Psyche
alle pijlers
Seroxat/Paroxetine
donderdag 4 december 2008 om 23:55
Ik heb geen ervaring met dit medicijn, en ik ben eigenwijs als ik ben ook cold turky gestopt met de mijne, maar mij is toen verteld dat je bij het afbouwen de klachten weer terug kan krijgen. de kunst is dan volhouden tot ze weer verdwijnen (en pas daarna verder afbouwen) wanneer het echt lang duurt zou ik zeker contact opnemen met je huisarts, waarschijnlijk zal je weer moeten verhogen en dan opnieuw afbouwen (of voorlopig niet afbouwen)
vrijdag 5 december 2008 om 00:01
Ja dat is bekend/berucht van Seroxat. Als je googlet op "stoppen met antidepressiva" dat is het vooral dát antidepressivum dat de meeste ontwenningsverschijnselen geeft.
Ik heb zelf alleen ervaring met het middel Amitriptyline. Ik gebruikte er eerst twee, toen ben ik vrij probleemloos binnen een maand geminderd naar één tablet (dragee). Daarna heb ik er twee maanden (!) over gedaan om dat ene tabletje te halveren en ik denk dat ik het toch maar houd op die halve. Het slaapt wel zo goed (A. is een zeer goed slaapmiddel) en ik heb er al die ellende van het afwennen niet meer voor over; tenminste voorlopig niet.
Ik denk dus dat je wel van die Seroxat afkomt, alleen veeel geleidelijker dan wat je nu doet. Neem er rustig je tijd voor dus. Sterkte!!
PS: met geleidelijk bedoel ik dus het tabletje verdelen in kleine onderdeeltjes, bijvoorbeeld door achten en elke maand 1/8 minder nemen dus. Is wel veel werk en ik geloof dat de huisarts ook druppels heeft van S. om het nog nauwkeuriger af te meten. Maar in principe gaat het ook door het tabletje in stukjes te knippen.
Ik heb zelf alleen ervaring met het middel Amitriptyline. Ik gebruikte er eerst twee, toen ben ik vrij probleemloos binnen een maand geminderd naar één tablet (dragee). Daarna heb ik er twee maanden (!) over gedaan om dat ene tabletje te halveren en ik denk dat ik het toch maar houd op die halve. Het slaapt wel zo goed (A. is een zeer goed slaapmiddel) en ik heb er al die ellende van het afwennen niet meer voor over; tenminste voorlopig niet.
Ik denk dus dat je wel van die Seroxat afkomt, alleen veeel geleidelijker dan wat je nu doet. Neem er rustig je tijd voor dus. Sterkte!!
PS: met geleidelijk bedoel ik dus het tabletje verdelen in kleine onderdeeltjes, bijvoorbeeld door achten en elke maand 1/8 minder nemen dus. Is wel veel werk en ik geloof dat de huisarts ook druppels heeft van S. om het nog nauwkeuriger af te meten. Maar in principe gaat het ook door het tabletje in stukjes te knippen.
vrijdag 5 december 2008 om 10:30
Wat Groll zegt 
Als paroxetine werkt, dan werkt het ook goed. Ik voel me er STUKKEN beter door. De inwerktijd was lang (6-8 weken voor ik me beter voelde) en ook de uitwerktijd is dus lang. Het lastige is, dat niet te zeggen is of je ontwenningsverschijnselen hebt, of dat je paniekstoornis weer de kop opsteekt. Wat zegt de huisarts er zelf van?
Ik denk dat je zult moeten kiezen: óf hier doorheen, óf weer terug naar de normale dosering.
Klote is dat he? Ik probeer ook af te bouwen, maar merk dat ik idd weer van die buien heb dat ik gék word van alles wat er rondraast in mijn hoofd. Dat die chaos dan in 1 klap weer terug is, beangstigt me...
Als paroxetine werkt, dan werkt het ook goed. Ik voel me er STUKKEN beter door. De inwerktijd was lang (6-8 weken voor ik me beter voelde) en ook de uitwerktijd is dus lang. Het lastige is, dat niet te zeggen is of je ontwenningsverschijnselen hebt, of dat je paniekstoornis weer de kop opsteekt. Wat zegt de huisarts er zelf van?
Ik denk dat je zult moeten kiezen: óf hier doorheen, óf weer terug naar de normale dosering.
Klote is dat he? Ik probeer ook af te bouwen, maar merk dat ik idd weer van die buien heb dat ik gék word van alles wat er rondraast in mijn hoofd. Dat die chaos dan in 1 klap weer terug is, beangstigt me...
vrijdag 5 december 2008 om 17:39
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb dus al twee keer eerder geprobeerd om te stoppen maar dat was geen succes. Nu zijn we een paar jaar verder en het ging heel goed, dus ik dacht ik waag nog eens een poging....
Ik heb helaas niet zo'n goede huisarts. Zij begeleid me totaal niet, toen ik kwam om te zeggen dat ik graag wilde stoppen zei ze: ja dat kun je doen. Misschien lukt het en misschien niet. Dat was het eigenlijk zo''n beetje. Daar moet je het dan maar mee doen. Ik zit nu dus om een halve. En heb me maar voor genomen om dit nog zeker een maand te blijven doen. Dan maar eens kijken hoe het op dat moment gaat en misschien minderen en misschien toch maar weer verhogen.
Voor welke klachten gebruiken jullie AD?
Ik heb helaas niet zo'n goede huisarts. Zij begeleid me totaal niet, toen ik kwam om te zeggen dat ik graag wilde stoppen zei ze: ja dat kun je doen. Misschien lukt het en misschien niet. Dat was het eigenlijk zo''n beetje. Daar moet je het dan maar mee doen. Ik zit nu dus om een halve. En heb me maar voor genomen om dit nog zeker een maand te blijven doen. Dan maar eens kijken hoe het op dat moment gaat en misschien minderen en misschien toch maar weer verhogen.
Voor welke klachten gebruiken jullie AD?
zaterdag 6 december 2008 om 22:01
Ik heb ook een aantal jaar seroxat gebruikt en ben er vorig jaar oktober mee gestopt. Heb eerst wel een half jaar lang een halve genomen en vervolgens nog een aanta weken om de dag een halve. Bij mij werd het eerst ook wel weer heel erg (soort fobie had ik), maar wilde persé stoppen. Na een tijdje werd het weer minder bij mij gelukkig. Maar idd, heb ook wel gehoord dat Seroxat er om bekend staat.
zondag 7 december 2008 om 21:22
quote:Laminaat schreef op 05 december 2008 @ 10:30:Klote is dat he? Ik probeer ook af te bouwen, maar merk dat ik idd weer van die buien heb dat ik gék word van alles wat er rondraast in mijn hoofd. Dat die chaos dan in 1 klap weer terug is, beangstigt me...Ik heb op 5 februari mijn 23-jarige broertje dood in bed gevonden. Sindsdien gaat het niet meer. Was vroeger bijna altijd goedgehumeurd en alles liep eigenlijk prima. Nu is alles anders. Ik wil en ga nergens meer heen, en het is verbazend om te zien hoe snel mensen je dan vergeten. Ik denk vrijwel dagelijks tientallen malen dat koolstofmonoxide best handig kan zijn als je het nodig hebt. Ik moest van de arbo en de huisarts maar naar een psycholoog, hoewel ik dat zelf helemaal niet wilde omdat ik geen resultaten verwachtte. Wat schijnbaar ook is uitgekomen, ze heeft het 'opgegeven' (na geen stap verder gekomen te zijn, haar woorden) en ging vergaderen over een andere methode, daar moet ik nog het fijne van horen. En nu moet ik dus weer EMDR doen van de arbo. Ook al zoiets zinloos. Psychologen zijn overbodig, en therapieen hebben helemaal geen zin. Dat is allemaal pseudo onzin. Natuurlijk zullen er mensen zijn die het tegenovergestelde zullen beweren en resultaten claimen, maar ik weet gewoon dat dit voor MIJ nooit iets gaat opleveren. Ik ga er nu maar verder even niet op in, want dan wordt dit een erg lange post, verder is het offtopic, en waar het me hier om gaat is het volgende:
Er gaan nu, na 10 maanden, natuurlijk steeds vaker stemmen op (familie, artsen, hulpverleners van het AMC die me nog weleens bellen omdat mijn broertje een extreem bijzondere hartafwijking had die nu nog aan intens onderzoek onderhevig is) dat ik maar eens 'een pilletje' moet gaan slikken. Omdat dit een 'vicieuze cirkel' is. Nou is dat natuurlijk ook waarschijnlijk allemaal wel zo, ik zie mezelf het grootste gedeelte van de tijd als een zinkend schip, maar ik wil niet aan die anti-depressiva beginnen, precies om de redenen die andere mensen in dit topic beschrijven. En om een hele rits feiten over deze geneesmiddelen groep. Bovendien denk ik niet dat er veel aan mijn dopamine & serotonine niveau mankeert (bep. aminozuren kunnen dat een redelijke oppepper geven, en die neem ik 4x per week), dat derhalve een selective serotonine reuptake inhibitor weinig uit gaat maken omdat het feit dat m'n broertje er niet meer is niet veranderd. Al zou ik MDMA nemen, dan nog zou ik me extreem kut voelen omdat verreweg de meest belangrijke persoon in mijn leven maar 23 mocht worden.
Ik zou dus heel graag meer ervaringen van 'stoppen met antidepressiva / angstremmers' horen van mensen. En ik vind het altijd zo frappant dat ze zeggen 'ja, ik zit nu tijdelijk aan de anti-depressiva', en dat 'tijdelijk' dan een 'jaartje of zeven is' en 'dat ze het niet drie dagen moeten vergeten'. Om nog maar te zwijgen over de rapporten en documentaires die ik er in de loop der jaren over gelezen/gezien heb.
@Laminaat
Heb je al eerder eens geprobeerd te stoppen, of is dit de eerste keer?
Er gaan nu, na 10 maanden, natuurlijk steeds vaker stemmen op (familie, artsen, hulpverleners van het AMC die me nog weleens bellen omdat mijn broertje een extreem bijzondere hartafwijking had die nu nog aan intens onderzoek onderhevig is) dat ik maar eens 'een pilletje' moet gaan slikken. Omdat dit een 'vicieuze cirkel' is. Nou is dat natuurlijk ook waarschijnlijk allemaal wel zo, ik zie mezelf het grootste gedeelte van de tijd als een zinkend schip, maar ik wil niet aan die anti-depressiva beginnen, precies om de redenen die andere mensen in dit topic beschrijven. En om een hele rits feiten over deze geneesmiddelen groep. Bovendien denk ik niet dat er veel aan mijn dopamine & serotonine niveau mankeert (bep. aminozuren kunnen dat een redelijke oppepper geven, en die neem ik 4x per week), dat derhalve een selective serotonine reuptake inhibitor weinig uit gaat maken omdat het feit dat m'n broertje er niet meer is niet veranderd. Al zou ik MDMA nemen, dan nog zou ik me extreem kut voelen omdat verreweg de meest belangrijke persoon in mijn leven maar 23 mocht worden.
Ik zou dus heel graag meer ervaringen van 'stoppen met antidepressiva / angstremmers' horen van mensen. En ik vind het altijd zo frappant dat ze zeggen 'ja, ik zit nu tijdelijk aan de anti-depressiva', en dat 'tijdelijk' dan een 'jaartje of zeven is' en 'dat ze het niet drie dagen moeten vergeten'. Om nog maar te zwijgen over de rapporten en documentaires die ik er in de loop der jaren over gelezen/gezien heb.
@Laminaat
Heb je al eerder eens geprobeerd te stoppen, of is dit de eerste keer?
dinsdag 9 december 2008 om 19:55
Ik kan alleen over mezelf spreken. Ik heb een jaar of 9 geleden een depressie gehad. Die ging over toen ik seroxat gebruikte. Die heb ik twee jaar geslikt en toen langzaam (!) afgebouwd. Daarna ging het stukken beter.
Als je depressief bent maakt je lichaam te weinig serotonine, waardoor je je nog depressiever gaat voelen. Antidepressiva voegen kunstmatig serotonine toe waardoor je je minder depressief voelt. Vervolgens ga je weer meer leuke dingen doen waardoor je je weer goed gaat voelen en als dat lang genoeg duurt ben je weer in staat zelf serotonine aan te maken. Op dat moment kun je langzaam stoppen met de medicijnen. Dit soort medicijnen werken het beste in combinatie met therapie bij een psycholoog/psychiater. Helaas is op dat laatste onderdeel flink bezuinigd.
Als je depressief bent maakt je lichaam te weinig serotonine, waardoor je je nog depressiever gaat voelen. Antidepressiva voegen kunstmatig serotonine toe waardoor je je minder depressief voelt. Vervolgens ga je weer meer leuke dingen doen waardoor je je weer goed gaat voelen en als dat lang genoeg duurt ben je weer in staat zelf serotonine aan te maken. Op dat moment kun je langzaam stoppen met de medicijnen. Dit soort medicijnen werken het beste in combinatie met therapie bij een psycholoog/psychiater. Helaas is op dat laatste onderdeel flink bezuinigd.
dinsdag 9 december 2008 om 20:18
Even heel snel Mallard:
Nee, dit is mijn eerste keer afbouwen. Ik ben na 3 jaar therapie toch maar eens 'aan de EMDR' gegaan. Wat mij in die 3 jaar niet lukte, gebeurde na 3 sessies EMDR wel: ik kon het plaatsen, ik kon het achter me laten. Ik stapte erin met 'sure, alsof dít zweverige gedoe iets zal uitmaken', maar dat deed het dus wel.
Give it a try, baat het niet, dan schaadt het niet. Toch? Ik probeer vanavond meer tijd vrij te maken om je verhaal goed te lezen.
Nee, dit is mijn eerste keer afbouwen. Ik ben na 3 jaar therapie toch maar eens 'aan de EMDR' gegaan. Wat mij in die 3 jaar niet lukte, gebeurde na 3 sessies EMDR wel: ik kon het plaatsen, ik kon het achter me laten. Ik stapte erin met 'sure, alsof dít zweverige gedoe iets zal uitmaken', maar dat deed het dus wel.
Give it a try, baat het niet, dan schaadt het niet. Toch? Ik probeer vanavond meer tijd vrij te maken om je verhaal goed te lezen.
dinsdag 9 december 2008 om 22:29
Mallard, gecondoleerd met het verlies van je broertje meis. Wat moet dat verschrikkelijk zijn.......Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Kan me voorstellen dat je het leven daardoor erg somber inziet en aanvoelt op dit moment, is ook iets vreselijks!!!
Over seroxat dan maar weer. Tja, ik denk toch wel dat het erg verslavend werkt. Al heb ik het toch echt wel nodig (gehad), het heeft mij zeer zeker ook veel goeds gebracht. Ik heb me echt door bepaalde periodes heen kunnen slaan want anders denk ik niet gelukt zou zijn.
Het afbouwen is inderdaad een ander verhaal. Ik ervaar het als iets vreselijks kan ik je wel zeggen. Ik wil zo graag zonder....
Zit nu nog op de halve dosering en ga hier nog even mee door. Hoop dat ik er ooit vanaf ben.
Iedereen bedankt voor de reacties zover.
Over seroxat dan maar weer. Tja, ik denk toch wel dat het erg verslavend werkt. Al heb ik het toch echt wel nodig (gehad), het heeft mij zeer zeker ook veel goeds gebracht. Ik heb me echt door bepaalde periodes heen kunnen slaan want anders denk ik niet gelukt zou zijn.
Het afbouwen is inderdaad een ander verhaal. Ik ervaar het als iets vreselijks kan ik je wel zeggen. Ik wil zo graag zonder....
Zit nu nog op de halve dosering en ga hier nog even mee door. Hoop dat ik er ooit vanaf ben.
Iedereen bedankt voor de reacties zover.
dinsdag 9 december 2008 om 23:13
Da's ook maf, ik vond 'Mallard' een mannennaam en ging er dus vanuit met een man te maken te hebben, ik heb niet verder gekeken, excuus.
Voor EMDR kun je kijken op de site die Suuz1981 aangeeft. Waar het op neerkomt: het 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen en ondertussen krijg je via een koptelefoon tikjes te horen. Doordat die tikjes je hersenhelften stimuleren, sla je de gebeurtenissen opnieuw op.
Jajajajaja, ik weet het: ik kan niet goed uitleggen.
Waar ik het voor gebruikte? Een reactieve depressie, maar mijn psych vergeleek het met PTSS.
In 2005 stortte mijn wereld in: scheiding van de liefde van mijn leven, fusie op het werk, onverwachte dood van mijn -nog jonge- moeder, broer werd slachtoffer van zinloos geweld, tijdelijk thuisloos door het leven gaan, ik raakte mijn kind voor een gedeelte kwijt. Er was nog meer, maar dit waren de hoofdzaken.
Doordat ik door móest van mezelf, heb ik alles geblockt en stond ik op standje overleven. Pas halverwege dit jaar ben ik uit dat zwarte gat kunnen klimmen. Voor mijn gevoel heb ik 3 jaar van mijn leven gemist.
En nou moet ik kappen met half lezen en half posten. Ik MOET echt nog iets voor school afmaken, ben daar al sinds 20 uur aan bezig en nog niet eens op de hélft.
Meuh...
Voor EMDR kun je kijken op de site die Suuz1981 aangeeft. Waar het op neerkomt: het 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen en ondertussen krijg je via een koptelefoon tikjes te horen. Doordat die tikjes je hersenhelften stimuleren, sla je de gebeurtenissen opnieuw op.
Jajajajaja, ik weet het: ik kan niet goed uitleggen.
Waar ik het voor gebruikte? Een reactieve depressie, maar mijn psych vergeleek het met PTSS.
In 2005 stortte mijn wereld in: scheiding van de liefde van mijn leven, fusie op het werk, onverwachte dood van mijn -nog jonge- moeder, broer werd slachtoffer van zinloos geweld, tijdelijk thuisloos door het leven gaan, ik raakte mijn kind voor een gedeelte kwijt. Er was nog meer, maar dit waren de hoofdzaken.
Doordat ik door móest van mezelf, heb ik alles geblockt en stond ik op standje overleven. Pas halverwege dit jaar ben ik uit dat zwarte gat kunnen klimmen. Voor mijn gevoel heb ik 3 jaar van mijn leven gemist.
En nou moet ik kappen met half lezen en half posten. Ik MOET echt nog iets voor school afmaken, ben daar al sinds 20 uur aan bezig en nog niet eens op de hélft.
Meuh...
donderdag 11 december 2008 om 12:17
quote:Kees1967 schreef op 09 december 2008 @ 19:55:
Als je depressief bent maakt je lichaam te weinig serotonine, waardoor je je nog depressiever gaat voelen. Antidepressiva voegen kunstmatig serotonine toe waardoor je je minder depressief voelt.Volgens mij voorkomen anti-depressiva de heropname van serotonine, waardoor het niveau stijgt. Vandaar volgens mij ook de naam 'Selective Serotonin Reuptake Inhibitor', wat zoiets is als 'Selectieve Serotonine Heropname Blokkeerder/Remmer' (ik weet de NL term hier niet voor, zoek ook altijd info in het Engels)quote:Oprah77 schreef op 09 december 2008 @ 22:29:
Mallard, gecondoleerd met het verlies van je broertje meis.Dank je wel.
En ik ben geen meisje. ;)quote:Wat moet dat verschrikkelijk zijn.......Het is veel erger dan verschrikkelijk.quote:Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Kan me voorstellen dat je het leven daardoor erg somber inziet en aanvoelt op dit moment, is ook iets vreselijks!!!Ja. Om nog maar te zwijgen over de verdere problemen die ontstaan door zoiets. Veel mensen laten je gewoon zitten omdat je niet meer vrolijk bent zoals vroeger. En vannacht belde m'n moeder in paniek dat haar nieuwe vent haar had geslagen, die relatie stond al onder druk omdat m'n moeder natuurlijk ook volledig naar de Filistijnen is. Om maar twee voorbeeldjes te geven. Sneeuwbal effect.quote:Over seroxat dan maar weer. Tja, ik denk toch wel dat het erg verslavend werkt.Ik denk dat al die middelen dat effect hebben.quote:Al heb ik het toch echt wel nodig (gehad), het heeft mij zeer zeker ook veel goeds gebracht. Ik heb me echt door bepaalde periodes heen kunnen slaan want anders denk ik niet gelukt zou zijn.Dat weet je natuurlijk nooit zeker
Ik eet nu veel aminozuren. Sinds april weer begonnen ermee. Dat deed ik al voor zijn dood, periodiek aminozuren nemen. Ik heb een mix van 25 aminozuren en vaak neem ik Tryptofaan. Dat is ook goed voor serotonine produktie. En ook ronduit gezond voor de rest van je lichaam. Het probleem is dat je dit niet met SSRI's kan nemen. Dit is nog een reden waarom ik niet aan die dingen wil beginnen. De aminozuren zorgen ook voor een kleine verbetering van m'n humeur. Zijn niet verslavend. Ik moet dit dus ook allemaal nog eens opgeven ten faveure van een SSRI, die altijd bijwerkingen hebben en eerder schadelijk dan gezond zijn.
Ik word alleen zo ontzettend moe van al die mensen die, na het gehamer op een psycholoog, nu hier weer over beginnen. Ze hebben in dit land 200.000 euro per jaar over voor een gestoorde crimineel, en ik moet 'zo snel mogelijk' maar weer doorgaan alsof er niets gebeurd is. Je krijgt de tijd niet. En alsof tijd gaat helpen. De band met m'n broertje was van zo'n magnitude dat het de rest van m'n leven een probleem blijft. Tel dit op bij al dat in mijn ogen onzinnige gepush en het lijkt me vrijwel zeker dat er in de toekomst nog meer problemen bijkomen.quote:Het afbouwen is inderdaad een ander verhaal. Ik ervaar het als iets vreselijks kan ik je wel zeggen. Ik wil zo graag zonder....Ja, daarom wil ik wegblijven bij die zooi. Voor de dood van m'n broertje voelde ik me vrijwel elke dag uitstekend door die aminozuren. En toen ik in april na een periode van maanden zonder weer begon, voelde ik me ook weer ietsje beter. Sinds die tijd neem ik ze 4x per week.
En dan willen 'ze' nu dat ik dat opgeef en aan die rommel ga beginnen. Gezien wat je hierboven zegt, denk ik niet dat dat gaat gebeuren.quote:Zit nu nog op de halve dosering en ga hier nog even mee door. Hoop dat ik er ooit vanaf ben.Veel succes toegewenst, Oprah. quote:Laminaat schreef op 09 december 2008 @ 23:13:
Da's ook maf, ik vond 'Mallard' een mannennaam en ging er dus vanuit met een man te maken te hebben,Dat ben ik ook. Heb net mijn profiel gecontroleerd en bij mij staat er echt 'man', dus waar de verwarring vandaan komt begrijp ik niet echt.quote:Voor EMDR kun je kijken op de site die Suuz1981 aangeeft. Waar het op neerkomt: het 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen en ondertussen krijg je via een koptelefoon tikjes te horen. Doordat die tikjes je hersenhelften stimuleren, sla je de gebeurtenissen opnieuw op.
Jajajajaja, ik weet het: ik kan niet goed uitleggen.Ik had al gelezen over 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen, dat je dan tikjes te horen krijgt wist ik niet, dus ik heb nu iig een heel klein idee wat ze ongeveer gaan doen.quote:In 2005 stortte mijn wereld in: scheiding van de liefde van mijn leven, fusie op het werk, onverwachte dood van mijn -nog jonge- moeder, broer werd slachtoffer van zinloos geweld, tijdelijk thuisloos door het leven gaan, ik raakte mijn kind voor een gedeelte kwijt. Er was nog meer, maar dit waren de hoofdzaken.Jeetje zeg. Dat lijken me allemaal zaken die grotendeels los staan van elkaar, de ene gebeurtenis heeft niet de andere tot gevolg. Erg vreemd dat een leven dan in zo'n korte tijd, na zo'n lange stabiele rit, ineens door een rits aan gebeurtenissen die nagenoeg onafhankelijk van elkaar gebeuren ineens zo ineen kan storten.
Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan zijn er vanaf 2005 ook ineens allemaal gebeurtenissen geweest waardoor m'n leven van 'uitstekend' rechtstreeks het riool in gleed, met de dood van mijn broertje als 'hoogtepunt' (of moet je dat 'dieptepunt' noemen?) En dan vannacht ineens weer dat drama met m'n moeder.
Sterke er mee, Laminaat.quote:Doordat ik door móest van mezelf,Da's wel een groot verschil. Ik heb een hele andere reactie, precies het tegenovergestelde denk ik. Ik voel me alsof ik helemaal niets meer moet. Vroeger leefde ik van dag tot dag, nu van seconde tot seconde. Het hoeft van mij ook niet meer door te gaan. Totale onverschilligheid, zeg maar. Zal wel komen omdat ik niks heb, er is niets afhankelijk van mij. Heb geen hypotheek, geen vrouw en geen kinderen. Voor een moeder is dat toch anders. Die wil alles voor haar kind doen. Mijn zus heeft een dochtertje, en die heeft ook jouw instelling.quote:heb ik alles geblocktIk kom vrijwel alles elke dag meerdere keren onder ogen. Zo direct mogelijk. Daarom zal ik me wel constant zo slecht voelen, vrijwel zonder ups en downs.quote:en stond ik op standje overleven. Pas halverwege dit jaar ben ik uit dat zwarte gat kunnen klimmen. Voor mijn gevoel heb ik 3 jaar van mijn leven gemist.Ik ben 33 en heb het gevoel dat als ik er nog 33 jaar de tijd voor heb, het nog steeds alles overheersend is.quote:En nou moet ik kappen met half lezen en half posten. Ik MOET echt nog iets voor school afmaken, ben daar al sinds 20 uur aan bezig en nog niet eens op de hélft.Have fun doing your homework.quote:Laminaat schreef op 09 december 2008 @ 20:18:
Ik stapte erin met 'sure, alsof dít zweverige gedoe iets zal uitmaken', maar dat deed het dus wel.
Give it a try, baat het niet, dan schaadt het niet. Toch?Ja, ik ga het ook proberen. Het voordeel is dat ik dan tegen die arbo arts kan zeggen dat ik het geprobeerd heb.
Heb er alleen 0,0 vertrouwen in.
Als je depressief bent maakt je lichaam te weinig serotonine, waardoor je je nog depressiever gaat voelen. Antidepressiva voegen kunstmatig serotonine toe waardoor je je minder depressief voelt.Volgens mij voorkomen anti-depressiva de heropname van serotonine, waardoor het niveau stijgt. Vandaar volgens mij ook de naam 'Selective Serotonin Reuptake Inhibitor', wat zoiets is als 'Selectieve Serotonine Heropname Blokkeerder/Remmer' (ik weet de NL term hier niet voor, zoek ook altijd info in het Engels)quote:Oprah77 schreef op 09 december 2008 @ 22:29:
Mallard, gecondoleerd met het verlies van je broertje meis.Dank je wel.
En ik ben geen meisje. ;)quote:Wat moet dat verschrikkelijk zijn.......Het is veel erger dan verschrikkelijk.quote:Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Kan me voorstellen dat je het leven daardoor erg somber inziet en aanvoelt op dit moment, is ook iets vreselijks!!!Ja. Om nog maar te zwijgen over de verdere problemen die ontstaan door zoiets. Veel mensen laten je gewoon zitten omdat je niet meer vrolijk bent zoals vroeger. En vannacht belde m'n moeder in paniek dat haar nieuwe vent haar had geslagen, die relatie stond al onder druk omdat m'n moeder natuurlijk ook volledig naar de Filistijnen is. Om maar twee voorbeeldjes te geven. Sneeuwbal effect.quote:Over seroxat dan maar weer. Tja, ik denk toch wel dat het erg verslavend werkt.Ik denk dat al die middelen dat effect hebben.quote:Al heb ik het toch echt wel nodig (gehad), het heeft mij zeer zeker ook veel goeds gebracht. Ik heb me echt door bepaalde periodes heen kunnen slaan want anders denk ik niet gelukt zou zijn.Dat weet je natuurlijk nooit zeker
Ik eet nu veel aminozuren. Sinds april weer begonnen ermee. Dat deed ik al voor zijn dood, periodiek aminozuren nemen. Ik heb een mix van 25 aminozuren en vaak neem ik Tryptofaan. Dat is ook goed voor serotonine produktie. En ook ronduit gezond voor de rest van je lichaam. Het probleem is dat je dit niet met SSRI's kan nemen. Dit is nog een reden waarom ik niet aan die dingen wil beginnen. De aminozuren zorgen ook voor een kleine verbetering van m'n humeur. Zijn niet verslavend. Ik moet dit dus ook allemaal nog eens opgeven ten faveure van een SSRI, die altijd bijwerkingen hebben en eerder schadelijk dan gezond zijn.
Ik word alleen zo ontzettend moe van al die mensen die, na het gehamer op een psycholoog, nu hier weer over beginnen. Ze hebben in dit land 200.000 euro per jaar over voor een gestoorde crimineel, en ik moet 'zo snel mogelijk' maar weer doorgaan alsof er niets gebeurd is. Je krijgt de tijd niet. En alsof tijd gaat helpen. De band met m'n broertje was van zo'n magnitude dat het de rest van m'n leven een probleem blijft. Tel dit op bij al dat in mijn ogen onzinnige gepush en het lijkt me vrijwel zeker dat er in de toekomst nog meer problemen bijkomen.quote:Het afbouwen is inderdaad een ander verhaal. Ik ervaar het als iets vreselijks kan ik je wel zeggen. Ik wil zo graag zonder....Ja, daarom wil ik wegblijven bij die zooi. Voor de dood van m'n broertje voelde ik me vrijwel elke dag uitstekend door die aminozuren. En toen ik in april na een periode van maanden zonder weer begon, voelde ik me ook weer ietsje beter. Sinds die tijd neem ik ze 4x per week.
En dan willen 'ze' nu dat ik dat opgeef en aan die rommel ga beginnen. Gezien wat je hierboven zegt, denk ik niet dat dat gaat gebeuren.quote:Zit nu nog op de halve dosering en ga hier nog even mee door. Hoop dat ik er ooit vanaf ben.Veel succes toegewenst, Oprah. quote:Laminaat schreef op 09 december 2008 @ 23:13:
Da's ook maf, ik vond 'Mallard' een mannennaam en ging er dus vanuit met een man te maken te hebben,Dat ben ik ook. Heb net mijn profiel gecontroleerd en bij mij staat er echt 'man', dus waar de verwarring vandaan komt begrijp ik niet echt.quote:Voor EMDR kun je kijken op de site die Suuz1981 aangeeft. Waar het op neerkomt: het 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen en ondertussen krijg je via een koptelefoon tikjes te horen. Doordat die tikjes je hersenhelften stimuleren, sla je de gebeurtenissen opnieuw op.
Jajajajaja, ik weet het: ik kan niet goed uitleggen.Ik had al gelezen over 'herbeleven' van heftige gebeurtenissen, dat je dan tikjes te horen krijgt wist ik niet, dus ik heb nu iig een heel klein idee wat ze ongeveer gaan doen.quote:In 2005 stortte mijn wereld in: scheiding van de liefde van mijn leven, fusie op het werk, onverwachte dood van mijn -nog jonge- moeder, broer werd slachtoffer van zinloos geweld, tijdelijk thuisloos door het leven gaan, ik raakte mijn kind voor een gedeelte kwijt. Er was nog meer, maar dit waren de hoofdzaken.Jeetje zeg. Dat lijken me allemaal zaken die grotendeels los staan van elkaar, de ene gebeurtenis heeft niet de andere tot gevolg. Erg vreemd dat een leven dan in zo'n korte tijd, na zo'n lange stabiele rit, ineens door een rits aan gebeurtenissen die nagenoeg onafhankelijk van elkaar gebeuren ineens zo ineen kan storten.
Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan zijn er vanaf 2005 ook ineens allemaal gebeurtenissen geweest waardoor m'n leven van 'uitstekend' rechtstreeks het riool in gleed, met de dood van mijn broertje als 'hoogtepunt' (of moet je dat 'dieptepunt' noemen?) En dan vannacht ineens weer dat drama met m'n moeder.
Sterke er mee, Laminaat.quote:Doordat ik door móest van mezelf,Da's wel een groot verschil. Ik heb een hele andere reactie, precies het tegenovergestelde denk ik. Ik voel me alsof ik helemaal niets meer moet. Vroeger leefde ik van dag tot dag, nu van seconde tot seconde. Het hoeft van mij ook niet meer door te gaan. Totale onverschilligheid, zeg maar. Zal wel komen omdat ik niks heb, er is niets afhankelijk van mij. Heb geen hypotheek, geen vrouw en geen kinderen. Voor een moeder is dat toch anders. Die wil alles voor haar kind doen. Mijn zus heeft een dochtertje, en die heeft ook jouw instelling.quote:heb ik alles geblocktIk kom vrijwel alles elke dag meerdere keren onder ogen. Zo direct mogelijk. Daarom zal ik me wel constant zo slecht voelen, vrijwel zonder ups en downs.quote:en stond ik op standje overleven. Pas halverwege dit jaar ben ik uit dat zwarte gat kunnen klimmen. Voor mijn gevoel heb ik 3 jaar van mijn leven gemist.Ik ben 33 en heb het gevoel dat als ik er nog 33 jaar de tijd voor heb, het nog steeds alles overheersend is.quote:En nou moet ik kappen met half lezen en half posten. Ik MOET echt nog iets voor school afmaken, ben daar al sinds 20 uur aan bezig en nog niet eens op de hélft.Have fun doing your homework.quote:Laminaat schreef op 09 december 2008 @ 20:18:
Ik stapte erin met 'sure, alsof dít zweverige gedoe iets zal uitmaken', maar dat deed het dus wel.
Give it a try, baat het niet, dan schaadt het niet. Toch?Ja, ik ga het ook proberen. Het voordeel is dat ik dan tegen die arbo arts kan zeggen dat ik het geprobeerd heb.
Heb er alleen 0,0 vertrouwen in.
woensdag 17 december 2008 om 22:36
vrijdag 19 december 2008 om 08:44
Verhip Oprah77, ik heb tijdens het inwerken geen last gehad van lichtflitsen, nu juist wel. Ik dacht dat het kwam door oververmeidheid, maar het zou dus best wel eens de paroxetine kunnen zijn...
Waar ik last van had: verergering van de klachten inderdaad. ENORME chaos in mijn hoofd. Ik dacht dat ik gék werd. Heel beanstigend vond ik het. Ik was blij dat ik tijdens de heftigste periode niet alleen was met mijn zoon, maar dat hij bij zijn vader was. Ik was écht bang dat ik hem iets aan zou doen in een vlaag van verstandsverbijstering ofzo.
@ Mallard: het klopt dat mij zoon me op de been heeft gehouden. Als hij er niet was geweest, was ik er nu ook niet meer geweest. Hij leefde door mij, ik leefde voor hem. Zo was het gewoon op een gegeven moment.
En het is idioot ja, dat je -uiterst- stabiele leven in 1 jaar zo TOTAAL onderuit gehaald wordt. Niets is meer wat het toen was. Als een kaartenhuis stort je hele zekere wereldje in. Zie daar dan maar weer eens iets stabiels uit op te bouwen, dat heeft tijd nodig. En energie en die had ik toen écht niet.
Anyway: ik kan gelukkig zeggen dat het goed is gekomen, voor mij is het achteraf gepraat. Jij (jullie) staat er nog zo middenin en dat is zó klote. Mijn hemel, ik moet er niet aan denken 1 van mijn broers (of zussen) dood te vinden...
Waar ik last van had: verergering van de klachten inderdaad. ENORME chaos in mijn hoofd. Ik dacht dat ik gék werd. Heel beanstigend vond ik het. Ik was blij dat ik tijdens de heftigste periode niet alleen was met mijn zoon, maar dat hij bij zijn vader was. Ik was écht bang dat ik hem iets aan zou doen in een vlaag van verstandsverbijstering ofzo.
@ Mallard: het klopt dat mij zoon me op de been heeft gehouden. Als hij er niet was geweest, was ik er nu ook niet meer geweest. Hij leefde door mij, ik leefde voor hem. Zo was het gewoon op een gegeven moment.
En het is idioot ja, dat je -uiterst- stabiele leven in 1 jaar zo TOTAAL onderuit gehaald wordt. Niets is meer wat het toen was. Als een kaartenhuis stort je hele zekere wereldje in. Zie daar dan maar weer eens iets stabiels uit op te bouwen, dat heeft tijd nodig. En energie en die had ik toen écht niet.
Anyway: ik kan gelukkig zeggen dat het goed is gekomen, voor mij is het achteraf gepraat. Jij (jullie) staat er nog zo middenin en dat is zó klote. Mijn hemel, ik moet er niet aan denken 1 van mijn broers (of zussen) dood te vinden...
zaterdag 20 december 2008 om 00:50
Ja Laminaat dat zou dus best wel eens kunnen. Ik had het ook nog regelmatig toen ik al tijden paroxetine gebruikte hoor, maar wist waar het door kwam en het ging ook meestal wel weer vrij snel over, dus ik vond het niet zo erg.
Gebruik je nu dus nog steeds paroxetine? Of ben je daar inmiddels vanaf? Heb je verder nog therapie gevolgd of andere dingen ondernomen?
Gebruik je nu dus nog steeds paroxetine? Of ben je daar inmiddels vanaf? Heb je verder nog therapie gevolgd of andere dingen ondernomen?
zaterdag 20 december 2008 om 07:24
