Psyche
alle pijlers
Rijangst overwinnen, wie nog meer?
donderdag 12 maart 2020 om 08:12
Hoi allemaal,
bijna tien jaar geleden heb ik mijn rijbewijs gehaald. Tijdens de rijlessen heb ik toen best wat angst en paniek opgebouwd, vooral voor de snelweg. In het begin na het halen van mijn rijbewijs heb ik nog best veel gereden (zelfs op onverharde bergweggetjes in Frankrijk), maar nooit op de snelweg. Toen ik op kamers ging heb ik daarna eigenlijk nooit meer gereden. Dat is nu zeven jaar geleden. In die zeven jaar is de paniek die ik voelde rondom het auto rijden weggezakt, maar de drempel om nog in de auto te stappen is juist groter geworden, omdat ik het idee heb dat ik na al die jaren gewoon niet meer weet hoe het moet.
Een aantal weken geleden was ik het zat, en heb ik besloten om weer te leren rijden. Inmiddels ben ik twee rijlessen van anderhalf uur verder en heb ik ook al zelfstandig een klein beetje rondgereden (wel met iemand naast me). Ik ben nu echt vastbesloten om het voor eens en voor altijd aan te pakken, zodat ik in het vervolg ook gewoon naar familie kan rijden die aan de andere kant van het land woont, en ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van het OV als ik verder moet dan fietsafstand. En het valt me alleszins mee eigenlijk! Zelfs de snelweg op gaat redelijk soepel, maar ik moet wel zeggen dat ik dat alleen nog maar op rustige momenten heb geprobeerd.
Wat wil ik met dit topic? Ik ben benieuwd of er mensen zijn met vergelijkbare ervaringen. Zijn er hier mensen die rijangst hadden maar nu heerlijk ontspannen het land door rijden? Of juist mensen die nog in hetzelfde schuitje zitten als ik? Lijkt me leuk om ervaringen uit te wisselen en elkaar een beetje aan te moedigen.
Groetjes,
Ibbeltje
bijna tien jaar geleden heb ik mijn rijbewijs gehaald. Tijdens de rijlessen heb ik toen best wat angst en paniek opgebouwd, vooral voor de snelweg. In het begin na het halen van mijn rijbewijs heb ik nog best veel gereden (zelfs op onverharde bergweggetjes in Frankrijk), maar nooit op de snelweg. Toen ik op kamers ging heb ik daarna eigenlijk nooit meer gereden. Dat is nu zeven jaar geleden. In die zeven jaar is de paniek die ik voelde rondom het auto rijden weggezakt, maar de drempel om nog in de auto te stappen is juist groter geworden, omdat ik het idee heb dat ik na al die jaren gewoon niet meer weet hoe het moet.
Een aantal weken geleden was ik het zat, en heb ik besloten om weer te leren rijden. Inmiddels ben ik twee rijlessen van anderhalf uur verder en heb ik ook al zelfstandig een klein beetje rondgereden (wel met iemand naast me). Ik ben nu echt vastbesloten om het voor eens en voor altijd aan te pakken, zodat ik in het vervolg ook gewoon naar familie kan rijden die aan de andere kant van het land woont, en ik niet altijd afhankelijk hoef te zijn van het OV als ik verder moet dan fietsafstand. En het valt me alleszins mee eigenlijk! Zelfs de snelweg op gaat redelijk soepel, maar ik moet wel zeggen dat ik dat alleen nog maar op rustige momenten heb geprobeerd.
Wat wil ik met dit topic? Ik ben benieuwd of er mensen zijn met vergelijkbare ervaringen. Zijn er hier mensen die rijangst hadden maar nu heerlijk ontspannen het land door rijden? Of juist mensen die nog in hetzelfde schuitje zitten als ik? Lijkt me leuk om ervaringen uit te wisselen en elkaar een beetje aan te moedigen.
Groetjes,
Ibbeltje
donderdag 12 maart 2020 om 08:29
Hoi Ibbeltje,
Ik heb in dat schuitje gezeten en tuf nu inderdaad ontspannen rond, vind autorijden zelfs erg leuk. In de nasleep van een andere angst(stoornis) had ik ook snelwegangst opgebouwd (ik denk vanuit het idee dat ik de snelweg niet zomaar af kon). Daarvoor heb ik (tien jaar na het halen van mijn rijbewijs) een zevental lessen genomen bij een in angst gespecialiseerde instructrice. Zij leerde mij eigenlijk vooral ontspannen rijden, ben met haar niet eens vaak de snelweg op gegaan.
Klinkt alsof het al goed gaat bij jou. Bouw het op, dat heeft even tijd nodig, om die angst te vervangen door positieve ervaringen. Neem ook genoeg lessen. Ik dacht de eerste keer dat ik er met een opfrisles vanaf kon, maar dat was te weinig. Veel rijplezier!
Ik heb in dat schuitje gezeten en tuf nu inderdaad ontspannen rond, vind autorijden zelfs erg leuk. In de nasleep van een andere angst(stoornis) had ik ook snelwegangst opgebouwd (ik denk vanuit het idee dat ik de snelweg niet zomaar af kon). Daarvoor heb ik (tien jaar na het halen van mijn rijbewijs) een zevental lessen genomen bij een in angst gespecialiseerde instructrice. Zij leerde mij eigenlijk vooral ontspannen rijden, ben met haar niet eens vaak de snelweg op gegaan.
Klinkt alsof het al goed gaat bij jou. Bouw het op, dat heeft even tijd nodig, om die angst te vervangen door positieve ervaringen. Neem ook genoeg lessen. Ik dacht de eerste keer dat ik er met een opfrisles vanaf kon, maar dat was te weinig. Veel rijplezier!
donderdag 12 maart 2020 om 08:45
Owwww dit topic komt als geroepen, ook ik heb rijangst.
Ik weet dit van mijzelf en soms lukt het mij om dat te negeren, de laatste x dat ik reed is dus niet heel lang geleden, een paar maanden.
Ik woon vlakbij het centrum van een stad, heb zelf geen auto (ik rijd wel regelmatig in die van mijn moeder) maar wel een greenwheels abonnenemnt en 3 greenwheel auto's vlak in de buurt.
1 x mee gereden en vooral dat durf ik helemaal niet meer. Het ging namelijk prima (als ik eenmaal rijd dan ben ik minder bang) tot ik terug kwam, mijn plek was ingepikt. Ik 5 rondjes gereden om een andere pakeerplek. Echter ik ben geen held met parkeren en ik kreeg compleet een parkeer black out. (Hoe ik dat opgelost heb, heb iemand op straat gevraagd om voor mij te parkeren...
)
Sinds dat fiasco niet meer gegreenwheeld, terwijl het vlak in de buurt is, niet erg duur en erg handig maar ik zit gewoon smoezen te verzinnen. En ik weet dat het geen zin heeft, uitstellen uit angst. (Want die angst wordt daar echt niet minder van)
Verder heb ik nog nooit een ongeluk gemaakt dus ik kan echt wel rijden maar ook ik vind het eng...(tijdens de rijlessen al, 2 x faalangst examen)
Ik ben nu echt klaar met die rij-demomen dus dit topic komt als geroepen, ik lees en schrijf graag mee.
To: jij bent een goed voorbeeld voor mij denk ik. Heel goed dat je weer rijd!
Nou ik nog...
(in mn moeders auto ook al een tijdje niet meer gereden...)
Ik weet dit van mijzelf en soms lukt het mij om dat te negeren, de laatste x dat ik reed is dus niet heel lang geleden, een paar maanden.
Ik woon vlakbij het centrum van een stad, heb zelf geen auto (ik rijd wel regelmatig in die van mijn moeder) maar wel een greenwheels abonnenemnt en 3 greenwheel auto's vlak in de buurt.
1 x mee gereden en vooral dat durf ik helemaal niet meer. Het ging namelijk prima (als ik eenmaal rijd dan ben ik minder bang) tot ik terug kwam, mijn plek was ingepikt. Ik 5 rondjes gereden om een andere pakeerplek. Echter ik ben geen held met parkeren en ik kreeg compleet een parkeer black out. (Hoe ik dat opgelost heb, heb iemand op straat gevraagd om voor mij te parkeren...
)Sinds dat fiasco niet meer gegreenwheeld, terwijl het vlak in de buurt is, niet erg duur en erg handig maar ik zit gewoon smoezen te verzinnen. En ik weet dat het geen zin heeft, uitstellen uit angst. (Want die angst wordt daar echt niet minder van)
Verder heb ik nog nooit een ongeluk gemaakt dus ik kan echt wel rijden maar ook ik vind het eng...(tijdens de rijlessen al, 2 x faalangst examen)
Ik ben nu echt klaar met die rij-demomen dus dit topic komt als geroepen, ik lees en schrijf graag mee.
To: jij bent een goed voorbeeld voor mij denk ik. Heel goed dat je weer rijd!
Nou ik nog...
(in mn moeders auto ook al een tijdje niet meer gereden...)
donderdag 12 maart 2020 om 08:51
Herkenbaar. Heb al lang mn rijbewijs maar heb het eigenlijk zelden nodig gehad. Mn man gebruikt de auto op werkdagen en ik heb een elektrische fiets. Gebruik deze eigenlijk voor alles, naar werk fietsen maar ook voor boodschappen etc.
In het begin reed ik nog wel maar heb een soort domme angst gecreëerd doordat ik de auto wel eens liet uitvallen bij het optrekken (bij stoplicht etc). Weet nog wel eens dat ik voor een stoplicht stond, diverse auto's achter me en ik kwam niet weg. Stond in zn 3 terwijl ik echt dacht in zn 1 te staan. Zo stom. Beheerste de auto gewoon niet goed door te weinig ervaring. Zo eigenlijk jaren amper gereden en ook voor heel kleine stukjes zag ik er erg tegenop.
Nu de laatste paar maanden merk ik vooruitgang. Ik rij vaker omdat het gewoon moet. Kinderen wegbrengen naar clubjes, zwemles etc. Het zijn nog steeds kleine afstanden, geen snelweg, maar ik krijg wat meer zelfvertrouwen. Auto valt niet meer uit
ik rij nog steeds niet graag en zeker geen grote afstanden, maar merk nu wel goed dat hoe meer ik rij hoe meer zelfvertrouwen ik krijg. Dus probeer nu wel iets vaker de auto te pakken.
Ik vond het al niet leuk om rijles te hebben. Zag er elke keer weer tegenop. Examens waren ook drama. Zo zenuwachtig. Ik zou het ook wel heel fijn vinden als ik gewoon zonder angst en zenuwen zou kunnen rijden. Als ik nu weet dat ik binnenkort de auto moet pakken ben ik al zenuwachtig. Wordt wel iets minder gelukkig maar leuk vind ik het nog niet.
Rijden zelf vind ik niet erg, maar heb toch nog steeds een 'trauma' van de auto uit laten vallen terwijl er anderen achter je staan. En dan kan ik wel denken: hoe erg is het, auto weer starten en opnieuw proberen. Maar toch..
In het begin reed ik nog wel maar heb een soort domme angst gecreëerd doordat ik de auto wel eens liet uitvallen bij het optrekken (bij stoplicht etc). Weet nog wel eens dat ik voor een stoplicht stond, diverse auto's achter me en ik kwam niet weg. Stond in zn 3 terwijl ik echt dacht in zn 1 te staan. Zo stom. Beheerste de auto gewoon niet goed door te weinig ervaring. Zo eigenlijk jaren amper gereden en ook voor heel kleine stukjes zag ik er erg tegenop.
Nu de laatste paar maanden merk ik vooruitgang. Ik rij vaker omdat het gewoon moet. Kinderen wegbrengen naar clubjes, zwemles etc. Het zijn nog steeds kleine afstanden, geen snelweg, maar ik krijg wat meer zelfvertrouwen. Auto valt niet meer uit
ik rij nog steeds niet graag en zeker geen grote afstanden, maar merk nu wel goed dat hoe meer ik rij hoe meer zelfvertrouwen ik krijg. Dus probeer nu wel iets vaker de auto te pakken.Ik vond het al niet leuk om rijles te hebben. Zag er elke keer weer tegenop. Examens waren ook drama. Zo zenuwachtig. Ik zou het ook wel heel fijn vinden als ik gewoon zonder angst en zenuwen zou kunnen rijden. Als ik nu weet dat ik binnenkort de auto moet pakken ben ik al zenuwachtig. Wordt wel iets minder gelukkig maar leuk vind ik het nog niet.
Rijden zelf vind ik niet erg, maar heb toch nog steeds een 'trauma' van de auto uit laten vallen terwijl er anderen achter je staan. En dan kan ik wel denken: hoe erg is het, auto weer starten en opnieuw proberen. Maar toch..
tulpje21 wijzigde dit bericht op 12-03-2020 08:57
20.35% gewijzigd
donderdag 12 maart 2020 om 08:53
Ja ikke!
Ook ik heb mijn rijbewijs jong gehaald en daarna jaaaren niet gereden. We hadden niet eens een auto. Toen man een auto kocht reed ik er ook niet in.
En toen kreeg ik een promotie, in een stad 40 km verderop en dat kon ik niet fietsen of met het ov doen.
Nou, ik scheet zeven kleuren stront. Ik heb met mijn man in het weekend de route een paar keer gereden, reed zoveel mogelijk. En toen de eerste keer de spits in, ik moest richting randstad dus dat was nogal wat voor me. Maar oefening baart kunst.
Ik rij wel altijd met navigatie aan als ik verder moet dan de bekende dorpen hier in de buurt. Als ik ergens nieuws naartoe moet kijk ik ook even op google streetview hoe de parkeergelegenheid is.
In een vak parkeren kan ik namelijk als de beste, ik prop mijn autootje overal in. Fileparkeren is een drama, want dat hoef ik nooit.
Als ik dan ergens aankom en er zijn alleen kleine fileplaatsen rijd ik gewoon verder tot er een plek is die me wel aanstaat, dan loop ik wel 10 minuten.
Ik denk dat je al heel goed bezig bent. Voor mij was het vooral door de zure appel heen bijten en gewoon doen.
Snelweg vond ik ook extra spannend, terwijl ik dat nu heerlijk vind. Keihard meezingen met de radio, chill rijden. Ik ben ook niet snel geirriteerd door andere weggebruikers ofzo.
Ik vermijd wel 1 oprit hier in de buurt omdat die echt gevaarlijk is, maar 1 km daarvoor zit een andere dus dat is geen probleem.
Ik vind het nu heerlijk om auto te rijden, maar merk ook dat als ik het een week niet heb gedaan ik het alweer spannend vind.
Ook ik heb mijn rijbewijs jong gehaald en daarna jaaaren niet gereden. We hadden niet eens een auto. Toen man een auto kocht reed ik er ook niet in.
En toen kreeg ik een promotie, in een stad 40 km verderop en dat kon ik niet fietsen of met het ov doen.
Nou, ik scheet zeven kleuren stront. Ik heb met mijn man in het weekend de route een paar keer gereden, reed zoveel mogelijk. En toen de eerste keer de spits in, ik moest richting randstad dus dat was nogal wat voor me. Maar oefening baart kunst.
Ik rij wel altijd met navigatie aan als ik verder moet dan de bekende dorpen hier in de buurt. Als ik ergens nieuws naartoe moet kijk ik ook even op google streetview hoe de parkeergelegenheid is.
In een vak parkeren kan ik namelijk als de beste, ik prop mijn autootje overal in. Fileparkeren is een drama, want dat hoef ik nooit.
Als ik dan ergens aankom en er zijn alleen kleine fileplaatsen rijd ik gewoon verder tot er een plek is die me wel aanstaat, dan loop ik wel 10 minuten.
Ik denk dat je al heel goed bezig bent. Voor mij was het vooral door de zure appel heen bijten en gewoon doen.
Snelweg vond ik ook extra spannend, terwijl ik dat nu heerlijk vind. Keihard meezingen met de radio, chill rijden. Ik ben ook niet snel geirriteerd door andere weggebruikers ofzo.
Ik vermijd wel 1 oprit hier in de buurt omdat die echt gevaarlijk is, maar 1 km daarvoor zit een andere dus dat is geen probleem.
Ik vind het nu heerlijk om auto te rijden, maar merk ook dat als ik het een week niet heb gedaan ik het alweer spannend vind.
donderdag 12 maart 2020 om 09:07
Ik heb ook rijangst en heb ook een hekel aan auto rijden. Ik rij nog wel hoor maar niet op de snelweg. Ik probeer auto rijden zo veel mogelijk te beperken want ik ben namelijk ook erg bang bij andere mensen in de auto. Als bv mijn man rijdt dan ben ik niet zo bang dan als ik zelf rij maar ik stap liever niet in als we over de snelweg moeten. Gelukkig wonen familie en vrienden allemaal dicht bij.
donderdag 12 maart 2020 om 09:16
Wat ik dan niet snap is waarom de snelweg zo eng is? Je kan in principe alleen op de rechterbaan rijden achter een vrachtauto als je echt niet meer durft, zelfs dan kom je op je bestemming. Dat is juist de meest rustige plek. Juist woonwijken/binnendoor vindt ik gevaarlijk, daar moet je extra alert zijn.
donderdag 12 maart 2020 om 09:21
donderdag 12 maart 2020 om 09:25
donderdag 12 maart 2020 om 12:23
Ik ben ook geen auto held!
Maar mijn man en ik hebben al heel lang een automaat, stond ik op met het kopen van een auto, en dit geeft al heel veel rust.
Niet bezig zijn met schakelen maar meer kunnen focussen op het verkeer.
Bij mij zit het meer in het overzicht verliezen, en verkeerd inschattingsvermogen. Als een auto bijvoorbeeld komt invoegen, wat te doen?! Naar links, ruimte geven, gas geven of minderen enz.
Dan kan ik soms wat rare acties uithalen, niet zozeer gevaarlijk maar niet heel handig.
Verder rijd ik gewoon goed, en vind ik kleine stukjes op N-wegen gewoon geweldig. Muziekje aan, kind achterin en gassen maar.
Snelweg blijft gewoon een ding en moet ik ook vaker oefenen...
Maar mijn man en ik hebben al heel lang een automaat, stond ik op met het kopen van een auto, en dit geeft al heel veel rust.
Niet bezig zijn met schakelen maar meer kunnen focussen op het verkeer.
Bij mij zit het meer in het overzicht verliezen, en verkeerd inschattingsvermogen. Als een auto bijvoorbeeld komt invoegen, wat te doen?! Naar links, ruimte geven, gas geven of minderen enz.
Dan kan ik soms wat rare acties uithalen, niet zozeer gevaarlijk maar niet heel handig.
Verder rijd ik gewoon goed, en vind ik kleine stukjes op N-wegen gewoon geweldig. Muziekje aan, kind achterin en gassen maar.
Snelweg blijft gewoon een ding en moet ik ook vaker oefenen...
donderdag 12 maart 2020 om 18:14
GreenLadyFern schreef: ↑12-03-2020 08:53Ja ikke!
Ook ik heb mijn rijbewijs jong gehaald en daarna jaaaren niet gereden. We hadden niet eens een auto. Toen man een auto kocht reed ik er ook niet in.
En toen kreeg ik een promotie, in een stad 40 km verderop en dat kon ik niet fietsen of met het ov doen.
Nou, ik scheet zeven kleuren stront. Ik heb met mijn man in het weekend de route een paar keer gereden, reed zoveel mogelijk. En toen de eerste keer de spits in, ik moest richting randstad dus dat was nogal wat voor me. Maar oefening baart kunst.
Ik rij wel altijd met navigatie aan als ik verder moet dan de bekende dorpen hier in de buurt. Als ik ergens nieuws naartoe moet kijk ik ook even op google streetview hoe de parkeergelegenheid is.
In een vak parkeren kan ik namelijk als de beste, ik prop mijn autootje overal in. Fileparkeren is een drama, want dat hoef ik nooit.
Als ik dan ergens aankom en er zijn alleen kleine fileplaatsen rijd ik gewoon verder tot er een plek is die me wel aanstaat, dan loop ik wel 10 minuten.
Ik denk dat je al heel goed bezig bent. Voor mij was het vooral door de zure appel heen bijten en gewoon doen.
Snelweg vond ik ook extra spannend, terwijl ik dat nu heerlijk vind. Keihard meezingen met de radio, chill rijden. Ik ben ook niet snel geirriteerd door andere weggebruikers ofzo.
Ik vermijd wel 1 oprit hier in de buurt omdat die echt gevaarlijk is, maar 1 km daarvoor zit een andere dus dat is geen probleem.
Ik vind het nu heerlijk om auto te rijden, maar merk ook dat als ik het een week niet heb gedaan ik het alweer spannend vind.
Met andere woorden, het is een kwestie van doen?
Ik zou het ook eng vinden, zeker omdat ik een waardeloos richtingsgevoel heb.. niet dat ik het eng vind om te verdwalen, totaal niet want her gebeurt zeer regelmatig maar en auto rijden en totaal niet weten waar ik heen moet (nee gps en borden gaan echt niet helpen...) dat is een beetje veel..
Slim dat je de route een paar keer gereden hebt.
Overigens als ik eenmaal rijd ben ik eigenlijk niet zo bang, behalve bij het parkeren want daar ben ik geen held in
en als dat niet lukt dan word ik erg nerveus.Erg fijn trouwens dat ik niet de enige ben.
donderdag 12 maart 2020 om 21:16
Helaas heb ik ook flink rijangst. Heb een paar jaar geleden al opnieuw rijlessen genomen, dit ging prima maar zodra ik het helemaal zelf moet doen slaat de paniek weer toe. Ook al meerdere keren geprobeerd samen met mijn man te oefenen maar ik kom niet over de angst heen. Nu ik zwanger ben wil ik het graag weer oppakken want dan ben straks zoveel mobieler met een baby die nog niet op de fiets kan. Maar de moed zinkt me al in de schoenen als ik bedenk hoe ik het aan moet pakken.
vrijdag 13 maart 2020 om 08:26
daneli schreef: ↑12-03-2020 21:16Helaas heb ik ook flink rijangst. Heb een paar jaar geleden al opnieuw rijlessen genomen, dit ging prima maar zodra ik het helemaal zelf moet doen slaat de paniek weer toe. Ook al meerdere keren geprobeerd samen met mijn man te oefenen maar ik kom niet over de angst heen. Nu ik zwanger ben wil ik het graag weer oppakken want dan ben straks zoveel mobieler met een baby die nog niet op de fiets kan. Maar de moed zinkt me al in de schoenen als ik bedenk hoe ik het aan moet pakken.
Ik weet wat je voelt...
Ik zal mn eigen gedoe met the Greenwheel ook een x aan moeten pakken, vooral door het te doen... niet zoveel zin in...
vrijdag 13 maart 2020 om 08:38
Ja, voor mij wel. Ik had geen keus, reed 80 km per dag toen. Daarna mezelf dwingen om te rijden als man en ik ergens heen moesten.Phoebemeaculpa schreef: ↑12-03-2020 18:14Met andere woorden, het is een kwestie van doen?
Ik zou het ook eng vinden, zeker omdat ik een waardeloos richtingsgevoel heb.. niet dat ik het eng vind om te verdwalen, totaal niet want her gebeurt zeer regelmatig maar en auto rijden en totaal niet weten waar ik heen moet (nee gps en borden gaan echt niet helpen...) dat is een beetje veel..
Slim dat je de route een paar keer gereden hebt.
Overigens als ik eenmaal rijd ben ik eigenlijk niet zo bang, behalve bij het parkeren want daar ben ik geen held in
Erg fijn trouwens dat ik niet de enige ben.
Parkeren blijft een ding, dus ik ben dankbaar voor google maps, google streetview, en gezonde benen
Je zou ook nog een rijlesje aan parkeren kunnen besteden, maar dat is toch echt in een andere auto dus als je het mij vraagt helpt dat niet veel. Misschien ouderwets naar een industrieterrein rijden met een vriendin of partner en daar gaan oefenen?
vrijdag 13 maart 2020 om 11:00
Ja, fijn zo'n succesverhaal! Ik zal je advies ter harte nemen. Beter een lesje te veel dan te weinig inderdaad.LaFlamande schreef: ↑12-03-2020 08:29Hoi Ibbeltje,
Ik heb in dat schuitje gezeten en tuf nu inderdaad ontspannen rond, vind autorijden zelfs erg leuk. In de nasleep van een andere angst(stoornis) had ik ook snelwegangst opgebouwd (ik denk vanuit het idee dat ik de snelweg niet zomaar af kon). Daarvoor heb ik (tien jaar na het halen van mijn rijbewijs) een zevental lessen genomen bij een in angst gespecialiseerde instructrice. Zij leerde mij eigenlijk vooral ontspannen rijden, ben met haar niet eens vaak de snelweg op gegaan.
Klinkt alsof het al goed gaat bij jou. Bouw het op, dat heeft even tijd nodig, om die angst te vervangen door positieve ervaringen. Neem ook genoeg lessen. Ik dacht de eerste keer dat ik er met een opfrisles vanaf kon, maar dat was te weinig. Veel rijplezier!
vrijdag 13 maart 2020 om 11:07
@Phoebemeaculpa: ooh dat Greenwheels-verhaal is echt een nachtmerrie inderdaad! Terwijl je eigenlijk wel weet dat als je rustig blijft, het uiteindelijk wel goed komt. Maarja, dat rustig blijven... Dat is zo makkelijk nog niet. Ik heb voor morgen ook een Greenwheels gereserveerd, en ben van plan naar familie te rijden 15 km verderop. Wel met mijn vriend naast me. Toen ik de auto reserveerde van de week was ik vol goede moed, maar nu het dichterbij komt vind ik het wel spannend hoor.
@tulpje21: Wat goed dat je nu wel vaak rijdt, ook al zijn het maar kleine stukjes. Stom he, dat je je zo druk kunt maken om het feit dat er wat mensen achter je bij het stoplicht moeten wachten. Alsof dat het eind van de wereld is. Volgens mij is rijangst een soort combinatie van angst om een ongeluk te krijgen en angst voor wat de andere weggebruikers van je zullen denken. Maar dat tweede is zo onzinnig als je er over gaat nadenken.
@Greenladyfern: jouw verhaal vind ik echt motiverend! En ook dat je wel gewoon realistisch bent: het is niet erg om een blokje om te rijden voor een prettiger parkeerplek of om even een andere invoegstrook te nemen.
@tulpje21: Wat goed dat je nu wel vaak rijdt, ook al zijn het maar kleine stukjes. Stom he, dat je je zo druk kunt maken om het feit dat er wat mensen achter je bij het stoplicht moeten wachten. Alsof dat het eind van de wereld is. Volgens mij is rijangst een soort combinatie van angst om een ongeluk te krijgen en angst voor wat de andere weggebruikers van je zullen denken. Maar dat tweede is zo onzinnig als je er over gaat nadenken.
@Greenladyfern: jouw verhaal vind ik echt motiverend! En ook dat je wel gewoon realistisch bent: het is niet erg om een blokje om te rijden voor een prettiger parkeerplek of om even een andere invoegstrook te nemen.
vrijdag 13 maart 2020 om 11:08
Ja precies dit inderdaad! En inhalen op de snelweg vind ik eigenlijk helemaal niet eng, terwijl dat toch ongeveer dezelfde manoeuvre is. Maar meer het idee dat er een eind komt aan zo'n invoegstrook, en dat je het dus voor die 'deadline' moet lukken...Wintertime16 schreef: ↑12-03-2020 09:21Ik heb geen rijangst maar ik denk dat vooral het invoegen/uitvoegen eng is? Kijken of je er wel tussen kan, straks laat niemand je ertussen en dan sta je daar op de invoegstrook, of er zit een auto in de dode hoek, of je moet tussen 2 vrachtwagens in.
vrijdag 13 maart 2020 om 11:09
Zou het helpen om juist níet je man naast je te hebben? Niemand naast je die een oordeel kan hebben over wat je doet.daneli schreef: ↑12-03-2020 21:16Helaas heb ik ook flink rijangst. Heb een paar jaar geleden al opnieuw rijlessen genomen, dit ging prima maar zodra ik het helemaal zelf moet doen slaat de paniek weer toe. Ook al meerdere keren geprobeerd samen met mijn man te oefenen maar ik kom niet over de angst heen. Nu ik zwanger ben wil ik het graag weer oppakken want dan ben straks zoveel mobieler met een baby die nog niet op de fiets kan. Maar de moed zinkt me al in de schoenen als ik bedenk hoe ik het aan moet pakken.
vrijdag 13 maart 2020 om 11:13
Ik lees hier trouwens ook van verschillende mensen 'ik moet het eigenlijk gewoon doen, maar...'. Dit heb ik ook heel lang gehad! Tot ik het gewoon een keertje écht zat was dat ik 's avonds laat op een bijna verlaten station stond met vage figuren om me heen, om met metro, trein en fiets een uur te doen over een afstand die met de auto in een kwartiertje te doen is. Ineens had ik gewoon zoiets van 'fuck dit, ik ga dit gewoon aanpakken!'. Zonder het omdraaien van die knop was het me denk ik niet gelukt. Anderen hebben al jaren bij me aangedrongen dat ik het rijden weer moest oppakken, maar zolang die motivatie niet uit mezelf komt kan ik er echt niks mee.
vrijdag 13 maart 2020 om 15:59
Dat heb ik vlakna dat gedoe met die Greenwheels gedaan, dat was idd wel fijn...GreenLadyFern schreef: ↑13-03-2020 08:38Ja, voor mij wel. Ik had geen keus, reed 80 km per dag toen. Daarna mezelf dwingen om te rijden als man en ik ergens heen moesten.
Parkeren blijft een ding, dus ik ben dankbaar voor google maps, google streetview, en gezonde benen
Je zou ook nog een rijlesje aan parkeren kunnen besteden, maar dat is toch echt in een andere auto dus als je het mij vraagt helpt dat niet veel. Misschien ouderwets naar een industrieterrein rijden met een vriendin of partner en daar gaan oefenen?
vrijdag 13 maart 2020 om 16:03
Ja dat was het zeker...ibbeltje12 schreef: ↑13-03-2020 11:07@Phoebemeaculpa: ooh dat Greenwheels-verhaal is echt een nachtmerrie inderdaad! Terwijl je eigenlijk wel weet dat als je rustig blijft, het uiteindelijk wel goed komt. Maarja, dat rustig blijven... Dat is zo makkelijk nog niet. Ik heb voor morgen ook een Greenwheels gereserveerd, en ben van plan naar familie te rijden 15 km verderop. Wel met mijn vriend naast me. Toen ik de auto reserveerde van de week was ik vol goede moed, maar nu het dichterbij komt vind ik het wel spannend hoor.
Owww wat spannend, wat goed dat je dat gaat doen!!
Klopt helemaal wat je zegt, en dat is i.m.o echt de enige manier om die angst weg te krijgen, door het te doen...
We kunnen er een forummeet van maken, gedeelde smart...
zaterdag 14 maart 2020 om 18:50
Breaking news, ik heb vanmiddag weer een stukje gereden! In de auto van mijn moeder, ze was erbij.
Ging op zich wel goed, alleen aan het eind bij het parkeren raakte ik in paniek waardoor het niet meer ging.
(En in het begin toen ik wegreed zweette ik peentjes..)
Volgende x beter, ik heb het in ieder geval weer gedaan en daar ben ik trots op!
En het is mij duidelijk, zolang ik mijn hoofd koel houd gaat het prima, zodra ik in paniek schiet krijg ik een blackout.
Ging op zich wel goed, alleen aan het eind bij het parkeren raakte ik in paniek waardoor het niet meer ging.
(En in het begin toen ik wegreed zweette ik peentjes..)
Volgende x beter, ik heb het in ieder geval weer gedaan en daar ben ik trots op!
En het is mij duidelijk, zolang ik mijn hoofd koel houd gaat het prima, zodra ik in paniek schiet krijg ik een blackout.
zaterdag 14 maart 2020 om 19:32
Toen ik net mijn rijbewijs had, sloeg de motor ook een aantal keer af bij het wegrijden. Stond ik daar voor het stoplicht, of kwam ik een parkeerplaats niet af. Toen heb ik wel een tijdje stoplichtangst gehad, zat echt te zweten.
Het kwam door de auto, ik had les in een diesel die bijna niet afslaan en de auto van mijn ouders was een oude benzine.
Gelukkig ben ik wel blijven rijden, dus dat is de oplossing: gewoon doen. Maar ik snap dat dat lastig is.
Succes! Autorijden geeft je zoveel vrijheid!
Het kwam door de auto, ik had les in een diesel die bijna niet afslaan en de auto van mijn ouders was een oude benzine.
Gelukkig ben ik wel blijven rijden, dus dat is de oplossing: gewoon doen. Maar ik snap dat dat lastig is.
Succes! Autorijden geeft je zoveel vrijheid!
zondag 15 maart 2020 om 09:55
Greenwheelen ging best goed! Maar ik was wel gespannen, zeker op de heenweg. Toen namen we een route via de snelweg en het was best druk op de weg. Qua invoegen en inhalen vond ik dat best een uitdaging. Maar geen gekke dingen gedaan o.i.d. Terug namen we de N-weg met een hoop rotondes erop. Maar dat vind ik minder eng dus daar had ik ook minder spanning bij. Dus qua rijden ging het goed maar ik kan dan toch wel balen dat ik er zo'n spanning bij voel. Maartgoed, ben toch blij dat ik het heb gedaan! En hoe vaker ik het doe, hoe meer die spanning weggaat (hoop ik). Volgend weekend wil ik weer, maar moet nog even bedenken waar we dan heen gaan. De beide dingen die we volgend weekend hadden gepland gaan i.v.m. corona niet door... Dus even ander plannetje maken.
Wat goed dat jij ook weer bent gegaan, Phoebemeaculpa! Dat van die black-out bij stress herken ik wel. Dat had ik eerst ook altijd. Nu nog niet echt last van gehad dus hopelijk blijft dat weg. Misschien toch maar eens gaan oefenen met parkeren op een halfleeg terrein ofzo? Dan kan je wat meer vertrouwen op je kunsten, en dan weet je: als het niet lukt, komt dat door de stress en niet door mijn skills. Dus paar keer rustig ademhalen, en gewoon weer proberen.
@xiongmao: bedankt voor je berichtje. Toch ergens altijd wel bemoedigend om te lezen dat ook mensen die nu gewoon de auto pakken in het begin wel wat last hadden van spanning/angst/stress.
Wat goed dat jij ook weer bent gegaan, Phoebemeaculpa! Dat van die black-out bij stress herken ik wel. Dat had ik eerst ook altijd. Nu nog niet echt last van gehad dus hopelijk blijft dat weg. Misschien toch maar eens gaan oefenen met parkeren op een halfleeg terrein ofzo? Dan kan je wat meer vertrouwen op je kunsten, en dan weet je: als het niet lukt, komt dat door de stress en niet door mijn skills. Dus paar keer rustig ademhalen, en gewoon weer proberen.
@xiongmao: bedankt voor je berichtje. Toch ergens altijd wel bemoedigend om te lezen dat ook mensen die nu gewoon de auto pakken in het begin wel wat last hadden van spanning/angst/stress.
