Psyche
alle pijlers
Postnatale klachten
maandag 20 juni 2022 om 21:54
In het kader van die rottige (inmiddels gediagnostiseerde) postnatale depressie. Ik begin binnenkort met medicatie, therapie is al gestart. Maar ik heb het gevoel dat ik het niet ga overwinnen met therapie alleen. Het is oprecht de meest zwarte periode van mijn leven. Dat verdient mijn kind niet. Het schuldgevoel is verschrikkelijk.
Het voelt alsof het nooit over gaat. Vorige week ging het iets beter, sinds zaterdag is het weer helemaal mis.
Ervaringen?
Ik denk dat ik gewoon even wil horen dat het ooit voorbij is en ik eindelijk van mijn prachtige, makkelijke zoontje kan gaan genieten.
Het voelt alsof het nooit over gaat. Vorige week ging het iets beter, sinds zaterdag is het weer helemaal mis.
Ervaringen?
Ik denk dat ik gewoon even wil horen dat het ooit voorbij is en ik eindelijk van mijn prachtige, makkelijke zoontje kan gaan genieten.
maandag 20 juni 2022 om 22:04
Aah verschrikkelijk is het ... het gaat echt beter worden, heb er vertrouwen in. Ik heb echt zwaar in de put gezeten na geboorte dochtertje. Verschrikkelijke paniekaanvallen en angsten gehad. Hele tijd af en aan slecht slapen en daarom ook verschillende slaapmedicatie gehad om door de moeilijke perioden heen te komen. Had het gevoel dat het nooit meer beter zou worden. Maar: ze is nu net een jaar geworden en kan wel zeggen dat ik me eindelijk weer beter voel, al een hele tijd hoor. Na een maand of 8/9 werd het al beter en was het ontzwangeren wel voorbij. Verder zijn je hormonen dan ook wel weer goed in balans. Maar nu na een jaar pas ECHT compleet angstenvrij. Sterker nog, ik voel me een verbeterde versie van mezelf door de therapie, een diamantje 2.0.
Gun jezelf de tijd. Hoe oud is je baby?
Gun jezelf de tijd. Hoe oud is je baby?
diamantje123 wijzigde dit bericht op 20-06-2022 22:09
32.35% gewijzigd
♡
maandag 20 juni 2022 om 22:07
Fijn dat jij je beter voelt, diamantje!diamantje123 schreef: ↑20-06-2022 22:04Aah verschrikkelijk is het ... het gaat echt beter worden, heb er vertrouwen in. Ik heb echt zwaar in de put gezeten na geboorte dochtertje. Had het gevoel dat het nooit meer beter zou worden. Ze is nu net een jaar geworden en kan wel zeggen dat ik me eindelijk weer beter voel. Sterker nog, ik voel me een verbeterde versie van mezelf door de therapie, een diamantje 2.0.
Gun jezelf de tijd. Hoe oud is je baby?
Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je je beter begon te voelen?
Mijn kindje is bijna 2 maanden nu.
maandag 20 juni 2022 om 22:11
Ik heb een hele heftige postpartum depressie gehad. Op mijn dieptepunt was ik onderweg naar een vondelingenluik. Het was dat, of de kinderwagen in de gracht.
Ik heb trouwens jouw topic over jouw gedachtes ook gelezen, maar het lukte niet om te reageren. Nu probeer ik het.
Maar bij mij ging het vanaf 7 maanden langzaamaan beter. Of eigenlijk de goede dagen werder steeds beter. Ik weet nog precies wanneer dat was. We stonden in de rij bij de kassa en mijn zoon keek me ineens aan en dat maakte iets los. Kan het niet beschrijven.
Na 10 maanden had ik meer goede dagen dan slechte dagen. En na 1,5 jaar voelde ik me weer goed. Ik ben nooit meer mijn oude 'ik' geworden. En dat vind ik ook beslist niet erg. Het moederschap is gewoon erg ingrijpend. Dus mijn oude 'ik' worden is ook nooit mijn streven geweest.
Bij mijn 2e heb ik geen postpartum depressie gehad. Wat ik wel merk is dat ik mentaal een stuk minder veerkrachtig ben dan voor de zwangerschap van mijn oudste. Ik wank wat sneller dan voorheen.
Maar ik ben wel gelukkig en het leven is goed. Ik hoop dat jij snel ook zo weer in het leven mag staan.
Ik heb trouwens jouw topic over jouw gedachtes ook gelezen, maar het lukte niet om te reageren. Nu probeer ik het.
Maar bij mij ging het vanaf 7 maanden langzaamaan beter. Of eigenlijk de goede dagen werder steeds beter. Ik weet nog precies wanneer dat was. We stonden in de rij bij de kassa en mijn zoon keek me ineens aan en dat maakte iets los. Kan het niet beschrijven.
Na 10 maanden had ik meer goede dagen dan slechte dagen. En na 1,5 jaar voelde ik me weer goed. Ik ben nooit meer mijn oude 'ik' geworden. En dat vind ik ook beslist niet erg. Het moederschap is gewoon erg ingrijpend. Dus mijn oude 'ik' worden is ook nooit mijn streven geweest.
Bij mijn 2e heb ik geen postpartum depressie gehad. Wat ik wel merk is dat ik mentaal een stuk minder veerkrachtig ben dan voor de zwangerschap van mijn oudste. Ik wank wat sneller dan voorheen.
Maar ik ben wel gelukkig en het leven is goed. Ik hoop dat jij snel ook zo weer in het leven mag staan.
anoniem_640b46e11f130 wijzigde dit bericht op 20-06-2022 22:12
4.82% gewijzigd
maandag 20 juni 2022 om 22:11
Ik heb mijn bericht nog even aangevuld... maar bij mij begonnen de ergste klachten pas een half jaar na de bevalling. Toen ook meteen in therapie gegaan, denk na een maand of 3 voelde ik me beter. Nu een half jaar na start therapie zijn de angsten echt weg! Zelfs geen medicatie meer nodig nu, zo fijn.CharlotteCcc schreef: ↑20-06-2022 22:07Fijn dat jij je beter voelt, diamantje!
Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je je beter begon te voelen?
Mijn kindje is bijna 2 maanden nu.
Wat zijn precies je angsten?
♡
maandag 20 juni 2022 om 22:14
Verschrikkelijk wat die hormonen wel niet mentaal met je kunnen doen. Gelukkig heb je bij de 2e die klachten niet gehad. Was je toen niet bang om het wel weer te krijgen?ZombieQueen schreef: ↑20-06-2022 22:11Ik heb een hele heftige postpartum depressie gehad. Op mijn dieptepunt was ik onderweg naar een vondelingenluik. Het was dat, of de kinderwagen in de gracht.
Ik heb trouwens jouw topic over jouw gedachtes ook gelezen, maar het lukte niet om te reageren. Nu probeer ik het.
Maar bij mij ging het vanaf 7 maanden langzaamaan beter. Of eigenlijk de goede dagen werder steeds beter. Ik weet nog precies wanneer dat was. We stonden in de rij bij de kassa en mijn zoon keek me ineens aan en dat maakte iets los. Kan het niet beschrijven.
Na 10 maanden had ik meer goede dagen dan slechte dagen. En na 1,5 jaar voelde ik me weer goed. Ik ben nooit meer mijn oude 'ik' geworden. En dat vind ik ook beslist niet erg. Het moederschap is gewoon erg ingrijpend. Dus mijn oude 'ik' worden is ook nooit mijn streven geweest.
Bij mijn 2e heb ik geen postpartum depressie gehad. Wat ik wel merk is dat ik mentaal een stuk minder veerkrachtig ben dan voor de zwangerschap van mijn oudste. Ik wank wat sneller dan voorheen.
Maar ik ben wel gelukkig en het leven is goed. Ik hoop dat jij snel ook zo weer in het leven mag staan.
Hier is de angst voor terugval nog wel aanwezig. Ik heb ook mijn verdere kinderwens in de doofpot gestopt, wil dit echt nooit meer meemaken.
♡
maandag 20 juni 2022 om 22:20
Ik was doodsbang voor een volgende ppd. Ik heb ook altijd geroepen dat het bij 1 kind zou blijven. Maar stiekem wilde ik ook zo graag een 2e kindje.diamantje123 schreef: ↑20-06-2022 22:14Verschrikkelijk wat die hormonen wel niet mentaal met je kunnen doen. Gelukkig heb je bij de 2e die klachten niet gehad. Was je toen niet bang om het wel weer te krijgen?
Hier is de angst voor terugval nog wel aanwezig. Ik heb ook mijn verdere kinderwens in de doofpot gestopt, wil dit echt nooit meer meemaken.
Met mijn verloskundige hebben we een heel plan opgezet. Dat gaf wel rust.
Bij de oudste had ik al een prenatale depressie en bij de jongste voelde ik me goed en was ik dolblij met de zwangerschap. Dus dat was al zo anders.
De kraamweek vond ik wel doodeng. Maar ik was echt belachelijk gelukkig. En heb zo genoten van alles.
Vind dag nog wel heel lastig tegenover mijn oudste. Het voelt echt alsof ik tekort heb geschoten, want blijkbaar kan ik wel 'normaal' doen. Maar ik weet ook heel goed dat ik er niks aan kon doen.
maandag 20 juni 2022 om 22:22
Wat ontzettend rot voor je en wat herkenbaar.
Je kindje is pas 2 maanden, je doet alles wat je kunt om beter te worden, maar het gaat lang duren voor je je beter voelt. Dat zeg ik niet om je te ontmoedigen, maar juist om je te laten weten dat het normaal is dat je je nog zo rot voelt.
Toen ik er zelf in zat heeft het ongeveer een jaar geduurd voor het echte zwarte, doodongelukkige wat af nam. Ik heb me zo vaak afgevraagd waarom ik zo dom was om toch nog een kind te willen en me daar dan weer schuldig om gevoeld.
Inmiddels is mijn jongste 6 jaar en is die postpartum depressie zeker voorbij maar mijn mentale veerkracht is helaas nooit meer als vanouds geworden. Gun jezelf de tijd om beter te worden, nu eerst stapje voor stapje de dagen doorkomen en niet maanden vooruit komen.
Als ik nu denk aan hoe diep ik zat en de dingen die ik deed en hoe ik mijn man behandeld heb weet ik waar ik vandaan kom en hoeveel beter het weer kan worden.
Houd moed en wees lief voor jezelf! Je doet je best en daardoor ben je al een goede moeder!
Schrijf hier lekker van je af dat had mij destijds best goed kunnen helpen.
Je kindje is pas 2 maanden, je doet alles wat je kunt om beter te worden, maar het gaat lang duren voor je je beter voelt. Dat zeg ik niet om je te ontmoedigen, maar juist om je te laten weten dat het normaal is dat je je nog zo rot voelt.
Toen ik er zelf in zat heeft het ongeveer een jaar geduurd voor het echte zwarte, doodongelukkige wat af nam. Ik heb me zo vaak afgevraagd waarom ik zo dom was om toch nog een kind te willen en me daar dan weer schuldig om gevoeld.
Inmiddels is mijn jongste 6 jaar en is die postpartum depressie zeker voorbij maar mijn mentale veerkracht is helaas nooit meer als vanouds geworden. Gun jezelf de tijd om beter te worden, nu eerst stapje voor stapje de dagen doorkomen en niet maanden vooruit komen.
Als ik nu denk aan hoe diep ik zat en de dingen die ik deed en hoe ik mijn man behandeld heb weet ik waar ik vandaan kom en hoeveel beter het weer kan worden.
Houd moed en wees lief voor jezelf! Je doet je best en daardoor ben je al een goede moeder!
Schrijf hier lekker van je af dat had mij destijds best goed kunnen helpen.
maandag 20 juni 2022 om 22:23
Wat goed dat je direct hulp gezocht hebt en nogmaals fijn dat het zo goed geholpen heeft. Vervelend hè, die angstklachten?diamantje123 schreef: ↑20-06-2022 22:11Ik heb mijn bericht nog even aangevuld... maar bij mij begonnen de ergste klachten pas een half jaar na de bevalling. Toen ook meteen in therapie gegaan, denk na een maand of 3 voelde ik me beter. Nu een half jaar na start therapie zijn de angsten echt weg! Zelfs geen medicatie meer nodig nu, zo fijn.
Wat zijn precies je angsten?
Ik heb al meerdere keren gehoord dat het echt snel beter kan gaan als je snel aan de bel trekt met een PPD, dus dat is in ieder geval nog iets positiefs. Ik ben er nog lang niet, maar ben ook pas twee weken bezig, dus ik denk dat ik het meer tijd moet geven. Ik heb last van intrusies, een constant angstig/gehaast gevoel, ben hyperalert en ben naar mijn gevoel het plezier kwijt in dingen die me eerst vreugde brachten. Heb een enorm schuldgevoel naar mijn baby toe, terwijl ik juist meer dan mijn best doe en zeker weet dat hij niks tekort komt. Maar toch… het is er niet zomaar uit.
Ook last van slapeloosheid, daar slik ik nu lorazepam voor en dat werkt wel.
maandag 20 juni 2022 om 22:34
CharlotteCcc schreef: ↑20-06-2022 22:23Ik ben er nog lang niet, maar ben ook pas twee weken bezig, dus ik denk dat ik het meer tijd moet geven.
Herstel gaat idd niet zo snel. En het gaat ook niet in een rechte lijn omhoog, maar met goede en slechte dagen. Laat je dus niet ontmoedigen door een slechte dag.
maandag 20 juni 2022 om 22:40
Wat een heftig verhaal zeg. Ik kan me nu zo goed inleven in hoe naar dat geweest moet zijn. Wel heel fijn dat het nu beter met je gaat.ZombieQueen schreef: ↑20-06-2022 22:11Ik heb een hele heftige postpartum depressie gehad. Op mijn dieptepunt was ik onderweg naar een vondelingenluik. Het was dat, of de kinderwagen in de gracht.
Ik heb trouwens jouw topic over jouw gedachtes ook gelezen, maar het lukte niet om te reageren. Nu probeer ik het.
Maar bij mij ging het vanaf 7 maanden langzaamaan beter. Of eigenlijk de goede dagen werder steeds beter. Ik weet nog precies wanneer dat was. We stonden in de rij bij de kassa en mijn zoon keek me ineens aan en dat maakte iets los. Kan het niet beschrijven.
Na 10 maanden had ik meer goede dagen dan slechte dagen. En na 1,5 jaar voelde ik me weer goed. Ik ben nooit meer mijn oude 'ik' geworden. En dat vind ik ook beslist niet erg. Het moederschap is gewoon erg ingrijpend. Dus mijn oude 'ik' worden is ook nooit mijn streven geweest.
Bij mijn 2e heb ik geen postpartum depressie gehad. Wat ik wel merk is dat ik mentaal een stuk minder veerkrachtig ben dan voor de zwangerschap van mijn oudste. Ik wank wat sneller dan voorheen.
Maar ik ben wel gelukkig en het leven is goed. Ik hoop dat jij snel ook zo weer in het leven mag staan.
maandag 20 juni 2022 om 22:43
Ik heb vooral heel veel last van een schuldgevoel naar mijn zoontje toe. Hij doet het zó goed. Slaapt al zo goed als door inmiddels en groeit als kool. Ik zou juist zo gelukkig moeten/kunnen zijn met hem. En ergens ben ik dat ook wel. Al wordt het erg overschaduwd nu door al mijn emoties nu. Zo erg dat ik er niet van kan genieten. En iedereen blijft maar zeggen: ‘echt genieten hè!’
Ik zou het graag willen maar dit is allesbehalve genieten. En ergens ben ik ook bang dat mijn baby hierdoor beschadigd raakt, al komt hij niks tekort in de verzorging.
Ik zou het graag willen maar dit is allesbehalve genieten. En ergens ben ik ook bang dat mijn baby hierdoor beschadigd raakt, al komt hij niks tekort in de verzorging.
maandag 20 juni 2022 om 22:57
Ik heb het bij mijn 1e ook gehad, na 9 maandem voelde ik me langzaam weer beter. Slechte dagen werden langzaam minder slecht en er volgde steeds meer betere dagen. Bij mijn andere zwangerschappen nergens last van gehad.
Mijn schoonzus bij de 1e ook dit duurde ook zo rond de 9 maanden. Bij kindje 2 stond ze onder extra controle maar dit ging super goed.
Mijn schoonzus bij de 1e ook dit duurde ook zo rond de 9 maanden. Bij kindje 2 stond ze onder extra controle maar dit ging super goed.
maandag 20 juni 2022 om 22:59
Heel herkenbaar de klachten en verder herken ik heel veel van wat je zegt. Dat schuldgevoel wat je hebt tegenover je zoontje. Heb het ook erg moeilijk mee gehad, vond het zo erg dat ik gewoon niet kon echt kon genieten van haar. Het voelt nu nog steeds als verloren tijd en dat doet me verdriet. Terwijl het natuurlijk geen verloren tijd is, want je moet erdoorheen om je beter te voelen. Je kan er gewoon niet meer aan doen dan je nu al doet. Wees alsjeblieft niet te streng voor jezelf, je bent pas bevallen en je leven staat nu helemaal op zijn kop. Ik weet nog toen ik er middenin stond ik me echt geen voorstelling kon maken van hoe het zou zijn als ik me weer beter zou voelen. Continu dat angstige, ongeruste gevoel.
Die intrusies zijn trouwens heel normaal hoor, iedereen heeft ze. Betekent alleen maar dat je heel veel van je kindje houdt. Heb ze ook erg gehad die intrusies. Tot ik me besefte dat gedachten maar gedachten zijn en niet meer dan dat. Daar lag ook de kern van mijn probleem, ik nam mijn gedachten veel te serieus. Het is bij mij trouwens niet in een stijgende lijn beter gegaan, maar dat is ook therapie. Soms ga je 2 stappen vooruit en weer 1 achteruit.
Die intrusies zijn trouwens heel normaal hoor, iedereen heeft ze. Betekent alleen maar dat je heel veel van je kindje houdt. Heb ze ook erg gehad die intrusies. Tot ik me besefte dat gedachten maar gedachten zijn en niet meer dan dat. Daar lag ook de kern van mijn probleem, ik nam mijn gedachten veel te serieus. Het is bij mij trouwens niet in een stijgende lijn beter gegaan, maar dat is ook therapie. Soms ga je 2 stappen vooruit en weer 1 achteruit.
♡
maandag 20 juni 2022 om 23:01
Een goede vriendin van me heeft er ook een gehad (een hele zware die langer dan een jaar duurde) bij haar eerste kindje. Nu is ze weer bevallen en heeft ze nergens last van. Wel zijn er al voorzorgsmaatregelen getroffen tijdens haar zwangerschap. Het is fijn dat ik er altijd met haar over mag praten, omdat zij ervaringsdeskundige is en er dus ook uit gekomen is. Volgens mij komt het in de meeste gevallen voor bij het eerste kindje.Noekie-Noek schreef: ↑20-06-2022 22:57Ik heb het bij mijn 1e ook gehad, na 9 maandem voelde ik me langzaam weer beter. Slechte dagen werden langzaam minder slecht en er volgde steeds meer betere dagen. Bij mijn andere zwangerschappen nergens last van gehad.
Mijn schoonzus bij de 1e ook dit duurde ook zo rond de 9 maanden. Bij kindje 2 stond ze onder extra controle maar dit ging super goed.
maandag 20 juni 2022 om 23:12
Ik heb ook een PPD (gehad?). Moeizame bevalling met erna levensbedreigende situatie. Dochter was een huilbaby. Is uiteindelijk 10 dagen opgenomen geweest op de huilpoli. Ik ben in therapie op de POP, krijg daar ook EMDR. Ik heb veel steun gehad aan de aanmoedigingen van forummers hier, in mijn topics.
Ik voelde me na de geboorte zo genept. Iedereen die tegen me zei hoe leuk en mooi het was, een kind. Al die mierzoete geboortekaartjes op de schouw. Het voelde alsof ze me voor de gek hielden, me bespotten.
Dochter is nu 10 maanden, ik had mijn dieptepunt toen zij 3 a 4 maanden was. Eerst had ik op een dag zo veel mood swings, was labiel en werd er zelf doodmoe van, en dat is nu over. Ik was ongelukkig, verdrietig, boos, opvliegend, nerveus, en tegelijk voelde ik me leeg. Herkende mezelf niet terug. Nu nog weleens een moeilijke dag, maar dat wordt steeds minder vaak, het gaat zo veel beter met me.
Nu geniet ik intens van ons kind. Ik hou zielsveel van haar. Ze is het mooiste wat er is, echt ons zonnetje. Ook op mijn moeilijke dagen.
Het wordt beter, echt. Ook als het nu even heel oneindig lijkt. Schrijf hier gerust van je af.
Ik voelde me na de geboorte zo genept. Iedereen die tegen me zei hoe leuk en mooi het was, een kind. Al die mierzoete geboortekaartjes op de schouw. Het voelde alsof ze me voor de gek hielden, me bespotten.
Dochter is nu 10 maanden, ik had mijn dieptepunt toen zij 3 a 4 maanden was. Eerst had ik op een dag zo veel mood swings, was labiel en werd er zelf doodmoe van, en dat is nu over. Ik was ongelukkig, verdrietig, boos, opvliegend, nerveus, en tegelijk voelde ik me leeg. Herkende mezelf niet terug. Nu nog weleens een moeilijke dag, maar dat wordt steeds minder vaak, het gaat zo veel beter met me.
Nu geniet ik intens van ons kind. Ik hou zielsveel van haar. Ze is het mooiste wat er is, echt ons zonnetje. Ook op mijn moeilijke dagen.
Het wordt beter, echt. Ook als het nu even heel oneindig lijkt. Schrijf hier gerust van je af.
-
maandag 20 juni 2022 om 23:14
maandag 20 juni 2022 om 23:18
Psychiater wilde me eerst 2 weken lorazepam laten slikken voor het slapen en de kijken hoe het verder gaat. Daarna evt. aan de AD. Ik denk dat de lorazepam niet genoeg gaat zijn om mijn problemen te verhelpen, nu nog 7 dagen proberen, maar slaaptekort is niet mijn enige probleem.Lexie72 schreef: ↑20-06-2022 23:14Waarom binnenkort met medicijnen beginnen en niet NU?
Ik heb me ook zo ellendig naar gevoeld na de bevalling en ging me pas beter voelen nadat ik was gestart met antidepressiva. Het duurde ongeveer 2 weken voordat ik me beter ging voelen en tot dat moment kreeg ik overdag 3 x 20 mg oxazepam.
maandag 20 juni 2022 om 23:19
Na mijn eerste kreeg ik postnatale klachten. Maar pas toen de baby een half jaar was, kreeg ik medicatie. Voor mij was het symptoombestrijding, want eigenlijk bleek mijn schildklier van slag te zijn en die gaf ook dergelijke klachten. Plus dat ik alsmaar aankwam. Maar mijn toenmalige huisarts weigerde bloedonderzoek, volgens hem moest ik maar gewoon op dieet en antidepressiva slikken. Van huisarts geswitcht en ik bleek een te traagwerkende schildkier te hebben. Wat ik zeggen wil, is dat vaak een comorbiditeit over het hoofd wordt gezien. De focus lag bij mij teveel op behandeling met antidepressiva en niet op uitsluiting van andere (lichamelijke) aandoeningen.
maandag 20 juni 2022 om 23:34
Als ik jou was, gaf ik aan nu te willen starten. De psychiater hoeft zich niet nog een week zo te voelen, die heeft makkelijk praten. Lorazepam is een symptoombestrijder maar doet niks aan de oorzaak.
Door een AD kun je je de eerste paar weken slechter gaan voelen, vandaar dat ik ter ondersteuning 3 x 2 oxazepam kreeg. Gelukkig werd het bij mij niet eerst slechter, maar werd het na ongeveer 2 weken veel beter.
De keuze is natuurlijk aan jou, maar kom voor jezelf op!
Ik wens je een snelle verbetering toe.
Door een AD kun je je de eerste paar weken slechter gaan voelen, vandaar dat ik ter ondersteuning 3 x 2 oxazepam kreeg. Gelukkig werd het bij mij niet eerst slechter, maar werd het na ongeveer 2 weken veel beter.
De keuze is natuurlijk aan jou, maar kom voor jezelf op!
Ik wens je een snelle verbetering toe.
maandag 20 juni 2022 om 23:34
Wat goed dat de behandeling nu loopt. En ja, het gaat voorbij. Ik heb dit bij mijn eerste twee kinderen gehad en er komt een tijd dat je dit achter je kunt laten.
Probeer het schuldgevoel los te laten, jij hebt hier niet voor gekozen. En laat alle "nu lekker genieten" van je afglijden. Die mensen hebben blijkbaar geen idee hoe jij je nu voelt.
Probeer het schuldgevoel los te laten, jij hebt hier niet voor gekozen. En laat alle "nu lekker genieten" van je afglijden. Die mensen hebben blijkbaar geen idee hoe jij je nu voelt.
dinsdag 21 juni 2022 om 07:05
Ja het is vreselijk en ook de zwaarste periode uit mn leven. Voor mij een reden om geen kinderen meer te willen. Maar, het wordt beter! Wat ik deed is mij door elke dag heenakkeren. Medicijnen slikken (Ad, oxazepam 3x per dag en slaappillen) en elke dag weer mij door de dag slaan. Dan heel langzaam komen er betere dagen, totdat de stemming stabieler wordt.. en dan nog zijn het geen leuke dagen, maar wel behapbaar.
Dan merk je dat het steeds beter gaat, ik was weer helemaal de oude na 1,5 jaar denk ik. Maar ik had een hele zware pnd, op het randje van opname..
Wat ikzelf klote vond was het ziekmelden op werk. Ik kon echt niet werken en dan krijg je de hele molen met bedrijfsarts. Ben je nu ziekgemeld?
Dan merk je dat het steeds beter gaat, ik was weer helemaal de oude na 1,5 jaar denk ik. Maar ik had een hele zware pnd, op het randje van opname..
Wat ikzelf klote vond was het ziekmelden op werk. Ik kon echt niet werken en dan krijg je de hele molen met bedrijfsarts. Ben je nu ziekgemeld?
dinsdag 21 juni 2022 om 22:19
Ik heb 3 kinderen. Bij de oudste 2 heb ik een ppd gehad en bij beide was ik er ineens weer, na 9 maanden. Mijn jongste is 3 maanden en ik heb nu weer dezelfde klachten en ik slik nu medicatie. Daarmee heb ik vrijwel nergens last van. Slik ik het niet dan heb ik direct klachten. Ik gebruik geen AD. Dat had ik de eerste keer en daarmee ging het nog veel slechter. Het werd dus de vorige keren beter, maar ik blijk wel PMDD te hebben. En dit is begonnen na de geboorte van de oudste. Tijdens de PPD merkte ik ook al dat de klachten erger werden rond mijn eisprong en voor mijn menstruatie.
Jij bent ongeveer 6 weken terug bevallen toch? Volgens mij is er dan een bepaalde dip of piek in hormonen, waardoor je meer klachten hebt.
Ik heb me erg zorgen gemaakt over de hechting met mijn zoons. Bij ons biedt het cb stevig ouderschap aan en bij ons is dit ook veel gericht op hechting. Ik heb tijdens mijn derde zwangerschap al gesprekken met ze gehad voor na de bevalling, maar dit bleek niet nodig te zijn.
Laatste tip: er is ook baby thuiszorg mogelijk. Het is mij aangeboden na de geboorte van de middelste, maar ik vond het niet nodig. Achteraf had ik er wel gebruik van willen maken.
Jij bent ongeveer 6 weken terug bevallen toch? Volgens mij is er dan een bepaalde dip of piek in hormonen, waardoor je meer klachten hebt.
Ik heb me erg zorgen gemaakt over de hechting met mijn zoons. Bij ons biedt het cb stevig ouderschap aan en bij ons is dit ook veel gericht op hechting. Ik heb tijdens mijn derde zwangerschap al gesprekken met ze gehad voor na de bevalling, maar dit bleek niet nodig te zijn.
Laatste tip: er is ook baby thuiszorg mogelijk. Het is mij aangeboden na de geboorte van de middelste, maar ik vond het niet nodig. Achteraf had ik er wel gebruik van willen maken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
