Psyche
alle pijlers
Schematherapie – hulp nodig bij ietwat moeilijke kwestie
maandag 17 juli 2017 om 21:29
Feiten op een rij:
- Ik volg al 4 maanden schematherapie in een groep.
- 8 mensen in 1 groep.
- 1 van de regels is dat je geen contact met elkaar buiten de groep mag hebben.
Met 2 meiden had ik sinds het begin al een goede band. Wij hebben nummers aan elkaar uitgewisseld om aantekeningen met elkaar te delen en staan sindsdien met elkaar in contact via de WhatsApp buiten therapietijden. En nee, dit mag dus niet..
Vorig weekend ging het helemaal mis met mij. Ik heb 113 (zelfmoordhulplijn) gebeld. Aangezien ik best wel veel schaamte heb over mijn emotionele perikelen stelde ik niet mijn ‘eigen’ vriendinnen op de hoogte, maar deed ik dat via de groeps-WhatsApp met deze 2 therapiemeiden. Na deze boodschap te hebben gedeeld, was ik nog geen 24 uur later weer even helemaal blij door een gesprek met mijn zus. Ik heb ook dit gedeeld.
Toen kreeg ik de stront aan mijn laars. Deze meiden waren ontzettend boos dat ik een ‘bom’ bij ze had gedropt, ik had ze te weinig verteld over hoe het gebeurde en wat er in de tussentijd gebeurde toen het weer goed met mij ging.
Ik liet flarden zien van mijn leven en dat konden ze niet waarderen. Ik kreeg 2 flinke tirades. Hier schrok ik zo van dat ik helemaal over mijn toeren raakte. Ik heb ze proberen te bellen om met ze af te spreken om voordat de groep weer begon op maandag mijn excuses aan te bieden, voor de ‘bom’. Hier hadden zij beide geen behoefte aan. Auw!
Ik durfde die maandag niet naar de groep. Ik heb toen gebeld met de therapeut. Ze wilde dat ik vertelde wat er aan de hand was, maar dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde deze 2 meiden niet verraden. Ik had de volgende dag een gesprek met de therapeut en heb toen na heel lang nadenken en gesprekken met mijn ouders besloten om wel te vertellen wat er speelde. Ik heb niet gezegd dat we eigenlijk al heel lang contact hadden maar heb alleen het heel kort en bondig verteld.
Toen werd ik verplicht om het te delen in de groep, aangezien het groepstherapie is… Ik werd zowat meegesleept en in stoel gedropt. Toen begonnen de therapeut met mijn verhaal. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken en zakte echt volledig weg in mijn ‘afstandelijke beschermer’. Ik heb mijn excuses aangeboden maar dit werd niet gehoord/geaccepteerd.
Deze 2 meiden zijn over 2 dingen heel erg boos:
- Dat ik die bom heb gedropt
- Dat ik ze heb verraden
Nu bijna een week later is het er vandaag weer over gegaan. Deze 2 meiden hebben dit gezegd tegen mij/in de groep:
- “Het woord ‘haat” gebruik ik niet, maar het zit er wel heel dichtbij/zo voel ik het wel”
- “Ik heb een hele woedende dagboekkaart ingevuld. Het ging niet over vermoorden hoor…”
- “Ze heeft mij/ons onder een bus geduwd”
- “Ik vertrouw haar niet meer, nooit meer, dat is voorbij, die grens is ze overschreden”
- “Een mes in mijn rug en nog een kwartslag gedraaid”
- “Zulke mensen weer ik uit mijn leven, en zie of spreek ik nooit meer”
- “Zij irriteert mij zo ontzettend en maakt me heel boos”
- “Ik zal het met haar moeten doen in de therapie, maar daarbuiten is het helemaal klaar tussen ons”
- “Ik zal haar moeten gaan beschouwen als collega”
- “Er is geen respect meer”
En nu? Wat moet ik nu lieve dames en heren? Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb laten zien wat het met mij doet. De veiligheid is voor mij nu compleet weg. Deze 2 meiden kijken mij niet meer aan, negeren mij en dus praten ook niet meer tegen mij. En daarbij nog: zij vinden zelf dat ze zich hartstikke ‘gezond volwassen’ gedragen en reageren. Hoe moet ik het nu nog 3 maanden volhouden? Ik weet het niet en ben ten einde raad.
WAT ZOUDEN JULLIE DOEN IN MIJN POSITIE??
- Ik volg al 4 maanden schematherapie in een groep.
- 8 mensen in 1 groep.
- 1 van de regels is dat je geen contact met elkaar buiten de groep mag hebben.
Met 2 meiden had ik sinds het begin al een goede band. Wij hebben nummers aan elkaar uitgewisseld om aantekeningen met elkaar te delen en staan sindsdien met elkaar in contact via de WhatsApp buiten therapietijden. En nee, dit mag dus niet..
Vorig weekend ging het helemaal mis met mij. Ik heb 113 (zelfmoordhulplijn) gebeld. Aangezien ik best wel veel schaamte heb over mijn emotionele perikelen stelde ik niet mijn ‘eigen’ vriendinnen op de hoogte, maar deed ik dat via de groeps-WhatsApp met deze 2 therapiemeiden. Na deze boodschap te hebben gedeeld, was ik nog geen 24 uur later weer even helemaal blij door een gesprek met mijn zus. Ik heb ook dit gedeeld.
Toen kreeg ik de stront aan mijn laars. Deze meiden waren ontzettend boos dat ik een ‘bom’ bij ze had gedropt, ik had ze te weinig verteld over hoe het gebeurde en wat er in de tussentijd gebeurde toen het weer goed met mij ging.
Ik liet flarden zien van mijn leven en dat konden ze niet waarderen. Ik kreeg 2 flinke tirades. Hier schrok ik zo van dat ik helemaal over mijn toeren raakte. Ik heb ze proberen te bellen om met ze af te spreken om voordat de groep weer begon op maandag mijn excuses aan te bieden, voor de ‘bom’. Hier hadden zij beide geen behoefte aan. Auw!
Ik durfde die maandag niet naar de groep. Ik heb toen gebeld met de therapeut. Ze wilde dat ik vertelde wat er aan de hand was, maar dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde deze 2 meiden niet verraden. Ik had de volgende dag een gesprek met de therapeut en heb toen na heel lang nadenken en gesprekken met mijn ouders besloten om wel te vertellen wat er speelde. Ik heb niet gezegd dat we eigenlijk al heel lang contact hadden maar heb alleen het heel kort en bondig verteld.
Toen werd ik verplicht om het te delen in de groep, aangezien het groepstherapie is… Ik werd zowat meegesleept en in stoel gedropt. Toen begonnen de therapeut met mijn verhaal. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken en zakte echt volledig weg in mijn ‘afstandelijke beschermer’. Ik heb mijn excuses aangeboden maar dit werd niet gehoord/geaccepteerd.
Deze 2 meiden zijn over 2 dingen heel erg boos:
- Dat ik die bom heb gedropt
- Dat ik ze heb verraden
Nu bijna een week later is het er vandaag weer over gegaan. Deze 2 meiden hebben dit gezegd tegen mij/in de groep:
- “Het woord ‘haat” gebruik ik niet, maar het zit er wel heel dichtbij/zo voel ik het wel”
- “Ik heb een hele woedende dagboekkaart ingevuld. Het ging niet over vermoorden hoor…”
- “Ze heeft mij/ons onder een bus geduwd”
- “Ik vertrouw haar niet meer, nooit meer, dat is voorbij, die grens is ze overschreden”
- “Een mes in mijn rug en nog een kwartslag gedraaid”
- “Zulke mensen weer ik uit mijn leven, en zie of spreek ik nooit meer”
- “Zij irriteert mij zo ontzettend en maakt me heel boos”
- “Ik zal het met haar moeten doen in de therapie, maar daarbuiten is het helemaal klaar tussen ons”
- “Ik zal haar moeten gaan beschouwen als collega”
- “Er is geen respect meer”
En nu? Wat moet ik nu lieve dames en heren? Ik heb mijn excuses aangeboden, ik heb laten zien wat het met mij doet. De veiligheid is voor mij nu compleet weg. Deze 2 meiden kijken mij niet meer aan, negeren mij en dus praten ook niet meer tegen mij. En daarbij nog: zij vinden zelf dat ze zich hartstikke ‘gezond volwassen’ gedragen en reageren. Hoe moet ik het nu nog 3 maanden volhouden? Ik weet het niet en ben ten einde raad.
WAT ZOUDEN JULLIE DOEN IN MIJN POSITIE??
maandag 17 juli 2017 om 21:35
Hoe vervelend ook, ik zou het zien als een kans om dit uit te werken in je therapie. Dus juist bespreken wat dit met jou doet en eventueel waar het raakt aan oud zeer. Op die manier kun je het voor een positief doe inzetten: hier beter mee leren omgaan. Voor je therapiegenoten zou dat ook verstandig zijn, maar dat is aan hen en niet aan jou.
maandag 17 juli 2017 om 21:37
Bespreek dit met je therapeut. Als dit zo doorgaat zul je weinig halen uit deze therapie. Dat zou zonde zijn want je zit er toch echt voor jezelf en niet voor die andere meiden. Als zij boos willen zijn is dat prima, maar jij moet er voor jezelf wat mee doen.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 17 juli 2017 om 21:55
Ik moet zeggen dat ik het standpunt van de meiden wel begrijp. Ik weet niet of ik me in de groep ook zo zou gedragen, maar ik herken hun emoties wel.
Jullie wisten alledrie heel goed dat jullie een grens overgingen met dat appen. Dan ga jij nog wel een 'grens' over, want vertellen dat je overweegt zelfmoord te plegen is een heel heftige boodschap, zeker voor mensen die zelf ook niet al te stabiel zijn (en laten we eerlijk wezen: als ze dat wel waren zaten ze niet bij die therapie). Voor hen is de omslag van "whaa ik maak er een eind aan" naar "jippie dat was leuk met zus" niet te volgen. Dus waarschijnlijk zijn zij zich zorgen blijven maken. En tegelijkertijd konden ze nergens heen met die zorgen, want als contact opnemen met de instelling (wat een logische stap zou zijn) dan krijgen zij op hun flikker, omdat ze contact hadden met elkaar en jou buiten de therapie om.
Hun reactie is dan ook een ontlading van al deze emoties, plus het feit dat jij hebt verteld dat jullie contact met elkaar hebben gehad (en je had op zich hun namen niet hoeven noemen). Verplaats je eens in hun schoenen: hoe zou jij je dan voelen?
Verder eens met de Kia en ceylon: gebruik deze situatie om van te leren. Waar komen jouw emoties vandaan, welke schema's worden aangeraakt, wat heb je hiervan geleerd over jezelf? Zijn dit soort dingen eerder voorgevallen in jouw leven? Zitten er overeenkomsten in die situaties?
Jullie wisten alledrie heel goed dat jullie een grens overgingen met dat appen. Dan ga jij nog wel een 'grens' over, want vertellen dat je overweegt zelfmoord te plegen is een heel heftige boodschap, zeker voor mensen die zelf ook niet al te stabiel zijn (en laten we eerlijk wezen: als ze dat wel waren zaten ze niet bij die therapie). Voor hen is de omslag van "whaa ik maak er een eind aan" naar "jippie dat was leuk met zus" niet te volgen. Dus waarschijnlijk zijn zij zich zorgen blijven maken. En tegelijkertijd konden ze nergens heen met die zorgen, want als contact opnemen met de instelling (wat een logische stap zou zijn) dan krijgen zij op hun flikker, omdat ze contact hadden met elkaar en jou buiten de therapie om.
Hun reactie is dan ook een ontlading van al deze emoties, plus het feit dat jij hebt verteld dat jullie contact met elkaar hebben gehad (en je had op zich hun namen niet hoeven noemen). Verplaats je eens in hun schoenen: hoe zou jij je dan voelen?
Verder eens met de Kia en ceylon: gebruik deze situatie om van te leren. Waar komen jouw emoties vandaan, welke schema's worden aangeraakt, wat heb je hiervan geleerd over jezelf? Zijn dit soort dingen eerder voorgevallen in jouw leven? Zitten er overeenkomsten in die situaties?
maandag 17 juli 2017 om 22:49
Hoi Blueeyes,
Ik begrijp jouw reactie volkomen. Ook ik ben de eerste die zei: ik begrijp waar jullie vandaan komen en waarom jullie gekwetst zijn. Maar geeft het dan wel het recht om iemand (bijna) te haten?
Een les hieruit trekken doe ik nu al, ik zit zelf op de blaren van een fout die ik beter dus niet had kunnen maken.
Ja, dit is oud zeer. Ja, dit is een terug kerend patroon waar ik heel graag aan wil werken en wil doorbreken. Maar kan ik dat nu nog? In een groep waar ik mij nu niet meer veilig voel? Waarin ik word veracht?
Ik begrijp jouw reactie volkomen. Ook ik ben de eerste die zei: ik begrijp waar jullie vandaan komen en waarom jullie gekwetst zijn. Maar geeft het dan wel het recht om iemand (bijna) te haten?
Een les hieruit trekken doe ik nu al, ik zit zelf op de blaren van een fout die ik beter dus niet had kunnen maken.
Ja, dit is oud zeer. Ja, dit is een terug kerend patroon waar ik heel graag aan wil werken en wil doorbreken. Maar kan ik dat nu nog? In een groep waar ik mij nu niet meer veilig voel? Waarin ik word veracht?
maandag 17 juli 2017 om 22:54
Prachtige reactie. Goed verwoord ook, ik dacht dezelfde strekking, kreeg het niet zo helder op papier.blueeyes*3 schreef: ↑17-07-2017 21:55Ik moet zeggen dat ik het standpunt van de meiden wel begrijp. Ik weet niet of ik me in de groep ook zo zou gedragen, maar ik herken hun emoties wel.
Jullie wisten alledrie heel goed dat jullie een grens overgingen met dat appen. Dan ga jij nog wel een 'grens' over, want vertellen dat je overweegt zelfmoord te plegen is een heel heftige boodschap, zeker voor mensen die zelf ook niet al te stabiel zijn (en laten we eerlijk wezen: als ze dat wel waren zaten ze niet bij die therapie). Voor hen is de omslag van "whaa ik maak er een eind aan" naar "jippie dat was leuk met zus" niet te volgen. Dus waarschijnlijk zijn zij zich zorgen blijven maken. En tegelijkertijd konden ze nergens heen met die zorgen, want als contact opnemen met de instelling (wat een logische stap zou zijn) dan krijgen zij op hun flikker, omdat ze contact hadden met elkaar en jou buiten de therapie om.
Hun reactie is dan ook een ontlading van al deze emoties, plus het feit dat jij hebt verteld dat jullie contact met elkaar hebben gehad (en je had op zich hun namen niet hoeven noemen). Verplaats je eens in hun schoenen: hoe zou jij je dan voelen?
Verder eens met de Kia en ceylon: gebruik deze situatie om van te leren. Waar komen jouw emoties vandaan, welke schema's worden aangeraakt, wat heb je hiervan geleerd over jezelf? Zijn dit soort dingen eerder voorgevallen in jouw leven? Zitten er overeenkomsten in die situaties?
Dikgedrukte vragen zijn essentieel voor je therapie.
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 17 juli 2017 om 22:56
Jij wordt niet veracht. Het gedrag wat je liet zien, wekt bepaald gedrag op bij anderen. Daarin kan afkeer liggen, bedoeld om jouw gedrag te ontmoedigen. Schematherapie is bij uitstek de therapie om met zo'n situatie aan de slag te gaan. Zie het als een real life casus aan de hand waarvan je nu kunt leren. Geef het niet op omdat het nu moeilijker lijkt. Je zit middenin een leerproces, gun jezelf een kans.Sasha137 schreef: ↑17-07-2017 22:49Hoi Blueeyes,
Ik begrijp jouw reactie volkomen. Ook ik ben de eerste die zei: ik begrijp waar jullie vandaan komen en waarom jullie gekwetst zijn. Maar geeft het dan wel het recht om iemand (bijna) te haten?
Een les hieruit trekken doe ik nu al, ik zit zelf op de blaren van een fout die ik beter dus niet had kunnen maken.
Ja, dit is oud zeer. Ja, dit is een terug kerend patroon waar ik heel graag aan wil werken en wil doorbreken. Maar kan ik dat nu nog? In een groep waar ik mij nu niet meer veilig voel? Waarin ik word veracht?
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 17 juli 2017 om 23:09
Jij hebt recht op jouw emoties, zij hebben recht op hun emoties. Excuses en begrip zijn geen ruilmiddelen. Het zijn cadeautjes. Je mag ze geven, het hoeft niet. De ander mag ze aannemen, het hoeft niet.Sasha137 schreef: ↑17-07-2017 22:49Hoi Blueeyes,
Ik begrijp jouw reactie volkomen. Ook ik ben de eerste die zei: ik begrijp waar jullie vandaan komen en waarom jullie gekwetst zijn. Maar geeft het dan wel het recht om iemand (bijna) te haten?
Een les hieruit trekken doe ik nu al, ik zit zelf op de blaren van een fout die ik beter dus niet had kunnen maken.
Ja, dit is oud zeer. Ja, dit is een terug kerend patroon waar ik heel graag aan wil werken en wil doorbreken. Maar kan ik dat nu nog? In een groep waar ik mij nu niet meer veilig voel? Waarin ik word veracht?
Jij zegt: ik trek er een les uit want ik heb er last van. Ik redeneer anders: wat heb jij over jezelf geleerd in deze situatie?
Andere, concrete vraag: ben je na jouw 'biecht' nog een keer naar de groep geweest? Jij zegt dat ze je verachten. Ik denk dat iedereen in de groep behoorlijk geschrokken is van alle gebeurtenissen (zelfmoord, daar groepsgenoten mee opzadelen, niet aan de regels houden).
In feite heb je het zelf onveilig gemaakt in die groep, door de regels te schenden. Die regels zijn er niet voor niets. Door die te negeren en jullie eigen plannetje te trekken, hebben jullie het onveilig gemaakt. Jij hebt daarna dat weer nog onveiliger gemaakt door te vertellen wie de regels allemaal hadden geschonden. Het is dus aan jou om het weer veilig te maken. Hoe je dat moet doen, dat zul je met de therapeuten moeten bespreken. Dat hangt namelijk ook voor een flink deel van de (verstoorde) groepsdynamiek af en die ken ik niet.
Nog iets: je zegt dat je in de 'afstandelijke beschermer' schoot. Zou het kunnen zijn dat jouw groepsgenoten vooral dat afstandelijke hebben meegekregen, waardoor ze niet het gevoel hebben dat je er oprecht spijt van hebt?
Heb je spijt van wat je hebt gedaan? Niet van de vervelende gevolgen voor jou, maar van je acties op zich?
dinsdag 18 juli 2017 om 06:32
Door gaan met therapie, eerlijk zijn en je aan de regels houden.
Die meiden komen daar ook voor zichzelf en hebben zo te horen net zo grote problemen als jij. Zij zijn dus niet de juiste personen om jou op te vangen bij een crisis want dat kunnen zij niet aan. Diepgaande vriendschap mogelijk ook niet. Het zou fijn zijn wanneer e.a. zich beperkt tussen de muren van de behandelkamer zodat het ook daar kan blijven. Vergeef deze meiden hun heftige reactie en beperk het contact tot therapie. Je hoeft geen vrienden te zijn om toch met elkaar om te kunnen gaan.
Dit soort moeilijke situaties horen bij het leven loop er niet voor weg. Ik heb ook het idee dat je je focust op te veel andere zaken dan jezelf. Oneerlijk zijn en de regels negeren bemoeilijkt jouw herstel. Onderzoek de komende weken eens waarom je er voor hebt gekozen om jezelf op deze manier te saboteren?
Die meiden komen daar ook voor zichzelf en hebben zo te horen net zo grote problemen als jij. Zij zijn dus niet de juiste personen om jou op te vangen bij een crisis want dat kunnen zij niet aan. Diepgaande vriendschap mogelijk ook niet. Het zou fijn zijn wanneer e.a. zich beperkt tussen de muren van de behandelkamer zodat het ook daar kan blijven. Vergeef deze meiden hun heftige reactie en beperk het contact tot therapie. Je hoeft geen vrienden te zijn om toch met elkaar om te kunnen gaan.
Dit soort moeilijke situaties horen bij het leven loop er niet voor weg. Ik heb ook het idee dat je je focust op te veel andere zaken dan jezelf. Oneerlijk zijn en de regels negeren bemoeilijkt jouw herstel. Onderzoek de komende weken eens waarom je er voor hebt gekozen om jezelf op deze manier te saboteren?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 18 juli 2017 om 06:38
Jij voelt je niet veilig in de groep doordat jij het onveilig hebt gemaakt. Indien dat je patroon is, kies er dan juist voor om te blijven. Je hebt nu de kans om een manier te vinden om om te gaan met je eigen gedrag en verantwoordelijkheden. Je kunt oefenen om een weg te vinden hoe je hier uit komt. Wanneer je er voor weg loopt dan kom je misschien volgende keer in dezelfde situatie en blijf je e.a. herhalen.
Zij gebruiken zware woorden om hun emoties uit te drukken maar jij hebt zij ook onnodig met zware zaken geconfronteerd. We willen allemaal weleens iemand uit het raam gooien, tijdelijk niet meer zien of zelfs verachten dat betekent niet altijd dat je dus nooit meer met elkaar om kunt gaan.
Neem je verantwoordelijkheid en kijk e.a. een paar weken aan.
Zij gebruiken zware woorden om hun emoties uit te drukken maar jij hebt zij ook onnodig met zware zaken geconfronteerd. We willen allemaal weleens iemand uit het raam gooien, tijdelijk niet meer zien of zelfs verachten dat betekent niet altijd dat je dus nooit meer met elkaar om kunt gaan.
Neem je verantwoordelijkheid en kijk e.a. een paar weken aan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 18 juli 2017 om 18:47
Het is misschien het oud zeer of een modus, maar ik krijg eerlijk gezegd het gevoel dat je je vooral rot voelt om de nu ontstane situatie dn dat je niet echt beseft hoe het bij hen allemaal is overgekomen. 'ik begrijp waar je vandaan komt' plaatst jou boven hen. Dat zou ik zo interpreteren en zou bij mij olie op het vuur zijn. Dit zijn inderdaad interessante patronen om.voor mezelf uit te zoeken.
Ik herken wel van ooit dat ik niet zo doorhad hoe wat ik vanuit mijn depressie met mensen deelde overkwam. Maar daags erna een jocheiberichtje vind ik ook wel wat apart.
Ik herken wel van ooit dat ik niet zo doorhad hoe wat ik vanuit mijn depressie met mensen deelde overkwam. Maar daags erna een jocheiberichtje vind ik ook wel wat apart.
dinsdag 18 juli 2017 om 19:16
Dit moet je in de therapie verder bespreken met de therapeuten erbij.
Jullie zitten daar geen van alle voor jullie zweetvoeten.Dus ze zullen ook wel een "reden" hebben dat ze reageren zoals ze reageren.
Hier kan niemand dit voor jou oplossen.
Zoiezo zijn jullie alle 3 "verkeerd bezig" geweest door tegen de regels in toch nummers uit te wisselen.
Ze adviseren dit natuurlijk niet voor niks.
En zoals hierboven ook ergens werd geschreven.Je zit daar voor jezelf.Niet voor andere personen.
Jullie zitten daar geen van alle voor jullie zweetvoeten.Dus ze zullen ook wel een "reden" hebben dat ze reageren zoals ze reageren.
Hier kan niemand dit voor jou oplossen.
Zoiezo zijn jullie alle 3 "verkeerd bezig" geweest door tegen de regels in toch nummers uit te wisselen.
Ze adviseren dit natuurlijk niet voor niks.
En zoals hierboven ook ergens werd geschreven.Je zit daar voor jezelf.Niet voor andere personen.
woensdag 19 juli 2017 om 08:32
Eigenlijk is dit juist waarom contact buiten de groep wel gewoon toegestaan moet zijn, althans, niet verboden moet worden. Sowieso gebeurt het toch wel en er gebeurt in die contacten juist ook genoeg om te bespreken in de groep waardoor alle leden kunnen oefenen met waar zij tegenaan lopen. Heel waardevol voor je therapieproces. Ik vind het ook onderdeel van het zelf verantwoordelijk zijn, je bent een volwassen vrouw en moet leren om zelf verantwoordelijk te zijn voor je eigen contacten. Een therapeut die je zoiets 'verbiedt' is ondermijnend, juist in de therapie wil je leren om hier op een goede manier mee om te gaan.
Alleen maar goed om het open te gooien in de groep dus. Bespreken wat er gebeurt in jullie contact, wat gebeurt er bij jou, wat gebeurt er bij hen? Waarin zitten jullie eigen schema's. Echt een kans dus om hiervan te leren! Zeker niet wegblijven bij de groep dus, daar zit ook een schema in
Alleen maar goed om het open te gooien in de groep dus. Bespreken wat er gebeurt in jullie contact, wat gebeurt er bij jou, wat gebeurt er bij hen? Waarin zitten jullie eigen schema's. Echt een kans dus om hiervan te leren! Zeker niet wegblijven bij de groep dus, daar zit ook een schema in
vrijdag 4 augustus 2017 om 16:10
Beetje late reactie..
Het lijkt mij inderdaad belangrijk om in de groep bij deze situatie stil te staan. Waarom reageren jou groepsgenoten zoals ze reageren, welke schema's zijn er geraakt. Het gaat denk ik niet zozeer meer om wat er gebeurt is, het gaat er denk ik meer om welke 'blauwe plekken' er geraakt zijn, en hoe hier mee om gegaan kan worden.
Het lijkt mij inderdaad belangrijk om in de groep bij deze situatie stil te staan. Waarom reageren jou groepsgenoten zoals ze reageren, welke schema's zijn er geraakt. Het gaat denk ik niet zozeer meer om wat er gebeurt is, het gaat er denk ik meer om welke 'blauwe plekken' er geraakt zijn, en hoe hier mee om gegaan kan worden.
