Psyche
alle pijlers
overlijden partner
zondag 27 november 2016 om 19:29
Grote knuffel voor jullie allemaal. Ik mis mijn man heel erg maar mijn zoon ook. Hij studeert in Valencia voor 5 maanden. 12 januari komt hij terug en ik tel de dagen af. Ik moet steeds denken aan vorig jaar toen we nog een gezin waren met zijn drie. Ik kan niet zo goed tegen helemaal allen zijn. Heb wel veel vrienden maar het valt me allemaal zo zwaar.
zondag 27 november 2016 om 19:43
En dan overspoelen de golven je weer he Fontein. Ik hoop dat het inmiddels weer een beetje beter met je gaat. Het gemis is ook zo immens
Blondie, vrienden zijn fantastisch, maar ze gaan ook weer weg. Ook merk ik dat veel mensen het niet meer over mijn partner hebben. Is dat bij jou ook zo? Het is heel alleen. Heb je wel onderdak met de "feest"dagen? Moeilijk hoor om in deze donkere maanden ook nog je zoon te moeten missen. Het is bizar hoe een leven ineens kan veranderen. Je kunt van geluk zomaar in het ongeluk geraken. Tel je zegeningen zeggen ze, maar soms is dat moeilijk.
Heel veel sterkte en dikke knuffel
Blondie, vrienden zijn fantastisch, maar ze gaan ook weer weg. Ook merk ik dat veel mensen het niet meer over mijn partner hebben. Is dat bij jou ook zo? Het is heel alleen. Heb je wel onderdak met de "feest"dagen? Moeilijk hoor om in deze donkere maanden ook nog je zoon te moeten missen. Het is bizar hoe een leven ineens kan veranderen. Je kunt van geluk zomaar in het ongeluk geraken. Tel je zegeningen zeggen ze, maar soms is dat moeilijk.
Heel veel sterkte en dikke knuffel
maandag 28 november 2016 om 04:10
Wat omschrijf jij dat goed. Vrienden zijn inderdaad fantastisch maar ze gaan ook weer weg en dan ben je weer alleen. Mensen hebben het bij mij nog wel over mijn man. Het is ook allemaal nog erg vers. De mensen die bij mij komen zijn zelf ook verdrietig. Ik ga met Kerst naar de zus en zwager van mijn man dus ik ben gelukkig niet alleen. Met oud en nieuw komt de hele vriendenkring met aanhang hier. Ik zorg graag dus ik kan aan de gang met hapjes en drankjes. Dat doe ik graag.
zaterdag 24 december 2016 om 18:26
donderdag 9 februari 2017 om 00:22
Fijn om te horen Fontein. Ik heb dat ook. Raar he om te bedenken dat we zo radeloos waren en dat het nu best goed gaat. Sinds december kan ik echt zeggen dat ik er weer ben. Ik kan zelfs zeggen dat ik geen verdriet meer om hem heb, wel heimwee en soms weemoedig, maar het verdriet is weg en dat voelt als een bevrijding. Ik ben druk bezig om mijn leven weer vorm te geven. Met een beetje geluk heb ik volgende week weer een baan, weliswaar maar voor 2 dagen, maar toch een baan. Heel voorzichtig ben ik voor mezelf aan het overwegen om ook niet meer dan 3 dagen meer te gaan werken. Met pensioen ex en wat ik gespaard heb + transitievergoeding moet ik dat financieel kunnen redden. Zo blijft er ook genoeg tijd over voor mijn vrijwilligerswerk, mantelzorg voor mijn moeder en leuke dingen. Door alles wat er gebeurd is leer je toch wel wat echt belangrijk is in het leven en dat is niet veel geld verdienen.
