Psyche
alle pijlers
Please gedrag..
zaterdag 20 februari 2010 om 23:01
Kennen jullie dat? vooral moeite doen om het een ander naar de zin te maken, dat geven makkelijker is dan nemen? jezelf soms wegcijferen en als je dan voor jezelf kiest je vreselijk schuldig kan voelen omdat je je zorgen maakt wat de ander nu wel niet van je vindt en of je niet je eigen glazen ingooit.. Ik kom niet onzeker over, heb een sterke persoonlijkheid en toch heb ik hier moeite mee. Voor mezelf durven kiezen en dus van mezelf houden.. wie herkent dit? Ik ben nu aan het proberen te veranderen, beslissingen te nemen die goed zijn voor mij en te accepteren dat anderen het misschien niet zo leuk vinden.. maar helaas zorgt dit nog wel voor kopzorgen (piekeren of ik er wel goed aan gedaan heb) alsof ik niet voor mezelf mag kiezen..Luisteren naar je onderbuikgevoel en daarnaar handelen. Jezelf dus niet voor de gek houden (soms weet ik ook niet eens wat ik echt wil) eigen keuzes maken. Hopelijk begrijpen jullie een beetje wat ik bedoel.. misschien geeft dit meer duidelijkheid, vriendin vraagt waar je wilt eten en jij zegt, maakt me niet uit wat wil jij? vervolgens noemt zij een restaurant wat je helemaal niets vindt.. en toch zeg je ja.. simpel voorbeeld maar misschien geeft dat iets duidelijker beeld. Ben benieuwd of iemand zich hierin herkent en evt. tips heeft om de knop om te zetten en voor jezelf te kiezen zonder egoistisch te worden.
vrijdag 26 februari 2010 om 10:45
Heel herkenbaar allemaal. Pleasen (was) is my middlename. Dit komt denk ik mede doordat ik ben opgegroeid met een manipulatieve moeder. Als zij mij iets vroeg te doen en ik zei dat ik er geen zin aan had,kwam er altijd wel een rotopmerking achteraan. altijd iets als "ik weet wel dat je meer van je vader houdt etc etc.
Later heeft mij dat veel problemen gegeven. Ik twijfelde altijd bij iedere beslissing die ik moest nemen. Van grote tot heel kleine dingen.Zelfs boodschappen doen werd een probleem. Twijfelen tussen welke chips of groenten,na een half uur een beslissing nemen en me dan bij de kassa rot voelen omdat ik misschien toch beter een andere keus had kunnen maken.
Uiteindelijk ben ik gewoon op de keuzes van anderen mee gaan varen. Ik wilde tenslotte niemand tegen het hoofd stoten. Met name mijn moeder niet.
Dat bracht mij regelmatig in situaties waar ik helemaal niet in wilde zitten. Wat mijn moeder wou gebeurde want stel je toch eens voor dat ik haar of wie dan ook teleurstel.
Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan. Steeds weer was de vraag aan mij wat IK wilde. Als vrouw,dochter,moeder,vriendin etc. De eerste maanden kon ik daar helemaal geen antwoord op geven. Ik kon wel wat willen,maar wat nou als ik daar een ander mee kwets?
Groot onderdeel om ermee om te gaan was nee leren zeggen.
Dat was het moeilijkste onderdeel ooit. Toen ik ermee begon te oefenen zei ik meestal nee en gaf daarna een hele verklaring van een half uur waarom ik nee zei.
In therapie heb ik geleerd om juist op de momenten dat ik overdonderd word door een vraag van iemand,de persoon te vragen of ik er later even op terug mag komen. Zo kun je eerst alle voors en tegens bekijken en goed overwegen wat je wilt.
Nee zeggen blijft moeilijk,want altijd blijven de twijfels of je het wel goed hebt gedaan en wat de ander nu wel niet van je zal denken.
Voor mij is er een hoop veranderd toen ik kinderen kreeg. Ik was nu zelf moeder en had een man om samen beslissingen mee te maken. Ik besefte mij dat ik een heel andere kijk op het leven had mijn moeder.Uiteindelijk heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt en steeds meer mijn eigen wil doorgezet. Dit tot grote onvrede van mijn moeder en alle anderen die mij altijd zom om hun vinger wisten te winden. Bij elke twijfel bedacht ik mij of de ander ook wel eens deed wat ik wilde.Was het antwoord nee,dan voelde ik mij in mijn recht staan en voelde ik mij veel zekerder in het maken van keuzes. Als mijn moeder gekwetst is bedenk ik mij altijd dat ik ook zo vaak door haar opmerkingen gekwetst ben geweest. Je kunt het tenslotte niet iedereen naar de zin maken. Ik ben nu een stuk eerlijker naar mijzelf en anderen.Zo ontdek je ook direct wie je echte vrienden zijn.
Maar ondanks dat ben ik er nog lang niet. Het pleasen is nu overgeslagen naar mijn man en kinderen.Altijd alles opzij zetten om hen gelukkig te zien en daarbij vergeet ik soms mijzelf. Het is een heel proces die je stap voor stap moet aanpakken.Maar de piekermomenten zullen altijd blijven.
Later heeft mij dat veel problemen gegeven. Ik twijfelde altijd bij iedere beslissing die ik moest nemen. Van grote tot heel kleine dingen.Zelfs boodschappen doen werd een probleem. Twijfelen tussen welke chips of groenten,na een half uur een beslissing nemen en me dan bij de kassa rot voelen omdat ik misschien toch beter een andere keus had kunnen maken.
Uiteindelijk ben ik gewoon op de keuzes van anderen mee gaan varen. Ik wilde tenslotte niemand tegen het hoofd stoten. Met name mijn moeder niet.
Dat bracht mij regelmatig in situaties waar ik helemaal niet in wilde zitten. Wat mijn moeder wou gebeurde want stel je toch eens voor dat ik haar of wie dan ook teleurstel.
Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan. Steeds weer was de vraag aan mij wat IK wilde. Als vrouw,dochter,moeder,vriendin etc. De eerste maanden kon ik daar helemaal geen antwoord op geven. Ik kon wel wat willen,maar wat nou als ik daar een ander mee kwets?
Groot onderdeel om ermee om te gaan was nee leren zeggen.
Dat was het moeilijkste onderdeel ooit. Toen ik ermee begon te oefenen zei ik meestal nee en gaf daarna een hele verklaring van een half uur waarom ik nee zei.
In therapie heb ik geleerd om juist op de momenten dat ik overdonderd word door een vraag van iemand,de persoon te vragen of ik er later even op terug mag komen. Zo kun je eerst alle voors en tegens bekijken en goed overwegen wat je wilt.
Nee zeggen blijft moeilijk,want altijd blijven de twijfels of je het wel goed hebt gedaan en wat de ander nu wel niet van je zal denken.
Voor mij is er een hoop veranderd toen ik kinderen kreeg. Ik was nu zelf moeder en had een man om samen beslissingen mee te maken. Ik besefte mij dat ik een heel andere kijk op het leven had mijn moeder.Uiteindelijk heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt en steeds meer mijn eigen wil doorgezet. Dit tot grote onvrede van mijn moeder en alle anderen die mij altijd zom om hun vinger wisten te winden. Bij elke twijfel bedacht ik mij of de ander ook wel eens deed wat ik wilde.Was het antwoord nee,dan voelde ik mij in mijn recht staan en voelde ik mij veel zekerder in het maken van keuzes. Als mijn moeder gekwetst is bedenk ik mij altijd dat ik ook zo vaak door haar opmerkingen gekwetst ben geweest. Je kunt het tenslotte niet iedereen naar de zin maken. Ik ben nu een stuk eerlijker naar mijzelf en anderen.Zo ontdek je ook direct wie je echte vrienden zijn.
Maar ondanks dat ben ik er nog lang niet. Het pleasen is nu overgeslagen naar mijn man en kinderen.Altijd alles opzij zetten om hen gelukkig te zien en daarbij vergeet ik soms mijzelf. Het is een heel proces die je stap voor stap moet aanpakken.Maar de piekermomenten zullen altijd blijven.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:05
Rare reacties hoor Sann.
Omdat ze gaat trouwen neemt ze afstand want jij bent net uit een relatie ... aparte gedachtengang...
Het zijn over en weer verwijten. Je vriendinnen schieten duidelijk direct in de verdediging en gooien met verwijten ipv er normaal over te praten.
Meid, dat is geen vriendschap. In een vriendschap moet je veel tegen elkaar kunnen zeggen en niet gelijk in de verwijtende sfeer vallen als iemand aangeeft iets niet zo leuk te vinden.
Tuurlijk is het niet leuk als iemand aangeeft iets niet leuk te vinden of teleurgesteld te zijn, maar daar kan op een volwassen manier mee omgegaan worden.
@Moeders, je hebt een lange weg van leren achter je zeg! Wat moedig en knap! Dat het een valkuil blijft is duidelijk, maar je bent je er bewust van en dat is al heel wat.
Laatst heb ik het boek "Ja ik wil" van Mariska Hulscher gelezen, een erg goed boek moet ik zeggen. Daarin staat ook hoe je op een goede manier je grenzen kunt aangeven zonder de ander voor het hoofd te stoten en waarbij je ook nog bij jezelf blijft.
Omdat ze gaat trouwen neemt ze afstand want jij bent net uit een relatie ... aparte gedachtengang...
Het zijn over en weer verwijten. Je vriendinnen schieten duidelijk direct in de verdediging en gooien met verwijten ipv er normaal over te praten.
Meid, dat is geen vriendschap. In een vriendschap moet je veel tegen elkaar kunnen zeggen en niet gelijk in de verwijtende sfeer vallen als iemand aangeeft iets niet zo leuk te vinden.
Tuurlijk is het niet leuk als iemand aangeeft iets niet leuk te vinden of teleurgesteld te zijn, maar daar kan op een volwassen manier mee omgegaan worden.
@Moeders, je hebt een lange weg van leren achter je zeg! Wat moedig en knap! Dat het een valkuil blijft is duidelijk, maar je bent je er bewust van en dat is al heel wat.
Laatst heb ik het boek "Ja ik wil" van Mariska Hulscher gelezen, een erg goed boek moet ik zeggen. Daarin staat ook hoe je op een goede manier je grenzen kunt aangeven zonder de ander voor het hoofd te stoten en waarbij je ook nog bij jezelf blijft.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:23
@ precious.. Thanks!! ja vind ik eigenlijk ook! daarom ben ik er ook echt klaar mee.. het is lastig om die beslissingen te nemen maar op langere termijn wel beter en toch twijfel je dan soms aan jezelf, niet leuk als mensen bepaalde dingen over je zeggen die jij niet als waarheid beleefd. Vriendschap gaat dieper..
goeie tip van het boek!! ik ga ff kijken..een middenweg zoeken is belangrijk, wel doen wat je zelf wil, zonder iemand te kwetsen.
@ moeders! goed van je zeg!! daar mag je trots op zijn! geloof ook wel dat je er nooit echt helemaal vanaf komt maar je kunt het wel een stuk minder maken! en dat heb jij gedaan, goeie tip.. het terugdraaien, doet de ander ook wel 's wat ik wil.. pfoe zo blijven er niet heel veel vriendinnen over..
goeie tip van het boek!! ik ga ff kijken..een middenweg zoeken is belangrijk, wel doen wat je zelf wil, zonder iemand te kwetsen.
@ moeders! goed van je zeg!! daar mag je trots op zijn! geloof ook wel dat je er nooit echt helemaal vanaf komt maar je kunt het wel een stuk minder maken! en dat heb jij gedaan, goeie tip.. het terugdraaien, doet de ander ook wel 's wat ik wil.. pfoe zo blijven er niet heel veel vriendinnen over..
vrijdag 26 februari 2010 om 11:45
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 11:23:
@ precious.. Thanks!! ja vind ik eigenlijk ook! daarom ben ik er ook echt klaar mee.. het is lastig om die beslissingen te nemen maar op langere termijn wel beter en toch twijfel je dan soms aan jezelf, niet leuk als mensen bepaalde dingen over je zeggen die jij niet als waarheid beleefd. Vriendschap gaat dieper..
goeie tip van het boek!! ik ga ff kijken..een middenweg zoeken is belangrijk, wel doen wat je zelf wil, zonder iemand te kwetsen.
Snap goed dat je er klaar mee bent maar dat het ook moeilijk is die beslissing te nemen. Je hoeft ook niet echt nu een beslissing te nemen hé.
Je hebt nu geconstateerd dat dit niet is wat je wilt. En dat je dat ook vanaf nu niet meer wilt. Blijf daarbij en misschien draaien ze nog bij. Kan ook zijn dat zij gewoon even heel erg moeten wennen aan de nieuwe Sann.
Heb ik ook gehad hoor bij sommige vriendinnen.
De vriendschap veranderd daar wel door en het ligt een beetje aan het type persoon of de vriendschap dat verdieping krijgt of niet.
Ik heb zelf een hele groep "vrienden" resoluut aan de kant geschoven nadat ik voor de zoveelste keer ontzettend ben teleurgesteld in die vriendengroep (die allemaal met elkaar meelulden, echt kliekvorming, geen 1 persoon de voor zichzelf kon praten). Maar ander vriendschappen zijn ook veranderd omdat ik niet meer alles pikte en ook weleens ergens nee op zei, wat dan zorgde voor een conflict.
Dan neem ik zelf ook afstand omdat ik wel normaal mezelf wil blijven in een vriendschap en als dat niet kan, dan niet.
De vriendschap is niet kapot maar staat wel op een veel lager pitje.
Ik ben er van overtuigd dat er vanzelf wel weer mensen op mijn pad komen die wel bij me passen.
@ precious.. Thanks!! ja vind ik eigenlijk ook! daarom ben ik er ook echt klaar mee.. het is lastig om die beslissingen te nemen maar op langere termijn wel beter en toch twijfel je dan soms aan jezelf, niet leuk als mensen bepaalde dingen over je zeggen die jij niet als waarheid beleefd. Vriendschap gaat dieper..
goeie tip van het boek!! ik ga ff kijken..een middenweg zoeken is belangrijk, wel doen wat je zelf wil, zonder iemand te kwetsen.
Snap goed dat je er klaar mee bent maar dat het ook moeilijk is die beslissing te nemen. Je hoeft ook niet echt nu een beslissing te nemen hé.
Je hebt nu geconstateerd dat dit niet is wat je wilt. En dat je dat ook vanaf nu niet meer wilt. Blijf daarbij en misschien draaien ze nog bij. Kan ook zijn dat zij gewoon even heel erg moeten wennen aan de nieuwe Sann.
Heb ik ook gehad hoor bij sommige vriendinnen.
De vriendschap veranderd daar wel door en het ligt een beetje aan het type persoon of de vriendschap dat verdieping krijgt of niet.
Ik heb zelf een hele groep "vrienden" resoluut aan de kant geschoven nadat ik voor de zoveelste keer ontzettend ben teleurgesteld in die vriendengroep (die allemaal met elkaar meelulden, echt kliekvorming, geen 1 persoon de voor zichzelf kon praten). Maar ander vriendschappen zijn ook veranderd omdat ik niet meer alles pikte en ook weleens ergens nee op zei, wat dan zorgde voor een conflict.
Dan neem ik zelf ook afstand omdat ik wel normaal mezelf wil blijven in een vriendschap en als dat niet kan, dan niet.
De vriendschap is niet kapot maar staat wel op een veel lager pitje.
Ik ben er van overtuigd dat er vanzelf wel weer mensen op mijn pad komen die wel bij me passen.
vrijdag 26 februari 2010 om 11:53
Dat wil ik ook bereiken, echt zoeken naar mensen die bij je passen, dan hoef je niet heel veel concessies te doen.. wel lastig die balans te vinden.. wanneer handel je goed en wanneer overdrijf je en word je te kritisch.. dat je je er bewust van bent is denk ik al goed en verder " onderga" ik het maar en zie dan wel hoe vriendinnen reageren en of ze wel of niet meedraaien.. die andere vriendin (van dat stappen verhaal) is wel meegedraaid en had uiteindelijjk wel begrip ben dan heel snel weer geneidd heel aardig te doen, blij dat ik weer leuk gevonden wordt.. maarrrr het valt me nog steeds wel tegen het afzeggen ervoor zorgde dat zij vond dat ik ze had laten zitten en ze vervolgens op mijn verjaardag geen contact zocht, zegt dus nog steeds wat over onze vriendschap en dit moet ik dus wel op een lager pitje gaan zetten. Ik hoef niet alles te verbreken.. het is een proces.. heeft ook tijd nodig..wel grote schoonmaak in mn hoofd hoor! mijn hemel wat een relatiebreuk niet allemaal teweeg kan brengen!
vrijdag 26 februari 2010 om 12:26
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 11:53:
Dat wil ik ook bereiken, echt zoeken naar mensen die bij je passen, dan hoef je niet heel veel concessies te doen..
Je hoeft niet te zoeken, die mensen komen vanzelf op je pad.
wel lastig die balans te vinden.. wanneer handel je goed en wanneer overdrijf je en word je te kritisch.. Ja dat is een heel proces, weet er alles van. En het grappige is dat wij juist daarmee bezig zijn, "ben ik niet te kritisch", terwijl mensen die gewoon dicht bij zichzelf staan zich dat helemaal niet afvragen. dat je je er bewust van bent is denk ik al goed en verder " onderga" ik het maar en zie dan wel hoe vriendinnen reageren en of ze wel of niet meedraaien.. die andere vriendin (van dat stappen verhaal) is wel meegedraaid en had uiteindelijjk wel begrip ben dan heel snel weer geneidd heel aardig te doen, blij dat ik weer leuk gevonden wordt..Oooh ja... heeel herkenbaar! Soort behaagziek zijn ofzo. Maar is niet erg, het is een proces en dat gaat met vallen en opstaan. Je kunt niet verwachten dat je ineens alles kan zoals je zou willen. maarrrr het valt me nog steeds wel tegen het afzeggen ervoor zorgde dat zij vond dat ik ze had laten zitten en ze vervolgens op mijn verjaardag geen contact zocht, zegt dus nog steeds wat over onze vriendschap en dit moet ik dus wel op een lager pitje gaan zetten. Je "moet" niets hé. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt. Ik hoef niet alles te verbreken.. het is een proces.. heeft ook tijd nodig..wel grote schoonmaak in mn hoofd hoor! mijn hemel wat een relatiebreuk niet allemaal teweeg kan brengen! Haha, ook daar weet ik AL-LES van!
Dat wil ik ook bereiken, echt zoeken naar mensen die bij je passen, dan hoef je niet heel veel concessies te doen..
Je hoeft niet te zoeken, die mensen komen vanzelf op je pad.
wel lastig die balans te vinden.. wanneer handel je goed en wanneer overdrijf je en word je te kritisch.. Ja dat is een heel proces, weet er alles van. En het grappige is dat wij juist daarmee bezig zijn, "ben ik niet te kritisch", terwijl mensen die gewoon dicht bij zichzelf staan zich dat helemaal niet afvragen. dat je je er bewust van bent is denk ik al goed en verder " onderga" ik het maar en zie dan wel hoe vriendinnen reageren en of ze wel of niet meedraaien.. die andere vriendin (van dat stappen verhaal) is wel meegedraaid en had uiteindelijjk wel begrip ben dan heel snel weer geneidd heel aardig te doen, blij dat ik weer leuk gevonden wordt..Oooh ja... heeel herkenbaar! Soort behaagziek zijn ofzo. Maar is niet erg, het is een proces en dat gaat met vallen en opstaan. Je kunt niet verwachten dat je ineens alles kan zoals je zou willen. maarrrr het valt me nog steeds wel tegen het afzeggen ervoor zorgde dat zij vond dat ik ze had laten zitten en ze vervolgens op mijn verjaardag geen contact zocht, zegt dus nog steeds wat over onze vriendschap en dit moet ik dus wel op een lager pitje gaan zetten. Je "moet" niets hé. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt. Ik hoef niet alles te verbreken.. het is een proces.. heeft ook tijd nodig..wel grote schoonmaak in mn hoofd hoor! mijn hemel wat een relatiebreuk niet allemaal teweeg kan brengen! Haha, ook daar weet ik AL-LES van!
vrijdag 26 februari 2010 om 12:37
Hey wat goed!! thanks daar heb ik wat aan!! wauw, jij bent echt veel verder.. al is het ook altijd makkelijker voor een ander te denken dan het zelf toe te pasen in je eigen leven he!!
Ben jij nu ook nog vrijgezel? hoe oud ben je eigenlijk? merk je dat je nu na jouw toch heftige ervaring zoals je schrijft ook op dat vlak bent veranderd??
Ben jij nu ook nog vrijgezel? hoe oud ben je eigenlijk? merk je dat je nu na jouw toch heftige ervaring zoals je schrijft ook op dat vlak bent veranderd??
vrijdag 26 februari 2010 om 13:47
Zit te lachen om je eerste reactie precious, 5 jaar geleden wou ik na verlies van contacten waarvan ik dacht dat het vrienden waren ,weer wat nieuwe mensen leren kennen Ik heb toen een heel algemeen oproepje in de krant geplaatst. Het ging me alleen maar om nieuwe mensen te leren kennen een relatie hoefde ik niet want het leven beviel me prima zo. Ik kreeg 1 reactie we hebben een paar keer afgesproken en inmiddels zijn we 5 jaar samen.
vrijdag 26 februari 2010 om 13:48
Nou veel verder weet ik niet hoor..
Weet er alleen wel veel vanaf omdat ik me daar in verdiept heb. Ik ben een echte graver dus heb alles onderzocht en gelezen wat me maar nieuwe inzichten kon geven daarover.
Mega interessant en soms ook best confronterend...
Ik kan daardoor andere mensen inderdaad goed advies geven, maar voormezelf is dat toch weer wat anders. Ik weet het wel, maar het doen is iets anders..
Ja ik ben nu nog vrijgezel. Het hele relatieverhaal is nu 2 jaar geleden. En het heeft inderdaad mijn leven behoorlijk veranderd.
Ook op dat vlak. Voorheen was ik allang weer bezig met zoeken naar een volgende partner, na deze relatie heb ik besloten om het roer eens om te gooien en voorlopig eens alleen te blijven en te leren om gelukkig te zijn in mijn eentje en daarin niet afhankelijk te zijn van een partner. Want door die afhankelijkheid ("ik ben pas gelukkig als ik een partner heb") was ik in een relatie ook letterlijk een afhankelijk vrouwtje.
Omdat dit ook niet de 1e "foute" man was, kon ik eigenlijk ook niet anders. Ik was het zo beu allemaal.
In ieder geval, ik heb me gestort op inzichten verwerven en heb therapie gehad en stapels boeken verslonden op dat vlak.
En ik sta nu heel anders in het leven eigenlijk, veel volwassener en zelfstandiger.
Mocht ook tijd worden, want ik word dit jr 40...
Zie er niet tegenop hoor, vind het wel fijn eigenlijk.
Weet er alleen wel veel vanaf omdat ik me daar in verdiept heb. Ik ben een echte graver dus heb alles onderzocht en gelezen wat me maar nieuwe inzichten kon geven daarover.
Mega interessant en soms ook best confronterend...
Ik kan daardoor andere mensen inderdaad goed advies geven, maar voormezelf is dat toch weer wat anders. Ik weet het wel, maar het doen is iets anders..
Ja ik ben nu nog vrijgezel. Het hele relatieverhaal is nu 2 jaar geleden. En het heeft inderdaad mijn leven behoorlijk veranderd.
Ook op dat vlak. Voorheen was ik allang weer bezig met zoeken naar een volgende partner, na deze relatie heb ik besloten om het roer eens om te gooien en voorlopig eens alleen te blijven en te leren om gelukkig te zijn in mijn eentje en daarin niet afhankelijk te zijn van een partner. Want door die afhankelijkheid ("ik ben pas gelukkig als ik een partner heb") was ik in een relatie ook letterlijk een afhankelijk vrouwtje.
Omdat dit ook niet de 1e "foute" man was, kon ik eigenlijk ook niet anders. Ik was het zo beu allemaal.
In ieder geval, ik heb me gestort op inzichten verwerven en heb therapie gehad en stapels boeken verslonden op dat vlak.
En ik sta nu heel anders in het leven eigenlijk, veel volwassener en zelfstandiger.
Mocht ook tijd worden, want ik word dit jr 40...
Zie er niet tegenop hoor, vind het wel fijn eigenlijk.
vrijdag 26 februari 2010 om 13:54
Knap van je zeg! dat je echt voor jezelf hebt gekozen, volgens mij ook het beste, het heeft geen zin je gelijk ergens in te storten.. maar wil je nog wel een relatie? en heb je een kinderwens? of heb je al kinderen? het is fijn als je dat allemaal los kunt laten, dat wil ik ook veel meer gaan doen.. en relatie moet aanvulling zijn, geen opvulling..
@bankje wat een geweldig verhaal zeg! zo kan het dus ook lopen!
@bankje wat een geweldig verhaal zeg! zo kan het dus ook lopen!
vrijdag 26 februari 2010 om 14:06
Klopt, als je je gelijk weer ergens anders in stort of weer op zoek gaat blijf je aan de gang (en doorbreek je dat patroon niet).Omdat zo'n relatie dan weer een troostrelatie wordt en die zijn ook weer gedoemd om te mislukken.
Ja, ik wil wel weer een relatie, maar nu nog niet. 2 jr is ook eigenlijk nog niet zo heel lang, vind ik.
Als de tijd rijp is kom ik hem vanzelf tegen. Maar moet wel zeggen dat ik het "samenzijn" wel mis. Dus het delen van leuke dingen, het dingen ondernemen met z'n tweetjes. Een maatje dus eigenlijk. Maar ik denk dat dat ook komt omdat mijn sociale leven nogal op zijn gat ligt sindsdien. Mijn vriendinnen wonen niet om de hoek dus ben veel alleen.
Anyway, als ik weer een relatie krijg zou ik ook niet meer willen gaan samenwonen.
Nee heb geen kinderen en ook geen kinderwens.
En jij?
Bankje, topverhaal! Zo zie je maar, als je niet op zoek bent of er lekker vrijheid-blijheid in staat komt het vanzelf.
Ja, ik wil wel weer een relatie, maar nu nog niet. 2 jr is ook eigenlijk nog niet zo heel lang, vind ik.
Als de tijd rijp is kom ik hem vanzelf tegen. Maar moet wel zeggen dat ik het "samenzijn" wel mis. Dus het delen van leuke dingen, het dingen ondernemen met z'n tweetjes. Een maatje dus eigenlijk. Maar ik denk dat dat ook komt omdat mijn sociale leven nogal op zijn gat ligt sindsdien. Mijn vriendinnen wonen niet om de hoek dus ben veel alleen.
Anyway, als ik weer een relatie krijg zou ik ook niet meer willen gaan samenwonen.
Nee heb geen kinderen en ook geen kinderwens.
En jij?
Bankje, topverhaal! Zo zie je maar, als je niet op zoek bent of er lekker vrijheid-blijheid in staat komt het vanzelf.
vrijdag 26 februari 2010 om 14:21
Klinkt sterk!
Ik heb wel een kinderwens, mijn relatie is net 2 maanden over dus ik ga echt niet op zoek naar een nieuwe relatie maar toch hoop ik stiekem wel dat ik die ene mij wel vindt eerst wil ik mezelf terugvinden maar hoop eigenlijk niet dat dit ook 2 jaar gaat duren! ik ben nu net 34 dus tja eeuwen de tijd heb ik ook niet meer al weet ik ook dat dat geen uitgangspunt is hoor, ik hoop dat het voor mij is weggelegd en stiekem geloof ik dat ook wel maar probeer me ook voor te stellen hoe het is om alleen te zijn voor langere tijd en misschien geen kindjes te krijgen. Zodat het me wat meer rust geeft.
Waarom probeer jij ook niet je sociale kring uit te breiden door contact te zoeken in jouw omgeving? veel alleen zijn is toch ook niet leuk? of vind jij dat juist nu prettig?
Ik heb wel een kinderwens, mijn relatie is net 2 maanden over dus ik ga echt niet op zoek naar een nieuwe relatie maar toch hoop ik stiekem wel dat ik die ene mij wel vindt eerst wil ik mezelf terugvinden maar hoop eigenlijk niet dat dit ook 2 jaar gaat duren! ik ben nu net 34 dus tja eeuwen de tijd heb ik ook niet meer al weet ik ook dat dat geen uitgangspunt is hoor, ik hoop dat het voor mij is weggelegd en stiekem geloof ik dat ook wel maar probeer me ook voor te stellen hoe het is om alleen te zijn voor langere tijd en misschien geen kindjes te krijgen. Zodat het me wat meer rust geeft.
Waarom probeer jij ook niet je sociale kring uit te breiden door contact te zoeken in jouw omgeving? veel alleen zijn is toch ook niet leuk? of vind jij dat juist nu prettig?
vrijdag 26 februari 2010 om 14:39
Och meid, je bent nog zo jong!
Je hebt nog zeeen van tijd! Maar ik snap wel wat je bedoeld hoor, dat gevoel had ik ook toen ik 34 was. Toen was ik bang om alleen over te blijven en bleef daardoor maar van relatie naar relatie jumpen, met alle gevolgen van dien dus. Maar goed, dat is mijn ervaring en zo heeft dat bij mij gewerkt.
Maar omdat je een kinderwens hebt maakt dat toch een groter verschil.
Het is inderdaad wel beter om proberen rust te vinden in het feit van alleen zijn (zonder partner) en misschien geen kindjes.
Want op zoek gaan naar een partner puur en alleen voor kinderen werkt ook niet. De mannen rennen dan hard weg.
Althans, als je daar heel snel over begint.
Mijn sociale kring uitbreiden probeer ik wel hoor. Ik doe veel verschillende dingen waarbij je met anderen in contact komt. En ik heb ook weleens een oproepje geplaatst, maar helaas. Tot nu toe heeft dat nog niet gewerkt.
En ja, als je jonger bent gaat dat toch allemaal wat makkelijker. Je gaat meer op stap bijvoorbeeld.
En dat doe ik dus niet, Ik ga niet meer naar de kroeg of naar clubs en discotheken. Wat ik vroeger wel deed en toen was mijn sociale leven inderdaad fors groter.
Nee, veel alleen zijn is niet altijd leuk en ik kan daar soms behoorlijk verdrietig om zijn, zeker omdat ik toch mijn best doe om me open te stellen.
Door de weeks gaat het allemaal wel, dan ben ik aan het werk en op mijn werk organiseren ze veel uitjes en leuke dingen. Maar op de zondagen en soms in vakanties vind ik het erg moeilijk. Alleen erop uit trekken is leuk, maar als dat altijd alleen is gaat daar de fun ook wel een beetje vanaf.
Maar goed, aan de andere kant leer je jezelf wel erg goed kennen. Ik vlucht er niet voor, maar probeer mezelf dan te vermaken en meestal lukt dat goed, op die vervelende momenten na dan.
Je hebt nog zeeen van tijd! Maar ik snap wel wat je bedoeld hoor, dat gevoel had ik ook toen ik 34 was. Toen was ik bang om alleen over te blijven en bleef daardoor maar van relatie naar relatie jumpen, met alle gevolgen van dien dus. Maar goed, dat is mijn ervaring en zo heeft dat bij mij gewerkt.
Maar omdat je een kinderwens hebt maakt dat toch een groter verschil.
Het is inderdaad wel beter om proberen rust te vinden in het feit van alleen zijn (zonder partner) en misschien geen kindjes.
Want op zoek gaan naar een partner puur en alleen voor kinderen werkt ook niet. De mannen rennen dan hard weg.
Althans, als je daar heel snel over begint.
Mijn sociale kring uitbreiden probeer ik wel hoor. Ik doe veel verschillende dingen waarbij je met anderen in contact komt. En ik heb ook weleens een oproepje geplaatst, maar helaas. Tot nu toe heeft dat nog niet gewerkt.
En ja, als je jonger bent gaat dat toch allemaal wat makkelijker. Je gaat meer op stap bijvoorbeeld.
En dat doe ik dus niet, Ik ga niet meer naar de kroeg of naar clubs en discotheken. Wat ik vroeger wel deed en toen was mijn sociale leven inderdaad fors groter.
Nee, veel alleen zijn is niet altijd leuk en ik kan daar soms behoorlijk verdrietig om zijn, zeker omdat ik toch mijn best doe om me open te stellen.
Door de weeks gaat het allemaal wel, dan ben ik aan het werk en op mijn werk organiseren ze veel uitjes en leuke dingen. Maar op de zondagen en soms in vakanties vind ik het erg moeilijk. Alleen erop uit trekken is leuk, maar als dat altijd alleen is gaat daar de fun ook wel een beetje vanaf.
Maar goed, aan de andere kant leer je jezelf wel erg goed kennen. Ik vlucht er niet voor, maar probeer mezelf dan te vermaken en meestal lukt dat goed, op die vervelende momenten na dan.
vrijdag 26 februari 2010 om 14:58
Nou dat klinkt niet echt hoopgevend precious!! haha.. jij voelde je ook zo toen je 34 was en nu ben je 40! niet echt geruststellend
Ik heb gelukkig nooit gehopt van relatie naar relatie dus ik ben het alleen zijn wel gewend alleen als je net een relatie uitkomt (voor mij ook voor de eerste keer samenwonen) is het wel weer even anders en soms ook wel heel lekker. Heeft voor en nadelen..
Mijn eerste prioriteit is ook een relatie hoor, geen kinderen maar weet je als het allemaal goed zit rent een man ook niet zo snel weg hoor. Vriendin van mij is 38 kwam haar inmiddels man tegen en binnen 5 maanden was ze zwanger! als het maar klikt is het gewoon goed!
Kan me voorstellen dat het lastiger is als je niet zoveel meer uitgaat maar dat doe ik ook niet echt hoor! ik zou die oproepjes gewoon blijven herhalen je weet maar nooit! het komt voor jou ook nog wel hoor..die ene .. 40 betekent niet dat je leven over is hoor! een kennis van mij (kom ik weer hoor haha) was 40 en ontmoette haar soulmate en werd zwanger en heeft nu een super leuk gezinnetje!! ik bedoel maar.. positief!!!
Ik heb gelukkig nooit gehopt van relatie naar relatie dus ik ben het alleen zijn wel gewend alleen als je net een relatie uitkomt (voor mij ook voor de eerste keer samenwonen) is het wel weer even anders en soms ook wel heel lekker. Heeft voor en nadelen..
Mijn eerste prioriteit is ook een relatie hoor, geen kinderen maar weet je als het allemaal goed zit rent een man ook niet zo snel weg hoor. Vriendin van mij is 38 kwam haar inmiddels man tegen en binnen 5 maanden was ze zwanger! als het maar klikt is het gewoon goed!
Kan me voorstellen dat het lastiger is als je niet zoveel meer uitgaat maar dat doe ik ook niet echt hoor! ik zou die oproepjes gewoon blijven herhalen je weet maar nooit! het komt voor jou ook nog wel hoor..die ene .. 40 betekent niet dat je leven over is hoor! een kennis van mij (kom ik weer hoor haha) was 40 en ontmoette haar soulmate en werd zwanger en heeft nu een super leuk gezinnetje!! ik bedoel maar.. positief!!!
vrijdag 26 februari 2010 om 15:14
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 14:58:
Nou dat klinkt niet echt hoopgevend precious!! haha.. jij voelde je ook zo toen je 34 was en nu ben je 40! niet echt geruststellend
Haha! Klopt, maar ik dacht toen dat ik alleen zou blijven voor de rest van mijn leven. Ik had een buurvrouw die in de 60 was en nooit een man had gehad. Heel eenzaam en alleen en altijd verlegen om een praatje. Dat was mijn schrikbeeld. Ik dacht toen: Als ik nu geen relatie krijg of deze relatie beeindig dan wordt ik straks ook zo.
Want natuurlijk absoluut een onrealistische gedachte is...hihi..
Want dat geloof ik inmiddels niet meer. Ben er van overtuigd dat er vanzelf wel weer iemand komt.
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 14:58:
Mijn eerste prioriteit is ook een relatie hoor, geen kinderen maar weet je als het allemaal goed zit rent een man ook niet zo snel weg hoor. Vriendin van mij is 38 kwam haar inmiddels man tegen en binnen 5 maanden was ze zwanger! als het maar klikt is het gewoon goed!
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Als het goed zit, zit het goed.
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 14:58:
40 betekent niet dat je leven over is hoor! een kennis van mij (kom ik weer hoor haha) was 40 en ontmoette haar soulmate en werd zwanger en heeft nu een super leuk gezinnetje!! ik bedoel maar.. positief!!!
Oh nee, maar ik ervaar het ook niet zo dat mijn leven nu over is. Totaal niet. Het is eigenlijk gewoon een andere fase. Meer rustiger. En dat bevalt me wel. Het hoeft allemaal niet meer zo nodig.
En qua vrienden ben ik er ook van overtuigd dat die vanzelf wel weer komen. Het is ook niet zo dat ik nu vriendenloos door het leven ga, gelukkig niet. Alleen ze wonen niet om de hoek.
Voordeel is wel dat 1 van mijn beste vriendinnen nu ook vrijgezel is en met haar doe ik nu veel. Gaan samen op vakantie, samen naar concerten, dus zo only the lonely ben ik ook weer niet.
Nou dat klinkt niet echt hoopgevend precious!! haha.. jij voelde je ook zo toen je 34 was en nu ben je 40! niet echt geruststellend
Haha! Klopt, maar ik dacht toen dat ik alleen zou blijven voor de rest van mijn leven. Ik had een buurvrouw die in de 60 was en nooit een man had gehad. Heel eenzaam en alleen en altijd verlegen om een praatje. Dat was mijn schrikbeeld. Ik dacht toen: Als ik nu geen relatie krijg of deze relatie beeindig dan wordt ik straks ook zo.
Want natuurlijk absoluut een onrealistische gedachte is...hihi..
Want dat geloof ik inmiddels niet meer. Ben er van overtuigd dat er vanzelf wel weer iemand komt.
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 14:58:
Mijn eerste prioriteit is ook een relatie hoor, geen kinderen maar weet je als het allemaal goed zit rent een man ook niet zo snel weg hoor. Vriendin van mij is 38 kwam haar inmiddels man tegen en binnen 5 maanden was ze zwanger! als het maar klikt is het gewoon goed!
Daar heb je ook helemaal gelijk in. Als het goed zit, zit het goed.
quote:Sann76 schreef op 26 februari 2010 @ 14:58:
40 betekent niet dat je leven over is hoor! een kennis van mij (kom ik weer hoor haha) was 40 en ontmoette haar soulmate en werd zwanger en heeft nu een super leuk gezinnetje!! ik bedoel maar.. positief!!!
Oh nee, maar ik ervaar het ook niet zo dat mijn leven nu over is. Totaal niet. Het is eigenlijk gewoon een andere fase. Meer rustiger. En dat bevalt me wel. Het hoeft allemaal niet meer zo nodig.
En qua vrienden ben ik er ook van overtuigd dat die vanzelf wel weer komen. Het is ook niet zo dat ik nu vriendenloos door het leven ga, gelukkig niet. Alleen ze wonen niet om de hoek.
Voordeel is wel dat 1 van mijn beste vriendinnen nu ook vrijgezel is en met haar doe ik nu veel. Gaan samen op vakantie, samen naar concerten, dus zo only the lonely ben ik ook weer niet.
