Psyche
alle pijlers
Schaamte voor geluk
dinsdag 13 oktober 2009 om 11:46
Misschien heel gek... maar ben benieuwd of iemand het volgende herkent:
Ik ben zó gelukkig dat ik het haast niet durf uit te spreken. Als mensen aan me vragen hoe het met me gaat, kan ik vaak écht niks bedenken waar ik over mag klagen. De enkele probleempjes die ik wel eens heb, zijn luxe-problemen, vaak niet eens het benoemen waard. Ik heb momenteel alles wat mijn hartje begeert Soms schaam ik me daar wel eens voor. Dan -bij het luisteren naar anderen en hun vragen- verzin ik haast dingen (of maak dingen groter dan ze zijn) om maar niet over te komen als: "tss... die heeft álles voor elkaar." óf "dit klinkt wel heel zoetsappig"
Het voelt zo decadent en verwend. En ik gun het anderen ook zo!
En ja, ik heb het niet altijd zo goed voor elkaar gehad hoor. Ik heb ook wel het nodige meegemaakt. Misschien dat ik daardoor ook des te meer inzie, hoeveel mazzel ik met mijn huidige leventje heb.
Maar mijn vraag luidt dus: "Herkennen jullie het schaamtegevoel als je op-en-top-gelukkig bent?" Ik heb wel eens het idee dat er een beetje een taboe op ligt... (om het uit te spreken)
Ik ben zó gelukkig dat ik het haast niet durf uit te spreken. Als mensen aan me vragen hoe het met me gaat, kan ik vaak écht niks bedenken waar ik over mag klagen. De enkele probleempjes die ik wel eens heb, zijn luxe-problemen, vaak niet eens het benoemen waard. Ik heb momenteel alles wat mijn hartje begeert Soms schaam ik me daar wel eens voor. Dan -bij het luisteren naar anderen en hun vragen- verzin ik haast dingen (of maak dingen groter dan ze zijn) om maar niet over te komen als: "tss... die heeft álles voor elkaar." óf "dit klinkt wel heel zoetsappig"
Het voelt zo decadent en verwend. En ik gun het anderen ook zo!
En ja, ik heb het niet altijd zo goed voor elkaar gehad hoor. Ik heb ook wel het nodige meegemaakt. Misschien dat ik daardoor ook des te meer inzie, hoeveel mazzel ik met mijn huidige leventje heb.
Maar mijn vraag luidt dus: "Herkennen jullie het schaamtegevoel als je op-en-top-gelukkig bent?" Ik heb wel eens het idee dat er een beetje een taboe op ligt... (om het uit te spreken)
dinsdag 13 oktober 2009 om 16:55
TheEmpress, dat ben ik niet met je eens, het eerste stuk van de laatste post.
Ik heb alle soorten van narigheid al werl meegemaakt, heb momenteel voor de tweede keer kanker, ben beide ouders al verloren, etc etc etc, de lijst is lang.
Ik zeg niet dat je direct nà het overlijden van een ouder meteen weer een geluksgevoel hebt, maar ondanks de momenteel zware omstandigheden voel ik me wel degelijk een gelukkig mens.
Ik ervaar het totaal niet zo dat na alle ellende mijn geluksgevoel veranderd is, dat er een gemis blijft of een donkere wolk.
Ik zou juist willen zeggen: integendeel. Ik ben nu veel intenser gelukkig dan vroeger.
Ik heb alle soorten van narigheid al werl meegemaakt, heb momenteel voor de tweede keer kanker, ben beide ouders al verloren, etc etc etc, de lijst is lang.
Ik zeg niet dat je direct nà het overlijden van een ouder meteen weer een geluksgevoel hebt, maar ondanks de momenteel zware omstandigheden voel ik me wel degelijk een gelukkig mens.
Ik ervaar het totaal niet zo dat na alle ellende mijn geluksgevoel veranderd is, dat er een gemis blijft of een donkere wolk.
Ik zou juist willen zeggen: integendeel. Ik ben nu veel intenser gelukkig dan vroeger.
dinsdag 13 oktober 2009 om 18:57
Robo: Dat vind ik heel erg knap van je en ik ben blij dat je je ondanks deze grote tegenslagen gelukkig voelt.
Misschien heb ik te weinig meegemaakt om er een goed idee over te hebben. Ik denk dat in mijn geval de angst voor nare dingen misschien overheerst. Het lijkt me dat ik dan niet meer gelukkig kan zijn zoals ik nu ben. Maar dat hoop ik voorlopig niet mee te gaan maken....
Wat ik me wel weer goed voor kan stellen is dat je het leven misschien meer gaat waarderen na grote tegenslagen, ik weet het niet. Ik weet wel dat toen mijn grote broer overleed toen ik nog kind was, het leven voor mijn ouders nooit meer hetzelfde is geweest. Ik weet zeker (dat zeggen ze en dat merk ik ook) dat het voor mijn ouders nog altijd een groot gemis is en ook al kunnen ze inmiddels wel functioneren en plezier hebben in het leven nu, het wordt nooit meer hetzelfde, ook hun geluksgevoel niet. Terwijl mijn ouders ook hele positieve en optimistische mensen zijn.
Moeilijk onderwerp merk ik, en iedereen reageert vanuit zijn eigen referentiekader, logisch natuurlijk. Maar bovenstaande is wat ik gezien heb en wat ik zelf het meeste vrees.
Misschien heb ik te weinig meegemaakt om er een goed idee over te hebben. Ik denk dat in mijn geval de angst voor nare dingen misschien overheerst. Het lijkt me dat ik dan niet meer gelukkig kan zijn zoals ik nu ben. Maar dat hoop ik voorlopig niet mee te gaan maken....
Wat ik me wel weer goed voor kan stellen is dat je het leven misschien meer gaat waarderen na grote tegenslagen, ik weet het niet. Ik weet wel dat toen mijn grote broer overleed toen ik nog kind was, het leven voor mijn ouders nooit meer hetzelfde is geweest. Ik weet zeker (dat zeggen ze en dat merk ik ook) dat het voor mijn ouders nog altijd een groot gemis is en ook al kunnen ze inmiddels wel functioneren en plezier hebben in het leven nu, het wordt nooit meer hetzelfde, ook hun geluksgevoel niet. Terwijl mijn ouders ook hele positieve en optimistische mensen zijn.
Moeilijk onderwerp merk ik, en iedereen reageert vanuit zijn eigen referentiekader, logisch natuurlijk. Maar bovenstaande is wat ik gezien heb en wat ik zelf het meeste vrees.
dinsdag 13 oktober 2009 om 19:22
Kan je alleen een groter geluksgevoel ervaren als je eerst veel tegenslag hebt gehad? Dat proef ik een beetje uit dit topic.
Of dat je er meer *recht* op hebt als je eerst veel pech hebt gehad in het leven.
Maargoed, misschien is dat wel mensen eigen hoor, om dat zo te willen afwegen.
Ikzelf ben een mazzelpik pur sang. Ben het grootste deel van de tijd heel gelukkig. Af en toe een minidalletje (vaak schuld van de hormonen of mijn werk) maar meestal voel ik me top. Alles in mijn leven klopt. Ik tel mijn zegeningen elke dag. Weet ook dat het zomaar over kan zijn. Maar dat zien we dan wel weer.
Of dat je er meer *recht* op hebt als je eerst veel pech hebt gehad in het leven.
Maargoed, misschien is dat wel mensen eigen hoor, om dat zo te willen afwegen.
Ikzelf ben een mazzelpik pur sang. Ben het grootste deel van de tijd heel gelukkig. Af en toe een minidalletje (vaak schuld van de hormonen of mijn werk) maar meestal voel ik me top. Alles in mijn leven klopt. Ik tel mijn zegeningen elke dag. Weet ook dat het zomaar over kan zijn. Maar dat zien we dan wel weer.
donderdag 15 oktober 2009 om 13:02
Moest gelijk aan dit liedje denken toen ik topictitel las
Songtekst: Jasperina de Jong - "Zo gelukkig"
Maandagmorgen kwart voor negen
't Huis een rotzooi, buiten regen
Alles noodt tot sjaggerijn -
Vreemd... wat zou er met me zijn?
Zo gelukkig, zo gelukkig
God mag weten hoe het komt
Ik ben happy, ja verdomd
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Is een raadselachtig iets
Want waar slaat het op? Op niets
Er is overal terreur
En nog meer staat voor de deur
Bommen zijn gemene dingen
En ik loop door 't huis te zingen
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig dat ik leef
Nou, dat zit natuurlijk scheef
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Leven is zo schoon, zo schoon
Het is schandelijk gewoon
Het getuigt van slechte smaak
Dat ik niet doorlopend braak
Dat ik niet doorlopend kots
Van de wonderwerken Gods
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Is volstrekt gewetenloos
Hoop'lijk blijf ik niet altoos
Zo gelukkig, zo gelukkig
Voel 'k me niet te lang zo fijn
Want dat zou misdadig zijn
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Maandagmorgen vijf voor negen
't Huis een rotzooi, buiten regen
En een wereld als een zweer
Bah, dat ik me niet geneer
Zo gelukkig, zo gelukkig
Het is smerig, het is laf
Wacht, het zakt geloof ik af
O gelukkig, o gelukkig
'k Was al bang dat het voortaan
Stomweg nooit meer weg zou gaan
Maar het was van korte duur
En om klokslag negen uur
Voel 'k me weer, correct en kies
Zoals 't hoort, ontzettend vies...
Songtekst: Jasperina de Jong - "Zo gelukkig"
Maandagmorgen kwart voor negen
't Huis een rotzooi, buiten regen
Alles noodt tot sjaggerijn -
Vreemd... wat zou er met me zijn?
Zo gelukkig, zo gelukkig
God mag weten hoe het komt
Ik ben happy, ja verdomd
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Is een raadselachtig iets
Want waar slaat het op? Op niets
Er is overal terreur
En nog meer staat voor de deur
Bommen zijn gemene dingen
En ik loop door 't huis te zingen
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig dat ik leef
Nou, dat zit natuurlijk scheef
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Leven is zo schoon, zo schoon
Het is schandelijk gewoon
Het getuigt van slechte smaak
Dat ik niet doorlopend braak
Dat ik niet doorlopend kots
Van de wonderwerken Gods
Zo gelukkig, zo gelukkig
't Is volstrekt gewetenloos
Hoop'lijk blijf ik niet altoos
Zo gelukkig, zo gelukkig
Voel 'k me niet te lang zo fijn
Want dat zou misdadig zijn
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Zo gelukkig, zo gelukkig
Maandagmorgen vijf voor negen
't Huis een rotzooi, buiten regen
En een wereld als een zweer
Bah, dat ik me niet geneer
Zo gelukkig, zo gelukkig
Het is smerig, het is laf
Wacht, het zakt geloof ik af
O gelukkig, o gelukkig
'k Was al bang dat het voortaan
Stomweg nooit meer weg zou gaan
Maar het was van korte duur
En om klokslag negen uur
Voel 'k me weer, correct en kies
Zoals 't hoort, ontzettend vies...
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 17 oktober 2009 om 18:34
quote:mischa04 schreef op 15 oktober 2009 @ 14:16:
Haha, Nlies! Wat een leuke tekst!
Ik ben er ook zo een die altijd maar mazzel heeft met dingen, gelukkig!
Mijn vader zegt altijd dat ik van geluk nog eens onder de trein kom! horen zingen is nog leuker
Haha, Nlies! Wat een leuke tekst!
Ik ben er ook zo een die altijd maar mazzel heeft met dingen, gelukkig!
Mijn vader zegt altijd dat ik van geluk nog eens onder de trein kom! horen zingen is nog leuker
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
