Psyche
alle pijlers
Ptss, hoe verder?
maandag 22 januari 2018 om 02:51
Hallo,
Een tijd geleden heb ik de diagnose ptss (post traumatische stress stoornis) gekregen. Ik zit nog op de havo en ik ga al meer dan een jaar niet meer naar school. Ook moest ik stoppen met werken omdat ik het niet meer kon, ik kreeg paniekaanvallen op het werk en op school, ik kon geen geluiden verdragen en ik was zwaar oververmoeid. Ik mis het heel erg om naar school te gaan, het is gezellig je vrienden om je heen, en dat hetzelfde met mijn baantje. Ineens vallen al je sociale contacten weg en zit je geïsoleerd en zie je amper nog iemand en kom je bijna niet meer buiten. In oktober ging het zo slecht met me dat ik er helemaal klaar mee was. 'S nachts om 12 uur nam ik een overdosis pillen. Gelukkig heeft mijn vader me gevonden heeft hij 112 gebeld. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht en moest daar 2 dagen blijven. Nu achteraf ben ik blij dat ik nog leef, maar ik kan nog steeds niet naar school of weer opzoek naar een nieuw baantje. Ik ben altijd moe en ik weet gewoon niet hoe ik hier door heen kom. Ik ben wel redelijk positief ingesteld alleen ik mis mijn oude leven heel erg, en ik mis het om de dingen te doen die ik zo graag wil doen maar nu niet meer kan doen. Hoe moet ik verder? Heeft iemand (met ervaring misschien) een idee?
Mvg
Een tijd geleden heb ik de diagnose ptss (post traumatische stress stoornis) gekregen. Ik zit nog op de havo en ik ga al meer dan een jaar niet meer naar school. Ook moest ik stoppen met werken omdat ik het niet meer kon, ik kreeg paniekaanvallen op het werk en op school, ik kon geen geluiden verdragen en ik was zwaar oververmoeid. Ik mis het heel erg om naar school te gaan, het is gezellig je vrienden om je heen, en dat hetzelfde met mijn baantje. Ineens vallen al je sociale contacten weg en zit je geïsoleerd en zie je amper nog iemand en kom je bijna niet meer buiten. In oktober ging het zo slecht met me dat ik er helemaal klaar mee was. 'S nachts om 12 uur nam ik een overdosis pillen. Gelukkig heeft mijn vader me gevonden heeft hij 112 gebeld. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht en moest daar 2 dagen blijven. Nu achteraf ben ik blij dat ik nog leef, maar ik kan nog steeds niet naar school of weer opzoek naar een nieuw baantje. Ik ben altijd moe en ik weet gewoon niet hoe ik hier door heen kom. Ik ben wel redelijk positief ingesteld alleen ik mis mijn oude leven heel erg, en ik mis het om de dingen te doen die ik zo graag wil doen maar nu niet meer kan doen. Hoe moet ik verder? Heeft iemand (met ervaring misschien) een idee?
Mvg
maandag 22 januari 2018 om 06:59
Wat voor begeleiding krijg je?
En wat voor therapie?
Nu is het zwaar, maar nu heb je wel de tijd en mogelijkheid om aan jezelf te werken.
Vaak weten mensen niet goed hoe hiermee om te gaan.
Pak dus vandaag zelf eens je telefoon en leg weer wat contact met vrienden die je wellicht al even niet meer gesproken hebt. Vraag eens hoe het met ze gaat. Wellicht kun je zo weer wat contact opbouwen/onderhouden.
En wat voor therapie?
Nu is het zwaar, maar nu heb je wel de tijd en mogelijkheid om aan jezelf te werken.
Vaak weten mensen niet goed hoe hiermee om te gaan.
Pak dus vandaag zelf eens je telefoon en leg weer wat contact met vrienden die je wellicht al even niet meer gesproken hebt. Vraag eens hoe het met ze gaat. Wellicht kun je zo weer wat contact opbouwen/onderhouden.
maandag 22 januari 2018 om 07:38
Inderdaad therapie en dingen doen waar je energie van krijgt.
Ik heb wel eens positieve verhalen over EMDR gehoord. Maar dat zou je met je therapeut moeten bespreken. Hij/zij weet wat momenteel geschikt is bij deze diagnose.
Het lijkt me in elk geval wel van belang dat je onder behandeling van een therapeut oid bent!
Ik heb wel eens positieve verhalen over EMDR gehoord. Maar dat zou je met je therapeut moeten bespreken. Hij/zij weet wat momenteel geschikt is bij deze diagnose.
Het lijkt me in elk geval wel van belang dat je onder behandeling van een therapeut oid bent!
Het leven is een zure bom.
maandag 22 januari 2018 om 08:49
Naast de zorg en therapie, kun je kijken wat je aan je isolement kunt doen. Wat zijn je afspraken over school met de leerplichtambtenaar? Als je nog op de Havo zit (of vorig jaar zat), kun je je niet zomaar uitschrijven of niet meer naar school. Kun je kijken of je via de leerplichtambtenaar op zoek kunt gaan naar een onderwijsvorm die bij je past. Misschien kun je met afspraken een MBO-opleiding gaan doen. Het zal iets onder je niveau zijn, maar je kunt dan wel weer regelmaat in je leven krijgen, meer sociale contacten en uiteindelijk ook een diploma.
Sterkte.
Sterkte.
maandag 22 januari 2018 om 09:27
Hoi, ik heb zelf ook ptss en ben echt heel erg te spreken over EMDR, doordat je weinig hoeft te praten over je trauma, hoef je dingen niet nog een keer extra te herbeleven.
Voor je isolement, mag je van je school niet af en toe een lesje volgen?
Maar misschien nog veel passender, groepstherapie! Ja dat klinkt super eng, maar je hebt ook lotgenoten. .
En met betrekking tot je vermoeidheid, slaap je zo slecht?? Ik ben medicijnen gaan gebruiken omdat ik s nachts steeds her belevingen had (schreeuwend wakker worden etc)
Zoek hulp, je hoeft het allemaal niet alleen te doen. Je hebt ptss dat betekent dat je al ergens slachtoffer van bent. Je hebt niet gekozen voor deze situatie, dus grijp al je mogelijkheden om weer in je oude leven te staan!!
Veel sterkte,!
Voor je isolement, mag je van je school niet af en toe een lesje volgen?
Maar misschien nog veel passender, groepstherapie! Ja dat klinkt super eng, maar je hebt ook lotgenoten. .
En met betrekking tot je vermoeidheid, slaap je zo slecht?? Ik ben medicijnen gaan gebruiken omdat ik s nachts steeds her belevingen had (schreeuwend wakker worden etc)
Zoek hulp, je hoeft het allemaal niet alleen te doen. Je hebt ptss dat betekent dat je al ergens slachtoffer van bent. Je hebt niet gekozen voor deze situatie, dus grijp al je mogelijkheden om weer in je oude leven te staan!!
Veel sterkte,!
maandag 22 januari 2018 om 10:24
Ik heb geen PTSS en weet ook niet precies wat je triggers zijn enzo, maar ik heb wel een angststoornis gehad die zo heftig was dat ik een jaar min of meer ben gestopt met studeren. Ik zeg min of meer, want door de paniek- en hyperventilatieaanvallen heen, ging ik toch naar buiten, ging ik toch geregeld een paar uurtjes naar college, boodschapje doen al kon ik onder een steen kruipen van angst. Ik denk dat dat uiteindelijk wel belangrijk is geweest voor mijn herstel. Veel sporten ook, rennen in de buitenlucht vond ik lekker, je rent de angst er een beetje uit als het ware. Veel de natuur in, dat kalmeert. Ik ben ook vrijwilligerswerk gaan doen in een dierenasiel. Dat bleek niet zo leuk maar het waren toch stapjes.
Dat, en antidepressiva, en psycholoog.
Kan je misschien in kleine stapjes dingen oppakken? Eerst gewoon 1 kopje thee met een vriendin in een rustig barretje dat je goed kent. Je kan dan supertrots zijn op jezelf, hebt afleiding en je komt ook uit je isolement!
Dat, en antidepressiva, en psycholoog.
Kan je misschien in kleine stapjes dingen oppakken? Eerst gewoon 1 kopje thee met een vriendin in een rustig barretje dat je goed kent. Je kan dan supertrots zijn op jezelf, hebt afleiding en je komt ook uit je isolement!
maandag 22 januari 2018 om 16:18
Dat probeer ik af en toe wel, eens in de zoveel tijd zie ik mijn vriendinnen nog wel alleen ik vind het heel moeilijk, ze snappen het niet, en ik verwacht ook niet van ze dat ze het moeten snappen maar ze hebben mij wel bijna allemaal laten vallen. Toen ik ze vertelde dat ik in het ziekenhuis lag hebben ze mij een week genegeerd en ze zijn er nooit op terug gekomen. Op den duur voel je je heel eenzaam en zie je ook in zo'n periode wie je echte vrienden zijn. Gelukkig heb ik mijn beste vriendin nog die elke dag even bij me langs komt, dat helpt me al heel erg ☺theatime schreef: ↑22-01-2018 06:59Wat voor begeleiding krijg je?
En wat voor therapie?
Nu is het zwaar, maar nu heb je wel de tijd en mogelijkheid om aan jezelf te werken.
Vaak weten mensen niet goed hoe hiermee om te gaan.
Pak dus vandaag zelf eens je telefoon en leg weer wat contact met vrienden die je wellicht al even niet meer gesproken hebt. Vraag eens hoe het met ze gaat. Wellicht kun je zo weer wat contact opbouwen/onderhouden.
maandag 22 januari 2018 om 16:19
Ja klopt, mijn psycholoog geeft zelf ook EMDR dus daar ga ik deze week mee beginnen, hopelijk helpt het!Vogelnestje schreef: ↑22-01-2018 07:38Inderdaad therapie en dingen doen waar je energie van krijgt.
Ik heb wel eens positieve verhalen over EMDR gehoord. Maar dat zou je met je therapeut moeten bespreken. Hij/zij weet wat momenteel geschikt is bij deze diagnose.
Het lijkt me in elk geval wel van belang dat je onder behandeling van een therapeut oid bent!
maandag 22 januari 2018 om 16:22
Ik heb goede en duidelijke afspraken gemaakt met school een aantal weken geleden. Ik mag zelf weten wanneer ik weer terug wil komen en of ik dat in stapjes doe of in 1x. Ze houden met alles rekening en dat is heel fijn, dat geeft al een hele geruststelling! Alleen op dit moment gaat het nog niet zo goed dat ik al weer naar school kan hoe jammer het ook is. Dat advies heb ik ook van hulpverleners gekregen.Avondzon schreef: ↑22-01-2018 08:49Naast de zorg en therapie, kun je kijken wat je aan je isolement kunt doen. Wat zijn je afspraken over school met de leerplichtambtenaar? Als je nog op de Havo zit (of vorig jaar zat), kun je je niet zomaar uitschrijven of niet meer naar school. Kun je kijken of je via de leerplichtambtenaar op zoek kunt gaan naar een onderwijsvorm die bij je past. Misschien kun je met afspraken een MBO-opleiding gaan doen. Het zal iets onder je niveau zijn, maar je kunt dan wel weer regelmaat in je leven krijgen, meer sociale contacten en uiteindelijk ook een diploma.
Sterkte.
maandag 22 januari 2018 om 16:25
Ja ik ga deze week beginnen met EMDR! Hopelijk is het ook iets voor mij, en ja ik slaap heel slecht. Mijn slaap ritme is echt compleet door de war. Ik ben 's nachts wakker en slaap overdag/ 's avonds. Het is moeilijk om mijn ritme weer goed te krijgen, ik kan het wel alleen het kost me tijd. En als het dan eindelijk gelukt is en ik blijf een keertje te laat op in het weekend dan kan ik weer overnieuw.Pandatjeh schreef: ↑22-01-2018 09:27Hoi, ik heb zelf ook ptss en ben echt heel erg te spreken over EMDR, doordat je weinig hoeft te praten over je trauma, hoef je dingen niet nog een keer extra te herbeleven.
Voor je isolement, mag je van je school niet af en toe een lesje volgen?
Maar misschien nog veel passender, groepstherapie! Ja dat klinkt super eng, maar je hebt ook lotgenoten. .
En met betrekking tot je vermoeidheid, slaap je zo slecht?? Ik ben medicijnen gaan gebruiken omdat ik s nachts steeds her belevingen had (schreeuwend wakker worden etc)
Zoek hulp, je hoeft het allemaal niet alleen te doen. Je hebt ptss dat betekent dat je al ergens slachtoffer van bent. Je hebt niet gekozen voor deze situatie, dus grijp al je mogelijkheden om weer in je oude leven te staan!!
Veel sterkte,!
Jij ook sterkte!
maandag 22 januari 2018 om 16:27
Af en toe lukt me dat nog wel, en dan geniet er ook echt van. Maar vaak als ik dan thuis ben voel ik me heel slecht, of krijg ik paniekaanvallen/dissociaties. Dus ik doe het niet al te vaak. Maar idd stapjes nemen is belangrijk en dat doe ik nu zeker meer dan 3 maand geledentigri schreef: ↑22-01-2018 10:24Ik heb geen PTSS en weet ook niet precies wat je triggers zijn enzo, maar ik heb wel een angststoornis gehad die zo heftig was dat ik een jaar min of meer ben gestopt met studeren. Ik zeg min of meer, want door de paniek- en hyperventilatieaanvallen heen, ging ik toch naar buiten, ging ik toch geregeld een paar uurtjes naar college, boodschapje doen al kon ik onder een steen kruipen van angst. Ik denk dat dat uiteindelijk wel belangrijk is geweest voor mijn herstel. Veel sporten ook, rennen in de buitenlucht vond ik lekker, je rent de angst er een beetje uit als het ware. Veel de natuur in, dat kalmeert. Ik ben ook vrijwilligerswerk gaan doen in een dierenasiel. Dat bleek niet zo leuk maar het waren toch stapjes.
Dat, en antidepressiva, en psycholoog.
Kan je misschien in kleine stapjes dingen oppakken? Eerst gewoon 1 kopje thee met een vriendin in een rustig barretje dat je goed kent. Je kan dan supertrots zijn op jezelf, hebt afleiding en je komt ook uit je isolement!
maandag 22 januari 2018 om 16:32
Dat is niet precies helemaal hoe het werkt.. helaas.. Buiten zijn zoveel triggers voor mij die voor paniekaanvallen of dissocatie kunnen zorgen. Geluid kan ik niet verdragen, ik ben erg schrikkerig en hiervan raak ik vaak ook overstuur. Op basis van advies van hulpverleners mocht ik dus ook niet meer naar school en werk voor de komende tijd. Omdat het gewoon niet gaat, en als je door blijft gaan kan het nog erger worden.
Ik ga eens in de zoveel dagen wel even naar buiten. Dan ga ik even naar de supermarkt of rijd ik een ronde op de scooter. Dat is soms al een grote stap, maar het lucht ook op en is soms erg fijn (als het allemaal goed gaat) ☺☺
maandag 22 januari 2018 om 17:22
Ben ik met je eens! Soms als ik heel vroeg wakker ben ga ik 's ochtends wandelen ☺ dat helpt wel en kan daarna weer verder slapen.Celaena_Aelin schreef: ↑22-01-2018 16:37En iedere dag een blokje om gaan lopen? Beweging en frisse lucht zijn goed boor je herstel.
maandag 22 januari 2018 om 18:44
Ja ik heb hulp, en die mogelijkheid heb ik ook met school alleen ik moet dan waarschijnlijk naar een groep met andere kinderen die veel school hebben gemist en ik zit liever dan in een vertrouwde omgeving...Celaena_Aelin schreef: ↑22-01-2018 07:28Heb je hulp of therapie?
Zou het helpen als je een of twee keer in de week een uurtje naar school gaat? Beginnen met je favoriete vakken?
maandag 22 januari 2018 om 18:56
Mij helpt het om een dagplanning te maken. Ik maak s avonds een planning voor de volgende dag. Dat helpt me om rust en actief zijn goed te verdelen, ik kan me er makkelijker toe zetten om in actie te komen ( actie is in de moeilijke momenten soms maar iets heel kleins, vaatwasser uitpakken, stofzuigen ect). Het helpt mij ook omdat ik met een planning niet meer tegen een lange lege dag aan kijk.
maandag 22 januari 2018 om 20:24
Een goeie tip! Dankjewel ☺maximaal225tekens schreef: ↑22-01-2018 18:56Mij helpt het om een dagplanning te maken. Ik maak s avonds een planning voor de volgende dag. Dat helpt me om rust en actief zijn goed te verdelen, ik kan me er makkelijker toe zetten om in actie te komen ( actie is in de moeilijke momenten soms maar iets heel kleins, vaatwasser uitpakken, stofzuigen ect). Het helpt mij ook omdat ik met een planning niet meer tegen een lange lege dag aan kijk.
dinsdag 23 januari 2018 om 12:29
Ik vindt het zo erg dat er mensen zijn met ptss die niet meer zoveel kunnen of durven lijkt me zo erg.... Ik zelf heb ook ptss maar ik functioneer ik werk studeer maar de faalangst die zo.diep zit belemmert me wel. Ik ben gauw moe snel stress momenteel doe ik hier brain spotting voor dit lijkt op emdr ik hoop dat dit me gaat helpen!
TO ik wens je heel veel.succes en hopelijk slaat de emdr goed aan zodat je weer gerust naar school kan
TO ik wens je heel veel.succes en hopelijk slaat de emdr goed aan zodat je weer gerust naar school kan
dinsdag 23 januari 2018 om 14:20
Heel erg bedankt! Jij ook succes en sterkte. ☺Lavendel2 schreef: ↑23-01-2018 12:29Ik vindt het zo erg dat er mensen zijn met ptss die niet meer zoveel kunnen of durven lijkt me zo erg.... Ik zelf heb ook ptss maar ik functioneer ik werk studeer maar de faalangst die zo.diep zit belemmert me wel. Ik ben gauw moe snel stress momenteel doe ik hier brain spotting voor dit lijkt op emdr ik hoop dat dit me gaat helpen!
TO ik wens je heel veel.succes en hopelijk slaat de emdr goed aan zodat je weer gerust naar school kan
