Psyche
alle pijlers
randpsychotisch
woensdag 14 april 2010 om 11:19
Volgens een psychiater ben ik op het randje van psychotisch. Ik voel me wel raar; alsof er een dik luchtkussen tussen mij en de rest van de wereld zit en ik kan niemand ook echt nog volgen, alsof ze in een andere dimensie zitten. Heb ik pillen gekregen waar je volgens de bijsluiter zomaar dood neer van kan vallen, nou die neem ik dus niet. Op mijn werk ben ik ziek gemeld, mijn man irriteert zich volgens mij aan me en mijn kinderen kijken me zo nu en dan ook wat raar aan. Het gaat nu wel wat beter dan gisteren, maar ik ben nog niet helemaal terug. En gisterenavond was ik ervan overtuigd dat mijn man me ging verlaten Nu nog steeds een beetje, maar ik denk dat dat wel terug zal komen zodra hij vanavond thuiskomt. Ik denk dat hij mijn grootste trigger is. Ik trek wel bij hoor, maar zo nu en dan voel ik mezelf als een grote open wond.
woensdag 14 april 2010 om 17:58
Ik heb ook zyprexa geslikt, ongeveer een half jaar en ben er nu net 2 maanden mee gestopt.
De pillen helpen echt, ik was ook randpsychotisch.
Ik vond zelf de gekke en rare dingen zie ik zag, dacht en hoorde vele malen erger dan het slikken van die pillen.
Je hoeft ze ook echt niet voor de rest van je leven te slikken, maar voor nu helpen ze echt.
sterkte
De pillen helpen echt, ik was ook randpsychotisch.
Ik vond zelf de gekke en rare dingen zie ik zag, dacht en hoorde vele malen erger dan het slikken van die pillen.
Je hoeft ze ook echt niet voor de rest van je leven te slikken, maar voor nu helpen ze echt.
sterkte
woensdag 14 april 2010 om 18:39
quote:schouderklopje schreef op 14 april 2010 @ 17:14:
Is dat wat jij hebt trouwens geen dissociatieve stoornis? Het klinkt mij nl. bekend en bij mij werd het dissociatie genoemd.
Overigens -als het randpsychotisch wordt genoemd- betekend dat niet dat je ook psychotisch wordt. 1 + 1 = niet meteen 2. Er zijn mensen die niet verder komen dan die (randpsychotische) verschijnselen, maar hun hele leven wel bij perioden dissociatie hebben zonder psychoses.Dat zou kunnen Schouderklopje, maar ik geloof dat ze liever het zekere voor het onzekere nemen ook omdat ik nog andere klachten heb. Ik heb er in elk geval vanmiddag eentje ingenomen en voel me behoorlijk suf (maar leef nog). Ik zal morgen wel horen hoe het verder moet.
Is dat wat jij hebt trouwens geen dissociatieve stoornis? Het klinkt mij nl. bekend en bij mij werd het dissociatie genoemd.
Overigens -als het randpsychotisch wordt genoemd- betekend dat niet dat je ook psychotisch wordt. 1 + 1 = niet meteen 2. Er zijn mensen die niet verder komen dan die (randpsychotische) verschijnselen, maar hun hele leven wel bij perioden dissociatie hebben zonder psychoses.Dat zou kunnen Schouderklopje, maar ik geloof dat ze liever het zekere voor het onzekere nemen ook omdat ik nog andere klachten heb. Ik heb er in elk geval vanmiddag eentje ingenomen en voel me behoorlijk suf (maar leef nog). Ik zal morgen wel horen hoe het verder moet.
woensdag 14 april 2010 om 21:28
Ik slik nu 10 mg, heb er in totaal 3 genomen. Helpt al wel, maar dat idee van mijn man dat hij mij gaat verlaten zit er nog steeds; hij zit namelijk op een ander forum beetje de leuke vent uit te hangen en heeft het daar wel over zijn kinderen, over het huishouden wat hij nog moet doen , het eten wat hij nog moet koken (??????????????) en nooit over zijn vrouw. Zo wee tik nu ook dat hij gisteren op het strand is gaan lunchen,maar daar wist ik niks van.
woensdag 14 april 2010 om 22:36
Als het lukt nu even man en zijn gedrag buiten je gedachten zetten, en je concentreren op het instellen op de antipsychotica. Dit zal nog wel een paar dagen duren voordat je daarvan wat meer rust ervaart, ik meen me te herinneren dat mijn huisarts het zelfs over weken had.
Als man iets uitspookt (als) kun je daar nu toch niets aan doen. En als hij niets uitspookt is het zonde van je energie en moeilijk binnen jullie relatie dat je zo iets vermoedt.
Nu eerst jij. Dan pas de rest.
Als man iets uitspookt (als) kun je daar nu toch niets aan doen. En als hij niets uitspookt is het zonde van je energie en moeilijk binnen jullie relatie dat je zo iets vermoedt.
Nu eerst jij. Dan pas de rest.
donderdag 15 april 2010 om 10:25
Lieve Mamzelle en Schouderklopje, jullie hebben helemaal gelijk. Maar het is verdomd moeilijk, want hij is er wel altijd. Gisterenavond in bed weer een enorme huilbui daarover gehad, toen zag ik ook nog een punaise in de muur waar ik even fijn in mijn been heb gekrast . De grote afstand in de vorm van een groot luchtkussen is weg maar dan is er weer plaats voor gevoel en daar word ik ook weer niet vrolijk van. Vanmiddag weer naar de psychiater.
Bedankt trouwens voor ieders reactie; doet me goed dat mensen aan me denken.
Bedankt trouwens voor ieders reactie; doet me goed dat mensen aan me denken.
vrijdag 16 april 2010 om 10:06
Gisteren bij de psychiater geweest; iedereen (psych en man) was blij dat ik de pillen toch was gaan slikken. Voel me gelukkig ook weer een stukje beter. Ik moet ze nog wel blijven nemen, in elk geval tot maandag en dan heb ik weer een afspraak. Het hele bijna-psyschotisch zijn is waarschijnlijk veroorzaakt door mijn controledwang. En ik had het gevoel alsof ik geen controle meer had over mijn man, dat gevoel heb ik nog steeds trouwens, maar ik weet wel dat ik het los moet laten. Maar hoe doe je dat, want volgens mij ben ik daarmee geboren.
vrijdag 16 april 2010 om 21:07
Met de medicijnen gaat het hopelijk makkelijker, dat loslaten. Ik had zelf het gevoel dat dingen die me vreselijk opwonden voordat ik de medicatie gebruikte, minder belangrijk waren. Inderdaad ook gedrag van de kinderen waarover ik geen controle had.
Wel fijn dat de psychiater je zo goed onder controle houdt.
Wel fijn dat de psychiater je zo goed onder controle houdt.
zaterdag 1 mei 2010 om 20:41
