Angst/ paniekstoornis deel 2

Vrijdagmiddag donderdag 26 januari 2023 om 12:05

Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.

Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.

Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204

yesss zaterdag 4 februari 2023 om 22:00

Ik sluit me ook weer even aan

Hie gaat ie nu met jou Vrijdagmiddag?

Vrijdagmiddag zondag 5 februari 2023 om 11:10

Het gaat niet goed helaas. Ik hou t even kort.
Afgelopen weken/ maanden heel veel last gehad, waardoor ik uiteindelijk bij de crisisdienst terecht ben gekomen. Ik krijg voor nu even een dagbehandeling voor daginvulling en ritme voor een paar weken, daarna hopelijk snel starten met therapie.

Hoe gaat t met jou? Lukt t nog met je vrijwilligerswerk?

yesss dinsdag 7 februari 2023 om 11:32

Wat heftig om te lezen..
Is er een trigger geweest of werd het even teveel?
Ik hoop zo dat je je gauw weer wat beter voelt en dat de therapie gaat helpen, hele dikke knuffe voor jou

Als je een keer een privé berichtje wil sturen?

Hier gaat het ook niet super..
Wil even terug naar de huisarts om wat dingen te bespreken dus hopelijk lukt het om deze week een afspraak te maken.

Hoe gaat het nu met de dagbehandeling en weet je al wanneer je kan beginnen met therapie? Nogmaals heel veel sterkte, gun het je ook zo dat je je weer beter gaat voelen

yesss wijzigde dit bericht op 14-02-2023 13:10

25.42% gewijzigd

newspaper woensdag 8 februari 2023 om 19:18

Ik heb ook een angststoornis, sinds 1.5 ik ik AD en dat helpt me goed. Toch speelt het af en toe heftig op, nu is een moeder van een vriendinnetje van mijn dochter ernstig ziek en mijn hoofd draait overuren van het piekeren en angstgedachten. Zelfde leeftijd als ik, krijg ik het ook, mijn kinderen kunnen hun moeder niet verliezen etc.
Vreselijk vind ik het!

Anoniem_6640a89315f0f donderdag 9 februari 2023 om 00:16

newspaper schreef: ↑
08-02-2023 19:18
Ik heb ook een angststoornis, sinds 1.5 ik ik AD en dat helpt me goed. Toch speelt het af en toe heftig op, nu is een moeder van een vriendinnetje van mijn dochter ernstig ziek en mijn hoofd draait overuren van het piekeren en angstgedachten. Zelfde leeftijd als ik, krijg ik het ook, mijn kinderen kunnen hun moeder niet verliezen etc.
Vreselijk vind ik het!

Je angst en je piekergedachten klinken erg irrationeel, maar ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb hele andere angsten maar net zo irrationeel, erg irritant. Helaas winnen mijn emoties het van mijn logica als ik middenin de angst zit...

Ik heb al 15 jaar last van een gegeneraliseerde angststoornis maar slechts af en toe hindert het me echt. Maar dan ook flink: wekenlang dagelijkse paniekaanvallen, straatvrees, angsten, huilbuien. En nu, sinds november zit ik er helaas weer ff middenin.
Ik heb sinds 1.5 maand wel een nieuwe therapeut en met haar kom ik toch verder! Ik vond CGT niets voor mij, maar met deze therapeut maak ik toch kleine stapjes in het herkennen en aanpassen van mijn gedachtenpatronen.

Heb jij weleens therapie geprobeerd, en is het een optie om (opnieuw) contact te leggen met een therapeut? Of om eens te kijken of je de technieken die je eerder geleerd hebt om het primeren af te remmen weer kunt toepassen?

Ik weet hoe kut het is, sterkte ermee - voor iedereen die hier leest en schrijft.

newspaper donderdag 9 februari 2023 om 09:09

Mia schreef: ↑
09-02-2023 00:16
Je angst en je piekergedachten klinken erg irrationeel, maar ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb hele andere angsten maar net zo irrationeel, erg irritant. Helaas winnen mijn emoties het van mijn logica als ik middenin de angst zit...

Ik heb al 15 jaar last van een gegeneraliseerde angststoornis maar slechts af en toe hindert het me echt. Maar dan ook flink: wekenlang dagelijkse paniekaanvallen, straatvrees, angsten, huilbuien. En nu, sinds november zit ik er helaas weer ff middenin.
Ik heb sinds 1.5 maand wel een nieuwe therapeut en met haar kom ik toch verder! Ik vond CGT niets voor mij, maar met deze therapeut maak ik toch kleine stapjes in het herkennen en aanpassen van mijn gedachtenpatronen.

Heb jij weleens therapie geprobeerd, en is het een optie om (opnieuw) contact te leggen met een therapeut? Of om eens te kijken of je de technieken die je eerder geleerd hebt om het primeren af te remmen weer kunt toepassen?

Ik weet hoe kut het is, sterkte ermee - voor iedereen die hier leest en schrijft.

Het probleem is dat mijn angsten helemaal niet irrationeel zijn, tenminste zo zie ik het

Therapie heb ik gehad, intensief en ik heb geen nieuwe therapie meer nodig, omdat dit bij me hoort en ik in herhaling val als ik hetzelfde weer ga behandelen. Maar goed het overvalt me met vlagen, net wat jij zegt dan nemen je emoties alles over.

Vrijdagmiddag dinsdag 21 februari 2023 om 11:46

Hoi mia en newspaper. Wat zijn angsten toch hardnekkig. Net als Mia hem ik al 15 jaar last. En ik niet altijd, de hele tijd. Al is t het afgelopen jaar wel weer heel veel aanwezig geweest.
Mia, wat fijn dat je na 15 jaar toch weer stappen maakt, geeft mij ook weer wat hoop. Newspaper, zo'n bericht is ook heftig en kan dan ineens je angsten weer triggeren.

Hier gaat t oké. Ik wacht op mijn intake voor behandeling en dat vind ik best lastig. Ik ben ziek gemeld voor werk en zit dus veel thuis. Ik probeer elke dag iets te ondernemen wat spannend is of me uitdaagt. Kleine stapjes.
Zo ben ik vandaag weer naar yoga geweest. Dat was best een tijdje geleden. En tijdens de les gaat t nog wel, maar zodra ik thuis ben, merk ik hoe gespannen ik ben. In mijn lijf, mijn hoofd.
Ik probeer het er te laten zijn, ik weet dat t straks beter zal gaan en het trotse gevoel op t feit dat ik weer gegaan ben te laten overheersen. En dat is best lastig.

Yesss ik probeer je een pb te sturen, maar het lijkt niet te lukken. Misschien kun je er 1 aan mij sturen, dan kan ik antwoorden (als je dat wil)

vrijdagmiddag wijzigde dit bericht op 21-02-2023 12:12
Reden: Aanvulling

6.17% gewijzigd

Anoniem_6640a89315f0f dinsdag 21 februari 2023 om 22:04

Tja, bij mij werkt exposure nooit zo. Ik heb last van angst doordat mn zenuwstelsel totaal over de rooie is. Dan kan ik wel lekker exposure gaan doen door op zaterdagmiddag naar een indoor shopping mall te gaan, maar dat helpt me echt totaal niet. Ik moet juist ontprikkelen en dan komt de shopping mall vanzelf wel weer.

Toch begrijp ik het belangrijk die baby steps zijn! Het is erg moeilijk om die trots vol te houden, helaas (ben zelf vaak geneigd om zulke overwinningen te bagatelliseren en mijn falen enorm uit te vergroten

, maar blijf het proberen!! En vooral zo'n yoga lesje is toch heerlijk!!

Ik weet eigenlijk niet waarom in mn vorige bericht 15 jaar stond. Dat klopt niet, maar het is wel lang... Heb namelijk iets minder dan 10 jaar geleden een gegeneraliseerde angststoornis gehad. Daar weer bovenop gekomen, vooral mbv medicatie maar eigenlijk nooit goede coping skills aangeleerd. Sindsdien wel wat gevoeliger voor angst en paniekaanvallen maar niet problematisch.

Toen bijna 4 jaar geleden opnieuw dezelfde diagnose (na stoppen met medicatie). Weer begonnen met ad, goeie psychotherapie gehad maar meer psychoanalyse (gebruikelijk in het land waar ik toen woonde). Dus veel over mezelf geleerd maar opnieuw geen coping skills.

En nu dus sinds november weer, maar wel minder erg dan de vorige keer. Deze keer dus met CBT begonnen om eindelijk m'n angst een keertje te leren beheersen. Ik heb vandaag mn therapeut weer gesproken en het was erg fijn. Ik heb het gevoel dat ik flinke stappen heb gezet en weer door het ergste heen ben, en mn therapeut herkende dit ook: "I think you hacked your anxiety", zei ze. Ik ben er nog niet, want ik het aanpassen van mij gedachtenpatronen gaat nog niet vanzelf, dus dat moet ik in de gaten blijven houden, maar het begin van het einde is weer in zicht! En ik ben ook blij dat ik toch ook eindelijk vaardigheden heb ontwikkeld die ik kan toepassen!

[...]

anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 27-01-2024 18:05
Reden: tmi

6.07% gewijzigd

Vrijdagmiddag woensdag 22 februari 2023 om 15:23

Mia, ik herken wat jij zegt over exposure. Dat je eigenlijk nog meer overprikkeld en angstigterug komt. Ik heb pas geleerd dat dat komt omdat je activiteit te ver van je comfort zone is. Het is een te grote stap geweest. Ik heb voor mezelf een lijst gemaakt met dingen die ik een heel klein beetje eng vind, beetje eng, heel eng etc. Dus ik begin bij de beetje eng, gewoon om te oefenen. Ook omdat ik de neiging heb om als ik ergens paniek heb gehad, dat dus niet meer te doen en zo is mijn wereld klein geworden.
Fijn dat je nu de skills heb om met je angst om te gaan. Jammer dat je bij je therapeut weg moet. Heb je lang in t buitenland gewoond?

Wat me bij mezelf zo verbaast, is dat ik de ene keer iets vrij makkelijk doe (bv naar een winkel) en een volgende keer helemaal gestrest en angstig kan worden.
Ik vind het daardoor heel lastig inschatten wat ik wel of niet ga doen. Ik wil mezelf niet weer in een crisis brengen, dus doe heel voorzichtig. Maar tegelijk moet ik wel dingen oppakken, omdat ik anders verzandt in niks doen.
Ook omdat ik altijd veel haalde uit mijn werk en dat nu weggevallen is door mijn ziekmelding. Ik voel me een beetje nutteloos en verloren.

Anoniem_6640a89315f0f woensdag 22 februari 2023 om 17:53

Oja, heel herkenbaar! Dat de ene dag iets makkelijk gaat, en de andere dag totaal niet. Irritant, want hoe moet je dan grenzen aanhouden als die de hele tijd verschuiven?

Ik snap dat je je wat verloren voelt zonder werk. Ik haal daar ook veel voldoening (en afleiding) uit. Denk je dat jouw angststoornis door werkstress wordt veroorzaakt?

Ik heb besloten om binnenkort even een pauze te nemen en heb mijn ontslag ingediend. Ik ben moe, ik heb naaste familie in NL die erg ziek is, en ik zit in de stad waar ik nu woon helemaal niet op mijn plek. [...]

anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 27-01-2024 18:06
Reden: tmi

26.80% gewijzigd

Vrijdagmiddag zondag 5 maart 2023 om 13:21

Mia, wat een grote veranderingen voor jou, terugverhuizen naar Nederland, je baan opzeggen. Kun je bij familie wonen? Sterkte met je zieke naaste, ik hoop dat je veel waardevolle tijd met diegene kan doorbrengen.
In elk geval succes met alle voorbereidingen!

Mijn angststoornis is zeker niet door werkstress veroorzaakt. Ik heb eigenlijk nog steeds geen idee wat wel de oorzaak is. Het is begonnen nadat onze dochter geboren is, maar inmiddels is dat dus 15 jaar geleden en zou ik geen enkele reden moeten hebben om zoveel angst en paniek ervaren. Dat zit me ook vaak dwars dat ik gewoon geen idee heb waarom ik zoveel angst heb, ik weet dat ik me daarover beter niet kan frustreren, maar soms

.
Ik heb een week achter de rug waar ik heel erg tegenop zag, maar waar ik eigenijk best goed doorheen ben gekomen. Nu is het bijna klaar, alles gaat weer terug naar normaal en nu zit ik heel erg in de angst. En ik weet niet waarom.
Zo vervelend dat die angst zo onvoorspelbaar is en juist toeslaat op momenten waarop het totaal onnodig is, waar geen enkele reden voor angst zou moeten zijn. Vast herkenbaar helaas.
Nou ik ga proberen wat te eten, wat me vaak slecht lukt omdat angst en op mijn buik en maag slaat.

Anoniem_6640a89315f0f zondag 5 maart 2023 om 19:55

Voor mij is dat heel herkenbaar: na een stressvolle week of dag heb ik altijd angst en paniekaanvallen. Het is opgebouwde spanning die er na afloop, als de boog minder gespannen is, uitkomt. Dit gebeurt altijd bij mij en ik houd er ook rekening mee. Ik heb morgen en vrijdag een sollicitatiegesprek en ik weet nu al dat ik daarna een paniekaanval krijg. Soit... Weten waar het door komt, maakt het voor mij een stuk makkelijker te accepteren en aan toe te geven.

Ik was ook altijd bang omdat mijn angst/paniek altijd compleet random lijkt te zijn, maar dat is het eigenlijk nooit. Er is altijd wel een stressor die het verklaart en dat helpt mij enorm.

En inderdaad: ik kan ook nooit eten met angst. Heel irritant maar ik accepteer dat ook gewoon. Ik weet dat als mn angst minder wordt mijn honger terugkomt dus ik ga mezelf geen extra druk of stress opleggen om te eten. Mn therapeut zei altijd dat ik moest blijven drinken, eten komt wel weer. Hoop dat jou dit ook een beetje helpt...

Anxiety is a bitch

Vrijdagmiddag maandag 6 maart 2023 om 14:21

Spannend, 2 sollicitaties! Hoe ging t vandaag? Kun jij tijdens je gesprekken dan wel met je angst omgaan? Of kun je die 'uitschakelen'? Wat je zegt klopt wel, ik heb heel veel opgebouwde spanning gehad, die er nu waarschijnlijk uitkomt. En toch blijf ik t heel shit vinden en weet ik met mezelf geen raad. Ik heb een crisisplan, dus dat erbij gepakt, want mijn hersens zijn van pap. Ik kan niets bedenken (behalve onder de dekens blijven liggen

.

Het vervelende vind ik dat er altijd wel stressoren lijken te zijn. Er zijn zoveel dingen die me angst geven op t moment.

Hoe gaat t met de rest?
Yesss, hoe is t nu met je?

Anoniem_6640a89315f0f maandag 6 maart 2023 om 14:36

Nou, van tevoren ben ik altijd enorm angstig en paniekerig. Ik ben dan ook bang voor een paniekaanval tijdens het gesprek. Maar dat is nog nooit gebeurd: zodra het gesprek begint, is alle angst weg en heb ik het altijd heel leuk! Maar de volgende keer vergeet ik dat altijd

Mij eerste gesprek is vannacht online (andere tijdszone) en voor het volgende gesprek moet ik ook nog een presentatie geven... Maar ook dat gaat altijd wel goed, dus ik moet me dat even goed voorhouden! Ik ga er al vanuit dat er daarna wat paniekaanvallen komen, wat ik erg vervelend vind natuurlijk (niemand vindt dat leuk), maar ik weet waar het door komt, en zodra het na afloop gebeurt en niet tijdens het gesprek ben ik al blij!

Wat goed dat je een crisisplan hebt! Wat staat erin? (Je hoeft het niet te delen, maar misschien helpt het om dat hier even op te schrijven?) Ik kan ook nooit nadenken als ik zo'n angst heb (volgens mij kan niemand: prefrontale cortex wordt uitgeschakeld), maar misschien kun je al toch iets kleins doen uit je crisisplan? En je hoeft er ook niet meteen uit te komen he? Das niet realistisch! Maar soms is een klein stapje in de goede richting al fijn!

Anoniem_6640a89315f0f maandag 6 maart 2023 om 14:43

Vrijdagmiddag schreef: ↑
06-03-2023 14:21
Spannend, 2 sollicitaties! Hoe ging t vandaag? Kun jij tijdens je gesprekken dan wel met je angst omgaan? Of kun je die 'uitschakelen'? Wat je zegt klopt wel, ik heb heel veel opgebouwde spanning gehad, die er nu waarschijnlijk uitkomt. En toch blijf ik t heel shit vinden en weet ik met mezelf geen raad. Ik heb een crisisplan, dus dat erbij gepakt, want mijn hersens zijn van pap. Ik kan niets bedenken (behalve onder de dekens blijven liggen .

Het vervelende vind ik dat er altijd wel stressoren lijken te zijn. Er zijn zoveel dingen die me angst geven op t moment.

Hoe gaat t met de rest?
Yesss, hoe is t nu met je?

Helpt het om te bedenken dat je veel stress hebt gehad en dat al die spanning die is opgebouwd nu even uit je systeem moet? En dat dat bij jou (en bij mij) in de vorm van angst gebeurt? Als je het puur ziet als actie (stress) en reactie (angst, overwhelm) ziet, kun je het dan een beetje accepteren en over je heen laten komen? Zonder er tegen te vechten?
Je kunt niet veel doen aan de angst en paniek van dit moment , emoties kunnen we niet echt controleren. Dus misschien kun je je hoofd even laten uitrazen, de paniek even door je heen laten golven zonder er al te veel van te balen en je zometeen even op iets anders richten?

Ik weet dat er maar weinig advies helpt, in the moment... Maar misschien helpt dit een beetje...

Kersenboompje-23 woensdag 8 maart 2023 om 08:47

Goedemorgen, zou ik misschien met jullie mee mogen schrijven?

Sinds een jaar heb ik veel last van stress, angst en paniek. Achteraf gezien waren er verschillende aanleidingen voor, ik heb ook een geschiedenis van stemmingsklachten, maar die eerste paniekaanval kwam toch als donderslag bij heldere hemel en was een doodenge ervaring.

Inmiddels heb ik behoorlijk wat therapie achter de rug en een verse ADHD diagnose. Ik ben weer begonnen met rustig opbouwen op mijn werk maar het gaat nog alles behalve vanzelf. Ik merk dat ik nog steeds niet goed met spanning kan omgaan en het zich, zoals ik hierboven ook bij jullie teruglees, ophoopt en opeens de bom weer barst. Ik ben dan een paar weken echt helemaal van de kaart met veel huilen, duizeligheid, angst en paniek. Dit belemmert mijn herstel heel erg.

Soms lijkt het zo uitzichtloos. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat ik de onbevangenheid van voor de angststoornis waarschijnlijk nooit meer terug ga krijgen maar ik had wel gehoopt dat het inmiddels wat makkelijker zou zijn. Soms lijkt het wel alsof bepaalde dingen iedere keer opnieuw een beproeving zijn terwijl je zou verwachten dat als je iets vaker doet het een makkelijker wordt. Enfin; angst is irrationeel.

Maar die hartkloppingen en zenuwen, het breekt me op. Ik heb nog therapie en er is me ook medicatie aangeboden, zowel antidepressiva voor de angst als ADHD medicatie. Die laatste lijkt het meest voor de hand liggend omdat door de prikkels die ongefilterd binnenkomen ik ook geen mogelijkheid tot ontspanning heb.

Ik wil mijn leven zo graag terug, het wereldje is zo klein geworden. Ik had na Corona zoveel zin in concerten, vakanties en andere leuke dingen maar alles kost zoveel energie. Ik ben op

kersenboompje-23 wijzigde dit bericht op 08-03-2023 08:48

0.20% gewijzigd

konijnenpantoffeltje woensdag 8 maart 2023 om 13:13

Daar ben ik ook weer, want het gaat minder.
2 weken geleden kreeg pap (nadat hij al enkele weken bij de dokter liep voor een lelijke zweer met zwarte korst bovenop zijn kale hoofd) de uitslag van het biopt wat de dermatoloog had genomen. Huidkanker, plaveiselcelcarcinoom. Toen kakte ik volledig in, keihard huilen want 'Kanker, daarvan ga je dood.' Crisisdienst gebeld, mijn spv-er had vakantie dus na 2 uur wachten belde de vervanger op. Dat gesprek hielp wel.
Vorige week is pap geopereerd, in totaal 4 cm weggesneden en een huidtransplantatie. Weer wachten, want er moest gekeken worden of de randjes schoon waren. Gisteren de uitslag gekregen, dat was schoon. Maar er zal nog wel gekeken moeten worden waar die huidkanker vandaan kwam en of de lymfeklieren schoon zijn.
Dat wachten, ik kan er echt niet tegen. Ik kan weer geen positieve gedachten bedenken om mezelf gerust te stellen. En sinds vandaag is het ook net alsof alle opgekropte angst en paniek van de afgelopen 2 weken er nu pas uit komt.

Welkom trouwens aan de nieuwe mensen, jullie zijn zeker welkom.

Anoniem_6640a89315f0f woensdag 8 maart 2023 om 18:19

Kersenboompje-23 schreef: ↑
08-03-2023 08:47
Ik merk dat ik nog steeds niet goed met spanning kan omgaan en het zich, zoals ik hierboven ook bij jullie teruglees, ophoopt en opeens de bom weer barst. Ik ben dan een paar weken echt helemaal van de kaart met veel huilen, duizeligheid, angst en paniek. Dit belemmert mijn herstel heel erg.

Soms lijkt het zo uitzichtloos. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat ik de onbevangenheid van voor de angststoornis waarschijnlijk nooit meer terug ga krijgen maar ik had wel gehoopt dat het inmiddels wat makkelijker zou zijn. Soms lijkt het wel alsof bepaalde dingen iedere keer opnieuw een beproeving zijn terwijl je zou verwachten dat als je iets vaker doet het een makkelijker wordt. Enfin; angst is irrationeel.

Maar die hartkloppingen en zenuwen, het breekt me op. Ik heb nog therapie en er is me ook medicatie aangeboden, zowel antidepressiva voor de angst als ADHD medicatie. Die laatste lijkt het meest voor de hand liggend omdat door de prikkels die ongefilterd binnenkomen ik ook geen mogelijkheid tot ontspanning heb.

Ik wil mijn leven zo graag terug, het wereldje is zo klein geworden. Ik had na Corona zoveel zin in concerten, vakanties en andere leuke dingen maar alles kost zoveel energie. Ik ben op

Ja, klinkt allemaal heel herkenbaar en ik denk dat er qua medicatie nog een hoop te verbeteren valt bij jou, hoor! Ik heb zelf heel baat bij antidepressiva. Ik heb geen adhd maar ben best gauw overprikkeld en dan krijg ik al snel een angstig gevoel. Als door jouw adhd de prikkels nog harder binnenkomen, kan ik me voorstellen dat adhd medicatie daar goed bij kan helpen. Ik zou ook eens op het neurodiversiteit topic rondneuzen voor advies en herkenning.

Verder denk ik dat je hier niet slechter uit hoeft te komen. Mijn angststoornis is super irritant en ik heb soms (eens in de paar jaar) een heel intense periode waarin ik de deur niet uit durf en denk dat het nooooit weer voorbijgaat. Maar uit elke periode ben ik wel iets beter gekomen: ik leer mijn grenzen kennen, de signalen uit mijn lijf als deze overschreden worden, en wat ik dan kan doen. Ik snap dat je het nu somber inziet, maar zulke pessimistische gedachten hoeven helemaal niet waar te zijn!

Verder heb ik dus al ruim 10 jaar een angststoornis maar leidt een heel fijn en avontuurlijke leven. Ik heb een goeie carrière, ik ben veel in het buitenland en ik ben maar voor weinig dingen bang, behalve voor angst

Dus een angststoornis hoeft niet het "einde van je leven" te betekenen, hoor.

Verdiep je eens in de medicijnen en je adhd, wees geduldig, en blijf je therapie volhouden (als je er iets aan hebt). Je gaat je echt wel weer beter voelen, ook al denk je nu van niet!

Anoniem_6640a89315f0f woensdag 8 maart 2023 om 18:29

konijnenpantoffeltje schreef: ↑
08-03-2023 13:13

Dat wachten, ik kan er echt niet tegen. Ik kan weer geen positieve gedachten bedenken om mezelf gerust te stellen. En sinds vandaag is het ook net alsof alle opgekropte angst en paniek van de afgelopen 2 weken er nu pas uit komt.

Welkom trouwens aan de nieuwe mensen, jullie zijn zeker welkom.

Ja, wat een rotsituatie, vooral voor ons angsthazen. Bedenk dat de angst en paniek die je nu voelt, compleet legitiem zijn! Zulke dingen zijn gewoon hartstikke eng en stressvol, en zulke onzekere tijden zijn zenuwslopend!

Bij mij komt zulke spanning er ook achteraf pas uit. En op zulke momenten ben ik dan ook helemaal bezig met 'waarom voel ik me zo? Ik wil dat dit weggaat!'. En daarmee houd je de stress alleen maar in stand. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik hou mezelf dan voor:
"Angst en paniek een (voor mij) logische, automatische reactie op stress en onzekerheid. Dit is mijn lichaams manier om deze spanning te uiten. Superkut, maar je hebt er geen controle over: het is alsof je teveel gedronken hebt en daarna een kater hebt, een logisch gevolg waar je niks aan kunt doen."

Net als een kater gaat het weer voorbij, en hoe minder je er tegen vecht, hoe sneller dat gaat. Je hoeft ook even positieve gedachten te bedenken, alleen de gedachte 'dit is een automatische reactie en ik kan mijn emoties niet veranderen' is voor nu genoeg om de ergste angst te beperken. Positieve gedachten komen later wel weer, als je iets meer uit de angst bent, en weer iets rationeler kan denken.

Hou je taai, het is kut maar het gaat echt voorbij! Neem rust!

Kersenboompje-23 vrijdag 10 maart 2023 om 15:22

Mia schreef: ↑
08-03-2023 18:19
Ja, klinkt allemaal heel herkenbaar en ik denk dat er qua medicatie nog een hoop te verbeteren valt bij jou, hoor! Ik heb zelf heel baat bij antidepressiva. Ik heb geen adhd maar ben best gauw overprikkeld en dan krijg ik al snel een angstig gevoel. Als door jouw adhd de prikkels nog harder binnenkomen, kan ik me voorstellen dat adhd medicatie daar goed bij kan helpen. Ik zou ook eens op het neurodiversiteit topic rondneuzen voor advies en herkenning.

Verder denk ik dat je hier niet slechter uit hoeft te komen. Mijn angststoornis is super irritant en ik heb soms (eens in de paar jaar) een heel intense periode waarin ik de deur niet uit durf en denk dat het nooooit weer voorbijgaat. Maar uit elke periode ben ik wel iets beter gekomen: ik leer mijn grenzen kennen, de signalen uit mijn lijf als deze overschreden worden, en wat ik dan kan doen. Ik snap dat je het nu somber inziet, maar zulke pessimistische gedachten hoeven helemaal niet waar te zijn!

Verder heb ik dus al ruim 10 jaar een angststoornis maar leidt een heel fijn en avontuurlijke leven. Ik heb een goeie carrière, ik ben veel in het buitenland en ik ben maar voor weinig dingen bang, behalve voor angst Dus een angststoornis hoeft niet het "einde van je leven" te betekenen, hoor.

Verdiep je eens in de medicijnen en je adhd, wees geduldig, en blijf je therapie volhouden (als je er iets aan hebt). Je gaat je echt wel weer beter voelen, ook al denk je nu van niet!

Dit klinkt heel hoopvol, bedankt voor je woorden en het delen van je ervaringen. Fijn te lezen dat AD goed werkt voor jou. Dat is tegen je angsten neem ik aan? Hoe snel merkte je daar wat van?

Ik heb veel baat bij de therapie en leer steeds beter herkennen wat voor mij werkt en welke acties ik wanneer moet doen. Sommige dingen blijven echter lastig en die angstgedachten zijn vaak zo sterk aanwezig nog. Ik probeer het nu wat los te koppelen van mijzelf, het meer van een afstandje te bekijken, maar dat gaat niet makkelijk.

Ik vind het momenteel heel naar om alleen te zijn en dan met name alleen in het openbaar. Ik ben bang dat ik gek word, dat er iets met me gebeurt en ik niet weg kan. Daardoor vermijd ik heel veel en word mijn wereldje steeds kleiner. Helaas heb ik weinig sociale contacten dus ook niet echt iemand in de buurt, op mijn man na, waarmee ik wat exposure dingen kan doen om te oefenen. Ik doe hierdoor ook te weinig waardoor het lijkt of ik steeds opnieuw moet beginnen.

Anoniem_6640a89315f0f vrijdag 10 maart 2023 om 20:51

Ja, de ad is tegen de angsten. De eerste keer dat ik ermee begon, werkte het binnen een paar weken al. Na een paar jaar gestopt, dat beviel niet, weer begonnen en toen duurde het wel een paar maanden.

Bij mij had de therapie ook wel wat effect maar na twee maanden klikte er ineens iets en begon ik het echt te zien allemaal. Dus misschien gaat dat bij jou ook nog gebeuren, hoewel het bij iedereen anders werkt natuurlijk.

En bang om alleen te zijn in het openbaar herken ik niet echt, ik word juist bang in het bijzijn van anderen want ik vind het genant om dan angstig te zijn. Maar goed, probeer toch ook toe te passen wat je in therapie hebt geleerd: niemand is gek geworden van alleen zijn in het openbaar, of van een angststoornis. Het is een angstgedachte die pertinent niet waar is en waar je ook helemaal niks mee kunt! Ik heb geleerd om die dan gewoon met rust te laten, maar misschien heb jij andere tools? Probeer dat echt toe te passen, evt met hulp van je therapeut. En hopelijk helpt dat je dan ook om in je eentje die exposure aan te gaan.

Kersenboompje-23 zaterdag 11 maart 2023 om 11:33

Wat fijn dat de AD zo snel werkte voor je. Ik heb inmiddels al een jaar therapie achter de rug maar het wordt maar niet beter. Soms even maar daarna zakt het weer in. Ik las ergens anders dat CTG soms niet goed werkt bij mensen die ADHD hebben omdat ze wel weten hoe iets moet maar het niet lukt om dat dan ook te doen. Dat lijkt bij mij van toepassing. Het lukt me niet om mezelf te motiveren en ik vind dingen ook niet leuk. Beleef aan niets plezier omdat alles wordt overschaduwd door die angst.

Ik merk dat de angst me nu ook richting somberheid sleept. Die periodes waren er eerder wel maar niet zo diep en zo snel achter elkaar.

Anoniem_6640a89315f0f maandag 13 maart 2023 om 14:41

Tja, ik heb dat ook jarenlang gehad met CGT: weten wat ik moet doen, maar het gewoonweg niet kunnen. En nu lijkt dat toch ineens toch beter te gaan (heb een andere therapeut). Dat gezegd hebbende, ik weet niet veel van adhd maar als het betekent dat je hersenen nog weer net iets anders functioneren, snap ik wel dat gewone CGT misschien niet toereikend is. Heb je weleens een behandelmethode geprobeerd die toegespitst is op adhd-ers met een angststoornis (als die bestaat)?

Vrijdagmiddag zaterdag 18 maart 2023 om 09:56

Ik meld me ook weer even. Ben namelijk wel benieuwd naar hoe t met je sollicitaties is gegaan Mia. Heb je al nieuws? Ik vind het hoopvol om te lezen dat jij een manier heb gevonden om met je angst om te gaan en met je angst toch het leven te leiden dat je wil.

Konijnepantoffeltjes hoe is t met jou en met je vader? Wat een spanning en stress voor jullie. Heb je de afgelopen weken en beetje door kunnen komen?

Met mij wil t maar niet echt lukken. Hoe langer alles duurt, hoe meer last ik kijk te krijgen. Alsof mijn lichaam en geest er gewend aan raken dat die blijkbaar 'normaal' is.
Ik volg wederom een dagbehandeling (crisis) omdat alleen thuis niet ging. Ik krijg begin volgende april mijn behandel voorstel, dus dat schiet al aardig op.
Maar ik maak me zorgen, want als de behandeling begint, heeft dat niet meteen effect. Ik zal ook niet de hele week bezig zijn en dus nog veel tijd thuis doorbrengen. En juist dat thuiszitten, zonder doel is niet helpend voor mij. Maar werk opbouwen is ook nog te vroeg want mijn energie en belastbaarheid zijn nog laag. Zo voel ik me een beetje in een vicieuze cirkel zitten.
Nou ja, zorgen om de toekomst helpen niet, dus ik ga kijken wat deze dag me brengt en me focussen op wat wel lukt.
Ik schrijf elke avond minimaal 3 dingen die gelukt zijn/ waar ik trots op ben. Misschien leuk om (wie dat wil) hier ook onze successen/ overwinningen/ mooie momenten te delen?

Angst/ paniekstoornis deel 2

Actieve topics