Psyche
alle pijlers
partner met depressie
zondag 12 maart 2017 om 11:13
Hallo,
Ik twijfelde tussen de categorie relaties of psyche, nou ja, t is een combi. Mijn vriend is dik een jaar depressief, hij heeft hulp en het lijkt eindelijk een beetje aan te slaan. Soms heeft ie een goede dag. Daar ben ik blij mee. Waarom ik mijn verhaal doe is om de volgende reden; hoe ga je om met een partner die langdurig niet lekker gaat, hoe houd je jezelf staande en de relatie? Ik vind dit steeds moeilijker en hoop op wat tips van mensen die er ervaring mee hebben, van beide kanten. Onze relatie staat met name de laatste maanden totaal in het teken van zijn depressie, dingen plannen heeft geen zin want we weten niet hoe hij zich zal voelen op de desbetreffende dag. Ik vind het heel erg (egoïstisch) klinken van mezelf maar ik mis de persoon die hij was voor deze kloteziekte. Die persoon is er (tijdelijk) niet en ik kan me op bepaalde dagen ontzettend eenzaam voelen. Ook steeds vaker heb ik (thuis) huilbuien en woedeaanvallen omdat ik niks kan doen. Ik zou zo graag iets willen doen voor hem. We praten hier wel over. En hij geeft ook aan dat er simpelweg zijn voor hem voldoende is. Ik help hem ook met praktische zaken om dingen makkelijker te maken maar alles voelt nutteloos, omdat hij er niet beter door/van gaat worden. Ik doe wel genoeg leuke dingen met vrienden ed, maar er is steeds dat gevoel van verdriet, je weet dat je partner geen leuke avond heeft. Ik probeer mijn eigen gevoel wel zoveel mogelijk opzij te zetten, daar zelf mee te dealen, hij heeft al genoeg aan z'n hoofd. Nou ja, misschien wat wollig maar ik hoop op wat ervaringsverhalen. Nog wat extra info; eind 30 beide, lat relatie, geen kinderen, 4 jaar samen. Bedankt vast.
Ik twijfelde tussen de categorie relaties of psyche, nou ja, t is een combi. Mijn vriend is dik een jaar depressief, hij heeft hulp en het lijkt eindelijk een beetje aan te slaan. Soms heeft ie een goede dag. Daar ben ik blij mee. Waarom ik mijn verhaal doe is om de volgende reden; hoe ga je om met een partner die langdurig niet lekker gaat, hoe houd je jezelf staande en de relatie? Ik vind dit steeds moeilijker en hoop op wat tips van mensen die er ervaring mee hebben, van beide kanten. Onze relatie staat met name de laatste maanden totaal in het teken van zijn depressie, dingen plannen heeft geen zin want we weten niet hoe hij zich zal voelen op de desbetreffende dag. Ik vind het heel erg (egoïstisch) klinken van mezelf maar ik mis de persoon die hij was voor deze kloteziekte. Die persoon is er (tijdelijk) niet en ik kan me op bepaalde dagen ontzettend eenzaam voelen. Ook steeds vaker heb ik (thuis) huilbuien en woedeaanvallen omdat ik niks kan doen. Ik zou zo graag iets willen doen voor hem. We praten hier wel over. En hij geeft ook aan dat er simpelweg zijn voor hem voldoende is. Ik help hem ook met praktische zaken om dingen makkelijker te maken maar alles voelt nutteloos, omdat hij er niet beter door/van gaat worden. Ik doe wel genoeg leuke dingen met vrienden ed, maar er is steeds dat gevoel van verdriet, je weet dat je partner geen leuke avond heeft. Ik probeer mijn eigen gevoel wel zoveel mogelijk opzij te zetten, daar zelf mee te dealen, hij heeft al genoeg aan z'n hoofd. Nou ja, misschien wat wollig maar ik hoop op wat ervaringsverhalen. Nog wat extra info; eind 30 beide, lat relatie, geen kinderen, 4 jaar samen. Bedankt vast.
zondag 12 maart 2017 om 11:16
Ik ben de depressieve en mijn partner doet gewoon zijn eigen ding.
Ik zit niet de hele dag te sippen en doe ook mijn dingen maar op een laag pitje dan.
Hij gaat naar vrienden en gaat dan niet denken dat ik geen leuke avond heb ofzo. Ik zal ook nooit mijn partner dat gevoel geven.
Of mijn kinderen. Ik kan prima doen of alles oke is. Soort van. Ik ben depressief dat betekend niet dat zij dat ook hoeven te zijn.
Jij betrekt het te veel op jou. Ik zou een curcus psycho-educatie aanraden voor jullie beiden.
Ik zit niet de hele dag te sippen en doe ook mijn dingen maar op een laag pitje dan.
Hij gaat naar vrienden en gaat dan niet denken dat ik geen leuke avond heb ofzo. Ik zal ook nooit mijn partner dat gevoel geven.
Of mijn kinderen. Ik kan prima doen of alles oke is. Soort van. Ik ben depressief dat betekend niet dat zij dat ook hoeven te zijn.
Jij betrekt het te veel op jou. Ik zou een curcus psycho-educatie aanraden voor jullie beiden.
zondag 12 maart 2017 om 11:20
quote:Fee-de-Goede schreef op 12 maart 2017 @ 11:16:
Ik ben de depressieve en mijn partner doet gewoon zijn eigen ding.
Ik zit niet de hele dag te sippen en doe ook mijn dingen maar op een laag pitje dan.
Hij gaat naar vrienden en gaat dan niet denken dat ik geen leuke avond heb ofzo. Ik zal ook nooit mijn partner dat gevoel geven.
Of mijn kinderen. Ik kan prima doen of alles oke is. Soort van. Ik ben depressief dat betekend niet dat zij dat ook hoeven te zijn.
Jij betrekt het te veel op jou. Ik zou een curcus psycho-educatie aanraden voor jullie beiden.Dank voor de tip, ik ga daar even over lezen. Hij geeft mij ook het gevoel niet dat ik geen leuke avond kan hebben, dat doe ik zelf. Ja ik betrek het idd teveel op mezelf, ik merk dat ik het lastig vind om los te laten.
Ik ben de depressieve en mijn partner doet gewoon zijn eigen ding.
Ik zit niet de hele dag te sippen en doe ook mijn dingen maar op een laag pitje dan.
Hij gaat naar vrienden en gaat dan niet denken dat ik geen leuke avond heb ofzo. Ik zal ook nooit mijn partner dat gevoel geven.
Of mijn kinderen. Ik kan prima doen of alles oke is. Soort van. Ik ben depressief dat betekend niet dat zij dat ook hoeven te zijn.
Jij betrekt het te veel op jou. Ik zou een curcus psycho-educatie aanraden voor jullie beiden.Dank voor de tip, ik ga daar even over lezen. Hij geeft mij ook het gevoel niet dat ik geen leuke avond kan hebben, dat doe ik zelf. Ja ik betrek het idd teveel op mezelf, ik merk dat ik het lastig vind om los te laten.
zondag 12 maart 2017 om 11:46
Het gaat voorbij, echt... mijn partner heeft bijna 2 jaar een depressie gehad en juist op het moment dat het weer wat beter ging kreeg ik het moeilijk. Ik heb hier op dit forum ook veel over geschreven.
Voor mij was mijn geduld toen een beetje op en wat ik lees bij jou is dat een beetje het geval.
En inderdaad is het heel belangrijk om te zien dat depressie een ziekte is en dat het helemaal niets met jou en hoe je bent als partner te maken heeft. Omdat zijn leven op dit moment in een rustiger vaarwater zit hoeft niet te betekenen dat het jouwe dat ook moet zijn.
Mijn man vertelde me dat hij het juist zo fijn vond dat ik wel gewoon mijn leven bleef leven in die tijd. Het gaf hem rust om gewoon depressief te zijn en tegelijkertijd zich in ieder geval er geen zorgen over te maken dat hij me mee zou trekken daarin.
Maar het is zwaar, voortdurend flexibel blijven in je planning, teleurgesteld worden en dan ook nog de energie opbrengen om het niet op jezelf te betrekken.
Verder niet veel tips, maar vooral een steuntje in de rug, het wordt beter...
Voor mij was mijn geduld toen een beetje op en wat ik lees bij jou is dat een beetje het geval.
En inderdaad is het heel belangrijk om te zien dat depressie een ziekte is en dat het helemaal niets met jou en hoe je bent als partner te maken heeft. Omdat zijn leven op dit moment in een rustiger vaarwater zit hoeft niet te betekenen dat het jouwe dat ook moet zijn.
Mijn man vertelde me dat hij het juist zo fijn vond dat ik wel gewoon mijn leven bleef leven in die tijd. Het gaf hem rust om gewoon depressief te zijn en tegelijkertijd zich in ieder geval er geen zorgen over te maken dat hij me mee zou trekken daarin.
Maar het is zwaar, voortdurend flexibel blijven in je planning, teleurgesteld worden en dan ook nog de energie opbrengen om het niet op jezelf te betrekken.
Verder niet veel tips, maar vooral een steuntje in de rug, het wordt beter...
zondag 12 maart 2017 om 11:52
quote:Sugarcanecorn schreef op 12 maart 2017 @ 11:46:
Het gaat voorbij, echt... mijn partner heeft bijna 2 jaar een depressie gehad en juist op het moment dat het weer wat beter ging kreeg ik het moeilijk. Ik heb hier op dit forum ook veel over geschreven.
Voor mij was mijn geduld toen een beetje op en wat ik lees bij jou is dat een beetje het geval.
En inderdaad is het heel belangrijk om te zien dat depressie een ziekte is en dat het helemaal niets met jou en hoe je bent als partner te maken heeft. Omdat zijn leven op dit moment in een rustiger vaarwater zit hoeft niet te betekenen dat het jouwe dat ook moet zijn.
Mijn man vertelde me dat hij het juist zo fijn vond dat ik wel gewoon mijn leven bleef leven in die tijd. Het gaf hem rust om gewoon depressief te zijn en tegelijkertijd zich in ieder geval er geen zorgen over te maken dat hij me mee zou trekken daarin.
Maar het is zwaar, voortdurend flexibel blijven in je planning, teleurgesteld worden en dan ook nog de energie opbrengen om het niet op jezelf te betrekken.
Verder niet veel tips, maar vooral een steuntje in de rug, het wordt beter...Dank voor je bericht, dit is goed om te lezen.
Het gaat voorbij, echt... mijn partner heeft bijna 2 jaar een depressie gehad en juist op het moment dat het weer wat beter ging kreeg ik het moeilijk. Ik heb hier op dit forum ook veel over geschreven.
Voor mij was mijn geduld toen een beetje op en wat ik lees bij jou is dat een beetje het geval.
En inderdaad is het heel belangrijk om te zien dat depressie een ziekte is en dat het helemaal niets met jou en hoe je bent als partner te maken heeft. Omdat zijn leven op dit moment in een rustiger vaarwater zit hoeft niet te betekenen dat het jouwe dat ook moet zijn.
Mijn man vertelde me dat hij het juist zo fijn vond dat ik wel gewoon mijn leven bleef leven in die tijd. Het gaf hem rust om gewoon depressief te zijn en tegelijkertijd zich in ieder geval er geen zorgen over te maken dat hij me mee zou trekken daarin.
Maar het is zwaar, voortdurend flexibel blijven in je planning, teleurgesteld worden en dan ook nog de energie opbrengen om het niet op jezelf te betrekken.
Verder niet veel tips, maar vooral een steuntje in de rug, het wordt beter...Dank voor je bericht, dit is goed om te lezen.
