Relaxter door het leven gaan?

Eefje Peefje, zo'n silence retreat klinkt heel bijzonder. Die dagen lijken me niet alleen een geweldige ervaring maar ik denk ook dat ze van blijvende invloed op je leven zullen zijn. Mocht je nog handige meditatie-technieken of relaxoefeningen krijgen, dan horen wij ze graag!



Ik vind het wel bewonderenswaardig dat je ondanks je pieker-gen naar Thailand bent verhuisd. Was dat geen ontzettende opgave? Je inbeeld-oefening aan het strand probeer ik ook regelmatig (of in een andere vorm bijvoorbeeld in een bos of via een bewuste ontspanning vanaf m'n tenen tot mijn kruin) maar over het algemeen springen mijn gedachten van de hak op de tak en denk ik "foei, je zat op het strand!" twee seconden later "wat was er ook weer? oja, ik zat op het strand" en dan weer even later ben ik weer met mijn hoofd bij boodschappen en drukke weekenden. Haha! Wat mij trouwens ook helpt is de herinneringsfunctie van mijn telefoon: verjaardagen, afspraken, sociale contacten bijhouden: ik gebruik het overal voor en het geeft me de rust dat ik niet overal aan hoef te denken want er komt vanzelf een alarmpje.



Astair, hoe gaat het met jouw relaxpogingen? Heb je misschien al gekeken naar (power) yoga lessen in de buurt? Of doe je aan een andere vorm van sport? Ik ben zelf niet zo sportief en heb buiten yoga nog geen sport gevonden waarvan ik het geen opgave vindt om wekelijks voor van de bank te komen. Heeft misschien iemand nog een idee? Want 'ze' zeggen dat je van sporten erg ontspannen wordt.



Misschien moeten we met z'n allen eens een silence-retreat-reis gaan organiseren. Ik ben al een paar maanden aan het verbouwen, dus eigenlijk heb ik het heel hard nodig. Maar ik vrees dat ik van de stress en het gepieker rondom zo'n reis ook niet zo vrolijk wordt... Wat vreselijk he?

Astair en Ann liv,

Op het hardloopforum stelde iemand mij precies dezelfde vraag (Hoe kom ik in Phuket terecht), dus ik doe even heel flauw 'copy-paste' van het hardloopforum:



"Phuket, Puke-it, Fuck-it, same same!!! Haha, ik vind het helemaal niet erg hoor, je hoeft zeker je excuses niet aan te bieden. Van alle plaatsen waar ik gewoond heb ik Phuket nog steeds mijn minst favoriet. Het is dat mijn werk zo supergaaf is dat ik hier blijf, anders was ik al lang vertrokken. Of nee, anders was ik hier nooit gekomen.

Ik ben in 2003 naar Thailand vertrokken, voor 3 maanden, dat was de bedoeling om via Bali uiteindelijk weer naar Australie terug te gaan en daar te settelen en werken als duikinstructrice. 3 maanden werden 4,5 jaar...

Eerst heb ik 8 maanden op Koh Samui gewerkt als instructrice. Ik had toen al de recompression chamber gezien, maar wist niet of je daar naar binnen mocht om te kijken. Tijdens mijn periode daar leerde ik een meisje kennen die op Koh Lanta haar eigen duikshop had met haar vriend. Die hield niet op over Lanta, hoeveel beter dat was dan Samui, relaxed, veel kleiner, geen bouwput, etc. November '03 ben ik naar Lanta vertrokken en heb daar twee seizoenen gewerkt. Toen kwam de Tsunami voorbij en was het afgelopen met het toerisme. Omdat ik moet leven van mijn geld dat ik verdien als instructrice ben ik eind Feb '05 daar weg moeten gaan omdat ik niet genoeg verdiende. Ben toen naar de Perhentians in Maleisie gegaan waar ik een rottijd had. Rampzalige duikschool, nachtmerries, niet kunnen slapen, blegh (op zich zijn het leuke eilanden hoor, maar dit was 'wrong time, wrong place') Op aanraden van een vriendin van mij op Samui ben ik daar terug naar toe gegaan om nog 4 maanden daar te werken voor ik weer naar Koh Lanta zou gaan voor seizoen '05 - '06. Toen ben ik wel de chamber ingegaan om te kijken, heb daar een cursus gedaan en voor ik het wist boden ze mij een baan aan hier in Phuket. Met vast salaris, werkvergunning, brommer, telefoon betaald. Na 3 jaar 'illegaal' te werken (net als 90% van de duik professionals hier overigens) sprak mij die werkvergunning erg aan (en de rest ook natuurlijk). Zodoende heb ik Lanta gelaten voor wat het was en ben hierheen verhuisd. Ik had al snel zoiets van: "wat voor hell hole is dit dan". Ons kantoor zit dan ook nog eens in Patong, de riool van Phuket. Ik heb mijn eerste maand hier boven het kantoor mogen wonen tot ik zelf iets vond.

Mijn vriend heb ik hier leren kennen (dat is ook een verhaal op zich) en zodoende zitten wij hier nog steeds. We kijken erg uit naar een nieuw avontuur en het ziet er naar uit dat we mid 2008 gaan verhuizen.

Zoals ik hierboven al schreef, als ik mijn vriend hier niet had leren kennen was ik hier niet langer dan een jaar gebleven. Phuket is erg moeilijk voor blanke single vrouw. Niet uit gevaarlijk standpunt hoor, maar meer uit sociaal standpunt. De mannen hier zijn grotendeels geinteresseerd in hoeren. Zo heel veel westerse single vrouwen die hier werken zijn er niet, contact leggen maakt dat wat moeilijker. Alle kerels die ik hier leerde kennen (via werk of via via) hadden allemaal een Thaise vriendin en ik heb niets met die meiden. Ik heb wel Thaise vriendinnen, maar die werken niet in bars, als u mij begrijpt. Ik ken menig blanke vrouw die hier gillend / huilend weggerend zijn. Je hebt ook vrouwen die hier wel een prima single leven hebben, maar ik ken mijzelf en had het hier niet getrokken.



Dus, dat is het wel zo'n beetje."



Tot zover mijn verhaaltje.

Nu, mijn piekeren heeft mij nooit van iets weerhouden eigenlijk. Nadat ik in '99 afgestudeerd was aan de Pabo, wilde ik een jaar gaan reizen, dat werd Australie. In mijn uppie, vond het geweldig. Na Australie kwam Nieuw Zeeland, toen Dominicaanse Republiek en vanaf Thailand staat hierboven.

Ik pieker meer over anderen dan over mijzelf en ik pieker meer over huidige situaties. Dit laatste klinkt een beetje vreemd, maar ik pieker bijvoorbeeld wel over patient die we op dit moment hebben, maar ik lig geen minuut wakker over waar onze volgende bestemming is. Het is niet zo zeer dat ik om mijzelf pieker. Is dit logisch? Klinkt een beetje warrig zo...

Ik heb het idee dat ik nu meer pieker dan vroeger, vroeger lag ik nooit ergens wakker van. Naja, een proefwerk misschien, of een afspraak met een vriendje. Mijn moeder is ook een echte piekeraar, wellicht heb ik dit van haar. Of komt dit sowieso met leeftijd?



Sporten (in mijn geval hardlopen) helpt mij enorm te relaxen. Ik heb in Juni de marathon in Phuket gedaan en in de zes maanden die ik ervoor getraind heb was ik 's avonds in bed een stuk rustiger. Je hebt immers een uur om tijdens het lopen alles van je af te zetten. Werkt geweldig. Ook zwemmen brengt mij tot rust.

Yoga ben ik een tijdje geleden mee begonnen ivm een blessure aan mijn been en alhoewel ik het relaxt vind, kan ik niet de dingen van mij afzetten omdat ik enorm moet concentreren op ademhaling en houding. Dit wordt hopelijk een automatisme over een tijdje?



Wat de retreat betreft, ik heb er zin in. Ergens ook benieuwd en ergens ook zenuwachtig. Ik bedoel, 10 dagen mondje dicht, alle tijd om over vanalles en nog wat na te denken (en te piekeren...) wie weet wat er allemaal weer boven komt drijven. Waar ik heel erg naar uitkijk is 'De Knop omzetten'. Makkelijker gezegd dan gedaan, uiteraard.



Bon, ik ga maar eens aan de slag, het is alweer een heel verhaal...

Een prettige werkweek en tot 'hier',

Groetjes,

Peefje

Mijn moeder zei altijd: in je bed liggen is ook rusten. Dus daar kun je je misschien mee troosten? Ik herken (wat een populaire term is dat op dit topic he?) precies wat je zegt: vooral in drukke en stresserige perioden pieker ik megaveel en dat maakt juist weer dat ik ook geen rust voor mezelf heb die ik dan eigenlijk broodnodig heb. Vicieuze cirkel! Ik ben ook benieuwd naar goede en down-to-earth boeken over het zoeken en vinden van rust, kalmte en geluk. Dus mocht iemand iets weten? En anders moeten we zelf de bieb in duiken vrees ik.



Wat ik sowieso van mijn yoga-leidster (klinkt als: kleuter-leidster) heb geleerd, is dat je het 'nu' moet accepteren. Bewust stil staan bij het moment en eerlijk voor jezelf bekijken wat er nu aan de hand is en welke energie je verspilt met denken aan het verleden en met name de toekomst. Wie weet helpt je dat ook? Als je piekert even alles stil zetten en analyseren welke gedachte met het nu te maken heeft.



Peefje, wat een verhaal van je reis naar Phuket! Klinkt megaspannend zeg. Goed dat jij je rust kunt vinden in hardlopen. Van sporten word ik over het algemeen niet echt gelukkig maar ik kan me wel voorstellen dat het fijn is. Bij yoga vind ik het juist prettig dat je je moet concentreren op ademhaling enzo omdat ik daarmee mijn gedachten stil kan zetten. Op de een of andere manier lukt me dat normaal gesproken niet. Zo heeft ieder z'n ding. Wanneer gaat je stilte-tijd tussen de monniken in? Misschien is het juist fijn dat je dan de tijd hebt om over allerlei dingen te denken en te piekeren. Al zul je inderdaad dingen van jezelf te weten komen die je nooit eerder hebt geweten. Ik ben echt enorm benieuwd naar je ervaring, laat het ons zsm weten!

Ik ben ook zo'n piekeraar. Alleen lig ik er niet wakker van. Ik heb overdag genoeg tijd om te denken. Het vervelendste van het denken vind ik dat ik heel erg beren op de weg zie de hele tijd. Dit is helemaal erg geworden sinds ik een vriend heb. Ik zou zo graag willen genieten van het moment, het hier en nu, maar dat lukt niet altijd. Wie weet komen er nog tips hier om van die beren af te komen.... Want daar ben ik erg benieuwd naar.

Hai meiden,

Het is allemaal zo heerlijk (ahum) herkenbaar.....

Ik reageer nu even kort want het is hier een beetje hectisch.

Ik ben me ook een beetje gaan verdiepen in meditatie en ben daarnaast op yoga gegaan. Heerlijk yoga! Wat betreft meditatie is het vooral een kwestie van discipline en dat is niet altijd mijn sterkste kant, maar goed het voornemen blijft en als ik het doe is het fijn.

Even over boeken lezen die een beetje down to earth zijn... ik heb heel wat gehad aan boeken van Jon Kabat Zin(n): heb inmiddels twee boeken gelezen, namelijk Handboek meditatief ontspannen (staan ook alle oefeningen in) en Waar je ook gaat daar ben je (hoe meditatie in dagelijks leven toe te passen). Oosterse methoden op een toegankelijke wijze geschreven, het waren voor mij echte aanraders en heeft gemaakt dat ik het achterliggende van meditatie ben gaan begrijpen: Zijn in plaats van doen!

Ga nu weer even verder, maar kom binnenkort nog even 'kletsen'

Groetjes en suc6 allemaal

Piekeren is zooo irritant! Met name in de winter (rond de tijd dat ze met de klok gaan klooien eigenlijk al) slaap ik niet. Kip of ei-verhaal: slaap ik niet omdat ik pieker? of pieker ik omdat ik niet slaap? Overigens heb ik, als ik er zo over nadenk, helemaal geen reden om wakker te liggen. Heb een redelijk rustig leven enzo. Maar toch kunnen gedachten me wakker houden blijkbaar, en word ik wel eens gek van mezelf.



@Eefje: wow! lijkt me heftig, 10 dagen stil zijn! Laat je ons weten hoe het was?

Ga een paar maanden op Curacao werken!

Als je daar eenmaal 3 weken zit, maak je je echt nergens meer zorgen over

Toen ik weer naar huis ging dacht ik: vanaf nu af aan, ga ik op dezelfde manier door met leven zoals ik daar deed en op dezelfde manier genieten.

Helaas was ik de relaxtheid na een paar weken wel al weer een beetje vergeten...

yoyo2 schreef op 21 oktober 2007 @ 09:37:

Ga een paar maanden op Curacao werken!

Als je daar eenmaal 3 weken zit, maak je je echt nergens meer zorgen over

Toen ik weer naar huis ging dacht ik: vanaf nu af aan, ga ik op dezelfde manier door met leven zoals ik daar deed en op dezelfde manier genieten.

Helaas was ik de relaxtheid na een paar weken wel al weer een beetje vergeten...

Sorry, Yoyozondertwee , ik had je reactie niet gezien (vroeg me af waar ik nou ook alweer m'n slaapproblemen had gepost). Kan me voorstellen dat het "ffetjes" scheelt, maar niet structureel.... Wie helpt me de winter door?