Psyche
alle pijlers
Postnatale klachten
maandag 20 juni 2022 om 21:54
In het kader van die rottige (inmiddels gediagnostiseerde) postnatale depressie. Ik begin binnenkort met medicatie, therapie is al gestart. Maar ik heb het gevoel dat ik het niet ga overwinnen met therapie alleen. Het is oprecht de meest zwarte periode van mijn leven. Dat verdient mijn kind niet. Het schuldgevoel is verschrikkelijk.
Het voelt alsof het nooit over gaat. Vorige week ging het iets beter, sinds zaterdag is het weer helemaal mis.
Ervaringen?
Ik denk dat ik gewoon even wil horen dat het ooit voorbij is en ik eindelijk van mijn prachtige, makkelijke zoontje kan gaan genieten.
Het voelt alsof het nooit over gaat. Vorige week ging het iets beter, sinds zaterdag is het weer helemaal mis.
Ervaringen?
Ik denk dat ik gewoon even wil horen dat het ooit voorbij is en ik eindelijk van mijn prachtige, makkelijke zoontje kan gaan genieten.
woensdag 22 juni 2022 om 10:38
Wat rot TO. Helaas herkenbaar. Ik ben 11 weken geleden bevallen van mijn tweede kindje en ik voel me soms zo rot. Bij mijn eerste trouwens ook wel klachten gehad, maar dat ging na een tijdje vanzelf beter. Nu kreeg ik in de kraamweek al temazepam van de huisarts, maar dit bleek niet genoeg te helpen. Ik lag daarmee een groot deel van de nacht alsnog hyperalert wakker. Ik kon niet meer normaal nadenken en voelde me zo verdrietig en slecht.
Ben enkele weken later verwezen naar de psychiater en heb nu andere slaapmedicatie (quetiapine). Hiermee kan in langer doorslapen en nu gaat het beter. Maar ik voel me nog steeds vaak gespannen, angstig. Vooral als ik met mijn twee kinderen alleen ben. Mijn stemming wordt ook beïnvloed door hoe het met mijn zoontje gaat. Op sommige dagen slaapt hij niet zo goed en kan ik daar erg over inzitten. Soms heb ik spijt dat ik nog een kind wilde en daar voel me ik heel erg schuldig over.
Antidepressiva is over gesproken maar is denk ik in mijn geval niet nodig. Ik ga wel therapie volgen. Het voelt alleen soms zo uitzichtloos af en toe...
Ben enkele weken later verwezen naar de psychiater en heb nu andere slaapmedicatie (quetiapine). Hiermee kan in langer doorslapen en nu gaat het beter. Maar ik voel me nog steeds vaak gespannen, angstig. Vooral als ik met mijn twee kinderen alleen ben. Mijn stemming wordt ook beïnvloed door hoe het met mijn zoontje gaat. Op sommige dagen slaapt hij niet zo goed en kan ik daar erg over inzitten. Soms heb ik spijt dat ik nog een kind wilde en daar voel me ik heel erg schuldig over.
Antidepressiva is over gesproken maar is denk ik in mijn geval niet nodig. Ik ga wel therapie volgen. Het voelt alleen soms zo uitzichtloos af en toe...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
