Psyche
alle pijlers
Schoonmoeder heeft uitgezaaide longkanker
vrijdag 28 maart 2014 om 14:25
Lieve mensen,
(twijfel of dit bij psyche moet, zo nee excuus )
Ik wil jullie vragen wat jullie in deze situatie zouden doen.
Mijn schoonmoeder heeft twee weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze krijgt wel chemo en bestralingen maar het is enkel om te rekken. De prognose is 9 maanden gemiddeld met behandeling
Erg verdrietig natuurlijk en ik heb er ontzettend veel moeite mee.
Nu het volgende...Mijn man en ik zijn al een tijdje aan het twijfelen of we NU voor een tweede kindje zouden gaan, aangezien we financieel momenteel geen buffer hebben (man heeft nieuwe baan en zal hier volgend jaar wel weer in doorgroeien). We mogen niet mopperen want we redden het iedere maand, maar we hebben dus niet die buffer.
Gisteren zei ik tegen mijn man dat ik het prachtig zou vinden als schoonmoeder het nog mee zou maken dat ik zwanger ben / nog een kindje krijg, maar het word ook een hele zware tijd natuurlijk.
Zouden jullie door voorgenoemde sneller voor een tweede kindje gaan?
Sorry voor het lange misschien wat onsamenhangende verhaal. Ik hoop dat jullie me wat wijsheid bij kunnen brengen.
Dankjewel alvast
(twijfel of dit bij psyche moet, zo nee excuus )
Ik wil jullie vragen wat jullie in deze situatie zouden doen.
Mijn schoonmoeder heeft twee weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze krijgt wel chemo en bestralingen maar het is enkel om te rekken. De prognose is 9 maanden gemiddeld met behandeling
Erg verdrietig natuurlijk en ik heb er ontzettend veel moeite mee.
Nu het volgende...Mijn man en ik zijn al een tijdje aan het twijfelen of we NU voor een tweede kindje zouden gaan, aangezien we financieel momenteel geen buffer hebben (man heeft nieuwe baan en zal hier volgend jaar wel weer in doorgroeien). We mogen niet mopperen want we redden het iedere maand, maar we hebben dus niet die buffer.
Gisteren zei ik tegen mijn man dat ik het prachtig zou vinden als schoonmoeder het nog mee zou maken dat ik zwanger ben / nog een kindje krijg, maar het word ook een hele zware tijd natuurlijk.
Zouden jullie door voorgenoemde sneller voor een tweede kindje gaan?
Sorry voor het lange misschien wat onsamenhangende verhaal. Ik hoop dat jullie me wat wijsheid bij kunnen brengen.
Dankjewel alvast
vrijdag 28 maart 2014 om 14:29
quote:piekerien schreef op vrijdag 28 maart 2014 14:25 Lieve mensen,
(twijfel of dit bij psyche moet, zo nee excuus )
Ik wil jullie vragen wat jullie in deze situatie zouden doen.
Mijn schoonmoeder heeft twee weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze krijgt wel chemo en bestralingen maar het is enkel om te rekken. De prognose is 9 maanden gemiddeld met behandeling
Erg verdrietig natuurlijk en ik heb er ontzettend veel moeite mee.
Nu het volgende...Mijn man en ik zijn al een tijdje aan het twijfelen of we NU voor een tweede kindje zouden gaan, aangezien we financieel momenteel geen buffer hebben (man heeft nieuwe baan en zal hier volgend jaar wel weer in doorgroeien). We mogen niet mopperen want we redden het iedere maand, maar we hebben dus niet die buffer.
Gisteren zei ik tegen mijn man dat ik het prachtig zou vinden als schoonmoeder het nog mee zou maken dat ik zwanger ben / nog een kindje krijg, maar het word ook een hele zware tijd natuurlijk.
Zouden jullie door voorgenoemde sneller voor een tweede kindje gaan?
Sorry voor het lange misschien wat onsamenhangende verhaal. Ik hoop dat jullie me wat wijsheid bij kunnen brengen.
Dankjewel alvast Wat een triest nieuws! Ik raad het je af (voorbeelden gezien in mijn omgeving). De kans is klein dat je direct zwanger bent en dat je kindje er op tijd is. Daarnaast lig je dan waarschijnlijk in je kraambed en kun je misschien niet eens naar de uitvaart. Tot slot wordt je kraamtijd dan overschaduwd door verdriet en zul je zijn of haar geboorte altijd associeren met het overlijden.
(twijfel of dit bij psyche moet, zo nee excuus )
Ik wil jullie vragen wat jullie in deze situatie zouden doen.
Mijn schoonmoeder heeft twee weken geleden te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze krijgt wel chemo en bestralingen maar het is enkel om te rekken. De prognose is 9 maanden gemiddeld met behandeling
Erg verdrietig natuurlijk en ik heb er ontzettend veel moeite mee.
Nu het volgende...Mijn man en ik zijn al een tijdje aan het twijfelen of we NU voor een tweede kindje zouden gaan, aangezien we financieel momenteel geen buffer hebben (man heeft nieuwe baan en zal hier volgend jaar wel weer in doorgroeien). We mogen niet mopperen want we redden het iedere maand, maar we hebben dus niet die buffer.
Gisteren zei ik tegen mijn man dat ik het prachtig zou vinden als schoonmoeder het nog mee zou maken dat ik zwanger ben / nog een kindje krijg, maar het word ook een hele zware tijd natuurlijk.
Zouden jullie door voorgenoemde sneller voor een tweede kindje gaan?
Sorry voor het lange misschien wat onsamenhangende verhaal. Ik hoop dat jullie me wat wijsheid bij kunnen brengen.
Dankjewel alvast Wat een triest nieuws! Ik raad het je af (voorbeelden gezien in mijn omgeving). De kans is klein dat je direct zwanger bent en dat je kindje er op tijd is. Daarnaast lig je dan waarschijnlijk in je kraambed en kun je misschien niet eens naar de uitvaart. Tot slot wordt je kraamtijd dan overschaduwd door verdriet en zul je zijn of haar geboorte altijd associeren met het overlijden.
vrijdag 28 maart 2014 om 14:32
Wat een verdrietig nieuws.
Het is natuurlijk moeilijk te zeggen voor een ander. Ik denk dat ik uit je woorden opmaak dat je sowieso liefst nú zou gaan proberen, als het niet om de financiën was. En tenzij die financiën echt heel slecht zijn (diepe schulden of echt geen geld hebben voor basiszaken) zou ik me daar niet door laten tegenhouden denk ik. En als je schoonmoeder het nog mag meemaken, zou dat wel heel mooi zijn natuurlijk.
Negen maanden is ook maar een prognose, voor hetzelfde geld is het zes maanden (hoop ik niet natuurlijk) of een jaar.
Het is natuurlijk moeilijk te zeggen voor een ander. Ik denk dat ik uit je woorden opmaak dat je sowieso liefst nú zou gaan proberen, als het niet om de financiën was. En tenzij die financiën echt heel slecht zijn (diepe schulden of echt geen geld hebben voor basiszaken) zou ik me daar niet door laten tegenhouden denk ik. En als je schoonmoeder het nog mag meemaken, zou dat wel heel mooi zijn natuurlijk.
Negen maanden is ook maar een prognose, voor hetzelfde geld is het zes maanden (hoop ik niet natuurlijk) of een jaar.
vrijdag 28 maart 2014 om 14:34
Nee, dat zou ik absoluut niet doen, want dan kom je helemaal in een emotionele rollercoaster terecht. Dan ben je straks misschien zwanger terwijl je schoonmoeder op sterven ligt. Ik zou rustig het verkoop van haar ziekte afwachten. En aangezien het financieel voor jullie toch ook ongelegen komt zou ik gewoon lekker wachten tot er de tijd is dat jullie volop van de zwangerschap en het kindje kunnen genieten.
odi et amo
vrijdag 28 maart 2014 om 14:37
Dankjewel voor jullie snelle reacties...Heel fijn!
We hebben geen schulden verder, afgezien van de hypotheek
De denkwijze mijnerzijds is dat ze misschien nog wat extra vechtlust krijgt om het nog mee te kunnen krijgen...En dat ze nog een stukje meekrijgt van de toekomst. Pff, lastig uit te leggen eigenlijk.
uiteraard wil het ook niet zeggen dat ik direct aan zal tellen, maar met een beetje geluk wel...Zo lastig en verdrietig deze situatie
We hebben geen schulden verder, afgezien van de hypotheek
De denkwijze mijnerzijds is dat ze misschien nog wat extra vechtlust krijgt om het nog mee te kunnen krijgen...En dat ze nog een stukje meekrijgt van de toekomst. Pff, lastig uit te leggen eigenlijk.
uiteraard wil het ook niet zeggen dat ik direct aan zal tellen, maar met een beetje geluk wel...Zo lastig en verdrietig deze situatie
vrijdag 28 maart 2014 om 14:41
Ten eerste heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
Ik zou er wel voor gaan. Ik denk dat het voor haar al fijn is om te weten dat jullie ermee bezig zijn of dat je zwanger bent.
Ik ben zwanger geworden na het overlijden van mijn moeder en vind het nog altijd erg dat ik het haar nooit heb kunnen vertellen.
Ik zou er wel voor gaan. Ik denk dat het voor haar al fijn is om te weten dat jullie ermee bezig zijn of dat je zwanger bent.
Ik ben zwanger geworden na het overlijden van mijn moeder en vind het nog altijd erg dat ik het haar nooit heb kunnen vertellen.
vrijdag 28 maart 2014 om 14:49
Het leven gaat zoals het gaat. Ik heb hetzelfde meegemaakt; schoonmoeder had nog tot juni. Half februari ging het ineens slecht en overleed ze. Je kunt nergens van op aan..
.. Dus ook niet van het feit dat er een kindje bijkomt. Als je dat wil; stop met de pil. Het zou zo bijzonder zijn als er wél optijd een kindje bijkomt. Zo niet; dan kun je dat accepteren.
.. Dus ook niet van het feit dat er een kindje bijkomt. Als je dat wil; stop met de pil. Het zou zo bijzonder zijn als er wél optijd een kindje bijkomt. Zo niet; dan kun je dat accepteren.
Geniet van elke dag!
vrijdag 28 maart 2014 om 14:52
Ik zeg nee. Omdat het zoals het klinkt teveel om nog een kind gaat en niet om het slechte nieuws van je schoonmoeder. Je lijkt het eerder aan te grijpen als excuus.
Je kunt beter de komende maanden steun zijn voor je man. Een kind krijgen en je moeder verliezen op hetzelfde moment lijkt me heftig. Sta vooral eens in zijn schoenen.
Je kunt beter de komende maanden steun zijn voor je man. Een kind krijgen en je moeder verliezen op hetzelfde moment lijkt me heftig. Sta vooral eens in zijn schoenen.
vrijdag 28 maart 2014 om 14:53
Wat verdrietig is dit voor jullie.
Een prognose zegt niks, een prognose is een gemiddelde. Er zijn mensen die al na 2 maanden overlijden en mensen die er na 3 jaar nog zijn. Voor beiden oneerlijk, zo'n prognose want de persoon die na 2 maanden overlijdt, dacht nog 9 maanden te hebben en de persoon die na 3 jaar nog leeft, zit vanaf maand 9 te wachten wanneer het eind komt.
Ik snap je dilemma helemaal en vind het moeilijk je in zoiets persoonlijks te adviseren. Ik probeer je alleen mee te geven dat prognoses eigenlijk nergens op slaan. Sterkte!
Een prognose zegt niks, een prognose is een gemiddelde. Er zijn mensen die al na 2 maanden overlijden en mensen die er na 3 jaar nog zijn. Voor beiden oneerlijk, zo'n prognose want de persoon die na 2 maanden overlijdt, dacht nog 9 maanden te hebben en de persoon die na 3 jaar nog leeft, zit vanaf maand 9 te wachten wanneer het eind komt.
Ik snap je dilemma helemaal en vind het moeilijk je in zoiets persoonlijks te adviseren. Ik probeer je alleen mee te geven dat prognoses eigenlijk nergens op slaan. Sterkte!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
vrijdag 28 maart 2014 om 14:58
quote:tekenis schreef op 28 maart 2014 @ 14:52:
Ik zeg nee. Omdat het zoals het klinkt teveel om nog een kind gaat en niet om het slechte nieuws van je schoonmoeder. Je lijkt het eerder aan te grijpen als excuus.
Je kunt beter de komende maanden steun zijn voor je man. Een kind krijgen en je moeder verliezen op hetzelfde moment lijkt me heftig. Sta vooral eens in zijn schoenen.Zo zie ik het ook een beetje. Zo'n ziekte heeft al impact genoeg.
Ik zeg nee. Omdat het zoals het klinkt teveel om nog een kind gaat en niet om het slechte nieuws van je schoonmoeder. Je lijkt het eerder aan te grijpen als excuus.
Je kunt beter de komende maanden steun zijn voor je man. Een kind krijgen en je moeder verliezen op hetzelfde moment lijkt me heftig. Sta vooral eens in zijn schoenen.Zo zie ik het ook een beetje. Zo'n ziekte heeft al impact genoeg.
odi et amo
vrijdag 28 maart 2014 om 14:58
Wat een vreselijk nieuws!
Ik hoorde ooit van iemand in een soort gelijke situatie (op tv of zo) dat ze wel alvast alleen aan de schoonmoeder hadden verteld hoe het volgende kindje gaat heten). Zo was zij toch een beetje onderdeel van de toekomst.
Ik zou niet nu aan een kindje beginnen.
Veel sterkte!
Ik hoorde ooit van iemand in een soort gelijke situatie (op tv of zo) dat ze wel alvast alleen aan de schoonmoeder hadden verteld hoe het volgende kindje gaat heten). Zo was zij toch een beetje onderdeel van de toekomst.
Ik zou niet nu aan een kindje beginnen.
Veel sterkte!
vrijdag 28 maart 2014 om 15:09
ten eerste sterke met dit rottig nieuws.
Het lijkt mij de verkeerde insteek om nu voor een tweede kind te gaan. zoals andere al zeiden, je kunt er niet optimaal van genieten en misschien word het kindje niet eens op tijd geboren of juist net in de meest verdrietigste tijd (als ze net is overleden)
Niet doen, lekker wachten zeker ook omdat het financieel ongelegen komt
sterkte!
Het lijkt mij de verkeerde insteek om nu voor een tweede kind te gaan. zoals andere al zeiden, je kunt er niet optimaal van genieten en misschien word het kindje niet eens op tijd geboren of juist net in de meest verdrietigste tijd (als ze net is overleden)
Niet doen, lekker wachten zeker ook omdat het financieel ongelegen komt
sterkte!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
vrijdag 28 maart 2014 om 15:09
Ik zou de beslissing om voor een tweede te gaan los koppelen van de ziekte van je schoonmoeder. Je hebt geen idee hoe de ziekte gaat verlopen. Ik heb wel eens gehoord van iemand wiens vader ging overlijden, dat ze speciaal in het ziekenhuis een echo hadden gemaakt van de baby zodat opa het kind toch nog kon zien. Maar ik zou dus deze twee dingen helemaal loskoppelen. Longkanker is meestal extreem agressief, dus het is nog maar de vraag of je schoonmoeder het nog negen maanden gaat uitzingen, cru gezegd.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
vrijdag 28 maart 2014 om 15:16
vrijdag 28 maart 2014 om 15:21
Allereerst, sterkte.
Wat ik me afvraag, ga je dan wachten met zwanger proberen te worden totdat ze is overleden en de allerscherpste randjes eraf zijn van het verdriet? Klinkt heel cru misschien, maar wat als dat lang duurt, je bent 33, je oudste is 3. Je hebt zelf ook niet alle tijd meer. Ik zou niet NU voor een tweede gaan OMDAT schoonmoeder er straks niet meer is, maar ik zou het er ook niet voor in de wacht zetten. Als het je eerste was en je was tien jaar jonger, dan misschien wel, maar nu niet.
Dit soort dingen moet je mi los van elkaar zien, er kan altijd iemand ernstig ziek worden en/of overlijden... nu weet je het, dat is het enige verschil.
Wat ik me afvraag, ga je dan wachten met zwanger proberen te worden totdat ze is overleden en de allerscherpste randjes eraf zijn van het verdriet? Klinkt heel cru misschien, maar wat als dat lang duurt, je bent 33, je oudste is 3. Je hebt zelf ook niet alle tijd meer. Ik zou niet NU voor een tweede gaan OMDAT schoonmoeder er straks niet meer is, maar ik zou het er ook niet voor in de wacht zetten. Als het je eerste was en je was tien jaar jonger, dan misschien wel, maar nu niet.
Dit soort dingen moet je mi los van elkaar zien, er kan altijd iemand ernstig ziek worden en/of overlijden... nu weet je het, dat is het enige verschil.
vrijdag 28 maart 2014 om 15:33
Toen mijn moeder te horen kreeg dat ze oma werd, wist ze nog van niks. Een paar maanden later dezelfde diagnose als jouw schoonmoeder, nog geen twee maanden daarna dood. Voor haar was het heel dubbel. Fijn om te weten dat haar zoon vader wordt, maar ook weten dat je zelf nog eens extra afscheid moet nemen van iets. Vechtlust heeft het niet opgeleverd, denk ook niet dat dat er bij zo'n slopende ziekte in het laatste stadium nog inzit eigenlijk.
Voor broer en schoonzus was het een zware periode. Emotioneel vreselijk en dan ook hoogzwanger in het ziekenhuis waken, begrafenis, etc. Het was slopend en ik zou er nooit bewust voor kiezen.
Sterkte.
Voor broer en schoonzus was het een zware periode. Emotioneel vreselijk en dan ook hoogzwanger in het ziekenhuis waken, begrafenis, etc. Het was slopend en ik zou er nooit bewust voor kiezen.
Sterkte.
Verstuurd vanaf mijn Ipad
vrijdag 28 maart 2014 om 15:45
Sterkte met dit hele verdrietige nieuws!
Ik persoonlijk zou juist nog even wachten,.. De rollercoaster van behandelingen en sterven, de emoties van jou, je man, je schoonmoeder je schoonvader en je kind kunnen dan alle ruimte krijgen. Verdriet kost veel energie. Stel dat je zwanger bent met veel klachten ( ik noem maar wat , bekkeninstabiliteit). Kun je dan accepteren dat je man er minder voor jou is bijvoorbeeld?
Ik persoonlijk zou juist nog even wachten,.. De rollercoaster van behandelingen en sterven, de emoties van jou, je man, je schoonmoeder je schoonvader en je kind kunnen dan alle ruimte krijgen. Verdriet kost veel energie. Stel dat je zwanger bent met veel klachten ( ik noem maar wat , bekkeninstabiliteit). Kun je dan accepteren dat je man er minder voor jou is bijvoorbeeld?
vrijdag 28 maart 2014 om 16:41
vrijdag 28 maart 2014 om 16:49
vrijdag 28 maart 2014 om 18:22
