Angst/ paniekstoornis deel 2

26-01-2023 12:05 694 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.

Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.

Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik sluit mij ook weer aan, al gaat het momenteel op zich oké.
Maar ik vind het vooral fijn om elkaar te kunnen steunen.

De ene dag gaat hier beter dan de andere. Maar over het algemeen gaat het wel prima.
Ik heb het afgelopen jaar vooral veel puzzelstukjes zien ineen vallen wat mijn point of view soms relaxtee kan maken.

Mijn verhaal volgt nog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
05-05-2023 20:44
Ja, maar het is ook gewoon sad en rot en frustrerend. Ik hoop dat je nog veel meer uit je therapie kan halen. Ik kan me voorstellen dat het in sociale situaties moeilijk is, want je doet dan zoveel tegelijk!

Ik heb toch wel een beetje geleerd om mijn maladaptive coping strategieën (met name piekeren) af te leren en daarvoor andere in de plaats te zetten. En dat lukt vaak ook helemaal niet, maar het begin is er. Ik denk dat dat jou tzt ook wel kan lukken!
Dankjewel! Ik heb momenteel geen therapie, maar ben zelf wel bezig met ACT.

Klopt ook wat je zegt. Tijdens sociaal contact zijn er ontzettend veel prikkels. Je moet opletten wat een ander zegt, bedenken hoe je daarop reageert. Dan is er nog nonverbale communicatie. Er gebeurt om je heen ook van alles, waar je je normaal van afsluit.

Maar ik krijg die prikkels momenteel heeel bewust binnen. Ik merk alles op wat er om me heen gebeurt. En ik ben bovendien door mijn ocd heel gefixeerd op oogcontact, wat ik ook nog eens heel eng vind. Sociaal contact is dus echt een overload aan prikkels zegmaar.

De ocd die ik heb heet ook wel hyperawareness ocd. Je bent hyperbewust zegmaar. En zo ervaar ik t ook: "heel gespannen zijn en alles heel bewust opmerken".
Zwetser
yourlocalhero schreef:
05-05-2023 20:45
Ik sluit mij ook weer aan, al gaat het momenteel op zich oké.
Maar ik vind het vooral fijn om elkaar te kunnen steunen.

De ene dag gaat hier beter dan de andere. Maar over het algemeen gaat het wel prima.
Ik heb het afgelopen jaar vooral veel puzzelstukjes zien ineen vallen wat mijn point of view soms relaxtee kan maken.

Mijn verhaal volgt nog.
Fijn! Het is ook goed dat hier mensen meeschrijven met wie het goed gaat. Als iedereen meeschrijft als het superslecht gaat en aftaait als het weer beter gaat (is natuurlijk helemaal prima), lijkt het soms ook zo negatief allemaal. Ben benieuwd naar je puzzelstukjes tzt ;-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
05-05-2023 20:51
Fijn! Het is ook goed dat hier mensen meeschrijven met wie het goed gaat. Als iedereen meeschrijft als het superslecht gaat en aftaait als het weer beter gaat (is natuurlijk helemaal prima), lijkt het soms ook zo negatief allemaal. Ben benieuwd naar je puzzelstukjes tzt ;-)
Eens :)
Zwetser
Oef, hier wel effe moeilijk, hoor! Afgelopen zondag dus naar het vliegveld om naar NL te verhuizen, 24 uur vertraging. Die week daarvoor veel verhuisstress. Nu ik NL weer allerlei gedoe: zorgverzekering afsluiten, inschrijven bij een gemeente, auto kopen, telefoonnummers wijzigen, enz, enz. En morgen krijgt mijn schoonmoeder euthanasie, dus de hele familie zit met ons in het ouderlijk huis van mijn man: heel veel drukte, prikkels, emotie en eten koken voor iedereen. En dat allemaal met een jetlag.

Ik probeer mijn tools toe te passen maar het is nu wel effe erg lastig, ben erg bang voor een terugval. Ik probeer mezelf voor te houden dat angst, spanning, vermoeidheid and overprikkeling nu even heel logisch en normaal zijn en niet betekenen dat ik terugval. En proberen niet teveel op de 'what if' gedachten te focusen... Intense tijden, even klagen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach Mia, wat komt er veel op je af, zo net na je verhuizing. Helemaal niet gek dat je je even flink wankel voelt.
Heel veel sterkte morgen, wat een vreselijke gedachte dat je weet dat ze morgen komt te overlijden. Ik stuur je heel veel kracht :hug:
Dankje, Vrijdagmiddag! En het herstel is ook nog vrij pril en geen psycholoog meer. Maar goed, we gaan het zien. One day at the time. Vind het fijn dat je even reageert.

Hoe gaat het met jou?
Alle reacties Link kopieren Quote
Pfoehh dat is ook wel heel veel wat je te verduren krijgt Mia. Ik denk dat zo'n periode voor volledig stabiele mensen al heel zwaar zijn. Het is ook heel veel in een keer. Heel logisch dat er nu weer allemaal angst en overprikkeling bij komt kijken lijkt me. Je mag het even allemaal heel moeilijk en rot vinden. Dat is het ook! Heel veel sterkte en kracht morgen hoor! :hug:
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte Mia!
Dankje, Student! Het is natuurlijk ook normaal dat ik nu moeite heb. Het helpt mij wel om te bedenken dat mijn emoties zélf het probleem niet zijn, maar mijn reacties daarop. En die heb ik (deels) zelf in de hand. We gaan zien hoe het loopt maar het zal hoe dan ook pittig worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel veel sterkte, Mia.

Ik ben gedeeltelijk trots op mezelf. Gisteren ben ik na heel wat jaren op bezoek geweest bij een vriendin thuis. Iets wat ik door mijn sociale fobie erg moeilijk vind. Ik heb daar wel een potje gehuild omdat de spanning eruit moest en ik me opgelucht voelde omdat ik tot bij haar gekomen was, maar dat maakte niet uit.
Ik vind huilen waar anderen bij zijn zo moeilijk. Voordat ik ziek werd had ik ook altijd een masker op, ik was die vriendin die altijd grappig was, waarmee men kon lachen. Maar ondertussen borrelde het al qua angst en onzekerheid.
Deels ben ik ook minder trots, want bij diezelfde vriendin zou ik aanstaande zaterdag de Songfestival finale gaan kijken, maar dat duurt langer dan een á twee uurtjes (terwijl mijn hoofd na twee uur al bomvol zit) en er komt nog een, voor mij, onbekende vriendin. En ik weet nu nog niet of ik dat wel aankan.
Goed zo, VrijMi! Ga gewoon lekker heen, maar zeg van te voren dat je niet langer blijft dan anderhalf uur. Mocht je het naar je zin hebben, blijf je langer... Zo niet, dan kan je op tijd naar huis. Maak het niet te moeilijk voor jezelf :-)
Nou, wel even een paar rottige dagen gehad. Het ging een hele tijd goed, maar er was ook ontzettend veel stress dus veel afleiding! En toen alle stress even achter de rug was, stortte ik wel een beetje in deze week: angst en wat paniek. En het was ook wel weer moeilijk te relativeren en ik was ontzettend bang dat mijn angststoornis weer in alle hevigheid zou terugkeren.

Anyway, dat is, tot nu toe, niet gebeurd en ik begin langzaamaan weer wat op te knappen :-)

En vandaag een afspraak gemaakt met een haptonoom. Het leek me erg nuttig maar nu ik een afspraak heb, vind ik het ook wel eng...
Alle reacties Link kopieren Quote
De laatste tijd ook weer last van een vicieuze cirkel van spanningsklachten en minder slapen.
Overal over piekeren, ook over het minder slapen.
Letten op je lichaam.
Neem nu rust, maar ik merk dat ik onrustig blijf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is ook heel begrijpelijk hoor Mia. Je hebt ook flink wat te verduren gehad de laatste tijd. Knap hoe je ermee omgaat. Klinkt alsof je echt flinke stappen gezet hebt!

Hoe is t met de verhuizing? Vanuit waar kom je terug richting Ndl?

@tothier, balen zeg... Enig idee hoe het komt?

Te weinig slapen is bij mij wel ook echt een no go. Dan merk ik dat alles zoveel moeizamer gaat dan wanneer ik goed uitgerust en ontprikkeld ben. Helaas heb ik ma tm vr eigenlijk ook structureel teveel prikkels en te weinig ontspanning. Za en zo haal ik mn rust in, maar dan slaap ik tot 11 a 12u omdat ik zoveel rust tekort kom. Niet goed eigenlijk. Maar op deze manier kom ik momenteel mn weken/maanden door.
Zwetser
Student201 schreef:
19-05-2023 22:22
Is ook heel begrijpelijk hoor Mia. Je hebt ook flink wat te verduren gehad de laatste tijd. Knap hoe je ermee omgaat. Klinkt alsof je echt flinke stappen gezet hebt!

Hoe is t met de verhuizing? Vanuit waar kom je terug richting Ndl?

@tothier, balen zeg... Enig idee hoe het komt?

Te weinig slapen is bij mij wel ook echt een no go. Dan merk ik dat alles zoveel moeizamer gaat dan wanneer ik goed uitgerust en ontprikkeld ben. Helaas heb ik ma tm vr eigenlijk ook structureel teveel prikkels en te weinig ontspanning. Za en zo haal ik mn rust in, maar dan slaap ik tot 11 a 12u omdat ik zoveel rust tekort kom. Niet goed eigenlijk. Maar op deze manier kom ik momenteel mn weken/maanden door.
Ik ben al terug! Twee weken geleden. Het is heerlijk, maar ook wel een gedoe, hoor! Als Nederlander is het moeilijker om hier mijn dingen voor elkaar te krijgen dan als Nederlander in het buitenland ;-) Was effe vergeten hoe bureaucratisch het hier kan zijn. Maar goed, de voordelen >>> nadelen en ik geniet ervan om weer thuis te zijn.

Ik heb ook moeite met te weinig slaap. Zowel mn emoties als gedachten worden dan moeilijker om in check te houden. Maar, ik heb ook moeite met teveel slaap: als ik het dus in het weekend ga inhalen, ben ik juist supersloom van het vele slapen en voel ik me ook niet bepaald fris en fruitig. Het is ook nooit goed :-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wist dat je al terug was Mia. Ik bedoelde "waar heb je hiervoor gewoond dan"? In welk land/werelddeel?

En ben je al helemaal klaar met verhuizen dan? Of moet er nog vanalles gebeuren?
Zwetser
Tothier1 schreef:
19-05-2023 17:10
De laatste tijd ook weer last van een vicieuze cirkel van spanningsklachten en minder slapen.
Overal over piekeren, ook over het minder slapen.
Letten op je lichaam.
Neem nu rust, maar ik merk dat ik onrustig blijf.
Heel herkenbaar, ook (vooral) het piekeren over minder slapen. Maar blijf het rusten volhouden! Bij ons angsthazen schijnt het langer te duren voordat spanning en stress en angst uit ons lijf verdwijnt. Ik las een studie waaruit blijkt dat na een enge film ofzo (weet het niet meer precies), stresshormonen langzamer verdwenen bij mensen met dan zonder een angststoornis. Als je inderdaad je rust een beetje kunt blijven nemen en je piekeren een beetje kunt afremmen (ik weet het: makkelijker gezegd dan gedaan), dan kom je echt weer een beetje bij! Maar het kost (meer) tijd...

Het helpt mij echt om dit te bedenken : "ik voel stress en spanning in mijn lijf, ik weet dat dit impact heeft op mijn slaap, angst en gepieker, maar ik weet ook dat het tijd kost om hier overheen te komen. En dat laatste gebeurt altijd, ook al duurt het langer dan ik zou willen. Ik weet dus ook dat ik mijn rust moet blijven pakken waar mogelijk en dat het dan uiteindelijk minder wordt". Misschien helpt jou dit ook een beetje, maar weet iig dat je niet alleen bent!!

En ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar ik ben echt altijd vreselijk ongeduldig ;-) (Als ik drie weken slecht slaap, word ik al angstig als ik me na één goede nachtrust niet alweer vol energie wakker word....)
Alle reacties Link kopieren Quote
Hebben jullie er ook altijd meer last van als voortdurend de zon schijnt?
De dagen lang zijn etc.

Mij valt dat wel op.
Meer angstig, onrustig.
De winter geeft meer een gevoel van geborgenheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tothier1 schreef:
21-05-2023 17:26
Hebben jullie er ook altijd meer last van als voortdurend de zon schijnt?
De dagen lang zijn etc.

Mij valt dat wel op.
Meer angstig, onrustig.
De winter geeft meer een gevoel van geborgenheid.
Ik begrijp wat je bedoelt, maar bij mij werkt t niet zo. Enerzijds vind ik de winter wel fijn: korte dagen, minder prikkels, savonds vroeger/makkelijker naar bed.

Maar anderzijds houd ik echt van de zomer. Ik krijg echt energie van de zon op mn huid, buiten leven, sporten. En de lange dagen vind ik ook heerlijk, zodat ik savonds nog wat kan doen na werk.

Dus ik heb eigenlijk in de zomer juist iets minder last. Of ik voel me beter in de zomer, aangezien ik een 'zomermens' ben.
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Tothier1 schreef:
19-05-2023 17:10
De laatste tijd ook weer last van een vicieuze cirkel van spanningsklachten en minder slapen.
Overal over piekeren, ook over het minder slapen.
Letten op je lichaam.
Neem nu rust, maar ik merk dat ik onrustig blijf.
Herkenning, ook ivm angst/spanningsklachten. Zie voor de oorzaak mijn laatste topic. Ergste herrie is weg maar zit nog steeds bij elk geluidje rechtop en soms te bibberen. Heb kalmerings/slaapmiddelen momenteel vd dokter, maar ben nu al bang voor het afbouwen daarvan en terugkomen van de slapeloze nachten. Gisteren geprobeerd maar gelijk een slechte nacht gehad. Krijg zowel mn hoofd als mn lijf dan gewoon niet rustig.
Heb ook verwijzing voor therapie, vraag is hoe lang ik daarop moet wachten en ik die tijd dan doorkom. Daar dus ook alweer over aan het piekeren. Iemand tips om mezelf wel rustig te krijgen, af te leiden of wat dan ook?
Student201 schreef:
20-05-2023 00:06
Ik wist dat je al terug was Mia. Ik bedoelde "waar heb je hiervoor gewoond dan"? In welk land/werelddeel?

En ben je al helemaal klaar met verhuizen dan? Of moet er nog vanalles gebeuren?
Oh, I see! Woonde hiervoor in de VS (verschillende staten). Het verhuizen is voorlopig even klaar: woon nu in een klein, gemeubileerd vakantiehuisje van familie. Later dit jaar begin ik aan een nieuwe baan waarvoor ik opnieuw moet verhuizen, maar de komende maanden zit ik hier wel goed.

Ik vind dit weer heerlijk,mag van mij wel iets warmer! Lekker: de zon, blauwe luchten! Woonde hiervoor in een veel warmere regio, en dit is een stuk.aangenamer!
Disney1983 schreef:
21-05-2023 21:07
Herkenning, ook ivm angst/spanningsklachten. Zie voor de oorzaak mijn laatste topic. Ergste herrie is weg maar zit nog steeds bij elk geluidje rechtop en soms te bibberen. Heb kalmerings/slaapmiddelen momenteel vd dokter, maar ben nu al bang voor het afbouwen daarvan en terugkomen van de slapeloze nachten. Gisteren geprobeerd maar gelijk een slechte nacht gehad. Krijg zowel mn hoofd als mn lijf dan gewoon niet rustig.
Heb ook verwijzing voor therapie, vraag is hoe lang ik daarop moet wachten en ik die tijd dan doorkom. Daar dus ook alweer over aan het piekeren. Iemand tips om mezelf wel rustig te krijgen, af te leiden of wat dan ook?
Wat vervelend! Wat mij helpt;
- probeer echt om niet te piekeren over de komende nacht! Je hebt geen enkele controle over zowel je emoties als je slaap dus piekeren heeft geen enkele zin en voornamelijk een averechts effect. Je dénkt misschien dat piekeren je helpt om een oplossing te vinden voor je slaapproblemen, maar piekeren is geen orobleem-oplossen. Accepteer dat je dit probleem NU niet gaat oplossen voor vannacht. Maar over de langere termijn kun je er wel aan werken. Zodra je hoort gaat piekeren: merk het op, erken dat je controle probeert te krijgen over iets wat niet te controleren is en dan piekeren dus zinloos is, en ga iets anders doen.
- een meditatie: overdag, en voor het slapen gaan. Bij mij is slaap afhankelijk van hoe ik me de rest van de dag heb gevoeld dus probeer jezelf gedurende de dag al te kalmeren
- een luisterboek. Daar slaap ik altijd mee..

Succes, ik weet hoe rot het is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat gaaf dat je in de VS hebt gewoond, Mia.

Disney1983, kun je in die tussentijd van wachten op therapie niet terecht bij een poh-ggz in je huisartsenpraktijk?

Met mij gaat het naar omstandigheden redelijk. Vorig weekend was ik best trots op mezelf omdat ik naar die vriendin was geweest, samen Songfestival kijken. Ik had in het begin wel last van het gevoel van een opkomende paniekaanval en de bijbehorende gedachtegang ('Oh nee, straks krijg ik een hele erge. Ik kan maar beter naar huis gaan.') maar toch gebleven en na een halfuur zwakte het gevoel af en verdween uiteindelijk.
Alleen kreeg ik vorige week maandag nogal heftig nieuws te horen op de ggz-dagbesteding. Ik werd bij binnenkomst al snel doorgesluisd naar een aparte ruimte en toen werd me verteld dat de jongeman waar ik vorig jaar half mee aan het daten was 2 á 3 weken terug is overleden.
Volgens mij heb ik daar in het vorige angst- en paniekstoornis topic nog over geschreven. Die jongen bleek uiteindelijk erg verslaafd te zijn aan drank en blowen. Ik hoopte nog dat ik hem kon ondersteunen, maar wegens mijn eigen kwetsbaarheid werden mijn angstklachten weer zoveel erger en ik heb toen het contact moeten verbreken.
Ondertussen hoopte ik dat hij flink aan zichzelf aan het werken was, zoiets had hij me wel belooft. Het zou wel goedkomen, zei hij nog.
Nu komt het dus nooit meer goed met hem. Of hij heeft nu eindelijk rust.
Ondanks dat ik geen contact meer had spookte hij natuurlijk nog door mijn hoofd. En dit doet zoveel pijn. Ik heb op de dagbesteding zo hard zitten huilen en de dagen erna zijn ook een groot tranendal geweest.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
22-05-2023 07:02
Wat vervelend! Wat mij helpt;
- probeer echt om niet te piekeren over de komende nacht! Je hebt geen enkele controle over zowel je emoties als je slaap dus piekeren heeft geen enkele zin en voornamelijk een averechts effect. Je dénkt misschien dat piekeren je helpt om een oplossing te vinden voor je slaapproblemen, maar piekeren is geen orobleem-oplossen. Accepteer dat je dit probleem NU niet gaat oplossen voor vannacht. Maar over de langere termijn kun je er wel aan werken. Zodra je hoort gaat piekeren: merk het op, erken dat je controle probeert te krijgen over iets wat niet te controleren is en dan piekeren dus zinloos is, en ga iets anders doen.
- een meditatie: overdag, en voor het slapen gaan. Bij mij is slaap afhankelijk van hoe ik me de rest van de dag heb gevoeld dus probeer jezelf gedurende de dag al te kalmeren
- een luisterboek. Daar slaap ik altijd mee..

Succes, ik weet hoe rot het is.
Dank je! Het is idd erg vervelend, vooral omdat het zich in/om mijn huis afspeelt, wat mijn veilige plaats was en nu minder goed aanvoelt. Heb het ook nog nooit zo gehad, met angst die zich opbouwd overdag en vooral savonds tot rare sensaties leidt. Terwijl het savonds nu juist rustig is, maar de stilte vliegt me dan nog meer aan en ik blijf ontzettend gespitst op geluid. Ben een paar dagen bij mn ouders geweest waar ik er echt nul last van heb, tot ik weer naar huis moet..
Nee piekeren lost nix op idd en werkt averechts. Afleiding lukt slecht als je in bed ligt en gewoon wil slapen, overdag gaat het wel. Dat ik nu in het aanvraagproces zit voor therapie is wel een soort verlossing en geeft wat houvast.
Het snelst is trouwens online therapie, heeft iemand daar ervaring mee? Ik twijfel even, omdat het vanuit huis kan maar dat dus juist me soms angst aan kan jagen. Ik lees wel dat het net zo goed kan werken als face-to-face therapie.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven