Angst/ paniekstoornis deel 2

26-01-2023 12:05 694 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Het oude angststoornis topic is vol en daarom gesloten. Omdat ik het fijn vind om hier te schrijven en mijn hart te luchten, hierbij deel 2.

Iedereen die angst, paniek, stress, spanningsklachten heeft en wil meeschrijven is welkom.

Deel 1
psyche/angststoornis/list_messages/3889 ... #p34309204
Ja, de baan is fantastisch! En ik vind het heerlijk om nog even een paar maanden rustig aan te kunnen doen (ben ook een beetje overspannen), maar het thuiszitten wakkert ook wel weer gepieker aan. Dus ik kijk er naar uit!

Ik ben ook erg benieuwd naar de haptonoom. Ik voel natuurlijk ook wel gevoelens maar door mijn angststoornis heb ik gewoon een moeilijke relatie met ze. Een gechargeerd voorbeeld: als ik een paniekaanval krijgt onder de douche vertelt mijn lichaam me de volgende dag dat ik absoluut niet moet douchen vanwege risico op paniekaanval. Op dat moment moet ik mn gevoelens wel voelen maar er niet maar handelen. Als ik zwaar overprikkeld en al angstig ben en ik overweeg naar een superdruk, lawaaierig winkelcentrum te gaan, zegt mijn lichaam ook 'nee', maar dan is het beter daar wel naar te luisteren. En van die mixed messages raak ik dus ik de war.. Enerzijds wil ik angst gewoon negeren, maar soms heeft het juist een belangrijke functie en andere keren is vals alarm. En ik hoop dat onderscheid beter te kunnen maken mbv de haptonoom... Ik ben benieuwd.

Ik hoop echt voor je dat je iets kunt met de buren overlast. Ik snap helemaal dat het je angst triggert, ook als je stappen gaat ondernemen. Dat is ook spannend! Dat sommige mensen je het leven zo zuur kunnen maken, he... Hoop dat je wat tot rust komt dit weekend!
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh leuk zeg, fijn dat je weer aan de slag kan in een leuke baan! Maar je gaat pas over een paar maanden beginnen? Kan me voorstellen dat je dan wat tijd teveel hebt nu. Wel andere bezigheden ondertussen?

En de haptonoom iig, goed om ook aan jezelf te werken. Snap je voorbeelden helemaal. Ook hier is het een kwestie van balans zoeken: soms is angst idd nuttig en moet je ernaar handelen en soms gewoon irreëel. Lastig om jezelf dan op het goede spoor te krijgen.
Heb het nu zelf met het slapen. Wil graag lekker slapen, maar ben bang dat ik dan weer angst krijg vanwege de herrie savonds en daardoor ben ik alweer bang om naar bed te gaan. En ik wil niet steeds medicatie nemen, maar soms is dat juist wel beter om weer ff tot rust te komen.

Ja bizar verhaal he, snap ook echt niet wat t mens bezield. Voelt echt als n persoonlijke hetze tegen me, terwijl ik altijd netjes ben geweest. Moet het niet persoonlijk nemen, maar das makkelijker gezegd dan gedaan. Ben nu druk met alle huizensites afstruinen, voelt iig alsof ik iets aan het probleem doe.
Weekends zijn helaas lastig, omdat ik dan heel de dag lichte herrie hoor. Morgen iig naar n festival met n vriendin, blijf ik daar lekker slapen. Fijn weekend!
Ja, die paar maanden rust heb ik bewust ingepland. Ik merkte wel dat ik overspannen/angstiger begon te worden en echt even rust nodig had. En dat is ook zo, maar het is moeilijk om rust te nemen zonder over mn angstgedachten te gaan malen enzo. Heb gelukkig wel wat te doen, maar ben ook gewoon zo moe dus ook hier weer lastig om een balans te vinden: wel wat afleiding hebben van gepieker, maar niet teveel want ik moet ook uitrusten.

Ik heb ook een tijdje geluidsoverlast gehad van buren, maar alleen overdag (was van een winkel onder mijn appartement die 's avonds dicht was). Maar ik vreesde de weekenden gewoon want dan zat ik de hele dag in de herrie. Echt een rotgevoel als je je eigen huis uit moet vluchten. Gelukkig heb jij een lekker weekend in het vooruitzicht!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Inmiddels ben ik erachter hoe die jongen is overleden, mogelijk even een trigger warning, het was dus toch zelfdoding. Blijkbaar is hij afgelopen 10 maanden veel verder afgegleden in ellende en waren er echt geen lichtpuntjes meer. Heel verdrietig en heftig. Ik heb zoveel vragen, maar daar zal nooit een antwoord op komen. Ik moet echt afleiding hebben, want op stille momenten komen er nog steeds tranen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia, goed dat je ff op de rem hebt getrapt dan! En idd ook hier weer balans vinden tussen rust nemen zonder in gepieker te verzanden. Fijn dat je ook wel afleiding kan zoeken als het nodig is. Hoe vaak ga je naar de haptonoom? Hopelijk helpt dat ook om weer tot rust te komen.

Oh boven n einkel is ook niet heel chill zeg! Al weet je dan wel wanneer de herrie begint en stopt, maar alsnog heb je idd geen rust in je eigen huis. Ben nu weer ff bij mn ouders. Heb mn strijdlust teruggevonden, ga mn verhuurder hier toch weer over contacteren. Die moet actie ondernemen om mijn woongenot terug te brengen. En ondertussen wel alle huizensites in de gaten houden, want wil uiteindelijk toch echt weg.
Morgen ook intake ggz online, ben benieuwd.

Ach konijn, wat een verdrietig verhaal met zo'n trieste afloop. Natuurlijk had je dat graag anders gehoopt en mag je daar om huilen, ook dat hoort bij verwerking. Maar zoek idd ook afleiding om zelf niet af te glijden. Sterkte :hug:
konijnenpantoffeltje schreef:
02-06-2023 23:13
Inmiddels ben ik erachter hoe die jongen is overleden, mogelijk even een trigger warning, het was dus toch zelfdoding. Blijkbaar is hij afgelopen 10 maanden veel verder afgegleden in ellende en waren er echt geen lichtpuntjes meer. Heel verdrietig en heftig. Ik heb zoveel vragen, maar daar zal nooit een antwoord op komen. Ik moet echt afleiding hebben, want op stille momenten komen er nog steeds tranen.
Ach, ik lees dit nu pas. Wat vreselijk verdrietig. En begrijpelijk dat de tranen komen, dat mag ook, maar ook heel goed van je dat ook afleiding zoekt. Ik hoop dat dat een beetje lukt... Pas ook goed op jezelf, hè!
Disney1983 schreef:
05-06-2023 21:08
Mia, goed dat je ff op de rem hebt getrapt dan! En idd ook hier weer balans vinden tussen rust nemen zonder in gepieker te verzanden. Fijn dat je ook wel afleiding kan zoeken als het nodig is. Hoe vaak ga je naar de haptonoom? Hopelijk helpt dat ook om weer tot rust te komen.

Oh boven n einkel is ook niet heel chill zeg! Al weet je dan wel wanneer de herrie begint en stopt, maar alsnog heb je idd geen rust in je eigen huis. Ben nu weer ff bij mn ouders. Heb mn strijdlust teruggevonden, ga mn verhuurder hier toch weer over contacteren. Die moet actie ondernemen om mijn woongenot terug te brengen. En ondertussen wel alle huizensites in de gaten houden, want wil uiteindelijk toch echt weg.
Morgen ook intake ggz online, ben benieuwd.

Ach konijn, wat een verdrietig verhaal met zo'n trieste afloop. Natuurlijk had je dat graag anders gehoopt en mag je daar om huilen, ook dat hoort bij verwerking. Maar zoek idd ook afleiding om zelf niet af te glijden. Sterkte :hug:
Goed zo! Zolang je nog niet weg kunt, toch maar zoveel mogelijk vluchten (naar je ouders) en vechten (via huisbaas). Hoop dat die wat voor je wil en kan betekenen. Die van mij zat altijd aan mijn kop te zeiken over kleine dingen en als ik dan iets van haar nodig had wat geluidsoverlast betreft, was er natuurlijk niemand thuis. Rotwijf...

Succes morgen bij de intake! Spannend!
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb iig een paar dagen rust gehad bij mn ouders en weer ff goed kunnen slapen. Ook mentaal scheelt dat echt zoveel! Moet alleen zo vanuit werk weer naar mn eigen app, voel de spanning alweer opbouwen :( Verder gisteren een redelijk goed gesprek gehad met mn verhuurder. Ze gaan de klacht opnieuw opnemen met haar, krijg nog terugkoppeling daarover. Weet niet of dat wat uithaalt, ben bang van niet of dat t mss zelfs contraproductief werkt (ook bang daarvoor) maar ze zijn iig mn eerste aanspreekpunt en verplicht iets te doen.
Ook al gesproken of ze me evt aan andere woonruimte willen helpen ivm dit gedoe en dat kon, maar ook daar nog niets concreets over gehoord. Hoop echt dat er iets in gang wordt gezet en ik uiteindelijk kan verhuizen, maar durf er bijna niet op te hopen. Ben iig zelf al wel continue aant reageren op huizensites. Spannend allemaal!

Intake ging goed, was heel fijn om mn verhaal te doen en ze kunnen me als het goed is wel binnen een maand ongeveer in de online behandeling laten starten. Dat zou heel fijn zijn om het komende tijd iig vol te houden.
Disney1983 schreef:
07-06-2023 17:48
Heb iig een paar dagen rust gehad bij mn ouders en weer ff goed kunnen slapen. Ook mentaal scheelt dat echt zoveel! Moet alleen zo vanuit werk weer naar mn eigen app, voel de spanning alweer opbouwen :( Verder gisteren een redelijk goed gesprek gehad met mn verhuurder. Ze gaan de klacht opnieuw opnemen met haar, krijg nog terugkoppeling daarover. Weet niet of dat wat uithaalt, ben bang van niet of dat t mss zelfs contraproductief werkt (ook bang daarvoor) maar ze zijn iig mn eerste aanspreekpunt en verplicht iets te doen.
Ook al gesproken of ze me evt aan andere woonruimte willen helpen ivm dit gedoe en dat kon, maar ook daar nog niets concreets over gehoord. Hoop echt dat er iets in gang wordt gezet en ik uiteindelijk kan verhuizen, maar durf er bijna niet op te hopen. Ben iig zelf al wel continue aant reageren op huizensites. Spannend allemaal!

Intake ging goed, was heel fijn om mn verhaal te doen en ze kunnen me als het goed is wel binnen een maand ongeveer in de online behandeling laten starten. Dat zou heel fijn zijn om het komende tijd iig vol te houden.
Pffff, lastige situatie. Het lijkt me toch goed dat je hulp hebt ingeschakeld, ook al zou het contraproductief werken. Je moet toch iets proberen... Hopelijk kunnen ze je gewoon gauw aan iets anders helpen. Lijkt mij de fijnste oplossing. En idd zelf blijven zoeken, hoe frustrerend dat nu ook is met die woningkrapte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
07-06-2023 19:10
Pffff, lastige situatie. Het lijkt me toch goed dat je hulp hebt ingeschakeld, ook al zou het contraproductief werken. Je moet toch iets proberen... Hopelijk kunnen ze je gewoon gauw aan iets anders helpen. Lijkt mij de fijnste oplossing. En idd zelf blijven zoeken, hoe frustrerend dat nu ook is met die woningkrapte.
Ja ik moet iets idd. En het is mss een doemgedachte dat het tegen me werkt, wie weet werkt het wel. Tis wel weer wat rustiger de laatste paar dagen, dus krijg het idee dat ze inderdaad haar weer aangesproken hebben. Zelf nog niets over gehoord en niemand was vandaag bereikbaar helaas dus weet t niet zeker. Ook nog geen uitsluitsel dus over evt doorverhuizen en dat heeft wel enige haast omdat er iets passends als vervanging op de site van mn verhuurder staat. Maandag maar weer contact zoeken!
Gek genoeg geeft het zoeken naar huizen me wel wat positieve energie, als in: deze situatie is niet uitzichtloos, er komt ooit n oplossing. Dat maakt de angst wat meer handelbaar. Verder ga ik komende week voor werk n week weg, dus ook weer ff uitzicht op rustig slapen en compleet uit de situatie. Fijn weekend alvast!
Alle reacties Link kopieren Quote
Disney wat fijn dat je relatief snel kunt beginnen met je therapie. Benieuwd hoe t online therapie bevalt.
Wat een rot situatie met je buren zeg. Hopelijk kan jouw verhuurder iets voor jou doen.

Konijnepantoffeltjes wat ontzettend naar om dat te horen. Dat doet iets met je, dus verdriet lijkt me zeker normaal. Sterkte.

Mia, wat lief hoe jij op iedereen reageert! Al een beetje gewend, terug in Nederland? Succes met de haptonoom!

Hi Rammie. We kennen elkaar nog uit t oude topic (toen schreef ik als Kaatje71). Wat vervelend dat je paniek en angst er nog zijn. Gefeliciteerd met je zoon, ik kan me voorstellen dat 60 man ook wel wat veel is. In elk geval knap dat je dit gedaan heb en blijf hier maar zoveel je wil van je af schrijven.

Hier gaat t oké. We zijn op vakantie geweest, wat ontzettend fijn was. Ik heb wat familie gezien die in t buitenland woont, het weer was goed, maar niet bloedheet, echt alles klopte. Mijn ouders waren ook mee (in een eigen appartement) en dat vond ik ook heel gezellig (we wonen wat verder van elkaar af). Tijdens de vakantie haag ik wering lastvan angst en stress. Alle dingen waar ik me thuis zorgen om maak, leken even ver weg. Nu ik weer thuis ben, merk ik dat zaken me weer aanvliegen. Volgende week heb ik weer gesprek met bedrijfsarts. Het is dan bijna 1 jaar dat ik ziek ben. Ik heb allerlei info over 2e spoor, combinatie 1e en 2e, ik zit er best over in, vooral omdat ik even niet goed weet waar ik aan toe ben en wat ik kan verwachten.
Jullie tips of ervaring?

Wat vinden jullie trouwens van deze hoge temperaturen? Ik krijg er helemaal de zenuwen van. 24 of 25 graden vind ik wel goed, 30 graden vind ik echt te!
Vrijdagmiddag schreef:
09-06-2023 12:34

Hier gaat t oké. We zijn op vakantie geweest, wat ontzettend fijn was. Ik heb wat familie gezien die in t buitenland woont, het weer was goed, maar niet bloedheet, echt alles klopte. Mijn ouders waren ook mee (in een eigen appartement) en dat vond ik ook heel gezellig (we wonen wat verder van elkaar af). Tijdens de vakantie haag ik wering lastvan angst en stress. Alle dingen waar ik me thuis zorgen om maak, leken even ver weg. Nu ik weer thuis ben, merk ik dat zaken me weer aanvliegen. Volgende week heb ik weer gesprek met bedrijfsarts. Het is dan bijna 1 jaar dat ik ziek ben. Ik heb allerlei info over 2e spoor, combinatie 1e en 2e, ik zit er best over in, vooral omdat ik even niet goed weet waar ik aan toe ben en wat ik kan verwachten.
Jullie tips of ervaring?

Wat vinden jullie trouwens van deze hoge temperaturen? Ik krijg er helemaal de zenuwen van. 24 of 25 graden vind ik wel goed, 30 graden vind ik echt te!
Klinkt als een fijne vakantie. Het moet toch interessant zijn om te weten dat je angst en stress veel minder worden op vakantie en dat dat thuis dan toch deels door iets externe factoren versterkt wordt? Kun je daar iets mee: met die externe factoren, of hoe je dit op vakantie wel kunt loslaten en thuis niet?

Verder geen ervaring met werk/1e/2e spoor, maar mijn advies (maar waarschijnlijk weet je dit wel): rustig afwachten, en jezelf toespreken zodra je weer allerlei scenarios gaat uitdenken. Je kúnt niet voorspellen hoe dat gesprek gaat verlopen of wat de uitslag zal zijn. Ook met piekeren kun je écht geen toekomst voorspellen of controle krijgen en het is ook géén probleem-oplossen.

Verder vind ik het heerlijk: dit warme weer! Ik ben uit een veel warmer gebied verhuisd, dus ik geniet!
Disney1983 schreef:
09-06-2023 12:17
Ja ik moet iets idd. En het is mss een doemgedachte dat het tegen me werkt, wie weet werkt het wel. Tis wel weer wat rustiger de laatste paar dagen, dus krijg het idee dat ze inderdaad haar weer aangesproken hebben. Zelf nog niets over gehoord en niemand was vandaag bereikbaar helaas dus weet t niet zeker. Ook nog geen uitsluitsel dus over evt doorverhuizen en dat heeft wel enige haast omdat er iets passends als vervanging op de site van mn verhuurder staat. Maandag maar weer contact zoeken!
Gek genoeg geeft het zoeken naar huizen me wel wat positieve energie, als in: deze situatie is niet uitzichtloos, er komt ooit n oplossing. Dat maakt de angst wat meer handelbaar. Verder ga ik komende week voor werk n week weg, dus ook weer ff uitzicht op rustig slapen en compleet uit de situatie. Fijn weekend alvast!
Ja, lijkt me logisch: angst geeft aan dat er een probleem is (al dan niet echt bestaand ;-)) en jij probeert nu actief iets op te lossen. Angst voelt zich dus gehoord, en dat is wat het ook wil! Daarom werkt piekeren ook niet: want piekeren is niet echt probleem oplossen - dat dénken wij angsthazen alleen maar. Er is volgens mij zelfs een studie die aantoont dat bij piekeren en daadwerkelijk probleem oplossen andere hersengebieden worden aangesproken.

Goed bezig, hoor! Fijn weekend!
Alle reacties Link kopieren Quote
Volgens mij is dat wel iets redelijk algemeens: op vakantie heb je minder last van psychische klachten dan thuis. Vertelde een psycholoog me ooit meen ik en zo ervaar ik t vaak zelf ook. Wel afhankelijk van de soort vakantie.

Wat betreft t weer: ik vind dit fantastisch. Mag van mij de hele zomer 25 - 30 graden zijn. Alleen die plaknachten vind ik wel verschrikkelijk...
Zwetser
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
09-06-2023 13:27
Klinkt als een fijne vakantie. Het moet toch interessant zijn om te weten dat je angst en stress veel minder worden op vakantie en dat dat thuis dan toch deels door iets externe factoren versterkt wordt? Kun je daar iets mee: met die externe factoren, of hoe je dit op vakantie wel kunt loslaten en thuis niet?
Is zeker interessant. De externe factoren lijken op vakantie verder weg. Ik kan er op een meer objectieve manier naar kijken.
En dan weet ik dat ik er op vakantie toch geen invloed op heb.
Ik maak me vooral druk om mijn kinderen (die gewoon oud genoeg zijn om hun eigen fouten/ inschattingen te maken).
Ik denk dat de manier om t meer los te laten is, dat ik niet alles moet willen weten over hen. Ze de ruimte te geven en daarmee mezelf ook ruimte.
Zeker stof om over na te denken!
Alle reacties Link kopieren Quote
Vrijdagmiddag schreef:
10-06-2023 15:21
Is zeker interessant. De externe factoren lijken op vakantie verder weg. Ik kan er op een meer objectieve manier naar kijken.
En dan weet ik dat ik er op vakantie toch geen invloed op heb.
Ik maak me vooral druk om mijn kinderen (die gewoon oud genoeg zijn om hun eigen fouten/ inschattingen te maken).
Ik denk dat de manier om t meer los te laten is, dat ik niet alles moet willen weten over hen. Ze de ruimte te geven en daarmee mezelf ook ruimte.
Zeker stof om over na te denken!

Lief dat je op iedereen reageert.
Fijn dat jou klachten minder waren op vakantie. Bij mij juist heftiger in onbekende omgeving. Op t moment heb ik weer last v paniekaanvallen. Laatst nog bij de Lidl. Ik weet dat t door extreme drukte komt. Ook onder de douche gehad..wens dit niemand toe! De angstgedachtes zijn er enorm.
Hoe is het verder met de rust? Nog uit te houden in de hitte?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat vervelend Rammie dat je op vakantie zo'n last had. Ik moet wel eerlijk zeggen dat we al heel vaak op deze bestemming zijn geweest (ivm familie die daar woont) en altijd in hetzelfde appartement zitten. Dat helpt echt! Heb je voor komende zomervakantie nog wat in de planning?

Paniekaanvallen zijn echt shit, ik vind t oprecht naar dat je ze weer hebt. Volgens mij heb je eerder therapie gehad (weet niet meer zeker), zijn er dingen die toen hielpen die je weer kan toepassen? Ik weet in theorie wat ik moet doen, toch blijft t op t moment moeilijk om dat toe te passen,c want elke keer denk ik zeker te weten dat t door keer echt helemaal mis gaat.
Is de extreme drukte die je nu hebt tijdelijk of zit er voorlopig geen rustigere periode aan te komen?

Hier gaat t helaas ook wat minder. De warmte vind ik zeker niet fijn, daardoor slechter slapen en juni is gewoon altijd een drukke maand. En als ik een drukke week voor me heb, raak ik altijd een beetje in paniek. Ben bang dat t teveel is, dat ik teveel van mezelf vraag. Ik weet dat ik t per dag, per uur moet bekijken en niet als grote berg, helaas moet ik daar nog wat aan werken. Maar zo is er altijd wel wat, ik probeer me steeds voor te houden dat een slechte dag/ week of terugval niks zegt. Dat t ook weer beter zal gaan. Echt geloven doe ik t nog niet..
Vrijdagmiddag schreef:
18-06-2023 21:46
Maar zo is er altijd wel wat, ik probeer me steeds voor te houden dat een slechte dag/ week of terugval niks zegt. Dat t ook weer beter zal gaan. Echt geloven doe ik t nog niet..
Herkenbaar. En soms geloof ik dan wel dat het ooit wel weer beter gaat, maar hoe dan? Of wanneer? Daar twijfel ik toch wel vaak aan, hoor. Tegelijkertijd zie ik nog steeds verbetering, maar dan wel over de lange termijn. Vergeleken met drie maanden ofzo, het gaat zo langzaam...

Paniekaanvallen zijn echt kut, Rammie. Ze kunnen de grond onder je voeten vandaan slaan. Drukke supermarkten zijn voor mij (en heel veel mensen) een trigger. Ik hoop dat het je lukt om een beetje te kalmeren en dat je coping strategieën hebt om in te zetten?
Alle reacties Link kopieren Quote
Weekje weggeweest ivm werk en had er toen ook minder last van. Kon ook met meer afstand naar de situatie kijken, wat niet zo gek is als je er thuis steeds middenin zit en t overzicht kwijtraakt. Wil het ook graag thuis meer loslaten want ik pieker me suf hoe ik in deze situatie ben beland en hoe ik er in godsnaam weer uit kom. Nee dat helpt niet en ik lig er vaak wakker van, dat wist ik op vakantie te beperken door het af te schuiven met: das een probleem voor later, geniet even van het hier en nu. Dat probeer ik thuis nu ook, de kleine momenten van geluk beleven, koesteren en hopelijk uitbreiden.

Rammie, wat vervelend dat je weer zo'n last hebt van paniekaanvallen. Kun je de drukte ontlopen, is het letterlijk drukte van veel mensen of ook drukte in je hoofd? Had het ook op een festival hoor, al die mensen pff. Was gelukkig met n vriendin die me weer even kon aarden en uit de paniekmodus trekken.

En Vrijdag, alles idd in delen bekijken. Het grote geheel kan angstaanjagend groot zijn, ik snap je helemaal wat dat betreft. T lijkt dan zo'n enorm probleem wat nooit meer over gaat, terwijl er toch wel kleine stapjes voorwaarts te maken zijn. Ik hou me ook vast aan: het wordt ooit beter. Geloof het ook niet altijd zelf, soms slaat de paniek/angst toch toe, maar als ik terugkijk heb ik toch wat stapjes genomen en gaat het daardoor ietsje beter.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mag ik gewoon even klagen? Ik ben de laatste weken veel bezig geweest om weer wat plezier terug te brengen in mijn leven. Een verjaardag, een feestje, middagje strand, gewone dingen die ik bijna niet meer deed. Het gaat goed, ik kan er zelfs wat van genieten en me trots voelen .

Niks aan de hand dus behalve dat ik zomaar opeens weer een aantal nachten achter elkaar, midden in de nacht badend in t zweet wakker word uit een nachtmerrie waarin ik hele gewelddadige dingen doe en zie. Mijn lichaam is 1 brok stress, het is rond 4 uur.
Daarna slaap ik even in om weer wakker te worden in stress, angst en paniek. Nerveus en veel spanning. Dit gaat zo door tot ik er uit ga. Ik ben al doodmoe als ik eruit ga.
Ik probeer te accepteren dat dit gewoon soms zo is, maar ik ben zo ontzettend bang voor een terugval. :-(
Ik weet niet of je gewoon even je ei kwijt wilt, of juist herkenning, tips of geruststelling zoekt? In ieder geval: :hug: en wat heerlijk dat je zo'n fijne tijd hebt gehad, en ervan genoten hebt! Houd dat trotse gevoel vast, hoor! Ook al gaat het nu wat minder, je hebt het goed gedaan!

Maar goed, die nachtmerries en nasleep zijn wel heel rottig, natuurlijk. Enig idee wat ze veroorzaakt: is het te warm, eet je later dan normaal? Ik kan me ook enorm angstig voelen na een nachtmerrie - gelukkig heb ik ze niet zo vaak, maar dat gevoel kan lang blijven hangen!

Verder ben ik ook bij elke verandering in mijn slaappatroon of stressniveau bang voor een terugval. Een angststoornis is gewoon zo kut dat het ook logisch is dat je daar bang voor bent. Ik probeer dan iig te accepteren dat ik angst voel voor een terugval. Die angst op zichzelf is dus logisch en je hebt er ook geen controle over dus accepteren is het enige wat je kunt doen met deze emotie.

Je kunt wel proberen wat vat te krijgen op je gedachten en gedrag! Wat je doet is emotional reasoning: je bent bang dat iets gaat gebeuren, "dus" het gaat gebeuren. En in die val moet je dus proberen niet te trappen. In mijn geval, als ik bang of onzeker ben over een terugval, ga ik piekeren - en dat is mijn val, want het enige dat piekeren doet is meer angst veroorzaken.

Iets in mij denkt dat piekeren (= gedrag) gelijk staat aan probleem oplossen en dat me dat controle geeft over de toekomst (een terugval dus). Maar dat doet het niet! Dus ik erken dat ik niet kan weten of dit een terugval is (hoe kut dat vooruitzicht en die onzekerheid ook zijn), en dat erover piekeren dus ook op geen enkel manier zekerheid kan bieden. En dan ga ik iets anders doen... (= gedrag).

Ik moet mezelf dan wel een paar (duizend) keer voorhouden dat het oké is om zo'n angstgedachte los te laten, omdat ik er echt, écht niks mee kan, maar soms werkt dit wel goed! En - als het goed is - wordt dit gedrag dan ook langzaamaan een automatisme, en een vervanging voor piekeren.

Anyway, misschien heb je er geen reet aan, maar misschien ook wel :-). Hang in there en blijf ook van de leuke dingen genieten als dat lukt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia, ik heb er zeker wel heel veel aan, wat je schrijft. Je kan heel helder uiteenzetten wat er gebeurt zodra ik die angst gevoelens (en daarmee angst gedachten) krijg. Ik ga ook piekeren, omdat ik ergens denk dat dat een oplossing kan geven (al weet ik heus wel dat dat niet waar is) en het geeft inderdaad ook een gevoel van controle. Het lastige vind ik dat ik rationeel weet dat piekeren niet helpt, dat ik de toekomst niet kan voorspellen ik weet t in mijn hoofd toch blijven er steeds nieuwe angst gedachten komen. Elke keer weer en dat is super vermoeiend.

Ik weet niet hoe t komt dat ik me weer minder goed voel. Wel ben ik bezig met medicijn afbouw/ wissel wat ik erg eng vind en er zijn thuis wel wat dingen die met loslaten te maken hebben, die ik spannend vind.

Hoe gaat t nu met jou? Al gewend om terug in Nederland te zijn? Ben je al op zoek naar een woning?
Met mij gaat het niet zo geweldig. Nu ik weer terug ben en even niet werk, voel ik pas hoe moe ik ben, en dat vind ik lastig. Ik kan maar erg weinig prikkels verdragen en heb weinig energie. Ik moet daar gewoon aan toegeven en gewoon uitrusten maar dat vind ik moeilijk!

Het helpt mij om die twee dingen te onderscheiden: angstgedachten hebben en piekeren. Het eerste kun je niks aan doen: die dingen poppen op en die kunnen dan heel veel angst veroorzaken waardoor ze dan ook weer blijven hangen, enzo. Ik vind die ook moeilijk om mee om te gaan. Mindfulness helpt het mij het beste maar het blijft erg lastig!

Maar piekeren is gedrag. Jij doet het zelf! En het is gewoontegedrag dus moeilijk om mee te stoppen of af te leren, maar je kunt vaak wel kiezen om het niet te doen. Ik weet het: makkelijker gezegd dan gedaan, maar mij helpt dit echt.

Ik moest eens een tabel invullen voor een type ongezond gedrag - die van mij was piekeren. Ik moest dan de kosten en de baten invullen, en daarna een gezond alternatief voor piekeren nemen (loslaten) en daarvan de kosten en baten invullen. Nou ja, die kosten en baten zijn redelijk obvious maar wat ik hierdoor vooral leerde is dat piekeren dus bewust gedrag is, dat wij onszelf hebben aangeleerd omdat het ons 'helpt' om met onzekerheid om te gaan. En dat is dus ook weer af te leren... En op sommige dagen lijk ik totaal geen controle te hebben over gepieker en op dagen denk ik 'fuck it, ik ga hier nu echt geen energie aan besteden '.

Nouja, weer een heel epistel met goedbedoeld advies maar ik worstel er zelf ook mee, hoor. Wel heel fijn dat het over het algemeen goed gaat, hoor!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia, wat VM al zegt kan ik beamen: je legt het allemaal helder uit en het helpt mij ook het proces wat beter te begrijpen. Daarmee is het denk ik ook de eerste stap om eruit te komen, zoals met het piekeren. En ook gewoon ergens fijn die herkenning, dat ook bij jou het (h)erkennen nog niet gelijk alles heeft opgelost. Wat natuurlijk ook niet kan, alles gaat met vallen en opstaan.
Eens dat het meeste in je hoofd zit, je gedachten sturen je gedrag en kun je in principe zelf weer de goede kant op sturen. Daarom is cognitieve gedragstherapie zo waardevol, je krijgt de tools om je eigen gedachtenkronkels in betere banen te leiden. Dat gezegd hebbend, ik sta ervoor op de online wachtlijst en heb helaas nog niets gehoord. Ze hadden gedacht me binnen n maand wel in behandeling te kunnen nemen, dus zal volgende week eens informeren hoe het ermee staat.

Hier gaat t redelijk nu, wel op en neer. Ik heb wat afstand vd situatie kunnen nemen door vakantie, dat heeft wel geholpen de angst minder te maken. Ook ben ik met dingen bezig om mijn woon en werksituatie te verbeteren. Dat werkt beter dan piekeren, maar blijft lastig om niet in die valkuil te belanden. In het moment leven helpt wel. En ja de ene dag gaat beter dan de andere, maar ik voel dat de weg omhoog wel ingezet is. Dat realiseren, en ook dat paniek maar een kort moment is, helpt wel de angst in te dammen.

VM, misschien is het allemaal wat veel tegelijk? Wel goed dat je probeert medicatie af te bouwen! Wel blijft dat natuurlijk opletten of dat gaat, zou er genoeg tijd voor nemen iig.

Mia, hopelijk lukt het je om uit te rusten. En je moet niets, je lijf en hoofd willen graag even rust. Geef ze wat ze nodig hebben.

Sterkte allemaal, zet m op met jullie uitdagingen!
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia, je zegt:
"Het helpt mij om die twee dingen te onderscheiden: angstgedachten hebben en piekeren. Het eerste kun je niks aan doen: die dingen poppen op en die kunnen dan heel veel angst veroorzaken waardoor ze dan ook weer blijven hangen, enzo. Ik vind die ook moeilijk om mee om te gaan"

Wanneer is iets en angst gedachte en wanneer wordt t piekeren? Is dat als je teveel meegaat in de angst gedachte? Je er oordelen over gaat hebben?
En wat helpt jou om dat piekeren te stoppen? Je schreef al mindfulness, heb je nog meer goede tips?

Hier gaat t lastig. Ik had vorige week een afspraak bij de psychiater. Ik had me voorgenomen om even niets te veranderen aan medicatie. Toen stelde hij voor om 'te spelen' met de nog overgebleven lorazepammen die ik slik. Om deze te vervangen met andere medicatie, als dat lukt.
Ik ging akkoord, sputterde nog wat over dat ik liever even niets veranderen wilde, maar psychiather zei: kijk maar hoe t gaat en speel er een beetje mee..
Is niet echt wat bij mij past, ik doe t beter op duidelijke instructies. Ik wil namelijk heel graag dat t lukt. Maar t lukt niet, het is zwaar. Ik heb angst aanvallen, en nog veel meer angst gerelateerde dingen. Ik heb t dagen geprobeerd, maar vanmorgen opgegeven en toch mijn lorazepam genomen. En nu voel ik me een mislukkeling :cry:

Ik ben bang dat de psychiather gaat zeggen dat ik niet mijn best heb gedaan. Dat ik veel te snel heb opgegeven.
Mijn psycholoog is er even niet, laatste afspraak is afgezegd, volgende pas over een paar weken. Dus daar ook geen overleg.
Ik maak t mezelf te moeilijk en luister niet naar wat ik vanbinnen best weet.

Hoe gaat t bij jullie?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven