Psyche
alle pijlers
Rare spanningsklacht - wie herkent dit?
dinsdag 25 juni 2024 om 10:15
Een paar jaar geleden heb ik een burn-out gehad. Daarvan was ik een paar maanden geleden weer zo goed als hersteld, maar sinds een grote verandering in m'n leven zijn de klachten plots weer terug. Er is één klacht die ik het meest vervelend en zelfs een beetje angstaanjagend vind.
Het begint meestal als ik buiten de deur ben. Ik merk dan dat op een gegeven moment mijn lichaam niet meer verder wil. Het is moeilijk te omschrijven, maar het voelt alsof ik door een zwaar wolkendek moet lopen of dat iemand me van de achterkant met een elastiek terugtrekt. Mijn spieren spannen zich op dat moment aan en hoewel ik wel gewoon verder loop voelt het alsof ik geen stap vooruit kom, wat een heel vreemde gewaarwording is. Ik krijg ook een soort tunnelvisie en m'n hoofd wordt blanco. Eenmaal thuis ben ik vaak kapot en heb ik hoofdpijn.
Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die dit herkennen. Alle andere klachten kan ik momenteel mee leven - vermoeidheid, hoofdpijn, overprikkeld raken. Maar dat gevoel dat ik hierboven omschrijf jaagt me keer op keer weer angst aan en ik heb geen idee hoe ik ermee om moet gaan.
Ben overigens al langs de huisarts geweest, maar omdat het om stress gaat kan ze weinig anders dan rust adviseren.
Het begint meestal als ik buiten de deur ben. Ik merk dan dat op een gegeven moment mijn lichaam niet meer verder wil. Het is moeilijk te omschrijven, maar het voelt alsof ik door een zwaar wolkendek moet lopen of dat iemand me van de achterkant met een elastiek terugtrekt. Mijn spieren spannen zich op dat moment aan en hoewel ik wel gewoon verder loop voelt het alsof ik geen stap vooruit kom, wat een heel vreemde gewaarwording is. Ik krijg ook een soort tunnelvisie en m'n hoofd wordt blanco. Eenmaal thuis ben ik vaak kapot en heb ik hoofdpijn.
Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die dit herkennen. Alle andere klachten kan ik momenteel mee leven - vermoeidheid, hoofdpijn, overprikkeld raken. Maar dat gevoel dat ik hierboven omschrijf jaagt me keer op keer weer angst aan en ik heb geen idee hoe ik ermee om moet gaan.
Ben overigens al langs de huisarts geweest, maar omdat het om stress gaat kan ze weinig anders dan rust adviseren.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-06-2024 17:32
12.79% gewijzigd
dinsdag 25 juni 2024 om 10:43
Ja ik herken dat.
Ik heb dat als ik langere tijd ver over mijn grenzen ben gegaan.
Misschien toch weer een stapje terug doen qua activiteiten.
Dagelijks oefeningen doen om de rug en nek te stretchen en versterken helpen ook. Fysio kan het misschien ook los masseren.
Bij mij is in die periodes dat gebied continu gespannen en dan af en toe trekt het helemaal strak en voel ik me alsof ik flauw ga vallen.
Ik heb dat als ik langere tijd ver over mijn grenzen ben gegaan.
Misschien toch weer een stapje terug doen qua activiteiten.
Dagelijks oefeningen doen om de rug en nek te stretchen en versterken helpen ook. Fysio kan het misschien ook los masseren.
Bij mij is in die periodes dat gebied continu gespannen en dan af en toe trekt het helemaal strak en voel ik me alsof ik flauw ga vallen.
dropdrop wijzigde dit bericht op 25-06-2024 10:46
47.48% gewijzigd
dinsdag 25 juni 2024 om 10:45
Ik herken het in die zin dat als er veel stress in mijn leven is, klachten van m'n angststoornis (pleinvrees) terugkomen. Het helpt me bewust te zijn dat die angst dan voortkomt uit die stress en dat dat dus wel weer over zal gaan met een paar weken. Het helpt ook omdat ik dan niet ga denken dat die angstgedachten kloppen, bijvoorbeeld dat mensen buitenshuis mij allemaal stom vinden. Ik denk dan: ach, dat is die angststoornis even en da's gewoon stress.
Vroeger was ik dan juist meer bezig met de angst en alle symptomen die erbij horen: wat een enge gedachten, wat een spanning in mijn lijf hier en daar, ik wil naar huis. Door me toen zo op die angst te richten, werd het groter en ging ik steeds meer vermijden en werd het weer zo erg dat ik therapie nodig had voor die angststoornis.
Dus mijn advies is vooral om niet te vermijden, er meer bij stil te staan dat het een klacht is die bij stress hoort en zeer waarschijnlijk zelf overgaat. Wat heb je eerder gedaan om uit de burn-out te komen? Misschien kun je manieren van toen opnieuw gebruiken?
Vroeger was ik dan juist meer bezig met de angst en alle symptomen die erbij horen: wat een enge gedachten, wat een spanning in mijn lijf hier en daar, ik wil naar huis. Door me toen zo op die angst te richten, werd het groter en ging ik steeds meer vermijden en werd het weer zo erg dat ik therapie nodig had voor die angststoornis.
Dus mijn advies is vooral om niet te vermijden, er meer bij stil te staan dat het een klacht is die bij stress hoort en zeer waarschijnlijk zelf overgaat. Wat heb je eerder gedaan om uit de burn-out te komen? Misschien kun je manieren van toen opnieuw gebruiken?
dinsdag 25 juni 2024 om 10:46
Wat is de reden dat je verder loopt als je dit merkt bij jezelf?
Je lijf trekt je letterlijk terug en toch loop je dóór.
Is het een idee om op dat moment te stoppen met wat je aan het doen bent, een bankje te vinden en daar te gaan zitten en een bodyscan te gaan doen om je lijf weer in de ontspanning te krijgen?
Je lijf trekt je letterlijk terug en toch loop je dóór.
Is het een idee om op dat moment te stoppen met wat je aan het doen bent, een bankje te vinden en daar te gaan zitten en een bodyscan te gaan doen om je lijf weer in de ontspanning te krijgen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 25 juni 2024 om 10:52
Wat fijn dat je het herkent (voor mij dan, niet voor jou)!Dropdrop schreef: ↑25-06-2024 10:43Ja ik herken dat.
Ik heb dat als ik langere tijd ver over mijn grenzen ben gegaan.
Misschien toch weer een stapje terug doen qua activiteiten.
Dagelijks oefeningen doen om de rug en nek te stretchen en versterken helpen ook. Fysio kan het misschien ook los masseren.
Bij mij is in die periodes dat gebied continu gespannen en dan af en toe trekt het helemaal strak en voel ik me alsof ik flauw ga vallen.
Ik heb inderdaad ook vaak het gevoel dat ik flauw ga vallen, of een soort wegtrekkers krijg. Omdat m'n brein gewoon niet meer werkt. Probeer mezelf dan continu gefocust te houden tot ik thuis ben wat natuurlijk ook heel veel energie kost en angstig maakt.
Wat doe jij zoal als je hier last van hebt? Ga je helemaal niet meer naar buiten?
dinsdag 25 juni 2024 om 10:56
Hmm ja als het mentaal is is het inderdaad denk ik beter om plekken niet te gaan vermijden. Bij mij is de stress juist heel lichamelijk. Onlangs ook te horen gekregen dat ik waarschijnlijk een hypersensitief zenuwstelsel heb, wist niet dat dat ook een ding was...hagelslagjes schreef: ↑25-06-2024 10:45Ik herken het in die zin dat als er veel stress in mijn leven is, klachten van m'n angststoornis (pleinvrees) terugkomen. Het helpt me bewust te zijn dat die angst dan voortkomt uit die stress en dat dat dus wel weer over zal gaan met een paar weken. Het helpt ook omdat ik dan niet ga denken dat die angstgedachten kloppen, bijvoorbeeld dat mensen buitenshuis mij allemaal stom vinden. Ik denk dan: ach, dat is die angststoornis even en da's gewoon stress.
Vroeger was ik dan juist meer bezig met de angst en alle symptomen die erbij horen: wat een enge gedachten, wat een spanning in mijn lijf hier en daar, ik wil naar huis. Door me toen zo op die angst te richten, werd het groter en ging ik steeds meer vermijden en werd het weer zo erg dat ik therapie nodig had voor die angststoornis.
Dus mijn advies is vooral om niet te vermijden, er meer bij stil te staan dat het een klacht is die bij stress hoort en zeer waarschijnlijk zelf overgaat. Wat heb je eerder gedaan om uit de burn-out te komen? Misschien kun je manieren van toen opnieuw gebruiken?
Dus dat maakt het voor mij soms wel lastig om dingen te blijven doen als ik echt op hoogspanning sta. Het voelt namelijk alsof mijn lichaam echt even niet meer wil en kan. Dingen forceren is dan misschien ook niet het beste idee.
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-06-2024 17:33
2.60% gewijzigd
dinsdag 25 juni 2024 om 10:59
Tja, vaak voel ik me thuis wel redelijk oké en denk ik dat ik het wel aankan om bijvoorbeeld boodschappen te gaan doen. Maar als ik eenmaal richting de supermarkt loop of in de supermarkt ben, voelt elke prikkel als teveel. En dan moet je op de een of andere manier nog terug... Bodyscan is inderdaad misschien een goed idee maar moet zeggen, als mijn lichaam eenmaal 'stop' zegt ben ik eigenlijk al te ver gegaan en kom ik niet makkelijk meer van dat gevoel af.Doreia* schreef: ↑25-06-2024 10:46Wat is de reden dat je verder loopt als je dit merkt bij jezelf?
Je lijf trekt je letterlijk terug en toch loop je dóór.
Is het een idee om op dat moment te stoppen met wat je aan het doen bent, een bankje te vinden en daar te gaan zitten en een bodyscan te gaan doen om je lijf weer in de ontspanning te krijgen?
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 25-06-2024 11:04
3.33% gewijzigd
dinsdag 25 juni 2024 om 11:01
Helemaal niets meer doen is voor mij geen optie. Ik heb kinderen en een hond en die hebben gewoon hun verzorging nodig.
Maar boodschappen kun je laten bezorgen, want die drukte van de winkel zorgt wel dat het sneller komt.
De hond uitlaten en kinderen naar school brengen doe ik op de fiets, want zitten gaat beter dan lopen.
En verder zit het vooral in je belasting verlagen. Elke dag ontspanningsoefeningen doen. Minder sociale afspraken. Kijken wat je kunt aanpassen in je werk.
Ga in je pauze een half uur plat op de grond liggen in de gebedsruimte en een geleide meditatie doen.
Maar boodschappen kun je laten bezorgen, want die drukte van de winkel zorgt wel dat het sneller komt.
De hond uitlaten en kinderen naar school brengen doe ik op de fiets, want zitten gaat beter dan lopen.
En verder zit het vooral in je belasting verlagen. Elke dag ontspanningsoefeningen doen. Minder sociale afspraken. Kijken wat je kunt aanpassen in je werk.
Ga in je pauze een half uur plat op de grond liggen in de gebedsruimte en een geleide meditatie doen.
dinsdag 25 juni 2024 om 11:08
Dankjewel voor de tipsDropdrop schreef: ↑25-06-2024 11:01Helemaal niets meer doen is voor mij geen optie. Ik heb kinderen en een hond en die hebben gewoon hun verzorging nodig.
Maar boodschappen kun je laten bezorgen, want die drukte van de winkel zorgt wel dat het sneller komt.
De hond uitlaten en kinderen naar school brengen doe ik op de fiets, want zitten gaat beter dan lopen.
En verder zit het vooral in je belasting verlagen. Elke dag ontspanningsoefeningen doen. Minder sociale afspraken. Kijken wat je kunt aanpassen in je werk.
Ga in je pauze een half uur plat op de grond liggen in de gebedsruimte en een geleide meditatie doen.
gelukkig werk ik voor mezelf en thuis, dus ik kan op ieder moment ontspanningsoefeningen doen. Dat is wel heel fijn, zou niet weten hoe ik hier op kantoor mee om zou moeten gaan. Het stelt me ook gerust dat je zegt dat fietsen beter gaat dan lopen. Als ik dat aan mensen in mijn omgeving vertel begrijpen ze dat meestal niet. Ik begrijp het zelf ook niet altijd.
dinsdag 25 juni 2024 om 11:41
Nee het is ook lastig te begrijpen. Het is een kruising tussen fysieke en psychische klachten.
Ik heb het nu 4 jaar. Ik heb het steeds hele periodes niet en dan komt het weer, maar inmiddels kan ik goed zien wat ik 'fout' gedaan heb. Ah ja logisch denk ik dan. Ik ben ook weer veel te hard gegaan.
En dan weet ik het vrij snel weer om te draaien
Ik heb het nu 4 jaar. Ik heb het steeds hele periodes niet en dan komt het weer, maar inmiddels kan ik goed zien wat ik 'fout' gedaan heb. Ah ja logisch denk ik dan. Ik ben ook weer veel te hard gegaan.
En dan weet ik het vrij snel weer om te draaien
dinsdag 25 juni 2024 om 12:31
Je vertelde dat je lijf heftig reageert op stress.
Zijn er bepaalde kenmerken in je lijf wanneer de spanning flink aan het opbouwen is als: gebalde vuisten of kaakklemmen of spanning in je gezicht ofzoiets?
Een bodyscan was eerder genoemd.
Zou het helpen om dagelijks even een bodyscan te doen waarbij je niet een ontspanningsoefening doet maar meer gaat registreren hoe je lijf voelt. En waar spanning zit.
Dus inderdaad stukjes van je lijf scannen en observeren hoe dat stuk ( teen, kuit, kin etc voelt).
Zijn er bepaalde kenmerken in je lijf wanneer de spanning flink aan het opbouwen is als: gebalde vuisten of kaakklemmen of spanning in je gezicht ofzoiets?
Een bodyscan was eerder genoemd.
Zou het helpen om dagelijks even een bodyscan te doen waarbij je niet een ontspanningsoefening doet maar meer gaat registreren hoe je lijf voelt. En waar spanning zit.
Dus inderdaad stukjes van je lijf scannen en observeren hoe dat stuk ( teen, kuit, kin etc voelt).
dinsdag 25 juni 2024 om 12:33
Soms kan een psychosomatisch fysiotherapeut (als je voor fysio verzekerd bent, dan wordt het vergoed) of een haptotherapeut (meestal niet vergoed door verzekering) je hiermee helpen. Want dat je ergens over je grenzen gaat, dat lijkt me duidelijk. Maar het zou wel fijn dat je dat eerder kunt herkennen en aanvoelen en al eerder in kunt grijpen. Of dat je beter weet hoe je jezelf hieruit kunt krijgen. Ga het niet helemaal vermijden, want dan neemt spanning vaak ook weer toe. Zie het: het is niet erg als het gebeurd, maar het is wel een teken van onderliggende spanning. En kun je aan die spanning wat doen?
dinsdag 25 juni 2024 om 12:41
Ja dat ga ik inderdaad vanaf nu maar proberen. Net al een bodyscan gedaan maar ik vind het altijd moeilijk om spanning te registreren, ik voel op zo'n moment eigenlijk vrij weinig in mijn lichaam. Pas wanneer ik mijn grenzen ben overgegaan begint m'n lichaam te schreeuwen...Verbinder schreef: ↑25-06-2024 12:31Je vertelde dat je lijf heftig reageert op stress.
Zijn er bepaalde kenmerken in je lijf wanneer de spanning flink aan het opbouwen is als: gebalde vuisten of kaakklemmen of spanning in je gezicht ofzoiets?
Een bodyscan was eerder genoemd.
Zou het helpen om dagelijks even een bodyscan te doen waarbij je niet een ontspanningsoefening doet maar meer gaat registreren hoe je lijf voelt. En waar spanning zit.
Dus inderdaad stukjes van je lijf scannen en observeren hoe dat stuk ( teen, kuit, kin etc voelt).
dinsdag 25 juni 2024 om 12:42
Bedankt voor de tipsfrisachterhetscherm schreef: ↑25-06-2024 12:33Soms kan een psychosomatisch fysiotherapeut (als je voor fysio verzekerd bent, dan wordt het vergoed) of een haptotherapeut (meestal niet vergoed door verzekering) je hiermee helpen. Want dat je ergens over je grenzen gaat, dat lijkt me duidelijk. Maar het zou wel fijn dat je dat eerder kunt herkennen en aanvoelen en al eerder in kunt grijpen. Of dat je beter weet hoe je jezelf hieruit kunt krijgen. Ga het niet helemaal vermijden, want dan neemt spanning vaak ook weer toe. Zie het: het is niet erg als het gebeurd, maar het is wel een teken van onderliggende spanning. En kun je aan die spanning wat doen?
ik ging tijdens mijn burn-out af en toe langs bij een psychosomatisch fysiotherapeut, misschien maar weer eens contact met haar opnemen.
dinsdag 25 juni 2024 om 12:46
Sta je nog goed genoeg in contact met je lichaam?aagjeheefteenvraagje schreef: ↑25-06-2024 12:41Ja dat ga ik inderdaad vanaf nu maar proberen. Net al een bodyscan gedaan maar ik vind het altijd moeilijk om spanning te registreren, ik voel op zo'n moment eigenlijk vrij weinig in mijn lichaam. Pas wanneer ik mijn grenzen ben overgegaan begint m'n lichaam te schreeuwen...
Ik herken inmiddels wel mijn basislijn voor mijn lijf. En als ik nu bewust met mijn gedachten naar mijn kleine teen ga, dan voel ik die ook bewust. Hoe deze rustig nu op de grond rust en niet echt aan het werk ik. Ik merk dat ik mijn schouders even omlaag moet doen, terwijl ik dit typ en hoe de spieren zich dan ontspannen en dat voel ik door tot halverwege mijn rug. Ik voel de zitbotjes en hoe ze mij netjes rechtop houden.
Kun jij dit ook? Ik kon dit eerder niet. Toen was het alsof mijn hele lijf opgekropt zat in mijn hoofd. Vanaf mijn hals naar beneden voelde ik niets, dat heb ik echt moeten leren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 25 juni 2024 om 13:19
Nee, dit kan ik totaal niet. Voel inderdaad vanaf mijn hals naar beneden niks. Ik heb tijdens en na mijn burn-out veel aan ontspanning gedaan (meditatie, yoga etc) en dat is vaak wel fijn, maar ik heb het idee dat de ontspanning beperkt blijft tot wat er in m’n hoofd gebeurt.Doreia* schreef: ↑25-06-2024 12:46Sta je nog goed genoeg in contact met je lichaam?
Ik herken inmiddels wel mijn basislijn voor mijn lijf. En als ik nu bewust met mijn gedachten naar mijn kleine teen ga, dan voel ik die ook bewust. Hoe deze rustig nu op de grond rust en niet echt aan het werk ik. Ik merk dat ik mijn schouders even omlaag moet doen, terwijl ik dit typ en hoe de spieren zich dan ontspannen en dat voel ik door tot halverwege mijn rug. Ik voel de zitbotjes en hoe ze mij netjes rechtop houden.
Kun jij dit ook? Ik kon dit eerder niet. Toen was het alsof mijn hele lijf opgekropt zat in mijn hoofd. Vanaf mijn hals naar beneden voelde ik niets, dat heb ik echt moeten leren.
Hoe heb jij dit geleerd?
aagjeheefteenvraagje wijzigde dit bericht op 26-06-2024 17:34
11.36% gewijzigd
dinsdag 25 juni 2024 om 13:43
Ik weet niet zo goed hoe ik het heb geleerd.
De eerste stap voor mij was om te ontdekken dát je je knie/elleboog/teen kon voelen, zonder dat je er met je hand naartoe hoefde te gaan om het te voelen.
Ik ben toen heel bewust, nadat een hele fijne maatschappelijk werkster mij dit vertelde, gaan zitten en ben eerst maar bewust begonnen met het voelen van mijn hoofd. Mijn ogen, mijn kin, mijn oren. Dus niet alleen mijn hersenpan zeg maar.
En ergens in die tijd erna voelde het alsof mijn binnenste, zich veilig genoeg voelde om zich niet meer te verstoppen in mijn hoofd. Het rolde langzaam uit mijn hoofd naar de plekken waar het hoorde. Dus mijn arm in mijn arm, mijn been in mijn been (volg je me nog?) en mijn voet in mijn voet.
Als je dit nog niet kan, is een bodyscan ook nog helemaal niet goed uit te voeren en is het ook nog helemaal niet gek dat je je zo voelt. Omdat je lijf nog helemaal niet te voelen valt.
De eerste stap voor mij was om te ontdekken dát je je knie/elleboog/teen kon voelen, zonder dat je er met je hand naartoe hoefde te gaan om het te voelen.
Ik ben toen heel bewust, nadat een hele fijne maatschappelijk werkster mij dit vertelde, gaan zitten en ben eerst maar bewust begonnen met het voelen van mijn hoofd. Mijn ogen, mijn kin, mijn oren. Dus niet alleen mijn hersenpan zeg maar.
En ergens in die tijd erna voelde het alsof mijn binnenste, zich veilig genoeg voelde om zich niet meer te verstoppen in mijn hoofd. Het rolde langzaam uit mijn hoofd naar de plekken waar het hoorde. Dus mijn arm in mijn arm, mijn been in mijn been (volg je me nog?) en mijn voet in mijn voet.
Als je dit nog niet kan, is een bodyscan ook nog helemaal niet goed uit te voeren en is het ook nog helemaal niet gek dat je je zo voelt. Omdat je lijf nog helemaal niet te voelen valt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 25 juni 2024 om 14:02
Weet n klein beetje hoe het voelt .Bij mij komt ook wel doordat ik jaren geleden n hersen infarct heb gehad moet ik absoluut niet over mijn grenzen gaan .
Gisteren n nieuwe lens in mijn oog gekregen operatie stelde niks voor maar ben de hele dag van slag geweest hoofdpijn misselijk evenwichtklachten ben gisteravond doodmoe naar bed gegaan om 8 uur en geslapen tot half negen vanmorgen .
Ook vanmorgen voor controle geweest oogkapje mocht er af en alles is weer in orde.
Niet over je grenzen gaan moet je echt leren. Pas er voor op je loopt er steeds vaker tegen aan .
Accepteer dat je niet alles meer kunt .ik heb het geleerd tujdens mijn revalidatie .
Gisteren n nieuwe lens in mijn oog gekregen operatie stelde niks voor maar ben de hele dag van slag geweest hoofdpijn misselijk evenwichtklachten ben gisteravond doodmoe naar bed gegaan om 8 uur en geslapen tot half negen vanmorgen .
Ook vanmorgen voor controle geweest oogkapje mocht er af en alles is weer in orde.
Niet over je grenzen gaan moet je echt leren. Pas er voor op je loopt er steeds vaker tegen aan .
Accepteer dat je niet alles meer kunt .ik heb het geleerd tujdens mijn revalidatie .
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
dinsdag 25 juni 2024 om 15:28
Als het klachten zijn die als oorzaak angst hebben, dan kun je beter wèl doorlopen om te voorkomen dat je weer meer in de vermijding terecht komt.Doreia* schreef: ↑25-06-2024 10:46Wat is de reden dat je verder loopt als je dit merkt bij jezelf?
Je lijf trekt je letterlijk terug en toch loop je dóór.
Is het een idee om op dat moment te stoppen met wat je aan het doen bent, een bankje te vinden en daar te gaan zitten en een bodyscan te gaan doen om je lijf weer in de ontspanning te krijgen?
dinsdag 25 juni 2024 om 15:33
Het klinkt alsof je nog steeds over je grenzen gaat en heel veel angst/ stress hebt. Omdat je het niet opmerkt laat je lijf dan vervolgens alle sirenes afgaan.
Wat mij helpt:
Leren voelen wat er in mijn lijf gebeurt. Dat is de eerste stap om het vervolgens te kunnen koppelen aan welk gevoel je hebt.
Als jij vanaf je nek naar beneden weinig voelt denk ik dat je daar wat hulp bij kunt gebruiken. Hierboven zijn al een paar lichaamsgerichte opties genoemd.
Wat mij helpt:
Leren voelen wat er in mijn lijf gebeurt. Dat is de eerste stap om het vervolgens te kunnen koppelen aan welk gevoel je hebt.
Als jij vanaf je nek naar beneden weinig voelt denk ik dat je daar wat hulp bij kunt gebruiken. Hierboven zijn al een paar lichaamsgerichte opties genoemd.
dinsdag 25 juni 2024 om 17:10
Herkenbaar. Op het moment heb ik zelf een burn-out en voelt dit voor mij aan als dissocieren. Ik vind dat ook heel beangstigend. Ik weet het nog niet goed aan te voelen wanneer de grens bereikt is en dan gaat je lichaam dus dit soort vreemde dingen doen. Ik merk het persoonlijk ook heel erg aan mijn darmen. Van obstipatie tot acute diarree, ook weer zoiets...
De situaties waarin je dit ervaart vermijden vind ik ook geen briljant plan, op den duur krijg je nog meer angst. Jezelf bewust worden van je lichaam en wát je voelt is enorm ingewikkeld. Vooral als je langere tijd over je grenzen bent gegaan. Ik wil je veel sterkte wensen in dit proces, het is en blijft enorm moeilijk en soms voelt het als een strijd.
De situaties waarin je dit ervaart vermijden vind ik ook geen briljant plan, op den duur krijg je nog meer angst. Jezelf bewust worden van je lichaam en wát je voelt is enorm ingewikkeld. Vooral als je langere tijd over je grenzen bent gegaan. Ik wil je veel sterkte wensen in dit proces, het is en blijft enorm moeilijk en soms voelt het als een strijd.
dinsdag 25 juni 2024 om 19:36
Je moet niet doorlopen maar luisteren naar het signaal
Ik herken het hoor. Ik heb een half jaar geleden er ook zo bij gelopen. Bij mij kwam het door hele slechte nachtrust icm de overgang.
Ik had altijd de neiging om te blijven doen wat ik altijd deed, want de boodschappen moesten toch gedaan worden en sporten was goed voor mij! En jawel, het lukte best wel als ik doorzette en na het sporten voelde ik me goed. Maar ohoh, wat heb ik de signalen genegeerd.
Achteraf gezien deed ik dingen die ik niet altijd leuk vond (sommige feestjes, uitjes etc). Ik ben nogal een gehoorzaam typje.
Ik kies nu alleen wat ik leuk vind en ik knijp er tussenuit wanneer ik dat wil.
Heb je al eens aan psychomotorische therapie gedacht?
Ik herken het hoor. Ik heb een half jaar geleden er ook zo bij gelopen. Bij mij kwam het door hele slechte nachtrust icm de overgang.
Ik had altijd de neiging om te blijven doen wat ik altijd deed, want de boodschappen moesten toch gedaan worden en sporten was goed voor mij! En jawel, het lukte best wel als ik doorzette en na het sporten voelde ik me goed. Maar ohoh, wat heb ik de signalen genegeerd.
Achteraf gezien deed ik dingen die ik niet altijd leuk vond (sommige feestjes, uitjes etc). Ik ben nogal een gehoorzaam typje.
Ik kies nu alleen wat ik leuk vind en ik knijp er tussenuit wanneer ik dat wil.
Heb je al eens aan psychomotorische therapie gedacht?
dinsdag 25 juni 2024 om 21:03
Ik herken het ook en associeerde het vooral met paniekaanvallen. Ook is het een vorm van dissociëren, derealisatie. Bij mij had het ook te maken met (chronische) hyperventilatie.
Allemaal het resultaat van in je hoofd leven en gevoelens vermijden. Lijkt wel een ziekte van deze tijd, zo veel mensen hebben hier last van.
Ik heb baat bij haptotherapie, wel inmiddels al meerdere jaren en vandaag de dag nog steeds 1x per maand. Voor mij iets waar ik dagelijks bewust mee bezig moet zijn, verbinding hebben met mezelf en mijn gevoelens. Na vele jaren diep ingesleten patronen gaat dat niet met 1x een ontspanningsoefening veranderen. Het is een mechanisme dat je ontwikkeld hebt om jezelf te beschermen dus het is voor je lichaam en psyche moeilijk om los te laten.
Allemaal het resultaat van in je hoofd leven en gevoelens vermijden. Lijkt wel een ziekte van deze tijd, zo veel mensen hebben hier last van.
Ik heb baat bij haptotherapie, wel inmiddels al meerdere jaren en vandaag de dag nog steeds 1x per maand. Voor mij iets waar ik dagelijks bewust mee bezig moet zijn, verbinding hebben met mezelf en mijn gevoelens. Na vele jaren diep ingesleten patronen gaat dat niet met 1x een ontspanningsoefening veranderen. Het is een mechanisme dat je ontwikkeld hebt om jezelf te beschermen dus het is voor je lichaam en psyche moeilijk om los te laten.
woensdag 26 juni 2024 om 03:54
Wouw, mooi verwoordDoreia* schreef: ↑25-06-2024 13:43En ergens in die tijd erna voelde het alsof mijn binnenste, zich veilig genoeg voelde om zich niet meer te verstoppen in mijn hoofd. Het rolde langzaam uit mijn hoofd naar de plekken waar het hoorde. Dus mijn arm in mijn arm, mijn been in mijn been (volg je me nog?) en mijn voet in mijn voet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
