Psyche
alle pijlers
Schuldgevoel naar ouders toe
maandag 4 april 2022 om 22:08
Hoi hoi allemaal,
Ik denk dat velen het wel herkennen; een schuldgevoel naar je ouders toe.
Ik ben halverwege de twintig, en woon zo'n 2 uur bij mijn ouders vandaan. Sinds kort werk ik fulltime en doe ik daarnaast nog wat online werk dat ik een paar uur per dag in het weekend doe.
Tijdens mijn studie ging ik heel regelmatig een weekend naar mijn ouders toe, maar sinds ik fulltime werk eigenlijk nog maar heel weinig.
Vaak heb ik wat te doen in de weekenden, of vind ik het gewoon fijn om in mijn eigen huis te zijn waar ik eigenlijk niet zoveel ben doordeweeks.
Nu zie ik mijn ouders zeker 1 keer per maand (tegenwoordig meer bij mij, soms in mijn ouderlijk huis) en bellen we minstens 1 keer per week, met wat Whatsapp contact tussendoor.
Soms voel ik me er echter zo schuldig over dat ik nog maar weinig in mijn ouderlijk huis kom; dan zijn er ineens 2 maanden voorbij dat ik er voor het laatst was en dan snap ik niet waar de tijd is gebleven. Deels is het ook een soort nostalgie, nu ik toch echt zelf "volwassen" ben geworden (tussen aanhalingstekens omdat het niet echt zo voelt
).
De meeste van mijn vriendinnen zien hun ouders nog minder, maar die houden er geen schuldgevoel aan over dus daar kan ik er minder makkelijk over praten.
Als iemand tips heeft of het herkent, hoor ik het graag...!
Ik denk dat velen het wel herkennen; een schuldgevoel naar je ouders toe.
Ik ben halverwege de twintig, en woon zo'n 2 uur bij mijn ouders vandaan. Sinds kort werk ik fulltime en doe ik daarnaast nog wat online werk dat ik een paar uur per dag in het weekend doe.
Tijdens mijn studie ging ik heel regelmatig een weekend naar mijn ouders toe, maar sinds ik fulltime werk eigenlijk nog maar heel weinig.
Vaak heb ik wat te doen in de weekenden, of vind ik het gewoon fijn om in mijn eigen huis te zijn waar ik eigenlijk niet zoveel ben doordeweeks.
Nu zie ik mijn ouders zeker 1 keer per maand (tegenwoordig meer bij mij, soms in mijn ouderlijk huis) en bellen we minstens 1 keer per week, met wat Whatsapp contact tussendoor.
Soms voel ik me er echter zo schuldig over dat ik nog maar weinig in mijn ouderlijk huis kom; dan zijn er ineens 2 maanden voorbij dat ik er voor het laatst was en dan snap ik niet waar de tijd is gebleven. Deels is het ook een soort nostalgie, nu ik toch echt zelf "volwassen" ben geworden (tussen aanhalingstekens omdat het niet echt zo voelt
).De meeste van mijn vriendinnen zien hun ouders nog minder, maar die houden er geen schuldgevoel aan over dus daar kan ik er minder makkelijk over praten.
Als iemand tips heeft of het herkent, hoor ik het graag...!
maandag 4 april 2022 om 22:18
Je bent je ouders niets verplicht. Ik denk dat zij ook wel begrijpen dat je het met fulltime werken en andere bezigheden druk hebt en ook wel eens tot rust wilt komen in je eigen huis. Dat hoop ik althans voor je. Een keer per maand op bezoek, wekelijks bellen en nog tussendoor whatsapp vind ik niet weinig.
maandag 4 april 2022 om 22:21
Mee eens TO!KamilleT schreef: ↑04-04-2022 22:18Je bent je ouders niets verplicht. Ik denk dat zij ook wel begrijpen dat je het met fulltime werken en andere bezigheden druk hebt en ook wel eens tot rust wilt komen in je eigen huis. Dat hoop ik althans voor je. Een keer per maand op bezoek, wekelijks bellen en nog tussendoor whatsapp vind ik niet weinig.
Sommige mensen zijn net wolken, zodra ze verdwijnen is je dag mooi!
maandag 4 april 2022 om 22:32
Deels herkenbaar. Ik woon alleen niet in Nederland en ik vind soms dat ik mijn ouders wel hun kleinkind ontneem. Zeker in de Corona tijd was het gewoon moeilijk. Aan de andere kant is het nou eenmaal zo en kan ik het ook niet veranderen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 4 april 2022 om 22:34
Ik herken dat schuldgevoel wel maar bleek voort te komen uit een ongezonde gezinsdynamiek.
maandag 4 april 2022 om 22:50
Zij zullen als het goed is begrijpen dat je je eigen leven hebt en het lijkt mij een teken dat ze het goed hebben gedaan als ouders. Mettertijd maak je je meer los en zul je vast niet meer zulke gevoelens hebben t.a.v. je ouderlijk huis hoor. Misschien omdat het allemaal nog nieuwig is? Straks is het gewoon het huis van je ouders.
maandag 4 april 2022 om 23:09
Bedankt voor jullie
reacties
Mijn moeder geeft me wel eens (onbedoeld) een schuldgevoel, mijn vader totaal niet. Gezinsdynamiek was toen ik nog thuis woonde niet geweldig en destijds voelde ik me ook al schuldig dat ik überhaupt uit huis ging, dus het is wel een patroon haha
Destijds lag dat meer aan slechte mentale gezondheid van andere gezinsleden, war behoorlijk invloed had op alles en natuurlijk ook op mij (was toen praktisch nog een kind)
Ik ben sowieso iemand die zich snel schuldig voelt, daar werk ik ook wel aan maar blijkbaar moet ik nog wel meer groeien daarin in dit opzicht.
reacties
Mijn moeder geeft me wel eens (onbedoeld) een schuldgevoel, mijn vader totaal niet. Gezinsdynamiek was toen ik nog thuis woonde niet geweldig en destijds voelde ik me ook al schuldig dat ik überhaupt uit huis ging, dus het is wel een patroon haha
Destijds lag dat meer aan slechte mentale gezondheid van andere gezinsleden, war behoorlijk invloed had op alles en natuurlijk ook op mij (was toen praktisch nog een kind)
Ik ben sowieso iemand die zich snel schuldig voelt, daar werk ik ook wel aan maar blijkbaar moet ik nog wel meer groeien daarin in dit opzicht.
virgo19 wijzigde dit bericht op 04-04-2022 23:11
16.80% gewijzigd
maandag 4 april 2022 om 23:10
Ja ze komen best regelmatig bij mij langsExplorista schreef: ↑04-04-2022 22:33Zijn ze gezond en kunnen ze reizen?
Kunnen ze een keer bij jou komen lunchen?
dinsdag 5 april 2022 om 00:04
Ik herken het wel heel erg. Dat schuldgevoel is heel erg kut maar soms moet je het gewoon negeren. Als het aan mijn ouders ligt willen ze elke dag alle kinderen zien. Maar op een gegeven moment wil je ook je eigen leven leiden. Alleen dat schuldgevoel is niet helemaal aan ouders af te geven, soms komt het ook gewoon van binnenuit doordat je voelt dat je je ouders mist en schuldig voelt niet meer tijd te spenderen. Alleen wat is genoeg? Dat moet je zelf bepalen. Ik neem soms een paar weken of maanden tijd om meer tijd aan ze te besteden en dan neem ik weer een tijd voor mezelf met de schuldgevoelens doordat ik gebeld blijf worden dat ik maar niet langs kom. Het is een moeilijke situatie soms, maar ouders zijn er ook niet altijd dus daarvoor wil of moet je soms extra tijd aan geven.. maakt niet uit hoe druk je nieuwe leven is.
Het gaat precies hierover, vanuit het perspectief van de vader.
dinsdag 5 april 2022 om 07:15
Jij gaat daar elke maand heen, je belt elke week, tussendoor Whatsappen jullie. En ze komen regelmatig jouw kant op. Dan zie je elkaar toch best vaak?
Je hebt een druk leven en je kunt je niet in tweeën delen. Die rust in het weekend heb je nodig om bij te komen van je drukke weken.
Als je vaker gaat, ga je waarschijnlijk over je grenzen en raak je op den duur over je toeren.
Daarnaast kan je het bespreekbaar maken: pa, ma, ik zou best vaker willen maar ik red dat niet door xx en xx. Grote kans dat ze dan iets zeggen: ach, meisje, dat snappen we helemaal.
Je hebt een druk leven en je kunt je niet in tweeën delen. Die rust in het weekend heb je nodig om bij te komen van je drukke weken.
Als je vaker gaat, ga je waarschijnlijk over je grenzen en raak je op den duur over je toeren.
Daarnaast kan je het bespreekbaar maken: pa, ma, ik zou best vaker willen maar ik red dat niet door xx en xx. Grote kans dat ze dan iets zeggen: ach, meisje, dat snappen we helemaal.
dinsdag 5 april 2022 om 07:25
Hm wat ik niet lees is of je het zelf jammer vindt dat je ze niet vaker gewoon eventjes kan zien, een uurtje ofzo even een bakje thee doen omdat het maar vijf minuten fietsen zou zijn... Ik lees niet dat je ze mist. Maar misschien verwar je die gevoelens wel en mis je ze maar dan met het idee dat dat iets is dat door je eigen schuld is als het ware... Je kunt misschien eens proberen hoe het voelt als je zegt dat je ze mist en daarbij gewoon even een virtuele knuffel wilt sturen. Gewoon via een appje. Dan laat je merken dat je aan ze denkt en graag meer zou willen en dat je het belangrijk vindt dat ze dat weten... Ik hoop dat ik een beetje helder overbreng wat ik bedoel. Je hoeft niet altijd alles te fiksen he, je mag het ook alleen benoemen en iets liefs zeggen.
Lorem Ipsum
dinsdag 5 april 2022 om 08:31
dinsdag 5 april 2022 om 08:36
Misschien is een familieopstelling iets voor je. Kan helpen bij familierelaties onderling helder te krijgen.
Toevallig heb ik er gisteren een gehad bij therapie ivm burnout. Mijn struikelblok is dat ik alles zelf wel oplos en verantwoordelijkheden op me neem die ik niet zou moeten nemen zeg maar. Ik denk dat je schuldig voelen naar je ouders er daar ook een van is.
Toevallig heb ik er gisteren een gehad bij therapie ivm burnout. Mijn struikelblok is dat ik alles zelf wel oplos en verantwoordelijkheden op me neem die ik niet zou moeten nemen zeg maar. Ik denk dat je schuldig voelen naar je ouders er daar ook een van is.
