Psyche
alle pijlers
"Felle tante"
vrijdag 23 januari 2009 om 23:53
Geen idee of ik hier in de juiste pijler schrijf, maar dat merk ik dan vanzelf wel.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik zit met pijn in mijn buik, omdat ik het blijkbaar nog steeds erg belangrijk vind wat anderen van mij vinden.
En die pijn in mijn buik is vooral ontstaan nadat ik op mijn werk werd aangesproken door collega's op mijn manier van feedback geven. Pijnlijk noem ik het vooral, omdat ik dat zelf helemaal niet zo voel en het me vaak zelfs verbaast dat mensen het zo opvatten.
Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, dat weet ik, maar mensen oprecht kwetsen of onderuit halen ligt echt totaal niet in mijn aard. Wel ligt mijn hart op mijn tong en kan ik me voorstellen dat dingen vaak wat ongenuanceerd eruit kunnen komen. Maar hey, zo ben ik, altijd al geweest. Het heeft me heel wat gekost, maar zeker ook zoveel opgeleverd. This is me. Een felle tante? Zo zou je het kunnen noemen, maar daaronder zit zoveel meer!
Ik merk dat ik er boos van word, omdat ik nu met een rotgevoel zit, slechts doordat ik mijn mening heb gegeven over iets. Een andere visie op iets dan een ander, wat dus blijkbaar hard aankwam.
En boos, omdat ik weet dat dit mijn gedachten het komende weekend volledig gaat beinvloeden.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik zit met pijn in mijn buik, omdat ik het blijkbaar nog steeds erg belangrijk vind wat anderen van mij vinden.
En die pijn in mijn buik is vooral ontstaan nadat ik op mijn werk werd aangesproken door collega's op mijn manier van feedback geven. Pijnlijk noem ik het vooral, omdat ik dat zelf helemaal niet zo voel en het me vaak zelfs verbaast dat mensen het zo opvatten.
Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, dat weet ik, maar mensen oprecht kwetsen of onderuit halen ligt echt totaal niet in mijn aard. Wel ligt mijn hart op mijn tong en kan ik me voorstellen dat dingen vaak wat ongenuanceerd eruit kunnen komen. Maar hey, zo ben ik, altijd al geweest. Het heeft me heel wat gekost, maar zeker ook zoveel opgeleverd. This is me. Een felle tante? Zo zou je het kunnen noemen, maar daaronder zit zoveel meer!
Ik merk dat ik er boos van word, omdat ik nu met een rotgevoel zit, slechts doordat ik mijn mening heb gegeven over iets. Een andere visie op iets dan een ander, wat dus blijkbaar hard aankwam.
En boos, omdat ik weet dat dit mijn gedachten het komende weekend volledig gaat beinvloeden.
maandag 26 januari 2009 om 14:42
Ik ben het met Mika eens. Jij voelt je rot door hun kritiek; dan kan je je dus ook heel goed inleven in hoe zij zich voelen na jouw (felle) kritiek.
En dan heb ik het alleen over de vorm; de inhoud is het tweede hoofdstuk.
Wil je dat je boodschap overkomt, dan moet je er een mooie strik omheen doen. Vliegen vangen met stroop en niet met azijn, weer je wel.
En dan heb ik het alleen over de vorm; de inhoud is het tweede hoofdstuk.
Wil je dat je boodschap overkomt, dan moet je er een mooie strik omheen doen. Vliegen vangen met stroop en niet met azijn, weer je wel.
maandag 26 januari 2009 om 14:56
Hoi Lelie,
Even een paar reacties op je OP, waarin de kern van de situatie volgenes mij al duidelijk wordt.
Geen idee of ik hier in de juiste pijler schrijf, maar dat merk ik dan vanzelf wel.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik zit met pijn in mijn buik, omdat ik het blijkbaar nog steeds erg belangrijk vind wat anderen van mij vinden.
Je zegt hier dat je het belangrijk vindt wat anderen van je zeggen. Het komt op me over alsof je daar niet blij mee bent. Het is mijns inziens niet negatief om je iets aan te trekken van wat anderen zeggen. Het stelt je in de gelegenheid om 'van buiten af' eens naar jezelf te kijken.
En die pijn in mijn buik is vooral ontstaan nadat ik op mijn werk werd aangesproken door collega's op mijn manier van feedback geven. Pijnlijk noem ik het vooral, omdat ik dat zelf helemaal niet zo voel en het me vaak zelfs verbaast dat mensen het zo opvatten.
Dit zou je dus duidelijk moeten maken dat de manier waarop jij je feedback bedoelt níet zo bij anderen binnenkomt. Er zit een discrepantie tussen jouw bedoeling en de manier waarop anderen je boodschap horen.
Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, dat weet ik, maar mensen oprecht kwetsen of onderuit halen ligt echt totaal niet in mijn aard. Wel ligt mijn hart op mijn tong en kan ik me voorstellen dat dingen vaak wat ongenuanceerd eruit kunnen komen. Maar hey, zo ben ik, altijd al geweest. Het heeft me heel wat gekost, maar zeker ook zoveel opgeleverd. This is me. Een felle tante? Zo zou je het kunnen noemen, maar daaronder zit zoveel meer!
Hier vind ik je ambivalent en tegenstrijdig. Eerst zeg je dat je doel niet is om anderen te kwetsen. Dat geloof ik. Vervolgens zeg je dat je het klaarblijkelijk belangrijk vindt wat anderen van je vinden. Daaruit maak ik op dat je graag wilt dat anderen je feedback níet vervelend vinden. Maar dan... dan zeg je ineens 'maar hey, zo ben ik altijd geweest'. En dat vind ik jammer. Daarmee wek je bij mij namelijk de indruk dat je het allemaal vervelend en jammer vindt, maar niet van plan bent iets te veranderen, want hey, zo ben je altijd al geweest....
Ik merk dat ik er boos van word, omdat ik nu met een rotgevoel zit, slechts doordat ik mijn mening heb gegeven over iets. Een andere visie op iets dan een ander, wat dus blijkbaar hard aankwam.
En boos, omdat ik weet dat dit mijn gedachten het komende weekend volledig gaat beinvloeden. [/quote]
Volgens mij zit je niet met een rotgevoel omdat je je mening gaf, maar omdat de manier waarop je je mening gaf niet gewaardeerd werd.
Het zou je sieren als je stilstaat bij de manier waarop jij jezelf presenteert, waarop je feedback geeft. Als je dáár bij stilstaat (in plaats van stilstaan bij waarom anderen zich zo snel gekwetst voelen), kun je er iets aan veranderen. Maar dat moet je dan wel willen... en zo kom je vooralsnog niet op me over.
Tot hier mijn feedback op jouw bericht. Misschien een beetje ongenuanceerd, maar ik probeer je duidelijk te maken wat je bericht oproept. Omdat het misschien representatief is voor de manier waarop je reageert op zaken... Ik hoop dat het je aan het denken zet.
Even een paar reacties op je OP, waarin de kern van de situatie volgenes mij al duidelijk wordt.
Geen idee of ik hier in de juiste pijler schrijf, maar dat merk ik dan vanzelf wel.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik zit met pijn in mijn buik, omdat ik het blijkbaar nog steeds erg belangrijk vind wat anderen van mij vinden.
Je zegt hier dat je het belangrijk vindt wat anderen van je zeggen. Het komt op me over alsof je daar niet blij mee bent. Het is mijns inziens niet negatief om je iets aan te trekken van wat anderen zeggen. Het stelt je in de gelegenheid om 'van buiten af' eens naar jezelf te kijken.
En die pijn in mijn buik is vooral ontstaan nadat ik op mijn werk werd aangesproken door collega's op mijn manier van feedback geven. Pijnlijk noem ik het vooral, omdat ik dat zelf helemaal niet zo voel en het me vaak zelfs verbaast dat mensen het zo opvatten.
Dit zou je dus duidelijk moeten maken dat de manier waarop jij je feedback bedoelt níet zo bij anderen binnenkomt. Er zit een discrepantie tussen jouw bedoeling en de manier waarop anderen je boodschap horen.
Ik ben zeker niet op mijn mondje gevallen, dat weet ik, maar mensen oprecht kwetsen of onderuit halen ligt echt totaal niet in mijn aard. Wel ligt mijn hart op mijn tong en kan ik me voorstellen dat dingen vaak wat ongenuanceerd eruit kunnen komen. Maar hey, zo ben ik, altijd al geweest. Het heeft me heel wat gekost, maar zeker ook zoveel opgeleverd. This is me. Een felle tante? Zo zou je het kunnen noemen, maar daaronder zit zoveel meer!
Hier vind ik je ambivalent en tegenstrijdig. Eerst zeg je dat je doel niet is om anderen te kwetsen. Dat geloof ik. Vervolgens zeg je dat je het klaarblijkelijk belangrijk vindt wat anderen van je vinden. Daaruit maak ik op dat je graag wilt dat anderen je feedback níet vervelend vinden. Maar dan... dan zeg je ineens 'maar hey, zo ben ik altijd geweest'. En dat vind ik jammer. Daarmee wek je bij mij namelijk de indruk dat je het allemaal vervelend en jammer vindt, maar niet van plan bent iets te veranderen, want hey, zo ben je altijd al geweest....
Ik merk dat ik er boos van word, omdat ik nu met een rotgevoel zit, slechts doordat ik mijn mening heb gegeven over iets. Een andere visie op iets dan een ander, wat dus blijkbaar hard aankwam.
En boos, omdat ik weet dat dit mijn gedachten het komende weekend volledig gaat beinvloeden. [/quote]
Volgens mij zit je niet met een rotgevoel omdat je je mening gaf, maar omdat de manier waarop je je mening gaf niet gewaardeerd werd.
Het zou je sieren als je stilstaat bij de manier waarop jij jezelf presenteert, waarop je feedback geeft. Als je dáár bij stilstaat (in plaats van stilstaan bij waarom anderen zich zo snel gekwetst voelen), kun je er iets aan veranderen. Maar dat moet je dan wel willen... en zo kom je vooralsnog niet op me over.
Tot hier mijn feedback op jouw bericht. Misschien een beetje ongenuanceerd, maar ik probeer je duidelijk te maken wat je bericht oproept. Omdat het misschien representatief is voor de manier waarop je reageert op zaken... Ik hoop dat het je aan het denken zet.
Peas on earth!
maandag 26 januari 2009 om 17:25
Hoi,
Bedankt voor jullie feedback , daar kan ik wel wat mee. Nu ik het even heb kunnen laten bezinken en heb kunnen bespreken met anderen (incl. collega's!) zie ik ook wel hoe mijn reactie op anderen kan overkomen. Het is en blijft een aandachtspunt en inderdaad: ik blijk ook zelf maar slecht tegen kritiek te kunnen.
Bedankt voor jullie feedback , daar kan ik wel wat mee. Nu ik het even heb kunnen laten bezinken en heb kunnen bespreken met anderen (incl. collega's!) zie ik ook wel hoe mijn reactie op anderen kan overkomen. Het is en blijft een aandachtspunt en inderdaad: ik blijk ook zelf maar slecht tegen kritiek te kunnen.
