Psyche
alle pijlers
Overlijden ouder invloed jong kind
woensdag 30 maart 2022 om 20:18
Pff partner en ik hebben gezamenlijk besloten voor een kindje te gaan. Groen licht gekregen van de specialisaties in het ziekenhuis waar ik rondloop.
Nu heeft een van de ouders van het toekomstige kindje een overlevingskans van 50% komende twee tot vijf jaar. Kan je een kind aandoen dat een van de ouders vroeg in zijn of haar leven wegvalt.
Over twee weken kunnen we pas testen maar ben zo bang voor wat komen gaat. Het kindje heeft al een halfbroer van zes jaar die fulltime bij z’n vader en mij woont.
Nu heeft een van de ouders van het toekomstige kindje een overlevingskans van 50% komende twee tot vijf jaar. Kan je een kind aandoen dat een van de ouders vroeg in zijn of haar leven wegvalt.
Over twee weken kunnen we pas testen maar ben zo bang voor wat komen gaat. Het kindje heeft al een halfbroer van zes jaar die fulltime bij z’n vader en mij woont.
woensdag 30 maart 2022 om 23:32
10 DPO is te laat voor een noodspiraal. De meeste zwangerschapstesten geven vanaf 12 a 13DPO een duidelijke streep TO.
woensdag 30 maart 2022 om 23:33
Doe dit het kindje niet aan… een kind kiest er niet voor om geboren te worden. Het leven is zo al een grote grote uitdaging. En dan op voorhand al weten dat er 50 procent kans is dat het kind diens ouders vroeg verliest… en dan is er nog het hele traject er naar toe wat ook heel zwaar en traumatiserend is.
Een ouder verliezen tekent een kind voor het leven.
Sterkte met het verdict en uiteraard de allerbeste outcome gewenst!
Een ouder verliezen tekent een kind voor het leven.
Sterkte met het verdict en uiteraard de allerbeste outcome gewenst!
woensdag 30 maart 2022 om 23:34
Ladida1981 schreef: ↑30-03-2022 23:29Maar alles in mijn karakter, wie ik ben en hoe ik in het leven sta is terug te herleiden aan het vroege overlijden van mijn vader. Ik zou er dus zeker niet voor kiezen.
Wat heftig.
woensdag 30 maart 2022 om 23:34
Mijn persoonlijke ervaring: vader van mijn kind overleed toen kind 5 was(suïcide). Als ik vooraf had geweten, dat dit er aan zat te komen, was mijn kind niet geboren. Het verdriet, de boosheid en de angsten die daarna ontstonden bij mijn kind, het zich altijd anders voelen dan anderen had ik haar willen besparen.
De impact is enorm.
Er wordt altijd gezegd dat kinderen heel flexibel zijn enzo.... Ik word altijd misselijk van die uitspraak: kinderen zijn niet flexibel, maar uiten zich anders of helemaal niet. Maar dat wil niet zeggen dat er van binnen niets gebeurd.
Mij bracht het: 24/7 alleenstaand ouderschap. 2x zoveel zorgen. Alle beslissingen alleen moeten nemen. Een (onregelmatige) baan die ik moest opgeven en moest inruilen voor financiële onzekerheid. De angst dat ik ziek word en dood ga, voor mijn kind ruim volwassen is, kreeg ik er ook gratis bij.
Vanuit dat oogpunt, heb ik er persoonlijk veel moeite mee dat stellen, waarvan men weet dat 1 ouder op de termijn komt te overlijden, beginnen aan kinderen.
Anderzijds: als ik die ervaring niet zou hebben gehad, zou ik er mogelijk anders in hebben gestaan. Neutraler denk ik.
De impact is enorm.
Er wordt altijd gezegd dat kinderen heel flexibel zijn enzo.... Ik word altijd misselijk van die uitspraak: kinderen zijn niet flexibel, maar uiten zich anders of helemaal niet. Maar dat wil niet zeggen dat er van binnen niets gebeurd.
Mij bracht het: 24/7 alleenstaand ouderschap. 2x zoveel zorgen. Alle beslissingen alleen moeten nemen. Een (onregelmatige) baan die ik moest opgeven en moest inruilen voor financiële onzekerheid. De angst dat ik ziek word en dood ga, voor mijn kind ruim volwassen is, kreeg ik er ook gratis bij.
Vanuit dat oogpunt, heb ik er persoonlijk veel moeite mee dat stellen, waarvan men weet dat 1 ouder op de termijn komt te overlijden, beginnen aan kinderen.
Anderzijds: als ik die ervaring niet zou hebben gehad, zou ik er mogelijk anders in hebben gestaan. Neutraler denk ik.
woensdag 30 maart 2022 om 23:38
Met de kans om iets naars te zeggen, maar als je heel bewust bent van het risico van wegvallen (dat is dus wat anders dan wanneer je ziek wordt terwijl je al kinderen hebt), is het niet alleen de overblijvende ouder die de zorg moet dragen, maar eigenlijk kies je ook voor je direct betrokkenen dat zij een rol op zich moeten gaan nemen. Want dat doe je toch automatisch. Je laat niet de overblijvende ouder en het achterblijvende kind barsten. Dus de keuze om voor nageslacht te kiezen waar je 2 jaar van kunt genieten, betekent voor alle anderen dat ze de rest moeten doen. Dit zullen dan broers of zussen zijn, of opa/oma. Maar die hebben mogelijk al zelf hun handen vol genoeg aan een eigen gezin. Of opa en oma willen liever niet zo'n grote zorgrol. En denk je ook na over de dynamiek die kan ontstaan bij wegvallen?Meteenboekjeopdebank schreef: ↑30-03-2022 20:49En de partner die je moet missen, leeft voort in het kind. Er zijn zo veel invalshoeken, je kunt alleen maar doen wat voor jullie samen het beste voelt.
Als je er voor gaat zou ik inderdaad wel heel bewust energie steken in een sociaal netwerk rondom jullie gezin. Familie, vrienden, wie wil je als voogd als het misgaat, goede verzekering voor de overblijvende partner, etc.
Verder vooral sterkte! Dit klinkt als zware tijden met moeilijke keuzes.
n=1, mijn partner met 5% overlevingskans is er na 15 jaar nog steeds , hoop op de goede 50%, plan voor de foute.
Ik heb bijv. het programma over mijn lijk gezien en daar is bijv. een hele jonge moeder (Jip) die een dochtertje heeft met een man die van oorsprong uit het buitenland komt. Hou je er ook rekening mee dat zo'n man die met zijn jonge dochtertje achterblijft misschien niks te zoeken meer heeft in Nederland en terug wil naar zijn eigen land (Mexico? Ik weet even niet meer waar hij vandaam kwam). Dat zou voor de Nederlandse achterblijvers kunnen betekenen dat ze niet alleen hun dochter/zus moeten missen, maar ook hun kleindochter op termijn zien verhuizen naar een ander land.
Dus leef je in in de mogelijke dynamieken die kunnen ontstaan als een van jullie wegvalt en hoe jullie omgeving zich daar mogelijk bij voelt. Ik zou het denk ik niet willen als ik zou komen te overlijden. Misschien zou ik het wel willen als ik heeeeel graag een kind wil en de achterblijvende ouder ben, maar dan zou ik wel van te voren willen horen hoe mijn omgeving daarover denkt. Want ik zou hun steun wel hard nodig hebben en dat moet wel ook maar kunnen.
donderdag 31 maart 2022 om 05:36
anoniem_pje_x schreef: ↑30-03-2022 23:01Persoonlijk vind ik het niet aan anderen om te oordelen of het wel verstandig is om nu aan kinderen te beginnen. Ik kom niet uit het ideale nest en ben niet de stabiele factor qua werk. Dat wil zeggen dat ik niet werk want ik werk gewoon vier dagen in de week en woon sinds februari officieel samen.
Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. Ja dan kan je nog gaan wachten maar wij vinden het persoonlijk wel mooi dat de oudste nog geen tiener of puber is. Met die insteek en wederzijds vertrouwen en respect hebben we nu de tweede ronde wel overwogen achter de rug.
Wat onze toekomst brengt is onzeker. Het is te laat om anticonceptie te gebruiken en te vroeg voor een betrouwbare zwangerschapstest. Waarschijnlijk laten wij na deze ronde onze zwangerschapswens even gaan. We gaan uitzoeken wat de nieuwe diagnose met zich meebrengt en moeten ontdekken of een kindje samen iets is wat in dat leven betrokken moet worden of tot de gezamenlijke conclusie te komen dat het niet passend is.
Heb vooral angst en onzekerheid met betrekking van wat als er wel een kindje is ontstaan. Tuurlijk is de kans groter dat het nog geen zwangerschap is na twee keer proberen.
Gevoel. Je zit nog in de verliefdheidsfase en woont net een paar weken samen als samengesteld gezin. Je mag wel iets meer nadenken over de gevolgen voor het kind dat er al is en het kind dat je in deze situatie wil brengen vind ik. Het klinkt allemaal zo overhaast en enkel gebaseerd op romantische ideeën.
donderdag 31 maart 2022 om 05:53
Precies.S-Groot schreef: ↑31-03-2022 05:36Gevoel. Je zit nog in de verliefdheidsfase en woont net een paar weken samen als samengesteld gezin. Je mag wel iets meer nadenken over de gevolgen voor het kind dat er al is en het kind dat je in deze situatie wil brengen vind ik. Het klinkt allemaal zo overhaast en enkel gebaseerd op romantische ideeën.
Wacht gewoon een tijdje, totdat er meer duidelijk is over de gezondheidstoestand en of jullie relatie standhoudt.
donderdag 31 maart 2022 om 06:42
Ik snap wel dat je jezelf wil verdedigen hoor.
Maar ik zie wel heel erg de pijnpunten die opgegooid worden.
Als jij degene bent die opeens de gezonde is vraag ik me af hoe het goed af moet lopen als je zwanger blijkt te zijn. Oprecht.
Dus ga aub praten met een professional. Je hele leven staat op zijn kop door de diagnose. Sowieso.
Daarnaast heb je nog een nieuwe relatie met een man en fulltime kind. Werk, maar misschien niet vast.
Het kan goed voelen, maar het klinkt niet als een heel stabiele solide basis met een vast inkomen.
Als jij degene bent die overblijft is het als het slecht gaat al keihard werken, rouw, werk, zesjarige en jezelf in de lucht houden.
Als hij degene is die overblijft moet jij je mooie baby misschien achterlaten. Mijn grootste angst. En je laat vader en zoon voor de tweede keer zonder moederfiguur. Voor die van zes al echt heel erg veel.
Ik mis heel erg de professional waar jij mee praat in dit verhaal to. En ik gun jou dat op honderd manieren.
Ik vind het vreselijk dat dit jullie overkomen is.
Maar ik zie wel heel erg de pijnpunten die opgegooid worden.
Als jij degene bent die opeens de gezonde is vraag ik me af hoe het goed af moet lopen als je zwanger blijkt te zijn. Oprecht.
Dus ga aub praten met een professional. Je hele leven staat op zijn kop door de diagnose. Sowieso.
Daarnaast heb je nog een nieuwe relatie met een man en fulltime kind. Werk, maar misschien niet vast.
Het kan goed voelen, maar het klinkt niet als een heel stabiele solide basis met een vast inkomen.
Als jij degene bent die overblijft is het als het slecht gaat al keihard werken, rouw, werk, zesjarige en jezelf in de lucht houden.
Als hij degene is die overblijft moet jij je mooie baby misschien achterlaten. Mijn grootste angst. En je laat vader en zoon voor de tweede keer zonder moederfiguur. Voor die van zes al echt heel erg veel.
Ik mis heel erg de professional waar jij mee praat in dit verhaal to. En ik gun jou dat op honderd manieren.
Ik vind het vreselijk dat dit jullie overkomen is.
donderdag 31 maart 2022 om 06:47
Kortom: je komt uit een instabiel nest (je eigen woorden), je relatie is nog pril, je maakt een levensbeslissende keuze op basis van 'gevoel', je woont pas net op jezelf én meteen al samen, je hebt geen vastigheid in werk, je partner komt uit een relatie mét kind, dat kind woont fulltime bij jullie dus daar is ook al iets mee aan de hand, je hebt na bewust onveilige seks besloten dat het onverantwoord is om nu een kind te krijgen, jij moet een zware operatie ondergaan (en mogelijk is je partner ook ziek... En dat alles vind je een gezonde, stabiele basis voor een kind?
Als je dat inderdaad vindt, zegt dat al genoeg over de onnadenkendheid en absurditeit van je keuze.
Omwille van het zesjarige kind, het mogelijk in wording zijnde kind én jezelf: zoek professionele hulp. Want als je zo in het leven staat, is dat het recept voor heel veel ellende. Waarna de bekende 'maar ik kon er toch ook niks aan doen, het is me allemaal overkomen' volgt.
Dit is geen 'moeilijke fase' zoals iemand benoemt. Dit zijn heel bewuste, domme keuzes als je het mij vraagt. En dat deed je: de mening van andere vragen.
Als je dat inderdaad vindt, zegt dat al genoeg over de onnadenkendheid en absurditeit van je keuze.
Omwille van het zesjarige kind, het mogelijk in wording zijnde kind én jezelf: zoek professionele hulp. Want als je zo in het leven staat, is dat het recept voor heel veel ellende. Waarna de bekende 'maar ik kon er toch ook niks aan doen, het is me allemaal overkomen' volgt.
Dit is geen 'moeilijke fase' zoals iemand benoemt. Dit zijn heel bewuste, domme keuzes als je het mij vraagt. En dat deed je: de mening van andere vragen.
donderdag 31 maart 2022 om 06:52
Toevoeging op vorige bericht: lees het topic eens van Millie op een ander forum. Ze is hier op Viva begonnen met schrijven over haar (waarschijnlijk) ongeneeslijke ziekte, die haar hele leven momenteel op z'n kop zet. Inclusief dat van haar man en eenjarige zoontje. Naast haar ziek zijn, de vele operaties, kuren en andere ellende, wordt haar moederhart verscheurd door het idee dat haar kind zonder haar op zal groeien.
donderdag 31 maart 2022 om 08:44
+100Sherlock schreef: ↑31-03-2022 06:47Kortom: je komt uit een instabiel nest (je eigen woorden), je relatie is nog pril, je maakt een levensbeslissende keuze op basis van 'gevoel', je woont pas net op jezelf én meteen al samen, je hebt geen vastigheid in werk, je partner komt uit een relatie mét kind, dat kind woont fulltime bij jullie dus daar is ook al iets mee aan de hand, je hebt na bewust onveilige seks besloten dat het onverantwoord is om nu een kind te krijgen, jij moet een zware operatie ondergaan (en mogelijk is je partner ook ziek... En dat alles vind je een gezonde, stabiele basis voor een kind?
Als je dat inderdaad vindt, zegt dat al genoeg over de onnadenkendheid en absurditeit van je keuze.
Omwille van het zesjarige kind, het mogelijk in wording zijnde kind én jezelf: zoek professionele hulp. Want als je zo in het leven staat, is dat het recept voor heel veel ellende. Waarna de bekende 'maar ik kon er toch ook niks aan doen, het is me allemaal overkomen' volgt.
Dit is geen 'moeilijke fase' zoals iemand benoemt. Dit zijn heel bewuste, domme keuzes als je het mij vraagt. En dat deed je: de mening van andere vragen.
donderdag 31 maart 2022 om 08:49
+1000Sherlock schreef: ↑31-03-2022 06:47Kortom: je komt uit een instabiel nest (je eigen woorden), je relatie is nog pril, je maakt een levensbeslissende keuze op basis van 'gevoel', je woont pas net op jezelf én meteen al samen, je hebt geen vastigheid in werk, je partner komt uit een relatie mét kind, dat kind woont fulltime bij jullie dus daar is ook al iets mee aan de hand, je hebt na bewust onveilige seks besloten dat het onverantwoord is om nu een kind te krijgen, jij moet een zware operatie ondergaan (en mogelijk is je partner ook ziek... En dat alles vind je een gezonde, stabiele basis voor een kind?
Als je dat inderdaad vindt, zegt dat al genoeg over de onnadenkendheid en absurditeit van je keuze.
Omwille van het zesjarige kind, het mogelijk in wording zijnde kind én jezelf: zoek professionele hulp. Want als je zo in het leven staat, is dat het recept voor heel veel ellende. Waarna de bekende 'maar ik kon er toch ook niks aan doen, het is me allemaal overkomen' volgt.
Dit is geen 'moeilijke fase' zoals iemand benoemt. Dit zijn heel bewuste, domme keuzes als je het mij vraagt. En dat deed je: de mening van andere vragen.
donderdag 31 maart 2022 om 09:15
Ik herken me hier helemaal in.. idd de angst dat mijzelf iets overkomt,de enorme verantwoordelijkheid, de zorgen, het jezelf compleet wegcijferen (tot onbegrip van anderen) etc je krijgt het er allemaal gratis bij.Flipflop schreef: ↑30-03-2022 23:34Mijn persoonlijke ervaring: vader van mijn kind overleed toen kind 5 was(suïcide). Als ik vooraf had geweten, dat dit er aan zat te komen, was mijn kind niet geboren. Het verdriet, de boosheid en de angsten die daarna ontstonden bij mijn kind, het zich altijd anders voelen dan anderen had ik haar willen besparen.
De impact is enorm.
Er wordt altijd gezegd dat kinderen heel flexibel zijn enzo.... Ik word altijd misselijk van die uitspraak: kinderen zijn niet flexibel, maar uiten zich anders of helemaal niet. Maar dat wil niet zeggen dat er van binnen niets gebeurd.
Mij bracht het: 24/7 alleenstaand ouderschap. 2x zoveel zorgen. Alle beslissingen alleen moeten nemen. Een (onregelmatige) baan die ik moest opgeven en moest inruilen voor financiële onzekerheid. De angst dat ik ziek word en dood ga, voor mijn kind ruim volwassen is, kreeg ik er ook gratis bij.
Vanuit dat oogpunt, heb ik er persoonlijk veel moeite mee dat stellen, waarvan men weet dat 1 ouder op de termijn komt te overlijden, beginnen aan kinderen.
Anderzijds: als ik die ervaring niet zou hebben gehad, zou ik er mogelijk anders in hebben gestaan. Neutraler denk ik.
Ook ik vind dat kinderen niet zo flexibel zijn als wat altijd gezegd wordt, een kind moét flexibel zijn. Ze moeten maar doen wat de volwassenen denken dat goed is en ze hebben het ermee te doen, ze hebben geen keuze. Ze moeten.
In mijn geval leven m'n kinderen in hoop of papa dit weekend nu wel komt?? Hier is nu inmiddels weer begeleide omgang (voor zolang dat goed gaat, niet lang ben ik bang) niet leuk voor de kinderen, wél geeft het ze zekerheid dat ze vader zien. Al is het met een vreemde erbij..
M'n kinderen zijn boos, ze zijn verdrietig en eenzaam, voelen zich in de steek gelaten. Hun boosheid en verdriet uit zich naar mij, ik heb het gedaan, ik ben de schuldige. Ik begrijp ze, echt, ik begrens hun emoties maar laat het er wel zijn. Maar ik mag alles incasseren en dat weegt ook wel hoor.
Dus denk na, lees de reacties van mensen die ervaring hebben op welke manier ook. Kinderen zijn leuk, maar ze geven je een enorme verantwoordelijkheid en als ouder ben je verplicht om te zorgen voor een zo goed mogelijke en stabiele situatie voor je kinderen zodat ze kunnen opgroeien in een veilig warm nest waar ze stabiele volwassenen kunnen worden.
donderdag 31 maart 2022 om 10:01
Voor to is het natuurlijk wel zwaar ruk dat ze iets graag wil maar dat dat nu niet kan.
Echt niet kan.
Kans dat je vlucht in dit verhaal om het grote nieuws van ernstig ziek even te ontduiken is ook menselijk.
En heel normaal om in deze gebeurtenissen hulp te krijgen om alles op een rijtje te zetten.
Echt niet kan.
Kans dat je vlucht in dit verhaal om het grote nieuws van ernstig ziek even te ontduiken is ook menselijk.
En heel normaal om in deze gebeurtenissen hulp te krijgen om alles op een rijtje te zetten.
donderdag 31 maart 2022 om 10:08
Poeh, dit komt wel binnen hoor. Wat hebben jij en jullie kind het zwaar gehad, en nog steeds. Sterkte!Flipflop schreef: ↑30-03-2022 23:34Mijn persoonlijke ervaring: vader van mijn kind overleed toen kind 5 was(suïcide). Als ik vooraf had geweten, dat dit er aan zat te komen, was mijn kind niet geboren. Het verdriet, de boosheid en de angsten die daarna ontstonden bij mijn kind, het zich altijd anders voelen dan anderen had ik haar willen besparen.
De impact is enorm.
Er wordt altijd gezegd dat kinderen heel flexibel zijn enzo.... Ik word altijd misselijk van die uitspraak: kinderen zijn niet flexibel, maar uiten zich anders of helemaal niet. Maar dat wil niet zeggen dat er van binnen niets gebeurd.
Mij bracht het: 24/7 alleenstaand ouderschap. 2x zoveel zorgen. Alle beslissingen alleen moeten nemen. Een (onregelmatige) baan die ik moest opgeven en moest inruilen voor financiële onzekerheid. De angst dat ik ziek word en dood ga, voor mijn kind ruim volwassen is, kreeg ik er ook gratis bij.
Vanuit dat oogpunt, heb ik er persoonlijk veel moeite mee dat stellen, waarvan men weet dat 1 ouder op de termijn komt te overlijden, beginnen aan kinderen.
Anderzijds: als ik die ervaring niet zou hebben gehad, zou ik er mogelijk anders in hebben gestaan. Neutraler denk ik.
donderdag 31 maart 2022 om 10:25
Juist met een zulke onzekere toekomst is een stabiele omgeving belangrijk.anoniem_pje_x schreef: ↑30-03-2022 23:01Persoonlijk vind ik het niet aan anderen om te oordelen of het wel verstandig is om nu aan kinderen te beginnen. Ik kom niet uit het ideale nest en ben niet de stabiele factor qua werk. Dat wil zeggen dat ik niet werk want ik werk gewoon vier dagen in de week en woon sinds februari officieel samen.
Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. Ja dan kan je nog gaan wachten maar wij vinden het persoonlijk wel mooi dat de oudste nog geen tiener of puber is. Met die insteek en wederzijds vertrouwen en respect hebben we nu de tweede ronde wel overwogen achter de rug.
En als jullie relatie nog niet zo lang/sterk is, ben jij dan wel de aangewezen persoon om voor de 6-jarige persoon te zorgen, zou het je partner zijn die een ernstige diagnose heeft gekregen?
Je bent zelf nog zo jong, vanwaar de haast? Zeker gezien de onzekere toekomst.
Je bent bang dat je eventueel zwanger bent, dat zegt eigenlijk al genoeg over je gevoel of dit een goed idee is of niet.
Dus nee, ik zou er niet voor kiezen. Al ligt dat ook een beetje aan wat je precies bedoelt met 50% kans om binnen 2 tot 5 jaar te overlijden. Wat betekent dat? Het overlijden is niet zeker? Of de persoon zal zeker vroegtijdig overlijden maar het kan ook langer dan 5 jaar duren?
donderdag 31 maart 2022 om 10:55
Sherlock schreef: ↑31-03-2022 06:52Toevoeging op vorige bericht: lees het topic eens van Millie op een ander forum. Ze is hier op Viva begonnen met schrijven over haar (waarschijnlijk) ongeneeslijke ziekte, die haar hele leven momenteel op z'n kop zet. Inclusief dat van haar man en eenjarige zoontje. Naast haar ziek zijn, de vele operaties, kuren en andere ellende, wordt haar moederhart verscheurd door het idee dat haar kind zonder haar op zal groeien.
Ik kan dat topic niet meer lezen (en dat is een privilege dat ik me kan veroorloven, ik weet het). Hartverscheurend echt.
donderdag 31 maart 2022 om 19:35
Hartverscheurend inderdaad en snap dat het moeilijk kan zijn om te lezen. Ik ben daar geen lid meer, maar lees nog wel haar verhalen. In de hoop toch weer goed nieuws te lezen.
TO, ben je er nog?
Kun je wat met al onze berichten? Begrijp je de zorgen van velen van ons?
donderdag 31 maart 2022 om 19:45
Madderijn schreef: ↑31-03-2022 10:01Voor to is het natuurlijk wel zwaar ruk dat ze iets graag wil maar dat dat nu niet kan.
Echt niet kan.
Kans dat je vlucht in dit verhaal om het grote nieuws van ernstig ziek even te ontduiken is ook menselijk.
En heel normaal om in deze gebeurtenissen hulp te krijgen om alles op een rijtje te zetten.
Nou..
‘ Waarom een kindje. Het gevoel, het vertrouwen het was er ineens. ’
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
