Psyche
alle pijlers
paniekaanvallen
zondag 29 maart 2009 om 21:27
Hallo allemaal,
Sinds een aantal weken heb ik bijna dagelijks last van paniekaanvallen. Het is begonnen nadat ik bij de huisarts ben geweest omdat ik al een tijdje last had van "zenuwpijn" in mijn hals, kaak, borst en rug. Daarnaast ben ik een keer heel erg duizelig geworden terwijl ik rustig op de laptop zat te internetten.
De huisarts nam het serieus en heeft mij doorverwezen naar een cardioloog. Ik heb ook een briefje op zak, waarmee ik gelijk een hartfilmpje kan laten maken als ik weer pijn krijg.
Sindsdien vertrouw ik mijn lichaam totaal niet meer, voel ik elk pijntje. En als ik dan iets voel, raak ik gelijk in paniek. Ik probeer dan uit alle macht allerlei relativerende gedachtes te bedenken, maar dat krijg ik niet voor elkaar. De angst is sterker.
Twee jaar terug, ben ik, na jarenlang buikpijn gehad te hebben, accuut opgenomen voor een vermoedelijke blindedarmontsteking. Toen ik bijkwam uit de narcose bleken ze de helft van mijn dikke darm verwijderd te hebben en was er het vermoeden van kanker. Gelukkig bleek het later om ontstekkingen van uitstulpsels te gaan die geperforeerd waren.
Ik ben voor die buikpijn ook meerdere keren naar de huisarts gegaan. Zijn vermoeden was spastische darmen, dus veel vezels eten, enz. Dus ik vond mezelf een hypogonder en een aansteller.
Nu weet ik het dus niet meer. Kan ik het onderscheid niet meer maken tussen reeele klachten en klachten die voortkomen uit een paniekaanval.
Ik leef niet echt gezond, rook, eet niet altijd genoeg groente en fruit en beweeg niet genoeg. Daar probeer ik wat aan te doen, gezond eten en minder roken en dagelijks een stukje wandelen. Dat laatste vind ik dan weer doodeng, omdat ik door de inspanning weer van alles ga voelen, met als gevoel....paniekaanval. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik weet dat je paniekaanvallen kan krijgen van kleine ruimtes, grote massa's, enz. Maar wat als je paniekaanvallen krijgt van je eigen lichaam? Waar kan ik me dan nog veilig voelen?
Ik kan helaas pas over 4 weken terecht bij de cardioloog.
Is er iemand die hier zichzelf in herkent?
Sinds een aantal weken heb ik bijna dagelijks last van paniekaanvallen. Het is begonnen nadat ik bij de huisarts ben geweest omdat ik al een tijdje last had van "zenuwpijn" in mijn hals, kaak, borst en rug. Daarnaast ben ik een keer heel erg duizelig geworden terwijl ik rustig op de laptop zat te internetten.
De huisarts nam het serieus en heeft mij doorverwezen naar een cardioloog. Ik heb ook een briefje op zak, waarmee ik gelijk een hartfilmpje kan laten maken als ik weer pijn krijg.
Sindsdien vertrouw ik mijn lichaam totaal niet meer, voel ik elk pijntje. En als ik dan iets voel, raak ik gelijk in paniek. Ik probeer dan uit alle macht allerlei relativerende gedachtes te bedenken, maar dat krijg ik niet voor elkaar. De angst is sterker.
Twee jaar terug, ben ik, na jarenlang buikpijn gehad te hebben, accuut opgenomen voor een vermoedelijke blindedarmontsteking. Toen ik bijkwam uit de narcose bleken ze de helft van mijn dikke darm verwijderd te hebben en was er het vermoeden van kanker. Gelukkig bleek het later om ontstekkingen van uitstulpsels te gaan die geperforeerd waren.
Ik ben voor die buikpijn ook meerdere keren naar de huisarts gegaan. Zijn vermoeden was spastische darmen, dus veel vezels eten, enz. Dus ik vond mezelf een hypogonder en een aansteller.
Nu weet ik het dus niet meer. Kan ik het onderscheid niet meer maken tussen reeele klachten en klachten die voortkomen uit een paniekaanval.
Ik leef niet echt gezond, rook, eet niet altijd genoeg groente en fruit en beweeg niet genoeg. Daar probeer ik wat aan te doen, gezond eten en minder roken en dagelijks een stukje wandelen. Dat laatste vind ik dan weer doodeng, omdat ik door de inspanning weer van alles ga voelen, met als gevoel....paniekaanval. En zo is het cirkeltje weer rond.
Ik weet dat je paniekaanvallen kan krijgen van kleine ruimtes, grote massa's, enz. Maar wat als je paniekaanvallen krijgt van je eigen lichaam? Waar kan ik me dan nog veilig voelen?
Ik kan helaas pas over 4 weken terecht bij de cardioloog.
Is er iemand die hier zichzelf in herkent?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 12 juni 2009 om 01:03
Hallo iedereen. Ik heb het verhaal gelezen over paniek/angst. Ik heb sinds een jaar ongeveer ook last van paniekaanvallen. Ik weet ook niet wat de oorzaak is, maar ik heb wel zo mijn ideeën.
Mijn eerste paniekaanval kreeg ik toen ik een joint had gerookt. Ik deed dit al 1,5 jaar, maar toen ging het helemaal verkeerd. Ik kreeg hele erge steken in mijn hart en ik zag om de 10 sec. zwart voor mijn ogen. Alles wat ik zei of dacht gebeurde ook werkerlijk, bijvoorbeeld: ik zei dat ik niet meer kon praten en toen kon ik ook niet meer praten. Wij zijn toen naar het ziekenhuis gereden, omdat ik dacht dat ik dood ging. We hebben daar een hartfilmpje gemaakt en alles was goed.. Dit was echt een heel eng gevoel allemaal.
Mijn 2e paniekaanval heb ik op vakantie gekregen in Hongarije. Daar was ik 3 weken op vakantie en leefde ik met een slecht ritme en slechte eet gewoonte. Ik dronk ook elke dag alcohol en na 1.5 week was het zover. Ik ging 's morgens even buiten staan en kreeg toen heftige pijn op mijn borst. Ik schreeuwde alles bij elkaar en mijn ouders+vrienden kwamen meteen naar me toe. Ik gaf aan dat ik dood ging en ik kreeg moeite met ademen (hyperventilatie). Ik kreeg het zo benauwd en ik wilde meteen naar het ziekenhuis. Dus wij de auto in gestapt en met hoge snelheid naar het ziekenhuis. Daar heb ik wederom weer een hartfilmpje laten maken. En dit bleek ook weer allemaal prima in orde te zijn. Ik vroeg me echt af of ik wel helemaal gezond was? Wat waren die klachten dan steeds? Waarom leek het alsof ik dood ging? Ik snapte er helemaal niets meer van.
In de kerst van 2007 ben ik ook op vakantie geweest in Hongarije met mijn ouders, zus en haar vriend. Wij zijn toen op stap geweest daar en we kregen aan het einde van de avond ruzie met 5 jongens. 1 van deze jongen stak mij neer met een mes en daarna sloegen en stompten ze in mijn maag en op mijn gezicht.
Toen ik hier later weer eens aan dacht, kreeg ik het gevoel of dit misschien de oorzaak was..
Ik had nog steeds heel veel last van paniekaanvallen. Ik kreeg het ook voornamelijk na een avondje stappen. Als ik dan alcohol dronk werd ik de volgende dag helemaal gek van mezelf. Ik kan het gevoel gewoon niet beschrijven. Het leek of mijn hart stil ging staan en je voelt van allerlei rare dingen door je lichaam. Op een zondag avond, 4 februari 2009 was ik met vrienden ook de kroeg in gegaan. Wij waren al om 3 uur begonnen met drinken en we stopten om 2 uur in de nacht. De volgende dag ging het zo dramatisch en ik werd echt heel bang. Ik heb toen 's morgens om 8 uur 3 lauwe flessen bier opgedronken, omdat ik dacht dat het dan beter ging. Maar tevergeefs, de klachten werden heel erg! Ik ben naar mijn tante gelopen en die heeft mijn moeder en vader op gebeld. Die waren meteen naar huis gekomen en we zijn naar de dokter gegaan. Ik was mezelf zo druk aan het maken dat ik een spuit kreeg waar ik rustig van werd. Voor die week kreeg ik als medicijn: Oxazepam voorgeschreven. Dit is een rustgevend medicijn.. Toen ik na een week terug ging naar de dokter kreeg ik al snel nieuwe medicijnen: Fluvoxamine. Deze slik ik nu vanaf 12 februari 2009 tot nu. Op het begin werden de klachten alleen maar erger van Fluvoxamine. Ik kreeg daarom ook een extra strip Oxazepam voor als ik weer helemaal in paniek zou raken. Deze heb ik dus nog even geslikt. Daarna ben ik door gegaan met Fluvoxamine. Ik slikte 50 mg per dag. Meestal een uur voor het slapen gaan nam ik deze pil in. Het ging een hele tijd goed met me, alleen na 2 maanden ging het weer helemaal fout. Ik kreeg weer heftige paniekaanvallen en het was nu echt heel erg geworden. Ik werd bij een psycholoog geplaatst en ik kreeg ademhalingstherapie. Dit heeft tot nu toe niets geholpen. Ik slik voortaan 100 mg per dag, dus de dubbele hoeveelheid.
Mijn paniekaanvallen zijn nog steeds erg en ik durf zelf niet eens meer naar school en stage. Ik heb verder een hele lieve vriendin die mij heel goed helpt hier mee. Wij praten heel veel samen. Ook met mijn ouders, zus en vrienden praat ik veel over mijn paniekstoornis.
Ik voel me de laatste tijd zo vreselijk erg, omdat ik niet meer fatsoenlijk kan functioneren in de maatschappij. Ik heb gelogen over hele simpele dingen tegen zowel mijn ouders als mijn vriendin. Ik ben echt totaal geen persoon die liegt en ik heb daar echt een hekel aan. Maar toch heb ik over een aantal dingen gelogen en daar heb ik zo veel spijt van!!
Ik was altijd een hele vrolijke, behulpzame jongen die altijd voor iedereen klaar stond. Ik heb verder ook geen problemen met mijn uiterlijk. En ik wil ook weer de oude Alex worden die altijd overal plezier in had en die altijd vrolijk was.
Ik heb nu 15 Juni aanstaande een afspraak bij de GGZ. Ik hoop dat ze mijn zullen helpen met mijn problemen.
Tot slot, mijn klachten: gevoel alsof je dood gaat, tintelingen rond de mond, heel veel stress, bibberen met mijn benen, vluchten uit drukke ruimtes, moeilijk ademhalen, slecht slapen, heel erg moe overdag.
Mijn ouders worden nu onderhand ook gek van me, omdat ik vaak alleen maar in bed lig en heel vaak bedroefd en chaggerijnig ben.
Ik hoop dat jullie mijn verhaal zullen lezen. Voor degene die met hetzelfde probleem zitten hoor ik graag zijn/haar verhaal.
Met vriendelijke groet,
Alex
Mijn eerste paniekaanval kreeg ik toen ik een joint had gerookt. Ik deed dit al 1,5 jaar, maar toen ging het helemaal verkeerd. Ik kreeg hele erge steken in mijn hart en ik zag om de 10 sec. zwart voor mijn ogen. Alles wat ik zei of dacht gebeurde ook werkerlijk, bijvoorbeeld: ik zei dat ik niet meer kon praten en toen kon ik ook niet meer praten. Wij zijn toen naar het ziekenhuis gereden, omdat ik dacht dat ik dood ging. We hebben daar een hartfilmpje gemaakt en alles was goed.. Dit was echt een heel eng gevoel allemaal.
Mijn 2e paniekaanval heb ik op vakantie gekregen in Hongarije. Daar was ik 3 weken op vakantie en leefde ik met een slecht ritme en slechte eet gewoonte. Ik dronk ook elke dag alcohol en na 1.5 week was het zover. Ik ging 's morgens even buiten staan en kreeg toen heftige pijn op mijn borst. Ik schreeuwde alles bij elkaar en mijn ouders+vrienden kwamen meteen naar me toe. Ik gaf aan dat ik dood ging en ik kreeg moeite met ademen (hyperventilatie). Ik kreeg het zo benauwd en ik wilde meteen naar het ziekenhuis. Dus wij de auto in gestapt en met hoge snelheid naar het ziekenhuis. Daar heb ik wederom weer een hartfilmpje laten maken. En dit bleek ook weer allemaal prima in orde te zijn. Ik vroeg me echt af of ik wel helemaal gezond was? Wat waren die klachten dan steeds? Waarom leek het alsof ik dood ging? Ik snapte er helemaal niets meer van.
In de kerst van 2007 ben ik ook op vakantie geweest in Hongarije met mijn ouders, zus en haar vriend. Wij zijn toen op stap geweest daar en we kregen aan het einde van de avond ruzie met 5 jongens. 1 van deze jongen stak mij neer met een mes en daarna sloegen en stompten ze in mijn maag en op mijn gezicht.
Toen ik hier later weer eens aan dacht, kreeg ik het gevoel of dit misschien de oorzaak was..
Ik had nog steeds heel veel last van paniekaanvallen. Ik kreeg het ook voornamelijk na een avondje stappen. Als ik dan alcohol dronk werd ik de volgende dag helemaal gek van mezelf. Ik kan het gevoel gewoon niet beschrijven. Het leek of mijn hart stil ging staan en je voelt van allerlei rare dingen door je lichaam. Op een zondag avond, 4 februari 2009 was ik met vrienden ook de kroeg in gegaan. Wij waren al om 3 uur begonnen met drinken en we stopten om 2 uur in de nacht. De volgende dag ging het zo dramatisch en ik werd echt heel bang. Ik heb toen 's morgens om 8 uur 3 lauwe flessen bier opgedronken, omdat ik dacht dat het dan beter ging. Maar tevergeefs, de klachten werden heel erg! Ik ben naar mijn tante gelopen en die heeft mijn moeder en vader op gebeld. Die waren meteen naar huis gekomen en we zijn naar de dokter gegaan. Ik was mezelf zo druk aan het maken dat ik een spuit kreeg waar ik rustig van werd. Voor die week kreeg ik als medicijn: Oxazepam voorgeschreven. Dit is een rustgevend medicijn.. Toen ik na een week terug ging naar de dokter kreeg ik al snel nieuwe medicijnen: Fluvoxamine. Deze slik ik nu vanaf 12 februari 2009 tot nu. Op het begin werden de klachten alleen maar erger van Fluvoxamine. Ik kreeg daarom ook een extra strip Oxazepam voor als ik weer helemaal in paniek zou raken. Deze heb ik dus nog even geslikt. Daarna ben ik door gegaan met Fluvoxamine. Ik slikte 50 mg per dag. Meestal een uur voor het slapen gaan nam ik deze pil in. Het ging een hele tijd goed met me, alleen na 2 maanden ging het weer helemaal fout. Ik kreeg weer heftige paniekaanvallen en het was nu echt heel erg geworden. Ik werd bij een psycholoog geplaatst en ik kreeg ademhalingstherapie. Dit heeft tot nu toe niets geholpen. Ik slik voortaan 100 mg per dag, dus de dubbele hoeveelheid.
Mijn paniekaanvallen zijn nog steeds erg en ik durf zelf niet eens meer naar school en stage. Ik heb verder een hele lieve vriendin die mij heel goed helpt hier mee. Wij praten heel veel samen. Ook met mijn ouders, zus en vrienden praat ik veel over mijn paniekstoornis.
Ik voel me de laatste tijd zo vreselijk erg, omdat ik niet meer fatsoenlijk kan functioneren in de maatschappij. Ik heb gelogen over hele simpele dingen tegen zowel mijn ouders als mijn vriendin. Ik ben echt totaal geen persoon die liegt en ik heb daar echt een hekel aan. Maar toch heb ik over een aantal dingen gelogen en daar heb ik zo veel spijt van!!
Ik was altijd een hele vrolijke, behulpzame jongen die altijd voor iedereen klaar stond. Ik heb verder ook geen problemen met mijn uiterlijk. En ik wil ook weer de oude Alex worden die altijd overal plezier in had en die altijd vrolijk was.
Ik heb nu 15 Juni aanstaande een afspraak bij de GGZ. Ik hoop dat ze mijn zullen helpen met mijn problemen.
Tot slot, mijn klachten: gevoel alsof je dood gaat, tintelingen rond de mond, heel veel stress, bibberen met mijn benen, vluchten uit drukke ruimtes, moeilijk ademhalen, slecht slapen, heel erg moe overdag.
Mijn ouders worden nu onderhand ook gek van me, omdat ik vaak alleen maar in bed lig en heel vaak bedroefd en chaggerijnig ben.
Ik hoop dat jullie mijn verhaal zullen lezen. Voor degene die met hetzelfde probleem zitten hoor ik graag zijn/haar verhaal.
Met vriendelijke groet,
Alex
