloor en zij heeft nu in haar volwassen leven nog steeds verdriet en vragen die nooit beantwoord gaan worden. Dat is heel triest om te zien en mee te maken…
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
woensdag 30 maart 2022 om 22:23
Aangezien TO elders schrijft ook zelf niet gezond te zijn, des te meer reden om het niet te doen dus.
TO, als je echt spijt hebt, waarom niet overleggen met een arts over je opties? Bijv een pechspiraal? Of is het daar te laat voor?
woensdag 30 maart 2022 om 22:25
Ik ben jong een ouder verloren. Andere ouder heeft nooit een nieuwe relatie gekregen, relatie met resterende ouder was slecht en ik heb geen broers of zussen. Ik heb mijn ouders regelmatig vervloekt dat ze mij zo nodig op de wereld moesten zetten. Maar dat waren dan de periodes dat ik zelf niet zo lekker in mijn vel zat.
Ik weet niet (meer) hoe het is om echt onderdeel uit te maken van een gezin en daarin voel ik mij behoorlijk te kort gedaan. Was de andere ouder hertrouwd of waren er andere kinderen geweest, had het voor mij vast anders aangevoeld. Maar ik zou het risico niet nemen.
Ik weet niet (meer) hoe het is om echt onderdeel uit te maken van een gezin en daarin voel ik mij behoorlijk te kort gedaan. Was de andere ouder hertrouwd of waren er andere kinderen geweest, had het voor mij vast anders aangevoeld. Maar ik zou het risico niet nemen.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
woensdag 30 maart 2022 om 22:34
anoniem_pje_x schreef: ↑30-03-2022 21:12Het is medisch verantwoord voor mij. Elke stap die gezet word is onder medische begeleiding. Heb 10 dagen geleden ongeveer een eisprong gehad en rondom die dagen zijn vriend en ik hard aan de bak gegaan.
Het lijkt mij niet verantwoord om de kinderwens door te zetten. Maar wat doe je als je wel een positieve test mag krijgen. De ouder die alleen achterblijft gaat sowieso de zorg van de nu zes jarige jongen dragen.
Maar waarom? Jullie situatie is er toch nog helemaal niet naar dat dit een verstandige beslissing is?
Ik zou de HA bellen en vragen of er nu een spiraal geplaatst kan worden.
woensdag 30 maart 2022 om 22:40
Veel mensen zie ik zeggen dat het voor de achterblijvende partner erg is als hij/zij alleen blijft met een kind. Mijn partner en ik hebben geen kinderen kunnen krijgen en dat is over het algemeen prima. Maar het geen wat we af en toe angst en verdriet aanjaagt, is het idee dat ik helemaal alleen achterblijft mocht mijn partner komen te overlijden. Ik heb dan 'niks' meer van hem, en niemand om voor te zorgen en blijven. Vanuit die gedachte zou ik het in elk geval niet laten vanwege de achterblijvende partner.
Ik weet, bovenstaande is geen reden om wel te krijgen, maar kan wel een overweging zijn in de gesprekken die je samen hierover hebt.
Sterkte zeg, hartstikke moeilijke fase waar jullie nu in zitten.
Ik weet, bovenstaande is geen reden om wel te krijgen, maar kan wel een overweging zijn in de gesprekken die je samen hierover hebt.
Sterkte zeg, hartstikke moeilijke fase waar jullie nu in zitten.
woensdag 30 maart 2022 om 23:01
Persoonlijk vind ik het niet aan anderen om te oordelen of het wel verstandig is om nu aan kinderen te beginnen. Ik kom niet uit het ideale nest en ben niet de stabiele factor qua werk. Dat wil zeggen dat ik niet werk want ik werk gewoon vier dagen in de week en woon sinds februari officieel samen.
Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. Ja dan kan je nog gaan wachten maar wij vinden het persoonlijk wel mooi dat de oudste nog geen tiener of puber is. Met die insteek en wederzijds vertrouwen en respect hebben we nu de tweede ronde wel overwogen achter de rug.
Wat onze toekomst brengt is onzeker. Het is te laat om anticonceptie te gebruiken en te vroeg voor een betrouwbare zwangerschapstest. Waarschijnlijk laten wij na deze ronde onze zwangerschapswens even gaan. We gaan uitzoeken wat de nieuwe diagnose met zich meebrengt en moeten ontdekken of een kindje samen iets is wat in dat leven betrokken moet worden of tot de gezamenlijke conclusie te komen dat het niet passend is.
Heb vooral angst en onzekerheid met betrekking van wat als er wel een kindje is ontstaan. Tuurlijk is de kans groter dat het nog geen zwangerschap is na twee keer proberen.
Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. Ja dan kan je nog gaan wachten maar wij vinden het persoonlijk wel mooi dat de oudste nog geen tiener of puber is. Met die insteek en wederzijds vertrouwen en respect hebben we nu de tweede ronde wel overwogen achter de rug.
Wat onze toekomst brengt is onzeker. Het is te laat om anticonceptie te gebruiken en te vroeg voor een betrouwbare zwangerschapstest. Waarschijnlijk laten wij na deze ronde onze zwangerschapswens even gaan. We gaan uitzoeken wat de nieuwe diagnose met zich meebrengt en moeten ontdekken of een kindje samen iets is wat in dat leven betrokken moet worden of tot de gezamenlijke conclusie te komen dat het niet passend is.
Heb vooral angst en onzekerheid met betrekking van wat als er wel een kindje is ontstaan. Tuurlijk is de kans groter dat het nog geen zwangerschap is na twee keer proberen.
woensdag 30 maart 2022 om 23:07
Omdat je zo geheimzinnig doet over ‘de ouder die overblijft’ kring ik je gevoel dat je vriend slecht nieuws heeft gekregen (als jij het was was je graag anders geweest denk ik: ‘Ernstig ziek en misschien zwanger’ of zoiets.anoniem_pje_x schreef: ↑30-03-2022 21:12. De ouder die alleen achterblijft gaat sowieso de zorg van de nu zes jarige jongen dragen.
Maar je schrijft dat de ouder die achterblijft voor de jongen gaat zorgen. Hij zal vast niet voor niks fulltime bij papa zijn. Maar daarna automatisch doorgeschoven worden naar degene die op moment van overlijden papa’s vriendin is lijkt me niet zo vanzelfsprekend. Je woont nog bij je ouders als ik de loepers mag geloven. En je kent elkaar nog maat net! Daarnaast is ook jouw gezondheid niet best. Met een beetje pech verliest die jongen dus nadat het contact met moeder kwijt is ook nog zijn vader en met een beetje pech ook zijn stiefmoeder. Is er geen andere familie waar de jongen heen kan?
woensdag 30 maart 2022 om 23:09
Ja maar je vraagt het toch zelf?anoniem_pje_x schreef: ↑30-03-2022 23:01Persoonlijk vind ik het niet aan anderen om te oordelen of het wel verstandig is om nu aan kinderen te beginnen. Ik kom niet uit het ideale nest en ben niet de stabiele factor qua werk. Dat wil zeggen dat ik niet werk want ik werk gewoon vier dagen in de week en woon sinds februari officieel samen.
Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. Ja dan kan je nog gaan wachten maar wij vinden het persoonlijk wel mooi dat de oudste nog geen tiener of puber is. Met die insteek en wederzijds vertrouwen en respect hebben we nu de tweede ronde wel overwogen achter de rug.
Wat onze toekomst brengt is onzeker. Het is te laat om anticonceptie te gebruiken en te vroeg voor een betrouwbare zwangerschapstest. Waarschijnlijk laten wij na deze ronde onze zwangerschapswens even gaan. We gaan uitzoeken wat de nieuwe diagnose met zich meebrengt en moeten ontdekken of een kindje samen iets is wat in dat leven betrokken moet worden of tot de gezamenlijke conclusie te komen dat het niet passend is.
Heb vooral angst en onzekerheid met betrekking van wat als er wel een kindje is ontstaan. Tuurlijk is de kans groter dat het nog geen zwangerschap is na twee keer proberen.
woensdag 30 maart 2022 om 23:27
Nog even los van de vraag of het egoïstisch is t.o.v. het kind; het zou mij werkelijk verscheuren, de gedachte dat ik jong doodga en mijn kind achter moet laten.
Ik ben eigenlijk nooit actief bang geweest voor de dood. Nu wel helaas. Voor mijn kind, mijn partner en mezelf.
Als ik een reële kans op sterven had, de komende 2 jaar, zou ik mezelf in dat proces rust gunnen i.p.v. de zorg om een achterblijvend kind daaraan toe te voegen.
Veel sterkte met de beslissing
Ik ben eigenlijk nooit actief bang geweest voor de dood. Nu wel helaas. Voor mijn kind, mijn partner en mezelf.
Als ik een reële kans op sterven had, de komende 2 jaar, zou ik mezelf in dat proces rust gunnen i.p.v. de zorg om een achterblijvend kind daaraan toe te voegen.
Veel sterkte met de beslissing
woensdag 30 maart 2022 om 23:29
Ik ben mijn vader verloren toen ik 3 was. Hij was al ziek toen mijn ouders besloten mij te krijgen en ze wisten dat hij zou komen te overlijden. Ik heb dit mijn moeder enorm kwalijk genomen en heb vaak gewenst dat ik er niet was. Het is enorm heftig om de helft van je genen niet te kennen.
Inmiddels ben ik wel blij dat ik er ben, hoor. Maar alles in mijn karakter, wie ik ben en hoe ik in het leven sta is terug te herleiden aan het vroege overlijden van mijn vader. Ik zou er dus zeker niet voor kiezen.
Inmiddels ben ik wel blij dat ik er ben, hoor. Maar alles in mijn karakter, wie ik ben en hoe ik in het leven sta is terug te herleiden aan het vroege overlijden van mijn vader. Ik zou er dus zeker niet voor kiezen.
