Psyche
alle pijlers
Probleemeigenaarschap
zaterdag 29 maart 2008 om 11:38
Er zijn grofweg 2 manieren om met een probleem om te gaan;
1) Je neemt zelf de verantwoordelijkheid voor (een deel van) het probleem en zoekt de oplossing (bij je) zelf. Je vindt dus dat jij (mede)eigenaar bent van dat probleem
2) Je ziet externe factoren als oorzaak van je probleem, je vindt dat het probleem jou overkomt en jij kan er dus niks aan doen om dit op te lossen. Het overkomt je, jij hebt geen aandeel in het veroorzaken, je hebt dus ook geen aandeel in de oplossing.
Ik ben ervan overtuigd dat ikzelf 100% eigenaar ben van een probleem, of op zijn minst deeleigenaar.
Als er iets gebeurd dan kijk ik naar wat ik kan doen om het op te lossen. Daarbij ben ik een behoorlijk doel- en actiegericht persoon en ik heb vrij snel een oplossing bedacht die ik dus ook meteen wil uitvoeren.
Mijn collega met wie ik nauw samenwerk is het tegenovergestelde. Hij komt in een situatie en ziet niet dat hij daar zelf iets aan kan veranderen. Al is het alleen maar dat ij een keuze heeft in hoe zijn reactie op de situatie is. Het overkomt hem, hij heeft niets te kiezen. Hij heeft in zijn ogen dus ook geen aandeel in de oplossing.
Hij is heel erg op samenwerking gericht, wil eerst iedereen over alles mee laten praten en moet dan alles weer laten bezinken.
Hij kijkt buiten zichzelf voor de oplossing, ik kijk in mijzelf.
Ik vind geen van beide manieren beter of slechter, het is alleen wel onhandig. We proberen elkaar wel te begrijpen maar dat lukt niet altijd, want we zijn echt op alle gebieden tegenpolen.
Hij kijkt heel erg vanuit de groep, vanuit zijn gevoel, sfeer is belangrijk anders functioneerd hij niet lekker. Ik vind de sfeer en de groep ook belangrijk, maar meer omdat het een manier is om doelen te bereiken. En een prettigere manier dan autoritair leidinggeven.
We zitten dus ook behoorlijk in elkaars 'allergie'.
Gelukkig doen we veel aan teambuilden, we hebben pas een 2daagse gehad en volgende maand hebben we weer een dag.
Hoe kan ik nu zorgen dat ik beter om leer gaan met mijn allergie, hoe kunnen we onze verschillen nu vóór ons laten werken?
En ook, hoe kan ik hem nu het beste benaderen?
1) Je neemt zelf de verantwoordelijkheid voor (een deel van) het probleem en zoekt de oplossing (bij je) zelf. Je vindt dus dat jij (mede)eigenaar bent van dat probleem
2) Je ziet externe factoren als oorzaak van je probleem, je vindt dat het probleem jou overkomt en jij kan er dus niks aan doen om dit op te lossen. Het overkomt je, jij hebt geen aandeel in het veroorzaken, je hebt dus ook geen aandeel in de oplossing.
Ik ben ervan overtuigd dat ikzelf 100% eigenaar ben van een probleem, of op zijn minst deeleigenaar.
Als er iets gebeurd dan kijk ik naar wat ik kan doen om het op te lossen. Daarbij ben ik een behoorlijk doel- en actiegericht persoon en ik heb vrij snel een oplossing bedacht die ik dus ook meteen wil uitvoeren.
Mijn collega met wie ik nauw samenwerk is het tegenovergestelde. Hij komt in een situatie en ziet niet dat hij daar zelf iets aan kan veranderen. Al is het alleen maar dat ij een keuze heeft in hoe zijn reactie op de situatie is. Het overkomt hem, hij heeft niets te kiezen. Hij heeft in zijn ogen dus ook geen aandeel in de oplossing.
Hij is heel erg op samenwerking gericht, wil eerst iedereen over alles mee laten praten en moet dan alles weer laten bezinken.
Hij kijkt buiten zichzelf voor de oplossing, ik kijk in mijzelf.
Ik vind geen van beide manieren beter of slechter, het is alleen wel onhandig. We proberen elkaar wel te begrijpen maar dat lukt niet altijd, want we zijn echt op alle gebieden tegenpolen.
Hij kijkt heel erg vanuit de groep, vanuit zijn gevoel, sfeer is belangrijk anders functioneerd hij niet lekker. Ik vind de sfeer en de groep ook belangrijk, maar meer omdat het een manier is om doelen te bereiken. En een prettigere manier dan autoritair leidinggeven.
We zitten dus ook behoorlijk in elkaars 'allergie'.
Gelukkig doen we veel aan teambuilden, we hebben pas een 2daagse gehad en volgende maand hebben we weer een dag.
Hoe kan ik nu zorgen dat ik beter om leer gaan met mijn allergie, hoe kunnen we onze verschillen nu vóór ons laten werken?
En ook, hoe kan ik hem nu het beste benaderen?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 29 maart 2008 om 17:08
het enige dat er dan opzit is de boel in het honderd lateen lopen en niet opdraaien voor zijn klussen. somige mensen vinden het wel handig als hun klussen wel opgelost worden door een ander.
en heb je een keer zo'n klus opgelost dan gaat men er van uit dat die klus voortaan bij jouw normale werkzaamheden hoort.
dus haal dat bordje "jouw probleem = mijn probleem" van je bureau af, maar vertel wel even tegen je collega dat je dat gaat doen en het verplaatst naar zijn bureau
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 29 maart 2008 om 17:13
Kw, goeie tip.
nlies, diezelfde tip geef ik ook vaak en ik kan de boel ook wel bewust in het 100 laten lopen als het moet. Maar dan gaat het meestal om een andere afdeling die zijn deel van het proces niet goed organiseert en in dit geval worden anderen de dupe van zijn houding. Dat vind ik moeilijk hoor.
KW, had ik toch maar aan kids moeten beginnen dan?
nlies, diezelfde tip geef ik ook vaak en ik kan de boel ook wel bewust in het 100 laten lopen als het moet. Maar dan gaat het meestal om een andere afdeling die zijn deel van het proces niet goed organiseert en in dit geval worden anderen de dupe van zijn houding. Dat vind ik moeilijk hoor.
KW, had ik toch maar aan kids moeten beginnen dan?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 29 maart 2008 om 19:33
zaterdag 29 maart 2008 om 22:53
Nou dat is natuurlijk niet altijd zo. Dat ligt aan de situatie waarin hij mantelzorger is. Ook of hij daar alleen voor opdraait, of dat hij een deel kan uitbesteden door bijvoorbeeld gebruik te maken van een PGB. Ik weet waar ik over praat, ben mantelzorger en heb mantelzorg. Zowel vrijwillig als vanuit een PGB.
Overigens kun je vanuit de mantelzorg ook van alles regelen om jezelf als zorger te ontzien. Misschien is collega daar niet van op de hoogte?
Natuurlijk is het prettig als zijn collega's rekening met hem en zijn situatie houden. Maar je kunt nu eenmaal niet verwachten dat je collega's alles voor je moeten opvangen. Dat kan misschien eens tijdelijk, maar als dit langdurig is kun je verwachten dat er wrijving ontstaat. En zoals Zuss schrijft duurt dit al een half jaar.
Je kunt van je collega's niet steeds verwachten dat zij hun werken vrije tijd naar jou omstandigheden aanpassen.
Collegialiteit is een mooi ding, maar er moeten wel grenzen aan zitten. Constant het gevoel hebben dubbel werk te verrichten en de kar te moeten trekken haalt je op een gegeven moment onderuit. En dat moet je als collega's onderling niet willen en als bedrijf zeker niet.
zaterdag 29 maart 2008 om 22:58
Ik vind het niet zo'n probleem dat mijn werktijden op die van hem zijn aangepast. Ik ben zelf niet zo van de roosters, maar goed.
Het gaatom het feit dat hij zijn werk niet afkrijgt in de tijd dat hij werkt, dat anderen daar de dupe van worden en dat hij de oplossing subiet bij zijn collega's neerlegt. Hij vindt dat hij er ook niks aan kan doen dat hij in deze situatie zit en dat we dit met zijn allen op moeten lossen. (lees, dat wij onze diensten aanpassen en zijn werk doen) Ik vind dat er wel degelijk andere manieren zijn om zijn werkdruk te verminderen en dat het gros van die manieren bij hem liggen. (lees kijken naar de indeling van zijn privetaken, van zijn werkzaamheden etc)
Het gaatom het feit dat hij zijn werk niet afkrijgt in de tijd dat hij werkt, dat anderen daar de dupe van worden en dat hij de oplossing subiet bij zijn collega's neerlegt. Hij vindt dat hij er ook niks aan kan doen dat hij in deze situatie zit en dat we dit met zijn allen op moeten lossen. (lees, dat wij onze diensten aanpassen en zijn werk doen) Ik vind dat er wel degelijk andere manieren zijn om zijn werkdruk te verminderen en dat het gros van die manieren bij hem liggen. (lees kijken naar de indeling van zijn privetaken, van zijn werkzaamheden etc)
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 29 maart 2008 om 23:05
Deze zaken vallen me op: hij krijgt zijn werk niet af; vind dat hij daar niks aan kan doen en vindt dan ook dat het met zijn allen opgelost moet worden. Is natuurlijk onzin. Als jij hetzelfde werk af kunt krijgen in evenzoveel tijd dan werkt ie of niet efficient genoeg of hij heeft teveel werk liggen. Door het steeds maar voor hem op te lossen komt ie nooit tot een ander inzicht. Laat het maar eens op zijn beloop en kijk dan eens wat er gebeurt. Dan gaat het fout en dat moet ie zijn werkwijze wel aanpassen. Zoals het nu gaat is te gemakkelijk voor hem, want hij neemt nergens verantwoordelijkheid voor. Een ander lost het toch wel op? En verder geef je zelf al aan dat er echt wel manieren zijn om de werkdruk te verminderen. Misschien moet ie zijn prioriteiten eens gaan bijstellen?
zondag 30 maart 2008 om 15:16
Traincha klopt. Het lastige blijft dat hij de oplossing altijd buiten zichzelf zoekt en ik een probleem al heb opgelost voor ik het zie.
Ik kom er nu wel aardig achter wat het is dat het voor mij moeilijk maakt om hem en zijn standpunten te begrijpen en ik begin ook een klein beetje te zien hoe ik ermee om kan gaan. Nu nog doen
Ik kreeg net een sms dat ie ziek is, dus morgen geen gesprek. Zo gauw hij beter is plan ik een afspraak.
Ik kom er nu wel aardig achter wat het is dat het voor mij moeilijk maakt om hem en zijn standpunten te begrijpen en ik begin ook een klein beetje te zien hoe ik ermee om kan gaan. Nu nog doen
Ik kreeg net een sms dat ie ziek is, dus morgen geen gesprek. Zo gauw hij beter is plan ik een afspraak.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
