Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 12 april 2017 om 22:21
Mag ik me ook aanmelden voor de pizzagevoelheiworkshop met Pruttel? Zullen we dan ook lijstjes maken met 'symptomen'? Dat is voor mij nu nog next-level voelen. Ik help Pruttel en Knuffel trouwens met de middens van de pizza, als het mag.
Ik zou iedereen zo gunnen dat jullie morgen wakker worden en dat de problemen allemaal veel minder of helemaal weg zijn, maar we leven er allemaal al zo'n dertig jaar of langer mee (als ik de leeftijden goed gok en onthouden heb). En wat zo lang heeft kunnen bestaan, los je gewoon niet in een keer op. Maar ik zie jullie allemaal heel hard werken aan jezelf, en dat het misschien nog wel een jaar of langer kan duren voor het echt goed gaat, betekent niet dat het ook een jaar duurt voor je echte verbeteringen merkt. Hopelijk denken jullie over een paar maanden al dat het al wat lichter is. Weer een paar maanden weer wat lichter en zo steeds beter.
Ik zou iedereen zo gunnen dat jullie morgen wakker worden en dat de problemen allemaal veel minder of helemaal weg zijn, maar we leven er allemaal al zo'n dertig jaar of langer mee (als ik de leeftijden goed gok en onthouden heb). En wat zo lang heeft kunnen bestaan, los je gewoon niet in een keer op. Maar ik zie jullie allemaal heel hard werken aan jezelf, en dat het misschien nog wel een jaar of langer kan duren voor het echt goed gaat, betekent niet dat het ook een jaar duurt voor je echte verbeteringen merkt. Hopelijk denken jullie over een paar maanden al dat het al wat lichter is. Weer een paar maanden weer wat lichter en zo steeds beter.
woensdag 12 april 2017 om 22:23
Fijn Hanke! Het lijkt me ook nog eens supergezellig. Konden we het maar echt doen he.
Ernie, good for you!
Totaal off topic: mijn kat heeft een haarbal dwars zitten. Zo zielig. Voor hem, maar ook voor mij. Want hij was op mij gaan liggen en kreeg toen die hijg-spuug-kwijl aanval. Zo naar om te zien, want het lijkt wel of hij stikt ( eerste keer was ik vet in paniek, nu weer ik gelukkig wat het is ) maar ook vies, want ik zit nu onder de hijg-spuug-kwijl..... tijd om te gaan douchen.
Ernie, good for you!
Totaal off topic: mijn kat heeft een haarbal dwars zitten. Zo zielig. Voor hem, maar ook voor mij. Want hij was op mij gaan liggen en kreeg toen die hijg-spuug-kwijl aanval. Zo naar om te zien, want het lijkt wel of hij stikt ( eerste keer was ik vet in paniek, nu weer ik gelukkig wat het is ) maar ook vies, want ik zit nu onder de hijg-spuug-kwijl..... tijd om te gaan douchen.
woensdag 12 april 2017 om 23:00
quote:pruttel schreef op 12 april 2017 @ 21:31:
Heb je liever de korsten of de middens Snow? want Knuf en ik eten alle middens op! Maar met meer korsteters kan er ook nog wel weer een midden-eter bij en zo helpen we elkaar!
Wat lief dat je dat onthouden hebt
En ook super lief dat je een heiworkshoppizzafeest organiseert
Ik geef me bij deze, net als vele anderen, op.
Hanke, het mag best wat teweegbrengen, daar is dan ook een workshop voor
Maar vooral dus leuke dingen lees ik.
En sowieso veel knuffels van mij, alleen voor degenen die willen.
Ik heb er nu al zin in!!
Verder heb ik iedereen gelezen, maar reageren lukt niet, sorry lieverds.
Jullie zijn wel allemaal gelezen
Positieve berichtjes (die van mij zo ook), hoopgevend en mooi hoor
Wil er alvast wel bij zeggen;
laat je daar niet door tegenhouden om te delen dat het vreselijk gaat,
want het blijft een hele pittige strijd.
En daar is dit topic ook voor!
Dus geweldig fijn de positieve ervaringen te lezen,
en ook geweldig fijn de moeilijke momenten te lezen
Dat klinkt raar, maar ik bedoel ermee dat de herkenning fijn is,
en het gevoel er nooit meer alleen voor te hoeven staan.
Delen is helen heb ik van jullie geleerd,
en dat is zó waar.
En ga ik nog heel veel nodig hebben
In dit topic word je gelezen, en mag je er zijn zoals je bent,
omdat dat ehh 'is zoals het is'
Ik heb echt een hele intensieve dag gehad.....
Met een coach (werk, voor mij én al mijn collega's), de mf cursus,
beste vriendin, bellen andere vriendin, vriend, mail contact beide peuten......
Ik werd vandaag ondergedompeld met de boodschap:
Knuffelbeertjes is oké, en er wordt van haar gehouden.
Zeer, zeer heftig wat ik vandaag ervaren heb.
Eerst was het enige wat bestond in mijn hoofd:
'ik ben slecht'
En nu opeens heb ik pijn...
Omdat ik denk:
'wat mensen mij aangedaan hebben was ongezond,
heel erg ongezond voor mij als kind.
En misschien is het me alleen maar aangepraat,
dat ik slecht ben?
Wat is er nou feitelijk zo slecht aan mij?'
Dan kan ik honderden antwoorden bedenken,
maar het pijnlijke is, dat het allemaal de woorden van mijn moeder zijn.
Bizar veel pijn doet dat.
Het was niet normaal.
En dat mijn vader zijn ogen sloot ook niet.
Als ik erover nadenk, is het niet meer:
ik ben niet normaal.
Maar; hoe zij met mij omgingen was niet normaal,
wat mij overkomen is was niet normaal.
Ik liep met hele lieve mensen vanmiddag langs spiegels.
En ik keek eens goed,
en dacht: waarom zijn zij allemaal zo geweldig,
en ben ik niks waard?
Zou dat me ook aangepraat zijn?
Ben ik ook gewoon een mens als anderen?
Ik vind veel mensen geweldig en houd van ze,
maar tegen mezelf doe ik vreselijk naar.
Ik zei tegen mijn beste vriendin vanavond:
wat mij overkomen is, is niet normaal.
'Nee, zei ze, dat weet ik, maar ik ben blij dat je het zelf begint door te krijgen,
mensen hebben je misbruikt, geslagen en uitgescholden,
terwijl je maar een kind was. Dat is zeer zeker niet normaal.'
In de auto op de terugweg kwamen de langverwachte tranen weer.
Het kost me nog steeds moeite te huilen,
en ik voelde de blokkade. Wat voor blokkade is dat?
Zeer duidelijk; zodra ik emoties voel als verdriet of boosheid,
word ik gestraft.
Die angst is zo groot, en zit er zo sterk in.
Maar nu huilde ik, veilig in de auto, deuren op slot,
wel aan het rijden, maar niemand die me pijn kon doen.
En eenmaal thuis huilde ik door,
totdat vriend me ging troosten.
Meteen blokkade.
Dus nu weer alleen, en weer tranen, die er wel eens mogen zijn.
Het doet namelijk echt vreselijk pijn wat ze gedaan hebben,
en ook pijn wat ik mezelf daardoor jaren aangedaan heb.
Door wat me geleerd is, en keer op keer verteld.
Het doet echt zo'n pijn.
Gelukkig heb ik geweldige mensen om mij heen.
Jullie!
Hier kan en mag ik schrijven, en jullie zijn er op een gegeven moment weer,
en lezen mij
Vriend, beste vriendin, nieuwe vriendin, vriendin, buurvrouw, een paar collega's.
Mensen die blijven aangeven:
'wij waarderen jou, wij zien jou, wij willen er zijn voor jou.
Je bent een fijn persoon, en dat zien wij.
Wij houden van jou om jou.'
En dan de twee therapeuten,
die onverstoorbaar doorgaan, dwars door de gedachten heen,
en consequent en consistent de boodschap blijven herhalen;
'Wij helpen jou, wij zijn er voor jou, wij zien jou.
Stop met jezelf te straffen, je hebt al jarenlang straf gehad,
onterecht, onnodig.
Je maakt hele grote stappen, blijf medicatie nemen ter ondersteuning,
want dit beseffen is te groot om alleen te dragen, blijf ons appen en mailen.
Als je boos bent, mag dat, alleen richting anderen,
niet meer richting jezelf.
Wij gaan je helpen, we gaan samen hier en hier aan werken.
Het komt goed, wij hebben vertrouwen erin.'
Dat is zo belangrijk.... mensen die vertrouwen in mij hebben,
die geloven dat het goed komt.
Want ik zie het echt zo moeilijk.
En zéker na vandaag... De inzichten komen keihard binnen.
En daar zijn dan mijn grote vrienden weer,
die wanhopig in mijn hoofd de boel bij elkaar proberen te houden.
Die onderuit getrapt worden op alle mogelijke manieren.
En dan nu, als ik alleen ben, of als vriend straks slaapt, terrein willen winnen.
En dat gaat niet gebeuren, want ik ga slapen.
Dat kán niet.
Ik móet iets doen, vinden zij, aan vandaag.
Deze inzichten, het zijn leugens.
Deze kant van het leven, het is niet voor jou weggelegd, zeggen ze.
Ik kreeg dit filmpje van mijn peut:
https://www.youtube.com/watch?v=VYht-guymF4
De 'unwelcome party guest' Bryan zijn precies mijn gedachten.
M'n peut zei; maar het kan ook staan voor gevoelens die je letterlijk buiten de deur wilt houden
(als jullie het filmpje kijken snap je wat ik bedoel)
Tijdens de mf cursus hebben we geleerd alle gedachten te bekijken als iets wat langs komt,
maar waar je niks mee hoeft.
Net als het kijken naar een toneelstuk.
De peut daar gaf aan: 'jij mag kijken naar het toneelstuk, als je daar behoefte aan hebt.
Je hoeft er niks mee, laat het maar gewoon gebeuren. Het zijn maar gedachten, ze kunnen niks,
jij beslist.'
Dat was een leuke oefening, want ik ben echt in mijn hoofd op een stoel gaan zitten,
en heb naar de gedachten gekeken die het zéér druk hadden na vandaag
En ze kwamen wel klagen bij me, en verdrietig zijn, en boos.
Maar ik deed er niks mee. Ik heb wél tegen ze gezegd dat ik het verdrietig voor ze vind,
dat ze het gevoel hebben het zo druk te moeten hebben,
omdat het niet waar is; er is geen gevaar nu.
Ik heb ook gezegd dat ze rustiger aan mogen doen. Dat ik niks doe met hun ideeën,
omdat ze te extreem zijn.
Ook aangegeven dat ik alleen maar even kwam kijken, en niks deed.
Ik ga verder met het leven zo in te richten als waar ik nu mee bezig ben,
en ze kunnen dat accepteren en erin mee, en dan zal ik ze zeker ruimte geven.
Of niet, dat is hun keuze. Maar we doen het op mijn manier....
Nu nadenken over het slaapritueel. Medicatie al eerder genomen vanavond, misschien een tweede dosis.
En dan nu warme melk.
Ik vind het extreem moeilijk.
Het gevoel van iets moeten goed maken is zeer aanwezig.
Ik weet dat de gedachten het influisteren.
Ze zijn heel, heel overstuur.
Dat maakt het zo extreem moeilijk.
Maar ik doe m'n best.....
Heb je liever de korsten of de middens Snow? want Knuf en ik eten alle middens op! Maar met meer korsteters kan er ook nog wel weer een midden-eter bij en zo helpen we elkaar!
Wat lief dat je dat onthouden hebt
En ook super lief dat je een heiworkshoppizzafeest organiseert
Ik geef me bij deze, net als vele anderen, op.
Hanke, het mag best wat teweegbrengen, daar is dan ook een workshop voor
Maar vooral dus leuke dingen lees ik.
En sowieso veel knuffels van mij, alleen voor degenen die willen.
Ik heb er nu al zin in!!
Verder heb ik iedereen gelezen, maar reageren lukt niet, sorry lieverds.
Jullie zijn wel allemaal gelezen
Positieve berichtjes (die van mij zo ook), hoopgevend en mooi hoor
Wil er alvast wel bij zeggen;
laat je daar niet door tegenhouden om te delen dat het vreselijk gaat,
want het blijft een hele pittige strijd.
En daar is dit topic ook voor!
Dus geweldig fijn de positieve ervaringen te lezen,
en ook geweldig fijn de moeilijke momenten te lezen
Dat klinkt raar, maar ik bedoel ermee dat de herkenning fijn is,
en het gevoel er nooit meer alleen voor te hoeven staan.
Delen is helen heb ik van jullie geleerd,
en dat is zó waar.
En ga ik nog heel veel nodig hebben
In dit topic word je gelezen, en mag je er zijn zoals je bent,
omdat dat ehh 'is zoals het is'
Ik heb echt een hele intensieve dag gehad.....
Met een coach (werk, voor mij én al mijn collega's), de mf cursus,
beste vriendin, bellen andere vriendin, vriend, mail contact beide peuten......
Ik werd vandaag ondergedompeld met de boodschap:
Knuffelbeertjes is oké, en er wordt van haar gehouden.
Zeer, zeer heftig wat ik vandaag ervaren heb.
Eerst was het enige wat bestond in mijn hoofd:
'ik ben slecht'
En nu opeens heb ik pijn...
Omdat ik denk:
'wat mensen mij aangedaan hebben was ongezond,
heel erg ongezond voor mij als kind.
En misschien is het me alleen maar aangepraat,
dat ik slecht ben?
Wat is er nou feitelijk zo slecht aan mij?'
Dan kan ik honderden antwoorden bedenken,
maar het pijnlijke is, dat het allemaal de woorden van mijn moeder zijn.
Bizar veel pijn doet dat.
Het was niet normaal.
En dat mijn vader zijn ogen sloot ook niet.
Als ik erover nadenk, is het niet meer:
ik ben niet normaal.
Maar; hoe zij met mij omgingen was niet normaal,
wat mij overkomen is was niet normaal.
Ik liep met hele lieve mensen vanmiddag langs spiegels.
En ik keek eens goed,
en dacht: waarom zijn zij allemaal zo geweldig,
en ben ik niks waard?
Zou dat me ook aangepraat zijn?
Ben ik ook gewoon een mens als anderen?
Ik vind veel mensen geweldig en houd van ze,
maar tegen mezelf doe ik vreselijk naar.
Ik zei tegen mijn beste vriendin vanavond:
wat mij overkomen is, is niet normaal.
'Nee, zei ze, dat weet ik, maar ik ben blij dat je het zelf begint door te krijgen,
mensen hebben je misbruikt, geslagen en uitgescholden,
terwijl je maar een kind was. Dat is zeer zeker niet normaal.'
In de auto op de terugweg kwamen de langverwachte tranen weer.
Het kost me nog steeds moeite te huilen,
en ik voelde de blokkade. Wat voor blokkade is dat?
Zeer duidelijk; zodra ik emoties voel als verdriet of boosheid,
word ik gestraft.
Die angst is zo groot, en zit er zo sterk in.
Maar nu huilde ik, veilig in de auto, deuren op slot,
wel aan het rijden, maar niemand die me pijn kon doen.
En eenmaal thuis huilde ik door,
totdat vriend me ging troosten.
Meteen blokkade.
Dus nu weer alleen, en weer tranen, die er wel eens mogen zijn.
Het doet namelijk echt vreselijk pijn wat ze gedaan hebben,
en ook pijn wat ik mezelf daardoor jaren aangedaan heb.
Door wat me geleerd is, en keer op keer verteld.
Het doet echt zo'n pijn.
Gelukkig heb ik geweldige mensen om mij heen.
Jullie!
Hier kan en mag ik schrijven, en jullie zijn er op een gegeven moment weer,
en lezen mij
Vriend, beste vriendin, nieuwe vriendin, vriendin, buurvrouw, een paar collega's.
Mensen die blijven aangeven:
'wij waarderen jou, wij zien jou, wij willen er zijn voor jou.
Je bent een fijn persoon, en dat zien wij.
Wij houden van jou om jou.'
En dan de twee therapeuten,
die onverstoorbaar doorgaan, dwars door de gedachten heen,
en consequent en consistent de boodschap blijven herhalen;
'Wij helpen jou, wij zijn er voor jou, wij zien jou.
Stop met jezelf te straffen, je hebt al jarenlang straf gehad,
onterecht, onnodig.
Je maakt hele grote stappen, blijf medicatie nemen ter ondersteuning,
want dit beseffen is te groot om alleen te dragen, blijf ons appen en mailen.
Als je boos bent, mag dat, alleen richting anderen,
niet meer richting jezelf.
Wij gaan je helpen, we gaan samen hier en hier aan werken.
Het komt goed, wij hebben vertrouwen erin.'
Dat is zo belangrijk.... mensen die vertrouwen in mij hebben,
die geloven dat het goed komt.
Want ik zie het echt zo moeilijk.
En zéker na vandaag... De inzichten komen keihard binnen.
En daar zijn dan mijn grote vrienden weer,
die wanhopig in mijn hoofd de boel bij elkaar proberen te houden.
Die onderuit getrapt worden op alle mogelijke manieren.
En dan nu, als ik alleen ben, of als vriend straks slaapt, terrein willen winnen.
En dat gaat niet gebeuren, want ik ga slapen.
Dat kán niet.
Ik móet iets doen, vinden zij, aan vandaag.
Deze inzichten, het zijn leugens.
Deze kant van het leven, het is niet voor jou weggelegd, zeggen ze.
Ik kreeg dit filmpje van mijn peut:
https://www.youtube.com/watch?v=VYht-guymF4
De 'unwelcome party guest' Bryan zijn precies mijn gedachten.
M'n peut zei; maar het kan ook staan voor gevoelens die je letterlijk buiten de deur wilt houden
(als jullie het filmpje kijken snap je wat ik bedoel)
Tijdens de mf cursus hebben we geleerd alle gedachten te bekijken als iets wat langs komt,
maar waar je niks mee hoeft.
Net als het kijken naar een toneelstuk.
De peut daar gaf aan: 'jij mag kijken naar het toneelstuk, als je daar behoefte aan hebt.
Je hoeft er niks mee, laat het maar gewoon gebeuren. Het zijn maar gedachten, ze kunnen niks,
jij beslist.'
Dat was een leuke oefening, want ik ben echt in mijn hoofd op een stoel gaan zitten,
en heb naar de gedachten gekeken die het zéér druk hadden na vandaag
En ze kwamen wel klagen bij me, en verdrietig zijn, en boos.
Maar ik deed er niks mee. Ik heb wél tegen ze gezegd dat ik het verdrietig voor ze vind,
dat ze het gevoel hebben het zo druk te moeten hebben,
omdat het niet waar is; er is geen gevaar nu.
Ik heb ook gezegd dat ze rustiger aan mogen doen. Dat ik niks doe met hun ideeën,
omdat ze te extreem zijn.
Ook aangegeven dat ik alleen maar even kwam kijken, en niks deed.
Ik ga verder met het leven zo in te richten als waar ik nu mee bezig ben,
en ze kunnen dat accepteren en erin mee, en dan zal ik ze zeker ruimte geven.
Of niet, dat is hun keuze. Maar we doen het op mijn manier....
Nu nadenken over het slaapritueel. Medicatie al eerder genomen vanavond, misschien een tweede dosis.
En dan nu warme melk.
Ik vind het extreem moeilijk.
Het gevoel van iets moeten goed maken is zeer aanwezig.
Ik weet dat de gedachten het influisteren.
Ze zijn heel, heel overstuur.
Dat maakt het zo extreem moeilijk.
Maar ik doe m'n best.....
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 12 april 2017 om 23:25
Zo dan Knuf!!!
Jouw post even copy past en onder de control v houden. Voor als je een dip hebt en denkt dat je geen vooruitgang boekt. Dan hoef je alleen maar contol v te doen en dan weet je weer waar je al staat. Held!
En leuk dat jullie allemaal meegaan naar de hei
De kat is nog steeds hijgende.... Komt er vast snel uit op een plek waar je het niet wilt/verwacht. Morgen niet op blote voeten naar beneden
Douchen was afschuwelijk. Vriend had nieuwe lampjes in de badkamer gemaakt en ik zag nu, dat ik steeds minder op Beyonce begin te kijken heel confronterend. Gelukkig ruik ik nu wel als een godin. En hij heeft ook iets gedaan waar ik wel bij van word. Vers beddengoed! En dan frisgewassen het bed in duiken. Ik slaap vast als een: sok
Jouw post even copy past en onder de control v houden. Voor als je een dip hebt en denkt dat je geen vooruitgang boekt. Dan hoef je alleen maar contol v te doen en dan weet je weer waar je al staat. Held!
En leuk dat jullie allemaal meegaan naar de hei
De kat is nog steeds hijgende.... Komt er vast snel uit op een plek waar je het niet wilt/verwacht. Morgen niet op blote voeten naar beneden
Douchen was afschuwelijk. Vriend had nieuwe lampjes in de badkamer gemaakt en ik zag nu, dat ik steeds minder op Beyonce begin te kijken heel confronterend. Gelukkig ruik ik nu wel als een godin. En hij heeft ook iets gedaan waar ik wel bij van word. Vers beddengoed! En dan frisgewassen het bed in duiken. Ik slaap vast als een: sok
woensdag 12 april 2017 om 23:29
donderdag 13 april 2017 om 08:09
@Snow, bedankt voor je lijstje. Ik heb al een aantal signalen bij mezelf kunnen herkennen. Heb je er toevallig ook eentje om vermoeidheid te ontdekken? Die vind ik heel moeilijk.
@Pruttel, ik ga voor de korst. Als het dan iets meer regie heb over het op dit moment enorm sterke deel Sofie wat vindt dat eten gevaarlijk voor me is En anders ga ik nog steeds voor de korst maar kan het zijn dat ik met allerlei acceptabel klinkende smoesjes aankom
@Knuff, bedankt voor je post. Goed om te lezen dat je de gedachten die vinden dat jij van waarde bent de ruimte geeft. Wat mega eng is. Ik vind het heel knap van je beschermende gedachten dat ze dan af en toe een beetje stiller durven zijn.
Je hebt bij de mIndfulnesstraining oefeningen mogen doen, dingen mogen ervaren, dat is echt super!
Zie je welke stapjes je zet Knuff? Het hoeven er geen 1000 in een week te zijn.
Bedankt voor je filmpje over die gast op je feest. Het was herkenbaar.
@Ernie, wat een krachtige ervaring! Soms kan iets wat klein lijkt, zoveel 'groots' opleveren.
@Theekransjes, je mag schrijven wat je wilt en ook weer weghalen wat je wilt. Maar je hoeft niet voor ons te denken (mag wel). Misschien vinden wij het wel heel fijn om iets te lezen waarvan jij inschat dat het voor ons geen waarde heeft.
@Tobbert, dat wat zo lang heeft bestaan, lossen we niet in een keer op. Toch geef ik mezelf elke dag opnieuw de boodschap dat dit ook niet hoeft. Dat ik elke dag dingen anders kan doen, zonder dat ik dingen uit het verleden ongedaan kan maken. Ik probeer het verleden met me mee te dragen in een rugzak die inmiddels is getransformeerd van zo'n backpack-ding vol stenen naar een luchtig sportschoenen-rugzakje. Zodat het er is, maar me niet meer naar beneden trekt.
De boodschap komt nog niet elke dag aan, overigens
@Stronggirl, sterkte met de therapie vandaag
Vandaag ga ik doen wat Knuff gisteren bij de mindfulness heeft geleerd: kijken naar mijn gedachten alsof ik naar een toneelstuk kijk. Het lijkt me wel leuk
@Pruttel, ik ga voor de korst. Als het dan iets meer regie heb over het op dit moment enorm sterke deel Sofie wat vindt dat eten gevaarlijk voor me is En anders ga ik nog steeds voor de korst maar kan het zijn dat ik met allerlei acceptabel klinkende smoesjes aankom
@Knuff, bedankt voor je post. Goed om te lezen dat je de gedachten die vinden dat jij van waarde bent de ruimte geeft. Wat mega eng is. Ik vind het heel knap van je beschermende gedachten dat ze dan af en toe een beetje stiller durven zijn.
Je hebt bij de mIndfulnesstraining oefeningen mogen doen, dingen mogen ervaren, dat is echt super!
Zie je welke stapjes je zet Knuff? Het hoeven er geen 1000 in een week te zijn.
Bedankt voor je filmpje over die gast op je feest. Het was herkenbaar.
@Ernie, wat een krachtige ervaring! Soms kan iets wat klein lijkt, zoveel 'groots' opleveren.
@Theekransjes, je mag schrijven wat je wilt en ook weer weghalen wat je wilt. Maar je hoeft niet voor ons te denken (mag wel). Misschien vinden wij het wel heel fijn om iets te lezen waarvan jij inschat dat het voor ons geen waarde heeft.
@Tobbert, dat wat zo lang heeft bestaan, lossen we niet in een keer op. Toch geef ik mezelf elke dag opnieuw de boodschap dat dit ook niet hoeft. Dat ik elke dag dingen anders kan doen, zonder dat ik dingen uit het verleden ongedaan kan maken. Ik probeer het verleden met me mee te dragen in een rugzak die inmiddels is getransformeerd van zo'n backpack-ding vol stenen naar een luchtig sportschoenen-rugzakje. Zodat het er is, maar me niet meer naar beneden trekt.
De boodschap komt nog niet elke dag aan, overigens
@Stronggirl, sterkte met de therapie vandaag
Vandaag ga ik doen wat Knuff gisteren bij de mindfulness heeft geleerd: kijken naar mijn gedachten alsof ik naar een toneelstuk kijk. Het lijkt me wel leuk
donderdag 13 april 2017 om 09:14
Mooi knuff
Ik wil ook graag korstjes, zonder enige vorm van (pizza)beleg erop. Hutje op de hei met fijne mensen klinkt wel heel goed!
Ik vind het herkennen van signalen ook heel erg moeilijk. Jou lijstje is fijn snow, dank je wel! Ik heb vooral moeite met pijn/ongemak en wanneer ik angst terecht is.
Vandaag met school een kerkdienst bijwonen. Dat vind ik heel moeilijk, erg triggergevoelig en ik weet niet zo goed hoe ik het aan moet pakken. Ook een erg lange dag, pas rond 23.00 vanavond klaar.
Ik wil ook graag korstjes, zonder enige vorm van (pizza)beleg erop. Hutje op de hei met fijne mensen klinkt wel heel goed!
Ik vind het herkennen van signalen ook heel erg moeilijk. Jou lijstje is fijn snow, dank je wel! Ik heb vooral moeite met pijn/ongemak en wanneer ik angst terecht is.
Vandaag met school een kerkdienst bijwonen. Dat vind ik heel moeilijk, erg triggergevoelig en ik weet niet zo goed hoe ik het aan moet pakken. Ook een erg lange dag, pas rond 23.00 vanavond klaar.
Forever is a hell of a long time
donderdag 13 april 2017 om 09:21
quote:Tobbert schreef op 12 april 2017 @ 22:21:
Ik zou iedereen zo gunnen dat jullie morgen wakker worden en dat de problemen allemaal veel minder of helemaal weg zijn, maar we leven er allemaal al zo'n dertig jaar of langer mee (als ik de leeftijden goed gok en onthouden heb). En wat zo lang heeft kunnen bestaan, los je gewoon niet in een keer op. Maar ik zie jullie allemaal heel hard werken aan jezelf, en dat het misschien nog wel een jaar of langer kan duren voor het echt goed gaat, betekent niet dat het ook een jaar duurt voor je echte verbeteringen merkt. Hopelijk denken jullie over een paar maanden al dat het al wat lichter is. Weer een paar maanden weer wat lichter en zo steeds beter.
Wat lief en wat mooi Tobbie
Bedankt voor jullie berichtjes lieve Theekransjes, Elmervrouw, Pruttel, Stronggirl en Sofie
Snow handig dat lijstje inderdaad, fijn dat je het hier geplaatst hebt
Ernie fijn juist die ervaring die je deelt (geen egoposts, dat bestaat hier niet), dank je wel daarvoor. Wat moet dat ergens heel fijn voor je voelen, dat je effect, hoe klein ook, begint te merken van de behandeling
Selune, Hanke
Ik ben zo vreselijk moe bah
Gister werden beste vriendin uitgenodigd voor iets dit weekend en mijn primaire reactie is (was) dus altijd ja
Ja ja ja ja; mijn antwoord op alles
Wil je dit even doen, kun je dat even doen, mag ik van jou dit, zorg jij voor dat....
Opeens werd me ook duidelijk waarom mijn nieuwe peut met grote letters zo vaak nee heeft opgeschreven
Ik had dus al ja gezegd maar het was eigenlijk een nee. En dan? Alsnog nee zeggen... dankzij vriendin hoor, want die zei: eh je hebt nu alweer ja gezegd maar trek je dat wel?
Ik wist het meteen: nee dat trek ik niet, nou en?
Maar toen dacht ik aan de uitleg van m'n peut over de gevolgen; nog langer stabiliseren, want als ik mezelf continu uit balans breng door over m'n grenzen te gaan, zal de behandeling zich daar eerst alleen maar op richten.. en spanning die heel hoog gaat oplopen als ik wel zou gaan, dus weer opnieuw rustig worden etc etc
Ik dacht: is dat mij het allemaal waard? Nou nee dus...
Dus toen zeiden m'n vriendin en ik: we hebben er nog eens over nagedacht en we komen niet.
Was prima
Ik vind het wel heel moeilijk, want dit was iets wat ik wel heel leuk had gevonden. Dat is met zó veel zo van het leven; ik vind het leuk... ik ben normaalgesproken echt heel nieuwsgierig naar en enthousiast over het leven. En dat mis ik wel.. Alleen waar ik gister achter kwam is dat ik mezelf daarbij totaal vergeet mee te nemen. In de twee uurtjes dat ik met m'n beste vriendin bij de cursus was, had ik al driehonderd plannen bedacht: naar de paaskermis, de paasmarkt, samen wekelijks zwemmen, wandelen, thee drinken, naar dat feestje dit weekend, naar the passion vanavond etc etc
Mijn beste vriendin vroeg, zodra ik met een nieuw plan kwam: maar krijg je het niet Spaans benauwd als je nu naar die kermis kijkt? Of als je denkt over een markt te lopen? Etc etc
Ja, echt wel, inderdaad... ik keek wel verlangend naar die kermis en alle mensen die het zo leuk leken te hebben. Maar zodra ik eraan dacht er naar toe te lopen, begon ik al bijna te hyperventileren. Ik baalde daar zo van, maar m'n vriendin zei: het is juist goed dat je dat nu allemaal begint te voelen en doorhebt. Volgens mij ben jij jarenlang zo over je grenzen gegaan dat je niet eens wist dat je die had en kon aangeven. En nu kun je dat leren. Het is voor jou zo logisch om overal ja op te zeggen, maar denk eerst maar eens na over iets, en maak dan een beslissing.
Ik zei dat ik er verdrietig om was, mijn leven wordt aan de ene kant enorm rijk met hele geweldige mensen om mij heen, maar aan de andere kant kan ik niks met die mensen doen, want bij alle activiteiten krijg ik zowat een paniekaanval. M'n vriendin zei dat het niet altijd zo blijft, dat dit een gevolg was van een jarenlange uitputtingsslag. Ze zei: na het lopen van dertig marathons mag je de komende marathons en hardloopwedstrijdjes wel even overslaan, het is nu tijd voor rust.
Toen zei ik: dat meen je niet echt, want ik ben je vriendin en zou met jou van alles leuks moeten kunnen doen. Toen zei ze: nee hoor, als jij voorlopig alleen maar bij me op de bank zit, vind ik dat prima. En als je wel naar buiten wilt, bijv om te lopen, zorgen we voor een prikkelarme route, waarom niet?
Ja, waarom niet? Omdat het voor mij voelt als enorm veel aandacht trekken, mij aanstellen en misbruik maken van de goedheid van mensen om mij heen. Het kan en mag toch niet zo zijn dat mensen zoveel rekening met mij gaan houden.. hoe slecht is dat wel niet?
Tegelijk vond ik het super lief allemaal van m'n vriendin, en ik heb ook uitgesproken hoe blij ik met haar ben (dat soort dingen zeggen vind ik extreem moeilijk)
Nu werken... ik zie er zo tegenop. Ik heb al bedacht dat ik medicatie kan nemen op de terugweg, en na vandaag een paar dagen vrij ben... maar alsnog: het is nu nog maar 9 uur en ik ben hopelijk rond 6 uur terug, en het is me eigenlijk veel te veel, maar het moet, ik moet. Sorry voor m'n geklaag, ik weet dat ik blij mag zijn dat ik kan en mag werken, maar ik vind het echt enorm pittig
Al die verschillende mensen, indrukken, prikkels, gesprekken, ... Er ook aan het achter komen dat mijn grenzen op het werk nog wat beter bewaakt kunnen worden
Ik zat nu in de paascommissie, terwijl ik daar niks mee te maken heb maar het me zo leuk (ja daar is ie weer, alles is leuk) leek... daardoor vandaag naast m'n gewone werkzaamheden ook daar veel voor regelen en een viering met heel veel mensen bijwonen (herkenbaar dus Selune ).
Nou ja, dat ik het allemaal een beetje begin in te zien is misschien al heel wat....
voor jullie, voor vandaag
Ik zou iedereen zo gunnen dat jullie morgen wakker worden en dat de problemen allemaal veel minder of helemaal weg zijn, maar we leven er allemaal al zo'n dertig jaar of langer mee (als ik de leeftijden goed gok en onthouden heb). En wat zo lang heeft kunnen bestaan, los je gewoon niet in een keer op. Maar ik zie jullie allemaal heel hard werken aan jezelf, en dat het misschien nog wel een jaar of langer kan duren voor het echt goed gaat, betekent niet dat het ook een jaar duurt voor je echte verbeteringen merkt. Hopelijk denken jullie over een paar maanden al dat het al wat lichter is. Weer een paar maanden weer wat lichter en zo steeds beter.
Wat lief en wat mooi Tobbie
Bedankt voor jullie berichtjes lieve Theekransjes, Elmervrouw, Pruttel, Stronggirl en Sofie
Snow handig dat lijstje inderdaad, fijn dat je het hier geplaatst hebt
Ernie fijn juist die ervaring die je deelt (geen egoposts, dat bestaat hier niet), dank je wel daarvoor. Wat moet dat ergens heel fijn voor je voelen, dat je effect, hoe klein ook, begint te merken van de behandeling
Selune, Hanke
Ik ben zo vreselijk moe bah
Gister werden beste vriendin uitgenodigd voor iets dit weekend en mijn primaire reactie is (was) dus altijd ja
Ja ja ja ja; mijn antwoord op alles
Wil je dit even doen, kun je dat even doen, mag ik van jou dit, zorg jij voor dat....
Opeens werd me ook duidelijk waarom mijn nieuwe peut met grote letters zo vaak nee heeft opgeschreven
Ik had dus al ja gezegd maar het was eigenlijk een nee. En dan? Alsnog nee zeggen... dankzij vriendin hoor, want die zei: eh je hebt nu alweer ja gezegd maar trek je dat wel?
Ik wist het meteen: nee dat trek ik niet, nou en?
Maar toen dacht ik aan de uitleg van m'n peut over de gevolgen; nog langer stabiliseren, want als ik mezelf continu uit balans breng door over m'n grenzen te gaan, zal de behandeling zich daar eerst alleen maar op richten.. en spanning die heel hoog gaat oplopen als ik wel zou gaan, dus weer opnieuw rustig worden etc etc
Ik dacht: is dat mij het allemaal waard? Nou nee dus...
Dus toen zeiden m'n vriendin en ik: we hebben er nog eens over nagedacht en we komen niet.
Was prima
Ik vind het wel heel moeilijk, want dit was iets wat ik wel heel leuk had gevonden. Dat is met zó veel zo van het leven; ik vind het leuk... ik ben normaalgesproken echt heel nieuwsgierig naar en enthousiast over het leven. En dat mis ik wel.. Alleen waar ik gister achter kwam is dat ik mezelf daarbij totaal vergeet mee te nemen. In de twee uurtjes dat ik met m'n beste vriendin bij de cursus was, had ik al driehonderd plannen bedacht: naar de paaskermis, de paasmarkt, samen wekelijks zwemmen, wandelen, thee drinken, naar dat feestje dit weekend, naar the passion vanavond etc etc
Mijn beste vriendin vroeg, zodra ik met een nieuw plan kwam: maar krijg je het niet Spaans benauwd als je nu naar die kermis kijkt? Of als je denkt over een markt te lopen? Etc etc
Ja, echt wel, inderdaad... ik keek wel verlangend naar die kermis en alle mensen die het zo leuk leken te hebben. Maar zodra ik eraan dacht er naar toe te lopen, begon ik al bijna te hyperventileren. Ik baalde daar zo van, maar m'n vriendin zei: het is juist goed dat je dat nu allemaal begint te voelen en doorhebt. Volgens mij ben jij jarenlang zo over je grenzen gegaan dat je niet eens wist dat je die had en kon aangeven. En nu kun je dat leren. Het is voor jou zo logisch om overal ja op te zeggen, maar denk eerst maar eens na over iets, en maak dan een beslissing.
Ik zei dat ik er verdrietig om was, mijn leven wordt aan de ene kant enorm rijk met hele geweldige mensen om mij heen, maar aan de andere kant kan ik niks met die mensen doen, want bij alle activiteiten krijg ik zowat een paniekaanval. M'n vriendin zei dat het niet altijd zo blijft, dat dit een gevolg was van een jarenlange uitputtingsslag. Ze zei: na het lopen van dertig marathons mag je de komende marathons en hardloopwedstrijdjes wel even overslaan, het is nu tijd voor rust.
Toen zei ik: dat meen je niet echt, want ik ben je vriendin en zou met jou van alles leuks moeten kunnen doen. Toen zei ze: nee hoor, als jij voorlopig alleen maar bij me op de bank zit, vind ik dat prima. En als je wel naar buiten wilt, bijv om te lopen, zorgen we voor een prikkelarme route, waarom niet?
Ja, waarom niet? Omdat het voor mij voelt als enorm veel aandacht trekken, mij aanstellen en misbruik maken van de goedheid van mensen om mij heen. Het kan en mag toch niet zo zijn dat mensen zoveel rekening met mij gaan houden.. hoe slecht is dat wel niet?
Tegelijk vond ik het super lief allemaal van m'n vriendin, en ik heb ook uitgesproken hoe blij ik met haar ben (dat soort dingen zeggen vind ik extreem moeilijk)
Nu werken... ik zie er zo tegenop. Ik heb al bedacht dat ik medicatie kan nemen op de terugweg, en na vandaag een paar dagen vrij ben... maar alsnog: het is nu nog maar 9 uur en ik ben hopelijk rond 6 uur terug, en het is me eigenlijk veel te veel, maar het moet, ik moet. Sorry voor m'n geklaag, ik weet dat ik blij mag zijn dat ik kan en mag werken, maar ik vind het echt enorm pittig
Al die verschillende mensen, indrukken, prikkels, gesprekken, ... Er ook aan het achter komen dat mijn grenzen op het werk nog wat beter bewaakt kunnen worden
Ik zat nu in de paascommissie, terwijl ik daar niks mee te maken heb maar het me zo leuk (ja daar is ie weer, alles is leuk) leek... daardoor vandaag naast m'n gewone werkzaamheden ook daar veel voor regelen en een viering met heel veel mensen bijwonen (herkenbaar dus Selune ).
Nou ja, dat ik het allemaal een beetje begin in te zien is misschien al heel wat....
voor jullie, voor vandaag
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 13 april 2017 om 09:25
quote:Sofie1979 schreef op 13 april 2017 @ 08:09:
Vandaag ga ik doen wat Knuff gisteren bij de mindfulness heeft geleerd: kijken naar mijn gedachten alsof ik naar een toneelstuk kijk. Het lijkt me wel leuk
Ja, dat is het dus ook
Wat een openbaring om te ervaren dat ik niks met al die vreselijk nare dingen in m'n hoofd hoef... Die peut legde ook uit: natuurlijk zijn ze druk in je hoofd, want vaak zit er angst oid onder, en angst is een emotie die niet heel fijn voelt en je dus snel weg wilt hebben. De kunst is om erachter te komen dat je het kunt verdragen (dus niks doen en ernaar kijken), uiteindelijk, als je het helemaal 'doorvoelt' hebt, kan het verwerkt worden.
Nou ja, niks doen dus, observeren en waarnemen, dat was de (enorm ingewikkelde) boodschap
Vandaag ga ik doen wat Knuff gisteren bij de mindfulness heeft geleerd: kijken naar mijn gedachten alsof ik naar een toneelstuk kijk. Het lijkt me wel leuk
Ja, dat is het dus ook
Wat een openbaring om te ervaren dat ik niks met al die vreselijk nare dingen in m'n hoofd hoef... Die peut legde ook uit: natuurlijk zijn ze druk in je hoofd, want vaak zit er angst oid onder, en angst is een emotie die niet heel fijn voelt en je dus snel weg wilt hebben. De kunst is om erachter te komen dat je het kunt verdragen (dus niks doen en ernaar kijken), uiteindelijk, als je het helemaal 'doorvoelt' hebt, kan het verwerkt worden.
Nou ja, niks doen dus, observeren en waarnemen, dat was de (enorm ingewikkelde) boodschap
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 13 april 2017 om 09:58
Dat inzien is ook heel wat Knuf, dat is het begin van alles, van bewustwording en andere keuzes kunnen maken.
Sterkte met je lange dag vandaag, en jij ook, Selune.
Hoe is het met je kat afgelopen, Pruttel? Heb je in drab gestaan met je blote voeten vanmorgen? Iekkkkss..
Stronggirl, sterkte vandaag.
Fijn ook de hoopvolle berichten te lezen.
Sterkte met je lange dag vandaag, en jij ook, Selune.
Hoe is het met je kat afgelopen, Pruttel? Heb je in drab gestaan met je blote voeten vanmorgen? Iekkkkss..
Stronggirl, sterkte vandaag.
Fijn ook de hoopvolle berichten te lezen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 13 april 2017 om 10:06
Ja, niks hoeven met al die nare dingen in je hoofd.... want het nu is anders.
Dat heb ik gisteren ook ervaren.
Met een man nog wel, degene bij wie ik zo uithuilde vorige week. Ik zag hem gisteren ook, en hij blijkt meer voor mij te voelen (dat alleen al is al vreemd, om als mooie vrouw gezien te worden, nog steeds onwennig en raar). Hij hield me vast en er gebeurde heel veel in mijn hoofd, ook oude dingen, oude herinneringen, en ik kon alles zeggen en het was nog steeds goed. En hij gaf aan dat ik op elk moment stop kon zeggen en dat er niets gebeurde wat ik niet wilde, en dat was ook zo. Hij weet van mijn MM en alles is gewoon helder, en toch was het vreemd en raar en onverwacht en ook goed; gewoon knuffel en meer niet. Echt gek: er gaan dus mensen weg uit mijn leven (die vier vriendinnen, familie, ZH..) en er komt dan blijkbaar inderdaad ook meer ruimte voor nieuwe dingen...
En ik ervaar het, ik probeerde er met alles bij te blijven (wat deels lukte), en dat was dus echt: het NU is anders, het is geen vroeger waar maar gewoon over alles van mij heengewalst werd zonder dat ze het zelfs maar beseften.
Dat heb ik gisteren ook ervaren.
Met een man nog wel, degene bij wie ik zo uithuilde vorige week. Ik zag hem gisteren ook, en hij blijkt meer voor mij te voelen (dat alleen al is al vreemd, om als mooie vrouw gezien te worden, nog steeds onwennig en raar). Hij hield me vast en er gebeurde heel veel in mijn hoofd, ook oude dingen, oude herinneringen, en ik kon alles zeggen en het was nog steeds goed. En hij gaf aan dat ik op elk moment stop kon zeggen en dat er niets gebeurde wat ik niet wilde, en dat was ook zo. Hij weet van mijn MM en alles is gewoon helder, en toch was het vreemd en raar en onverwacht en ook goed; gewoon knuffel en meer niet. Echt gek: er gaan dus mensen weg uit mijn leven (die vier vriendinnen, familie, ZH..) en er komt dan blijkbaar inderdaad ook meer ruimte voor nieuwe dingen...
En ik ervaar het, ik probeerde er met alles bij te blijven (wat deels lukte), en dat was dus echt: het NU is anders, het is geen vroeger waar maar gewoon over alles van mij heengewalst werd zonder dat ze het zelfs maar beseften.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 13 april 2017 om 13:47
Sofie, jouw smoesjes zou ik doorhebben en op zijn Snows omsmoezen naar iets constructiefs waarom je die korsten gewoon nodig hebt!
Kat heeft of, de haarbal nog in zich, of hem zo goed verstopt dat ik hem nog tegen ga komen
Druk druk hier, net een klein wandelingetje buiten gemaakt en toen scheen de zon gewoon 2 hele minuten!!
Kat heeft of, de haarbal nog in zich, of hem zo goed verstopt dat ik hem nog tegen ga komen
Druk druk hier, net een klein wandelingetje buiten gemaakt en toen scheen de zon gewoon 2 hele minuten!!
