Psyche
alle pijlers
psychose ... kan dit herhaaldelijk terugkomen?
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:18
ff mijn verhaal hier neerplanten.
Anderhalf jaar geleden, maakte ik tijdens de zwangerschap en na de geboorte van mijn kindje, psychoses door.
Ik ben toen 4 maanden opgenomen geweest.
Ben tevens nog altijd in behandeling van een psychiater en een psycholoog.
Nu ging ik gisteren naar de psychiater en ze zag dat het bij mij enkel bergopwaarts gaat. Haar plan is om de medicijnen af te bouwen naar.
1.5 sypralexa per dag (antidepressiva, te voren slikte ik er 2 op een dag)
0.5 abilify per dag (Antipsychotica)
0.5 seroquel
Op lange termijn wil ze alles afschaffen, tot ik een stabiele basis heb. (ga nu een cursus volgen met het oog op een vaste baan later te vinden).
Nu ben ik bang om mijn antipsychotica te laten vallen op termijn, wil zoiets nooit meer doormaken.
Nu is mijn vraag zijn er nog andere mensen, die antipsychotica hebben geslikt en volledig hebben afgebouwd, en hebben jullie nog ooit last van psychoses gehad?
Graag jullie ervaring
Alvast bedankt
Anderhalf jaar geleden, maakte ik tijdens de zwangerschap en na de geboorte van mijn kindje, psychoses door.
Ik ben toen 4 maanden opgenomen geweest.
Ben tevens nog altijd in behandeling van een psychiater en een psycholoog.
Nu ging ik gisteren naar de psychiater en ze zag dat het bij mij enkel bergopwaarts gaat. Haar plan is om de medicijnen af te bouwen naar.
1.5 sypralexa per dag (antidepressiva, te voren slikte ik er 2 op een dag)
0.5 abilify per dag (Antipsychotica)
0.5 seroquel
Op lange termijn wil ze alles afschaffen, tot ik een stabiele basis heb. (ga nu een cursus volgen met het oog op een vaste baan later te vinden).
Nu ben ik bang om mijn antipsychotica te laten vallen op termijn, wil zoiets nooit meer doormaken.
Nu is mijn vraag zijn er nog andere mensen, die antipsychotica hebben geslikt en volledig hebben afgebouwd, en hebben jullie nog ooit last van psychoses gehad?
Graag jullie ervaring
Alvast bedankt
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:58
Hoi Witchke,
Wat een vervelende ervaring
Heel fijn dat het nu beter gaat met je.
Het is mogelijk dat je weer een psychose krijgt, maar dit hoeft helemaal niet! Je kunt gewoon antipsychotica afbouwen en al helemaal als je onder begeleiding bent van een psychiater/psycholoog (zonder begeleiding zou ik het niet doen). Ik denk dat je in de toekomst erop moet letten wat de triggers waren voor jouw psychose, maar dat weet je zelf het beste en dit soort dingen bespreek je vast met je psychiater/psycholoog.
Heb je dit met je psychiater/psycholoog besproken? Kon hij/zij jouw niet gerust stellen? Ik denk dat het wel belangrijk is dat je met hem/haar blijft communiceren. Je hoeft echt niet heel je leven antipsychotica te slikken
Heel veel succes!
Wat een vervelende ervaring
Heel fijn dat het nu beter gaat met je.
Het is mogelijk dat je weer een psychose krijgt, maar dit hoeft helemaal niet! Je kunt gewoon antipsychotica afbouwen en al helemaal als je onder begeleiding bent van een psychiater/psycholoog (zonder begeleiding zou ik het niet doen). Ik denk dat je in de toekomst erop moet letten wat de triggers waren voor jouw psychose, maar dat weet je zelf het beste en dit soort dingen bespreek je vast met je psychiater/psycholoog.
Heb je dit met je psychiater/psycholoog besproken? Kon hij/zij jouw niet gerust stellen? Ik denk dat het wel belangrijk is dat je met hem/haar blijft communiceren. Je hoeft echt niet heel je leven antipsychotica te slikken
Heel veel succes!
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:17
Runner, bedankt voor je lieve berichtje. Ik heb het haar gezegd dat ik bang was om te stoppen met AP, maar ze zei me dat het lang nog niet voor nu was.
Daarbovenop komt nog dat ik over een jaar of 4 graag nog een kindje wil (vriend wil voorlopig niet om verschillende redenen, die ik wel kan begrijpen). En ik heb gelezen dat mijn AP onveilig is. Mijn trigger was dat het op mijn werk niet lekker liep, ik had een baan als customer service bediende. En prompt kreeg ik een baan als archiveringsbediende. Ik geloof dat het express was, want had voor ik wist dat ik zwanger was gezegd dat ik daar wegwou. Maar meteen nadat ze wisten dat ik zwanger was werd mijn functie veranderd. En moest ik wel 100 dozen per dag tillen om daar papieren uit te halen. Ik hield dat niet vol, ik baalde van die baan, en fysiek werd het me ook te zwaar. Zelfs toen ik een briefje van de dokter meehad, dat ik niet meer mocht tillen wilden ze me mijn oude baan niet meer teruggeven. Ben toen op ziektewet gegaan, en moest daar veel papieren voor in orde brengen, en je raadt het al alles liep in het honderd. Het heeft 2 maanden geduurd vooraleer die papieren in orde kwamen. Ik werd er gek van, verwenste mijn kindje omdat niets goed kon gaan. Kreeg een rare gedachtengang, dierf niet alleen met kindje te zijn, vriend moest overal helpen met papierwerk etc ... Na de geboorte ging dit verder, en vriend zat er volledig door. Toen ben ik gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling, waarbij ik 2 weken gescheiden was van mijn zoontje. Ik zag hem enkel een uurtje s avonds. Schrijnend ... Daarna mocht ik gelukkig naar een andere psych instelling voor moeders met een postnatale depressie. Daar heb ik 3.5 maand gezeten. Nu zit ik al een jaar in therapie bij een psycholoog en een psychiater. Ik ga er maandelijks naartoe. Maar dit gaan we ook afbouwen naar 1 keer per 2 maanden. Nu voel ik me al een pak beter, ben weliswaar nog werkloos, maar ga een cursus voor bedienden volgen. Er waren testen die ik moest doen om die cursus te kunnen volgen, en daarvoor ben ik geslaagd ! Ik begin volgende week dinsdag. De cursus duurt 12 weken, en aansluitend is er een stage die je zelf moet zoeken van 6 weken. Dus ik hoop dat ik op mijn stageplaats kan blijven.
Daarbovenop komt nog dat ik over een jaar of 4 graag nog een kindje wil (vriend wil voorlopig niet om verschillende redenen, die ik wel kan begrijpen). En ik heb gelezen dat mijn AP onveilig is. Mijn trigger was dat het op mijn werk niet lekker liep, ik had een baan als customer service bediende. En prompt kreeg ik een baan als archiveringsbediende. Ik geloof dat het express was, want had voor ik wist dat ik zwanger was gezegd dat ik daar wegwou. Maar meteen nadat ze wisten dat ik zwanger was werd mijn functie veranderd. En moest ik wel 100 dozen per dag tillen om daar papieren uit te halen. Ik hield dat niet vol, ik baalde van die baan, en fysiek werd het me ook te zwaar. Zelfs toen ik een briefje van de dokter meehad, dat ik niet meer mocht tillen wilden ze me mijn oude baan niet meer teruggeven. Ben toen op ziektewet gegaan, en moest daar veel papieren voor in orde brengen, en je raadt het al alles liep in het honderd. Het heeft 2 maanden geduurd vooraleer die papieren in orde kwamen. Ik werd er gek van, verwenste mijn kindje omdat niets goed kon gaan. Kreeg een rare gedachtengang, dierf niet alleen met kindje te zijn, vriend moest overal helpen met papierwerk etc ... Na de geboorte ging dit verder, en vriend zat er volledig door. Toen ben ik gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling, waarbij ik 2 weken gescheiden was van mijn zoontje. Ik zag hem enkel een uurtje s avonds. Schrijnend ... Daarna mocht ik gelukkig naar een andere psych instelling voor moeders met een postnatale depressie. Daar heb ik 3.5 maand gezeten. Nu zit ik al een jaar in therapie bij een psycholoog en een psychiater. Ik ga er maandelijks naartoe. Maar dit gaan we ook afbouwen naar 1 keer per 2 maanden. Nu voel ik me al een pak beter, ben weliswaar nog werkloos, maar ga een cursus voor bedienden volgen. Er waren testen die ik moest doen om die cursus te kunnen volgen, en daarvoor ben ik geslaagd ! Ik begin volgende week dinsdag. De cursus duurt 12 weken, en aansluitend is er een stage die je zelf moet zoeken van 6 weken. Dus ik hoop dat ik op mijn stageplaats kan blijven.
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:27
Hey Witchke,
Het is fijn dat je weet wat jouw triggers zijn geweest.
Het is natuurlijk per persoon verschillend hoe het allemaal verloopt en wat je nodig hebt. Je kent nu je zwakke plekken dus is het belangrijk om je grenzen goed te bewaken, als het goed gaat is het zo makkelijk om te denken, "Nu gaat het goed, dit kan ik wel hebben...het is alleen even een beetje stress, komt wel goed..." of "Ik kijk het wel even aan, het gaat vast beter als deze drukke periode voorbij is, wil die mensen ook niet lastig vallen met mijn gezeur..." Maar blijf aan jezelf denken en trek op tijd aan de bel als het nodig is!
Het is natuurlijk een goed teken dat je geslaagd bent! Heel veel succes met je cursus Kun je nu ook een beetje genieten van het moeder zijn? Jullie zien vanzelf wel wanneer/of het tijd is voor een 2e kindje. Take it one day at a time
Het is fijn dat je weet wat jouw triggers zijn geweest.
Het is natuurlijk per persoon verschillend hoe het allemaal verloopt en wat je nodig hebt. Je kent nu je zwakke plekken dus is het belangrijk om je grenzen goed te bewaken, als het goed gaat is het zo makkelijk om te denken, "Nu gaat het goed, dit kan ik wel hebben...het is alleen even een beetje stress, komt wel goed..." of "Ik kijk het wel even aan, het gaat vast beter als deze drukke periode voorbij is, wil die mensen ook niet lastig vallen met mijn gezeur..." Maar blijf aan jezelf denken en trek op tijd aan de bel als het nodig is!
Het is natuurlijk een goed teken dat je geslaagd bent! Heel veel succes met je cursus
Kun je nu ook een beetje genieten van het moeder zijn? Jullie zien vanzelf wel wanneer/of het tijd is voor een 2e kindje. Take it one day at a time
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:35
zaterdag 4 oktober 2008 om 21:09
Mijn ervaring is een beetje dat psychoses wel voorkomen kunnen worden, mits je er ook naar leeft. Daarmee bedoel ik te zeggen dat je jezelf moet leren kennen met wat voor jou een psychose in gang kan zetten en daar dus blijvend rekening mee houden in je leven. Net als elke andere kwaal die vraagt om aanpassing in levensstijl. Bij een fysieke aandoening is het misschien beter of eerder merkbaar als je wat afglijdt en bij een psychose moet je daar nog allerter op zijn. Maar ook een psychose heeft vaak een glijdende schaal waaraan je al kunt herkennen dat je de verkeerde kant opgaat en dan kun je dit vaak nog wel bijsturen.
Overigens heb ik zelf nooit psychoses gehad, schijn ik wel psychose gevoelig te zijn (door testen hebben ze dit opgemerkt). Maar heb het vooral ervaren in dagbehandeling waar mensen zaten die psychotisch zijn geweest en leerden om daarmee om te gaan. Bij al die mensen was er overigens geen sprake van schizofrenie geloof ik. Want dat is het volgens mij een ander verhaal.
Als je psychose sec. bekijkt als kortsluiting in je hoofd vanwege overspanning, dan zou je dus ook die kortsluiting kunnen voorkomen door te zorgen dat er niet teveel spanning opgebouwd wordt.
Sterkte en neem je tijd met je proces!
Overigens heb ik zelf nooit psychoses gehad, schijn ik wel psychose gevoelig te zijn (door testen hebben ze dit opgemerkt). Maar heb het vooral ervaren in dagbehandeling waar mensen zaten die psychotisch zijn geweest en leerden om daarmee om te gaan. Bij al die mensen was er overigens geen sprake van schizofrenie geloof ik. Want dat is het volgens mij een ander verhaal.
Als je psychose sec. bekijkt als kortsluiting in je hoofd vanwege overspanning, dan zou je dus ook die kortsluiting kunnen voorkomen door te zorgen dat er niet teveel spanning opgebouwd wordt.
Sterkte en neem je tijd met je proces!
