Psyche
alle pijlers
Pesten
maandag 20 augustus 2007 om 12:50
Het lijkt wel of ik pesten aantrek. Op de eerste lagere school werd ik in de 4e klas gepest door mijn leraar. Ik was bv heel slecht in rekenen. Ik moest dan blokjes neerleggen die voor 4 jarigen waren en de hele klas mocht er omheen staan. Dat soort dingen.
Gisteravond kreeg ik in mijn mailbox een berichtje dat ene Pim de Pest (fictieve naam) zich had aangemeld bij schoolbank.nl Nu is het zo dat deze jongen mij verschrikkelijk gepest heeft. Dat is begonnen toen ik op de lagere school ging verhuizen en terecht kwam in toen de zesde klas. Helaas ging hij naar dezelfde middelbare school als ik en zijn gepest is nog 2 jaar doorgegaan tot ik verhuisde naar een plaats. Ik heb hem uit nieuwsgierigheid opgezocht via hyves en toen ik zijn foto zag kwam alles weer naar boven. Het schelden, mij opwachten uit school om me in elkaar te kunnen slaan enz. enz. Op een gegeven moment was mijn rug bont en blauw van het slaan en toen heeft mijn moeder de school ingelicht. Hij heeft toen verschrikkelijk op zijn donder gekregen van de directeur en tja toen was er geen houden meer aan. Plassen tegen m'n fiets aan, in mijn gezicht spugen enz. enz.
Toen ik verhuisd was kwam ik op de MAVO terecht en daar begon het pesten opnieuw. Afschuwelijk, ik had helemaal niemand. Altijd stond ik alleen op het schoolplein. En nee, spijbelen deed ik niet daar dacht ik niet eens aan. Natuurlijk kwam van leren helemaal niets meer terecht dus ik moest naar de toen L.E.A.O. en daar kwam de ommekeer. De knapste jongen van de klas werd verliefd op me. Daarna was het gepest ook afgelopen. 6 jaar lang heb ik een heerlijke schooltijd gehad. En als ik ook foto's terug zie van die tijd snap ik ook niet waarom ik gepest werd. Ik was gewoon een aardige meid die er best leuk uitzag.
Toen kreeg ik een mijn eerste baan bij een uitgeverij een familiebedrijf. En daar begon het treiteren opnieuw. Schreeuwen, te keer gaan mij door laten werken in vakanties terwijl het kantoor dicht was enz. enz. Na een jaar was ik, op mijn 18e, overspannen. Dit heeft mij gevormt voor de rest van mijn leven. Ik ben inmiddels 37, ben gelukkig getrouwd en heb 2 leuke kinderen. Ik zie er echt leuk uit, heb een fijne vriendenkring en een geweldige familie. Maar, mijn zelfvertrouwen is nihiel. Als iemand tegen me schreeuwt klap ik dicht. Voor mijn kinderen durf ik het niet op te nemen, bang dat er ruzie (slaan) van komt. Mijn kinderen moeten zichzelf redden want ik durf het niet voor hun op te nemen. Gelukkig heb ik een man waar ze een geweldige vader aan hebben. Zelf worden ze totaal niet gepest. Ik zorg ervoor dat altijd leuke kleren en spullen hebben zodat ze daar iedergeval niet op aan gekeken worden.
Ik voel me nog steeds het prettigst als ik binnen de veiligheid van mijn huis ben. Fietsen durf ik nauwelijks en auto rijden doe ik zo min mogelijk. Altijd gebeurd er wat als ik in het openbaar ben. Het lijkt wel of het op mijn voorhoofd staat. Ik ben aardig tegen iedereen en wil ook graag door iedereen aardig gevonden worden. Ik weet dat het een lang verhaal is maar ik ben zo nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen. Want ik weet zeker dat ik niet de enige ben die vroeger gepest is.
Een lang
Gisteravond kreeg ik in mijn mailbox een berichtje dat ene Pim de Pest (fictieve naam) zich had aangemeld bij schoolbank.nl Nu is het zo dat deze jongen mij verschrikkelijk gepest heeft. Dat is begonnen toen ik op de lagere school ging verhuizen en terecht kwam in toen de zesde klas. Helaas ging hij naar dezelfde middelbare school als ik en zijn gepest is nog 2 jaar doorgegaan tot ik verhuisde naar een plaats. Ik heb hem uit nieuwsgierigheid opgezocht via hyves en toen ik zijn foto zag kwam alles weer naar boven. Het schelden, mij opwachten uit school om me in elkaar te kunnen slaan enz. enz. Op een gegeven moment was mijn rug bont en blauw van het slaan en toen heeft mijn moeder de school ingelicht. Hij heeft toen verschrikkelijk op zijn donder gekregen van de directeur en tja toen was er geen houden meer aan. Plassen tegen m'n fiets aan, in mijn gezicht spugen enz. enz.
Toen ik verhuisd was kwam ik op de MAVO terecht en daar begon het pesten opnieuw. Afschuwelijk, ik had helemaal niemand. Altijd stond ik alleen op het schoolplein. En nee, spijbelen deed ik niet daar dacht ik niet eens aan. Natuurlijk kwam van leren helemaal niets meer terecht dus ik moest naar de toen L.E.A.O. en daar kwam de ommekeer. De knapste jongen van de klas werd verliefd op me. Daarna was het gepest ook afgelopen. 6 jaar lang heb ik een heerlijke schooltijd gehad. En als ik ook foto's terug zie van die tijd snap ik ook niet waarom ik gepest werd. Ik was gewoon een aardige meid die er best leuk uitzag.
Toen kreeg ik een mijn eerste baan bij een uitgeverij een familiebedrijf. En daar begon het treiteren opnieuw. Schreeuwen, te keer gaan mij door laten werken in vakanties terwijl het kantoor dicht was enz. enz. Na een jaar was ik, op mijn 18e, overspannen. Dit heeft mij gevormt voor de rest van mijn leven. Ik ben inmiddels 37, ben gelukkig getrouwd en heb 2 leuke kinderen. Ik zie er echt leuk uit, heb een fijne vriendenkring en een geweldige familie. Maar, mijn zelfvertrouwen is nihiel. Als iemand tegen me schreeuwt klap ik dicht. Voor mijn kinderen durf ik het niet op te nemen, bang dat er ruzie (slaan) van komt. Mijn kinderen moeten zichzelf redden want ik durf het niet voor hun op te nemen. Gelukkig heb ik een man waar ze een geweldige vader aan hebben. Zelf worden ze totaal niet gepest. Ik zorg ervoor dat altijd leuke kleren en spullen hebben zodat ze daar iedergeval niet op aan gekeken worden.
Ik voel me nog steeds het prettigst als ik binnen de veiligheid van mijn huis ben. Fietsen durf ik nauwelijks en auto rijden doe ik zo min mogelijk. Altijd gebeurd er wat als ik in het openbaar ben. Het lijkt wel of het op mijn voorhoofd staat. Ik ben aardig tegen iedereen en wil ook graag door iedereen aardig gevonden worden. Ik weet dat het een lang verhaal is maar ik ben zo nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen. Want ik weet zeker dat ik niet de enige ben die vroeger gepest is.
Een lang
maandag 20 augustus 2007 om 12:59
Jeetje ik vind mensen die pesten echt walgelijk! En zielig.
Er is onderzoek gedaan naar mensen die pesten en mensen die gepest worden. Het blijkt dat mensen die pesten zelf vaak sociale ontwikkelingsproblemen hebben en slechter af zijn dan de mensen die zij pesten. Misschien is dat een troost voor je?
Misschien heb je te lang over je grenzen laten gaan, en heb je het gevoel dat je hulpeloos bent tegen een pestkop. Er zijn praatgroepen en therapiëen om te leren omgaan met mensen die over je heen lopen, en waar je kan leren je assertiviteit te trainen, zodat je je niet zo aangetast voelt in je zelfvertrouwen.
Succes in ieder geval!
Er is onderzoek gedaan naar mensen die pesten en mensen die gepest worden. Het blijkt dat mensen die pesten zelf vaak sociale ontwikkelingsproblemen hebben en slechter af zijn dan de mensen die zij pesten. Misschien is dat een troost voor je?
Misschien heb je te lang over je grenzen laten gaan, en heb je het gevoel dat je hulpeloos bent tegen een pestkop. Er zijn praatgroepen en therapiëen om te leren omgaan met mensen die over je heen lopen, en waar je kan leren je assertiviteit te trainen, zodat je je niet zo aangetast voelt in je zelfvertrouwen.
Succes in ieder geval!
maandag 20 augustus 2007 om 14:44
Hmm. Ik had alles om gepest te worden vroeger: ik was altijd de langste (nu niet meer), heel mager, bleek, sproeten, heel veel puisten en lang vetttig haar. Toch werd ik niet gepest. Ik beet telkens enorm van me af en ik sloeg ook weleens iemand (op de basisschool toen nog). Op de middelbare school werd ik ook niet gepest door mij fuck off houding. Maar ik hoorde mensen wel zeggen ' goh, die is lelijk'. Of sommigen zeiden recht in mijn gezicht, vol walging: JIJ bent lelijk. Ik heb daar ook heel veel last van gehad, was heel ongelukkig door wat men zei. Ik trok me op aan de jongens, ik was een tomboy, ik rookte mee, spijbelde en blowde. Zo ben ik ontsnapt aan het pesten. Vroeger zeiden ze wel vaak heks tegen mij, omdat vieze haar en mijn wat grote neus. Ik kan me voorstellen dat je hier echt onder geleden hebt. Pas op mijn 18de besefte ik dat iki niet lelijk was, ik droeg inmiddels een voorgevormde BH, mijn acne was verdwenen door radicale medicatie en ik verzorgde mijn haar beter en droeg goede make up. Pas na mijn borstvergroting was ik echt tevreden en besefte ik dat mannen niet meer naar mij keken omdat ze me zo lelijk vonden, maar omdat ze me mooi vonden! Dat besef kwam veel later dan de realiteit. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn (maar wel veel extremer). Misschien is therapie iets voor je? Of boksen? Al die agressie eruitslaan?
maandag 20 augustus 2007 om 15:15
Daysha, Wat Soofje schrijft over soms te assertief zijn en tegelijk niet assertief genoeg zijn twee zijden van dezelfde medaille. Doordat je niet weet hoe je op een goede manier assertief kunt zijn ben het op een verkeerde (lees minder handige) manier. Soofje, je schrijft dat je door iedereen aardig gevonden wil worden. Je bent bang voor afwijzing en doet heel veel moeite om dat te voorkomen. Het probleem is dat dat door anderen opgepikt wordt en sommige mensen reageren daar niet goed op. Uit onderzoek blijkt dat zowel pesters als gepesten bepaalde eigenschappen (gedragskenmerken, karakterkenmerken) hebben die een uitlokkende factor kunnen zijn (daarom is het ook niet zo dat het perse de lelijke mensen zijn die gepest worden, of je wel of niet gepest wordt hangt van andere dingen af: Hoe weerbaar je bent). Je kunt iets veranderen aan hoe je jezelf neerzet. Als je er echt last van hebt (en uit je verhaal blijkt dat wel) dan kun je zeker iets veranderen door therapie of een assertiviteits training. Zoek wel een goede hulpverlener een psycholoog en bij individuele behandeling een psychotherapeut.
Ik ben zelf gepest in de laatste klas van de lagere school. Ik herken zeker dingen in je verhaal, je komt er nooit meer helemaal los van, maar gelukkig heeft het bij mij kort geduurd en geen herhaling gevonden waardoor ik er toch nog weinig last van heb.
Heel veel succes en sterkte of je nou wel of niet besluit professionele hulp te zoeken, ik hoop dat je (je) weerbaarder zult worden/voelen.
Ik ben zelf gepest in de laatste klas van de lagere school. Ik herken zeker dingen in je verhaal, je komt er nooit meer helemaal los van, maar gelukkig heeft het bij mij kort geduurd en geen herhaling gevonden waardoor ik er toch nog weinig last van heb.
Heel veel succes en sterkte of je nou wel of niet besluit professionele hulp te zoeken, ik hoop dat je (je) weerbaarder zult worden/voelen.
maandag 20 augustus 2007 om 15:21
Inderdaad, en dat had ik ook moeten doen. Eens flink van me af bijten. Ik weet zeker dat dat een wereld van verschil had gemaakt. Ik heb bv al 14 jaar dezelfde dokter. De assistente is een draak van een vrouw. Altijd bekte ze me af of negeerde ze me. En als je dat eenmaal toestaat dan denken mensen dat ze je zo kunnen behandelen (wat ook zo is natuurlijk). Op een gegeven moment werd mijn dochter ziek en de dokter wist niet wat het was. Dus toen heb ik zomaar op eigen houtje een andere dokter gezocht. Tja, want ook al ben ik een watje de gezondheid van mijn kinderen is heel belangrijk. Je zult het niet geloven maar de doktersassistente belde mij op het werk. En vloekte en tierde tegen me in de trant van waar ik lef vandaan haalde om dit achter de rug van de dokter te doen. OP M'N WERK!!!! Voor het eerst in m'n leven ben ik helemaal uit m'n dak gegaan. Ik ben zo verschrikkelijk tegen haar tekeer gegaan dat ik haar was aangevlogen als ze voor me had gestaan. Woest was ik. Tja, en sindsdien kruipt ze voor me. Het geeft me een goed gevoel maar ik baal ervan dat een scheldpartij hier voor nodig was. Maar soms moet je gewoon denk ik.
maandag 20 augustus 2007 om 15:25
Ja precies!!! Je begrijpt precies wat ik bedoel. Ik weet inderdaad niet hoe ik op een goede manier assertief kan zijn. Het is geen excuus natuurlijk maar wel waar. Ik denk dat een assertiviteitscursus een heel goed idee is. Ik weet nog niet of ik individuele hulp ga zoeken want dan komt alles weer naar boven. Er niet aan denken is voor mij beter (denk ik).
maandag 20 augustus 2007 om 15:54
Ah zo.
Dus eigenlijk de middenweg vind je moeilijk en als je assertief bent, begint je assertiviteit pas wanneer er al ongeveer een stuk of 10 keer vol over je grens gestampt word....(bij wijze van spreken, maar zo zal het ongetwijfelt voelen)
Een assertiviteits cursus is ook het eerste wat mij te binnen schiet of (ja daar kom ik weer aan met m'n altijd zelfde tip) een haptonoom:
haptonomie
Ik heb daar zelf namelijk veel aan gehad....wat uiteraard niet betekent dat iedereen dat ligt, maar voor het geval dat dat wel zal zijn....;-)
Het lijkt me juist wel slim om individueel dat te doen, er niet aan denken is een manier om er weer voor weg te duiken.
Je hebt er last van en probeer er mee aan de slag te gaan, hoe eng het ook lijkt, probeer je er overheen te zetten en te beseffen dat je het je alleen maar makkelijker kan maken.
dinsdag 21 augustus 2007 om 08:48
dinsdag 21 augustus 2007 om 09:04
Ik weet uit ervaring dat je niet gepest wordt omdat je niet knap bent of 2 moeders hebt. Je wordt gepest omdat je een makkelijk slachtoffer bent. Wie zegt trouwens dat je niet knap bent? Ja, de pesters. Als ik jou was zou ik echt van me af bijten. Achteraf weet ik dat ik er eens een keer flink op los had moeten slaan. Ik weet wel dat als het mijn kinderen zou overkomen ik ze iedergeval op een zelfverdedigings sport zou doen. Niet om erop te slaan maar je krijgt er wel een andere en zekere houding van. Succes en laat je niet op je kop zitten.
dinsdag 21 augustus 2007 om 09:06
Beste Soofje (en anderen)
Je verhaal is zo herkenbaar.
Ik ben net als jij heel lang gepest.
En wat jij ook schrijft, het komt iedere keer weer terug. Bij alles wat je nu doet, denk je eraan en krijg je vaak het gevoel weer terug van toen. Ik heb hier vorig jaar zelfs een topic over geopend. (weten pesters wat ze mensen aandoen) Ik denk alleen niet meer dat deze nog ergens is.
Bij mij was het 2 jaar geleden zo erg, dat ik het echt niet meer zag zitten allemaal. En het rare was, dat ik sinds mijn 18e niet meer gepest ben. (ik ben nu 26) Maar het gevoel bleef overheersen.
Ik ben toen ook weer in therapie gegaan, maar al snel merkte ik dat dat niet werkte. Ik was gewoon zo in mijn eigen wereldje aan het leven, dat ik niemand erin toe liet die niet hetzelfde had meegemaakt.
Toen ik later (toevallig?) een stukje in de Psychologie magazine tegenkwam over pesten en daar een stichting tegenkwam, ben ik me daar in gaan verdiepen. Het heeft me zo verschrikkelijk goed geholpen. Ik heb het boekje gelezen wat die stichting heeft geschreven en heb dat boekje in mijn omgeving ook laten lezen. Dit was voor mij en voor mijn omgeving een hele goede eye-opener. Een hele goede vriendin van mij is psychologe en raad het haar patienten nu zelfs aan.
Ook hebben ze van die stichting 1x in het jaar een soort van "slachtoffer-weekend". Nu klinkt dat best wel zwaar, maar het was zo heerlijk om is in een groep te zijn waar je niet bang hoeft te zijn om er niet bij te horen.
Iedereen zit in hetzelfde schuitje en niemand pest iemand.
Meis, als je er meer over wil weten, mail me dan even op:
viva.barbabella@gmail.com
(Ik weet niet of ik hier de link enzo neer mag zetten van de site van de stichting)
Liefs Barbabella
p.s., zo klinkt het net of ik er aandelen ofzo in heb hoor, maar het heeft mij gewoon heel goed geholpen en ik "gun" dat andere mensen ook zo!
Je verhaal is zo herkenbaar.
Ik ben net als jij heel lang gepest.
En wat jij ook schrijft, het komt iedere keer weer terug. Bij alles wat je nu doet, denk je eraan en krijg je vaak het gevoel weer terug van toen. Ik heb hier vorig jaar zelfs een topic over geopend. (weten pesters wat ze mensen aandoen) Ik denk alleen niet meer dat deze nog ergens is.
Bij mij was het 2 jaar geleden zo erg, dat ik het echt niet meer zag zitten allemaal. En het rare was, dat ik sinds mijn 18e niet meer gepest ben. (ik ben nu 26) Maar het gevoel bleef overheersen.
Ik ben toen ook weer in therapie gegaan, maar al snel merkte ik dat dat niet werkte. Ik was gewoon zo in mijn eigen wereldje aan het leven, dat ik niemand erin toe liet die niet hetzelfde had meegemaakt.
Toen ik later (toevallig?) een stukje in de Psychologie magazine tegenkwam over pesten en daar een stichting tegenkwam, ben ik me daar in gaan verdiepen. Het heeft me zo verschrikkelijk goed geholpen. Ik heb het boekje gelezen wat die stichting heeft geschreven en heb dat boekje in mijn omgeving ook laten lezen. Dit was voor mij en voor mijn omgeving een hele goede eye-opener. Een hele goede vriendin van mij is psychologe en raad het haar patienten nu zelfs aan.
Ook hebben ze van die stichting 1x in het jaar een soort van "slachtoffer-weekend". Nu klinkt dat best wel zwaar, maar het was zo heerlijk om is in een groep te zijn waar je niet bang hoeft te zijn om er niet bij te horen.
Iedereen zit in hetzelfde schuitje en niemand pest iemand.
Meis, als je er meer over wil weten, mail me dan even op:
viva.barbabella@gmail.com
(Ik weet niet of ik hier de link enzo neer mag zetten van de site van de stichting)
Liefs Barbabella
p.s., zo klinkt het net of ik er aandelen ofzo in heb hoor, maar het heeft mij gewoon heel goed geholpen en ik "gun" dat andere mensen ook zo!
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 21 augustus 2007 om 10:20
Barbabella, ik ga je vanavond mailen. Ik schaam me ook dat ik vroeger zo gepest ben. Niemand weet ervan, zelfs mijn man niet! Terwijl ik echt alles deel met mijn man. Maar mijn man is geboren in de plaats waar wij wonen dus hij kent al heel veel mensen vanaf zijn geboorte. Hij is juist altijd heel erg populair geweest. Als ik het hem vertel zou ik me zo'n mislukkeling voelen. Maar inderdaad, weten pesters niet wat ze mensen aandoen?
dinsdag 21 augustus 2007 om 10:26
Soofje, het is een lastig onderwerp. Maar schaam je er niet voor. En mijn advies is: praat met je man. Hij houd van je, anders waren jullie niet getrouwd (lijkt me). Het lucht zo verschrikkelijk op om het er over te hebben.
Ik heb het "geluk" dat mijn vriend ook gepest is vroeger. Hij is er anders mee omgegaan dan ik, en dat is ook wel is prettig om het er over te hebben.
En voel je alsjeblieft geen mislukkeling. De mensen die jou gepest zijn, dat zijn pas mislukkelingen, minkukels en sukkels.
Jij bent wie je bent, en je hebt net zoveel recht op een mooi leven als iedereen!
Ik heb het "geluk" dat mijn vriend ook gepest is vroeger. Hij is er anders mee omgegaan dan ik, en dat is ook wel is prettig om het er over te hebben.
En voel je alsjeblieft geen mislukkeling. De mensen die jou gepest zijn, dat zijn pas mislukkelingen, minkukels en sukkels.
Jij bent wie je bent, en je hebt net zoveel recht op een mooi leven als iedereen!
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 21 augustus 2007 om 14:55
Hallo Soofje,
ik ben vroeger op de basisschool ook heel lang gepest. ik hoorde er nooit helemaal bij.
Toen ik naar de middelbareschool ging is dit opgehouden en heb ik mijn eigen vriendenkring opgebouwd
en verder kreeg ik daar een vriendin en zij was best populair en wij werden beste vriendinnen. vanaf die tijd ging het wel goed.
ik denk inderdaad dat pesters niet weten wat ze iemand aan doen. Ik denk dat je voor je leven getekend bent. misschien klinkt dit heel zwaar maar ik denk dat je er altijd last van blijft houden.
Tot nu toe ben ik altijd heel erg onzeker geweest. en ik ben bang dat dat altijd zo zal blijven. ik herken heel veel in het verhaal van soofje, ik wil ook altijd aardig gevonden worden en aardig zijn tegen mensen, omdat ik ook geen ruzie wil. dit is heel erg vervelend en ik doe wel mijn best om wat assertiever te worden maar het lukt gewoon niet. ik ben vaak veel te lief en ik wil niemand kwetsen, en ben ook bang om mensen te kwetsen omdat ik ze geen pijn wil doen en dit gaat dan altijd ten koste van mezelf. ik ben nu 26 jaar en loop sinds een poosje ook bij een psycholoog omdat ik graag wat zekerder van mijzelf wil worden. en omdat ik mezelf gewoon nooit echt de moeite waard heb gevonden, ik voelde me vaak minder dan een ander. ik heb het daar ook heel moeilijk mee en ik heb vaak last van faalangst, ik ben bang dat ik dingen nooit goed genoeg doe. en dat terwijl dat het pesten al zo ongeveer 16 jaar geleden is. Ik ben een mooi meisje om te zien alleen nogal zachtaardig en gevoelig en daar maken mensen misbruik van. het gaat zeker niet om je uiterlijk want het is gewoon hoe je jezelf in je vel zit en hoe je je over jezelf voelt zeg maar. dat hebben mensen al snel door. ik vind ook dat je zeker niet iemand op het uiterlijik mag veroordelen, ieder mens is anders en moet je in zijn of haar waarde laten.
Sinds een paar maanden heb ik ook een vriend en hij weet ook niet dat ik gepest ben vroeger, ik heb hem niets verteld omdat ik me er net als soofje voor schaam. net als soofje weet ook bijna niemand in mijn omgeving ervan. hij weet wel dat ik bij een psycholoog loop maar niet precies waarom. ik ben er ook nog niet aan toe om alles te vertellen. ik heb ook dingen gedaan in het verleden waar ik me vreselijik voor schaam zoals met jongens naar bed gaan omdat ik te onzeker was om nee te zeggen. en dat ze me alleen gebruikten voor de sex. ik stond al een poos op het punt om naar een psycholoog te gaan en heb nu eindelijk de stap toch genomen, eigenlijk had ik dat al veel eerder moeten doen.als ik de tijd terug kon draaien had ik het allemaal heel anders gedaan en wou ik dat ik de ballen had gehad om nee te zeggen.
misschien ga ik dit toch ooit nog aan mijn vriend vertellen ook al is het moeiijk, maar soofje ik denk ook als je man of vriend echt van je houd gaat hij je daarom echt niet verlaten hoor of anders over je denken.
ik denk ook dat het een hele opluchting voor je is dat je man of vriend weet hoe je je voelt en dat je er juist met degene die zo dicht bij je staat over moet kunnen praten. ik vind het ook heel erg moeilijk om me kwetsbaar op te stellen en erover te praten met mijn vriend, maar aan de andere kant vreet het ook aan me van binnen. dus ik denk dat het er uiteindelijk wel uit komt bij mij.
Het liefst zou ik het verleden vergeten, maar het lijkt wel alsof het je altijd blijft achtervolgen. ik wil zo graag gelukkig zijn met mijn vriend en genieten van het hier en nu.
ik hoop dat ik alles uiteindelijk een plekje kan geven. ik wens soofie en de andere mensen die ook gepest zijn heel veel sterkte en als je maar in jezelf blijft geloven!!
ik ben vroeger op de basisschool ook heel lang gepest. ik hoorde er nooit helemaal bij.
Toen ik naar de middelbareschool ging is dit opgehouden en heb ik mijn eigen vriendenkring opgebouwd
en verder kreeg ik daar een vriendin en zij was best populair en wij werden beste vriendinnen. vanaf die tijd ging het wel goed.
ik denk inderdaad dat pesters niet weten wat ze iemand aan doen. Ik denk dat je voor je leven getekend bent. misschien klinkt dit heel zwaar maar ik denk dat je er altijd last van blijft houden.
Tot nu toe ben ik altijd heel erg onzeker geweest. en ik ben bang dat dat altijd zo zal blijven. ik herken heel veel in het verhaal van soofje, ik wil ook altijd aardig gevonden worden en aardig zijn tegen mensen, omdat ik ook geen ruzie wil. dit is heel erg vervelend en ik doe wel mijn best om wat assertiever te worden maar het lukt gewoon niet. ik ben vaak veel te lief en ik wil niemand kwetsen, en ben ook bang om mensen te kwetsen omdat ik ze geen pijn wil doen en dit gaat dan altijd ten koste van mezelf. ik ben nu 26 jaar en loop sinds een poosje ook bij een psycholoog omdat ik graag wat zekerder van mijzelf wil worden. en omdat ik mezelf gewoon nooit echt de moeite waard heb gevonden, ik voelde me vaak minder dan een ander. ik heb het daar ook heel moeilijk mee en ik heb vaak last van faalangst, ik ben bang dat ik dingen nooit goed genoeg doe. en dat terwijl dat het pesten al zo ongeveer 16 jaar geleden is. Ik ben een mooi meisje om te zien alleen nogal zachtaardig en gevoelig en daar maken mensen misbruik van. het gaat zeker niet om je uiterlijk want het is gewoon hoe je jezelf in je vel zit en hoe je je over jezelf voelt zeg maar. dat hebben mensen al snel door. ik vind ook dat je zeker niet iemand op het uiterlijik mag veroordelen, ieder mens is anders en moet je in zijn of haar waarde laten.
Sinds een paar maanden heb ik ook een vriend en hij weet ook niet dat ik gepest ben vroeger, ik heb hem niets verteld omdat ik me er net als soofje voor schaam. net als soofje weet ook bijna niemand in mijn omgeving ervan. hij weet wel dat ik bij een psycholoog loop maar niet precies waarom. ik ben er ook nog niet aan toe om alles te vertellen. ik heb ook dingen gedaan in het verleden waar ik me vreselijik voor schaam zoals met jongens naar bed gaan omdat ik te onzeker was om nee te zeggen. en dat ze me alleen gebruikten voor de sex. ik stond al een poos op het punt om naar een psycholoog te gaan en heb nu eindelijk de stap toch genomen, eigenlijk had ik dat al veel eerder moeten doen.als ik de tijd terug kon draaien had ik het allemaal heel anders gedaan en wou ik dat ik de ballen had gehad om nee te zeggen.
misschien ga ik dit toch ooit nog aan mijn vriend vertellen ook al is het moeiijk, maar soofje ik denk ook als je man of vriend echt van je houd gaat hij je daarom echt niet verlaten hoor of anders over je denken.
ik denk ook dat het een hele opluchting voor je is dat je man of vriend weet hoe je je voelt en dat je er juist met degene die zo dicht bij je staat over moet kunnen praten. ik vind het ook heel erg moeilijk om me kwetsbaar op te stellen en erover te praten met mijn vriend, maar aan de andere kant vreet het ook aan me van binnen. dus ik denk dat het er uiteindelijk wel uit komt bij mij.
Het liefst zou ik het verleden vergeten, maar het lijkt wel alsof het je altijd blijft achtervolgen. ik wil zo graag gelukkig zijn met mijn vriend en genieten van het hier en nu.
ik hoop dat ik alles uiteindelijk een plekje kan geven. ik wens soofie en de andere mensen die ook gepest zijn heel veel sterkte en als je maar in jezelf blijft geloven!!
dinsdag 21 augustus 2007 om 15:01
Hi Soofje,
Hopelijk heb je wat aan de tips die hier gegeven worden zodat je op jou manier de goede insteken kan vinden om te gaan beginnen.
Net als de vorige poster zou ik ook zeggen; bespreek het met je man.
Ten eerste is het symbolisch de eerste stap naar erkennen en over het schaamte gevoel komen dat je gepest bent, maar nog belangrijker; hij kan je in deze weg steunen!
Je bent echt geen sukkel of wat dan ook omdat je gepest bent hoor!
Voor jou is dit spreekwoord denk ik aardig van toepassing:
Men lijdt het meest aan het lijden dat men vreest.
Je houd je angst in stand door er voor weg te duiken...ga door die hele zure appel en zie dat je er je gewin uit kan halen om de situatie aan te gaan.
37, 87, 17.....te oud om te leren ben je nooit.
Zeker zolang je er last van hebt wat mee doen! echt!
Succes en sterkte!
Hopelijk heb je wat aan de tips die hier gegeven worden zodat je op jou manier de goede insteken kan vinden om te gaan beginnen.
Net als de vorige poster zou ik ook zeggen; bespreek het met je man.
Ten eerste is het symbolisch de eerste stap naar erkennen en over het schaamte gevoel komen dat je gepest bent, maar nog belangrijker; hij kan je in deze weg steunen!
Je bent echt geen sukkel of wat dan ook omdat je gepest bent hoor!
Voor jou is dit spreekwoord denk ik aardig van toepassing:
Men lijdt het meest aan het lijden dat men vreest.
Je houd je angst in stand door er voor weg te duiken...ga door die hele zure appel en zie dat je er je gewin uit kan halen om de situatie aan te gaan.
37, 87, 17.....te oud om te leren ben je nooit.
Zeker zolang je er last van hebt wat mee doen! echt!
Succes en sterkte!
donderdag 23 augustus 2007 om 22:42
ik ben ook gepest van mijn 4de tot mijn 16de.
ik heb er ook hulp voor gehad van een psychologe maar ik heb de knop zelf omgezet en ik ben zelf gaan genieten van het nu en zodoende is het pesten steeds minder voor me gaan betekenen.
natuurlijk is het leven voor mij niet altijd een feest maar ik koppel problemen nooit meer terug naar het pesten.
ik heb mijn ergste plaaggeest zelfs gesproken vorig jaar en ik heb hem in dat gesprek in bedekte termen vergeven ( er waren anderen bij we konden niet vrijuit praten ), kan het misschien niet vergeten en sindsdien is mijn pestverleden helemaal niet meer belangrijk voor me.
nu ben ik een vrouw met zelfvertrouwen en dat neemt niemand me meer af, de pesters hebben niet gewonnen.
dus soofje als je een assertiviteitscursus nodig hebt om de knop te vinden om er mee om te gaan en zelfvertrouwen te krijgen is dat prima, het is een goed hulpmiddel maar vergeet niet zelf ook de knop om te draaien en vroeger los te laten, mensen zijn er niet op uit om je te pesten, ze hebben wel wat beters te doen.
ik heb er ook hulp voor gehad van een psychologe maar ik heb de knop zelf omgezet en ik ben zelf gaan genieten van het nu en zodoende is het pesten steeds minder voor me gaan betekenen.
natuurlijk is het leven voor mij niet altijd een feest maar ik koppel problemen nooit meer terug naar het pesten.
ik heb mijn ergste plaaggeest zelfs gesproken vorig jaar en ik heb hem in dat gesprek in bedekte termen vergeven ( er waren anderen bij we konden niet vrijuit praten ), kan het misschien niet vergeten en sindsdien is mijn pestverleden helemaal niet meer belangrijk voor me.
nu ben ik een vrouw met zelfvertrouwen en dat neemt niemand me meer af, de pesters hebben niet gewonnen.
dus soofje als je een assertiviteitscursus nodig hebt om de knop te vinden om er mee om te gaan en zelfvertrouwen te krijgen is dat prima, het is een goed hulpmiddel maar vergeet niet zelf ook de knop om te draaien en vroeger los te laten, mensen zijn er niet op uit om je te pesten, ze hebben wel wat beters te doen.
maandag 27 augustus 2007 om 23:39
Toen ik dit topic las voor het weekend, dacht ik nog, nee ik reageer maar niet.
Toch wel dus. Gek verhaal. Ik had al langere tijd het idee om de grootste pestkop die ik heb gekend, en dus ook mijn grootste vijand was, op te gaan zoeken. Gewoon de confrontatie aangaan. Vroeger deed hij dat bij mij. Ik zou wel eens willen weten hoe hij zal reageren als ik zo voor hem stond.
En laat dat dat afgelopen weekend nou gebeurt zijn. Nouja, niet bewust.
M'n vriend en ik hadden een zeilboot gehuurd voor 2 dagen, inclusief een nachtje slapen onder een knusse dektent en smorgens weer verder zeilen.
*Voor de zeilers onder ons, het was een polyvalkje*
Dat zeilen ging wel goed dus, toen we savonds bij een eiland op de Loosdrechtseplassen hadden aangelegd en ook een frietje hadden gegeten, gingen we ca. 8 uur weer terug naar de boot. Ik wist, dat die pestkop van vroeger een zwartespeedboot had, maar nog nooit gezien. Voor onze zeilboot ligt indd....een zwarte speedboot. En ja, hij is het echt. Zeg ik iets of niet, nee ik zeg niet. Ik zoek alleen even oogcontact. Hij kijkt me vreemd aan, want herkent me niet. (leuk ook dat ik me zonnebril ophield).
En ik heb hem zojuist ook op hyves gevonden. Een tweede confrontatie, ja, ik wil weten van hem of hij weet wat hij vroeger allemaal gezegd heeft, ik wil weten wat hij nu doet en hoe hij er nu over nadenkt. Veel mensen, zoals je ook wel eens op Klasgenoten of soortgelijke programma's kan zien, weten niet eens meer dat ze zo'n pestkop waren. Vergevingsgezint? Mwaah, ja, best wel, ik neem het hem niet eens kwalijk meer, kinderen/pubers waren we toen, nu alweer 10 jaar geleden... ik kan op deze manier echt afstand nemen van de pesttrauma's van vroeger. En hopelijk bied hij z'n excusses van zijn daden.
Succes met de assertiviteitsperikelen ;) Ik ben er ook mee bezig, Ik heb als tip meegekregen, ik weet niet of het dierenasiel bij jou in de buurt de volgende service heeft, maar Crailo in Hilversum geeft op zaterdagen puppiecursussen. Hierdoor leer je de hond truukjes en consequent zijn. Je leert tegelijk van jezelf hoe je je sterk kan maken, hoe maak je iets duidelijk aan iemand wat JIJ wil?
Succes dus ;)
x Meike
Toch wel dus. Gek verhaal. Ik had al langere tijd het idee om de grootste pestkop die ik heb gekend, en dus ook mijn grootste vijand was, op te gaan zoeken. Gewoon de confrontatie aangaan. Vroeger deed hij dat bij mij. Ik zou wel eens willen weten hoe hij zal reageren als ik zo voor hem stond.
En laat dat dat afgelopen weekend nou gebeurt zijn. Nouja, niet bewust.
M'n vriend en ik hadden een zeilboot gehuurd voor 2 dagen, inclusief een nachtje slapen onder een knusse dektent en smorgens weer verder zeilen.
*Voor de zeilers onder ons, het was een polyvalkje*
Dat zeilen ging wel goed dus, toen we savonds bij een eiland op de Loosdrechtseplassen hadden aangelegd en ook een frietje hadden gegeten, gingen we ca. 8 uur weer terug naar de boot. Ik wist, dat die pestkop van vroeger een zwartespeedboot had, maar nog nooit gezien. Voor onze zeilboot ligt indd....een zwarte speedboot. En ja, hij is het echt. Zeg ik iets of niet, nee ik zeg niet. Ik zoek alleen even oogcontact. Hij kijkt me vreemd aan, want herkent me niet. (leuk ook dat ik me zonnebril ophield).
En ik heb hem zojuist ook op hyves gevonden. Een tweede confrontatie, ja, ik wil weten van hem of hij weet wat hij vroeger allemaal gezegd heeft, ik wil weten wat hij nu doet en hoe hij er nu over nadenkt. Veel mensen, zoals je ook wel eens op Klasgenoten of soortgelijke programma's kan zien, weten niet eens meer dat ze zo'n pestkop waren. Vergevingsgezint? Mwaah, ja, best wel, ik neem het hem niet eens kwalijk meer, kinderen/pubers waren we toen, nu alweer 10 jaar geleden... ik kan op deze manier echt afstand nemen van de pesttrauma's van vroeger. En hopelijk bied hij z'n excusses van zijn daden.
Succes met de assertiviteitsperikelen ;) Ik ben er ook mee bezig, Ik heb als tip meegekregen, ik weet niet of het dierenasiel bij jou in de buurt de volgende service heeft, maar Crailo in Hilversum geeft op zaterdagen puppiecursussen. Hierdoor leer je de hond truukjes en consequent zijn. Je leert tegelijk van jezelf hoe je je sterk kan maken, hoe maak je iets duidelijk aan iemand wat JIJ wil?
Succes dus ;)
x Meike
woensdag 29 augustus 2007 om 22:28
Sorrie, het staat er inderdaad onduidelijk.
Nee ik heb hem nog niet bereikt via Hyves, maar ga dit denk ik wel doen binnenkort, zodat hij dan nog weet hopelijk, dat hij ook dat weekend op dat eiland was, tegelijk met mij.
Tsja, ik heb zoiets, als een luipaard op een gnoe jaagt, zal de gnoe wel zwakker zijn, maar de gnoe zal ook terugvechten, op leven en dood...
Ik voel me een hele sterke gnoe :D
Nee ik heb hem nog niet bereikt via Hyves, maar ga dit denk ik wel doen binnenkort, zodat hij dan nog weet hopelijk, dat hij ook dat weekend op dat eiland was, tegelijk met mij.
Tsja, ik heb zoiets, als een luipaard op een gnoe jaagt, zal de gnoe wel zwakker zijn, maar de gnoe zal ook terugvechten, op leven en dood...
Ik voel me een hele sterke gnoe :D
