Psyche
alle pijlers
positieve verhalen gezocht over therapie bij borderline
vrijdag 29 juni 2007 om 17:38
Hoi,
Ik sta nog steeds op de wachtlijst, voor cognitieve gedragstherapie. Na de vreselijke down van een tijdje terug gaat alles langzaam maar zeker weer beter nu. Wat ik eigenlijk wil vragen is of er mensen zijn die therapie hebben gevolgd (mag ook andere borderline gerichte therapie zijn) en die zeggen 'Ja dit heeft me heel erg positief beinvloed'. Graag wil ik horen wat er dan beter gaat, wat er zo goed aan is en hoe het is om vanuit die veranderde positie terug te kijken op je eigen gedrag.
Ik kijk zelf al heel gek op mezelf terug nu ik medicijnen slik. Ook sprak ik laatst een meisje waarvan ik niet wist of ze borderline had, maar ik herkende zoveel van haar in de IK voor de pillen... en inderdaad toen ik er naar vroeg bleek ze inderdaad een borderliner te zijn. Ik merkte toen wel, waar zij is ben ik niet meer en dat geeft wel een prettig gevoel. Maar ik ben er nog lang niet. Omdat er al zoveel negatieve verhalen op internet rondzwerven hierbij dus een oproep of er meiden zijn (mannen mag ook) die hun borderline een stuk beter onder controle hebben nu en hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen.
Ik sta nog steeds op de wachtlijst, voor cognitieve gedragstherapie. Na de vreselijke down van een tijdje terug gaat alles langzaam maar zeker weer beter nu. Wat ik eigenlijk wil vragen is of er mensen zijn die therapie hebben gevolgd (mag ook andere borderline gerichte therapie zijn) en die zeggen 'Ja dit heeft me heel erg positief beinvloed'. Graag wil ik horen wat er dan beter gaat, wat er zo goed aan is en hoe het is om vanuit die veranderde positie terug te kijken op je eigen gedrag.
Ik kijk zelf al heel gek op mezelf terug nu ik medicijnen slik. Ook sprak ik laatst een meisje waarvan ik niet wist of ze borderline had, maar ik herkende zoveel van haar in de IK voor de pillen... en inderdaad toen ik er naar vroeg bleek ze inderdaad een borderliner te zijn. Ik merkte toen wel, waar zij is ben ik niet meer en dat geeft wel een prettig gevoel. Maar ik ben er nog lang niet. Omdat er al zoveel negatieve verhalen op internet rondzwerven hierbij dus een oproep of er meiden zijn (mannen mag ook) die hun borderline een stuk beter onder controle hebben nu en hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen.
vrijdag 29 juni 2007 om 23:25
vrijdag 29 juni 2007 om 23:26
Christine, ik denk, als je zo de kracht voelt, de energie om het aan te gaan, dan kun je dat blijkbaar, en kun je werken. Je doet dat voor jezelf, je doet dat voor je vriend, en jullie situatie, en blijkbaar kan dat, kun je dat.
Als het echt niet meer kan, dan is de situatie niet anders, dan moet je stoppen, hoe pijnlijk ook. En natuurlijk heb ik ook het idee dat ik heb gefaald, en dat ik faal, maar dat doe ik maar in een laatje, en doe snel het laatje dicht. Ik heb een psychische stoornis, ik heb geen goede basis, ik heb een getraumatiseerde kindertijd gehad, en het is niet anders, het is zo, ik kijk naar wat ik wel kan en heb, en niet meer naar wat me eigenlijk niet lukt en wat me uiteindelijk nog meer rotgevoel bezorgd en teleurstelling.
En uiteindelijk kies ikvoor mezefl en niet mijn omgeving die me zoveel meer vind omdat ik een baan had.
Als het echt niet meer kan, dan is de situatie niet anders, dan moet je stoppen, hoe pijnlijk ook. En natuurlijk heb ik ook het idee dat ik heb gefaald, en dat ik faal, maar dat doe ik maar in een laatje, en doe snel het laatje dicht. Ik heb een psychische stoornis, ik heb geen goede basis, ik heb een getraumatiseerde kindertijd gehad, en het is niet anders, het is zo, ik kijk naar wat ik wel kan en heb, en niet meer naar wat me eigenlijk niet lukt en wat me uiteindelijk nog meer rotgevoel bezorgd en teleurstelling.
En uiteindelijk kies ikvoor mezefl en niet mijn omgeving die me zoveel meer vind omdat ik een baan had.
vrijdag 29 juni 2007 om 23:29
En ook hiervan vind ik dus echt,zo'n overlijden van iemand zo dicht bij je,tikt zwaarder aan,en daar waar een ander misschien wel na een poosje de draad weer oppakt,kun je dus blijven hangen,dat heeft volgens mij met dat hechtings gedoe te maken,en verlatings angst,heb zelf 15 jaar geleden een vriendin verloren,en kan daar nog steeds heel veel aan denken,dus niet alleen tijdens haar verjaardag of sterfdag,gewoon te vaak
vrijdag 29 juni 2007 om 23:30
Ik ben van plan keihard mijn tanden er in te zetten. Ik wil zo graag! Voor het eerst in mijn leven heb ik een stabiele thuis situatie en iemand die van mij houdt. Iemand die over mijn muurtje is geklauterd. Iemand die ik helemaal vertrouw inmiddels. Iemand die mij nog noooit in de steek heeft gelaten. Die heeft gezegt liever in een kartonnen doos te wonen MET mij dan in een villa met oprijlaan ZONDER mij. Laatst toen ik helemaal dreigde door te draaien heeft hij me jankend gesmeekt om het dan voor hém te doen. Die wanhoop in zijn ogen ging me door merg en been. Klinkt heel raar maar als hij verdrietig is raakt dat me. Als ikzelf verdrietig ben beredeneer ik het weg. Sta ik mezelf niet toe om te 'klagen' om het zo te zeggen. Die innerlijke strijd is zo zwaar dat ik zo hoop dat dat ooit weggaat. Dan hou ik zoveel ruimte over voor andere dingen!
vrijdag 29 juni 2007 om 23:35
ja, het overlijden van mijn vader heeft er zo ingehakt. vreselijk. de eerste maanden, ik wilde dood, ik wilde naar mijn vader en dan zo sterk, gelukkig maar dat ik zo'n zelfcontrole heb, anders was ik er niet meer geweest. gelukkig maar dat ik wat ouder ben, en niet meer zo impulsief, maar oh, wat is het zwaar geweest, en soms nog. momenteel zit ik in een 'goede' periode maar dat kan zo weer omslaan in volslagen paniek, reddeloosheid dat mijn vader er niet meer is en dat ik hem nooit meer zal zien.
Iris, ik vind het zo knap dat jij een relatie in stand kan houden.
Dat kan ik niet. Ik kan de nabijheid, de inimiteit niet aan. Ik houd me goed, en speel toneel als de ideale vriendin, tot de pleuris losbarst.
Iris, ik vind het zo knap dat jij een relatie in stand kan houden.
Dat kan ik niet. Ik kan de nabijheid, de inimiteit niet aan. Ik houd me goed, en speel toneel als de ideale vriendin, tot de pleuris losbarst.
vrijdag 29 juni 2007 om 23:37
Jorinde, ik kan er niet over mee praten ik heb nog nooit een dierbare verloren maar kan me voorstellen dat het je danig raakt.
En wat je zegt over intimiteit in een relatie, wat dat betreft heb ik wel een fijne relatie in de zin dat mijn vent s avonds werkt. Dus relatief gezien ben ik veel alleen wat ik ook wel nodig heb. En toneelspelen ben ik inmiddels mee gestopt. Hij kent me te goed, hij trapt daar niet meer in. Gelukkig.
En wat je zegt over intimiteit in een relatie, wat dat betreft heb ik wel een fijne relatie in de zin dat mijn vent s avonds werkt. Dus relatief gezien ben ik veel alleen wat ik ook wel nodig heb. En toneelspelen ben ik inmiddels mee gestopt. Hij kent me te goed, hij trapt daar niet meer in. Gelukkig.
vrijdag 29 juni 2007 om 23:38
Ik denk ook echt christine dat je met acceptatie,de helft hebt gewonnen,en als je van alles wil,omdat jezelf wil bewijzen *wat ik heel goed snap* vraag je misschien wat teveel van jezelf.
Een psychische ziekte wordt ook niet door iedereen begrepen,een gebroken been,is zichtbaar ,dit dus niet.
Maar als iemand bv zijn been breekt,help je hem ook,en denk je ook niet,kom op doorgaan.
Het verschil is dat dat gebroken been weer overgaat.
Ik bedoel hier niet mee,dat je dus maar niets meer moet doen,maar misschien kun je kijken of je vrijwilligers werk kunt volhouden,om daarna,voorzichtig de overstap te maken,naar een betaalde baan.
Een psychische ziekte wordt ook niet door iedereen begrepen,een gebroken been,is zichtbaar ,dit dus niet.
Maar als iemand bv zijn been breekt,help je hem ook,en denk je ook niet,kom op doorgaan.
Het verschil is dat dat gebroken been weer overgaat.
Ik bedoel hier niet mee,dat je dus maar niets meer moet doen,maar misschien kun je kijken of je vrijwilligers werk kunt volhouden,om daarna,voorzichtig de overstap te maken,naar een betaalde baan.
vrijdag 29 juni 2007 om 23:43
Mijn man ,heeft me leren kennen toen ik heel slecht was,en in de goot lag,hij is met me meegelopen,en heeft me nooit gek gevonden.
Wel is het zo,dat het in stand houden van een relatie voor mij heel moeilijk is,heb al heel wat mannen versleten :$
Deze laat zich niet wegsturen,en het nadeel is dat ik niet meer boos kan worden (wordt natuurlijk inwendig wel boos,maar zal dat niet uiten,uit angst dat ik doorsla)
Ook heb ik eerlijk gezegd,dat ik veel van hem hou,maar dat ik ook mijn periode's heb dat ik denk ppfffff,ga maar weg,ook weet ik dat het houden van gevoel wel weer terug komt,en dat dat aan mij ligt,en niet aan hem
Wel is het zo,dat het in stand houden van een relatie voor mij heel moeilijk is,heb al heel wat mannen versleten :$
Deze laat zich niet wegsturen,en het nadeel is dat ik niet meer boos kan worden (wordt natuurlijk inwendig wel boos,maar zal dat niet uiten,uit angst dat ik doorsla)
Ook heb ik eerlijk gezegd,dat ik veel van hem hou,maar dat ik ook mijn periode's heb dat ik denk ppfffff,ga maar weg,ook weet ik dat het houden van gevoel wel weer terug komt,en dat dat aan mij ligt,en niet aan hem
vrijdag 29 juni 2007 om 23:51
Welterusten Jorinde!
Iris, heb jij ook heel vaak da idee als je vent lief voor je is van 'Jij bent gek, dit verdien ik niet?' Ik heb heel lang getwijfeld wat hij in godsnaam met me moest. Terwijl er zoveel leuke vrouwen buiten vrij rondlopen. Gelukkig kan ik me er nu bij neerleggen. Als ie me niet leuk vond was ie allang pleite en idd deze laat zich niet wegsturen. En diep in mijn hart wil ik ook helemaal niet dat ie gaat maar ja in een bui roep je weleens wat he!
Heb heel wat (foute) mannen versleten en dacht dat een relatie neit aan mij besteed was. 7 avonden in de week met een vent op de bank...brrrr. Daarom vind ik die avonddiensten wel best. Geeft me ook ademruimte voor mijn eigen dingen.
O even wat anders, ben intussen mijn kledingkast aan het opruimen (overal lagen kleren, terwijl ik maar BLEEF roepen dat ik niks leuks heb en die ene spijkerbroek ECHT nodig heb. Vent werd er zo gek van dat ie alles op een bult heeft gegooid wat her en der lag) Nu ben ik alles aan het sorteren en opbergen en yeah hij heeft gelijk. Ik heb ook zat. Is echt een kronkel in mijn kop als ik me klote voel ga ik winkelen en dan zie ik dingen die eigenlijk te duur zijn maar op dat moment ONMISBAAR. Zo die stapel spijkerbroeken en dingen die nauwelijks gedragen zijn maakt me een beetje verdrietig Maar toch heb ik de bezem er door gehaald en leg ik alleen in de kast wat ik ECHT draag. Die stapels spullen maken me verdrietig het is allemaal extra ballast in de rugzak zo voelt het.
Iris, heb jij ook heel vaak da idee als je vent lief voor je is van 'Jij bent gek, dit verdien ik niet?' Ik heb heel lang getwijfeld wat hij in godsnaam met me moest. Terwijl er zoveel leuke vrouwen buiten vrij rondlopen. Gelukkig kan ik me er nu bij neerleggen. Als ie me niet leuk vond was ie allang pleite en idd deze laat zich niet wegsturen. En diep in mijn hart wil ik ook helemaal niet dat ie gaat maar ja in een bui roep je weleens wat he!
Heb heel wat (foute) mannen versleten en dacht dat een relatie neit aan mij besteed was. 7 avonden in de week met een vent op de bank...brrrr. Daarom vind ik die avonddiensten wel best. Geeft me ook ademruimte voor mijn eigen dingen.
O even wat anders, ben intussen mijn kledingkast aan het opruimen (overal lagen kleren, terwijl ik maar BLEEF roepen dat ik niks leuks heb en die ene spijkerbroek ECHT nodig heb. Vent werd er zo gek van dat ie alles op een bult heeft gegooid wat her en der lag) Nu ben ik alles aan het sorteren en opbergen en yeah hij heeft gelijk. Ik heb ook zat. Is echt een kronkel in mijn kop als ik me klote voel ga ik winkelen en dan zie ik dingen die eigenlijk te duur zijn maar op dat moment ONMISBAAR. Zo die stapel spijkerbroeken en dingen die nauwelijks gedragen zijn maakt me een beetje verdrietig Maar toch heb ik de bezem er door gehaald en leg ik alleen in de kast wat ik ECHT draag. Die stapels spullen maken me verdrietig het is allemaal extra ballast in de rugzak zo voelt het.
zaterdag 30 juni 2007 om 00:06
Christine, ik heb geen ervaring met Borderline, dus dat kan ik niet met je delen, maar ik wil je toch even zeggen dat ik bewondering heb voor de manier waarop jij ermee omgaat. Tenminste, ik heb al meer van je gelezen op het forum (andere topics) en het valt me steeds weer op hoe jij, met open vizier, de dingen tegemoet treedt. En open staat voor de mening van anderen.
En je zult ongetwijfeld je buien hebben, maar je reageert altijd heel volwassen, genuanceerd en betrokken.
Voor iemand met jouw stoornis vind ik vind ik dat even een pluim waard!
Ik hoop dat het je goed mag blijven gaan en het geluk aan je zijde blijft.
liefs Reina
En je zult ongetwijfeld je buien hebben, maar je reageert altijd heel volwassen, genuanceerd en betrokken.
Voor iemand met jouw stoornis vind ik vind ik dat even een pluim waard!
Ik hoop dat het je goed mag blijven gaan en het geluk aan je zijde blijft.
liefs Reina
zaterdag 30 juni 2007 om 00:28
Wow wat een fijne woorden om te horen! Doet me echt goed. Weet je wat het is, ik voel me soms net mannetje lach mannetje huil. De hulk, Jeckyl and Hyde....etc. En das lastig.
Net, bij het opruimen van die kledingkast, bij het zien van de bergen spijkerbroeken en andere zooi die me op dat moment gelukkig moest maken bedacht ik me iets. Al die spullen zijn alleen maar ballast. Een teken dat ik zwak ben geweest en me liet verleiden tot het kopen van dingen die ik niet nodig had.
Kijkend naar mijn lijf, de zwemband om mijn middel, die me herinnert aan al het voedsel wat ik niet nodig had....
Er is niet genoeg eten, er zijn niet genoeg spullen om het gat in mijn hart te dichten. Ik kan niet alles zelf. Ik heb een grote vuilniszak gepakt en alles wat ik de laatste paar maanden niet meer aan heb gehad of wat te klein is er in gestopt. Ik heb een berging onder mijn flat die leegstaat dus dan gaat het daar heen. Zodat die chaos om me heen minder word.
Overal liggen in huis plastic tasjes. Dan neem ik dingen mee en blijven ze in die tasjes zitten. Of ik ruim op met de franse slag, stop dingen in een doos en 2 maanden later slingert die doos met prutjes van overal en nergens ook nog rond. Komend weekend ga ik al die zooi opruimen zodat ik met een opgeruimd gevoel aan het werk kan gaan volgende week.
Wat ik ook met mijn vriend heb afgesproken: de avond tevoren leg ik mijn kleren klaar, leg ik mijn sleutels klaar, smeer ik mijn brood, leg ik alles klaar wat ik nodig heb. zodat ik de ochtend dat ik moet werken relaxed kan opstaan zonder de stress dat ik vanalles op het laatst niet kan vinden waardoor ik vloekend en tierend door het huis storm. Dat ik alleen maar hoef te doen wat ik de avond tevoren in alle rust heb voorbereid. Structuur is the keyword wat ik ga proberen te integreren in mijn leven. Hopelijk geeft dat los van therapie ook al een stukje rust.
Net, bij het opruimen van die kledingkast, bij het zien van de bergen spijkerbroeken en andere zooi die me op dat moment gelukkig moest maken bedacht ik me iets. Al die spullen zijn alleen maar ballast. Een teken dat ik zwak ben geweest en me liet verleiden tot het kopen van dingen die ik niet nodig had.
Kijkend naar mijn lijf, de zwemband om mijn middel, die me herinnert aan al het voedsel wat ik niet nodig had....
Er is niet genoeg eten, er zijn niet genoeg spullen om het gat in mijn hart te dichten. Ik kan niet alles zelf. Ik heb een grote vuilniszak gepakt en alles wat ik de laatste paar maanden niet meer aan heb gehad of wat te klein is er in gestopt. Ik heb een berging onder mijn flat die leegstaat dus dan gaat het daar heen. Zodat die chaos om me heen minder word.
Overal liggen in huis plastic tasjes. Dan neem ik dingen mee en blijven ze in die tasjes zitten. Of ik ruim op met de franse slag, stop dingen in een doos en 2 maanden later slingert die doos met prutjes van overal en nergens ook nog rond. Komend weekend ga ik al die zooi opruimen zodat ik met een opgeruimd gevoel aan het werk kan gaan volgende week.
Wat ik ook met mijn vriend heb afgesproken: de avond tevoren leg ik mijn kleren klaar, leg ik mijn sleutels klaar, smeer ik mijn brood, leg ik alles klaar wat ik nodig heb. zodat ik de ochtend dat ik moet werken relaxed kan opstaan zonder de stress dat ik vanalles op het laatst niet kan vinden waardoor ik vloekend en tierend door het huis storm. Dat ik alleen maar hoef te doen wat ik de avond tevoren in alle rust heb voorbereid. Structuur is the keyword wat ik ga proberen te integreren in mijn leven. Hopelijk geeft dat los van therapie ook al een stukje rust.
zaterdag 30 juni 2007 om 08:20
Goed zo christine...bouw je eigen zekerheden in,gooi vante voren je valkuilen zo dicht mogelijk.
Je komt idd over als iemand die zichzelf al heel goed kent,dan is dus al de helft gewonnen.
Je vroeg naar mijn relatie,natuurlijk vind ik dat mijn man veeeeellllllllll beter verdiend,en kan ik me niet voorstellen dat hij gek op mij is.
Maar de andere kant is,ik heb mezelf zo onder controle,dat ik nooit vloekend,tierend,smijtend,door het huis loop,blijf altijd rustig ,en vriendelijk,en begripvol.
Ik weet dat dat ook niet meer echt menselijk is,maar zo wil ik zijn,dat dat niet altijd strookt met de binnenkant,is wel zo,maar ik wil mijn probleem,niet hun probleem laten zijn.
Ik denk altijd,dat ik het slechte van mezelf *vind mezelf nu eenmaal niet geweldig*moet onderdrukken,en aardig moet blijven.
Je komt idd over als iemand die zichzelf al heel goed kent,dan is dus al de helft gewonnen.
Je vroeg naar mijn relatie,natuurlijk vind ik dat mijn man veeeeellllllllll beter verdiend,en kan ik me niet voorstellen dat hij gek op mij is.
Maar de andere kant is,ik heb mezelf zo onder controle,dat ik nooit vloekend,tierend,smijtend,door het huis loop,blijf altijd rustig ,en vriendelijk,en begripvol.
Ik weet dat dat ook niet meer echt menselijk is,maar zo wil ik zijn,dat dat niet altijd strookt met de binnenkant,is wel zo,maar ik wil mijn probleem,niet hun probleem laten zijn.
Ik denk altijd,dat ik het slechte van mezelf *vind mezelf nu eenmaal niet geweldig*moet onderdrukken,en aardig moet blijven.
zaterdag 30 juni 2007 om 12:27
Hoi Christine,
Mijn vriend heeft veel baat gehad bij de Linehan, DGT (dialectische gedragstherapie). Het is inmiddels een aantal jaren geleden dat hij het volgde maar als het hier weer stressig gaat probeer ik hem er aan te herinneren, of hij komt zelf terug op hoe hij beter had kunnen handelen/reageren volgens de DGT..
Natuurlijk gaat het niet altijd vlekkeloos en schiet is soms nog flink schreeuwend en kwetsend uit de bocht , maar toch !
Vorige week hadden we de vrouw op bezoek die hem de training gegeven heeft en zij memoreerde hem ook aan aantal zaken die hij dankzij zijn handelen naar de training, voor elkaar gekregen heeft zonder in een ruziesfeer te belanden.
Mijn vriend heeft veel baat gehad bij de Linehan, DGT (dialectische gedragstherapie). Het is inmiddels een aantal jaren geleden dat hij het volgde maar als het hier weer stressig gaat probeer ik hem er aan te herinneren, of hij komt zelf terug op hoe hij beter had kunnen handelen/reageren volgens de DGT..
Natuurlijk gaat het niet altijd vlekkeloos en schiet is soms nog flink schreeuwend en kwetsend uit de bocht , maar toch !
Vorige week hadden we de vrouw op bezoek die hem de training gegeven heeft en zij memoreerde hem ook aan aantal zaken die hij dankzij zijn handelen naar de training, voor elkaar gekregen heeft zonder in een ruziesfeer te belanden.
zaterdag 30 juni 2007 om 23:00
Ja ik probeer dat 'hij verdient beter' gevoel om te zetten in 'hij is vrij om te gaan en staan waar hij wil, maar hij kiest er voor bij mij te zijn. Dat is zijn keuze dus hij moet iets in mij zien anders deed hij dat niet' en dat geeft heel veel rust. Bedoel ik dwing hem niet om bij mij te zijn! En hij is lief maar ook niet perfect. In zijn ogen kan ik ook beter krijgen. Dus we delen dezelfde angst.
Qua therapie is het verhaal hiervoor wel fijn om te horen. Dat bepaalde dingen wel degelijk effectief zijn ook al kost het veel moeite en pijn.
Ik probeer van mezelf te gaan houden. Heb vandaag besloten om een cursus te gaan doen om te leren knippen (haren). Er schijnt een dvd te zijn waar je de beginselen op leert. Ik wil niet in een kapperszaak werken maar heb vandaag op eigen fantasie het zwaar vertiefte haar van een vriendin van me geknipt gekleurd en gefohnt en de voldoening die het geeft om iemand zo zienderogen mooi te zien worden...zo leuk! Morgen ga ik haar opmaken en tips geven want ze deed nooit wat aan fohnen en opmaken. Geeft me voldoening om iemands schoonheid er uit te laten komen op die manier. Dus k heb haar gezegt dat ik vanaf nu wel altijd haar haren wil doen. Nogmaals, als fulltime job vind ik het niks, maar bij iemand die zo op mij vertrouwt en me de vrije hand geeft is het erg leuk.
Fijn om iets te ontdekken wat je kan en waar je je creativiteit weer een beetje in kwijt kan, zonder druk. En dat iemand bijna jankend in de spiegel kijkt en het resultaat zo gaaf vind! Jullie zouden het moeten zien, hele makeover. En dat terwijl ik dit allemaal heb afgekeken van de echte kapper.
Om lang verhaal iets minder lang te maken, ik ontdek dat ik een beroep moet kiezen waarin ik mensen blij kan maken met het resultaat. Andere mensen zelfvertrouwen geven, iets dienstverlenends. Geen kapper want ik ben nogal rsi aangelegd en zo even een uurtje pielen bij een vriendin is leuk maar de hele dag...nou nee. Maar het geeft zo n lekker gevoel dat je merkt dat je iets waard bent en iemand anders blij kan maken!
Ik ga voor mezelf nu bijhouden waar ik blij van word en wat mij voldoening geeft. Dit omdat ik eigenlijk pas een beetje het gevoel heb dat ik leef ipv overleef sinds ik die antidepressiva slik. Dus ineens heb ik de taak om er achter te komen wie ik ben en wat ik leuk vind en wat niet. Alsof ik pas geboren ben!
Qua therapie is het verhaal hiervoor wel fijn om te horen. Dat bepaalde dingen wel degelijk effectief zijn ook al kost het veel moeite en pijn.
Ik probeer van mezelf te gaan houden. Heb vandaag besloten om een cursus te gaan doen om te leren knippen (haren). Er schijnt een dvd te zijn waar je de beginselen op leert. Ik wil niet in een kapperszaak werken maar heb vandaag op eigen fantasie het zwaar vertiefte haar van een vriendin van me geknipt gekleurd en gefohnt en de voldoening die het geeft om iemand zo zienderogen mooi te zien worden...zo leuk! Morgen ga ik haar opmaken en tips geven want ze deed nooit wat aan fohnen en opmaken. Geeft me voldoening om iemands schoonheid er uit te laten komen op die manier. Dus k heb haar gezegt dat ik vanaf nu wel altijd haar haren wil doen. Nogmaals, als fulltime job vind ik het niks, maar bij iemand die zo op mij vertrouwt en me de vrije hand geeft is het erg leuk.
Fijn om iets te ontdekken wat je kan en waar je je creativiteit weer een beetje in kwijt kan, zonder druk. En dat iemand bijna jankend in de spiegel kijkt en het resultaat zo gaaf vind! Jullie zouden het moeten zien, hele makeover. En dat terwijl ik dit allemaal heb afgekeken van de echte kapper.
Om lang verhaal iets minder lang te maken, ik ontdek dat ik een beroep moet kiezen waarin ik mensen blij kan maken met het resultaat. Andere mensen zelfvertrouwen geven, iets dienstverlenends. Geen kapper want ik ben nogal rsi aangelegd en zo even een uurtje pielen bij een vriendin is leuk maar de hele dag...nou nee. Maar het geeft zo n lekker gevoel dat je merkt dat je iets waard bent en iemand anders blij kan maken!
Ik ga voor mezelf nu bijhouden waar ik blij van word en wat mij voldoening geeft. Dit omdat ik eigenlijk pas een beetje het gevoel heb dat ik leef ipv overleef sinds ik die antidepressiva slik. Dus ineens heb ik de taak om er achter te komen wie ik ben en wat ik leuk vind en wat niet. Alsof ik pas geboren ben!
zondag 1 juli 2007 om 01:25
Ik denk dat er veel hoopgevender nieuws is voor je. Gelukkig heb je heel duidelijk gemerkt dat bepaalde medicatie je zo heeft geholpen dat je jezelf nu met andere ogen bekijkt. Je bent duidelijk veranderd.
Er zijn veel mensen, ook erg veel psychiaters en therapeuten die volhouden dat medicatie ondersteunend is. Maar waar komt therapie vandaan?
Therapie stamt uit een tijd dat er over de precieze oorzaak van borderlinegedrag weinig beend was. veel psychiaters wilden borderliners niet een behandelen/helpen. Ze waren on(be)handelbaar. Therapieen gingen uit van een bepalade theorie, bijvoorbeeld dat bepaalde mechnismen en gedachten verkeerd aangeleerd waren etc. Met therapie kon dat behandeld worden. Pijnlijk zijn gevolgen geweest van regressie therapie, waarbij men terugging naar het verleden in de veronderstelling dat een herbeleving tot inzichten zou leiden (bijv.). Dit is nutteloos.
Medicatie die echt hielp was er niet of nauwelijks en werd nauwelijks toegepast. Zo is therapie uiteindelijk enorm in zwang geraakt; het was de enige optie. De theorie is min of meer inzicht keweken in eigen doen en laten en het veranderen ervan. Therapie is op zijn best deels succesvol.
Sinds 1988 zijn er wat zaken veranderd. Allereerst was daar prozac. Voor borderliners nog steeds het beste middel. Daarna volge meer middelen, anderen ook. Maar belangrijker is dat de inzichten zijn veranderd, al lijken bepaalde dogma's erg moeilijk te doorbreken. Ik vind dat de psychiatrie zich vaak erg apart gedraagt en (meer dan andere zaken in de medische wereld) weinig op lijkt te hebben met recente ontwikkelingen.
De belangrijkste ontwikkeling is die in het steeds beter scannen en meer scannen van de hersenen van mensen met stoornissen en die uiteindelijk, in grote, vergelijkende onderzoeken vergelijken met de hersenen van mensen zonder en stoornis. Dan zien we dat borderline biologisch van aard is; tal van zaken in de hersenen is duidelijk anders bij iemand met borderline.
Hier een korte lijst (Van Dr. leland hellers' site):
Biologische afwijkingen
Het bovenstaande is allemaal na 2000 en zelfs meestal na 2003 aangetoond. Met name de veel kleinere hippocampus en amygdalae (zijn er eigenlijk twee) zijn in het oog springend. Geheugen en emotioneel response worden voornamelijk hier geregeld.
Stel jezelf de vraag: waarom is medicatie bij deze problemen niet nodig, maar bij epilepsie wel? Borderline kun je omschrijven als epilepsie maar dan uit het zich in een stemmingswisseling. Of als suikerziekte, maar in plaats vaneen hippo veranderd de stemming (angst, woede, ongelukkigheid etc). De oorzaak zit ook hier in een orgaan, net als bij epilepsie de hersenen dus.
Het is niet meer dan logisch dat je iemand met borderline eerst voorziet van medicatie om stabiel te blijven. Die medicatie zal zonder echt geneesmiddel lang nodig blijven.
Therapie: net als iemand met een auto-ongeluk: Als het zwaar gebroken bot en de spieren/pezen voldoende genezen zijn, zal men toch weer moeten leren lopen. Daar is therapie voor nodig (revalidatie dus).
Iemand met suikerziekte en insuline, zal ook een ander eetpatroon moeten aanleren om alles ook op die manier binnen de perken te houden en geen hypo uit te lokken.
Daarbij komt dat therapie op termijn ook de hersenfuncite veranderd. Bijvoorbeeld de toevoer van bloed naar bepalade hersendelen. Ook om die reden is therapie nuttig.
De gedachte dat een borderliner zijn straf maar moet uitzitten en het eigenlijk zonder medische hulp zou moeten kunnen, is in mijn ogen onzin. De wetenschap staat gelukkig niet stil. Met de bovenstaande feiten kun je dat toch onmogelijk blijven volhouden.
De volgende sites kunnen je aan goede info helpen. De beste op het gebied van deze stoornis is Paul Markovitz. naast veel onderzoek met medicatie heeft deze arts ook erg veel praktijk ervaring. Uit zijn ervaringen blijkt dat vaak een hoge dosis nodig is om te helepn (vb: 60-100 mg Prozac, 450 mg Efexor etc).
Markovtiz:
Borderline feiten op een lange rij
Markovitz: 350 vragen en antwoorden van drugs, oorzaken borderline, medicaite (vooral) en therapie (beetje):
35 0 vragen door een specialist beantwoord
Leland heller over borderline. Is geen onderzoeker, maar wel een behandelaar die veel weet.
Dr Leland Heller, specialist
Uitstekende site met prima info over medicatie en psychotherapie!
Dr Robert Friedel. Volgens mij vroeger sterk op psychotherapie gericht maar wat recenter toch meer richting medicatie opgeschoven. Speur de site maar eens door.
Onderaan de pagina: welke medicatie voor welk symptoom
Zo, ik hoop dat je er wat aan hebt. Borderline is zodanig te behandelen dat je binnen enkele jaren bij een test niet meer als borderline gediagnostiseerd zal worden.....SUCCES!!!
Er zijn veel mensen, ook erg veel psychiaters en therapeuten die volhouden dat medicatie ondersteunend is. Maar waar komt therapie vandaan?
Therapie stamt uit een tijd dat er over de precieze oorzaak van borderlinegedrag weinig beend was. veel psychiaters wilden borderliners niet een behandelen/helpen. Ze waren on(be)handelbaar. Therapieen gingen uit van een bepalade theorie, bijvoorbeeld dat bepaalde mechnismen en gedachten verkeerd aangeleerd waren etc. Met therapie kon dat behandeld worden. Pijnlijk zijn gevolgen geweest van regressie therapie, waarbij men terugging naar het verleden in de veronderstelling dat een herbeleving tot inzichten zou leiden (bijv.). Dit is nutteloos.
Medicatie die echt hielp was er niet of nauwelijks en werd nauwelijks toegepast. Zo is therapie uiteindelijk enorm in zwang geraakt; het was de enige optie. De theorie is min of meer inzicht keweken in eigen doen en laten en het veranderen ervan. Therapie is op zijn best deels succesvol.
Sinds 1988 zijn er wat zaken veranderd. Allereerst was daar prozac. Voor borderliners nog steeds het beste middel. Daarna volge meer middelen, anderen ook. Maar belangrijker is dat de inzichten zijn veranderd, al lijken bepaalde dogma's erg moeilijk te doorbreken. Ik vind dat de psychiatrie zich vaak erg apart gedraagt en (meer dan andere zaken in de medische wereld) weinig op lijkt te hebben met recente ontwikkelingen.
De belangrijkste ontwikkeling is die in het steeds beter scannen en meer scannen van de hersenen van mensen met stoornissen en die uiteindelijk, in grote, vergelijkende onderzoeken vergelijken met de hersenen van mensen zonder en stoornis. Dan zien we dat borderline biologisch van aard is; tal van zaken in de hersenen is duidelijk anders bij iemand met borderline.
Hier een korte lijst (Van Dr. leland hellers' site):
Biologische afwijkingen
Het bovenstaande is allemaal na 2000 en zelfs meestal na 2003 aangetoond. Met name de veel kleinere hippocampus en amygdalae (zijn er eigenlijk twee) zijn in het oog springend. Geheugen en emotioneel response worden voornamelijk hier geregeld.
Stel jezelf de vraag: waarom is medicatie bij deze problemen niet nodig, maar bij epilepsie wel? Borderline kun je omschrijven als epilepsie maar dan uit het zich in een stemmingswisseling. Of als suikerziekte, maar in plaats vaneen hippo veranderd de stemming (angst, woede, ongelukkigheid etc). De oorzaak zit ook hier in een orgaan, net als bij epilepsie de hersenen dus.
Het is niet meer dan logisch dat je iemand met borderline eerst voorziet van medicatie om stabiel te blijven. Die medicatie zal zonder echt geneesmiddel lang nodig blijven.
Therapie: net als iemand met een auto-ongeluk: Als het zwaar gebroken bot en de spieren/pezen voldoende genezen zijn, zal men toch weer moeten leren lopen. Daar is therapie voor nodig (revalidatie dus).
Iemand met suikerziekte en insuline, zal ook een ander eetpatroon moeten aanleren om alles ook op die manier binnen de perken te houden en geen hypo uit te lokken.
Daarbij komt dat therapie op termijn ook de hersenfuncite veranderd. Bijvoorbeeld de toevoer van bloed naar bepalade hersendelen. Ook om die reden is therapie nuttig.
De gedachte dat een borderliner zijn straf maar moet uitzitten en het eigenlijk zonder medische hulp zou moeten kunnen, is in mijn ogen onzin. De wetenschap staat gelukkig niet stil. Met de bovenstaande feiten kun je dat toch onmogelijk blijven volhouden.
De volgende sites kunnen je aan goede info helpen. De beste op het gebied van deze stoornis is Paul Markovitz. naast veel onderzoek met medicatie heeft deze arts ook erg veel praktijk ervaring. Uit zijn ervaringen blijkt dat vaak een hoge dosis nodig is om te helepn (vb: 60-100 mg Prozac, 450 mg Efexor etc).
Markovtiz:
Borderline feiten op een lange rij
Markovitz: 350 vragen en antwoorden van drugs, oorzaken borderline, medicaite (vooral) en therapie (beetje):
35 0 vragen door een specialist beantwoord
Leland heller over borderline. Is geen onderzoeker, maar wel een behandelaar die veel weet.
Dr Leland Heller, specialist
Uitstekende site met prima info over medicatie en psychotherapie!
Dr Robert Friedel. Volgens mij vroeger sterk op psychotherapie gericht maar wat recenter toch meer richting medicatie opgeschoven. Speur de site maar eens door.
Onderaan de pagina: welke medicatie voor welk symptoom
Zo, ik hoop dat je er wat aan hebt. Borderline is zodanig te behandelen dat je binnen enkele jaren bij een test niet meer als borderline gediagnostiseerd zal worden.....SUCCES!!!
vrijdag 6 juli 2007 om 12:54
hoi christine,
ik wil ook even reageren ook al heb ik geen "bps"meer!?
ik heb 2 jaar lang de stempel van spych en spver van bordeline gehad, had ook echt last van alle symptonen in hele heftige vormen, uit testen kwam ook dat het bps was.
nou heb ik een paar maanden geleden emdr gehad voor een trauma, en geloof het of niet maar toen was alles weg, b.v. automuteleren, suicidaal zijn, stemmen, beelden zien, en ga zo maar door,
het enigste wat nu een nog een probleem is dat ik me emoties moet leren onder controle te houden, maar daarvoor ga ik straks naar een cursus.
weet natuurlijk niet of jij of mss anderen die het lezen met bps, een trauma hebben zal vast wel, maar mss als je dat met emdr aanpakt, gaat het mss een stuk beter!
dit is de link :www.emdr.nl
ik heb ervan maar 1 avond echt een zware crisisavond gehad normaal duurde het een paar weken.
hoop dat je er wat aan heb
groetjes angie
ik wil ook even reageren ook al heb ik geen "bps"meer!?
ik heb 2 jaar lang de stempel van spych en spver van bordeline gehad, had ook echt last van alle symptonen in hele heftige vormen, uit testen kwam ook dat het bps was.
nou heb ik een paar maanden geleden emdr gehad voor een trauma, en geloof het of niet maar toen was alles weg, b.v. automuteleren, suicidaal zijn, stemmen, beelden zien, en ga zo maar door,
het enigste wat nu een nog een probleem is dat ik me emoties moet leren onder controle te houden, maar daarvoor ga ik straks naar een cursus.
weet natuurlijk niet of jij of mss anderen die het lezen met bps, een trauma hebben zal vast wel, maar mss als je dat met emdr aanpakt, gaat het mss een stuk beter!
dit is de link :www.emdr.nl
ik heb ervan maar 1 avond echt een zware crisisavond gehad normaal duurde het een paar weken.
hoop dat je er wat aan heb
groetjes angie
vrijdag 6 juli 2007 om 13:57
Hallo Christine23,Ik weet sinds mijn 30e dat ik borderline heb, en sinds een paar maanden weet ik ook dat ik een bipolaire stoornis heb. Ik ben nu bijna 37, en kan nu zeggen dat ik toch wel gegroeid ben de afgelopen jaren. Soms gaat het af en toe flink fout, en heb ik ook nog een hoop moeite om het leven van alledag te leven, maar het gaat. Het belangrijkste in mijn leven is mijn man, en ook al hou ik niet altijd van mezelf, ik probeer het dan voor hem te doen, voor ons huwelijk. We zijn al meer dan 17 jaar samen, waarvan 13 jaar getrouwd en mijn man heeft heel veel van mij te verduren gehad. Ik ben 2x een aantal maanden opgenomen geweest, en heb momenteel contact met een psychotherapeute, psychiater voor de medicatiegesprekken, en heb een timeoutregeling met een afdeling van de psychiatrische instelling bij mij in de woonplaats. In het verleden heb ik groepstherapie gehad op basis van Linehan. Ik heb daar een jaar of 4 aan meegedaan, en bleef eigenlijk zo lang meedoen door de herkenning die ik vond van mijn groepsgenoten. Vorig jaar heb ik de VERS training gedaan, dat staat voor Vaardigheidstraining Emotionele Regulatiestoornis. Daar heb ik echt een grote sprong mee gemaakt. Je leert je stemmingen signaleren en zodoende op tijd ingrijpen om een crisis te voorkomen. Je werkt situaties uit aan de hand van "pannetjesschema's". Pannetje 1 is helemaal goed, Pannetje 5 is crisis, bijvoorbeeld. Ik denk al heel vaak automatisch van, ik zit nu in pannetje 3, en daarna denk ik, ok, pas op de plaats, want ik wil niet doorschieten naar pannetje 4 of 5. Het heeft mij echt heel veel duidelijk gemaakt. Ik ben er nog lang niet, en heb nog altijd veel moeite om mijn emoties onder controle te houden, maar de VERS training is voor mij een grote stap in de goede richting geweest, ik heb er veel geleerd. Mijn therapeute heeft het er ook met mij over gehad om EMDR therapie te volgen. Hier sta ik ook open voor, als het maar ietsje verlichting geeft, heb ik het er graag voor over.
