Pasen met schoonfamilie, contact met familie verbroken

Door omstandigheden (vriendin is afgelopen maand overleden aan suïcide, ik ben zwaar overwerkt en lijd aan depressie/slapeloosheid etc) staat mijn hoofd er totaal niet naar om Pasen te vieren bij mijn kersverse schoonfamilie.

Het is 2 uur reizen met het OV, ik kan het simpelweg niet opbrengen. Maar we wonen al samen, het wordt gezien als een verplichting.

Wat het extra pijnlijk maakt, is dat ik zelf op zeer gespannen voet sta met mijn eigen ouders. Mijn broertje die nog thuis woont, heeft een aantal jaar geleden het contact verbroken. En daardoor ben ik niet welkom thuis - alleen als ik van tevoren een afspraak maak. En als hij er niet is.

Ik ben alleen welkom met kerst, en de vorige keer was het echt dramatisch, we zaten zelfs aan aparte tafels, hij kon mij niet luchten of zien en heeft geen woord met mij gewisseld. Ik heb echt een heel moeilijke jeugd gehad, en steeds, met feestdagen, is dat enorm pijnlijk.

Nu ben ik ook nog eens niet uitgenodigd met Pasen, maar wel met mijn moeders verjaardag, ze wordt 60. Ik vind het 1 grote schijnheilig poppenkast, ik ben de hele dag alleen maar aan het janken en zie niks meer zitten, ook niet om nog naar schoonfamilie te gaan.

Liefst zou ik mij een aantal dagen terugtrekken in mijn eigen huisje en alleen maar willen slapen. Wat nu, kan ik het maken om niet mee te gaan? Of moet ik mij hier maar gewoon overheen zetten?

Lieve mensen, dank voor jullie reacties! Hoewel we allebei erg opzagen tegen de lange reis, en behoorlijk aan onze tax zaten. zijn we gewoon gegaan. We hebben gewerkt in de trein.

Verder was het gezellig, het heeft mij echt goed gedaan!
Ik merk dat ik enorm opleef van gezelligheid, sociale contacten, en mezelf te veel heb geisoleerd de laatste tijd.