Psyche
alle pijlers
paniekaanvallen
zondag 29 maart 2009 om 21:27
Hallo allemaal,
Sinds een aantal weken heb ik bijna dagelijks last van paniekaanvallen. Het is begonnen nadat ik bij de huisarts ben geweest omdat ik al een tijdje last had van "zenuwpijn" in mijn hals, kaak, borst en rug. Daarnaast ben ik een keer heel erg duizelig geworden terwijl ik rustig op de laptop zat te internetten.
De huisarts nam het serieus en heeft mij doorverwezen naar een cardioloog. Ik heb ook een briefje op zak, waarmee ik gelijk een hartfilmpje kan laten maken als ik weer pijn krijg.
Sindsdien vertrouw ik mijn lichaam totaal niet meer, voel ik elk pijntje. En als ik dan iets voel, raak ik gelijk in paniek. Ik probeer dan uit alle macht allerlei relativerende gedachtes te bedenken, maar dat krijg ik niet voor elkaar. De angst is sterker.
Twee jaar terug, ben ik, na jarenlang buikpijn gehad te hebben, accuut opgenomen voor een vermoedelijke blindedarmontsteking. Toen ik bijkwam uit de narcose bleken ze de helft van mijn dikke darm verwijderd te hebben en was er het vermoeden van kanker. Gelukkig bleek het later om ontstekkingen van uitstulpsels te gaan die geperforeerd waren.
Ik ben voor die buikpijn ook meerdere keren naar de huisarts gegaan. Zijn vermoeden was spastische darmen, dus veel vezels eten, enz. Dus ik vond mezelf een hypogonder en een aansteller.
Nu weet ik het dus niet meer. Kan ik het onderscheid niet meer maken tussen reeele klachten en klachten die voortkomen uit een paniekaanval.
Ik leef niet echt gezond, rook, eet niet altijd genoeg groente en fruit en beweeg niet genoeg. Daar probeer ik wat aan te doen, gezond eten en minder roken en dagelijks een stukje wandelen. Dat laatste vind ik dan weer doodeng, omdat ik door de inspanning weer van alles ga voelen, met als gevoel....paniekaanval. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik weet dat je paniekaanvallen kan krijgen van kleine ruimtes, grote massa's, enz. Maar wat als je paniekaanvallen krijgt van je eigen lichaam? Waar kan ik me dan nog veilig voelen?
Ik kan helaas pas over 4 weken terecht bij de cardioloog.
Is er iemand die hier zichzelf in herkent?
Sinds een aantal weken heb ik bijna dagelijks last van paniekaanvallen. Het is begonnen nadat ik bij de huisarts ben geweest omdat ik al een tijdje last had van "zenuwpijn" in mijn hals, kaak, borst en rug. Daarnaast ben ik een keer heel erg duizelig geworden terwijl ik rustig op de laptop zat te internetten.
De huisarts nam het serieus en heeft mij doorverwezen naar een cardioloog. Ik heb ook een briefje op zak, waarmee ik gelijk een hartfilmpje kan laten maken als ik weer pijn krijg.
Sindsdien vertrouw ik mijn lichaam totaal niet meer, voel ik elk pijntje. En als ik dan iets voel, raak ik gelijk in paniek. Ik probeer dan uit alle macht allerlei relativerende gedachtes te bedenken, maar dat krijg ik niet voor elkaar. De angst is sterker.
Twee jaar terug, ben ik, na jarenlang buikpijn gehad te hebben, accuut opgenomen voor een vermoedelijke blindedarmontsteking. Toen ik bijkwam uit de narcose bleken ze de helft van mijn dikke darm verwijderd te hebben en was er het vermoeden van kanker. Gelukkig bleek het later om ontstekkingen van uitstulpsels te gaan die geperforeerd waren.
Ik ben voor die buikpijn ook meerdere keren naar de huisarts gegaan. Zijn vermoeden was spastische darmen, dus veel vezels eten, enz. Dus ik vond mezelf een hypogonder en een aansteller.
Nu weet ik het dus niet meer. Kan ik het onderscheid niet meer maken tussen reeele klachten en klachten die voortkomen uit een paniekaanval.
Ik leef niet echt gezond, rook, eet niet altijd genoeg groente en fruit en beweeg niet genoeg. Daar probeer ik wat aan te doen, gezond eten en minder roken en dagelijks een stukje wandelen. Dat laatste vind ik dan weer doodeng, omdat ik door de inspanning weer van alles ga voelen, met als gevoel....paniekaanval. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik weet dat je paniekaanvallen kan krijgen van kleine ruimtes, grote massa's, enz. Maar wat als je paniekaanvallen krijgt van je eigen lichaam? Waar kan ik me dan nog veilig voelen?
Ik kan helaas pas over 4 weken terecht bij de cardioloog.
Is er iemand die hier zichzelf in herkent?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 29 maart 2009 om 22:02
Ik herken mezelf hier niet in... Wil je wel veel sterkte wensen!
En hoe je onderscheid kan maken tussen reeele klachten en klachten vanuit een paniekaanval vind ik moeilijk te zeggen..
Misschien dat als een arts zegt dat je niks met het hart hebt (ik noem maar een voorbeeld) dat je dat voor waar aan kan (leren) nemen... Al weet ik ook dat dat moeilijk kan zijn... Ze zeggen wel dat het goed is, maarrrrr...
Ik werk met clienten die ook paniekaanvallen hebben op dat gebied en het is moeilijk om hen gerust te stellen...
Ik zeg niet dat jij hetzelfde bent als mijn clienten.. Dat bedoel ik totaal niet te zeggen...
Heel veel sterkte nogmaals!
En hoe je onderscheid kan maken tussen reeele klachten en klachten vanuit een paniekaanval vind ik moeilijk te zeggen..
Misschien dat als een arts zegt dat je niks met het hart hebt (ik noem maar een voorbeeld) dat je dat voor waar aan kan (leren) nemen... Al weet ik ook dat dat moeilijk kan zijn... Ze zeggen wel dat het goed is, maarrrrr...
Ik werk met clienten die ook paniekaanvallen hebben op dat gebied en het is moeilijk om hen gerust te stellen...
Ik zeg niet dat jij hetzelfde bent als mijn clienten.. Dat bedoel ik totaal niet te zeggen...
Heel veel sterkte nogmaals!
zondag 29 maart 2009 om 22:07
Bedankt voor je reactie, holly
Dat is ook een beetje mijn punt. Ik heb in het verleden ook wel eens paniekaanvallen gehad (hyperventileren) ben er dus niet onbekend mee.
Maar sinds die operatie 2 jaar terug, weet ik dat er ook wel iets aan de hand kan zijn. Dat soms dingen over het hoofd gezien worden. En die gedachte is zo sterk, dat ik het niet kan relativeren......
Dat is ook een beetje mijn punt. Ik heb in het verleden ook wel eens paniekaanvallen gehad (hyperventileren) ben er dus niet onbekend mee.
Maar sinds die operatie 2 jaar terug, weet ik dat er ook wel iets aan de hand kan zijn. Dat soms dingen over het hoofd gezien worden. En die gedachte is zo sterk, dat ik het niet kan relativeren......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 29 maart 2009 om 22:24
extrahalo, bellen heb ik al gedaan. Er was geen mogelijkheid om eerder te kunnen en aan mij bellen bij uitvallers, daar beginnen ze niet aan (hun woorden).
Naar de fysio ga ik sinds een paar weken, om de spanningen in mijn nek en schouders te laten behandelen, dat helpt gelukkig wel een beetje. Wat betreft het hyperventileren, ken ik de trukjes (zoals hand op je buik leggen, zakjes blazen enzo) wel, maar de paniek is gewoon te groot. Ik voel me niet veilig in mijn eigen lichaam, en daar kan je niet van weggaan. Pleinen, autosnelwegen, mensenmassa's kun je vermijden....maar jezelf dus niet.
Naar de fysio ga ik sinds een paar weken, om de spanningen in mijn nek en schouders te laten behandelen, dat helpt gelukkig wel een beetje. Wat betreft het hyperventileren, ken ik de trukjes (zoals hand op je buik leggen, zakjes blazen enzo) wel, maar de paniek is gewoon te groot. Ik voel me niet veilig in mijn eigen lichaam, en daar kan je niet van weggaan. Pleinen, autosnelwegen, mensenmassa's kun je vermijden....maar jezelf dus niet.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 29 maart 2009 om 22:36
Paniekaanvallen van je eigen lichaam: je bent echt niet de enige! Je kunt werkelijk overal paniekaanvallen van krijgen. Het cirkeltje waar je in zit, wordt ws. niet doorbroken als je naar de cardioloog bent geweest, denk ik. Je ratio zegt"joh er is niks aan de hand" maar ondertussen blijf je irrationele gedachten houden.
Kijk eens op deze site.
Sterkte ermee!
Kijk eens op deze site.
Sterkte ermee!
zondag 29 maart 2009 om 22:45
enkelvoudige paniekaanvallen zijn relatief makkelijk te verhelpen. de eerste paniekaanval is vaak het 'trauma". Als ik jou was zou ik snel een afpraak maken met een cognitief gedragtherapeut die eventueel ook geschoold is in EMDR, dan kun je er binnen 6 afspraken vanaf zijn. bij www.psyq.nl hebben ze goede geprotocolleerde behandelingen die vergoed worden en heb je zicht op de wachtlijst. gr suzanne
zondag 29 maart 2009 om 23:49
Bij veel ziekenhuizen werkt de afdeling cardiologie samen met psychologen omdat er bij cardiologie heel veel mensen komen die paniekaanvallen niet van werkelijke hartklachten kunnen onderscheiden. Er zijn echt veel mensen die na lichamelijke klachten angst ontwikkelen en daardoor paniekaanvallen krijgen, je bent zeker de enige niet en bij zo'n gecombineerde afdeling hebben ze er zo veel ervaring mee! Ik zou je angst in ieder geval wel vertellen bij de cardioloog en vragen of ze je daar ook mee kunnen helpen. Met CGT zijn dit soort klachten over het algemeen goed te behandelen. Sterkte.
zondag 29 maart 2009 om 23:57
maandag 30 maart 2009 om 21:52
Espy, goed idee. Ik ga het zeker aankaarten bij de cardioloog. Want inderdaad (cooper), kans dat geruststelling van de cardioloog niet gaat helpen. En toch, ik ken de klachten die je kan krijgen van hyperventileren, maar soms voel ik iets wat daar gewoon buitenvalt. Zoals vanmiddag, tijdens het autorijden, ging mijn linkerarm ineens heel erg zeer doen......vervolgens raak ik dan in paniek.
Sophy, ik ben heel erg benieuwd naar jouw verhaal. Hoe je het volhield, hoe het zich uitte bij jou. Ik moet heel erg mijn best doen om dingen te blijven doen,,,,,want alles waarbij ik een paniekaanval krijg probeer ik te vermijden en dat is nogal wat.
Sophy, ik ben heel erg benieuwd naar jouw verhaal. Hoe je het volhield, hoe het zich uitte bij jou. Ik moet heel erg mijn best doen om dingen te blijven doen,,,,,want alles waarbij ik een paniekaanval krijg probeer ik te vermijden en dat is nogal wat.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 30 maart 2009 om 22:28
@Lin67: je kunt ook in de buurt een psycholoog of therapeut zoeken die gespecialiseerd is in cognitieve gedragstherapie. Dat helpt echt en ik kan het weten.
Echt, bel zsm want erover praten met een specialist, gaat je echt helpen. Je gaat idd anders zaken alleen maar meer vermijden en dan zit je helemaal in een cirkel waar je niet uitkomt.
Nogmaals sterkte.
Echt, bel zsm want erover praten met een specialist, gaat je echt helpen. Je gaat idd anders zaken alleen maar meer vermijden en dan zit je helemaal in een cirkel waar je niet uitkomt.
Nogmaals sterkte.
maandag 30 maart 2009 om 22:34
Helaas heb ik volgende week de laatste afspraak met mijn huidige psycholoog. Dat was voor andere zaken, die nu wel gelukkig goed gaan (depressie en ptss). Daarom baal ik zo dat ik sinds ik bij de huisarts geweest ben, die paniekaanvallen heb. Voelde ik mezelf eindelijk weer mentaal stabiel, gebeurd dit. Maar ik kan haar vragen of ze mij een psycholoog kan aanraden die gespecialiseerd is in angststoornis of anders via de site's die ik van jullie gekregen heb (heb ze al globaal gelezen).
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 31 maart 2009 om 18:01
Hoi Lin,
Een beetje later dan beloofd, maar ik kom toch nog even vertellen hoe het mij is vergaan. Ik kreeg voor het eerst paniekaanvallen tijdens een stressvolle baan (waarbij ik mezelf ook nog eens enorm onder druk zette). Daarnaast had ik veel stress in mijn privé leven.
Bij mij uitte het zich in benauwdheid. Ik heb al een jaar of 10 astma en toen had ik er continu last van. Althans, dat dacht ik. Tot ik een keer bij de huisarts kwam en die noemde dat ik een paniekaanval had.
Ik ben toen acuut gestopt met werken, want ik was helemaal gesloopt en zo gestresst dat ik met 3 oxazepam nog niet rustig werd. Ik had toen therapie voor andere zaken, maar de beste man kon me met dit niet goed helpen. Behalve dan door me uiteindelijk door te sturen naar de paniekpoli in ons UMC.
Wat precies de trigger is geweest, weet ik nog steeds niet. Al stond ik wel onder heel erg veel druk toen. En naar jouw verhaal brengt me ook op een nieuw inzicht: ik was bezig met zwanger worden en dat lukte niet. Ik was er van overtuigd dat er iets met mij mis was en daar werd ik heel angstig van.
Ik heb er zoals gezegd ongeveer een jaar last van gehad. Het begon vrij rustig en op het dieptepunt sliep ik niet meer, at ik niet meer en zat ik vooral thuis. Ik was 24 uur per dag aan het hyperventileren en dacht zo'n 10 keer per dag dat ik nu écht zou stikken.
Bij mij hing het niet aan bepaalde plekken of gebeurtenissen, dus ik kon wel weg, maar ik wilde niet dat anderen mij zagen als ik een aanval had.
Mijn man heeft me er echt doorheen gesleept zeg ik altijd, maar ik uiteindelijk heb ik mezelf 'gered'. Ik zag het allemaal niet meer zitten, mijn relatie stond onder druk (man sliep ook niet meer ondertussen en ik kon niet alleen zijn 's nachts). Niemand wist meer raad met mij. Toen heb ik me naar de huisarts gesleept (die had ik natuurlijk wel vaker bezocht) en gezegd dat het écht, écht niet meer ging en dat ik nu hulp nodig had. Hij heeft toen geregeld dat ik met spoed op die poli terecht kon. In eerste instantie zelfs voor een opname.
Spoed is in Nederland toch vaak een paar weken en gek genoeg ging het na die verwijzing een stuk beter Misschien omdat ik weer ergens controle over had? Ik hoefde iig niet opgenomen te worden en kreeg een aantal sessies met een gedragstherapeut. Die heeft me erg geholpen om áls ik een paniekaanval had, deze onder controle te krijgen. En om minder angstig te worden.
Als ik het zo opschrijf besef ik me weer hoe heftig het was en hoe erg het wanhopige gevoel van 'dit komt nooit meer goed' was. Ik kan me voorstellen dat dit bij jou nu ook meespeelt: je hebt dingen net weer op de rit en dan dit......
Ik denk echt dat het heel zinnig is dat je zsm gerust gesteld wordt vwb je lichamelijke klachten. Dan kan je namelijk leren om een paniekaanval onder controle te krijgen. Ik kon op het laatst echt mijn gedachten sturen door te denken 'ik ga niet dood, ik krijg gewoon lucht, het duurt maar heel even, straks kan je weer lekker tv kijken/naar de stad, er is niets ernstigs aan de hand, rustig blijven'. Beetje lang mantra maar het hielp wel.
Een psych die hierin gespecialiseerd is, is ook echt belangrijk. Hij kan je uitleggen hoe een paniekaanval werkt. Als je dat mechanisme door hebt, is het al een stuk minder eng.
Vraag gerust iets als je nog iets wil weten. Het is misschien een beetje onsamenhangend verhaaltje geworden, maar ik bedoel het goed
Ik wens je heel veel sterkte en hoe eerder je actie onderneemt, hoe beter het voor je is.
Liefs Sophy
Een beetje later dan beloofd, maar ik kom toch nog even vertellen hoe het mij is vergaan. Ik kreeg voor het eerst paniekaanvallen tijdens een stressvolle baan (waarbij ik mezelf ook nog eens enorm onder druk zette). Daarnaast had ik veel stress in mijn privé leven.
Bij mij uitte het zich in benauwdheid. Ik heb al een jaar of 10 astma en toen had ik er continu last van. Althans, dat dacht ik. Tot ik een keer bij de huisarts kwam en die noemde dat ik een paniekaanval had.
Ik ben toen acuut gestopt met werken, want ik was helemaal gesloopt en zo gestresst dat ik met 3 oxazepam nog niet rustig werd. Ik had toen therapie voor andere zaken, maar de beste man kon me met dit niet goed helpen. Behalve dan door me uiteindelijk door te sturen naar de paniekpoli in ons UMC.
Wat precies de trigger is geweest, weet ik nog steeds niet. Al stond ik wel onder heel erg veel druk toen. En naar jouw verhaal brengt me ook op een nieuw inzicht: ik was bezig met zwanger worden en dat lukte niet. Ik was er van overtuigd dat er iets met mij mis was en daar werd ik heel angstig van.
Ik heb er zoals gezegd ongeveer een jaar last van gehad. Het begon vrij rustig en op het dieptepunt sliep ik niet meer, at ik niet meer en zat ik vooral thuis. Ik was 24 uur per dag aan het hyperventileren en dacht zo'n 10 keer per dag dat ik nu écht zou stikken.
Bij mij hing het niet aan bepaalde plekken of gebeurtenissen, dus ik kon wel weg, maar ik wilde niet dat anderen mij zagen als ik een aanval had.
Mijn man heeft me er echt doorheen gesleept zeg ik altijd, maar ik uiteindelijk heb ik mezelf 'gered'. Ik zag het allemaal niet meer zitten, mijn relatie stond onder druk (man sliep ook niet meer ondertussen en ik kon niet alleen zijn 's nachts). Niemand wist meer raad met mij. Toen heb ik me naar de huisarts gesleept (die had ik natuurlijk wel vaker bezocht) en gezegd dat het écht, écht niet meer ging en dat ik nu hulp nodig had. Hij heeft toen geregeld dat ik met spoed op die poli terecht kon. In eerste instantie zelfs voor een opname.
Spoed is in Nederland toch vaak een paar weken en gek genoeg ging het na die verwijzing een stuk beter Misschien omdat ik weer ergens controle over had? Ik hoefde iig niet opgenomen te worden en kreeg een aantal sessies met een gedragstherapeut. Die heeft me erg geholpen om áls ik een paniekaanval had, deze onder controle te krijgen. En om minder angstig te worden.
Als ik het zo opschrijf besef ik me weer hoe heftig het was en hoe erg het wanhopige gevoel van 'dit komt nooit meer goed' was. Ik kan me voorstellen dat dit bij jou nu ook meespeelt: je hebt dingen net weer op de rit en dan dit......
Ik denk echt dat het heel zinnig is dat je zsm gerust gesteld wordt vwb je lichamelijke klachten. Dan kan je namelijk leren om een paniekaanval onder controle te krijgen. Ik kon op het laatst echt mijn gedachten sturen door te denken 'ik ga niet dood, ik krijg gewoon lucht, het duurt maar heel even, straks kan je weer lekker tv kijken/naar de stad, er is niets ernstigs aan de hand, rustig blijven'. Beetje lang mantra maar het hielp wel.
Een psych die hierin gespecialiseerd is, is ook echt belangrijk. Hij kan je uitleggen hoe een paniekaanval werkt. Als je dat mechanisme door hebt, is het al een stuk minder eng.
Vraag gerust iets als je nog iets wil weten. Het is misschien een beetje onsamenhangend verhaaltje geworden, maar ik bedoel het goed
Ik wens je heel veel sterkte en hoe eerder je actie onderneemt, hoe beter het voor je is.
Liefs Sophy
dinsdag 31 maart 2009 om 18:05
O en ter aanvulling: ik snap heel erg goed dat je angst voor een écht lichamelijke oorzaak enorm groot is, gezien je verleden. Daarom is het heel erg belangrijk dat je op dat vlak gerustgesteld wordt.
En misschien is het een optie om de gesprekken met je huidige psych nog even voort te zetten? Iig totdat je andere hulp hebt gevonden. Het ergste is als je het gevoel hebt hier alleen in te staan. Dat zal je angst misschien alleen maar vergroten.
En misschien is het een optie om de gesprekken met je huidige psych nog even voort te zetten? Iig totdat je andere hulp hebt gevonden. Het ergste is als je het gevoel hebt hier alleen in te staan. Dat zal je angst misschien alleen maar vergroten.
dinsdag 31 maart 2009 om 20:26
Bedankt voor je verhaal, Sophy. Gelukkig kan ik nog wel slapen. Lijkt mij vreselijk als je dat niet meer kunt. Want dan ga je jezelf nog beroerder voelen, waardoor je nog meer in het visuele cirkeltje komt. Oxazepam durf ik niet te slikken. Te bang dat ik de weinige controle die ik nog heb, ook verlies.
Bij een paniekaanval voelt het alsof je een schotje hoog in je keel hebt zitten, wat de boel afsluit. Ik kan me dus zo goed voorstellen dat je dan denkt dat je stikt. Was jij ook de hele tijd duizelig? Gelukkig heb je hulp kunnen vinden.
Het wordt weer avond, dat is voor mij het moeilijkst. Ik vind het donker niet fijn en ik heb veel minder afleiding. Veel meer ruimte om weer te gaan malen in het hoofd. Ik weet welke klachten ik kan krijgen van hyperventileren. Dus als ik iets voel, wat niet in dat rijtje past, begint de paniek weer.
Gelukkig had ik vandaag mijn psycholoog aan de telefoon. We moesten nog een datum prikken voor de laatste afspraak. Ik heb haar verteld wat er aan de hand is. Zij zou het in het team gooien om te kijken of ik hier hulp voor kan krijgen. Even afwachten dus. Mijn psycholoog zei wel dat ik het allemaal goed door had....damn, waarom krijg ik het dan niet onder controle?
Ik baal hier zo van. Ik was bezig om mijn leven goed op poten te zetten. Een zinnige daginvulling (ben afgekeurd), nieuwe vrienden, mijn relatie opnieuw weer opbouwen, werken aan mijn gezondheid, enz. en dan gebeurd er dit. Voor mijn partner is het ook vervelend. Tijdens paniekaanvallen ben ik in mezelf gekeerd en moet ik letterlijk alle zeilen bijzetten om niet onderuit te gaan.
Nogmaals bedankt voor je verhaal, Sophy. Ik gun het niemand, maar het helpt wel een beetje om niet de enige te zijn.
Bij een paniekaanval voelt het alsof je een schotje hoog in je keel hebt zitten, wat de boel afsluit. Ik kan me dus zo goed voorstellen dat je dan denkt dat je stikt. Was jij ook de hele tijd duizelig? Gelukkig heb je hulp kunnen vinden.
Het wordt weer avond, dat is voor mij het moeilijkst. Ik vind het donker niet fijn en ik heb veel minder afleiding. Veel meer ruimte om weer te gaan malen in het hoofd. Ik weet welke klachten ik kan krijgen van hyperventileren. Dus als ik iets voel, wat niet in dat rijtje past, begint de paniek weer.
Gelukkig had ik vandaag mijn psycholoog aan de telefoon. We moesten nog een datum prikken voor de laatste afspraak. Ik heb haar verteld wat er aan de hand is. Zij zou het in het team gooien om te kijken of ik hier hulp voor kan krijgen. Even afwachten dus. Mijn psycholoog zei wel dat ik het allemaal goed door had....damn, waarom krijg ik het dan niet onder controle?
Ik baal hier zo van. Ik was bezig om mijn leven goed op poten te zetten. Een zinnige daginvulling (ben afgekeurd), nieuwe vrienden, mijn relatie opnieuw weer opbouwen, werken aan mijn gezondheid, enz. en dan gebeurd er dit. Voor mijn partner is het ook vervelend. Tijdens paniekaanvallen ben ik in mezelf gekeerd en moet ik letterlijk alle zeilen bijzetten om niet onderuit te gaan.
Nogmaals bedankt voor je verhaal, Sophy. Ik gun het niemand, maar het helpt wel een beetje om niet de enige te zijn.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 31 maart 2009 om 21:42
zondag 5 april 2009 om 19:05
Lin, ik zou als ik jou was wel die Oxazepam nemen. Ik heb er destijds ook zo over gedacht, met de angst dat die Oxazepam de laatste controle over mezef weg zou nemen. Ik weet nu zeker dat als ik die Oxazepam wel had genomen, de allergrootste paniekaamval die ik toen kreeg en die me maanden in zijn greep heeft gehouden, toen niet was gekomen. Daardoor moest ik aan de AD. En als je dat kan vermijden door 1 " pammetje" te nemen, zou ik dat zeker doen.
zondag 5 april 2009 om 19:22
Lin, ik herken heel veel in je verhaal. En het positieve: ik ben er van af!
Je schrijft dat je bang bent om de controle te verliezen, en ik denk dat daat ook een groot deel van de angst zit.
Ik ben zelf naar een ademhalingstherapeute geweest, omdat bij mij de hyperventilatie de angst veroorzaakte. Je gaat dan vanalles voelen en hyperventilatie brengt bepaalde klachten naar boven die je enorm kunnen beangstigen.
Ik ben via de stichting voor Angst Fobie en Hyperventilatie Hulp (afhh, even googelen) aan een ademhalingstherapeute gekomen. Zij herkende heel veel n mijn verhaal over het vertrouwen kwijt zijn in mn lijf ed. het heeft me enorm geholpen.
Het is niet raar dat je je zo voelt. Licht je huisarts in over je klachten, als je je lekker voelt bij een bezoek aan de cardioloog: doen! En probeer het hyperventileren onder de knie te krijgen, want dat kan je heel erg de put in helpen!
Je schrijft dat je bang bent om de controle te verliezen, en ik denk dat daat ook een groot deel van de angst zit.
Ik ben zelf naar een ademhalingstherapeute geweest, omdat bij mij de hyperventilatie de angst veroorzaakte. Je gaat dan vanalles voelen en hyperventilatie brengt bepaalde klachten naar boven die je enorm kunnen beangstigen.
Ik ben via de stichting voor Angst Fobie en Hyperventilatie Hulp (afhh, even googelen) aan een ademhalingstherapeute gekomen. Zij herkende heel veel n mijn verhaal over het vertrouwen kwijt zijn in mn lijf ed. het heeft me enorm geholpen.
Het is niet raar dat je je zo voelt. Licht je huisarts in over je klachten, als je je lekker voelt bij een bezoek aan de cardioloog: doen! En probeer het hyperventileren onder de knie te krijgen, want dat kan je heel erg de put in helpen!
dinsdag 7 april 2009 om 16:57
Woestje....je hebt natuurlijk gelijk wat betreft de oxazepam, maar ik ben doodsbenauwd voor medicijnen. Zelfs een simpel paracetamolletje vind ik al eng. Ik zou willen dat ik mezelf over die streep kon krijgen.
Fijn Pop dat je het onder controle hebt kunnen krijgen. Ik wacht even af wat mijn psycholoog heeft te bieden, anders is een ademhalingstherapeut misschien handig. Wat deed jij toen je je ademhaling nog niet onder controle had? Was er een manier om jezelf gerust te stellen?
Het vervelende blijft dat ik voor mijn gevoel echte klachten heb, los van de hyperventilatie. Gisteren was ik aan het stofzuigen. Gewone ademhaling (als ik hyperventileer begin ik te hijgen), geen spanningen....en dan ineens krijg ik enorm pijn in mijn kaak en hals en later op borst/rug. Ik moet dan echt gaan zitten en heel rustig blijven.....dan ebt het na zo'n 20 minuten wel weer weg.
Bovendien heb ik toch wel een zwaar leven gehad. Veel van mezelf gevergd, mentaal en fysiek. Ik ben zo bang dat het zich nu wreekt.
De laatste dagen heb ik ook weer slaapproblemen. Val pas om 3 uur in slaap, en word om 7 uur weer wakker (ze zijn hier de straat aan het verbouwen, pokkeherrie)
Fijn Pop dat je het onder controle hebt kunnen krijgen. Ik wacht even af wat mijn psycholoog heeft te bieden, anders is een ademhalingstherapeut misschien handig. Wat deed jij toen je je ademhaling nog niet onder controle had? Was er een manier om jezelf gerust te stellen?
Het vervelende blijft dat ik voor mijn gevoel echte klachten heb, los van de hyperventilatie. Gisteren was ik aan het stofzuigen. Gewone ademhaling (als ik hyperventileer begin ik te hijgen), geen spanningen....en dan ineens krijg ik enorm pijn in mijn kaak en hals en later op borst/rug. Ik moet dan echt gaan zitten en heel rustig blijven.....dan ebt het na zo'n 20 minuten wel weer weg.
Bovendien heb ik toch wel een zwaar leven gehad. Veel van mezelf gevergd, mentaal en fysiek. Ik ben zo bang dat het zich nu wreekt.
De laatste dagen heb ik ook weer slaapproblemen. Val pas om 3 uur in slaap, en word om 7 uur weer wakker (ze zijn hier de straat aan het verbouwen, pokkeherrie)
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 14 april 2009 om 22:59
Ik val ook even binnen!!!!!
Ik herken heel veel in de verhalen (helaas) Zo'n 2 1/2 jaar geleden is het bij mij begonnen met allerlei vage klachten! Hyperventilatie zei de huisarts maar ik had er een hard hoofd in!!!!!! Nu na 2 jaar kan ik zeggen dat hij gelijk heeft. Geen hv aanvallen maar chronisch. Dus continue aanwezig. Geen gehijg maar hartkloppingen, duizelig, misselijk, brok in mijn keel. Noem maar op. Ik heb heel veel gegoogeld en ben best geschrokken van alle symptomen die er bij horen. Ongeveer 200!!!! De angst dat er iets ernstigs aan de hand is wordt nu een beetje beter maar is nog niet geheel over. Ik heb een ademhalingstherapie gevolgd en daar erg veel baat bij gehad. Het was een ervaings deskundige en alleen de herkenbaarheid is al fijn! Zij heeft mij heel erg op weg geholpen maar ik ben er nog niet helemaal van af. Ik ben niet meer zo angstig als voorheen. Momenteel loop ik bij een masseuse omdat de boel door alle spanningen erg vast zit. Ik heb vanavond de `1e behandeling gehad maar ook hier was een stukje herkenning erg fijn!
waar ik ook erg veel baat bij heb gehad is het hyperventilatie forum. Het lezen van de berichten gaf mij rust, als ik weer begon ging ik de berichten lezen en kwam tot de ontdekking dat ik niet de enige ben. Herkenning en ervaringen uitwisselen kan helpen.
Heel veel sterkte voor een ieder!
Bammie.
Ik herken heel veel in de verhalen (helaas) Zo'n 2 1/2 jaar geleden is het bij mij begonnen met allerlei vage klachten! Hyperventilatie zei de huisarts maar ik had er een hard hoofd in!!!!!! Nu na 2 jaar kan ik zeggen dat hij gelijk heeft. Geen hv aanvallen maar chronisch. Dus continue aanwezig. Geen gehijg maar hartkloppingen, duizelig, misselijk, brok in mijn keel. Noem maar op. Ik heb heel veel gegoogeld en ben best geschrokken van alle symptomen die er bij horen. Ongeveer 200!!!! De angst dat er iets ernstigs aan de hand is wordt nu een beetje beter maar is nog niet geheel over. Ik heb een ademhalingstherapie gevolgd en daar erg veel baat bij gehad. Het was een ervaings deskundige en alleen de herkenbaarheid is al fijn! Zij heeft mij heel erg op weg geholpen maar ik ben er nog niet helemaal van af. Ik ben niet meer zo angstig als voorheen. Momenteel loop ik bij een masseuse omdat de boel door alle spanningen erg vast zit. Ik heb vanavond de `1e behandeling gehad maar ook hier was een stukje herkenning erg fijn!
waar ik ook erg veel baat bij heb gehad is het hyperventilatie forum. Het lezen van de berichten gaf mij rust, als ik weer begon ging ik de berichten lezen en kwam tot de ontdekking dat ik niet de enige ben. Herkenning en ervaringen uitwisselen kan helpen.
Heel veel sterkte voor een ieder!
Bammie.
woensdag 22 april 2009 om 11:02
Het blijft vechten tegen de paniekaanvallen. Ik heb van mijn therapeut wel wat ademhalingsoefeningen meegekregen, maar er zijn gewoon ook reeelen klachten. Gisteren ben ik eindelijk naar de cardioloog geweest. En ook dat viel niet mee. Ik moest gelijk dezelfde dag een foto van mijn longen laten maken en bloed laten prikken. Als er iets niet goed was, zou hij gelijk bellen. Verder heb ik nu een gele kaart op zak waarmee ik dag en nacht bij een cardioloog terecht kan, mocht ik weer pijn krijgen of mocht mijn hart weer gaan fladderen. Ik krijg nog een oproep voor een holter (kastje wat 24 uur lang je hartslag registreert). En als laatste, en dat vind ik ook het engste, een CT scan van de aders. Daarvoor moet ik van te voren een betablokker slikken om de hartslag te vertragen (doodeng) en krijg ik een infuus met contrastvloeistof om vervolgens een half uur doodstil in zo'n draaiding te moeten liggen. Tot ik een oproep heb gehad voor de holter en CT scan moet ik dagelijks aspirines slikken om mijn bloed te verdunnen.
Ik had gehoopt dat die cardioloog zou zeggen: "niets aan de hand, je ademt gewoon verkeerd" ..... nu knijp ik hem nog meer....
Ik had gehoopt dat die cardioloog zou zeggen: "niets aan de hand, je ademt gewoon verkeerd" ..... nu knijp ik hem nog meer....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 22 april 2009 om 14:26
Hey ik heb even al jullie verhalen gelezen.. zelf heb ik geen last van paniekaanvallen maar een vriendin van mij wel. Ik stelde haar voor om iets van Tai Chi of zo te doen daarbij oefen je je ademhaling. maar om alleen te gaan naar zo'n les vond ze eng.
nu heb ik een vorm van tai chi gevonden, Qi Gong en je kan het gewoon via youtube volgen!
misschien helpt het jullie ook http://www.youtube.com/watch?v=nVTNV3m5rIM er is maar 1 les maar het is wel nederlands.. uiteraard zijn er ook genoeg engelse lessen te vinden op youtube.. je moet het maar even bekijken.. hoor graag of het ook geholpen heeft
nu heb ik een vorm van tai chi gevonden, Qi Gong en je kan het gewoon via youtube volgen!
misschien helpt het jullie ook http://www.youtube.com/watch?v=nVTNV3m5rIM er is maar 1 les maar het is wel nederlands.. uiteraard zijn er ook genoeg engelse lessen te vinden op youtube.. je moet het maar even bekijken.. hoor graag of het ook geholpen heeft
