Psyche
alle pijlers
Ptss, hoe verder?
maandag 22 januari 2018 om 02:51
Hallo,
Een tijd geleden heb ik de diagnose ptss (post traumatische stress stoornis) gekregen. Ik zit nog op de havo en ik ga al meer dan een jaar niet meer naar school. Ook moest ik stoppen met werken omdat ik het niet meer kon, ik kreeg paniekaanvallen op het werk en op school, ik kon geen geluiden verdragen en ik was zwaar oververmoeid. Ik mis het heel erg om naar school te gaan, het is gezellig je vrienden om je heen, en dat hetzelfde met mijn baantje. Ineens vallen al je sociale contacten weg en zit je geïsoleerd en zie je amper nog iemand en kom je bijna niet meer buiten. In oktober ging het zo slecht met me dat ik er helemaal klaar mee was. 'S nachts om 12 uur nam ik een overdosis pillen. Gelukkig heeft mijn vader me gevonden heeft hij 112 gebeld. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht en moest daar 2 dagen blijven. Nu achteraf ben ik blij dat ik nog leef, maar ik kan nog steeds niet naar school of weer opzoek naar een nieuw baantje. Ik ben altijd moe en ik weet gewoon niet hoe ik hier door heen kom. Ik ben wel redelijk positief ingesteld alleen ik mis mijn oude leven heel erg, en ik mis het om de dingen te doen die ik zo graag wil doen maar nu niet meer kan doen. Hoe moet ik verder? Heeft iemand (met ervaring misschien) een idee?
Mvg
Een tijd geleden heb ik de diagnose ptss (post traumatische stress stoornis) gekregen. Ik zit nog op de havo en ik ga al meer dan een jaar niet meer naar school. Ook moest ik stoppen met werken omdat ik het niet meer kon, ik kreeg paniekaanvallen op het werk en op school, ik kon geen geluiden verdragen en ik was zwaar oververmoeid. Ik mis het heel erg om naar school te gaan, het is gezellig je vrienden om je heen, en dat hetzelfde met mijn baantje. Ineens vallen al je sociale contacten weg en zit je geïsoleerd en zie je amper nog iemand en kom je bijna niet meer buiten. In oktober ging het zo slecht met me dat ik er helemaal klaar mee was. 'S nachts om 12 uur nam ik een overdosis pillen. Gelukkig heeft mijn vader me gevonden heeft hij 112 gebeld. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht en moest daar 2 dagen blijven. Nu achteraf ben ik blij dat ik nog leef, maar ik kan nog steeds niet naar school of weer opzoek naar een nieuw baantje. Ik ben altijd moe en ik weet gewoon niet hoe ik hier door heen kom. Ik ben wel redelijk positief ingesteld alleen ik mis mijn oude leven heel erg, en ik mis het om de dingen te doen die ik zo graag wil doen maar nu niet meer kan doen. Hoe moet ik verder? Heeft iemand (met ervaring misschien) een idee?
Mvg
woensdag 24 januari 2018 om 17:25
Wat een nare situatie zeg!
Ik heb niet echt een direct advies, maar ik herken je situatie best wel. Ik zit nu ook in 5H en school ging al jaren heel kwakkel door meerdere psychische problemen (waaronder CPTSS). Sinds dit jaar gaat dat echt niet meer. Inmiddels ben ik dus gister voor het eerst in 2 maanden een uurtje naar school geweest. En ergens was dat echt goed. Ga naar een les waar je mensen uit de klas kent met een docent die aardig is. Ik raakte erg overprikkeld ervan en onderweg van/naar huis waren er veel triggers waardoor ik mij slecht voelde, maar het is ook goed om even onder de mensen te zijn. Zeker als je je sociaal zo geïsoleerd voelt.
Waardoor ik mijn huis momenteel verlaat, is therapie. Ik doe een deeltijdbehandeling waarbij ik twee keer per week groepstherapie heb. En groepstherapie is deels doodeng, maar de herkenning is ook wel fijn. Het biedt mij een stukje contact met de buitenwereld.
Heel veel succes met EMDR! Hopelijk helpt het.
Ik heb niet echt een direct advies, maar ik herken je situatie best wel. Ik zit nu ook in 5H en school ging al jaren heel kwakkel door meerdere psychische problemen (waaronder CPTSS). Sinds dit jaar gaat dat echt niet meer. Inmiddels ben ik dus gister voor het eerst in 2 maanden een uurtje naar school geweest. En ergens was dat echt goed. Ga naar een les waar je mensen uit de klas kent met een docent die aardig is. Ik raakte erg overprikkeld ervan en onderweg van/naar huis waren er veel triggers waardoor ik mij slecht voelde, maar het is ook goed om even onder de mensen te zijn. Zeker als je je sociaal zo geïsoleerd voelt.
Waardoor ik mijn huis momenteel verlaat, is therapie. Ik doe een deeltijdbehandeling waarbij ik twee keer per week groepstherapie heb. En groepstherapie is deels doodeng, maar de herkenning is ook wel fijn. Het biedt mij een stukje contact met de buitenwereld.
Heel veel succes met EMDR! Hopelijk helpt het.
donderdag 25 januari 2018 om 02:11
- 7
Ik herken heel erg wat je beschrijft. Met de triggers die vaak ook na afloop komen. Ik heb een hele tijd geleden groepstherapie geprobeerd maar dat was niet echt voor mij weggelegd. Het is nu dat ik gewoon echt moet wachten op hulp, heb vandaag te horen gekregen dat ik nog niet met de EMDR kon beginnen zoals afgesproken omdat ik nog midden in de situatie zit waar ik trauma's van krijg en aan over heb gehouden. Ik moet dus eerst wachten tot alles rustig is, maar dat kan nog lang duren... Ik baal er heel erg van dan moet ik idd zelf meer stappen gaan zetten. Ik vind het goed van je dat jij wel de stap durfde te zetten om naar school te gaan, respect! Ik zal binnenkort kijken of ik de stap ook durf te nemen.Iemand358 schreef: ↑24-01-2018 17:25Wat een nare situatie zeg!
Ik heb niet echt een direct advies, maar ik herken je situatie best wel. Ik zit nu ook in 5H en school ging al jaren heel kwakkel door meerdere psychische problemen (waaronder CPTSS). Sinds dit jaar gaat dat echt niet meer. Inmiddels ben ik dus gister voor het eerst in 2 maanden een uurtje naar school geweest. En ergens was dat echt goed. Ga naar een les waar je mensen uit de klas kent met een docent die aardig is. Ik raakte erg overprikkeld ervan en onderweg van/naar huis waren er veel triggers waardoor ik mij slecht voelde, maar het is ook goed om even onder de mensen te zijn. Zeker als je je sociaal zo geïsoleerd voelt.
Waardoor ik mijn huis momenteel verlaat, is therapie. Ik doe een deeltijdbehandeling waarbij ik twee keer per week groepstherapie heb. En groepstherapie is deels doodeng, maar de herkenning is ook wel fijn. Het biedt mij een stukje contact met de buitenwereld.
Heel veel succes met EMDR! Hopelijk helpt het.
Sterkte!
donderdag 25 januari 2018 om 02:35
Wat voor advies wil je?
Waar wil je advies bij?
Mijn advies zou zijn; stabiliseren en niet te veel willen en jezelf opleggen.
Ten tweede zou ik zeggen dat EMDR echt een behoorlijke hype is tegenwoordig waarvan totaal niet vaststaat dat het Überhaupt werkt. 9 Jaar geleden ben ik bij een symposium geweest over EMDR en is het voorgesteld als een "nieuwe" vorm van therapie bij trauma. De meningen over de werkzaamheid lopen behoorlijk uiteen en bij een gedegen psycholoog zou dit ook niet snel toegepast worden bij een ernstige vorm van PTSS.
Daarnaast is advies geven bij PTSS zeer persoonsgebonden vanwege de vorm en toedracht die het heeft doen ontstaan. Zo kan juist iemand stimuleren om maar te gaan sporten of lekker buiten te gaan lopen een averechts effect hebben indien men niet de oorzaak weet.
Waar wil je advies bij?
Mijn advies zou zijn; stabiliseren en niet te veel willen en jezelf opleggen.
Ten tweede zou ik zeggen dat EMDR echt een behoorlijke hype is tegenwoordig waarvan totaal niet vaststaat dat het Überhaupt werkt. 9 Jaar geleden ben ik bij een symposium geweest over EMDR en is het voorgesteld als een "nieuwe" vorm van therapie bij trauma. De meningen over de werkzaamheid lopen behoorlijk uiteen en bij een gedegen psycholoog zou dit ook niet snel toegepast worden bij een ernstige vorm van PTSS.
Daarnaast is advies geven bij PTSS zeer persoonsgebonden vanwege de vorm en toedracht die het heeft doen ontstaan. Zo kan juist iemand stimuleren om maar te gaan sporten of lekker buiten te gaan lopen een averechts effect hebben indien men niet de oorzaak weet.
anoniem_363259 wijzigde dit bericht op 25-01-2018 03:02
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
88.80% gewijzigd
