Psyche
alle pijlers
Seroxat/Paroxetine
zondag 21 december 2008 om 20:53
Ik denk met een week of 2 dat de ergste bijwerkingen wel voorbij moeten zijn. Dat hoop ik tenminste want ik ben zelf ook weer aan het opbouwen, van een half naar een heel (30 mg) en voel me zelf ook niet echt top. Ik hou dus maar vast aan 2 weken!
Laminaat, 10 mg is wel erg weinig, als je daar voldoende aan hebt. Super toch!
Laminaat, 10 mg is wel erg weinig, als je daar voldoende aan hebt. Super toch!
dinsdag 23 december 2008 om 22:51
Allereerst lieve mallard,
gecondoleerd met je/jullie zware verlies. Ik merk dat je heeeeeeel erg in de put zit. Dat vind ik zeer verdrietig. Ook merk ik dat je jezelf erg de put in praat. Dat maakt mij nog verdrietiger; op deze manier kom je er absoluut niet uit!!! Ik heb ook onlangs (maart 2008) iemand verloren waar ik erg gek op ben. En ik mis haar zo verschrikkelijk dat ik dat bijna niet kan verwoorden. Maar IK moet verder, en alleen met MIJZELF word ik oud. Maar ik zet mijn schouders eronder, slik (al sinds 1.5 jaar ) paroxetine maar ga nu afbouwen, want IK WIL HET!!!! En ik hou van mijzelf, ik vind het mijzelf waard om weer te stralen en te genieten. En mijn meisje is een sterretje in de hemel die over mij waakt. Ik weet dat ik een gezin heb, maar een gezin is niet zaligmakend..misschien juist niet, want als je je niet goed voelt, en je kunt dit niet delen omdat de kids te klein zijn, je het erg druk hebt, of een andere reden stop je het weg. Jij kunt , schat ik zo in, jezelf een slag in de rondte brullen of je lekker helemaal laten gaan.....ik niet. Maar nogmaals daar KIES ik voor. Net zoals jij ervoor kiest om bij de pakken neer te gaan zitten.
misschien heeft mijn antwoord je wakker geschud, misschien heeft het je boos gemaakt, misschien kan het je niets schelen (wat ik heel jammer zou vinden)
ik wens je echter het allerbeste!!!
voor mijzelf? Ik ga na de kerst mijn paroxetine 30mg halveren....en zie wel wat er gebeurt. Ik hou jullie op de hoogte!!
fijne kerst aan jullie allen!
gecondoleerd met je/jullie zware verlies. Ik merk dat je heeeeeeel erg in de put zit. Dat vind ik zeer verdrietig. Ook merk ik dat je jezelf erg de put in praat. Dat maakt mij nog verdrietiger; op deze manier kom je er absoluut niet uit!!! Ik heb ook onlangs (maart 2008) iemand verloren waar ik erg gek op ben. En ik mis haar zo verschrikkelijk dat ik dat bijna niet kan verwoorden. Maar IK moet verder, en alleen met MIJZELF word ik oud. Maar ik zet mijn schouders eronder, slik (al sinds 1.5 jaar ) paroxetine maar ga nu afbouwen, want IK WIL HET!!!! En ik hou van mijzelf, ik vind het mijzelf waard om weer te stralen en te genieten. En mijn meisje is een sterretje in de hemel die over mij waakt. Ik weet dat ik een gezin heb, maar een gezin is niet zaligmakend..misschien juist niet, want als je je niet goed voelt, en je kunt dit niet delen omdat de kids te klein zijn, je het erg druk hebt, of een andere reden stop je het weg. Jij kunt , schat ik zo in, jezelf een slag in de rondte brullen of je lekker helemaal laten gaan.....ik niet. Maar nogmaals daar KIES ik voor. Net zoals jij ervoor kiest om bij de pakken neer te gaan zitten.
misschien heeft mijn antwoord je wakker geschud, misschien heeft het je boos gemaakt, misschien kan het je niets schelen (wat ik heel jammer zou vinden)
ik wens je echter het allerbeste!!!
voor mijzelf? Ik ga na de kerst mijn paroxetine 30mg halveren....en zie wel wat er gebeurt. Ik hou jullie op de hoogte!!
fijne kerst aan jullie allen!
vrijdag 26 december 2008 om 14:03
quote:Oprah77 schreef op 21 december 2008 @ 20:53:
Laminaat, 10 mg is wel erg weinig, als je daar voldoende aan hebt. Super toch!
Pffff, nou niet dus...
Ik merk dat ik weer terugga naar de periode vóór de medicijnen, qua denken en doen. Blijkbaar heb ik het toch meer nodig dan ik dacht. Lastige situatie, want ik ben erachter gekomen dat ik ook nog eens (onverwact, maar oh zo welkom) zwanger ben. Dus wat nu? Voel ik me zo rot door hormonen? Of door de afgebouwde medicatie? En ga ik dan weer opbouwen? Of wacht ik het af? Maar als ik opbouw, wat doet dat dan met de baby/foetus?
Toch maar eens een tripje naar de huisarts maken denk ik...
Laminaat, 10 mg is wel erg weinig, als je daar voldoende aan hebt. Super toch!
Pffff, nou niet dus...
Ik merk dat ik weer terugga naar de periode vóór de medicijnen, qua denken en doen. Blijkbaar heb ik het toch meer nodig dan ik dacht. Lastige situatie, want ik ben erachter gekomen dat ik ook nog eens (onverwact, maar oh zo welkom) zwanger ben. Dus wat nu? Voel ik me zo rot door hormonen? Of door de afgebouwde medicatie? En ga ik dan weer opbouwen? Of wacht ik het af? Maar als ik opbouw, wat doet dat dan met de baby/foetus?
Toch maar eens een tripje naar de huisarts maken denk ik...
vrijdag 26 december 2008 om 22:21
laminaat, rennen naar de huisarts en verder even niets doen. Ik voelde me nl in het begin van mijn zwangerschap ook depri, dat kwam toen door de hormonen. Ga dus vooral niet opbouwen zonder je huisarts gesproken te hebben. !!!! niet doen hoor!!!
suc6
ik slik nu 3 dagen 15 mg parox. en de schokjes beginnen al te komen. Ik heb trouwens ook gemerkt dat ik veel dikker ben sinds ik die bende gebruik!
suc6
ik slik nu 3 dagen 15 mg parox. en de schokjes beginnen al te komen. Ik heb trouwens ook gemerkt dat ik veel dikker ben sinds ik die bende gebruik!
vrijdag 26 december 2008 om 23:15
zaterdag 27 december 2008 om 22:47
Hoi Laminaat,
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Hartstikke leuk joh! En wat nu te doen met de medicijnen? Tja..daarvoor moet je inderdaad advies inwinnen bij je huisarts. Mijn huisarts heeft daar wel een mening over (heb daar onlangs naar geinformeerd) maar ben benieuwd wat jouw huisarts je hierover aanraadt.
Jammer dat het afbouwen niet lekker verloopt. Bij mij leek het de eerste weken ook lekker te gaan maar toen toch ineens stukken minder. Helaas...
Ik ben door de medicijnen ook zo'n 5 kilo aangekomen, merk dat ik minder vaak naar de wc moet (grote boodschap) als ik de medicijnen slik...maargoed..dat is helaas niet anders..
Succes en hou ons op de hoogte.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Hartstikke leuk joh! En wat nu te doen met de medicijnen? Tja..daarvoor moet je inderdaad advies inwinnen bij je huisarts. Mijn huisarts heeft daar wel een mening over (heb daar onlangs naar geinformeerd) maar ben benieuwd wat jouw huisarts je hierover aanraadt.
Jammer dat het afbouwen niet lekker verloopt. Bij mij leek het de eerste weken ook lekker te gaan maar toen toch ineens stukken minder. Helaas...
Ik ben door de medicijnen ook zo'n 5 kilo aangekomen, merk dat ik minder vaak naar de wc moet (grote boodschap) als ik de medicijnen slik...maargoed..dat is helaas niet anders..
Succes en hou ons op de hoogte.
vrijdag 2 januari 2009 om 21:11
sinds juni ben ik de trotse moeder van een dochter, tijdens, voor en na mijn zwangerschap ( n borstvoeding) heb ik paroxtine geslikt. heel veel informatie ingewonnen, het lucas ziekenhuis heeft een speciale afdeling genaamd POP, gespecialiseerd in zwangerschap/medicatie/depressie.
ben zelfs (ook na veel info ) gewoon thuis bevallen.
2 maanden geleden begonnen met afbouwen en sinds 1 maand helemaal er vanaf na 4 jaar! Nu alleen even afwachten hoe het verloopt mijn depressie begon nl 2 maanden nadat ik met borstvoeding (van mijn eerste kind) was gestopt, daar mijn zoon toen 14 maanden was hebben ze dat nooit in verband met elkaar gebracht, terwijl ik hierzelf wel de oorzaak in zie, ik ben een keer eerder gestopt en op het moment dat ik zwanger was (uiteindelijk miskraam) werd ik meteen weer depri dit was voor mij ook de reden om dit keer niet te stoppen. M.a.w. ik zie hierin iets wat met hormonen te maken heeft!.
gr
ben zelfs (ook na veel info ) gewoon thuis bevallen.
2 maanden geleden begonnen met afbouwen en sinds 1 maand helemaal er vanaf na 4 jaar! Nu alleen even afwachten hoe het verloopt mijn depressie begon nl 2 maanden nadat ik met borstvoeding (van mijn eerste kind) was gestopt, daar mijn zoon toen 14 maanden was hebben ze dat nooit in verband met elkaar gebracht, terwijl ik hierzelf wel de oorzaak in zie, ik ben een keer eerder gestopt en op het moment dat ik zwanger was (uiteindelijk miskraam) werd ik meteen weer depri dit was voor mij ook de reden om dit keer niet te stoppen. M.a.w. ik zie hierin iets wat met hormonen te maken heeft!.
gr
vrijdag 2 januari 2009 om 22:37
hee allemaal,
eerst de beste wensen voor 2009!!!!!
ben nu ongv. 10 dagen met afbouwen bezig en so far so goed! nog wel steeds duizelig en het slapen is moeilijker, maar ik weet dat ik het ff zijn tijd moet geven.
heb vandaag wel een migraine aanval gehad en die waren een lange tijd weg. Zou het er iets mee te maken hebben?
groetjes!
eerst de beste wensen voor 2009!!!!!
ben nu ongv. 10 dagen met afbouwen bezig en so far so goed! nog wel steeds duizelig en het slapen is moeilijker, maar ik weet dat ik het ff zijn tijd moet geven.
heb vandaag wel een migraine aanval gehad en die waren een lange tijd weg. Zou het er iets mee te maken hebben?
groetjes!
zaterdag 3 januari 2009 om 23:04
Zowel huisarts als gyn geven idd aan dat het wel samen moet kunnen met de zwangerschap en dus ga ik weer terug naar 20 mg per dag, omdat mijn psychische klachten echt weer toenemen. Hormonaal of niet, ik kan het er even niet bij gebruiken.
De kinderartsen echter, eisen wel een couve-opname zodra de baby geboren is. Zij willen 48 uur monitor-bewaking ivm mogelijke ademdepressie of hartritmestoornissen. Ik ga sowieso borstvoeding geven (bij mijn oudste ook láng gedaan) en dat kan wel zonder problemen.
Hmmmm, ik ga toch maar eens kijken of ik via het Lucas (waar zit dat?) wat meer info kan krijgen. Het zou fijn zijn als die 2 dagen ziekenhuis niet nodig hoeven te zijn.
Ik moet vanwege een rugafwijking overigens sowieso in het ziekenhuis bevallen, dus dáár kan ik helaas niet onderuit.
De kinderartsen echter, eisen wel een couve-opname zodra de baby geboren is. Zij willen 48 uur monitor-bewaking ivm mogelijke ademdepressie of hartritmestoornissen. Ik ga sowieso borstvoeding geven (bij mijn oudste ook láng gedaan) en dat kan wel zonder problemen.
Hmmmm, ik ga toch maar eens kijken of ik via het Lucas (waar zit dat?) wat meer info kan krijgen. Het zou fijn zijn als die 2 dagen ziekenhuis niet nodig hoeven te zijn.
Ik moet vanwege een rugafwijking overigens sowieso in het ziekenhuis bevallen, dus dáár kan ik helaas niet onderuit.
vrijdag 16 januari 2009 om 13:13
He hoi, ik heb zes jaar geleden een jaar seroxat geslikt en dat was bij mij niet zo'n succes (zie andere topic over hypomanie door depressie dat ik zonet geopend heb), maar ook het afbouwen was echt erg vervelend. In mijn geval had ik wel echt een hele grote wil om door te zetten met afbouwen, want na een jaartje slikken begon ook mijzelf te dagen dat ik wel heel maf werd van die pillen (NB ik wil hiermee niemand hier op de kast jagen die overweegt om AD te gaan slikken, dit is bepaald geen gebruikelijke 'bijwerking', bij veel mensen zijn ze gewoon heel effectief).
Maar goed. Afkickverschijnselen dus. Ik slikte twee tabletten per dag en heb afgebouwd per halfje en op het einde per kwart, met steeds zes weken tussentijd. Effecten:
Eerste/tweede week
- electrische schokken in mijn zenuwen
- lichtflitsen in mijn hoofd
- rollercoasterhoofd, heel erg drukke gedachten en dan te bedenken dat ik normaal ook al druk in 't koppie ben
- angst. Gewoon puur fysieke angst zonder goede reden. Ik zat voor de tv of liep over straat en ik was gewoon hardstikke bang. Voor niks.
De weken daarop:
- angst werd langzaamaan minder, na vijf weken ofzo was 'ie weg
- electrische schokken en lichtflitsen werden snel minder
- paniekaanvallen, inclusief hyperventilatie. Voor of na die tijd nooit gehad. Ik dacht dat ik opeens een paniekstoornis kreeg, maar dat was dus niet zo, het waren echt tijdelijke verschijnselen. Die weliswaar nog zeker een jaar aanhielden:-( maar toen zonder verdere behandeling (praten/pillen) gewoon verdwenen.
- superlabiel, om het minste of geringste in de stress schieten of huilen en daarmee samenhangend een echt heel belabberde concentratie. Op dit vlak ging het twee maanden na het laatste kwart pilletje snel weer beter.
Nu de goede dingen. Terwijl ik afbouwde kreeg ik ook het idee dat ik langzaamaan weer 'mens' werd. Ik ging ook weer 'gewone' gevoelens voelen. Zo van, vandaag is een mindere dag, gister was daarentegen eigenlijk wel OK. Dit hield me gemotiveerd om door te gaan met afbouwen. Maar zoals gezegd, ik was dan ook echt het contact met de realiteit een beetje kwijt toen ik die pillen slikte.
Ik was hoe dan ook heel blij en zelfs trots toen ik er eindelijk echt af was.
Maar het is niet bij iedereen zo heftig. Ik ken mensen waarbij het afkicken net zo erg was als bij mij (weliswaar gelukkig zonder die manische toestanden tijdens het slikken), maar ook mensen die de ene week een hele nemen, de volgende een halve, de derde week niks, en zich alleen een tijdje wat labieler voelen.
Elro, is de kans op migraine niet groter bij stress? En afbouwen kan behoorlijk wat stress veroorzaken in je lijf en geest. Dus ik denk dat dat wel samen kan hangen.
Oprah hoe gaat het nu?
Ik wens iedereen hier die gaat stoppen veel succes!
Maar goed. Afkickverschijnselen dus. Ik slikte twee tabletten per dag en heb afgebouwd per halfje en op het einde per kwart, met steeds zes weken tussentijd. Effecten:
Eerste/tweede week
- electrische schokken in mijn zenuwen
- lichtflitsen in mijn hoofd
- rollercoasterhoofd, heel erg drukke gedachten en dan te bedenken dat ik normaal ook al druk in 't koppie ben
- angst. Gewoon puur fysieke angst zonder goede reden. Ik zat voor de tv of liep over straat en ik was gewoon hardstikke bang. Voor niks.
De weken daarop:
- angst werd langzaamaan minder, na vijf weken ofzo was 'ie weg
- electrische schokken en lichtflitsen werden snel minder
- paniekaanvallen, inclusief hyperventilatie. Voor of na die tijd nooit gehad. Ik dacht dat ik opeens een paniekstoornis kreeg, maar dat was dus niet zo, het waren echt tijdelijke verschijnselen. Die weliswaar nog zeker een jaar aanhielden:-( maar toen zonder verdere behandeling (praten/pillen) gewoon verdwenen.
- superlabiel, om het minste of geringste in de stress schieten of huilen en daarmee samenhangend een echt heel belabberde concentratie. Op dit vlak ging het twee maanden na het laatste kwart pilletje snel weer beter.
Nu de goede dingen. Terwijl ik afbouwde kreeg ik ook het idee dat ik langzaamaan weer 'mens' werd. Ik ging ook weer 'gewone' gevoelens voelen. Zo van, vandaag is een mindere dag, gister was daarentegen eigenlijk wel OK. Dit hield me gemotiveerd om door te gaan met afbouwen. Maar zoals gezegd, ik was dan ook echt het contact met de realiteit een beetje kwijt toen ik die pillen slikte.
Ik was hoe dan ook heel blij en zelfs trots toen ik er eindelijk echt af was.
Maar het is niet bij iedereen zo heftig. Ik ken mensen waarbij het afkicken net zo erg was als bij mij (weliswaar gelukkig zonder die manische toestanden tijdens het slikken), maar ook mensen die de ene week een hele nemen, de volgende een halve, de derde week niks, en zich alleen een tijdje wat labieler voelen.
Elro, is de kans op migraine niet groter bij stress? En afbouwen kan behoorlijk wat stress veroorzaken in je lijf en geest. Dus ik denk dat dat wel samen kan hangen.
Oprah hoe gaat het nu?
Ik wens iedereen hier die gaat stoppen veel succes!
maandag 26 januari 2009 om 14:01
quote:Sterretjee schreef op 19 januari 2009 @ 11:23:
Heb een vraagje aan jullie,
Konden jullie werken tijdens je depressie?Ach, kunnen... Ik sleepte me naar mijn werk, zette daar een knop om (wat soms enórm veel moeite kostte) en had weer wat afleiding. Echt geweldig ging het niet, maar ik moest van mezelf.
Heb een vraagje aan jullie,
Konden jullie werken tijdens je depressie?Ach, kunnen... Ik sleepte me naar mijn werk, zette daar een knop om (wat soms enórm veel moeite kostte) en had weer wat afleiding. Echt geweldig ging het niet, maar ik moest van mezelf.
vrijdag 30 januari 2009 om 23:03
