Psyche
alle pijlers
Partner heeft een burn-out, wat te doen?
dinsdag 21 november 2023 om 12:52
Hi,
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Ik (36 jaar) heb ruim 4 jaar een relatie met een hele lieve man (40 jaar). Wij wonen niet samen, geen kinderen samen ,maar wonen wel vlak bij elkaar in de buurt. Wij hebben altijd een gezonde relatie gehad en geen onderlinge issues.
2 jaar terug gaf mijn partner aan dat hij dacht een burn-out te hebben of er bijna tegenaan zat. Hij zou wat minder gaan werken (hij is zelfstandige en werkte altijd heel veel uren) en hij zou aan zijn leefstijl gaan werken (hij at slecht en bewoog weinig). Het leek even beter te gaan totdat een jaar terug ik veranderingen begon te zien aan hem. Hij kreeg last van hartkloppingen, was constant ziek, moe & klaagde over alles en iedereen, maar met name over zijn werk. Tussen ons samen was alles prima.
Echter, zo rond maart dit jaar begon ik echt veranderingen te merken, zijn libido was helemaal weg, hij had een grauwe huidskleur, dikke wallen, kwam depressief over, kort lontje, sliep niet meer, hij voelde zich opgejaagd en prikkelbaar. Hij gaf aan dat hij niet meer zo verder kon, hij zei dat hij zijn werk vreselijk vindt, iets anders wil gaan doen maar hij wist niet wat en hij stond op punt van instorten. Hij gaf aan even alleen te willen zijn, dus die ruimte gaf ik hem ook, we spraken elkaar nog wel telefonisch en hij nam ongeveer 4 weken een break van werken, maar hij was wel nog op zoek naar opdrachten, dus naar mijns inziens was hij niet volledig aan het rusten. Na die man is hij weer volledig gaan werken, met alle gevolgen van dien.
Sindsdien ging het bergafwaarts, ik heb geprobeerd hem te overtuigen om hulp te zoeken, maar ik kwam er al snel achter dat het weinig zin heeft; iemand moet het zelf willen. Hij is toen uiteindelijk twee keer naar een coach geweest, maar is daar mee gestopt want hij zei dat alles wat die man zei, hij al wist en allemaal heel logisch was. 6 weken terug kwam de 'man met de hamer' voor hem, zoals hij het omschreef. Hij is per direct gestopt met werken en is in zijn bed gekropen en wil alleen maar slapen. Hij gaf aan tijd alleen nodig te hebben.
Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsdeskundigen, ik heb zelf wel ervaring met een zware depressie 8 jaar terug, maar niet met een burn-out.
Hij gaf aan mij zijn grenzen aan, als in alleen willen zijn en hem tijd gunnen, en dat respecteer ik ook. Ik heb wel gezegd dat ik voor hem klaar sta en dat hij mij altijd om steun kan vragen, maar ik ben niet meer langs geweest en heb hem niet meer gebeld. De laatste keer dat ik langs ging met eten, lag hij in de middag knock-out in zijn bed en daarna belde hij dus mij op dat hij alleen wilde zijn. want hij vond het niet eerlijk voor mij dat hij zich zo voelt en zo moe is.
Echter, ik ben ook een mens met gevoelens en ik maak mij zorgen om hem en ik mis hem ook, mijn maatje en geliefde is nu weg. Nu heb ik fijne mensen om mij heen en ga ik door met mijn dagelijks leven, maar wat kan ik doen als partner? Mensen die zelf een(zware) burn-out hebben gehad, hoe ervoeren jullie die eerste periode? Wilden jullie ook helemaal alleen zijn? Of wie weet zijn er andere vrouwen hier met partners die in een burn-out zaten/zitten die mij wat tips of info kunnen geven hoe om te gaan met deze situatie. Soms twijfel ik namelijk of ik het wel allemaal goed aanpak.
Ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Ik (36 jaar) heb ruim 4 jaar een relatie met een hele lieve man (40 jaar). Wij wonen niet samen, geen kinderen samen ,maar wonen wel vlak bij elkaar in de buurt. Wij hebben altijd een gezonde relatie gehad en geen onderlinge issues.
2 jaar terug gaf mijn partner aan dat hij dacht een burn-out te hebben of er bijna tegenaan zat. Hij zou wat minder gaan werken (hij is zelfstandige en werkte altijd heel veel uren) en hij zou aan zijn leefstijl gaan werken (hij at slecht en bewoog weinig). Het leek even beter te gaan totdat een jaar terug ik veranderingen begon te zien aan hem. Hij kreeg last van hartkloppingen, was constant ziek, moe & klaagde over alles en iedereen, maar met name over zijn werk. Tussen ons samen was alles prima.
Echter, zo rond maart dit jaar begon ik echt veranderingen te merken, zijn libido was helemaal weg, hij had een grauwe huidskleur, dikke wallen, kwam depressief over, kort lontje, sliep niet meer, hij voelde zich opgejaagd en prikkelbaar. Hij gaf aan dat hij niet meer zo verder kon, hij zei dat hij zijn werk vreselijk vindt, iets anders wil gaan doen maar hij wist niet wat en hij stond op punt van instorten. Hij gaf aan even alleen te willen zijn, dus die ruimte gaf ik hem ook, we spraken elkaar nog wel telefonisch en hij nam ongeveer 4 weken een break van werken, maar hij was wel nog op zoek naar opdrachten, dus naar mijns inziens was hij niet volledig aan het rusten. Na die man is hij weer volledig gaan werken, met alle gevolgen van dien.
Sindsdien ging het bergafwaarts, ik heb geprobeerd hem te overtuigen om hulp te zoeken, maar ik kwam er al snel achter dat het weinig zin heeft; iemand moet het zelf willen. Hij is toen uiteindelijk twee keer naar een coach geweest, maar is daar mee gestopt want hij zei dat alles wat die man zei, hij al wist en allemaal heel logisch was. 6 weken terug kwam de 'man met de hamer' voor hem, zoals hij het omschreef. Hij is per direct gestopt met werken en is in zijn bed gekropen en wil alleen maar slapen. Hij gaf aan tijd alleen nodig te hebben.
Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsdeskundigen, ik heb zelf wel ervaring met een zware depressie 8 jaar terug, maar niet met een burn-out.
Hij gaf aan mij zijn grenzen aan, als in alleen willen zijn en hem tijd gunnen, en dat respecteer ik ook. Ik heb wel gezegd dat ik voor hem klaar sta en dat hij mij altijd om steun kan vragen, maar ik ben niet meer langs geweest en heb hem niet meer gebeld. De laatste keer dat ik langs ging met eten, lag hij in de middag knock-out in zijn bed en daarna belde hij dus mij op dat hij alleen wilde zijn. want hij vond het niet eerlijk voor mij dat hij zich zo voelt en zo moe is.
Echter, ik ben ook een mens met gevoelens en ik maak mij zorgen om hem en ik mis hem ook, mijn maatje en geliefde is nu weg. Nu heb ik fijne mensen om mij heen en ga ik door met mijn dagelijks leven, maar wat kan ik doen als partner? Mensen die zelf een(zware) burn-out hebben gehad, hoe ervoeren jullie die eerste periode? Wilden jullie ook helemaal alleen zijn? Of wie weet zijn er andere vrouwen hier met partners die in een burn-out zaten/zitten die mij wat tips of info kunnen geven hoe om te gaan met deze situatie. Soms twijfel ik namelijk of ik het wel allemaal goed aanpak.
vrijdag 24 november 2023 om 01:19
Misschien was de huisarts vrij zakelijk maar tekort aan Vit B12 kan veel klachten geven in het lijf, zeker ook psychische klachten, moedeloosheid en vermoeidheid.Tulp2009 schreef: ↑23-11-2023 14:39Dat is eigenlijk ontstaan een aantal jaren terug, ik zat toen zelf even in de ziektewet wegens een operatie, en verveelde mij dus toen ben ik hem gaan helpen met zijn e-mail en administratie. Hij is wel een paar maanden terug naar de huisarts geweest, hij kreeg toen een kastje mee voor zijn hart mee en de huisarts had gezegd dat hij meer moest rusten. Mijn vriend is vegan en de huisarts zei dat hij weer vlees moest gaan eten. Mijn vriend was er in ieder geval niet over te spreken en voelde zich niet serieus genomen en is naar mijn weten niet meer teruggegaan.
Ik zou hier toch wel even, samen, naar kijken ( het thema vlees eten of niet en lezen over wat Vit B12 doet in je lijf en wat een tekort kan veroorzaken)
Het kan misschien een kwetsbaar onderwerp bij hem zijn en ik zou het tactvol aanpakken
vrijdag 24 november 2023 om 09:41
Eens, mijn veganistische vriend had een tijd geleden ook een flink B12 en ook ijzertekort, waardoor bloedarmoede.Verbinder schreef: ↑24-11-2023 01:19Misschien was de huisarts vrij zakelijk maar tekort aan Vit B12 kan veel klachten geven in het lijf, zeker ook psychische klachten, moedeloosheid en vermoeidheid.
Ik zou hier toch wel even, samen, naar kijken ( het thema vlees eten of niet en lezen over wat Vit B12 doet in je lijf en wat een tekort kan veroorzaken)
Het kan misschien een kwetsbaar onderwerp bij hem zijn en ik zou het tactvol aanpakken
vrijdag 24 november 2023 om 13:31
Ja, ik ben het wel met je eens dat het een vreemde situatie is. Enige wat ik erover kan zeggen is dat hij een heel trots persoon is die niet graag 'zwakte' wil laten zien naar mij toe, dat heeft hij ook zo letterlijk gezegd tegen mij. Ook al heb ik gezegd dat ik voor hem er ben no matter what, dus ook in de mindere tijden. En ik vind het zeker niet tof dat ik buitenspel word gezet.eefje677 schreef: ↑23-11-2023 19:19Vreemde situatie vind ik. Ik heb zelf ook meerdere keren een burn-out en/of depressie gehad. Ja je bent op, nee je wil niks, ja alles kost moeite. Maar ik vind het nogal respectloos om je partner zo resoluut op een zijspoor te zetten en weken geen contact te hebben. Zeker als het al over kinderen en samenwonen ging. Jij maakt je zorgen, en dat snapt hij toch ook wel? Ik zou het zelf vanuit jouw schoenen overigens ook geen weken zo laten bestaan, wie weet wat er aan de hand is. En sowieso moet hij terug naar de huisarts.
En ja, ik heb lang getwijfeld van moet ik langsgaan, normaal gesproken ben ik heel vaak bij hem thuis, ook heel vaak onverwachts dat ik even snel langs kwam. Maar ik heb het dus niet gedaan omdat hij zo nadrukkelijk aan gaf de laatste keer dat ik langskwam, dat hij alleen wilde zijn en mij zal bellen als hij er klaar voor is, en ik vind elkaars grenzen respecteren heel erg belangrijk in een relatie. Vandaar ook dat ik in dubio zit want ik weet dat het niet goed met hem gaat en zou hem graag willen steunen, maar dan lees ik hier ook dat mensen in een burn-out in het begin liever alleen zijn en ik wil dus ook niet over zijn grenzen heengaan. Pfff.. lastig allemaal, ik had nooit gedacht dat we in deze situatie terecht zouden komen.
vrijdag 24 november 2023 om 13:32
Dat is zeker een heel goed punt! Ga dat zeker aankaarten zodra het moment er is.Verbinder schreef: ↑24-11-2023 01:19Misschien was de huisarts vrij zakelijk maar tekort aan Vit B12 kan veel klachten geven in het lijf, zeker ook psychische klachten, moedeloosheid en vermoeidheid.
Ik zou hier toch wel even, samen, naar kijken ( het thema vlees eten of niet en lezen over wat Vit B12 doet in je lijf en wat een tekort kan veroorzaken)
Het kan misschien een kwetsbaar onderwerp bij hem zijn en ik zou het tactvol aanpakken
vrijdag 24 november 2023 om 14:04
Eens hoor, grenzen respecteren is belangrijk. Maar ik weet niet of hij nu goed in staat is om te bepalen wat goed voor hem is. Soms heb je daar toch wat hulp van buitenaf voor nodig. Wie weet is er wel wat anders mis. Zelf zou ik er op z'n minst een telefoontje aan wagen. Hebben jullie zelfs geen app contact? Hoe lang heb je nu echt helemaal niks van hem gehoord/gezien? Kan hij wel voor zichzelf zorgen?Tulp2009 schreef: ↑24-11-2023 13:31
En ja, ik heb lang getwijfeld van moet ik langsgaan, normaal gesproken ben ik heel vaak bij hem thuis, ook heel vaak onverwachts dat ik even snel langs kwam. Maar ik heb het dus niet gedaan omdat hij zo nadrukkelijk aan gaf de laatste keer dat ik langskwam, dat hij alleen wilde zijn en mij zal bellen als hij er klaar voor is, en ik vind elkaars grenzen respecteren heel erg belangrijk in een relatie. Vandaar ook dat ik in dubio zit want ik weet dat het niet goed met hem gaat en zou hem graag willen steunen, maar dan lees ik hier ook dat mensen in een burn-out in het begin liever alleen zijn en ik wil dus ook niet over zijn grenzen heengaan. Pfff.. lastig allemaal, ik had nooit gedacht dat we in deze situatie terecht zouden komen.
vrijdag 24 november 2023 om 14:22
Hier ben ik het wel mee eens. Ik denk nu juist dat je wel even moet langs gaan om te checken. Ik vind het wel heel passief om te zeggen, hij wil rust, dus ik laat hem volledig alleen. De periode waar hij nu doorheen gaat is het moeilijkst, en als partner vind ik niet dat je dan langs de zijlijn moet gaan staan.eefje677 schreef: ↑24-11-2023 14:04Eens hoor, grenzen respecteren is belangrijk. Maar ik weet niet of hij nu goed in staat is om te bepalen wat goed voor hem is. Soms heb je daar toch wat hulp van buitenaf voor nodig. Wie weet is er wel wat anders mis. Zelf zou ik er op z'n minst een telefoontje aan wagen. Hebben jullie zelfs geen app contact? Hoe lang heb je nu echt helemaal niks van hem gehoord/gezien? Kan hij wel voor zichzelf zorgen?
dit is natuurlijk mijn mening, en gebaseerd op mijn eigen ervaring.
vrijdag 24 november 2023 om 17:26
Het advies is inmiddels dat iemand met een burn out zoveel als mogelijk een normaal ritme moet behouden.
Dus 's ochtends opstaan, douchen en aankleden, iets eten en dan wat daglicht pakken door bijvoorbeeld te gaan wandelen of fietsen, al is het maar 5-10 minuten als je het langer niet volhoudt.
Dan mag je daarna rusten, lunchen en daarna zou het goed zijn als hij iets van sociaal contact opzoekt, al is het maar even iemand bellen, of een kop thee drinken met jou.
Zo ga je de dag door met heel veel rust en ontspanning, maar ook soms een kleine taak, zoals eten maken, een eenvoudige puzzel doen, even naar buiten, het is belangrijk dit goed af te wisselen met rust, of een korte middagslaap (niet langer dan 45 min).
Ik begrijp helemaal dat hij er totaal geen zin in heeft, maar uit onderzoek is duidelijk geworden dat alleen maar in bed liggen averechts werkt. Misschien kun je hem hierbij helpen?
Dus 's ochtends opstaan, douchen en aankleden, iets eten en dan wat daglicht pakken door bijvoorbeeld te gaan wandelen of fietsen, al is het maar 5-10 minuten als je het langer niet volhoudt.
Dan mag je daarna rusten, lunchen en daarna zou het goed zijn als hij iets van sociaal contact opzoekt, al is het maar even iemand bellen, of een kop thee drinken met jou.
Zo ga je de dag door met heel veel rust en ontspanning, maar ook soms een kleine taak, zoals eten maken, een eenvoudige puzzel doen, even naar buiten, het is belangrijk dit goed af te wisselen met rust, of een korte middagslaap (niet langer dan 45 min).
Ik begrijp helemaal dat hij er totaal geen zin in heeft, maar uit onderzoek is duidelijk geworden dat alleen maar in bed liggen averechts werkt. Misschien kun je hem hierbij helpen?
vrijdag 24 november 2023 om 17:35
Ik had een partner(geen lat), dus dat scheelde tot op zekere hoogte. Ook een jong kind. Dat was een stuk ingewikkelder, want mijn partner moest natuurlijk ook gewoon werken. Dus ging kind vaker naar de opvang.
Beetje lastig terug te halen, maar volgens mij duurde dat een paar weken. Daarna kon ik het met moeite opbrengen om kind zelf naar de opvang te brengen. En dat was het fan ook wel. Het duurde zeker een week of 6 voor ik weer iets meer kon.
vrijdag 24 november 2023 om 17:38
Zal best, maar dat zou mij niet zijn gelukt en ik ben toch ook hersteld.Kris84 schreef: ↑24-11-2023 17:26Het advies is inmiddels dat iemand met een burn out zoveel als mogelijk een normaal ritme moet behouden.
Dus 's ochtends opstaan, douchen en aankleden, iets eten en dan wat daglicht pakken door bijvoorbeeld te gaan wandelen of fietsen, al is het maar 5-10 minuten als je het langer niet volhoudt.
Dan mag je daarna rusten, lunchen en daarna zou het goed zijn als hij iets van sociaal contact opzoekt, al is het maar even iemand bellen, of een kop thee drinken met jou.
Zo ga je de dag door met heel veel rust en ontspanning, maar ook soms een kleine taak, zoals eten maken, een eenvoudige puzzel doen, even naar buiten, het is belangrijk dit goed af te wisselen met rust, of een korte middagslaap (niet langer dan 45 min).
Ik begrijp helemaal dat hij er totaal geen zin in heeft, maar uit onderzoek is duidelijk geworden dat alleen maar in bed liggen averechts werkt. Misschien kun je hem hierbij helpen?
zaterdag 25 november 2023 om 13:47
Tulp2009 schreef: ↑24-11-2023 13:31Ja, ik ben het wel met je eens dat het een vreemde situatie is. Enige wat ik erover kan zeggen is dat hij een heel trots persoon is die niet graag 'zwakte' wil laten zien naar mij toe, dat heeft hij ook zo letterlijk gezegd tegen mij. Ook al heb ik gezegd dat ik voor hem er ben no matter what, dus ook in de mindere tijden. En ik vind het zeker niet tof dat ik buitenspel word gezet.
En ja, ik heb lang getwijfeld van moet ik langsgaan, normaal gesproken ben ik heel vaak bij hem thuis, ook heel vaak onverwachts dat ik even snel langs kwam. Maar ik heb het dus niet gedaan omdat hij zo nadrukkelijk aan gaf de laatste keer dat ik langskwam, dat hij alleen wilde zijn en mij zal bellen als hij er klaar voor is, en ik vind elkaars grenzen respecteren heel erg belangrijk in een relatie. Vandaar ook dat ik in dubio zit want ik weet dat het niet goed met hem gaat en zou hem graag willen steunen, maar dan lees ik hier ook dat mensen in een burn-out in het begin liever alleen zijn en ik wil dus ook niet over zijn grenzen heengaan. Pfff.. lastig allemaal, ik had nooit gedacht dat we in deze situatie terecht zouden komen.
Dat staat een gelijkwaardige relatie wel heel erg in de weg. Ik zou er met deze man niet op durven vertrouwen dat hij bij een volgend groot probleem niet weer gewoon wegloopt. Hij heeft nu die burn out en daar kan hij bovenop komen, maar als hij niet iets aan dat weglopen gaat doen dan is er geen basis voor het stichten van een gezin, wat mij betreft.
Dat is natuurlijk niet iets wat je nu met hem kunt bespreken, maar wel iets waar je zelf heel goed kunt bij gaan stilstaan.
zaterdag 25 november 2023 om 13:51
Welk onderzoek? Dit werkte bij mij averechts; mensen die mij gingen vertellen wat ik moest doen om beter te worden.Kris84 schreef: ↑24-11-2023 17:26Het advies is inmiddels dat iemand met een burn out zoveel als mogelijk een normaal ritme moet behouden.
Dus 's ochtends opstaan, douchen en aankleden, iets eten en dan wat daglicht pakken door bijvoorbeeld te gaan wandelen of fietsen, al is het maar 5-10 minuten als je het langer niet volhoudt.
Dan mag je daarna rusten, lunchen en daarna zou het goed zijn als hij iets van sociaal contact opzoekt, al is het maar even iemand bellen, of een kop thee drinken met jou.
Zo ga je de dag door met heel veel rust en ontspanning, maar ook soms een kleine taak, zoals eten maken, een eenvoudige puzzel doen, even naar buiten, het is belangrijk dit goed af te wisselen met rust, of een korte middagslaap (niet langer dan 45 min).
Ik begrijp helemaal dat hij er totaal geen zin in heeft, maar uit onderzoek is duidelijk geworden dat alleen maar in bed liggen averechts werkt. Misschien kun je hem hierbij helpen?
zaterdag 25 november 2023 om 15:44
Ja, dat is zeker een belangrijk punt, en dat is zeker iets wat ik wil bespreken als hij uit die burn-out is, vooral als we willen gaan samenwonen in de toekomst en een gezin willen starten. Er waren al wat doorbraken in de zin van dat hij mij een aantal maanden terug vertelde wat er nou echt aan de hand is, want daarvoor vertelde hij maar in vlagen hoe hij zich voelde en dan was het 'schat, ik ga even rusten, even niet werken en dan ben ik weer de man die je hebt leren kennen'. Maar dit is zeker weten een ontwikkel punt, want ik heb er geen zin in om de toekomst weer in zo'n situatie te zitten. Alleen twijfel ik steeds of het afsluiten van zichzelf nou door de burn-out komt of door zijn persoonlijkheid.S-Groot schreef: ↑25-11-2023 13:47Dat staat een gelijkwaardige relatie wel heel erg in de weg. Ik zou er met deze man niet op durven vertrouwen dat hij bij een volgend groot probleem niet weer gewoon wegloopt. Hij heeft nu die burn out en daar kan hij bovenop komen, maar als hij niet iets aan dat weglopen gaat doen dan is er geen basis voor het stichten van een gezin, wat mij betreft.
Dat is natuurlijk niet iets wat je nu met hem kunt bespreken, maar wel iets waar je zelf heel goed kunt bij gaan stilstaan.
Ik ben zelf ook al ruim een half jaar aan mijzelf aan het werken bij een psycholoog, het bijzondere is dat mijn partner tegen mij steeds zei dat ik niet moet weglopen voor problemen en mijzelf meer moet uiten, en daar heb ik zelf al wat stappen mee gezet sinds die sessies, maar ik verlang wel dat hij ook aan zichzelf gaat werken.
Dank alle dames hier voor alle berichten, ik bespeur nu zelf ook dat ik passief ben als het gaat om het contact op te zoeken, dit komt denk ik ook wel uit het feit dat ik zelf mijn kop in het zand steek als het gaat om problemen (niet alleen relatie gerelateerd) en snel bang ben dat ik dingen verkeerd aanpak, omdat ik mijn partner dus helemaal niet meer herken de afgelopen tijd. Gisteren heb ik hem sinds weken weer gebeld en geappt, helaas geen reactie.
zaterdag 25 november 2023 om 15:46
Hij loopt niet weg. Hij verstopt zich.S-Groot schreef: ↑25-11-2023 13:47Dat staat een gelijkwaardige relatie wel heel erg in de weg. Ik zou er met deze man niet op durven vertrouwen dat hij bij een volgend groot probleem niet weer gewoon wegloopt. Hij heeft nu die burn out en daar kan hij bovenop komen, maar als hij niet iets aan dat weglopen gaat doen dan is er geen basis voor het stichten van een gezin, wat mij betreft.
Dat is natuurlijk niet iets wat je nu met hem kunt bespreken, maar wel iets waar je zelf heel goed kunt bij gaan stilstaan.
zaterdag 25 november 2023 om 17:33
Sorry, misschien ben ik te bezorgd bij dit soort dingen en ik wil je niet ongerust maken maar ik vind dit echt heel vreemd. Ikzelf zou nu sturen dat je je heel veel zorgen maakt, dat ie vanavond wat moet laten horen en dat je anders morgenochtend langskomt om te checken of ie nog leeft.
donderdag 30 november 2023 om 17:20
Sorry ben helemaal vergeten te posten hier, had een drukke week op werk.
Ik ben dus afgelopen zondag onverwachts langsgegaan, hij was gelukkig wel blij om mij te zien, maar het gaat nog steeds niet lekker met hem. Hij zag er fysiek wel ietsjes beter uit, maar merkte dat het nog too much was voor hem om echt een gesprek te voeren. Ik heb dus maar geen (lastige) vragen gesteld en we hebben even geknuffeld op de bank en wat Netflix gekeken. Toen ik naar huis ging zei hij dat hij mij zou bellen, maar dat heeft hij dus niet meer gedaan. Ik denk dus dat het initiatief voorlopig nog steeds vanuit mij zal moeten komen en maar moet accepteren dat het nu zo is en dat mijn partner even niet de man is die ik eerst kende voor de burn-out. Ik merk aan mijzelf dat ik het nog erg lastig blijf vinden, vooral nu met de feestdagen om de hoek.
donderdag 30 november 2023 om 17:28
Ik vind dat je het heel goed doet, TO. Je klinkt nuchter en realistisch en je haalt er niet allerlei onnodige dramatische dingen bij als je partner even niet reageert. Lijkt me voor jou niet makkelijk, maar ik denk dat je je weg wel gaat vinden (en hij straks hopelijk ook, maar dat heb je niet in de hand).
donderdag 30 november 2023 om 17:37
Dank voor de update, ik begon een beetje bang te worden dat hij hele gekke dingen gedaan zou hebben oid.Tulp2009 schreef: ↑30-11-2023 17:20Sorry ben helemaal vergeten te posten hier, had een drukke week op werk.
Ik ben dus afgelopen zondag onverwachts langsgegaan, hij was gelukkig wel blij om mij te zien, maar het gaat nog steeds niet lekker met hem. Hij zag er fysiek wel ietsjes beter uit, maar merkte dat het nog too much was voor hem om echt een gesprek te voeren. Ik heb dus maar geen (lastige) vragen gesteld en we hebben even geknuffeld op de bank en wat Netflix gekeken. Toen ik naar huis ging zei hij dat hij mij zou bellen, maar dat heeft hij dus niet meer gedaan. Ik denk dus dat het initiatief voorlopig nog steeds vanuit mij zal moeten komen en maar moet accepteren dat het nu zo is en dat mijn partner even niet de man is die ik eerst kende voor de burn-out. Ik merk aan mijzelf dat ik het nog erg lastig blijf vinden, vooral nu met de feestdagen om de hoek.
Lastige situatie voor je zo TO. Ik zou vooral zeggen zorg dat je jezelf niet helemaal uit het oog verliest om je naar hem te plooien. Natuurlijk, er zijn goede en slechte tijden, en soms is het een periode meer geven dan nemen in een relatie, maar jij bent er ook, geef in ieder geval ook voldoende aan jezelf.
vrijdag 1 december 2023 om 07:12
Tulp2009 schreef: ↑22-11-2023 14:44Hij dacht inderdaad ook dat het wel mee viel, vooral eerder dit jaar dacht hij dat. Maar ook in september zei hij dat hij even een paar weken slaap nodig had en dat we dan verder konden gaan met onze toekomstplannen. We zouden eigenlijk op korte termijn gaan samenwonen en proberen om zwanger te raken. Maar dat hebben we in overleg op de lange baan geschoven omdat zijn gezondheid prioriteit heeft. En een kind krijgen of samenwonen in deze situatie nu niet slim is, al is het emotioneel gezien wel een teleurstelling dat nu alles in de ijskast staat.
Maar ik vermoed dat hij nu wel merkt dat het serieus is. Ik beheer zijn zakelijke e-mail en zie 0,0 activiteit, en dit is voor mij zeer bijzonder aangezien hij altijd een workaholic was. Ik verlang inderdaad wel van hem, dat zodra hij weer fysiek weer een beetje opgeladen is, hulp zoekt.
Maar goed, zwaar vind ik het wel, voel mij behoorlijk machteloos.
Je mag je gevoel van teleurstelling best meer de ruimte geven, ik heb het idee dat je dat heel erg binnen houdt omdat je weet dat híj geen ruimte heeft voor jouw emoties hierover. Als jij het doorvoelt, ben je dan niet ongelofelijk pissig dat hij weigert door te zetten met hulp zoeken? Want hij zet met deze houding ook jouw droom op een heel ver zijspoor.
Maar goed, ik zou sowieso nooit met een workaholic als vader voor mijn kind kiezen, ik wil namelijk gelijkwaardigheid in de zorg en verantwoording voor ons kind, ik gun mijn kind een vader die echt betrokken is bij zijn kind en niet verslaafd is aan zijn werk (en daarmee kind flink tekort doet).
vrijdag 1 december 2023 om 08:28
Dit klinkt niet als een man waarmee je een kind wil. Als hij nu al omvalt dan wil ik niet weten hoe hij reageert op een baby die bijvoorbeeld dag en nacht huilt.
Daarbij is hij niet in staat om hulp te vragen als hij het nodig heeft en hij is niet in staat in verbinding te blijven wanneer hij het moeilijk heeft (dat is echt mogelijk, ook wanneer je een flinke burn out hebt, dus zegt wat mij betreft veel over zijn karakter).
Hij is ook nog een workaholic wat voor mij een grote red flag is wanneer het om kinderen gaat.
Ik zou een leuker exemplaar zoeken waarmee je echt een toekomst kunt opbouwen. Ik snap dat het moeilijk is om hem los te laten, maar uiteindelijk is het denk ik het beste voor je.
Daarbij is hij niet in staat om hulp te vragen als hij het nodig heeft en hij is niet in staat in verbinding te blijven wanneer hij het moeilijk heeft (dat is echt mogelijk, ook wanneer je een flinke burn out hebt, dus zegt wat mij betreft veel over zijn karakter).
Hij is ook nog een workaholic wat voor mij een grote red flag is wanneer het om kinderen gaat.
Ik zou een leuker exemplaar zoeken waarmee je echt een toekomst kunt opbouwen. Ik snap dat het moeilijk is om hem los te laten, maar uiteindelijk is het denk ik het beste voor je.
vrijdag 1 december 2023 om 09:23
Hier ben ik het echt helemaal mee eens. Dat iemand die zo uit verbinding gaat bij problemen zou ik totaal niet trekken en vind ik tekenend. Even een minimaal teken van leven geven af en toe moet echt kunnen.
En geen hulp zoeken als je blijkbaar zo ver heen bent vind ik ook een enorme red flag.
Ik vind dat hij totaal voorbij gaat aan jou.
vrijdag 1 december 2023 om 09:31
vrijdag 1 december 2023 om 10:24
Die indruk kreeg ik niet echt, alleen dat hij cognitief gezien nog steeds niet oke is. Hij komt niet uit zijn woorden en als iemand na 5 min vraagt 'waar hadden we het ook alweer over' dacht ik, ik ga nu geen moeilijk gesprek voeren want dan raak ik zelf gefrustreerd.
vrijdag 1 december 2023 om 10:38
Ik snap het helemaal wat jij en de andere dames zeggen. Ik was zelf vroeger ook zo, dus geen hulp zoeken en mijzelf isoleren, maar ik heb uiteindelijk wel gekozen om hulp te zoeken toen ik helemaal diep in de put zat en niet meer kon, dit was jaren terug voordat ik mijn partner kende. En dat gun ik mijn partner ook en ik vond het eerder dit jaar best teleurstellend dat hij toen gestopt is met die burn-out coach.eefje677 schreef: ↑01-12-2023 09:23Hier ben ik het echt helemaal mee eens. Dat iemand die zo uit verbinding gaat bij problemen zou ik totaal niet trekken en vind ik tekenend. Even een minimaal teken van leven geven af en toe moet echt kunnen.
En geen hulp zoeken als je blijkbaar zo ver heen bent vind ik ook een enorme red flag.
Ik vind dat hij totaal voorbij gaat aan jou.
Ik heb zelf op dit moment ook weer psychologische hulp omdat ik merkte dat ik weer in oude patronen ging vallen, dus de self-care is er zeker nu. En de afgelopen weken dat we geen contact hadden, is mij ook duidelijk geworden dat ik het prima zelf red en ik heb genoeg plannen die ik ook zonder mijn partner kan verwezenlijken. Voor deze relatie ben ik ook jaren gelukkig single geweest en ik ben financieel niet afhankelijk van hem, dus dat zijn geen redenen of zo om bij hem te blijven. Echter, ik hou wel heel veel van deze man en voor de burn-out hadden we een hele fijne relatie, vandaar dat ik het ook niet direct wil opgeven. Ik denk dat de tijd het zal leren hoe dit gaat eindigen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
