Psyche
alle pijlers
overlijden partner
zondag 21 augustus 2016 om 02:04
quote:Fieneke1 schreef op 21 augustus 2016 @ 00:07:
en dan grijpt het me weer keihard bij de strot. Zaterdagavond. Alleen. Foto's van hem gekeken. Zijn muziek geluisterd. En constateren dat ik nog steeds van hem hou en hem zo misNatuurlijk hou je nog van hem. De dood neemt veel van je af maar houden van gelukkig niet.
en dan grijpt het me weer keihard bij de strot. Zaterdagavond. Alleen. Foto's van hem gekeken. Zijn muziek geluisterd. En constateren dat ik nog steeds van hem hou en hem zo misNatuurlijk hou je nog van hem. De dood neemt veel van je af maar houden van gelukkig niet.
zondag 21 augustus 2016 om 12:24
Natuurlijk houd je nog van hem, natuurlijk golft het gemis nog weleens door je heen. Maar je weet nu dat je niet verdrinkt, dat je sterk genoeg bent om het te doorstaan. Zo ervaar ik het, tenminste.
Daarnet keek ik naar het tv programma van komende week, er komt een nieuwe serie van The Bridge. Zo jammer, die mist hij, dacht ik. Idioot idee van mij. Maar zo zit hij nog steeds in mijn systeem. Daar hoort hij te zijn; in mijn gedachten, in mijn beleven. Dat wil ik niet kwijt.
Daarnet keek ik naar het tv programma van komende week, er komt een nieuwe serie van The Bridge. Zo jammer, die mist hij, dacht ik. Idioot idee van mij. Maar zo zit hij nog steeds in mijn systeem. Daar hoort hij te zijn; in mijn gedachten, in mijn beleven. Dat wil ik niet kwijt.
zaterdag 27 augustus 2016 om 23:53
Daarnet was ik wat kort; er kwam iets tussen.
Ik heb ook weleens dat ik 's morgens wakker word en denk: alweer z'n lange zondag. Dan blijf ik lekker in bed nog een tijdje lezen. Verder is er altijd nog wel een boodschap te doen. Of gewoon lekker shoppen, naar een markt of een museum. Als het slecht weer wordt, kook ik wat uitgebreider en heb boeken gehaald uit de bibliotheek.
Verder niet veel bijzonders. Het is niet anders. Ik zie veel mensen alleen langs de weg lopen op zondag. Bij mijn favoriete terrasje weten ze precies hoe ik mijn koffie wil. Dat heeft toch iets vertrouwds.
Ik heb ook weleens dat ik 's morgens wakker word en denk: alweer z'n lange zondag. Dan blijf ik lekker in bed nog een tijdje lezen. Verder is er altijd nog wel een boodschap te doen. Of gewoon lekker shoppen, naar een markt of een museum. Als het slecht weer wordt, kook ik wat uitgebreider en heb boeken gehaald uit de bibliotheek.
Verder niet veel bijzonders. Het is niet anders. Ik zie veel mensen alleen langs de weg lopen op zondag. Bij mijn favoriete terrasje weten ze precies hoe ik mijn koffie wil. Dat heeft toch iets vertrouwds.
zondag 28 augustus 2016 om 23:55
Stuurde je een pb Phoolan, maar kreeg een foutmelding. Natuurlijk mag je me een pb sturen.
Fontein, ik snap wel wat je bedoelt. Ik ben zelf ook een actief mens. Maar het niet verbonden zijn, deze dingen alleen doen, geven me soms een heel eenzaam gevoel. Vaak gaat het ook wel, maar deze week dus helemaal niet.
Maandag: sleutels, telefoon en laptop inleveren op het werk, toch emotioneel na 32 jaar. Niemand thuis die je even vasthoudt
Donderdag: toch weer even naar het werk om even een bloemetje te brengen naar 2 collega's uit mijn team die er ook uit moeten
Vrijdag- en zaterdagavond alleen en ja ik kijk wel een film, lees een boek, maar het valt me dan toch zwaar om alleen te zijn
Nog niet klaar met rouwen om mijn partner en nog niet klaar met rouwen om mijn werk. Op het hele internet is niets te vinden over een dubbel rouwproces. Je kunt niet meer bij je collega's terecht als je het moeilijk hebt om het verlies van je partner en je kunt niet bij je partner terecht om het verlies van je werk. Er is echt een periode geweest dat ik geen enkel perspectief meer zag en dat alleen mijn kinderen en mijn moeder mij ervan weerhielden om alle slaaptabletten (die mijn huisarts kwistig voorschrijft) in te nemen. Ik ben nu heel druk met mijn vrijwilligerswerk waarbij ik een verschil kan maken voor mensen en, het klinkt dramatisch, ik denk dat dit werk mij echt gered heeft. Hierdoor voelt mijn leven niet meer als zinloos aan. Ik ga volgende maand een studie doen en ben ook nog aan het solliciteren op banen, waar mijn hart eigenlijk niet ligt, maar er moet wel brood op de plank komen. Partner en ik waren niet getrouwd, dus geen pensioen en ik mag nog minimaal 11 jaar werken. Dus hobby's, ja. Zinvolle tijdsbesteding, ja. Maar wat voelt het soms ontzettend eenzaam in een wereld die vol lijkt te zijn met stellen. Nu bestaat mijn vriendenkring op 2 mensen na ook volledig uit stellen.
Een heel verhaal, maar het voelt gewoon zo alleen op de bank, aan tafel, in bed enz.enz.
Fontein, ik snap wel wat je bedoelt. Ik ben zelf ook een actief mens. Maar het niet verbonden zijn, deze dingen alleen doen, geven me soms een heel eenzaam gevoel. Vaak gaat het ook wel, maar deze week dus helemaal niet.
Maandag: sleutels, telefoon en laptop inleveren op het werk, toch emotioneel na 32 jaar. Niemand thuis die je even vasthoudt
Donderdag: toch weer even naar het werk om even een bloemetje te brengen naar 2 collega's uit mijn team die er ook uit moeten
Vrijdag- en zaterdagavond alleen en ja ik kijk wel een film, lees een boek, maar het valt me dan toch zwaar om alleen te zijn
Nog niet klaar met rouwen om mijn partner en nog niet klaar met rouwen om mijn werk. Op het hele internet is niets te vinden over een dubbel rouwproces. Je kunt niet meer bij je collega's terecht als je het moeilijk hebt om het verlies van je partner en je kunt niet bij je partner terecht om het verlies van je werk. Er is echt een periode geweest dat ik geen enkel perspectief meer zag en dat alleen mijn kinderen en mijn moeder mij ervan weerhielden om alle slaaptabletten (die mijn huisarts kwistig voorschrijft) in te nemen. Ik ben nu heel druk met mijn vrijwilligerswerk waarbij ik een verschil kan maken voor mensen en, het klinkt dramatisch, ik denk dat dit werk mij echt gered heeft. Hierdoor voelt mijn leven niet meer als zinloos aan. Ik ga volgende maand een studie doen en ben ook nog aan het solliciteren op banen, waar mijn hart eigenlijk niet ligt, maar er moet wel brood op de plank komen. Partner en ik waren niet getrouwd, dus geen pensioen en ik mag nog minimaal 11 jaar werken. Dus hobby's, ja. Zinvolle tijdsbesteding, ja. Maar wat voelt het soms ontzettend eenzaam in een wereld die vol lijkt te zijn met stellen. Nu bestaat mijn vriendenkring op 2 mensen na ook volledig uit stellen.
Een heel verhaal, maar het voelt gewoon zo alleen op de bank, aan tafel, in bed enz.enz.
maandag 29 augustus 2016 om 01:20
Om te beginnen: je hoeft echt geen sorry te zeggen, gewoon je hart luchten. Ik denk dat een dubbel verlies meer dan 2x zo hard aan komt, meer dan de dubbele tijd nodig heeft. En dan ga je er toch goed mee om, denk ik. Rouwen is een leven proberen op te bouwen met je verlies, op je verdriet. Een stapje de wereld in, dan weer terugvallen en toch weer vooruit. Dat doe jij toch? Voldoening gevend vrijwilligerswerk, een nieuwe studie. Misschien dat het voor mij makkelijker is, omdat ik al met pensioen ben, gewend om mijn eigen tijd in te delen, structuur aan te brengen. Toch is deze periode ook de eerste in mijn leven dat ik in het weekend vrijwel niemand zie.
Gebruik je slaappillen maar waarvoor ze bestemd zijn. Hier komen ze met 90 tegelijk na een simpel mailtje. Mijn ergste nachtmerries zijn, hoop ik, voorbij. Mijn nieuwe vrijwilligerswerk bevalt goed. en ik kan weer verhalen schrijven. Dat is zo fijn.
Gebruik je slaappillen maar waarvoor ze bestemd zijn. Hier komen ze met 90 tegelijk na een simpel mailtje. Mijn ergste nachtmerries zijn, hoop ik, voorbij. Mijn nieuwe vrijwilligerswerk bevalt goed. en ik kan weer verhalen schrijven. Dat is zo fijn.
maandag 29 augustus 2016 om 23:16
heb ik gedaan Phoolan.
Dankjewel Fontein. Doet me goed. Wat fijn dat het nieuwe vrijwilligerswerk zo goed bevalt en dat je weer kunt schrijven. Het is inderdaad zo dat het doordeweeks veel drukker is dan in het weekend en ik voel me dan ook beter. Heb jij dat ook? Ik gedij toch het beste met mensen om me heen.
Dankjewel Fontein. Doet me goed. Wat fijn dat het nieuwe vrijwilligerswerk zo goed bevalt en dat je weer kunt schrijven. Het is inderdaad zo dat het doordeweeks veel drukker is dan in het weekend en ik voel me dan ook beter. Heb jij dat ook? Ik gedij toch het beste met mensen om me heen.
vrijdag 16 september 2016 om 19:02
zondag 2 oktober 2016 om 15:01
dinsdag 4 oktober 2016 om 19:50
Het is precies dat gevoel Fontein. Het overkomt me meerdere keren per week. Ook ik weet dat het weer weg trekt alleen lijkt het alsof ik dat op het moment dat het gebeurt vergeten ben en overheerst de paniek. Ongetwijfeld werkt ook niet echt mee dat ik mijn werk kwijt ben en nog te weinig perspectief gevonden heb. Wel druk met mijn studie die behoorlijk pittig is en ben een beetje aan het mantelzorgen voor mijn moeder.
Kun jij je weg wel weer een beetje vinden Fontein?
Bedankt Diddie voor je aardige woorden.
Kun jij je weg wel weer een beetje vinden Fontein?
Bedankt Diddie voor je aardige woorden.
dinsdag 4 oktober 2016 om 20:00
quote:fontein schreef op 02 oktober 2016 @ 15:01:
Soms golft het weer over me heen. Ik voel me wegglijden de diepte in naar de eenzaamheid, het gemis, het verlangen naar die ene. En als vanzelf trekt dat gevoel weer weg. Dat weet ik, zo kan ik het verdragen. Het hoort bij mijn leven, het is mijn leven.
Herkenbaar, ook bijna drie jaar na het overlijden van mijn vrouw golft het verdriet gelijk de zee inderdaad.
En dat zal ook wel zo blijven, bij elk bijzonder moment (oa van onze kinderen) wat ik met haar had willen delen.
Verder weet ik slecht wat ik tegen jullie kan zeggen.
Afgezien van dat ik het fijn vind om te lezen dat ook jullie je eigen gang vinden door de rouw heen.
Soms golft het weer over me heen. Ik voel me wegglijden de diepte in naar de eenzaamheid, het gemis, het verlangen naar die ene. En als vanzelf trekt dat gevoel weer weg. Dat weet ik, zo kan ik het verdragen. Het hoort bij mijn leven, het is mijn leven.
Herkenbaar, ook bijna drie jaar na het overlijden van mijn vrouw golft het verdriet gelijk de zee inderdaad.
En dat zal ook wel zo blijven, bij elk bijzonder moment (oa van onze kinderen) wat ik met haar had willen delen.
Verder weet ik slecht wat ik tegen jullie kan zeggen.
Afgezien van dat ik het fijn vind om te lezen dat ook jullie je eigen gang vinden door de rouw heen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
